อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 2 วันที่ 3 ธ.ค.60
เจ๊ทวิตตี้ส่งนามบัตรร้านชุดแฟนซีให้แพง บอกเย็นนี้ให้ไปรับชุดที่ร้านแล้วไปเจอกันที่งานตอนสองทุ่ม เพราะเธอต้องพาเด็กไปแคสติ้ง ย้ำเตือนให้แพงทานข้าวก่อน เพราะเป็นงานค็อกเทล แพงรับคำ ดีใจที่จะได้ไปเจอกับโฮปก่อนที่จะไปงานบ่ายวันนั้น โฮปว่ายน้ำเล่นในสระของโรงแรมด้วยชุดกางเกงขาสั้น วรัชช์เข้ามาตำหนิว่าโรงแรมมีกฎต้องใส่ชุดว่ายน้ำ เธอเอามือปิดอกกลัวโป๊เพราะเสื้อผ้าแนบเนื้อ วรัชช์แกล้งหยิบผ้าขนหนูมากางรอให้เธอขึ้นจากสระ โฮปไม่กล้าขึ้น นนท์เดินเข้ามาดึงผ้าเช็ดตัวจากมือเพื่อนไปส่งให้โฮป พร้อมขอโทษที่เพื่อนเสียมารยาท นนท์เข้าใจว่าโฮปเป็นแพง
พอถอยมายืนข้างวรัชช์ นนท์กระซิบถามสนิทกันถึงขนาดพามาว่ายน้ำแล้วหรือ โฮปคลุมผ้าเช็ดตัวจะเลี่ยงกลับห้อง วรัชช์แกล้งตะโกนถาม จะรีบไปไหนยายหมีขาว นนท์ติงเรียกผู้หญิงแบบนั้นได้อย่างไร วรัชช์สวนทีเขาเรียกเจี๊ยกจ๋าได้ล่ะ นนท์หน้าแดงขยับแว่นแก้เก้อ...
โฮปอาบน้ำแต่งตัวแล้วนั่งเช็ดผมหน้ากระจก พอจะเสียบไดร์เป่าผมก็ดึงที่ชาร์จแบตออก มือถือปรากฏข้อความที่แพงส่งมาว่า...สนใจทานข้าวด้วยกันไหม เจอกันบีทีเอสสาทรหกโมงเย็น...โฮปตาเหลือกเหลือเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รีบเป่าผมแล้วแต่งตัวออกไป
ระหว่างนั้น กันลองโทรศัพท์หาแพงชวนทานข้าวเย็น แต่เธอบอกมีนัด ไม่บอกว่านัดกับใคร เขาทำหน้าไม่สบายใจ ชลลดาเดินมาเห็น เหน็บว่าแพงอาภรณ์เล่นตัวไม่เบา กันลองหยิบแฟ้มที่แม่วางลงบนโต๊ะมาเปิดดูเห็นรูปสาวๆที่จะส่งประกวด ก็อ่อนใจที่แม่ไม่ยอมเลิกโปรโมตแบบเก่าๆ ชลลดายังกำชับว่าเดี๋ยวป้าอุทัยจะพาสาวๆมาให้เขาเป็นคนเลือกว่าคนไหนสวยเข้าตา
“อ้อ แล้วคืนนี้ก็ไปงานเลี้ยงครบรอบสิบปี หนังสือพิมพ์เดอะเบสท์ของคุณหญิงไพลินแทนแม่ด้วยนะ ตั้งแต่กลับมาจากนอก ยังไม่ได้ออกงานสังคมเลยนี่ ไปสร้างเครือข่ายเอาไว้สักหน่อย เห็นว่างานนี้พวกดาราดังๆแห่มาเกือบทั้งวงการเลยนะ” พูดจบชลลดาเดินไป
กันลองกำลังจะปฏิเสธ รีบปิดปากเงียบ โทร.เรียกปิติผู้ช่วยให้มาพบที่บ้าน กันลองให้ปิติแต่งตัวเป็นตนรับหน้าป้าอุทัย...พอป้าอุทัยพาสาวสวยมาสี่คน สาวๆก็วิ่งผ่านหน้าปิติตรงมารุมล้อมกันลอง ปิติทำเสียงเข้มว่า ตนคือกันลอง รัชประภาทวีชัย ทายาทรุ่นที่สี่ของไก่ฟ้าพญาลอ และนั่นคือปิติเป็นเสมียนควบตำแหน่งช่างกล้องของบริษัท อุทัยเหวอออกปากว่าเขาเปลี่ยนไปมากจากตอนเด็ก กันลองแอบขำตัดบทให้รีบถ่ายรูปเพื่อจะได้ไม่เสียเวลา
ระหว่างที่กันลองถ่ายรูป ต้องเข้าไปจัดท่าทางให้หญิงสาว รื่นจิตออกมาจะขึ้นรถที่จอดหน้าบ้าน เห็นกันลองจับต้องสาวก็มองเหยียด พอดีอีกสองสาวเดินหิ้วถุงโอเลี้ยงผ่านหน้ารื่นจิตและคุยกันว่า เห็นกันลองแอบจับก้นเพื่อน รื่นจิตยิ่งรังเกียจมากขึ้นโดยไม่รู้ว่าที่สาวพูดถึงคือปิติ
ooooooo
เฟยหลันนั่งมองวรัชช์ตาเยิ้มอยู่ที่ล็อบบี้ราวจะจดจำเขาไว้ก่อนกลับออสเตรเลีย จิตจีรังเดินเข้ามานั่งข้างวรัชช์ นนท์โผล่มาทักเรียกเธอยัยลิง หญิงสาวตาเขียวใส่ เขาเรียกใหม่ว่าเจี๊ยกจ๋า จิตจีรังตีแขนเขาเพียะ แบบนี้ก็ห้ามเรียก
โฮปวิ่งออกมาจากลิฟต์ เฟยหลันเห็นก็ร้องเรียก วรัชช์ได้ยินมองตามและถามเฟยหลันว่าเพื่อนไปไหน เธอเองก็ไม่รู้ วิงวอนให้เขารอตนกลับมาอย่าเพิ่งไปไหน แล้ววิ่งตามโฮปไป จิตจีรังไม่พอใจที่วรัชช์สนใจสาวอื่น เข้ามากอดแขนชวนเขาไปทานกลางวัน วรัชช์ปฏิเสธอ้างว่ามีงานแล้วปลีกตัวออกไป หญิงสาวหงุดหงิดพาลใส่นนท์
“ผู้หญิงที่วิ่งออกไปคนแรกเป็นใคร หน้าคุ้นๆ”
นนท์อึกอัก จิตจีรังเค้นถามจนรู้ว่าคือแพง นนท์พยายามเอาใจและชมว่าจิตจีรังสวยกว่า เธอบ้ายอยิ้มปลื้มชวนเขาไปกินข้าวด้วยแทน นนท์ดีใจหน้าบาน
ระหว่างที่โฮปยืนโบกแท็กซี่ เฟยหลันตามมาถามจะไปไหน พอรู้ว่าจะไปหาแพงก็ตื่นเต้นที่เพื่อนเจอคู่แฝดแล้ว โฮปยังไม่เล่าอะไรขอให้ช่วยเรียกรถให้ก่อน ทันใดมอเตอร์ไซค์เวสป้าของวรัชช์เข้ามาจอดตรงหน้าแล้วบอกว่าจะไปส่ง โฮปเห็นเวลากระชั้นชิดจึงยอมให้เขาไปส่ง เฟยหลันแทบกรี๊ดที่เพื่อนปาดหน้าเค้กไปแบบนี้
โฮปร้อนใจที่เมืองไทยรถติด ไฟแดงสี่แยกก็นานหลายนาที วรัชช์ทวงค่าตอบแทนด้วยการเลี้ยงข้าว
โฮปบ่นทำไมคนไทยถึงชอบชวนกินข้าว ชายหนุ่มขำก่อนจะเตือนให้เธอจับเอวตนแน่นๆจะซิ่งแล้ว หญิงสาวบ้าจี้กอดเอวเขาแน่น เขายิ้มชอบใจ
พอมาถึง โฮปมองหาแพงหน้ายุ่งเพราะเลยเวลานัด วรัชช์แซวว่านัดหนุ่มไว้แล้วไม่มาก็ไปกับตนแทนได้ โฮปว่าเขาหน้าหนา วรัชช์ลูบหน้าตัวเองถามหมายถึงหน้าด้านใช่ไหมแล้วหัวเราะอวดว่าผู้หญิงทั้งประเทศต่อคิวเดตกับตนเต็มไปหมด โฮปไม่สนใจไล่ให้เขากลับ
พอวรัชช์ขี่รถออกไป แพงก็บีบแตรเรียกโฮป
เธอดีใจมากรีบขึ้นรถและขอโทษที่มาช้าเพราะเพิ่งเห็นข้อความนัด แพงพาโฮปมาที่งานแฟนซี นั่งชิวอยู่ด้านนอก เอาเบอร์เกอร์ให้กิน
“โทษทีนะ พาไปทานข้าวที่ร้านไม่ได้ เดี๋ยวเรามางานต่อไม่ทัน” โฮปถามว่างานอะไร แพงพูดน้ำเสียงเซ็ง “ฉลองปีใหม่ประจำปีของหนังสือพิมพ์ดังน่ะ น่าเบื่อสุดๆ”
“น่าเบื่อตรงไหน งานแบบนี้คนเยอะดี น่าสนุกจะตาย”
แพงกลับไม่ชอบคนเยอะ โฮปกัดเบอร์เกอร์เจอผักดองร้องยี้ แพงกัดของตัวเองแล้วร้องยี้เช่นกัน
ทั้งสองหัวเราะที่ไม่ชอบผักดองเหมือนกัน...แพงค่อยๆกัดและเคี้ยวเบอร์เกอร์ ต่างจากโฮปที่กัดกินเคี้ยวหมับๆ จนเลอะปากไปหมด โฮปถามว่างานคืนนี้เลิกดึกไหม แพงพยักหน้า
“ดึกค่ะ เป็นงานแฟนซียุค 80 ด้วย คงวุ่นน่าดู”
โฮปตาโพลงตื่นเต้นเพราะชอบงานแบบนี้ แล้วถามแพงแต่งชุดอย่างไร แพงเล่าว่ามีร้านจัดไว้ให้ เป็นการโปรโมตเสื้อผ้าทางร้าน
“อาชีพแบบแพงดูน่าสนุกดีเนอะ ได้แสดงเป็นคนโน้นคนนี้ ส่วนคนแพนิคแบบไอ เป็นโฮสต์รายการอาหารยังไม่ได้เรื่องเลย” แพงนึกอะไรได้มองหน้า โฮปถาม “อะไรติดหน้าไอเหรอ”
แพงส่ายหน้ายิ้มๆ ด้วยความที่เบื่องานแบบนี้ แพงจึงให้โฮปแต่งตัวเป็นตน แล้วตัวเองใส่ชุดมาสคอตมังกร เดินจูงมือโฮปเข้างาน...โฮปอยู่ในชุดสาวซ่ายุค 80 เดินประหม่าแทบสะดุดล้ม ผู้คนทักทายเธอเป็นแพง จนมาถึงแบ็กดร็อป นักข่าวเชิญโฮปให้มายืนถ่ายรูป โฮปโพสท่าไม่ถูกใจนักข่าว จิตจีรังเข้ามาแย่งซีน โพสท่าใหญ่มากจนนักข่าวหันไปถ่ายภาพเธอ
แพงซึ่งอยู่ในชุดมาสคอตมังกร จึงทำท่าให้โฮปทำตามอยู่ข้างหลังนักข่าว สักพักโฮปก็ทำเองได้คล่อง นักข่าวให้นางเอกนางร้ายถ่ายคู่กัน สองสาวแข่งกันโพสท่า แพงยกนิ้วชมโฮป พอถ่ายรูปเสร็จ ทั้งสองเดินเข้างาน มีสาวเปรี้ยวพุ่งเข้ามาทักพร้อมยื่นนามบัตรให้
“ต๊าย น้องแพง ดีจริงที่เจอกันที่นี่ พี่มิงค์จากรายการครัวคุณต๋อยที่น้องแพงเพิ่งไปรับเชิญมาไงจ๊ะ คราวก่อนสปอนเซอร์หลักเขาปลื้มน้องแพงมาก เรตติ้งกระฉูดเลยจ้ะ โปรเจกต์หน้าพี่ขอจองตัวน้องแพงได้ไหม ให้เป็นพิธีกรรายการพี่เลย...”
โฮปตาโต “เอ่อ...รายการเกี่ยวกับขนมหวานไหมคะ”
แพงในชุดมังกรดึงมือโฮปให้เลี่ยงมา โฮปจึงขอตัวจากมิงค์ แพงกำชับไม่ให้โฮปพูดมากให้ยิ้มอย่างเดียว พนักงานเข้ามาเสิร์ฟเครื่องดื่ม แพงเลือกหยิบส่งให้โฮป ผู้คนเข้ามาทักทายและขอถ่ายเซลฟี่กับโฮป ต่างชื่นชมว่าวันนี้เก๋มาก โฮปเริ่มสนุกชนแก้วกับคนนั้นทีคนนี้ที พอเพลงดังขึ้น โฮปฉุดแพงในชุดมังกรออกไปเต้น แพงเคอะเขินสักพักก็เริ่มสนุกสนานไปด้วย
ooooooo
วรัชช์เข้ามาในงาน หลีสาวๆไปทั่ว มีสาวนางหนึ่งเซมาชน เขารีบโอบเอวเธอไว้ แต่พอเห็นหน้าว่าเป็นจิตจีรังก็หมดอารมณ์ โวยทำไมไม่อยู่ที่โรงแรมกับนนท์ หญิงสาวโวยกลับ
“ฉันจิตจีรัง จรัสจ้าจังจัง นางร้ายอันดับหนึ่งของสยามประเทศ ไม่ได้การ์ดเชิญงานนี้ก็ให้มันรู้ไปสิยะ”
“เอาที่สบายใจเถอะจ้ะ เออนี่ยัยเจี๊ยก เธอเห็นแพงอาภรณ์บ้างไหม”
จิตจีรังค้อนขวับบอกไม่รู้ไม่เห็น วรัชช์หาว่าเธอโกหก หญิงสาวสบถเกลียดคนรู้ทัน แล้วว่าเขาตัวสูงอย่างกับยักษ์ก็มองหาเอาเอง เขาดันไหล่เธอให้หลบทางแล้วเดินไปอย่างไม่ไยดี
อีกมุมหนึ่ง กันลองมากับปิติเดินมาทักโฮปเพราะเข้าใจว่าเป็นแพง เธอทักตอบเป็นภาษาอังกฤษ แพงเตะแข้งเตือนให้พูดใหม่ โฮปรีบวางท่าเป็นแพงคุยด้วย เขายื่นมือขอเธอเต้นรำ โฮปอึกอักแต่แพงดันให้ออกไป...จู่ๆมีคนมากอดบ่า แพงสะดุ้งหันมองเห็นเป็นวรัชช์ เขาถาม
“ไอ้เสื้อหนังนั่นใครวะ”
ปิติชิงตอบแทน “เอ่อ นั่นเจ้านายผมครับ คุณกันลอง เท่มากเลยใช่ไหมครับ”
วรัชช์เบะปากแล้วล็อกคอแพงซึ่งอยู่ในชุดมังกรออกไปเต้นรำโดยไม่รู้ว่าคือแพง...ในขณะที่โฮปเคอะเขินเต้นไม่ถูก กันลองชวนคุยว่าวันนี้เปลี่ยนลุคจนตนจำแทบไม่ได้ โฮปชมกลับว่าเขาลุคนี้ก็เท่ เขาถามเซอร์ไพรส์ไหมที่ตนมางานนี้ เธอพยักหน้าหงึกๆ
“คุณหญิงกุ๊กไก่เขาเป็นเพื่อนสนิทกับคุณหญิงป้าไพลินน่ะ พะลองเลยมาเป็นตัวแทนคุณหญิงกุ๊กไก่” โฮปงงใครคือกุ๊กไก่ กันลองแปลกใจเล็กน้อย “แม่พะลองไงคะ”
“ทำไมคนไทยชอบเอาชื่อสัตว์มาเป็นชื่อเล่นกันนะ เดี๋ยวไก่ เดี๋ยวลิง แล้วจริงๆพะลองชื่อลูกไก่หรือเปล่าคะ”
“ลูกไก่คงไม่แมนขนาดนี้หรอก...แล้วทานข้าวกับคนสำคัญมาเป็นไงบ้างคะ”
“อ้วนค่ะ เบอร์เกอร์ทั้งก้อนจะไม่ให้อ้วนได้ยังไงไหวคะ” โฮปตอบไปตามตรง
กันลองเคืองบอกไม่ได้อยากรู้ว่าทานอะไร อยากรู้ว่าไปกับใคร โฮปอ้ำอึ้งก็พอดีวรัชช์เข้ามาแทรกขอเปลี่ยนคู่ แล้วดึงมือโฮป กันลองไม่พอใจ แพงในชุดมังกรเห็นเจ๊ทวิตตี้เดินอยู่ก็รีบไปลากมาร่วมวง โฮปจึงชวนเจ๊เต้นด้วยกัน วรัชช์ยังยื้อจะเต้นกับโฮปซึ่งเขาคิดว่าเป็นแพง ปิติแกล้งขัดขา วรัชช์เกือบคะมำหันมามองหน้า ปิติยิ้มท้าทายชวนดวลเต้น วรัชช์รับคำท้าเพราะเห็นนักข่าวมองอยู่ จิตจีรังเชียร์วรัชช์ออกนอกหน้า
กันลอง โฮป เจ๊ทวิตตี้และแพงในชุดมังกรเต้นกันอย่างสนุกสนาน กันลองถามโฮปไม่แนะนำเพื่อนให้รู้จักบ้างหรือ โฮปอึกอักนึกชื่อแทนชื่อแพง พอดีมือถือกันลองดังขัดจังหวะ เขาขอตัวออกไปรับสาย เจ๊ทวิตตี้เริ่มเหนื่อยขอตัวไปหาเครื่องดื่ม หันมาเห็นวรัชช์เต้นดวลอยู่กับปิติ
“นายนั่นใคร เต้นเก๊งเก่ง” เจ๊ทวิตตี้แอบพอใจ
โฮปเห็นสีหน้าก็คิดอะไรสนุกๆขึ้นได้ ดึงเจ๊ทวิตตี้ไปฝากปิติดูแล ทั้งสองเต้นกันอย่างเมามันส์ วรัชช์ยังไม่ละความพยายามตื๊อขอแพงเต้นรำอีก อ้างว่านักข่าวอยากถ่ายรูป โฮปสบตาแพง เธอพยักหน้าให้ยอมๆไปก่อน จิตจีรังอุตส่าห์ไปหาน้ำมาให้วรัชช์ พอเห็นเขาเต้นรำกับแพงก็ไม่พอใจแทรกเข้ามายื่นน้ำให้ วรัชช์เอ่ยปากขอบใจนะเจี๊ยก...โฮปหัวเราะคิก จิตจีรังจะเอาเรื่อง
“ไม่เอาน่า อย่าทะเลาะกัน กำลังสนุกเลย” วรัชช์รีบกันและไม่สนใจเพื่อนสาว
จิตจีรังน้อยใจแยกออกมาโทรศัพท์เรียกนนท์ให้มารับ...วรัชช์หันมาทักโฮปซึ่งเข้าใจว่าเป็นแพง วันนี้ดูแปลก พูดจาห้วนๆ ยิ่งดูยิ่งเหมือน...โฮปชะงักกลัวเขารู้ว่าตนไม่ใช่แพง จึงรีบขอตัวไปห้องน้ำ แล้วดึงแพงในชุดมังกรไปด้วย ไม่ทันจะไปกันลองเดินกลับมา สองสาวตัดสินใจวิ่งหนี โฮปทำตุ้มหูหลุดข้างหนึ่ง ก่อนจะวิ่งลงบันได
โฮปสะดุดจะตก วรัชช์เข้ามากอดไว้ทัน เธอตกใจคิดว่าเขาแต๊ะอั๋ง เผลอขึ้นเข่าใส่ ตามด้วยถีบจนรองเท้ากระเด็น เขาล้มก้นจ้ำเบ้า แพงตกใจมือทาบอก โฮปฉุดให้แพงวิ่งต่อ วรัชช์เก็บรองเท้าขึ้นมามอง กันลองตามมาขอรองเท้าคืน วรัชช์มองหน้า
“ตกลงนายเป็นใครกันแน่ หน้าคุ้นๆนะ เคยมารับแพงที่กองถ่ายนี่”
กันลองไม่ตอบแต่ส่งนามบัตรให้แล้วดึงรองเท้าจากมือวรัชช์เดินไป วรัชช์อ่านชื่อในนามบัตรแล้วพึมพำ เจ้าของฟาร์มไก่หรืออย่างไร
ooooooo
แพงกับโฮปเข้ามาเปลี่ยนชุดสลับกันในห้องน้ำ พอเดินออกมา กันลองถือรองเท้าเข้ามาถามจะใส่รองเท้าข้างเดียวออกไปให้สัมภาษณ์หรือ แล้วก้มลงใส่รองเท้าให้แพง ปรากฏว่าหลวม
“นี่ไม่ใช่ไซส์รองเท้าแพงนี่คะ”
แพงแก้ตัวว่าทางร้านส่งมาผิดขนาด ตนเอาทิชชูยัดไว้จึงหลุดง่าย กันลองเสนอจะอุ้มพาไป แพงหยิกเอวปราม โฮปซึ่งอยู่ในชุดมังกรถอยห่างออกมามองกันลองที่เดินเคียงคู่แพงไป ไม่ทันระวังชนเข้ากับวรัชช์ เขากำลังหงุดหงิดโวยว่าเดินไม่ดูทาง โฮปโกรธชกท้องเขาพลั่ก วรัชช์ตีก้นหมับเอาคืนแล้วสะดุ้งโหยงร้องว่า ผู้หญิงนี่! ขอโทษขอโพยยกใหญ่ โฮปฟาดมือใส่เขาแล้วเดินจ้ำหนี วรัชช์มองแต่พอจะตามก็เห็นสาวสะบึมเดินผ่าน จึงเปลี่ยนใจตามสาวสะบึมไป
แต่พอเห็นว่าเป็นแตงโมคู่ขาเก่า วรัชช์รีบผละออกกลัวนักข่าวขุดคุ้ย แตงโมตามยื้อ เขารี่ไปให้จิตจีรังช่วย เธอกระเง้ากระงอดแต่ก็ช่วยฉะแตงโมจนล่าถอย วรัชช์ควงเธอมาให้นักข่าวถ่ายรูปคู่เอาใจ โฮปในชุดมังกรยืนมองห่างๆ ส่ายหน้ากับความเจ้าชู้ของเขา
เวลาผ่านไปโฮปยืนรอแพงหน้าห้องน้ำ เธอให้ สัมภาษณ์เสร็จรีบวิ่งมา โฮปถอดฮู้ดมังกรออก เจ๊ทวิตตี้เปิดประตูผางเข้ามา โฮปรีบเข้าไปหลบในห้องน้ำ เจ๊ไม่ได้สนใจแพงกลับเคาะประตูถามคนที่อยู่ในห้องน้ำ ขอเข้าไปหาของ แพงเข้าขวางหน้าถามว่าหาอะไร
“สมุดจดเลขเด็ดประจำงวดนี้น่ะสิ หายไปไหนก็ไม่รู้ แต่เจ๊จำได้ว่าเจ๊นั่งจดอยู่ในห้องนี้”
โฮปมองไปรอบห้องเห็นมีสมุดวางอยู่บนกล่องทิชชู จึงหยิบสอดใต้ประตู เจ๊ทวิตตี้เห็นดีใจรีบบอกว่าออกมาแล้วจะบอกเลขเด็ดให้ แพงกลัวความแตกจึงท้วง เลขเด็ดเขาไม่บอกใครกัน เดี๋ยวไม่ขลัง เจ๊ทวิตตี้เห็นด้วยจะกลับออกไปหาปิติ แพงรีบขอตัวแยกกลับเลย
“โอเคค่ะลูกสาว ขับรถดีๆนะ” เจ๊ทวิตตี้กำชับแล้วดันประตูออกไป
แพงหันมาเคาะเรียกโฮปให้ออกมาแล้วหัวเราะ รู้สึกสนุกไม่เคยทำอะไรหลุดโลกแบบนี้มาก่อน โฮปบอกชีวิตวัยรุ่นมันต้องแบบนี้
ooooooo
สุดท้ายคืนนี้ แพงพาโฮปกลับมานอนที่บ้าน โฮปเห็นกล่องของขวัญเต็มห้องนอนแพงก็ตื่นเต้นไปด้วย แพงบอกว่าแฟนคลับให้มายังไม่มีเวลาแกะ โฮปเห็นมีภาพวาดการ์ตูนล้อรูปแพงกับวรัชช์ก็เบ้ปากจับหันหลังไม่อยากมอง แพงแซวรังเกียจเขาขนาดนั้นเลยหรือ ดูเขาชอบเธอ
“หยี...เพราะไอหน้าเหมือนแพงล่ะไม่ว่า แพงอย่าไปหลงชอบคนแบบนี้นะ ไอเกลียดที่สุดเลยพวกชอบพูดเพ้อเจ้อ แถมเจ้าชู้ยิ่งกว่าคาสโนว่ากลับชาติมาเกิดอีก”
“ก็จริงนะ แต่นอกจากเรื่องเจ้าชู้แล้ว เขาก็ตั้งใจทำงานดี ไม่ได้เลวร้ายอะไร”
“ไอไม่ได้ร่วมงานกับเขาอย่างแพงนี่ ไม่รู้หรอก”
“โฮปไม่หวั่นไหวกับเขาบ้างเหรอ ผู้หญิงเกือบครึ่งประเทศหลงเขาจะตาย”
“ไม่สักนิด ผู้ชายในสเปกไอนะ ต้องเป็นผู้ใหญ่ อบอุ่น ทรีตเราให้เป็นเจ้าหญิง” แพงล้อว่าโฮปเป็นแฟนคลับการ์ตูนดิสนีย์เหมือนตน โฮปบอกว่าใช่ตนชอบเรื่องมู่หลาน แพงบอกชอบเหมือนกันแต่ไม่อยากปลอมตัวเป็นคนอื่น ตนชอบสโนว์ไวท์เพราะเจ้าชายมองทะลุคราบของคนธรรมดาจนเห็นความงามและเป็นรักแท้ โฮปดัดเสียงเป็นแม่มดถามกระจกวิเศษใครงามเลิศในปฐพี แพงตอบว่าก็เราสองคน สองสาวหน้าเหมือนหัวเราะกันครืน
โฮปอาบน้ำเสร็จเดินออกจากห้องน้ำ ได้ยินเสียงมือถือแพงดังแต่เธอหลับสนิท พอปลุกก็เอาหมอนปิดหน้าอีก โฮปจึงรับสายแทนเพราะเห็นหน้าจอขึ้นชื่อพะลอง
กันลองถามว่านอนหรือยัง ถ้ายังให้ลงมาหาริมรั้วมีของจะให้ โฮปไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรชะโงกหน้าต่างเห็นกันลองกำลังปีนรั้วข้ามมา จึงรีบวิ่งลงไปทั้งที่ยังไม่ได้ถอดหมวกอาบน้ำ พอชายหนุ่มเห็นก็ขำคิดว่าเธออยากเจอเขาเร็วจนลืม โฮปยิ้มเจื่อนๆจุ๊ปากให้เบาเสียง กันลองยื่นถุงแกงบวดให้ บอกตนไม่มีรถฟักทองจึงเอาแกงบวดฝีมือโรยบุญมาให้แทน
“แกงบวด...เผ็ดไหมคะ” โฮปถามซื่อๆ
“เดี๋ยวนี้พะแพงนี่เล่นมุกเก่งขึ้นนะ เอ้อ แล้ววันนี้มีเรื่องอะไรเหรอคะ พะลองเห็นวรัชช์เขาไล่ตามแพงแจเลย”
โฮปแก้ตัวว่าเขาคงโกรธที่ตนเหยียบเท้าตอนเต้นรำ และตนเข้าใจผิดคิดว่าเขาแต๊ะอั๋งจึงป้องกันตัว กันลองบอกถึงป้องกันตัวเองได้ ตนก็อดห่วงไม่ได้ โฮปทำทีหาวขอตัวไปนอน เขายื่นตุ๊กตาวูดูถือลูกไก่ให้ โฮปชอบใจชมว่าน่ารัก กันลองยิ่งรู้สึกว่าแพงเปลี่ยนไปมาก โฮปบอกแพงก็คือแพงคนเดิม จะเปลี่ยนไปได้อย่างไร กันลองดึงมือเธอให้หันมาประชิด กระซิบว่าฝันดีพะแพงของพะลอง...โฮปเขินใจสั่นกอดตุ๊กตาที่เขาให้ไว้แน่น
รุ่งเช้า แพงตื่นขึ้นมาเห็นโฮปนอนกอดตุ๊กตาน่ากลัวก็ตกใจร้องวี้ด...กระโดดลงจากเตียง โฮปสะดุ้งตื่นถามเป็นอะไร แพงชี้ว่าตุ๊กตาคุณไสยนั่นมาจากไหน โฮปรีบบอกว่าของตนและให้ดูว่ามันน่ารักอุ้มลูกไก่ด้วย แพงมองลูกไก่อย่างคุ้นตา โฮปตัดบทว่าหิวแล้วฉุดแพงให้ลุกขึ้น
อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 2 วันที่ 3 ธ.ค.60
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทประพันธ์โดย จันทร์ รีจรูญ แอนเดอร์สันละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทโทรทัศน์โดย ระกาช่อนรูป
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว กำกับการแสดงโดย มนัสนันท์ เลิศวงศ์สกุล
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ผลิตโดย บริษัท ดอร์เธอร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ติดตามชม ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ