อ่านละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 11 วันที่ 23 ธ.ค.60
พายพาโต๊ด กาโม่ และพ่อกับแม่เข้าไปนั่งรอพ่อแม่ตนที่ห้องรับแขกโอ่อ่าหรูหรา รอนานจนอึดอัด แม่โต๊ดบ่นว่ารอนานเป็นชั่วโมงแล้วนะ เจ้ายศเจ้าอย่างซะจริงแม่โต๊ดบ่นประชดประสาคนปากไว จนโต๊ดติงว่านี่ไม่ใช่เวลามาแดกดันกัน
“ความรวยไม่ใช่อภิสิทธิ์ที่จะมาเสียมารยาทกับใครเมื่อไหร่ก็ได้ตามใจชอบนะยะ”
แม่พูดไม่ทันขาดคำ เสียงแข็งๆของแม่พายก็แทรกเข้ามาก่อนตัวว่า
“ขอโทษที่ให้รอนาน”
“ปกติแขกที่มาพบเราจะนัดหมายล่วงหน้า ไม่ใช่กดกริ่งหน้าบ้านเมื่อไหร่ก็ได้ตามใจชอบ เราไม่ได้มีนิสัยเป็นกันเอง ชอบต้อนรับแขกขนาดนั้น” พ่อของพายพูดพร้อมกับเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มถือตัว
“แล้วแม่เด็กผู้หญิงที่ท้องกับลูกชายฉันเนี่ย ถือว่าเป็นแขกด้วยเหรอ” แม่โต๊ดเชือดเฉือนกลับจนอึ้งกันทั้งห้อง
โต๊ดตกใจเรียกแม่เบาๆ ยกมือกุมหน้าอย่างสยองที่...พอเปิดฉากก็เลือดเดือดกันขนาดนั้นแล้ว
ฝ่ายพ่อที่อยู่กับกาโม่ข้างนอกก็พยายามคุยให้เข้าใจที่พ่อกับแม่ทิ้งกาโม่ไปตอนเด็กเพื่อให้กาโม่เข้าใจ ไม่โกรธ และยอมไปอยู่กับพ่อแม่ แต่กาโม่ไม่ทันตอบ ก็มีโทรศัพท์จากแม่โต๊ดบอกให้พากาโม่เข้าไป
กาโม่กลัวไม่กล้าเข้าไป พ่อโต๊ดปลอบว่าไม่ต้องกลัว พ่อแม่ก็อยู่ ปู่กับย่าก็อยู่ แล้วจูงมือกาโม่เข้าไป แต่พอเข้าไปในห้อง กาโม่ก็ยิ่งกลัวเมื่อเห็นพ่อแม่ของพายจ้องตนเขม็ง ทั้งพ่อแม่และปู่ย่าพยายามพูดปลอบให้กาโม่หายกลัว
“เราขอคุยกันตามลำพัง” แม่ของพายพูดหน้านิ่งจนอึ้งกันทั้งห้อง แม่โต๊ดถามว่าหมายถึงใครบ้าง แม่พายบอกว่า “แค่พายกับเด็กนั่น”
“เขาไล่แล้วก็ไปสิ” แม่โต๊ดลุกพรวดพูดเสียงดังแล้วเดินนำออกไปเลย พ่อกับโต๊ดจึงตามออกไป
กาโม่มองตามปู่ ย่า กับพ่อที่ออกไปกันหมดก็ยิ่งกลัว ค่อยๆถอยหลบไปอยู่หลังพาย
พอออกจากห้อง แม่ก็โพล่งอย่างไม่พอใจทันทีว่า ในเมื่อฝ่ายนั้นไม่ยอมรับก็ช่างหัวมัน เราก็มี ไม่ได้ไปขอใครกิน ทั้งสายตาทั้งคำพูดคำจาดูถูกคนชะมัด
โต๊ดพูดปลอบใจอย่างมีความหวังว่า พอตากับยายเห็นหน้าหลานอาจใจอ่อนก็ได้ พ่อเห็นด้วยเพราะกาโม่น่ารักออก
ooooooo
พายเจอศึกหนักกับพ่อแม่ตามลำพังในห้อง พ่อแม่ตั้งข้อรังเกียจโต๊ดมากมายรื้อฟื้นความหลังว่า
“แม่เสียใจที่พายไม่เชื่อฟังแม่ กลับไปคบกับมัน แถมยังมีลูกกับมัน ทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายลงไปอีก” พายถามว่าแล้วพ่อกับแม่จะให้ตนทำยังไง แม่ยื่นคำขาดว่า “พายต้องเลือกว่าจะเอาคนพวกนั้นหรือพ่อกับแม่”
พายตกใจถามแม่จะให้ตนทิ้งครอบครัวหรือ พ่อเสนอทันทีว่า
“พร้อมเงินค่าเลี้ยงดูก้อนโต รับรองว่าสามีกับลูกเธอจะสบายไปตลอดชีวิต”
“ถือซะว่าเป็นค่าปิดปากก็ได้ แล้วพายก็ย้ายไปเรียนหรือไปทำงานทางยุโรปแทน ไปชุบตัวใหม่”
พายฟังพ่อกับแม่แล้วอึ้ง ไม่ตอบ แต่ชวนกาโม่ว่า “เราไปจากที่นี่กันเถอะ” แม่ลุกพรวดถามว่าจะไปไหน พายบอกว่า “ไปให้พ้นจากคนไม่มีหัวใจ”
“นี่แกกล้าว่าพ่อกับแม่ขนาดนี้เลยเหรอพาย” พ่อโกรธมาก พายพูดทั้งน้ำตาว่า
“กาโม่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของพาย ซึ่งก็คือหลานแท้ๆของพ่อกับแม่ พ่อกับแม่อาจจะไม่รัก ไม่ต้องการกาโม่ แต่ไม่ใช่พาย พายทำผิดกับกาโม่มามากพอแล้ว พายจะไม่ยอมทำผิดซ้ำสองอีก พายเลือกกาโม่ เลือกครอบครัวของพายค่ะ” พายพูดน้ำตาอาบหน้าแล้วอุ้มกาโม่ออกไป
“ถ้าแกออกไปจากบ้านนี้ ก็ไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย” พ่อเสียงแข็ง เด็ดขาด แม่สำทับว่า
“แล้วก็ไม่ต้องมาเรียกฉันสองคนว่าพ่อกับแม่...ฉันไม่มีลูกไม่รักดี ไม่เชื่อฟังอย่างแก”
“ต่อไปเงินสักบาทแกก็จะไม่ได้จากฉัน แล้วคอยดูว่าพอแกไม่มีเงินแล้วผัวแกยังจะรัก จะอยู่กับแกอีกไหม”
ฟังพ่อกับแม่แล้วพายร้องไห้จนตัวสั่น
“ไปกันเถอะครับแม่” กาโม่ยกมือเช็ดน้ำตาให้แม่ พายกอดกาโม่แน่น เดินออกไปไม่เหลียวหลัง
พ่อกับแม่พายที่ทำแข็งกร้าวกับพาย เมื่อพายเดินไปอย่างไม่เหลียวหลังก็ปรารภกันใจคอไม่ดีว่า เราทำถูกแล้วใช่ไหม ต้องดูกันต่อไปว่าผู้ชายคนนั้นมันจะปอกลอกลูกเราหรือเปล่า
“เห็นหน้าหลานไหมคะ ฉันสงสารจนแทบจะทนไม่ไหว” แม่ทนทำเข้มแข็งไม่ไหว พ่อกอดปลอบว่า
“เข้มแข็งไว้คุณ เราทำดีที่สุดแล้ว สมัยนี้ไว้ใจคนง่ายๆไม่ได้หรอก เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่างเอง เราต้องอดทนเอาไว้เพื่อลูกสาวคนเดียวของเรานะคุณ”
ส่วนพาย...พออุ้มกาโม่ออกมาน้ำตานองหน้า
โต๊ดโผเข้ากอดปลอบทั้งแม่ทั้งลูก
“ไม่ต้องเสียใจนะพาย ครอบครัวของเรายังอยู่ เรายังมีกันอยู่พร้อมหน้าสามคนพ่อแม่ลูกนะครับ”
พายร้องไห้โฮออกมา โต๊ดกอดทั้งแม่ทั้งลูกไว้แน่น...
กาโม่หลับตาลง แม้จะต้องเผชิญกับความตึงเครียดเกินกว่าเด็กจะเข้าใจ แต่กาโม่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดในอ้อมกอดของพ่อกับแม่
ooooooo
ละอองเขี่ยรายการของเต็งไปแล้วก็จัดทีมงานชุดใหม่เตรียมทำรายการที่โต้เสนอคือรายการเกี่ยวกับสุขภาพและการออกกำลังกาย วันนี้เตรียมถ่ายรายการที่ฟิตเนส โดยมีทอยไปร่วมงานด้วย
แต่การณ์กลับเป็นว่า ละอองหาเด็กหนุ่ม หน้าเกาหลี ชื่อโจโฉ มาเป็นพิธีกรร่วมกับโต้ ทำให้โต้ไม่พอใจ กระชากสคริปต์ที่ละอองยื่นให้หุนหันเดินหนีไป ละอองเหล่มองสั่งให้ทอยตามไปเคลียร์
โจโฉ เด็กใหม่ไม่สบายใจถามละอองว่า “พี่โต้จะโกรธผมไหมครับ”
“เธอไม่เกี่ยวอะไรนี่ จะโกรธก็ต้องโกรธพี่” แล้วละอองก็สั่งช่างผม “ดูแลน้องด้วย เอาให้หล่อแจ้งเกิดเลยนะ สคริปต์พี่เคี่ยวจนเป๊ะแล้ว”
โจโฉมองละอองเขินๆ ละอองรุนหลังโจโฉไปที่ช่างหน้าผมพูดทีเล่นทีจริงว่า
“ดูแต่ตามืออย่าต้อง เจ้าของหวง”
โจโฉยิ้มเขิน ช่างหน้าผมกรี๊ดกันเบาๆแล้วรับโจโฉไปทำหล่อ
ทอยตามไปเคลียร์กับโต้ตามคำสั่งละออง โต้ถามหัวเสียว่าทอยรู้เรื่องนี้มาก่อนไหม ทอยบอกก็รู้พร้อมกันนี่แหละ โต้ไม่พอใจพึมพำ “พี่อองทำแบบนี้หมายความว่าไง”
“ก็จะดันเด็กนั่นโดยอาศัยเธอ เหมือนที่เคยดันเธอผ่านเฮียนั่นแหละ”
โต้บอกว่าไม่เหมือน เพราะตนดังแต่เต็งไม่ใช่และ “ไอ้นั่นมันเด็กกว่าฉันเยอะ”
“ของสดๆ ใหม่ๆ น่าสนใจมากกว่าอยู่แล้ว ไอ้พวกที่ขยันโชว์เห็นหมดแล้ว ไม่มีอะไรน่าค้นหา”
ทอยหางตาใส่โต้แต่หัวจดเท้า โต้ปรามาสว่าเด็กตุ๊ดนั่นจะมีอะไร แข่งสวยกับพี่อองมากกว่า ทอยหัวเราะถามว่าคิดอย่างนั้นจริงหรือ แอบไปกินขนมลับหลังพี่ออง คิดว่าพี่เขาโง่ไม่รู้หรือไง โต้ประชดคืนว่านึกว่าจะเหมือนเธอ พอทอยฉุนจ้องก็พูดใส่หน้าว่า
“แต่ฉันจะไม่ยอมเป็นไอ้ขี้แพ้เหมือนกับเธอ ที่ปล่อยให้มันไปฮันนีมูนดูดดื่มต่อหน้าต่อตาอย่างงี้หรอก”
ทอยกำหมัดแน่นปรามว่าถ้าไม่ติดถ่ายรายการจะตั๊นหน้าให้ปากแตกเลย แล้วสั่งให้โต้ท่องสคริปต์เสียระวังเด็กใหม่จะเก่งเกินหน้าก็แล้วกัน ความสามารถตัวเองยิ่งมีจำกัดอยู่ด้วย โต้อยากจะขยี้สคริปต์ทิ้งแต่ทำไม่ได้เพราะยังไม่ได้ท่อง ได้แต่เอาสคริปต์ฟาดกำแพงระบายอารมณ์
ooooooo
ฝ่ายเต็งกับชิดดาว แม้จะเป็นช่วงฮันนีมูน แต่ก็อดคิดถึงกาโม่ไม่ได้ ชิดดาวถามว่าเราจะกลับกรุงเทพฯกันดีไหม เต็งถามว่าเบื่อแล้วหรือ มีอีกหลายเกาะที่เรายังไม่ได้ไปนะ
ชิดดาวบอกว่ากลัวเขาจะเบื่อ เพราะตลอดเวลาที่เรารู้จักกันมีกาโม่อยู่ด้วยตลอด มาคราวนี้เลยเหมือนมากันไม่ครบ เต็งถอนใจพึมพำว่า “กาโม่จะคิดถึงเรามั่งไหมนะ”
ชิดดาวเสนอให้โทร.ไปหากาโม่ เต็งบอกว่าปล่อยให้กาโม่อยู่กับพ่อแม่เขาดีกว่า ถ้ามีปัญหาอะไรโต๊ดคงโทร.มาบอกเองแหละ ป่านนี้กาโม่คงสนุกสนานกับพ่อแม่เขาแล้วก็ได้ ชวนไปหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่า
ที่โถงบ้านเต็ง แม่ พ่อ โต๊ดกับพายนั่งคุยกันถึงงานและอนาคตของโต๊ด พายและกาโม่ โต๊ดกับพายจะพากาโม่กลับไปอยู่อเมริกาเพราะที่นี่ทั้งสองคนยังไม่มีงานทำ พายก็ถูกพ่อแม่ตัดขาดไปแล้ว ถ้ากลับไปอยู่ที่อเมริกาทั้งสองคนก็ยังมีงานทำ ช่วยกันเลี้ยงดูกาโม่ได้
แม่ถามว่าแล้วจะไปกันเมื่อไหร่ โต๊ดบอกว่าตนพร้อมแล้วเพราะช้ากว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว
ที่บันไดขึ้นชั้นบน กาโม่นั่งหลบแอบฟังผู้ใหญ่คุยกันอย่างสนใจ ได้ยินพ่อพูดกับปู่ย่าว่า ถ้าช้ากว่านี้เต็งกับชิดดาวมีลูกแล้วกาโม่จะกลายเป็นส่วนเกิน ถึงจะรักกาโม่แค่ไหน หลานก็ไม่เท่าลูก
“เราสองคนคิดทบทวนมาอย่างดีแล้วครับ ถึงจะลูกเหมือนกัน คนนึงเลี้ยงเองกับมือ อีกคนฝากเขาเลี้ยง รักเท่ากันแต่ความผูกพัน ความพิเศษ ยังไงก็ต่างกันครับ... เราไม่อยากให้กาโม่รู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนไม่มีใครรักเขาจริงสักคน”
แม่ฟังแล้วใจอ่อนถามโต๊ดว่าแล้วจะไปกันเมื่อไหร่ โต๊ดบอกว่าก่อนเต็งกลับจากฮันนีมูน เพราะถ้าต้องจากกันตอนเจอหน้ามันทำใจยากกว่า บอกพ่อกับแม่เหมือนเป็นเป้าหมายในชีวิตว่า
“ถ้าผมกับพายไม่ได้กาโม่กลับไปด้วยกันคราวนี้ ความหวังที่ผมกับพายจะได้ครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกกลับคืนมาคงจบ...อาจจะดูใจร้ายหักดิบ แต่ถ้าคิดไกลๆ ทำแบบนี้ดีกับกาโม่ที่สุด”
พายติงว่าเรากำลังคิดเองเออเองกันอยู่ เราน่าจะถามความสมัครใจของกาโม่ดูก่อน กาโม่ที่แอบฟังอยู่เดินหงอยๆมา บอกทุกคนว่า
“กาโม่จะไปอยู่กับพ่อแม่ครับ แต่กาโม่ขอแสดงงานโรงเรียนก่อนได้ไหมครับ”
กาโม่ร้องไห้โฮออกมาอย่างสับสน พายกับโต๊ดกอดลูกไว้อย่างปลอบใจ
ooooooo
ที่ชิดจันทร์รีสอร์ต...ชิดจันทร์คุยอยู่กับเต็งและชิดดาว ถามว่าจะกลับกันเมื่อไรหรือ เต็งบอกว่าพรุ่งนี้ ทันใดนั้นชิดดาวก็ร้องบอกอย่างตกใจให้ดูข่าวทีวีที่รายงานข่าวงานศพคุณชาย
ทุกคนตกใจเมื่อรู้ข่าวนี้ ชิดจันทร์เร่งให้รีบกลับไปกันเถอะ กาโม่คงตกใจเรื่องนี้มาก กอปรกับเต็งเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันที่โรงเรียนกาโม่มีงานและกาโม่ต้องแสดงในงานด้วย แต่ดูเวลาแล้วคงกลับไปไม่ทันดูกาโม่แสดง ทั้งสองตัดสินใจกลับกันเดี๋ยวนั้นเลย
ระหว่างทางเต็งโทร.ฝากเวนิสและลูกกวาดให้ช่วยไปเป็นกำลังใจให้กาโม่ แต่ทั้งสองไม่ว่างและปลีกตัวไม่ได้เลย บังเอิญทอยแวะมาหาลูกกวาด รู้เรื่องกาโม่จะแสดงที่งานโรงเรียน ตัดสินใจไปเป็นกำลังใจให้กาโม่
กาโม่ได้แสดงห้อง 5 ตอนบ่าย เต็งสบายใจขึ้น และวันนี้รถก็ไม่ค่อยติดคาดว่าคงจะทัน แต่พอเข้าเมืองรถก็ติดหนึบ ชิดดาวบอกว่าไม่ต้องห่วงเพราะกาโม่มีกองเชียร์เยอะ เต็งเห็นว่ายังไงก็ไม่ทันแล้ว ไปหาอะไร กินก่อนเพราะหิวจนตาลายแล้ว ชิดดาวบอกว่าเราไปเซอร์ไพรส์ที่บ้านก็แล้วกัน
ถึงเวลาแสดงของกาโม่ ครอบครัวเต็งกับคุณหญิงไปให้กำลังใจกาโม่กับคุณหลวง ต่างถ่ายรูปถ่ายวีดิโอกันอย่างตื่นเต้น
ทอยไปถ่ายคลิปกาโม่ จนแสดงเสร็จกาโม่มองหาเต็ง พลันก็ได้ยินเสียงทอยร้องเรียก
“กาโม่...กาโม่...ทางนี้”
กาโม่ดีใจมากวิ่งไปหาทอยต่างกอดกันด้วยความคิดถึง แต่เมื่อกาโม่บอกว่าตนจะไปอยู่กับพ่อแม่ที่อเมริกาวันนี้แล้ว ทอยถามว่าลุงเต็งยังไม่กลับจากฮันนีมูนไม่ใช่เหรอ กาโม่บอกว่าพ่อให้ปิดเป็นความลับไม่อยากให้ลุงรู้
ทอยได้ทียุว่าดีแล้ว ไม่มีใครรักเรามากเท่ากับพ่อแม่ของเราเองหรอก กาโม่หน้าจ๋อยเสียใจ แต่เมื่อทอยยุแหย่ให้กาโม่ไม่ชอบเต็งมากเข้า กาโม่ก็บอกว่าไม่อยากฟังแล้ว
พอดีคุณหลวงมาตามกาโม่ให้ไปถ่ายรูปหมู่ กาโม่ขอไปถ่ายรูป บอกทอยว่า
“อาทอยต้องรอกาโม่ตรงนี้นะ”
แต่พอกาโม่ไป ทอยก็เดินออกไปจากโรงเรียนด้วยความรู้สึกเจ็บใจ
ooooooo
คุณหญิงจะพาคุณหลวงย้ายไปอยู่เชียงใหม่ พ่อ แม่ โต๊ด และพายจึงมาช่วยขนของ คุณหญิงยอมรับอย่างเสียใจกับความผิดพลาดของตัวเองว่า
“เป็นความผิดของฉันเอง สะเออะเปลี่ยนชื่อใหม่ อยากให้คนเรียกว่าคุณหญิงคุณชายเลยต้องตกเป็นเหยื่อ คนร้ายมันรับสารภาพว่า มั่นใจว่าบ้านนี้ต้องรวยแน่ๆเป็นถึงคุณหญิงคุณชาย เพราะความไม่เจียมตัวของฉันแท้ๆ เลยชักภัยเข้าหาตัว จะโทษใครได้ นอกจากตัวเอง”
กาโม่ขึ้นไปช่วยคุณหลวงเก็บของ คุณหลวงเอาหุ่นยนต์ตัวที่รักที่สุดให้กาโม่เผื่อกาโม่เหงาจะได้มีเพื่อนเล่น กาโม่เลยตั้งชื่อหุ่นยนต์ว่าคุณหลวงเพื่อจะได้รู้สึกใกล้ชิดกันตลอดเวลา
เมื่อเต็งกับชิดดาวกลับถึงบ้านรู้ว่ากาโม่ไปกับโต๊ดและพายแล้ว เต็งเสียใจมากที่ไม่มีใครบอกตนเลย พ่อกับแม่พยายามอธิบายให้เห็นว่ากาโม่สนิทกับพ่อแม่มากแล้ว ทุกอย่างดีขึ้นจึงเห็นเป็นจังหวะเหมาะ กาโม่จะได้ไปอย่างไม่มีปัญหามาก
“ห่วงแต่ความรู้สึกของกาโม่ แล้วผมล่ะ” เต็งตัดพ้อน้ำตารื้น
“เต็งรักกาโม่ไหม ถ้ารักหลานก็ปล่อยหลานไป ครอบครัวของกาโม่คือพ่อแม่ลูก ไม่ใช่ลุงหลาน อาหลาน มันไม่ใช่เรื่องที่ควรเป็น นี่ไม่ใช่เวลาจะมาคิดถึงความรู้สึกของตัวเองแล้วนะเต็ง” แม่หว่านล้อม
“คุณพ่อคุณแม่ท่านพูดถูกนะคะ รอเวลาให้กาโม่ปรับตัวสักระยะ แล้วเราค่อยเจอกันก็ได้”
ชิดดาวจับมือเต็งปลอบ เต็งนิ่งไปอึดใจแล้วถามว่าเครื่องออกกี่โมง
“พ่อว่าแกเพิ่งกลับมาถึงเหนื่อยๆ ขึ้นไปนอนพักก่อนดีกว่า”
“แกตามไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ” แม่บอก
“ผมอยากรู้ว่าเครื่องออกกี่โมงครับ” เต็งย้ำหน้านิ่งอย่างต้องรู้ให้ได้ เมื่อออกไปกับชิดดาว ก็พยายามโทร.หาโต๊ด แต่โต๊ดปิดมือถือ ชิดดาวสงสัยว่าอาจจะขึ้นเครื่องไปแล้ว เต็งดูนาฬิกาบอกว่าจงใจปิดมือถือมากกว่า
ชิดดาวถามว่ามีไลน์ของโต๊ดไหม เต็งบอกว่ามันเคยเปิดอ่านที่ไหน แล้วบ่นอย่างน้อยใจแกมเจ็บปวดว่า
“ตอนเอามาฝากแทบกราบ โตก็มาขโมยคืนไป ใจมันทำด้วยอะไร...บอกสักคำก็ไม่มี” เต็งน้ำตารื้น
เต็งทั้งร้อนใจ ทั้งน้อยใจ เจ็บใจ ยิ่งเจอรถติดก็ระงับอารมณ์ไม่อยู่ ทั้งตบพวงมาลัยและกดแตรลั่น
ในสนามบิน...โต๊ดกับพายกำลังพากาโม่ไปซื้อขนม ทั้งสองมองกาโม่อย่างสบายใจที่เห็นลูกร่าเริงสนุกสนาน พายถามว่าจะไม่ให้กาโม่คุยกับเต็งหน่อยหรือ
“กาโม่กำลังสนุก กำลังเพลิดเพลินกับสิ่งใหม่ๆ อีกเดี๋ยวเราก็จะขึ้นเครื่องแล้ว นี่คือประสบการณ์ขึ้นเครื่องบินครั้งแรกของลูกนะ พายอยากให้ลูกร้องไห้เพราะความคิดถึงตลอดการเดินทางรึไง”
พายจ๋อยเล็กน้อย โต๊ดปลอบว่า
“ถ้าตัดอารมณ์ออกไป สิ่งที่เราทำอยู่นี่คือการแก้ไขสิ่งผิดพลาด และชดเชยให้กาโม่นะ มันอาจจะดูโหดไปหน่อย แต่เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง มันยากแค่ตอนเริ่มต้นเท่านั้นแหละ” โต๊ดมองหน้าพายถามหยั่งใจว่า “หรือว่าพายไม่อยากได้ลูกกลับไปอยู่กับเรา”
“อยากสิโต๊ด ไม่น่าถาม พายเป็นแม่เขานะ”
“งั้นก็อย่าเพิ่งใจอ่อนให้เสียการใหญ่ พายยังไม่รู้จักพี่เต็งดีพอ เกิดพี่แกเปลี่ยนใจไม่ยอมให้กาโม่กับเรานี่คือจบเลยนะ ถ้าแกสติแตก มาพากาโม่หนีไป เราจะทำยังไง”
พายบอกว่างั้นไปถึงที่นั่นก่อนค่อยให้ลุงหลานได้คุยกัน โต๊ดไม่รับปากแต่บอกว่าเอาไว้ถึงโน่นก่อนค่อยว่ากัน พอดีกาโม่ถือขนมเข้ามาสะกิดบอก
“พ่อครับ จ่ายเงินครับ”
“พอแล้วเหรอครับ ไหนพ่อดูซิ กาโม่ซื้ออะไรมั่ง” โต๊ดอุ้มกาโม่ขึ้นมาอย่างชื่นอกชื่นใจ แต่ลึกๆแล้วไม่สบายใจนัก
ฝ่ายเต็งขับรถไปสนามบิน แต่รถติดมาก ในที่สุดเขาถอดใจ
อ่านละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 11 วันที่ 23 ธ.ค.60
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง บทประพันธ์โดย เอกลิขิตละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง บทโทรทัศน์โดย เอกลิขิต
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง กำกับการแสดงโดย อดุลย์ บุญบุตร
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ควบคุมการผลิตโดย ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ทางไทยทีวีสีช่อง 3 และช่อง 33
ที่มา ไทยรัฐ