อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 3 วันที่ 24 ก.ย.61
“อาไม่คิดอะไรหรอก เราพี่น้องกัน ใครได้ตำแหน่งไป ก็ช่วยงานของบริษัทได้เหมือนกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันต้องรักกันไว้ เรื่องแทงกันข้างหลัง อาไม่เคยเชื่ออยู่แล้ว”ปราการยิ้มให้หลานทั้งสองเครียดๆ ผาณิตากับทศนาถมองไม่ออกคิดว่าเขาไม่คิดมากอย่างที่พูดจริงๆ แต่ที่ทั้งสองคิดไม่ถึงคือปราการเป็นคนโหดเหี้ยมและเลือดเย็นกว่าที่คิด มีเพียงลาวัลย์ที่รู้ฤทธิ์พ่อตัวเองดีเพราะเวลานี้เธอไม่ได้อยู่ในห้องนอนแต่ถูกพ่อจับขังไว้ในห้องใต้ดิน
“รู้ใช่ไหมว่าพ่อเกลียดการโดนหลอก”
ลาวัลย์หน้าซีดละล่ำละลักสัญญาจะไม่ทำตัวแบบนี้อีก ปราการหรี่ตาเหมือนไม่ค่อยเชื่อ
“อย่าหนีพ่ออีก พ่อจะให้เรียนที่เมืองไทย ปู่อยากให้หลานทุกคนรับปริญญา ลูกทำเพื่อพ่อได้ใช่ไหม”
“หนูทำได้...หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อคุณพ่อ”
“แม่ฝากพ่อไว้ก่อนตายให้ดูแลลูกดีๆ พ่อจึงต้องเข้มงวดกับลูกทั้งที่ไม่อยากทำเลย...พ่อรักลูกนะ”
“คุณพ่อ...หนูขอโทษ ปล่อยหนูออกไปเถอะนะคะ หนูจะกลับไปเรียน หนูจะไม่เหลวไหลอีกแล้ว”
ปราการไม่พูดอะไรและออกจากห้องใต้ดิน
ลาวัลย์ร้องไห้คร่ำครวญไม่ขาดปากก่อนหยุดฉับเมื่อมั่นใจว่าพ่อเดินพ้นระยะแล้ว มือล้วงหูฟังจากกระเป๋าเปิดเพลงฟังตามปกติ...ไร้วี่แววคนกลัวพ่อหงออย่างสิ้นเชิง
ooooooo
หริทธ์เจ็บใจที่ถูกลาวัลย์หลอกต้องไปต่อยมวยระบายอารมณ์ที่ค่ายมวยของอู๋ เอมพยายามเตือนสติแต่เขาไม่ฟัง เหมันต์ต้องมาตามกลับบ้านและอธิบายให้ฟังถึงความเป็นห่วงของชาญ
ชาญเป็นห่วงหริทธ์แต่โกรธมากกว่าที่เขาก่อเรื่องจนเหมันต์เดือดร้อน หริทธ์อารมณ์เย็นลงแล้วจึงเสนอตัวช่วยพ่อเมื่อเห็นอีกฝ่ายตั้งหน้าตั้งตาซ่อมวิทยุที่มีคนฝากมา
“พ่อให้ริทช่วยไหมครับ”
“เรียนบ้างไม่เรียนบ้างจะมาช่วยอะไรได้”
ถ้อยคำประชดแดกดันของพ่อทำให้หริทธ์น้อยใจผละไป เหมันต์ต้องช่วยพูดกับพ่อให้น้องชาย
“พ่อครับ...ที่หริทธ์โดดเรียนเพราะจะไปทำรถเข็นคันใหม่ให้พ่อนะ”
ชาญอึ้งไปนิดแล้วเขย่าวิทยุไปมา “สงสัยซ่อมไม่ตรงจุด ซ่อมยังไงก็ไม่ติด เฮ้อ...มันก็เหมือนสอนเด็ก สอนแบบไล่แก้ปัญหาให้มันซะทุกเรื่องมันก็ไม่รู้จักโต เขาเรียกว่ารักไม่ตรงจุด...รักแบบผิดๆ”
เหมันต์สะอึกคำพูดของพ่อ เช่นเดียวกับหริทธ์ที่แอบได้ยินทุกอย่าง ชาญไม่สนใจท่าทางจ๋อยๆของสองพี่น้องซ่อมวิทยุเสร็จก็เข้านอนโดยมีเหมันต์ตามไปส่งเหมือนเคย
“พ่อยังโกรธผมอยู่หรือครับ”
ชาญถอนใจหนักหน่วง “นี่แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าพ่อโกรธตัวเองมากกว่าที่เป็นพ่อแท้ๆแต่ช่วยอะไรลูกตัวเองไม่ได้เลย...แกเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้ให้พวกนักเลง”
เหมันต์อึกอัก ตัดสินใจโกหกเพราะไม่อยากให้พ่อคิดมาก “ผมไม่ได้ให้ทั้งหมดหรอกพ่อ ขอต่อรองผ่อนเป็นงวดๆไป พอดีมันมีเรื่องตีกันเองก็เลยยอมปล่อยหริทธ์มา”
“แกไม่ได้โกหกพ่ออีกนะ”
“ผมไม่กล้าแล้วครับ ผมไปทำงานนะครับ”
ชาญไม่ได้เอะใจว่าลูกชายตกงานแต่คิดว่าอาจมีส่งของ เหมันต์ตีหน้านิ่งส่งพ่อเข้านอนแล้วออกจากบ้านไปเป็นวินมอเตอร์ไซค์รอบดึกหาเงินค่าหน่วยกิตให้น้องชาย และค่ารักษาพยาบาลของพ่อ
ooooooo
เรวัติไม่ได้คิดถึงเหมันต์อีกเพราะกำลังจะได้งานใหม่ในบริษัทเหมทองกรุ๊ปตามข้อเสนอของผาณิตาแลกกับการทำให้เหมันต์ตกงาน แต่แล้วเขาก็สำนึกได้เมื่อเห็นของขวัญจากเหมันต์
“เฮียเป็นคนเดินลงน้ำหนักเท้าไม่เท่ากันทำให้มีปัญหาฝ่าเท้าข้างซ้ายเจ็บบ่อยๆ ผมเลยเย็บรองเท้าคู่ใหม่ให้เป็นพิเศษเสริมให้พื้นข้างซ้ายหนากว่าข้างขวาจะได้ไม่มีปัญหาฝ่าเท้าเจ็บอีก...ขอบคุณมากครับที่เฮียชวนผมมาทำงานด้วยทำให้ผมมีเงินส่งน้องเรียน”
ของขวัญเป็นรองเท้าเย็บด้วยความใส่ใจทำให้เรวัติรู้สึกผิดมาก และตัดสินใจไปสารภาพบาปกับชาญ ทั้งเรื่องข้อเสนอของผาณิตาและเรื่องทำให้เหมันต์ตกงาน
“ผมผิดไปแล้วพี่ ผมมันโลภเอง”
ชาญโมโหเอ็ดลั่น “เหมันต์มันช่วยแกสร้างไอ้บริษัทซิ่งสายฟ้าจนแกมีรถ มีบ้าน มีเสื้อผ้าดีๆใส่ ความโลภของแกมันทำลายความเป็นคนในตัวแกไปแล้วเหรอไอ้วัติ”
“ยัยนั่นมันเป็นปีศาจ มันร่ายมนต์อะไรใส่ผมก็ไม่รู้ทำให้ผมลืมตัวเห็นเงินกองโตมารออยู่ตรงหน้า”
“มันเป็นเพราะความไม่รู้จักพอของแกเอง ยัยปีศาจที่ว่ามันเป็นใคร ทำแบบนี้เพื่ออะไร...”
ยัยปีศาจของชาญกับเรวัติหรือผาณิตาไม่ได้รู้ตัวว่าแผนจะถูกแฉ วุ่นวายกับงานที่เหมทองกรุ๊ปเพราะเหมทองเร่งงานผลิตซ่อมรองเท้ารุ่นใหม่ ไหนจะทศนาถที่คิดแทงข้างหลังเธอตลอด อย่างเรื่องเหมันต์ที่ตกลงจะบอกเหมทองว่าเป็นการร่วมมือกันแต่เขาก็ดันทุรังจะเอาหน้ากับปู่คนเดียว
ผาณิตาเห็นสถานการณ์ไม่ดีจะรีบนัดเหมันต์มาพบปู่แต่ชาญกับเรวัติก็ขัดจังหวะ และแฉแผนเธอทุกอย่าง เหมันต์โกรธมากโพล่งอย่างเหลืออด
“พวกคุณนี่มันร้ายกาจกว่าที่ผมคิด ผมยอมก้มหน้าเห็นโลกแคบๆในแบบของพวกเรามากกว่าทำตัวปลิ้นปล้อนอยู่ในโลกแบบคุณ...กลับเถอะครับพ่อ”
เหมันต์พาชาญกับเรวัติกลับแล้ว เหมทองมาถึงพอดีตามคำเชิญของผาณิตากับทศนาถที่บอกว่าพาตัวช่างซ่อมรองเท้าเจ้าปัญหามาพบ ทศนาถฉวยโอกาสนี้ เอาหน้าขอรับผิดเพียงผู้เดียว แต่เหมทองรู้ทันมารยาหลานชายตลบหลังด้วยการสั่งย้ายเขาไปทำงานที่โรงงานผลิตรองเท้า
“อย่าคิดว่าฉันโง่ไม่รู้อะไร แกเคยทำอะไรเองได้ ดีแต่อาศัยเกาะกระโปรงผู้หญิง แล้วอย่างนี้จะเป็นผู้นำของเหมทองกรุ๊ปได้ยังไง พรุ่งนี้ไปรายงานตัวกับผู้จัดการโรงงานได้เลย”
ทศนาถหน้าเสีย ผาณิตาสงสารพยายามช่วยพูดแต่เหมทองไม่เปลี่ยนใจ
“อีกากับเหยี่ยวมองปราดเดียวก็รู้ว่าใครจะจับเหยื่อได้ไวกว่า ไม่จำเป็นต้องคิดซ้ำให้เสียเวลาหรอก...ออกไป!”
ooooooo
คำสั่งของเหมทองมีผลทันที ทศนาถเสียหน้าที่โดนสั่งย้ายไม่ทันตั้งตัว ผาณิตาหรือน้ำตาลสงสารตามไปปลอบแต่ถูกเขาเหวี่ยงเสียงเข้ม
“เพราะไอ้เหมันต์พี่ถึงถูกคุณปู่ลงโทษ พี่ต้องสั่งสอนให้มันรู้สำนึก”
“เราเป็นนักธุรกิจนะคะไม่ใช่มาเฟีย”
“ตาลก็พูดได้สิ ตาลลอยตัวแล้วนี่ เอ๊ะ...หรือว่าตาลสมคบกับไอ้เหมันต์แกล้งพี่”
“ตาลจะทำอย่างงั้นทำไม”
“ตาลอยากกำจัดพี่กับพ่อให้ลุงหนึ่งกับตาลได้กุมตำแหน่งบริหารในเหมทองกรุ๊ปอย่างที่ป้าผกาบอกใช่ไหมล่ะ”
“พี่ทศ...พี่ทศไม่ควรพูดแบบนี้ พนักงานได้ยินเข้ามันจะไม่ดี”
“ได้ยินก็ช่างสิวะ มันจะได้รู้กันว่าเจ้าของบริษัทนี้มันลำเอียง...ไม่ยุติธรรม!”
องุ่นแม่บ้านช่างเม้าท์ประจำบริษัทแอบได้ยินเรื่องทศนาถถูกสั่งย้ายจึงเอาไปบอกผกาซึ่งดีใจมากเพราะผาณิตาจะมีโอกาสทำคะแนนกับเหมทอง แต่ไม่ทันเริ่มแผนประจบอย่างที่ถนัด ผกาก็ต้องวีนแตกเมื่อมีคนโทร.บอกว่าเห็นประกิตหรือเสี่ยหนึ่งสามีของเธอก่อเรื่องฉาวหิ้วสาวเข้าโรงแรมม่านรูด
ผกาวิ่งวุ่นปิดข่าวสามีไม่อยากให้ถึงหูเหมทอง ส่วนผาณิตาเหนื่อยใจมากและตัดสินใจไม่ยุ่งเรื่องพ่ออีก เช่นเดียวกับชาญที่ทำท่ามึนตึงกับเหมันต์ลูกชายคนโต
เหมันต์ต้องง้อ “ถ้าไม่ยืมเงินเขาผมก็ช่วยริทออกมาไม่ได้นะพ่อ”
“แล้วทำไมปิดพ่อเรื่องตกงาน แกยังคิดว่าพ่อเป็นพ่อหรือเปล่า”
“ผมไม่อยากให้พ่อกังวลใจ”
“แล้วแกแบกปัญหาทั้งหมดไว้คิดว่าพ่อสบายใจเหรอ เราครอบครัวเดียวกันสุขทุกข์ต้องแบ่งปันกันสิวะ อดก็ต้องอดด้วยกัน สมัยแกยังเด็กเราเคยต้องกินแต่น้ำข้าวทุกวันมาแล้ว ลำบากกว่านี้ทำไมเราจะทนไม่ได้”
“ผมจะทนเห็นพ่อกับน้องอดได้ยังไง ผมเป็นลูกคนโต เป็นพี่คนโตนะครับ”
“แต่ไอ้ริทมันไม่ใช่เด็กๆ มันก่อเรื่องได้ก็ต้องแก้ปัญหาได้ ไม่ใช่ให้แกคอยช่วยมันจนตัวเองเดือดร้อนแบบนี้”
“ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเดือดร้อน ปัญหาของน้องก็คือปัญหาของผม พ่ออย่าโกรธเลยความดันจะขึ้นนะครับ”
“แล้วนี่ไอ้ริทมันไปเหลวไหลที่ไหนอีกป่านนี้ยังไม่กลับ”
“เห็นว่าต้องทำงานส่งอาจารย์ครับ คงกลับดึกหน่อย ไม่ต้องห่วงนะครับ ถ้าริทเหลวไหลอีกผมจะจัดการเอง”
เหมันต์พูดตามที่ได้ยินแต่ที่เขาไม่รู้คือหริทธ์ไม่ได้ไปเรียนแต่ตามเอมไปทำงานพิเศษหาเงินช่วยค่ารักษาพ่อและช่วยไถ่หนี้สินที่เหมันต์ยืมจากผาณิตา
ooooooo
เหมันต์ไปช่วยงานที่วัดแต่เช้าและถือโอกาสปรับทุกข์กับหลวงพ่อเรื่องชาญกับหริทธ์ หลวงพ่อคุ้นเคยกับเหมันต์ดีเพราะเขามาช่วยงานเสมอจึงให้ข้อคิดเตือนใจให้คิดถึงใจคนในครอบครัวมากๆ การมีความลับกับคนในครอบครัว...บางทีก็ไม่ใช่ทางแก้ปัญหาแต่อาจเป็นบ่อเกิดของความกินแหนงและขัดแย้ง
เช้าวันเดียวกันที่บ้านเหมทอง...ประกิตหรือเสี่ยหนึ่งหอบสภาพเมาแอ๋กลับมาถึง ปราการกับทัศนัยหรือเสี่ยสองกับเสี่ยสามช่วยพยุงแต่ดันเกิดปากเสียงเพราะประกิตควบคุมตัวเองไม่อยู่เอ่ยถึงเหมวัต
“พวกมึงก็ดีใจที่เหมวัตออกจากบ้านไปซะได้ พวกมึงอิจฉาเหมวัตทำไมกูจะไม่รู้”
ทัศนัยร้อนตัวด่ากลับประกิตเพราะรู้เช่นเห็นชาติกันดี
“มึงนั่นแหละที่เกลียดเหมวัต มึงแช่งให้เหมวัตตายโหงตายห่าอย่ากลับมา กูได้ยินกับหู”
“เออสิวะ บ้านนี้มีใครอยากให้มันกลับมา ไอ้สองก็ด้วยแหละ”
ชื่อเหมวัตที่ดังจากปากสามพี่น้องบุญธรรมทำให้มนตราชะงัก สติที่เลอะเลือนเห็นแต่ภาพหลอนของเหมวัตลูกชายแท้ๆออกจากบ้านเมื่อหลายปีก่อนและเธอก็ไม่รอช้าวิ่งออกจากบ้านไปตามหา...
สถานการณ์ที่บ้านเหมทองวุ่นวายเพราะมนตราหายตัวไป เหมทองยังไม่รู้เรื่องเพราะตรวจโรงงานผลิตอยู่กับผาณิตา เหล่าคนงานซึ่งถูกปฏิเสธการบรรจุแม้จะผ่านการทดลองงานพากันมาประท้วง เหมทองแสร้งช่วยไกล่เกลี่ยและรับปากจะตรวจสอบแต่ลับหลังก็บอกความจริงกับผาณิตาว่าทำแบบนี้เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย
ผาณิตานิ่วหน้าไม่ค่อยเข้าใจ บูรณ์ผู้จัดการโรงงานดูแลคนงานต้องอธิบาย
“ในภาวะเศรษฐกิจตอนนี้เราต้องลดต้นทุน ท่านเลยให้รับคนงานแบบทดลองงานโดยไม่มีการบรรจุ พอครบเวลาก็ปฏิเสธการจ้างงานแล้วรับสมัครคนงานใหม่ วิธีนี้ช่วยเราเสียแค่ค่าจ้างรายวัน สวัสดิการ โบนัสไม่ต้องมี”
“เท่ากับว่าเราหลอกพวกเขาสิคะ”
บูรณ์พูดไม่ออก เหมทองจึงพูดเอง
“เอาตัวเองให้รอดซะก่อน เหมือนที่ฉันกำลังเลือกวิธีเอาบริษัทฉันให้รอดก่อนเหมือนกัน คนโง่เท่านั้นที่คิดไม่ได้”
ผาณิตาไม่อยากเชื่อหู อยากโต้หรือค้านแต่ไม่ทันพูด กมลก็รายงานเหมทองว่ามนตราหายตัวจากบ้าน ประธาน ใหญ่เหมทองกรุ๊ปหน้าตึง ผลุนผลันจากโรงงานกลับบ้านทันที!
ooooooo
เหมันต์ออกจากวัดก็ไปทำงานส่งสินค้ากับเรวัติ เหมือนเคย เขาพักกลางวันที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งเลยได้เห็นผู้หญิงสองคนเปิดศึกแย่งลูกกัน!
มนตรานั่นเองที่เดินหลงเข้ามาในสวนสาธารณะแห่งนี้แล้วเข้าใจผิดว่าเด็กตรงหน้าเป็นเหมวัต
“วัต...วัตของแม่ อย่าไปนะ กลับมาหาแม่ แม่คิดถึงลูก”
แม่ของเด็กเอาเรื่องและพาเด็กแยกไป เหมันต์ตามมาปลอบ เธอจึงเข้าใจว่าเขาคือลูกชาย
“วัต...วัตลูกแม่ ลูกแม่กลับมาแล้ว”
เหมันต์ผงะเล็กน้อย เริ่มคิดว่าหญิงสาวสูงวัยตรงหน้าคงสติไม่ค่อยดี เขาไม่นึกรังเกียจและตัดสินใจพาเธอไปไว้ที่บ้านระหว่างรอให้คนจากมูลนิธิซึ่งเขาขอเอม ให้ช่วยประสานมารับ มนตรามองชายหนุ่มแปลกหน้าแล้วเกิดภาพหลอนถึงอดีตตอนกล่องดนตรีของขวัญจากเหมวัตหล่นพื้นแตกกระจาย
“ของขวัญที่ลูกให้แม่มันพังแล้ว...ทำไงดี แม่เอามันไปไว้ไหน อยู่ไหน กล่องดนตรีอยู่ไหน”
มนตราเพ้อออกมาโดยไม่รู้ตัว เหมันต์สงสารทั้งปลอบทั้งหลอกล่อเสียงอ่อน
“อาจจะอยู่ที่บ้านก็ได้นะครับ พาผมไปบ้านคุณป้าสิครับ ผมจะได้ไปช่วยหา”
เหมันต์พามนตราออกจากสวนสาธารณะไปแล้ว โดยไม่รู้เลยว่าสถานการณ์ที่บ้านเหมทองร้อนระอุแค่ไหน ผกาที่ตื่นเช้ามาเอาเรื่องประกิตสามีที่เมาแอ๋กลับบ้านมองภาพทุกคนตามหามนตราแล้วหลุดปากค่อนแคะ
“บ้านนี้มีแต่คนพิลึก ขี้ข้าก็หูตึง เจ้านายก็เอาแต่เพ้อถึงคนไม่มีตัวตน ทีลูกชายยืนหัวโด่ตั้งสามคนไม่เคยสนใจ”
ทัศนัยสวนอย่างเหลืออด “อย่าพูดถึงคุณแม่อย่างนี้ รู้ฐานะตัวเองด้วยว่าเป็นแค่สะใภ้”
“พี่สำนึกเสมอว่าเป็นสะใภ้คนโต มีศักดิ์เป็นถึงพี่สาวของทุกคนเลยนะจ๊ะ น้องสามน่ะเอาเวลาไปห่วงลูกชายเถอะ ได้ข่าวว่าโดนเด้งไปอยู่แผนกโรงงานแล้วไม่ใช่เหรอ...ขอแสดงความยินดีด้วยนะจ๊ะ”
บรรยากาศมาคุกว่าเดิม ทัศนัยจะมีเรื่องกับผกาพี่สะใภ้แต่ไม่ทันขยับปากเหมทองก็โผล่มาโวยวายเรื่องมนตราหายตัวจากบ้าน ผาณิตากลับมาด้วยและเสนอให้ตั้งเงินรางวัลให้คนช่วยตามหา ประกิตเห็นหน้าพ่อบุญธรรม แล้วของขึ้น ความเมาทำให้พลั้งปากหลุดความในใจ
“คุณแม่ไปหาเหมวัตไงครับคุณพ่อ คุณแม่คิดถึงเหมวัตก็เพราะคุณพ่อเป็นต้นเหตุไล่น้องวัตออกจากบ้าน คุณแม่เลยล้มป่วย ความผิดเกิดจากคุณพ่อ”
“ไอ้ลูกชั่ว! นอกจากไม่ทำตัวให้เกิดประโยชน์ยังสิ้นคิด คนอย่างแก...ถึงฉันพยายามหยิบขึ้นมาปั้นมันก็ไม่มีวันเป็นรูปเป็นร่างไปได้ เพราะแกมันเป็นแค่ขี้ดินขี้ทรายให้คนเดินเหยียบเท่านั้น...พามันออกไปอย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก!”
ผกากับผาณิตาช่วยกันประคองประกิตออกไป แต่กระนั้นเสียงเขาก็ลอยมาเข้าหูทุกคนในบ้าน
“คนอื่นๆมันก็แค่ขี้ดินขี้ทรายให้คุณพ่อเดินเหยียบเหมือนกัน!”
ooooooo
ผาณิตาพาพ่อไปส่งห้อง เธอเก็บความสงสัยไม่ไหวถามแม่ถึงสาเหตุที่ปู่ไล่เหมวัตออกจากบ้าน ผกาถอนใจยาว แม้คิดแล้วว่าจะมีวันนี้แต่เธอก็ไม่รู้อะไรมากเพราะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์
“ตอนนั้นแม่ยังไม่แต่งเข้ามาแต่ได้ยินคนที่โรงงานเล่าว่าเหมวัตไปเอาสาวโรงงานทำเมีย”
“คุณปู่คงไม่ยอม”
“ใช่...ปู่แกสั่งให้ทิ้งผู้หญิงคนนั้นแต่เหมวัตไม่เชื่อแถมยังขโมยเงินไปหลายล้านแล้วพาเมียมันหนีหายหัวไปทั้งคู่ ปู่แกตัดเป็นตัดตายไม่ยอมให้ใครตามหา”
“อาเหมวัตขโมยเงินด้วยเหรอคะ”
“เสี่ยสองเป็นคนเห็นแต่เสี่ยสามมันหาว่าเสี่ยสองโกหก แม่ถามพ่อแกเขาก็อ้ำๆอึ้งๆไม่เล่าให้ฟัง แต่ก็ดีแล้วถ้าเหมวัตยังอยู่พวกเราก็คือหมาหัวเน่า”
เหมันต์พามนตราไปส่งบ้านตัวเองและฝากเอมให้ช่วยดูแลระหว่างรอรถจากมูลนิธิ ส่วนตัวเองรีบไปโรงพยาบาลเมื่ออู๋โทร.บอกว่าชาญเป็นลมระหว่างทำงานซ่อมรองเท้าจนคนแถวนั้นต้องหามส่งโรงพยาบาล
อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 3 วันที่ 24 ก.ย.61
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทประพันธ์โดย รจเรขละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทโทรทัศน์โดย กฤติญา สัมฤทธิ์ประสงค์
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ กำกับการแสดงโดย อนุวัฒน์ ถนอมรอด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ผลิตโดย บริษัท ดีวัน ทีวี จำกัด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ