อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 4 วันที่ 23 ก.ย.61
วรดาแววตาวาวโรจน์เพราะผกาด่าลามถึงแม่ กำมือแน่นด้วยความโกรธจัดแต่ผกาคงไม่ทันสังเกต“เลือดแม่มันแรง...สันดานผู้หญิงชั้นต่ำเห็นผู้ชายฐานะดีเป็นไม่ได้ต้องแรดเข้าไปเสนอตัว อยากมีอนาคตเหมือนกับแม่แกมากสินะ นังหน้าโง่...ผู้ชายดีๆที่ไหนเขาจะจริงจังกับผู้หญิงต่ำๆหวังจะยกฐานะทางลัดสุดท้ายก็เป็นได้แค่คนใช้ กลางวันทำงานก้นครัว กลางคืนทำงานบนเตียงก็แค่นั้น”
“จะด่าอะไรรดาก็ด่าเถอะค่ะ รดาทนได้ แต่อย่าว่าแม่รดา แม่ไม่เกี่ยว...”
ผาณิตถลาไปผลักอกวรดา “ทำไมจะไม่เกี่ยว แม่แกวิเศษมาจากไหน ทำไมแม่ฉันจะด่าไม่ได้”
วรดาเจ็บแทบกระอักตั้งท่าจะแหวน้องสาวคนละแม่แต่ช้ากว่าผกาที่คว้าแจกันใกล้มือมาสาดเธอ
“เอาน้ำนี่ล้างซะบ้าง เผื่อว่าความเค็มความคาวเสนียดจัญไรของแกจะลดลงบ้างแล้วอย่าคิดอวดดีอีก”
แกมแก้วที่เพิ่งผละจากการแอบฟังประพจน์กับกฤตย์ผ่านมาเห็นพอดี สะใจเพราะหมั่นไส้ความสวยของวรดาเป็นทุน ทั้งกฤตย์และปิติต่างก็ชื่นชอบอีกฝ่าย... โดนแบบนี้ก็สมควรแล้ว!
ooooooo
แกมแก้วดึงตัวเองจากอดีตเมื่อหลายปีก่อน ความรู้สึกบางอย่างถาโถมจนเธอแทบหายใจไม่ออกโดยเฉพาะเมื่อคิดถึงใบหน้าของนัทธมน...หญิงสาวที่หน้าเหมือนวรดาราวกับคนเดียวกัน
“วรดา...หรือว่าเธอก็คือ...นัทธมน”
นัทธมนไม่ได้สนใจว่ามีคนคิดถึง มาทำงานเช้าตามปกติก่อนที่กฤตย์จะยกเลิกงานทั้งบ่ายเพราะมีนัดกับเกตุมณี เขาไม่ยอมบอกเหตุผลที่ว่ากับเลขาฯสาว นัทธมนจึงไม่ยอมยกเลิกตามคำสั่งแต่รั้งตัวเขาไว้
“ขอโทษนะคะ...ถ้าในเวลางานเจ้านายจะไปไหน กลับเมื่อไหร่ คนเป็นเลขาฯก็ควรรู้หรือเปล่าคะ ไม่งั้นดิฉันจะตอบทุกคนที่มาติดต่อสอบถามยังไง”
“ไม่รู้ว่าคุณเป็นเลขาฯที่ไฟแรงหรือเถรตรงกันแน่นะที่มายืนคาดคั้นเอาคำตอบจากเจ้านายแบบนี้”
“ดิฉันแค่ทำตามหน้าที่”
“งั้นคงเรียกว่าเถรตรงตามประสาเด็กเพิ่งจบใหม่”
กฤตย์เห็นเลขาฯสาวหน้าเสียก็ถอนใจหน่ายๆ ก่อนบอกเหตุผลตามตรง
“ผมจะออกไปกับพี่เกตุสักสองชั่วโมงก็กลับ ทีนี้เจ้านายจะไปได้หรือยังครับคุณเลขาฯ...”
นัทธมนมองตามหลังเจ้านายหนุ่มด้วยแววตา
นิ่งสงบก่อนยิ้มเย็นเมื่อคิดได้ว่าจะมีเวลารื้อห้องทำงานของเขาทั้งวันเพื่อหาเบาะแสของวรดา แต่เธอก็ไม่มีโอกาสนั้นเมื่อปณิตามาดักรอกฤตย์หน้าออฟฟิศในสภาพมีผ้าปิดแผลตามตัว
ปณิตาเห็นหน้ากฤตย์ก็ไม่รอช้าฟ้องเรื่องนัทธมนมีพลังพิเศษและจงใจทำร้ายเธอ
“เมื่อวานนี้เลยค่ะ นังเลขาฯคุณมันเสกให้ถ้วยกาแฟลอยนิ่งอยู่กลางอากาศตรงหน้าฉันเลยนะ แล้วก็สาดใส่ฉัน”
“ไปกันใหญ่แล้ว นี่คุณพูดอะไร เดี๋ยวผมต้องรีบออกไปพี่เกตุรออยู่ คุณจะพูดล้อเล่นอะไรเอาไว้วันหลังนะครับ”
“ไม่ได้ล้อเล่นนะคะ ฉันเห็นมากับตาหรือจะให้สาบานก็ได้”
กฤตย์ไม่อยากเชื่อแต่สังหรณ์บางอย่างกระตุ้นให้เขาลองพิสูจน์ด้วยการตามปณิตาไปหานัทธมน เลขาฯสาวสะดุ้งเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาระหว่างการรื้อห้อง เมื่อเห็นปณิตาก็ถึงบางอ้อ เล่าเรื่องเมื่อวานอย่างใจเย็น
“เรื่องจริงก็คือคุณปณิตาไม่พอใจที่ดิฉันไม่ว่างไปชงกาแฟให้ คุณเขาก็เลยไปชงเองเพื่อจะเอามาสาดใส่ดิฉัน”
“อยู่ต่อหน้าคุณกฤตย์แกยังกล้าโกหก ถ้าฉันสาดกาแฟใส่แกแล้วทำไมฉันถึงเป็นฝ่ายโดนลวกอย่างงี้ล่ะยะ”
“ก็นั่นสิคะ...สงสัยสวรรค์จะมีตาหรือไม่ก็กฎแห่งกรรมมีจริง”
ปณิตาปรี๊ดแตกจะทำร้ายนัทธมน กฤตย์ต้องตามรั้งตัวไว้และขอให้เธอเล่าความข้างเธอบ้าง
“ได้ค่ะ...ความจริงก็คือจู่ๆถ้วยกาแฟก็ลอยค้างนิ่งอยู่กลางอากาศแล้วก็หมุนกลับมาสาดกาแฟร้อนๆใส่ฉัน”
“เดี๋ยวๆ...ยังไงครับเนี่ย คุณณิตาพูดยังกะว่าถ้วยมันสาดกาแฟเองได้”
“ใช่เลยค่ะ...แบบนั้นเลย”
“งั้นก็เป็นความผิดของถ้วยกาแฟสิ”
“ไม่ใช่ค่ะ...เป็นความผิดของเลขาฯคุณ บอกมานะว่าทำไมแกถึงทำแบบนั้นได้ นี่แกเป็นภูตผีปีศาจใช่ไหม”
นัทธมนถอนใจเบื่อหน่าย กฤตย์ก็อ่อนใจเต็มทีลากปณิตาออกจากห้องทำงานตัวเอง แต่มีหรือสาวใหญ่เจ้าของห้องดังจะยอมย้อนไปที่ห้องเขาและปาแก้วใส่นัทธมน!
ooooooo
นัทธมนเพ่งมองแก้วที่ถูกปณิตาปาหวังให้พลังจิตทำงานแต่เธอก็ควบคุมมันไม่ได้เหมือนเคย แก้วจากปณิตาจึงกระแทกโดนศีรษะเธออย่างแรง กฤตย์ตกใจมากรีบวิ่งไปดูอาการ เมื่อเห็นว่าไม่เป็นอะไรมากจึงสั่งให้เธอทำแผลและพาตัวปณิตาออกจากห้องทำงานทันที
หลังส่งปณิตาให้พิษณุดูแลกฤตย์ก็พาเกตุมณีไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมแกมแก้ว เขาเปิดโอกาสให้สองสาวพี่น้องเคลียร์ใจ เกตุมณีเอาเสื้อผ้าตัวเองมาให้น้องสาวเปลี่ยน แกมแก้วปลงจากเรื่องอดีตเล็กน้อยแต่ยังไม่สนิทใจ
“พี่เกตุอย่าคิดนะว่าทำแบบนี้แล้วแก้วจะยอม
ดีด้วยง่ายๆน่ะ”
“พี่รู้ว่าแก้วใจแข็งแค่ไหน แก้วโกรธพี่เป็นสิบยี่สิบปีพี่ไม่กล้าหวังหรอกว่าแก้วจะกลับมาคุยกับพี่เหมือนเดิม”
“ในเมื่อพี่เกตุรู้อย่างงี้แล้ว พี่ยังจะมาที่นี่ทำไมไม่ทราบคะ”
“ถ้าพูดตรงๆก็คือกฤตย์เขาขอมาน่ะ”
“อย่างงี้นี่เองพี่เกตุถึงมาพูดดีกับแก้ว”
“ไม่ใช่อย่างงั้นนะ พี่ยังรักแก้วเสมอ พี่จะไม่รักน้องได้ไง ว่าแต่แก้วเถอะ...ถึงไม่รักพี่แล้วก็ควรจะรักกฤตย์นะ”
“แล้วใครบอกพี่เกตุล่ะว่าแก้วไม่รักพี่กฤตย์”
“ก็ถ้าแก้วรักกฤตย์จริงทำไมไม่ทำให้เขาสบายใจล่ะ กฤตย์เขาอยากเห็นเราสองคนกลับมาคุยกันเหมือนแต่ก่อน”
“พี่กฤตย์เขาบอกอย่างงั้นเหรอคะ”
“ใช่...ยิ่งรู้ว่าเดี๋ยวคุณปิติจะมากรุงเทพกฤตย์เขาก็ยิ่งกลัวว่าเราสองคนจะทะเลาะกัน แตกหักไปยิ่งกว่านี้”
“พี่เกตุหยุดเอาพี่กฤตย์มาอ้างได้ไหม นึกว่าแก้วจะยอมใจอ่อนหรือดีกับพี่หรือไง”
“พี่ไม่หวังมากขนาดนั้นหรอกนะ เอาแค่ว่าต่อหน้ากฤตย์เราอย่าทะเลาะกันให้เขาไม่สบายใจเลย”
แกมแก้วยอมอ่อนท่าทีเพราะแคร์กฤตย์กว่าใคร เกตุมณีถอนใจยาวเปรยเบาๆถึงอดีต “แก้วจำไม่ได้เหรอว่าเราสองคนทั้งรักทั้งห่วงกฤตย์มากขนาดไหน เรายังพูดกันบ่อยๆว่าจะไม่มีวันทำให้กฤตย์เสียใจ...แก้วลืมไปแล้วเหรอ...”
เกตุมณีพาแกมแก้วกลับสู่อดีต...หลังจากประพจน์ยื่นคำขาดไม่ให้กฤตย์มาเจอวรดา เกื้อกับหม่อมสายพิณพ่อแม่ของกฤตย์ เกตุมณีและแกมแก้วก็ต้องบากหน้าไปขอโทษด้วย
ประพจน์เป็นนายพลใหญ่ที่กำลังรุ่งเรืองมากช่วงนั้น ตำแหน่งหน้าที่และสถานะทางสังคมทำให้เขาเป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่างและบ้าอำนาจอย่างที่เกื้อกับหม่อมสายพิณไม่ชอบใจและไม่อยากคบค้าสมาคมด้วย
วีรกรรมของกฤตย์จึงทำให้พ่อแม่ไม่พอใจมาก เกตุมณีกับแกมแก้วสงสารกฤตย์โบ้ยให้เป็นความผิดของวรดา หม่อมสายพิณเห็นด้วยแต่เกื้อกลับไม่ยี่หระความเป็นมาของวรดา ย้ำกับกฤตย์ลูกชายคนเดียวเสียงเข้ม
“ทางนั้นเขาก็กำชับมาว่าอย่าให้แกไปทำอะไรรุ่มร่ามกับแม่วรดานั่นอีก”
“ผมไม่ได้ทำอะไรรุ่มร่ามเสื่อมเสียนะครับคุณพ่อ ผมกับวรดาก็ไม่เคยทำอะไรเกินขอบเขต”
“ถ้าแกรู้จักเข้าตามตรอกออกตามประตูแต่แรกก็คงไม่เป็นไร แต่เล่นไปมุดรั้วแล้วเขาจับได้คาตาแบบนั้น”
“ข้อนี้ผมยอมรับผิดครับคุณพ่อ เอาเป็นว่าผมจะเข้าไปขอโทษแล้วก็อธิบายให้ท่านนายพลเข้าใจด้วยตัวผมเอง”
“สายไปแล้วกฤตย์ พ่อรับปากกับเขาไปแล้วว่าจะไม่ปล่อยให้แกไปพบปะกับแม่วรดาอีกอย่างเด็ดขาด!”
ooooooo
คำสั่งของพ่อทำให้กฤตย์มีอาการเหมือนคนซังกะตาย เกตุมณีกับแกมแก้วเป็นห่วงพยายามเอาอก เอาใจทุกอย่างแต่กฤตย์ก็ยังมีท่าทีเหม่อลอยเหมือนคนอกหัก สองสาวพี่น้องจึงต้องหันหน้าปรึกษากัน
“เห็นพี่กฤตย์เศร้าอย่างงี้แล้วแก้วไม่สบายใจเลย พวกเราน่าจะช่วยอะไรได้บ้างนะพี่เกตุ”
“พี่จะลองไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่แล้วก็จะคุยกับท่านนายพลด้วย ทุกคนจะได้เลิกกีดกันไม่ให้กฤตย์ไปเจอวรดา”
แกมแก้วแอบหึงปิติกับวรดารีบห้าม “ทำอย่างงั้นไม่ได้นะพี่เกตุ ฐานะของแม่รดาในบ้านนั้นแทบไม่ต่างกับคนใช้ ถ้าเรารักพี่กฤตย์จริงก็ไม่ควรปล่อยให้ไปเกลือกกลั้วกับแม่นั่น”
“แต่พี่ก็ไม่อยากเห็นกฤตย์เขาอมทุกข์เหมือนคนอกหักแบบนี้”
“ถ้าพี่กฤตย์อกหักล่ะก็...งั้นแก้วช่วยหาคนดามหัวใจให้ไหมล่ะ...ยัยณิตเพื่อนแก้วไง”
“ยัยผาณิตเนี่ยนะ ก็พ่อแม่เขาเพิ่งห้ามกฤตย์ไปมาหาสู่อยู่นี่ไง”
“เขาห้ามเฉพาะไปหาแม่รดาต่างหากค่ะ พี่เกตุไม่รู้อะไร คุณหญิงผกาแม่ยัยณิตออกจะปลื้มพี่กฤตย์มากๆ”
“อืม...ก็ดีนะ พี่ว่าผาณิตเขาก็เหมาะสมกับกฤตย์ดี ถ้าแก้วคิดว่านี่จะทำให้กฤตย์หายเศร้าได้ก็ลองดูสิ”
“เชื่อเถอะค่ะพี่...ยัยณิตของแก้วดีกว่าแม่รดานั่นทุกทาง แก้วไม่แนะนำอะไรแย่ๆให้พี่ชายสุดที่รักหรอกค่ะ”
สองสาวพี่น้องตั้งใจทำให้กฤตย์หายเศร้าจริง
แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเรื่องราวกลับตาลปัตรและไม่เป็นอย่างที่ต้องการ...เกตุมณีกับแกมแก้วดึงตัวจากอดีต เริ่มสำนึกได้ว่าความขัดแย้งของตนทั้งคู่ทำให้กฤตย์ไม่สบายใจ
“แก้วก็รู้ว่ากฤตย์เขาเหนื่อยเพื่อพวกเรามากขนาดไหน เขาทำงานหามรุ่งหามค่ำช่วยเหลือทั้งเราทั้งลูกๆของเรา”
แกมแก้วหน้าตึง หัวเสียเพราะถูกพี่สาวพูดแทงใจดำ “พอๆ...พี่เกตุไม่ต้องพูดแล้ว แก้วรู้แล้ว”
“ถ้างั้น...แก้วจะยอมให้อภัยพี่เพื่อกฤตย์เขาได้ไหม”
“เพื่อพี่กฤตย์น่ะได้ค่ะแต่ไม่ได้หมายความว่าแก้วจะยอมให้อภัยพี่เกตุนะ”
“ก็สุดแล้วแต่แก้วเถอะนะ ถ้าเราดีกันต่อหน้ากฤตย์ ให้กฤตย์เขาสบายใจพี่ก็พอใจแล้ว...พี่ขอแก้วแค่นี้แหละ”
คำขอของเกตุมณีทำให้แกมแก้วย้อนดูพฤติกรรมตัวเองตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน เธอจำได้ว่าหลังเหตุการณ์ประพจน์ประกาศห้ามกฤตย์เจอวรดา เธอก็พยายามจับคู่ผาณิตให้พี่ชายแต่นอกจากเขาจะไม่สนแล้วยังหาโอกาสลอดรั้วไปหาวรดาอีกหลายครั้ง เธอพยายามส่งข่าวบอกผาณิตแต่ก็ไม่เคยจับได้คาหนังคาเขา
วารีแม่แท้ๆของวรดาช่วยลูกสาวปิดบังการมาของกฤตย์หลายครั้ง ผาณิตกับแกมแก้วเลยจับไม่ได้
“ตกลงเธอไม่เห็นพี่กฤตย์เหรอ”
“ไม่เห็น...พี่กฤตย์อาจจะไม่ได้แอบมาเจอกับยัยรดาก็ได้”
“แต่ฉันเห็นพี่กฤตย์เดินไปทางริมรั้ว ถ้าไม่มาที่นี่จะไปไหนได้”
“ก็อาจจะเดินแล้วเลี้ยวไปทางอื่น ไม่ได้ข้ามมาที่นี่ก็ได้นะคะ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ช่างเถอะ อย่าหัวเสียไปเลยณิต ดูๆไปพี่สาวเธอ...”
ผาณิตได้ยินคำว่าพี่สาวก็ชักสีหน้า แกมแก้วต้องรีบพูดแก้
“ยัยรดาตอนนี้คงไม่มีพิษสงอะไรแล้วล่ะมั้ง คงไม่กล้าเจอพี่กฤตย์อีกหรอก”
“คนอย่างยัยนั่นมีเหรอจะไม่กล้าอีก เธอไม่เจอกับตัวก็พูดได้แก้ว ลองเธอได้เจอบ้างจะไม่พูดแบบนี้เลย”
“ฉันกับยัยรดาเนี่ยนะ คนอย่างแม่นั่นจะมาทำอะไรฉันได้”
แกมแก้วดึงตัวเองจากภวังค์อดีตอีกรอบ ครั้งนั้นเธอมั่นใจว่าคนเรียบร้อยหัวอ่อนอย่างวรดาคงทำอะไรเธอกับผาณิตไม่ได้แต่สำหรับเวลานี้...เธอเริ่มไม่แน่ใจเสียแล้ว...
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 4 วันที่ 23 ก.ย.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ