อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 10 วันที่ 2 ก.ย.61
ต้นมองหน้าวิษณุอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจนักก่อนจะผละจากไป วิษณุปวดหัวหนักกว่าเดิม เป็นจังหวะที่เดือนโทร.มาบอกว่าแม่ของเธออาการทรุดหนักลงเรื่อยๆ หมอเลยเลื่อนคิวผ่าให้เป็นวันพรุ่งนี้ 10 โมงเช้า“พรุ่งนี้เลยเหรอเดือน ทำไมมันเร็วแบบนี้ล่ะ โอเค พี่เข้าใจแล้ว อือๆพรุ่งนี้พี่จะไปอยู่เป็นเพื่อนเดือนเอง” วิษณุวางสายแล้วลุกขึ้นจะกลับไปห้องตัดต่อ เกิดวิงเวียนหน้ามืด ทรุดตัวลงนั่งอย่างเดิมก่อนจะลองลุกขึ้นใหม่ คราวนี้บ้านหมุนเป็นลมล้มพับไปเลย บอลเดินผ่านมาพอดีตกใจมาก
“เฮ้ย...พี่ณุ ใครอยู่ข้างนอกบ้างช่วยด้วย” บอลรีบโทร.เรียกรถพยาบาล”
ooooooo
ด้านรินมาถึงห้องอัดเสียง เห็นปาลโยกตัวสะบัดผมเป็นร็อกหัวกระจายเพื่อแหย่เธอเล่นก็อดขำไม่ได้ พี่สามร้องทักว่ามาถึงแล้วหรือ เธอขอโทษเขาด้วยที่มาช้าพอดีแวะไปออฟฟิศก่อนมาที่นี่
“ไม่เป็นไร นี่ก็อัดแก้หลายรอบเหมือนกัน ลองฟังดูก่อนนะพี่ว่าถ้าไม่ชอบดราฟต์นี้ มันยังปรับอะไรได้อยู่”
ปาลเข้ามาถามพี่สามว่าเอาจริงเลยไหม เขาพยักหน้าเอาจริงได้เลยผู้จัดมาคุมแล้ว
“อยากให้แก้ให้ซ่อมตรงไหนบอกได้นะครับ” ปาลค้อมหัวให้ รินหมั่นไส้ค้อนเขาหนึ่งวง...
เพลงประกอบละครที่ปาลร้องทำให้รินนึกถึงตอนที่ผีหยาดมาขอให้ช่วยเป็นร่างให้ผีหยดสิงเพื่อไปกราบขมาลาโทษแม่เยื้อนในร่างยุพดีที่ยังนอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล ปาลร้องเพลงเสร็จเดินเข้ามาหารินที่ยังหน้านิ่วคิ้วขมวดถามว่าไม่ชอบที่เขาร้องหรือถึงทำหน้าอย่างนั้น เธอชอบที่เขาร้อง แต่ที่นิ่งไปเพราะคิดอะไรตามเนื้อเพลง อยากรู้ว่าคนคนหนึ่งจะสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้เหมือนในเพลงจริงๆหรือ
“โอ้โห นี่ผมคงแบบตีความเพลงได้ดีมากใช่หรือเปล่า คุณถึงอินไม่เลิก จริงๆผมก็รู้ตัวแหละว่าเสียงผมก็ดีเหมือนหน้าตา” ปาลคุยโวแบบขำๆ หวังกระเซ้ารินเล่น เธอลังเลจะบอกเขาเรื่องที่ผีหยาดมาขอร้องดีไหม บอลโทร.มาแจ้งข่าวร้ายเสียก่อนว่าพี่ณุหน้ามืดหมดสติ ตอนนี้นำตัวส่งโรงพยาบาลแล้ว เธอก็เลยไม่ได้พูดอะไร...
ที่ห้องพักฟื้นผู้ป่วย วิษณุนอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงโดยมีบอลยืนเฝ้าไข้อยู่ไม่ห่าง พลางตำหนิคนป่วยที่เป็นไข้ไม่ยอมบอกใครแถมไม่พักผ่อนให้เพียงพอ จนความดันตกเป็นลมเป็นแล้ง
“เลิกบ่นได้แล้วบอลพี่บอกให้ไปตามเอกสารทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลไง”
“พี่จะออกไปได้ยังไงเป็นหนักขนาดนี้”
วิษณุยืนกรานไม่ยอมค้างที่นี่ สั่งให้บอลไปทำเรื่องเอาตนออก บอลยืนกรานจะรักงานมากกว่าตัวเองไม่ได้ วิษณุเห็นเขาไม่ยอมทำตาม ยันตัวจะลงจากเตียง ริน
กับปาลผลักประตูเข้ามาพอดี บอลดีใจมากขอร้องให้เธอห้ามพี่ณุที จะหนีออกจากโรงพยาบาลท่าเดียว รินกับปาลช่วยกันขอร้องให้เขารักษาตัวให้หายดีก่อน
เขาทำอย่างนั้นไม่ได้พรุ่งนี้ยุพดีแม่ของเดือนต้องเข้าผ่าตัด เขาจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเดือนให้ได้
“รินไม่ให้ไปค่ะ พี่ณุต้องพักผ่อนตามคำสั่งหมอ พรุ่งนี้รินจะไปอยู่เป็นเพื่อนเดือนให้เองค่ะ” คำยืนยันของรินทำให้วิษณุเบาใจ เลิกดื้อดึงจะออกจากโรงพยาบาล...
ครู่ต่อมาปาลมาส่งรินที่ห้องพัก นัดแนะพรุ่งนี้แปดโมงเช้าจะมารับไปโรงพยาบาลบางบาปด้วยกัน รินรับคำไขกุญแจจะเข้าห้อง เขานึกอะไรขึ้นมา ตอนก่อนไปเยี่ยมพี่ณุ เธอทำท่าเหมือนมีอะไรจะเล่าให้ฟัง รินโกหกว่าไม่มีอะไรแค่จะบอกว่ารู้สึกดีกับเขามาก เวลาที่เธอรู้สึกแย่ ถ้าเขาอยู่ใกล้ๆแล้วส่งยิ้มให้ความรู้สึกแย่ๆ จะหายไปหมด ปาลเขินมากที่ถูกชมซึ่งหน้า ทำเป็นตลกกลบเกลื่อน
“ผมเพิ่งรู้นะ คุณมีโหมดหวานแบบนี้ด้วยหรือ กดปุ่มตรงไหนผมจะได้กดบ่อยๆ” ปาลแกล้งกดไปตามตัว เธอโผกอดเขาหน้าตาเฉย “บทจะหวานก็หวานไม่เกรงใจ เล่นเอาผมแพ้เลย ผีเข้าปะเนี่ย”
“เปล่า ก็แค่...ฉันไม่เคยบอกคุณเลยสักครั้ง วันนี้ฉันอยากบอกให้คุณรู้ว่าฉันคิดยังไงเผื่อๆไว้น่ะ”
“ผมรู้ ถึงคุณไม่พูดผมก็รู้ และถึงคุณจะรู้อยู่แล้ว ผมก็อยากพูดให้คุณฟังอีก ผมรักคุณนะริน” ปาลกอดรินตอบด้วยความรัก เธอซบหน้ากับอกเขาน้ำตาร่วง เขาดันเธอออกห่างแล้วเช็ดน้ำตาให้ เธอมองเขาเขม็งอยากจะ
เก็บภาพของเขาไว้ราวกับกลัวจะไม่ได้เจอกันอีก...
รินไม่ได้ร่ำลาแค่ปาลเท่านั้น แต่ยังโทร.ไปบอกรักและคิดถึงแม่อีกด้วย แม่แปลกใจไม่น้อยที่ลูกมาโหมดหวานแหวว แต่ก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร
ooooooo
ที่รินร่ำลาปาลกับแม่เพราะไม่มั่นใจว่าการตัดสินใจให้ผีหยดสิงร่างครั้งนี้ ตัวเองจะได้กลับมาครอบครองร่างตัวเองอีกหรือเปล่า เพราะคราวที่แล้วเกือบเอาชีวิตไม่รอด เมื่อตัดสินใจลงไปแบบนั้นแล้ว รินตรงไปที่ห้องใต้ดินของเรือนวนาเทพ บรรยากาศยามดึกที่เงียบสงัดชวนขนหัวลุกไม่น้อย
ผีหยดใช้มีดพร้าในมือขีดวันเพิ่มอีกหนึ่งวัน
หนึ่งวันที่ตัวเองถูกจองจำไว้ในห้องนี้ เสียงฝีเท้ารินที่เดินใกล้เข้ามาทำให้ผีหยดหยุดกึก อึดใจประตูห้องเปิดออก รินก้าวเข้ามากวาดตามองไปรอบๆ
“หยด เธออยู่ไหน ฉันมาตามที่เธอขอร้องแล้ว ออกมาเถอะฉันจะยอมทำตามที่พวกเธอขอร้อง บ่วงเวรบ่วงกรรมทุกอย่างจะได้หมดสิ้นกันสักที”
“แม่ริน แม่รินมาหาฉันรึ” ผีหยดปรากฏตัวขึ้นตรงหน้ารินแต่มองไม่เห็น
“ใช่ ฉันมาตามที่หยาดขอร้อง ฉันมาเพื่อแม่ของเดือน มาเพื่อช่วยพี่ณุและเธอ เธอสัญญากับฉัน
ได้ไหมว่าถ้าฉันให้เธอยืมร่างแล้ว ทุกอย่างจะจบลง”
“บ่าวสัญญาเจ้าค่ะ หากแต่แม่รินช่วยถอดพระออกก่อนได้รึไม่”
รินทำตามเสียงผีหยดบอก ถอดพระเครื่องจากคอวางไว้บนตู้ ผีหยดยิ้มย่อง หลอกให้เธออยู่ห่างๆพระที่ถอด ครั้นพ้นรัศมี ผีหยดที่ทำทีเรียบร้อยเมื่อครู่ หัวร่อเสียงลั่นที่หลอกรินสำเร็จ เสียงหัวเราะอันน่าสะพรึง ทำให้รินถลาไปหยิบพระ ผีหยดกระชากมือไว้ไม่ให้ไป แล้วท่องคาถาโบราณ
“จิตกูกายกู จิตกูกายกู ตายเอาไปไม่ได้ ฟื้นเอาไปไม่ได้ ตายเอาไปไม่ได้ ฟื้นเอาไปไม่ได้”
เสียงฟ้าคำรามกึกก้องเหมือนตอบรับคาถาของหยด ลมพัดแรงข้าวของในห้องใต้ดินกระจัดกระจาย ผีหยดยังคงท่องคาถาไม่หยุด สิ้นเสียงท่องคาถา ร่างของผีหยดทอแสงสีเขียวออกมาจากตัว แล้วห่อหุ้มร่างรินกับร่างผีหยดไว้ด้วยกัน เลือดสีคล้ำไหลทะลักออกจากตาสองข้างของผีร้าย ทันทีที่แสงสีเขียวคลุมร่างทั้งคู่สนิท รินทรุดลงไปกองกับพื้น ครั้นลืมตามองอีกที ไม่ใช่แววตาของ รินคนเดิม
ooooooo
เดือนกำลังดูแลเช็ดหน้าตาให้ยุพดีที่ยังคงไม่ได้สติโดยมีผีหยาดเฝ้าดูอยู่ไม่ห่าง ผีหยดในร่างรินเดินเข้ามา เดือนแปลกใจทำไมถึงมาเช้านัก ผีหยดอ้างเป็นห่วงเดือนกลัวไม่มีเพื่อน ผีหยาดดีใจมาก
“แม่ริน แม่รินยอมมาที่บางบาปแล้วนี่ แม่รินได้ยินฉันรึไม่ แม่รินได้โปรดไปหาพี่หยด” ผีหยาดเข้าไปใกล้ๆรินถึงได้รู้ว่าผีหยดอยู่ในร่างรินแล้ว ดีใจแทบโดดตัวลอย เข้าไปเกาะเตียง
“แม่...แม่จ๋า นี่พี่หยดจ้ะ พี่หยดจริงๆ พี่หยดออกมา เยี่ยมแม่ได้แล้วนะ แม่ดีใจรึไม่” ผีหยาดมองผีหยดในร่างรินอย่างมีความหวัง ผีหยดไม่สนใจใครเดินเข้าหายุพดีที่ยังนอนนิ่งบนเตียง...
ทางฝ่ายปาลมาถึงหน้าห้องพักของรินตรงเวลาตามที่นัดกันไว้ เคาะประตูเรียกอยู่นานสองนานไม่มีใครเปิดรับ ลองโทร.หารินก็ติดต่อไม่ได้ เริ่มเป็นกังวล จึงโทร.ถามวิษณุว่าเห็นรินบ้างไหม ก็ไม่ได้ความอะไร...
ด้านผีหยดยืนข้างเตียงคนป่วย มองด้วยแววตาเหี้ยม เดือนเห็นท่าทางแปลกๆของอีกฝ่ายมองไม่ค่อยไว้ใจ เดินเลี่ยงไปนั่งโซฟาแต่สายตายังจับจ้องไปที่ผีหยดในร่างริน ผีหยาดเข้ามายืนข้างๆพี่สาว
“พี่กราบขอขมาแม่เถิด เรื่องที่ขังพวกเราเอาไว้ในบ่วงนี้ทั้งหมดจักจบลงเสียที เมื่อใดที่ทุกอย่างหมดสิ้น แม่ ฉันแล้วก็พี่จักได้ไปเกิดในภพใหม่เป็นครอบครัวเดียวกันอีกไงจ๊ะ”
“ข้าคิดถึงท่านมากเหลือเกิน ข้าจดจำได้ดีทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านทำกับข้า คำสาปที่ขังข้าไว้ในเรือนนรกนั่นชั่วกัปชั่วกัลป์ แต่ท่านเห็นหรือไม่ สุดท้ายข้าก็หนีออกจากเรือนวนาเทพจนได้” ผีหยดแผดเสียงหัวเราะดังลั่น ร่างยุพดีสั่นสะท้านตอบสนองต่อคำพูดของเธอ ชีพจรเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เดือนถลาเข้ามาจับตัวรินที่ถูกผีหยดสิง
“ริน เธอเป็นอะไรเธอพูดอะไรของเธอคนเดียว”
อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 10 วันที่ 2 ก.ย.61
ละครนางบาป บทประพันธ์โดย กิ่งฉัตรละครนางบาป บทโทรทัศน์โดย จันมณี,ชื่นใจมาลี, ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมล
ละครนางบาป กำกับการแสดงโดย วีระชัย รุ่งเรือง
ละครนางบาป ผลิตโดย บริษัท ดวงมาลีมณีจันทร์ จำกัด
ละครนางบาป ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ