อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 6 วันที่ 30 ก.ย.61
วารีสะอื้นในอก ผกาสะใจแขวะตบท้าย “แต่เอ๊ะ! ฉันลืมไป แม่วารีจะเอาอะไรไปสอนลูกได้ล่ะ ในเมื่อแม่วารีเองก็เคยปล่อยเนื้อปล่อยตัวจนท้องป่องเพื่อหวังจะจับผู้ชายอยู่เหมือนกันนี่นะ”
อดีตขมขื่นของวรดาทำให้นัทธมนนอนกระสับ กระส่าย อารมณ์โกรธพลุ่งพล่านจนเผลอแสดงพลังพิเศษ
“พวกคนใจร้าย จะดูถูกเหยียดหยามกันไปถึงไหน เมื่อไหร่จะหยุดทำร้ายจิตใจกันสักที!”
ข้าวของในห้องพักลอยคว้างพร้อมแรงสั่นสะเทือนที่ทำให้กฤตย์เข้าใจว่าเกิดแผ่นดินไหว อารามเป็นห่วงสถาปนิกหนุ่มจึงถือวิสาสะเข้าห้องเลขาฯสาว สภาพห้องเละเทะ ข้าวของระเนระนาดทำให้เขาอึ้งมาก นัทธมน
รู้สึกตัวหลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ แหวลั่นทันทีที่เห็นหน้าเจ้านายหนุ่ม
“คุณเข้ามาในห้องดิฉันได้ยังไง คิดจะทำอะไร”
“ผมไม่คิดจะทำอะไรคุณหรอก แต่เมื่อกี้มีแผ่นดินไหว ประตูมันเปิดเอง ผมเลยเข้ามาดู”
นัทธมนนิ่วหน้าเมื่อได้ยินว่าแผ่นดินไหว เธอกวาดตามองรอบตัวแล้วสำเหนียกได้ว่าพลังพิเศษของ
ตัวเองแผลงฤทธิ์อีกครั้ง กฤตย์มองท่าทางแปลกๆของเลขาฯสาวแล้วสงสัย
“นี่คุณไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง ห้องสะเทือนจนข้าวของหล่นกระจายขนาดนี้”
“คือ...ก่อนนอนดิฉันกินยาแก้ปวดหัวไปน่ะค่ะ ก็เลยหลับสนิทไม่รู้สึกอะไรเลย”
กฤตย์ไม่เชื่อคำแก้ตัวของเลขาฯสาวนัก ยิ่งเมื่อกลับห้องแล้วพบว่าข้าวของยังอยู่ที่เดิมยิ่งสงสัย...หรือว่านัทธมนจะมีพลังปีศาจอย่างที่ปณิตาเคยบอก...
ooooooo
ถุงแป้งทำตามที่รับปากเต้ยคือช่วยสืบเรื่องวรดาจากคนรอบตัว เริ่มจากพ่อแม่ที่น่าจะรู้จักผู้หญิงชื่อวรดา แต่เมื่อเกตุมณีได้ยินชื่อวรดาจากปากลูกสาวก็ของขึ้นแหวใส่ปิติทันที
“ผมเปล่านะ คุณอย่าเอาผมไปเกี่ยวข้องกับวรดาได้ไหม”
“ใครเอาคุณไปเกี่ยวข้องกัน...ตัวคุณเองสิไม่ว่าที่เข้าหาแม่วรดานั่น”
“คุณเกตุ...เลิกพูดเรื่องนี้ซะทีเถอะ มันเป็นอดีตไปนานแล้ว”
“เป็นอดีตงั้นเหรอคุณปิติ แต่ในหัวฉันมันยังเป็นปัจจุบัน ฉันไม่มีวันจะลืมชื่อนี้”
“พอกันที! ถ้าคุณพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกผมจะไม่ทนแล้วนะ”
“ทำไม! คุณจะทำอะไร ฉันจะเกลียดหรือจะชอบใครฉันต้องขออนุญาตคุณก่อนหรือไง”
ปิติเหลืออดหุนหันออกจากบ้าน เกตุมณีไม่ยอมจบตามไปเอาเรื่อง
“คุณจะเดินหนีฉันแบบนี้ไม่ได้นะคุณปิติ”
“แล้วจะให้ผมทำยังไง ให้ทะเลาะกันต่อหน้าลูกอย่างงั้นเหรอ”
“ทุกครั้งที่เอ่ยชื่อแม่วรดานั่นคุณจะต้องคอยปกป้องมันเหมือนมันสำคัญกว่าฉัน”
“ปัดโธ่คุณเกตุ...วรดาเขาจะไปสำคัญกว่าคุณได้ยังไง”
“แม่นั่นก็สำคัญกว่าฉันเสมอมา คุณยอมรับไหมล่ะว่าที่คุณมารักกับฉันก็เพราะคุณโดนแม่วรดานั่นปฏิเสธมา”
เกตุมณีวีนเหวี่ยงไม่เลิก ปิติอยากเป็นบ้าโบกมือให้หยุดพูด
“พอทีคุณเกตุ หยุดพูดเหลวไหลเถอะน่า”
“ฉันพูดความจริง ถ้าแม่นั่นรับรัก คุณก็คงไม่เห็นหัวฉันหรอก”
“ไม่เอาน่ะคุณเกตุ”
“หรือคุณจะบอกว่าไม่จริง พอรู้ว่าแม่วรดาไม่เอาคุณ คุณถึงหันมามองฉัน”
“หยุดได้แล้ว...วรดาเขาตายไปยี่สิบปีคุณยังจะขุดคุ้ยเรื่องเขาไปเพื่ออะไร”
ถุงแป้งเห็นท่าไม่ดีพยายามห้ามไม่ให้พ่อแม่ทะเลาะกันแต่ไม่ค่อยได้ผล ปิติถอนใจยาวก่อนยืนยันกับภรรยา “ผมอยู่กับปัจจุบันไม่ได้อยู่กับอดีต ปัจจุบันของผมคือลูกเมียคือคุณกับถุงแป้ง เราอย่าทะเลาะกันเพราะคนที่ตายไปนานแล้วเลยนะคุณเกตุ”
“ถึงจะตายไปแล้วแต่ก็ยังอยู่ในหัวฉัน วรดา...เธอหยุดมาตามหลอกหลอนฉันเสียที!”
ooooooo
ระหว่างที่ถุงแป้งกับเต้ยสืบหาความจริงเรื่องวรดา กฤตย์จับสังเกตนัทธมนทุกฝีก้าว เหตุการณ์ประหลาดในห้องพักของเธอทำให้เขาอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง...
คำรณผู้ช่วยสีหนาทมารับกฤตย์กับนัทธมนที่โรงแรมแต่เช้าและพาไปวัดเชียงทอง สถานที่ท่องเที่ยวมีชื่อเสียงของหลวงพระบาง กฤตย์ชอบใจมาก ใช้กล้องถ่ายภาพสถาปัตยกรรมในวัดเพื่อหาแรงบันดาลใจออกแบบรีสอร์ตให้สีหนาท คำรณปลื้มใจที่ลูกทัวร์เฉพาะกิจมีความสุข
“คุณกฤตย์เป็นสถาปนิกคงจะชอบวัดนี้”
“ชอบสิครับ...สมัยเรียนอาจารย์ผมเคยเล่าว่า
วัดเชียงทองเป็นสถาปัตยกรรมแบบล้านช้างที่งดงามสมบูรณ์ที่สุด”
“ใช่ครับ...เป็นโชคดีที่ยังเหลือรอดมาได้ตั้งเกือบห้าร้อยปีโดยไม่ถูกทำลายไปเสียก่อน”
นัทธมนชอบบรรยากาศในวัดนี้เหมือนกัน ถือโอกาสไหว้พระและทำบุญ กฤตย์ขอทำบุญด้วยแต่เธอปฏิเสธ
“อย่าปฏิเสธเงินทำบุญสิ ผมเต็มใจให้”
“แต่ดิฉันไม่เต็มใจรับนี่สิคะ เงินคุณคุณก็ทำบุญให้ตัวคุณเองเถอะค่ะ”
“ตามใจ...ถึงคุณจะไม่รับเงินผมแต่ผมก็ตั้งใจแล้วว่าจะทำบุญให้คุณ”
จบคำกฤตย์ก็ควักเงินตัวเองหยอดตู้บริจาคแล้วหันไปพูดกับเลขาฯสาว
“ถือว่าเราได้ทำบุญร่วมกันแล้วนะ”
นัทธมนไม่ชอบใจนัก ผละไปไหว้พระอีกมุม กฤตย์ตามตอแยและแซวเมื่อเห็นว่าเธอไหว้พระนาน
“เขาว่ากันว่าถ้าขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนแล้วสำเร็จต้องกลับมาที่นั่นอีกครั้ง”
“ถ้าอย่างงั้นดิฉันก็อยากกลับมานะคะ ดิฉันขอเรื่องสำคัญเอาไว้ซะด้วยสิ”
“ผู้หญิงส่วนใหญ่เวลาขอพรก็คงหนีไม่พ้นเรื่องความรักสินะ”
น้ำเสียงเยาะๆของเขาทำให้นัทธมนอดเหน็บไม่ได้
“เฉพาะผู้หญิงเท่านั้นเหรอคะที่เห็นความสำคัญของความรัก”
กฤตย์ฟังแล้วผงะ คิดถึงวรดาจนต้องพูดแก้แกนๆ
“ไม่หรอก...สำหรับผมความรักมีค่าและสำคัญเสมอ”
ท่าทางของกฤตย์ทำให้นัทธมนสงสัยแต่เขาก็ตัดบทกลบเกลื่อน
“ช่างมันเถอะ...เรื่องในอดีตผมลืมมันไปหมดแล้ว”
“ลืมงั้นเหรอคะ”
“เรื่องบางเรื่องถ้าจำแล้วมันไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรก็ลืมไปซะดีกว่า”
“คุณดูเป็นคนลืมง่ายจริงนะคะ”
นัทธมนแกล้งยั่วประสาท กฤตย์เหลืออดหันไปเปิดอกกับเธอ
“ผมถามคุณจริงๆต่อหน้าพระตรงนี้...ผมไปทำอะไรให้คุณ”
ถึงทีนัทธมนอึกอักบ้าง กฤตย์ไม่รอให้ตอบดุเสียงเข้ม “คุณถามตัวเองดีกว่าว่าที่ผ่านมาคุณปฏิบัติกับผมอย่างที่เลขาฯควรจะปฏิบัติกับเจ้านายไหม ช่วยบอกมาได้ไหมว่าทำไมคุณถึงทำเหมือนจงเกลียดจงชังผมนัก”
“เปล่านี่คะ คุณคงคิดมากไปเอง”
พูดจบก็ผละไป แต่กฤตย์ไม่ยอมรั้งแขนเธอไว้
“ตอบผมมาเดี๋ยวนี้ เพราะอะไรคุณถึงได้เกลียดชังผมนัก”
“คุณกฤตย์ปล่อยนะคะ”
“ไม่ปล่อย! คุณตอบผมมาก่อน คุณมีสิทธิ์จะไม่ชอบหน้าผม แต่ก็ควรจะบอกว่าเพราะอะไร”
“นี่อยู่ในเขตวัดนะคุณ จะทำอะไรดูความเหมาะสมบ้าง กรุณาปล่อยดิฉันค่ะ”
“ผมไม่ปล่อย! จนกว่าคุณจะตอบคำถามผม”
ooooooo
เหตุการณ์หลังจากนั้นคล้ายกับที่กฤตย์ประสบในห้องพักของนัทธมน จู่ๆเทียนหน้าพระประธานก็ติดพึ่บพร้อมพลังงานบางอย่างที่รุนแรง นัทธมนเพิ่งรู้สึกตัวละสายตาจากเจ้านายหนุ่มและผละหนีทันที ทิ้งกฤตย์ให้มองตามอึ้งๆและเริ่มมั่นใจว่าเลขาฯสาวต้องมีบางอย่างปกปิดไว้
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 6 วันที่ 30 ก.ย.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ