อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 3 วันที่ 5 ธ.ค.60
โฮปคิดว่ามัมไม่แคร์ เฟยหลันโวยว่ามัมรักเธอมาก โฮปจึงขอร้องให้ช่วยปิด เพื่อนสาวย้อนถามนี่หรือจะไม่ให้เดือดร้อน แล้วแนะนำให้กลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อน บ้านเธออยู่เพิร์ธ ว่าแล้วก็หยิบเสื้อผ้าของโฮปโยนออกจากตู้ โฮปพับอย่างซังกะตาย เก็บขนมที่ซื้อฝากซาร่าลงเป้เวลาผ่านไปสามทุ่ม รื่นจิตหอบแฟ้มงานกลับมา เห็นแพงนอนหลับคาทีวีอยู่ที่โซฟา พอเห็นมีผ้าก๊อซพันที่หัวและปิดที่คอก็ตกใจถลาเข้ามาดูใกล้ๆ แพงปรือตาขึ้นมาเห็นแม่ก็โผกอด รื่นจิตตัวเกร็งค่อยๆโอบกอดตอบ
“ขอโทษที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ลูกนะแพง วันนี้วุ่นทั้งวันเลย แม่มีนัดรีวิวสัญญากับลูกค้ารายใหญ่จากสิงคโปร์น่ะ นี่ไปโดนอะไรมาเจ็บมากไหมลูก”
แพงส่ายหัวบอกอุบัติเหตุที่กองถ่าย รื่นจิตให้ขึ้นไปนอนพัก พรุ่งนี้จะทำข้าวต้มของโปรดไว้ให้ แพงอยากจะถามเรื่องแฝด แต่พอมองหน้าแม่ก็ไม่กล้า
กลางดึกวรัชช์กลับจากเที่ยวกับสาว เห็นโฮปกับเฟยหลันเช็กเอาต์แล้วลากกระเป๋ามาที่รถแท็กซี่ วรัชช์เข้ามาช่วยยกทำทีบอกให้กลับมาเที่ยวใหม่ เฟยหลันอ้าแขนอยากกอด เขาจึงสวมกอดเธอ เฟยหลันเป็นปลื้มมาก ขออนุญาตเขียนจดหมายมาคุย เขายินดีแต่อย่างอนถ้าไม่มีเวลาตอบ โฮปหมั่นไส้เพื่อนสาวจะอาลัยอาวรณ์อะไรนักหนา วรัชช์แอบใจหายที่เห็นโฮปจะไป
ด้านแพงนั่งมองไอแพดที่เปิดค้างอยู่เว็บตรวจดีเอ็นเอ www.my23.com แพงหยิบมือถือกดโทร.หาโฮปแต่ติดต่อไม่ได้ก็หน้าเสีย มองนาฬิกาเห็นว่าสี่ทุ่ม ตัดสินใจคว้ากระเป๋าใส่ไอแพดออกไปหาโฮปที่โรงแรม... ด้อมๆมองๆสักพักไม่เห็นโฮปออกมาก็ชักงุ่นง่าน รปภ.เข้ามาทักเห็นนั่งแท็กซี่ออกไปตั้งนานแล้ว กลับมาลืมอะไรไว้หรือ แพงไม่พูดพล่ามขึ้นแท็กซี่ออกไปทันที
โฮปกับเฟยหลันยืนต่อแถวเช็กอิน สีหน้าโฮปไม่เป็นสุข เฟยหลันต้องคอยดันให้ขยับ พอถึงหน้าเคาน์เตอร์ โฮปลังเลที่จะยื่นพาสปอร์ต ทำหน้าเหมือนถอดใจแล้ว
แพงมาถึงสนามบินรีบวิ่งเข้าไปอ่านแผนตารางบิน เธอสวมหมวกพรางหน้าไม่ให้ผู้คนเห็น วิ่งวุ่นมองหาโฮปจนเหนื่อยหน้าเศร้ากลับบ้าน...ถึงบ้านก็นอนไม่หลับ เดินกระวนกระวายอยู่ในห้องนอน สุดท้ายพิมพ์ข้อความส่งไปหาโฮป
“โชคดีนะ...ถึงโน่นแล้วโทร.กลับหน่อยนะ”
ไม่ทันไรโฮปโทร.กลับมาว่าถึงแล้ว แพงแปลกใจทำไมถึงเร็ว โฮปว่าช้าจะตาย หลงทางอยู่ตั้งนานรถก็ติด หิวก็หิว เหนื่อยจนจะเป็นลม แพงยิ่งงง...
“นี่...ไอเพิ่งเห็น พระจันทร์แถวบ้านแพงสวยกว่าแถวบ้านไออีกนะ ถนนที่นี่ก็วุ่นวายจริง ที่เพิร์ธไม่มีหรอก เดี๋ยวเลี้ยวเดี๋ยววนแบบนี้ นี่ไอหลงทางไปสองชั่วโมงกว่าจะหาบ้านยูเจอ”
แพงชะโงกมองไปหน้าบ้าน เห็นโฮปลากกระเป๋าเดินดูดสเลอปี้มองจันทร์ก็น้ำตาร่วงพรูรีบวิ่งออกไปด้วยความดีใจสุดๆ
ooooooo
แพงตัดสินใจเด็ดเดี่ยวออกไปพักโรงแรมของวรัชช์กับโฮป แต่เอารถไปไม่ได้เกรงแม่จะตื่น แพงสะพายเป้ใบเขื่อง สวมแว่นดำพรางหน้า โฮปพึมพำ กลางคืนยังต้องใส่แว่นกันแดดอีก แท็กซี่จอดหน้าโรงแรม แพงเริ่มหวั่นใจกลัวเจอวรัชช์ โฮปให้ย้ายโรงแรมแต่แพงคิดว่าที่นี่น่าจะปลอดภัย อย่างไรเสียวรัชช์ก็เป็นเพื่อนร่วมวงการ และที่นี่มีแต่แขกต่างชาติไม่รู้จักตน...
แพงให้โฮปเข้าไปเช็กอิน ตัวเธอจะไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ ระหว่างนั้นแพงส่งข้อความหารื่นจิตว่าที่กองมีถ่ายซ่อม รื่นจิตได้รับข้อความรีบลุกมาดู เห็นรถแพงจอดอยู่ก็เอะใจ มองไปยังข้างบ้าน ไม่เห็นรถกันลองเช่นกัน เริ่มไม่สบายใจ
ในคืนนั้นแพงเปิดเว็บที่ค้นไว้เพื่อสั่งซื้อเครื่องตรวจดีเอ็นเอ ด้วยสถานะของเธอไม่อาจเดินเข้าไปตรวจในโรงพยาบาลได้ ประมาณอาทิตย์หนึ่งของถึงจะมาส่ง โฮปเปิดน้ำอัดลมส่งให้แพงแต่เธอไม่ชอบดื่ม โฮปบอกตนจะดื่มเวลามีเรื่องดีๆ เช่นสอบผ่าน หรือคิดเมนูใหม่ๆได้
“ยังไม่ทันได้ทดสอบเลยจะฉลองอะไร”
“การที่แพงยอมมากับไอวันนี้ ไอถือว่าแพงยอมรับในตัวไอแล้ว ผลดีเอ็นเอสำหรับไอมันก็แค่กระดาษแผ่นนึงเท่านั้นแหละ”
“จากนี้ไปแพงจะขอเรียกโฮปว่า...เพื่อนนะ”
โฮปว่าเราก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว แพงส่ายหน้าเล่าว่า ตอนเด็กๆโรยบุญพี่เลี้ยงของกันลองชอบเล่าเรื่องวรรณคดีไทยให้ฟังเรื่องลิลิตพระลอ แล้วบอกว่าในเรื่องมีพระเพื่อนกับพระแพงเป็นพี่น้องกันและมีสามีคนเดียวกันคือพระลอ โฮปร้องเฮ้ย...ไม่อยากมีผู้ชายคนเดียวกับแพง แพงขำบอกตนก็ไม่อยากตายหมู่เหมือนในเรื่องเหมือนกัน
แพงกับโฮปหรืออีกชื่อว่าเพื่อน คุยกันสนุกสนาน แพงเริ่มรู้สึกมึนหัวเหมือนจะเป็นไข้เพราะเป็นโรคภูมิแพ้อากาศ เพื่อนบอกมียาดี กินเม็ดเดียวหลับสบายตื่นขึ้นมาหายเป็นปลิดทิ้งวางอยู่บนโต๊ะเม็ดสีขาว ควรจะกินสองเม็ด...เพื่อนนอนเล่นเกมบนเตียง แพงจึงเดินมาหยิบยาเองเห็นมีขวดยากับแผงยา จะหันไปถามเพื่อนก็กลัวเสียฟอร์มว่าอ่านชื่อยาไม่ออก จึงบิยาจากแผงกินไปสองเม็ดแล้วเดินกลับมาล้มตัวนอนบนเตียง
เพื่อนเห็นแพงหลับไปอย่างเร็วกำลังจะปลุก มัมโทร.เข้ามา เพื่อนไม่กล้ารับสาย ตัดสินใจตัดสายแล้วพิมพ์ข้อความส่งกลับไปว่า...รอสัมภาษณ์อยู่รับสายไม่ได้ คงต้องอยู่ที่นี่อีกสักพัก รอสอบทำขนมด้วย แล้วจะติดต่อกลับไป...เพื่อนส่งข้อความไปแล้วก็รู้สึกผิดที่โกหก
ooooooo
รุ่งเช้า มือถือแพงสั่นไม่หยุด เพื่อนงัวเงียขึ้นมารับแทนด้วยความรำคาญ เสียงเจ๊ทวิตตี้โวยถามจะถึงหรือยังใกล้เวลานัดแล้ว เพื่อนอึกอักมองแพงที่หลับปุ๋ย พยายามเขย่าจนชักสงสัย
“เอ่อ...คงอีกไม่นานค่ะ”
“เร็วเข้า ปกติไม่เห็นต้องตาม รู้งี้ให้รถตู้น้าเชาว์ไปรับก็ดี ไม่น่าปล่อยให้มาเอง เหลวไหลใหญ่แล้วนะ” ทวิตตี้บ่นแล้ววางสายไป ไม่ทันไรโทร.กลับมาใหม่ ถามว่าตอนนี้ถึงไหน
เพื่อนเอะใจถือสายเดินมาดูที่โต๊ะว่าแพงกินยาตัวไหน พลันต้องตกใจที่แพงกินยานอนหลับ จึงอุทานเข้าไปในสายว่า...ชิต ซึ่งแปลว่าซวยแล้ว เจ๊ทวิตตี้ได้ยินเข้าใจว่าอยู่หมอชิตก็โวยอีกไปทำไมแถวนั้น สตูดิโออยู่เหม่งจ๋าย เพื่อนอึกอักอ้างว่าหลงทาง แล้วขอเลื่อนถ่ายออกไปก่อน วันนี้ไม่ค่อยสบาย มึนหัว เจ๊โวยลั่น
“ไม่! มึนยังไงเธอก็ต้องมา อย่าคิดมาแคนเซิลเด็ดขาด เลื่อนคิวเขามาสามครั้งแล้ว โดนเอเจนซี่ขู่มาสองรอบแล้วด้วย เจ๊ไม่ยอมเสียค่าปรับสามล้านฟรีๆหรอกนะ”
เพื่อนตกใจ เจ๊ทวิตตี้ย้ำว่าเราเซ็นสัญญาไว้แล้ว แคมเปญโฆษณาเขาเลื่อนเขาจะปรับเรา ต้องมาเดี๋ยวนี้ เพื่อนลนลานจะทำอย่างไรดี ตัดสินใจเขียนโน้ตแปะไว้ที่หน้าผากแพง เพราะไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้แพงเสียงานเสียเงิน เพื่อนรีบแต่งตัวให้เหมือนแพง คว้ากระเป๋าใบเขื่องของแพงวิ่งออกจากโรงแรม เรียกแท็กซี่แล้วโทร.ให้เจ๊ทวิตตี้คุยกับโชเฟอร์บอกทางไปสตูดิโอ
ระหว่างที่โชเฟอร์คุย เพื่อนเห็นในกระจกว่าสีผมตัวเองคนละสีกับแพงก็ตกใจ รีบค้นกระเป๋ากระจัดกระจาย เจอสเปรย์เปลี่ยนสีผม รีบเอามาพ่นใส่ผม โชว์เฟอร์ได้กลิ่นและเห็นควันฟุ้งก็หันมาโวยวายลั่นจนเกือบชนกับมอเตอร์ไซค์ เพื่อนรีบขอโทษและขอร้องให้ขับต่อไปเจ๊ทวิตตี้โทร.กลับมาบ่นว่าวางสายได้อย่างไรยังอธิบายไม่เสร็จ เพื่อนให้โชว์เฟอร์ฟังต่อแล้วพึมพำกับตัวเอง ยังไม่ทันเริ่มงานก็วุ่นวายขนาดนี้ เพื่อนแทบอยากจะร้องไห้
แท็กซี่มาส่งเพื่อนถึงที่ เจ๊ทวิตตี้รีบไปรับและส่งเงินให้คนขับห้าร้อยไม่ต้องทอน
“ดีนะที่แม่เผื่อเวลาเอาไว้ครึ่งชั่วโมง เลยสายไปแค่ไม่เท่าไหร่ ตายๆเป็นแบบนี้บ่อยๆไม่ได้แก่ตายแน่ อุ๊ตะ!ทำไมโทรมแบบนี้ นี่หล่อนผ่านสงครามเวียดกงมาเหรอยะ”
เพื่อนขอโทษเสียงอ่อย เจ๊ทวิตตี้ซับหน้าจับผมแล้วร้องขึ้นอีกว่า “อุบัติเหตุคราวก่อนโดนหัวไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมอกหนูฟีบลงล่ะลูก” เจ๊ส่งม้วนทิชชูใส่มือ “เอาให้เต็มไม้เต็มมือหน่อยล่ะ โอ๊ยอะไร เดี๋ยวต้องขุนกันหน่อยแล้ว”
เพื่อนรับปากจะไม่ทำให้ผิดหวัง เจ๊ทวิตตี้ยิ้มกริ่มอย่างภูมิใจ...ด้านแพงตื่นขึ้นมามองนาฬิกาแล้วต้องตกใจ ลุกพรวดมาที่โต๊ะเครื่องแป้ง เห็นโพสต์อิทแปะที่หน้าผากก็ดึงมาอ่าน ข้อความเป็นภาษาอังกฤษว่า แพงกินยาผิดไปกินยานอนหลับ ตอนนี้เพื่อนไปถ่ายงานแทนให้ แล้วลงท้ายเป็นตัวย่อว่า BBS TC XOXO ก็งงไม่เข้าใจความหมาย แต่ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวตามไป ระหว่างทางแพงใช้มือถือเพื่อนที่ทิ้งไว้ให้โทร.หากันลอง เขากำลังประชุมงานอยู่ แปลกใจที่เบอร์ไม่คุ้น แพงแก้ตัวว่ามือถือติดไปกับเพื่อนคนหนึ่ง แล้วถาม
อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 3 วันที่ 5 ธ.ค.60
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทประพันธ์โดย จันทร์ รีจรูญ แอนเดอร์สันละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทโทรทัศน์โดย ระกาช่อนรูป
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว กำกับการแสดงโดย มนัสนันท์ เลิศวงศ์สกุล
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ผลิตโดย บริษัท ดอร์เธอร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ติดตามชม ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ