อ่านละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 7 วันที่ 11 ธ.ค.60
ทำเค้กวันเกิดมาอวยพรชิดตะวัน เก่งจึงแนะนำให้รู้จักกับชิดดาว อวยทั้งคู่อย่างเปิดเผยแต่ปั๊มเป็นคนกลัวและขยะแขยงจิ้งจกขึ้นสมอง ขณะโชว์เค้กวันเกิดชิดตะวัน เหลือบเห็นจิ้งจกตกใจจนเสียหลักมือเท้าลงก้อนเค้กเละไปหมด จนต้องไปทำใหม่ ชิดดาวจึงเข้าไปช่วยเป็นลูกมือให้ ทำให้ทั้งคู่สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว
วันเกิดของชิดดาวใกล้ๆกับวันเกิดของกาโม่ เต็งถ่ายรูปการ์ตูนขายหัวเราะเป็นตั้งผูกโบอย่างสวยงาม โพสต์ลงเฟซบุ๊กของตนอวยพรวันเกิดให้ชิดดาวว่า
“สุขสันต์วันเกิดครับคุณดาว ผมซื้อการ์ตูนขายหัวเราะที่คุณชอบไว้ให้เป็นตั้งเลย ไม่รู้จะซ้ำกับที่คุณมีแล้วรึยัง กลับมาเลือกดูนะครับ มีความสุขมากๆ นะครับ”
ชิดดาวดูแล้วถึงกับน้ำตาคลอ ตื้นตันที่เต็งยังไม่ลืมตน ก่อนจะกดไลค์ส่งไปในชื่อของ “น้องชิง ไจ่ไจ๋” เหมือนเดิม
1 ปีผ่านไป โต้ได้เล่นละครเป็นพระเอกคู่กับหนมอบ ในงานบวงสรวงเปิดกล้อง นักข่าวสัมภาษณ์พระเอกนางเอกถึงความรู้สึกในการเล่นละครคู่กันครั้งแรกของพระเอกนางเอก
โต้บอกว่าตื่นเต้นมากต้องเรียนการแสดงเพิ่มเติมกลัวอายหนมอบ ฝ่ายหนมอบก็ตีแขนโต้หยอกว่าพี่โต้เก่งอยู่แล้ว มั่นใจว่าต้องแสดงเข้าขากันได้ดีแน่ ละอองดูการให้สัมภาษณ์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่ใจคิดแผนการบางอย่าง
ผู้จัดการหนมอบกับละอองไม่ถูกกัน จึงมีการกีดกันกันไปมาจนนักข่าวกระซิบกันว่า ผู้จัดการเขาไม่กินเส้นกันอยู่แล้วมาจับดาราคู่กันได้ไง มีหวังเรื่องนี้สองปีก็ไม่ได้ออนแอร์
ค่ำนี้ ละอองพาโต้ไปแสดงความยินดีกันที่ร้านอาหารหรู ละอองพูดหยั่งเชิงโต้ว่าหนมอบน่ารักดี โต้ชอบไหม โต้โสดมานานแล้วน่าจะมีคู่จิ้นกับเขามั่ง โต้บอกว่าตนยังไม่อยากตายกลางอากาศตอนนี้ขอเน้นงานก่อน
ละอองบอกว่ากับหนมอบตนไฟเขียว จะคอยปล่อยข่าวปิ๊งนอกจอ ข่าวรั่วจากกองถ่ายมั่งอะไรอย่างนี้ โต้แหยงๆ ถามว่าจะดีหรือ
“ก็ดีกว่าให้เธอไปคบกับชิดดาวก็แล้วกัน” ละอองจ้องหน้าโต้อย่างคนกำไต๋เขาได้ ซ้ำคุยขู่ๆว่าโต้ทำอะไร มีอะไรตนรู้หมด โต้พึมพำว่าไม่มีอะไรปิดพี่ได้เลย ละอองปรามในทีว่า
“แล้วก็ไม่มีใครเอาชนะพี่ได้ด้วย ถ้าโต้ยังเป็นคนของพี่อยู่ เรื่องหนมอบก็อย่าหวังว่าจะพัฒนาไปไหนไกลเลย ละครจบ ความสัมพันธ์จบ เชียร์”
โต้แหยงๆ กลัวๆ ยกแก้วไวน์ชนแก้วกับละอองที่ยกรอ
คนที่มีความสุขมากเมื่อชิดดาวไม่อยู่คือทอย เธอทำหน้าที่แทนชิดดาวอย่างเอาการเอางาน ดูแลกาโม่อย่างดี และคอยปรนนิบัติเต็งที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำอย่างมีความสุข
ฝ่ายเวนิสก็ได้รับไฟเขียวจากป๊ากับม้าให้คบกับลูกกวาด บอกว่าคนนี้ผ่าน ถูกใจใช่เลย ถามว่าเมื่อไหร่จะให้ไปสู่ขอ อยากเลี้ยงหลานเร็วๆ
เพราะความรักผูกพันที่มีต่อกาโม่ ชิดดาวติดตามเรื่องราวของกาโม่จนเต็งจับได้ว่า “ชิง ไจ่ไจ๋” คือชิดดาว แต่พอเต็งจับได้ ชิดดาวก็บล็อกตัดการติดต่อทั้งน้ำตา...
แต่คนที่เสียใจยิ่งกว่าคือเต็ง พอถูกบล็อกติดต่อไม่ได้ เต็งก็เศร้า ด่าตัวเอง “ไอ้โง่เอ๊ย...”
แต่ชิดดาวยังได้ข่าวกาโม่สม่ำเสมอจากงามพิศที่แอบติดต่อกัน จนกาโม่ได้ 5 ขวบ เริ่มเข้าอนุบาลกำลังช่างพูดและซน จึงเกิดภาวะ...“พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง”
เต็งสอนให้กาโม่เรียกตนว่าลุง สองลุงหลานนับวันผูกพันกันแนบแน่น จนกาโม่กลัวพ่อจะมารับไปอยู่ด้วยและต้องพรากจากลุงเต็ง บอกว่าตนรักลุงเต็งไม่รักพ่อ
“อย่าพูดแบบนี้สิกาโม่ พ่อรู้เข้าเขาจะเสียใจนะ”
“กาโม่จะสวดมนต์ขอพรทุกคืนให้พ่อยุ่งไม่มีเวลากลับมาเลย” กาโม่หน้าบึ้งไม่อยากให้พ่อกลับมา เต็งเอามือขยี้หัวกาโม่เบาๆ ก่อนจะถอนใจยาวออกมา...
ooooooo
จนสองปีผ่านไปละครที่โต้กับหนมอบเพิ่งจะได้ออนแอร์อย่างที่นักข่าวคาดการณ์ ในวันไปไหว้พระที่วัดหนึ่ง ละอองกับผู้จัดการของหนมอบ ก็ยังจิกๆ กัดๆกันไม่เลิก
ส่วนเต็งถ่ายรายการวันนี้แนะนำเรื่องการใช้โทรศัพท์มือถืออย่างถูกวิธี ทอยเสนอให้หาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องงานแต่งบ้างดีไหม ตี๋จะได้อิน เต็งบอกทันทีว่า “เฮียซื้อ”
เวนิสถามทอยว่าเย็นนี้ว่างไหม ลูกกวาดจะนัดกินข้าว ทอยแซวว่าถ้าสองคนหวานกันจนอึดอัด ตนจะกลับเลยนะ เต็งเลยนัดเลิกงานแล้วจะไปรับลูกกวาดพร้อมกันเลย
เต็งตบบ่าเวนิส พูดอย่างเข้าใจกันว่า
“บางคนเหมาะจะอยู่กับเราแค่ในใจ”
เวนิสจับมือเต็งกุมอย่างเข้าใจความหมายที่เต็งสื่อ ...เราหัวอกเดียวกัน มองทอยที่กำลังเคลียร์งานอย่างทำใจกับความเป็นไปไม่ได้...
แล้ววันนี้ก็มีเรื่องให้เต็งต้องรีบไปที่โรงเรียนอนุบาลที่กาโม่เรียนหน้าเครียด
เหตุเพราะกาโม่ คุณหลวง กับเจไดนักเรียนอนุบาลรุ่นเดียวกันที่ท่าทางเอาเรื่องกว่าเพื่อน ถามกาโม่ว่าไม่เคยเห็นพ่อกับแม่มารับเลย คุณหลวงตอบแทนว่าก็ลุงมารับแล้ว ทำไมพ่อแม่ต้องมาอีก เจไดยังซักไซ้ว่าแล้วทำไมพ่อแม่ไม่มาให้ลุงมาแทน คุณหลวงตอบแทนอีกว่าแล้วทำไมลุงจะมารับไม่ได้ล่ะ
“เจไดถามกาโม่ ไม่ได้ถามคุณหลวง แย่งตอบอยู่ได้ กาโม่ไม่มีพ่อแม่เหรอ”
คุณหลวงสงสารกาโม่เลยผลักเจไดล้มจนหัวแตก เลยเป็นเรื่องต้องเรียกผู้ปกครองมาเคลียร์ คุณหญิงกับคุณชายถามคุณหลวงว่าทำไมไปผลักเจได เต็งฟังแล้วงงถามว่าตกลงกาโม่ไม่ได้ทำเหรอ
“คุณหลวงทำเองครับลุงเต็ง” คุณหลวงยืดอกรับอย่างกล้าหาญ คุณหญิงถามว่าทำเพื่อนทำไมไม่ใช่เรื่องของเรา “คุณหลวงสงสารกาโม่ เจไดว่ากาโม่ไม่มีพ่อไม่มีแม่”
หัวหน้าครูบอกว่าคุณหลวงรักเพื่อนเป็นเรื่องดีแต่ไม่ควรแก้ปัญหาด้วยความรุนแรง เจไดเจ็บจนหัวแตกสงสารเพื่อนไหม เจไดถามเพราะสงสัย ไม่ได้ตั้งใจว่ากาโม่
“คุณหลวงสงสารกาโม่ ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่ากาโม่เป็นเด็กกำฟ้า” คุณหลวงเห็นคุณหญิงกับคุณชายทำหน้าไม่ถูกถามว่า “คุณหลวงพูดถูกไหมครับคุณแม่... เด็กกำฟ้า”
คุณหญิงกับคุณชายหัวเราะแหะๆ แต่เต็งหน้านิ่งชำเลืองมองกาโม่ด้วยความสงสาร กาโม่เองทำหน้างง จนเมื่อออกมาถึงสนามเด็กเล่น เต็งเห็นกาโม่ซึม ถามว่า “ไง...ซึมเลยไอ้เสือ”
“เด็กกำฟ้า คืออะไรเหรอลุง” กาโม่มองหน้าถาม เต็งเลยทำตลกยกมือทำท่ากำท้องฟ้าบอกว่าทำอย่างนี้ไง กาโม่ก็ทำได้แล้วหัวเราะขำ แต่กาโม่ไม่ขำ ถามว่า “ลุงเป็นพ่อให้กาโม่ไม่ได้เหรอครับ”
“กาโม่มีพ่อมีแม่นะครับ แล้วพวกเขาก็รักกาโม่มาก กาโม่ไม่ใช่ลูกไม่มีพ่อมีแม่ ไม่ได้ถูกทอดทิ้ง พ่อกับแม่ทำงานอยู่เมืองนอกหาเงินส่งให้กาโม่เรียนไงครับ อย่าไปฟังคำพูดคนอื่นสิครับกาโม่” กาโม่นิ่งคิด “กาโม่ต้องเชื่อลุงนะ ใจเย็น รอวันที่พ่อกับแม่เขากลับมานะ”
“กาโม่ไม่ได้อยากให้พ่อกับแม่กลับมาซะหน่อย กาโม่อยากให้ลุงเป็นพ่อกาโม่ไม่ได้เหรอครับ”
กาโม่ทำหน้าจะร้องไห้ จนเต็งต้องกอดไว้ สีหน้าเครียด
ฝ่ายปั๊มพยายามสานความสัมพันธ์กับชิดดาว จนวันนี้เอาแหวนเพชรซ่อนไว้ในขนมปังมาให้ชิดดาวในวันเกิดของเธอ ชิดดาวมองขนมปังไส้แหวนเพชรยิ้มบางๆ
เมื่อชิดจันทร์รู้ถามชิดดาวว่าตอบปั๊มเขาไปว่ายังไง ชิดดาวบอกว่าเร็วเกินไป พี่สาวถามว่าไม่ให้ความหวังอะไรเลยหรือ ดาวเองก็อายุไม่ใช่น้อยแล้ว
“อายุไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ดาวจะต้องแต่งงานนะคะ...ถ้าดาวกับปั๊มดวงคู่กันก็คงลงเอยกันเองล่ะค่ะ” ชิดจันทร์ติงว่าเขาจะรอไหวหรือ เดี๋ยวใครเขาก็คว้าไปหรอก “นั่นก็แสดงว่าเราไม่ใช่คู่กัน”
“แกยังไม่ลืมคุณเต็งใช่ไหม” ชิดจันทร์ถาม ชิดดาวชะงักพูดอะไรไม่ออกอีกเลย
ooooooo
กาโม่ติดทอยมาก พอกลับจากโรงเรียนก็ถามหาอาทอย บอกว่ากาโม่รักอาทอย อาทอยใจดี เต็งหยิบรูปชิดดาวขึ้นมาบอกว่าวันนี้วันเกิดอาดาว พยายามบอกว่าอาดาวเป็นคนเลี้ยงดูกาโม่มาตั้งแต่เล็ก
แต่กาโม่ไม่สนใจขอไปเล่นกันคุณหลวงแล้ววิ่งไปเลย ทิ้งเต็งให้ดูรูป ถามชิดดาวในรูปเศร้าๆว่า...
“คุณอยู่ไหน ผมคิดถึงคุณมากรู้ไหมครับ...”
คืนนี้เต็งเปิดตู้เก็บของบนตู้เสื้อผ้า ดูการ์ตูนขายหัวเราะสามมัดผูกโบเป็นของขวัญวันเกิดสามปีของชิดดาว อวยพรซึมๆ “แฮปปี้เบิร์ธเดย์ครับคุณดาว”
กาโม่วิ่งจากเต็งไปกดกริ่งบ้านคุณหลวง คุณหญิงกับคุณชายให้หนูหริ่งไปดูว่าใครมา คุณหญิงสำทับว่าถ้ากาโม่จะมาเล่นกับคุณหลวงให้บอกว่าทำการบ้านอยู่ คุณหลวงจะวิ่งออกไปก็ถูกคุณหญิงปรามว่าแม่สั่งแล้วว่าไม่ให้ไปเล่นกับเขาอีก คุณหลวงจึงเดินกลับมาทำหน้าเบื่อๆ
หนูหริ่งวิ่งไปบอกกาโม่ว่าคุณหลวงทำการบ้านอยู่ กาโม่แย้งว่าวันนี้ไม่มีการบ้าน หนูหริ่งบอกว่าไม่มีการบ้านก็เล่นไม่ได้ เพราะกาโม่ซนทำให้คุณหลวงถูกคุณครูดุและถูกตัดคะแนน ตัดบทว่า
“กลับบ้านไปเถอะค่ะ ทุกอย่างคลี่คลาย ฉันไม่ได้ตังค์ค่าสืบอะไรแล้ว ไม่ต้องคบกันแล้วก็ได้” เห็นกาโม่งงๆก็บ่นต่อ “เงินไม่ได้ใช้ ผู้ชายไม่ได้กิน ไป...ไป๊” แล้วสะบัดเข้าบ้านไปเลย
กาโม่เดินคอตกกลับบ้านไปงงๆ คุณหลวงเปิดม่านแอบดูกาโม่แต่ถูกคุณหญิงลากตัวออกไป
เมื่อถึงเวลานอน เต็งพากาโม่เข้านอน แต่กาโม่นอนไม่หลับ เต็งจะอ่านนิทานให้ฟังบอกว่าตอนกาโม่เด็กๆอาดาวเคยอ่านให้ฟัง กาโม่บอกว่าตนไม่ชอบฟังนิทาน ถามว่าเมื่อไหร่ลุงเต็งจะเลิกพูดถึงอาดาวสักที ตนเบื่อ จังหวะนั้นเองทอยโทร.เข้ามือถือของเต็ง กาโม่ยิ้มดีใจบอกว่าอยากคุยกับอาทอย พอรับไปคุยก็ชวนอาทอยมาที่บ้าน แล้วก็หน้าจ๋อยบอกเต็งว่า “ลุงไปทำงานเถอะ อาทอยจะเล่านิทานให้กาโม่ฟัง”
เต็งเปิดสปีกเกอร์โฟนวางไว้ข้างหมอนแล้วออกไป ปิดประตูห้องเบาๆ ลงไปนั่งที่ห้องโถงคิดถึงวันที่คุยกับโต๊ดครั้งล่าสุด
โต๊ดบอกว่าตนดีกับพายแล้ว มีงานทำและจะรับกาโม่ไปอยู่ด้วย ย้ำกับเต็งว่าต้องสอนให้กาโม่เรียกเต็งว่าลุง ต้องบอกกาโม่ว่าพ่อแม่อยู่เมืองนอกทำงานหาเงินให้กาโม่เรียนไม่ได้ทิ้งลูก พามาตอนนี้กาโม่เพิ่ง 5 ขวบ ไม่นานก็ลืมลุงแล้ว
วันนั้น...พอวางสายจากโต๊ด เต็งรำพึงอย่างอัดอั้นว่า “สิ่งที่แกขอมันทำยากเหลือเกินโว้ยไอ้โต๊ด”
ooooooo
ทอยเล่านิทานไม่ทันจบกาโม่ก็หลับไปแล้ว ทอยเรียกเต็งถามว่าอยู่ในห้องหรือเปล่าอึดใจก็มีเสียงตอบ “กู๊ดไนท์ครับ” แล้วตัดสายเลย ทอยโทร.เข้าโทรศัพท์บ้านอีก แต่ไม่มีใครอยู่แล้ว
เต็งไปที่บ้านชิดดาว เห็นบ้านยังมืดเหมือนเดิม เขาตัดสินใจโหนประตูเหล็กเตี้ยๆ เหวี่ยงตัวเข้าไปในบริเวณบ้านเลย
หลังจากกาโม่หลับแล้ว ทอยไปที่ร้านอาหารตามที่เวนิสนัด เห็นเวนิสกับลูกกวาดกำลังช่วยกันเลือกการ์ดเชิญแต่งงานอยู่ เวนิสเห็นทอยก็รีบเก็บการ์ดแต่งงานใส่ถุง ทอยมองหน้าเวนิสบอกว่า
“ฉันไม่รู้สึกอะไรหรอกย่ะ เพราะฉันไม่ได้ชอบแก” มองทั้งสองคนถาม “พวกแกเรียกฉันมาเพราะอยากเคลียร์ประเด็นนี้ใช่ไหม เวนิสบอกว่าลูกกวาดยังคาใจ “ไม่บอกฉันก็รู้ว่าไอเดียนังกวาด แกมันขี้ขลาด” พูดไม่ทันขาดคำก็ถูกเวนิสเอาการ์ดแต่งงานฟาดกลางหัว เลยได้หัวเราะกัน
ทอยมองลูกกวาดบอกว่าไม่ต้องระแวงตนกับไอ้ตี๋ พูดจริงจังว่า
“ฉันไม่ได้ชอบไอ้เวนิส ฉันอาจจะทำอะไรให้มันหลงคิดไปเองว่าฉันชอบมัน ก็ถือซะว่าเป็นคราวซวยของมันเองเพราะฉันไม่เคยชอบมัน...ต่อให้ไม่มีแกเข้ามาฉันกับมันก็ไม่มีวันลงเอยกันได้หรอก”
ลูกกวาดฟังแล้วสบายใจยิ้มออก ทอยจับมือของทั้งสองมาประกบกันตรงหน้าตัวเอง มองหน้าทั้งสอง “จากใจเลยนะ ฉันดีใจกับแกสองคนมาก แกเป็นคนดีทั้งคู่เหมาะสมกันมาก...”
ลูกกวาดซึ้งจนน้ำตาไหล ทอยบอกไม่ต้องร้องไห้ แต่งๆกันไปเถอะ ลูกกวาดลุกขึ้นขอกอดทอย ทอยลุกขึ้นกอดบอกว่า “ดีใจด้วยนะแก เลือกถูกคนแล้วล่ะ” เวนิสซึ้งลุกขึ้นขอกอดด้วยอีกคน เลยกลายเป็นสามคนกอดกันด้วยความรัก
งามพิศดีใจกับลูกกวาดและเวนิส แต่ถ้าตนไม่ว่างไปงานก็ฝากซองไปเลยแล้วกัน พองามพิศลุกไปเอาเงินเอาซอง เวนิสถามลูกกวาดว่าป้าผอมไปหรือเปล่า
ลูกกวาดพูดขำๆว่า สงสัยป้าจะอกหัก เพราะพอชิดดาวไป ทอยก็เข้าแทนที่ยึดเฮียไป ยิ่งกาโม่เข้าเรียนโอกาสจะได้เจอกับเต็งก็ยิ่งยาก เวนิสถามว่าแล้วดาวจะมางานเราไหม เธอจะส่งการ์ดไปให้ไหม
“จะให้กวาดส่งไปที่ไหนล่ะ” ลูกกวาดทำเป็นถามแต่ไม่กล้าสบตาเวนิสที่มองอย่างจับผิด
ชิดดาวได้รับจดหมายก็แปลกใจ คิดว่าป้างามพิศคงแอบไปบอกใครแน่ว่าตนอยู่ไหน แต่พอเปิดจดหมายอ่านก็ทั้งดีใจและแปลกใจพึมพำ “ไม่น่าเชื่อ”
“แหม...เสียดาย นึกว่าคุณเต็งแต่งงานเสียอีก” ชิดจันทร์พึมพำ “แล้วเราจะไปงานเขาไหมล่ะ”
อ่านละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 7 วันที่ 11 ธ.ค.60
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง บทประพันธ์โดย : เอกลิขิตละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง กำกับการแสดงโดย : อดุลย์ บุญบุตร
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ทางไทยทีวีสีช่อง 3 และช่อง 33 เริ่มตอนแรกวันที่ 3 ธ.ค 60
ที่มา ไทยรัฐ