อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 6 วันที่ 14 ธ.ค.60
ระหว่างนั่งรถ ทวิตตี้เห็นเพื่อนที่เข้าใจว่าเป็นแพง หน้าซีดนั่งพิมพ์งานยิกๆ เอามือแตะแขนแล้วต้องตกใจที่ตัวร้อนฉ่า จึงถามว่าถ้าไม่ไหวให้บอก เพื่อนไม่อยากเสียโอกาสบอกทำไหวช่วงถ่ายทำ แม้เพื่อนจะป่วยแต่ก็ลงมือทำอาหารอย่างมืออาชีพ พอช่วงสอนแขกรับเชิญ เริ่มอ่อนแรงเป็นลมล้มลง ทีมงานพากันตกใจ ทวิตตี้ไม่อยู่พาเด็กในสังกัดไปออกงานอีเวนต์...มิ้งค์พาเพื่อนมาพักในห้องแต่งตัว เพื่อนรู้สึกตัวขึ้นมานั่งดื่มน้ำ มิ้งค์ออกไปเตรียมงาน
แพงเป็นห่วงเพื่อนจึงปลอมตัวตามมา พอเห็นเพื่อนป่วยก็แอบเข้ามาในห้องแต่งตัวและล็อกประตู มิ้งค์เคาะเรียก แพงร้องบอกว่ากำลังเช็ดตัวให้ไข้ลด มิ้งค์จึงให้เวลาอีกครึ่งชั่วโมงจะถ่ายทำต่อ แพงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้ากับเพื่อนเพื่อไม่ให้เสียงาน
เพื่อนสวมหมวกพรางหน้ายืนดูแพงทำอาหารและอธิบายวิธีทำ ท่าทางแพงดูดีสคริปต์คล่องแต่หน้าตาอาหารที่กำลังทำเละมาก เพื่อนทนไม่ได้ร้องสั่งคัตออกไป ผู้กำกับหงุดหงิดใครมาสั่งแทน แพงเห็นเป็นเพื่อนก็ตกใจรีบขอโทษและแก้ตัวไปว่า เป็นคนที่เจ๊ทวิตตี้ให้มาดูแลตน ผู้กำกับถามมีอะไรผิดพลาด แพงก็พูดส่วนผสมเป๊ะ เพื่อนขยับหมวกปิดหน้าอธิบายเสียงเข้ม
“แต่คนทำอาหารเป็นเขาดูรู้กันหมดแหละว่าเห็ดนี่มันไม่สุก และมันโคตรจะไม่น่ากิน รายการอาหารนะไม่ใช่รายการบิวตี้ทิปส์ จะมองแต่หน้าสวยๆของพิธีกรได้อย่างไร...”
แพงโกรธจัดแทรกขอเบรกห้านาที แล้วดึงเพื่อนออกไป...เข้ามาในห้องแต่งตัว แพงโวยเพื่อนจะอะไรนักหนา แค่เทปสองเทปเน้นบทพูดแล้วค่อยจ้างเชฟมาถ่ายอินเสิร์ทตอนทำทีหลัง เพื่อนแย้งว่าถ้าเป็นงานละคร แพงจะทนเห็นตัวเองเล่นง่อยๆเข้าฉากได้หรือ แพงนิ่งอึ้ง
“Cooking for Hope สร้างความเชื่อมั่นให้ผู้หญิงยุคใหม่กล้าทำอาหารง่ายๆด้วยตัวเอง ถ้าเราทำผิดสูตรแล้วเขาเอาไปทำตาม อาหารออกมาไม่ดีมีคนว่า เขาก็จะขาดความมั่นใจยิ่งกว่าเดิม ไอทำอะไรที่ไม่จริงใจแบบนั้นไม่ได้หรอก”
“เพื่อนลืมไปรึเปล่าว่านี่คือรายการของแพงอาภรณ์ ไม่ใช่โฮป วิลเลี่ยม ถ้ารับไม่ได้ก็เป็นอันจบข้อตกลง แต่ถ้ารับได้ก็คิดซะว่าเป็นแอ็กติ้งที่ไม่สมจริง ทีเพื่อนเล่นละครด้วยแอ็กติ้งแย่ๆ ซีนสองซีนเรายังไม่เคยว่าเลย” แพงโต้กลับ
เพื่อนเถียงว่าที่มีรายการนี้ได้เพราะฝีมือตน ก่อนหน้านี้ไม่มีใครให้โอกาสแพงเลยไม่ใช่หรือ แพงโกรธตอกกลับว่าเชฟเก่งกว่าเพื่อนมีถมเถไป แต่ที่เขาเลือกเพื่อนเพราะชื่อแพงอาภรณ์ เข้าใจไว้ด้วย เพื่อนทั้งโกรธทั้งอ่อนเพลียจากไข้ มีอาการหอบ แพงตกใจเข้าประคองไปนั่ง และย้ำว่าตนจะทำให้ดีที่สุด ไม่มีวันเอาชื่อเสียงมาทำลายด้วยรายการที่ไม่ได้อยากทำแบบนี้
เพื่อนเถียงไม่ออก แพงเดินออกจากห้องมาบอกมิ้งค์ว่าตนป่วย ทำอาหารไม่ไหวแต่มีทางแก้ ขอเปลี่ยนตัวแขกรับเชิญ รับรองไม่ทำให้ผิดหวังไม่นานกันลองขับรถมาที่สตูดิโอ พาโรยบุญมาเป็นแขกรับเชิญให้แพง
โรยบุญยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความตื่นเต้น และพูดคุยคนละเรื่องกับที่แพงถามด้วยความที่หูตึง สร้างความตลกโปกฮาให้ผู้กำกับและทีมงาน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี อาหารที่โรยบุญทำสวยงามตามแบบฉบับชาววัง กันลองยืนมองปลื้มปริ่มที่ช่วยเหลือแพงได้ ต่างจากเพื่อนซึ่งยืนอยู่ข้างหลังกันลอง ทั้งเศร้าและเสียใจหันหลังกลับเดินออกไปเงียบๆ กันลองหันมอง แปลกใจที่เห็นคนคล้ายแพง
เพื่อนกลับมาที่โรงแรม โทร.หามัมด้วยอยากมีคนปลอบใจ แต่ไม่อยากเล่าอะไรได้แต่บอกว่า กำลังตัดสินใจว่าจะเรียนต่อที่นี่ดีหรือไม่ มัมเน้นย้ำ ถ้าไม่โอเคให้กลับบ้าน ทุกคนคิดถึง เพื่อนน้ำตาปริ่มทำทีว่าต้องทำงานต่อแล้ววางสายไป สุดท้ายเพื่อนตัดสินใจโทร.จองตั๋วเครื่องบินกลับออสเตรเลีย ก่อนไปได้ใช้แล็ปท็อปของแพงอัดวีดิโอตัวเองไว้
“อาจจะดีกว่านี้นะ ถ้าไอไม่เคยรู้ว่ามีใครอีกคนบนโลกที่หน้าเหมือนไอทุกอย่าง แต่เขากลับโชคดีกว่าไอทุกอย่าง และมีทุกอย่างที่ไออยากมี...” น้ำตาเพื่อนรินไหล
ด้านแพงถ่ายรายการเสร็จกลับมาที่ห้องแต่งตัว ไม่เห็นเพื่อนก็ใจหาย กันลองมาชวนไปเลี้ยงขอบคุณโรยบุญ แพงฝืนพยักหน้ารับ มิ้งค์มาตามไปให้นักข่าวสัมภาษณ์ แพงขอเติมหน้าตาสักครู่ พอทั้งมิ้งค์และกันลองออกไป แพงก็โทร.หาเพื่อนด้วยความร้อนใจ
เพื่อนเห็นว่าแพงโทร.มาแต่ไม่รับ ลากกระเป๋าเดินทางผ่านหน้าวรัชช์ที่ยืนคุยกับแขกไปส่งคีย์การ์ดให้นนท์ เขาอวยพรให้เธอเดินทางปลอดภัย และบอกว่าให้กลับมาอีก เธอเป็นลูกค้าวีไอพีของที่นี่ เพื่อนขอบคุณ พอจะลากกระเป๋าเดิน วรัชช์เข้ามาขวางหน้า เรียกเธอว่ายัยหมีขาว ถามจะกลับมาอีกไหม เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ วรัชช์ขอเบอร์โทร. เธอส่ายหน้าอีก เขาจึงดึงมือถือเธอไปกดเบอร์ตัวเองและเซฟไว้เสร็จสรรพ แล้วต้องนิ่วหน้าเมื่อเห็นมิสคอลจากแพง
“มิสคอลเยอะๆ นี่ใช่แพงอาภรณ์รึเปล่า” เห็นเพื่อนนิ่งน้ำตาปริ่มจึงรวบตัวมากอดปลอบ “อย่าไปทั้งๆที่มีเรื่องคาใจอยู่เลยนะ” เพื่อนปล่อยโฮออกมาบอกที่นี่ไม่ใช่ที่ของตน “ก็แล้วแต่คุณละกัน งั้นให้ผมไปส่งที่สนามบินนะ” ว่าแล้วก็ลากกระเป๋าไปหน้าตาเฉย เพื่อนจึงต้องเดินตาม...
โรยบุญเดินลูบท้องอิ่มแปล้เข้าบ้าน กันลองกับแพงเดินเล่นในสวนบ้าน กันลองชื่นชมว่ามีแต่คนชมว่าแพงเก่ง ขนาดทำอาหารไม่ค่อยได้เรื่อง แพงยิ้ม
“เป็นพิธีกรมันก็สนุกไปอีกแบบนะคะ เหมือนได้ค้นพบตัวเองอีกมุมนึงเลย”
กันลองจ้องหน้าจนแพงเขิน “เห็นแพงยิ้มให้พะลองแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อยค่ะ รู้อะไรไหมวันนี้พะลองดีใจแค่ไหนที่แพงโทร.มาขอความช่วยเหลือ มันทำให้พะลองรู้ว่า อย่างน้อยตอนที่แพงเดือดร้อน แพงก็ยังนึกถึงพะลองเป็นคนแรก”
“แพงขอโทษนะคะที่ช่วยอะไรพะลองไม่ได้... เหมือนที่พะลองช่วยแพง”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ พะลองต่างหากที่ทำอะไรไม่ได้คิดถึงจิตใจแพง ทริปนี้มันควรจะเป็นทริปที่น่าจดจำของเรา แต่พะลองกลับทำมันล่มไม่เป็นท่า...จนเกือบเสียเด็กหญิงพะแพงที่พะลองฝันว่าอยากดูแลมาตั้งแต่หกขวบไปแล้ว” กันลองหยิบแหวนลงยาออกมาวางในมือแพง “คืนที่เกิดเรื่อง พะลองไปซื้อแหวนวงนี้มาเพื่อขอโทษแพง แต่พอเช้าแพงก็ไม่อยู่เสียแล้ว ช่วยรับมันไปได้ไหมคะและให้พะลองได้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้งนะ”
แพงมองแหวนวงเล็กน่ารักอย่างลังเลก่อนจะสวมลงที่นิ้วกลางซ้ายของตัวเอง แล้วบอกว่าจะให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง วันไหนที่ตนเชื่อใจเขา แหวนวงนี้จะเปลี่ยนมาอยู่ที่นิ้วข้างๆของมัน...กันลองปลื้มปริ่มดึงมือแพงมาหอมอย่างชื่นใจ...
ระหว่างนั่งมาในรถ เพื่อนฝากแล็ปท็อปวรัชช์ไปให้แพง เสียงวิทยุเป็นการสัมภาษณ์แพงดังขึ้น...จากกระแสรายการ Cooking for Hope มีคนติดตามมากทำให้จะมีซีซั่นสองต่อจริงหรือ
เสียงแพงตอบว่า “จริงๆแพงก็เริ่มติดใจงานพิธีกรแล้วนะคะ แล้วรายการอาหารมันก็สามารถทำได้หลายรูปแบบดี เจ้าของรายการไม่ต้องทำครัวชั้นยอดก็ได้ แต่ถ้ามีลูกมือดีและรูปแบบรายการที่สร้างสรรค์ก็ประสบความสำเร็จได้ ถ้าช่องอยากให้ทำซีซั่นสองจริงๆ แพงก็โอเคนะ แต่อาจจะขอเปลี่ยนชื่อเป็นแพงคิทเช่น จะได้ทำให้คนดูจำชื่อรายการได้มากขึ้นด้วย”
เพื่อนฟังแล้วโกรธเอามือทุบแล็ปท็อป รู้สึกเหมือนโดนแพงฉวยโอกาสซึ่งๆหน้า หันไปสั่งวรัชช์ให้กลับรถไม่ไปสนามบินแล้ว วรัชช์งงแต่ก็ทำตาม ปรากฏว่ารถติดมากจนขยับไม่ได้
ooooooo
เพื่อนเก็บแล็ปท็อปของแพงลงเป้ ฝากวรัชช์เอากระเป๋าเดินทางไปไว้ที่ล็อบบี้โรงแรมแล้วเปิดประตูรถวิ่งไปขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้าง วรัชช์งงไปหมดจะตาม ก็พอดีมีคนโทร.มาเตือนเรื่องงานอีเวนต์ เขาลืมสนิทจึงรีบเดินทางไป
ส่วนเพื่อนแวะหาซื้อเสื้อผ้าแบรนด์ชั้นนำแนวเดียวกับที่แพงใส่ พอกลับมาที่โรงแรมขอกระเป๋าเดินทาง พนักงานบอกว่าวรัชช์ยังไม่กลับมา เธอหงุดหงิด โทร.ต่อว่า วรัชช์บอกมีงานด่วนที่พัทยาถ้าอยากได้ให้ตามมาค้างสักคืน เพื่อนสุดเซ็งจำต้องเช็กอินแต่ไม่เอาห้องเดิม
อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 6 วันที่ 14 ธ.ค.60
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทประพันธ์โดย จันทร์ รีจรูญ แอนเดอร์สันละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทโทรทัศน์โดย ระกาช่อนรูป
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว กำกับการแสดงโดย มนัสนันท์ เลิศวงศ์สกุล
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ผลิตโดย บริษัท ดอร์เธอร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ติดตามชม ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ