อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 7 วันที่ 1 ต.ค.61
“ไม่ง้อหรอกโว้ย ฉันใคร อานัสโว้ย ฉันไม่ต้องเชื่อคนกระจอกๆอยู่แล้ว”วันนี้พอสอนเสร็จพฤกษ์ก็โทรศัพท์ไปที่บ้าน ถามหญิงที่มาดูแลแม่ว่า แม่กินข้าวหรือยัง ฟังปลายสายครู่เดียวพฤกษ์ทวนคำอย่างตกใจว่า “แม่ออกไปข้างนอก ...วีนัสมารับ!!”
พฤกษ์ตามไปเจอวีนัสกับบุษกรกำลังกินไอศกรีมกันในร้านอย่างมีความสุข พฤกษ์ตรงเข้าไปต่อว่าวีนัสว่าทำไมไม่บอกตนก่อนจะพาแม่ออกมาข้างนอก วีนัสบอกว่าคุณป้าอยากมาตนไม่รู้ว่าต้องผ่านด่านขออนุญาตลูกชายด้วย
“พฤกษ์...หนูวีนัสไม่ใช่ใครที่ไหน ทำไมพฤกษ์ต้องทำท่าระแวง”
วีนัสยิ้มเย้ยพฤกษ์ที่บุษกรเข้าข้างตน ตักไอศกรีมยื่นไปให้บอกให้กินซะจะได้ใจเย็นๆ พฤกษ์เมินไปทางอื่นอย่างอารมณ์เสีย วีนัสเลยเอากลับมากินเอง บุษกรมองอาการของหนุ่มสาวแล้วยิ้มไปด้วย
กินไอศกรีมแล้ววีนัสยังพาบุษกรไปช็อปปิ้งแล้วพากลับบ้าน บุษกรยิ้มแย้มมีความสุขแต่พฤกษ์กลับ
หน้าบอกบุญไม่รับปรามวีนัสว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก เธอสวนไปอย่างท้าทายว่า
“ฉันจะทำ” บอกบุษกรว่า “แล้วไปช็อปปิ้งกินไอติมกันอีกนะคะ...บาย”
พอวีนัสกลับไปแล้ว บุษกรถามพฤกษ์ว่าทำไมต้องคอยไล่หนูวีนัสไม่ให้อยู่ใกล้แม่ พฤกษ์กลบเกลื่อนว่าวีนัสเขามีงานทำ และตนไม่อยากให้คนที่บ้านร่มไม้ฯพูดลับหลังว่าวีนัสมาคอยดูแลแม่คนเดียว
พฤกษ์เล่าเรื่องชาญชัยให้ที่ดินตน บุษกรถามว่าทำไมถึงให้พฤกษ์ทั้งที่เขาก็มีหลานชาย เราจะเอาที่ดินเขามาฟรีๆได้ยังไง พฤกษ์บอกว่าตนก็ไม่อยากรับแต่ก็เลี่ยงไม่ได้จริงๆ ชี้แจงว่า
“ผมตั้งใจแล้วว่าจะเอามาขยายสวนกล้วยไม้ ถ้าไปได้ดีผมจะขอให้คุณตาชาญชัยเป็นหุ้นใหญ่ ต่อไปนี้ทุกเดือนผมก็จะจ่ายค่าเช่าที่ให้คุณตาด้วย ครอบครัวเราจะได้ไม่ต้องเป็นหนี้บุญคุณใคร”
“ดีแล้วพฤกษ์ ยิ่งใครดีกับเรา เราต้องยิ่งเกรงใจเขาที่สุด”
พฤกษ์มองหน้าแม่อย่างเชื่อฟัง
ooooooo
โตมร สว.ที่เป็นอดีตอธิบดีกรมการปกครอง ระยะนี้อารมณ์ไม่ดี เจ้าพอเพียงเข้าใกล้ก็ไล่ตะเพิดแล้วเดินไป วีนัสถามว่าจะไปไหนเดี๋ยวตนไปส่งก็เสียงขุ่นใส่ว่าตนไปเองได้ ไม่ต้องตามมา
โตมรเข้าห้องน้ำทีละนานๆจนเชาว์ทัก ก็ไม่สนใจหลบไปนั่งหมดอาลัยตายอยากพึมพำคนเดียว...
“สุดท้าย ฉันก็ต้องตายเหงาๆอยู่คนเดียวใช่ไหม ไม่มีลูกหลานไยดี”
เชาว์ได้ยินก็อดแซวไม่ได้ว่าคิดถึงคนข้างนอกหรือ ปกติโตมรจะต่อปากต่อคำแต่คราวนี้เงียบ ซ้ำกระแทกเก้าอี้ใส่ เชาว์เลยออกไป พอเชาว์ออกไปแล้วโตมร
ปิดประตูนั่งอย่างอ่อนล้ากับชีวิต
เมื่อโตมรเดินออกไปที่หน้าออฟฟิศ ชาญชัยกับเชาว์นั่งโขกหมากรุกกันอยู่ ชาญชัยชวนมาเล่นแทนตนโตมรบอกว่าตนแค่ออกมาเดินรับลมไม่ได้อยากใช้สมอง แล้วเดินไปทางศาลาท่าน้ำ ชาญชัยมองอย่างสงสัย
“คุณโตแกคงจะโกรธผมตั้งแต่ที่ผมคอยถามเวลาแกเข้าห้องน้ำทีละนานๆ” เชาว์บอก
ทั้งสองมองตามโตมร เห็นท่าทางเขาเงียบเหงาซึมเศร้าและชอบปลีกตัวอยู่ตามลำพัง
โตมรเดินเศร้าๆไปนั่งที่ศาลาท่าน้ำ อ่อนล้ากับความเจ็บป่วย น้ำตาไหลเมื่อคิดถึงชีวิตที่สั้นลงของตน
แล้วคืนนี้เมื่อนิ่มนวลไปเจอกระดาษที่เขียนข้อความ “อยากตาย” ขยำทิ้งที่ทาง เก็บไปวางที่โต๊ะ จนเช้าดวงใจมาเห็นถามว่าใครเขียน ใครอยากตาย! นิ่มนวลบอกไม่รู้เพราะลืมไปแล้วตัวเองเป็นคนเก็บมา
แล้วก็กลายเป็นเรื่องวิพากษ์วิจารณ์กันว่าใคร
ในบ้านร่มไม้ฯอยากตาย วีนัสถามก็ไม่มีใครรู้ว่ากระดาษปริศนานั้นเป็นของใคร ลายมือใคร?
วีนัสออกอุบายให้ทุกคนทำพินัยกรรมชีวิต แล้วเอาลายมือนั้นไปเทียบกับกระดาษปริศนาแผ่นนั้น แต่โตมรไม่ยอมเขียนบ่นว่าเสียเวลาเปล่าๆ แล้วลุกเดินไปเลย
เมื่อเอาลายมือเทียบไม่ได้ ธนพัตถามธงชัยที่ดูกล้องวงจรปิดอยู่ ธงชัยดีใจบอกว่าเจอแล้ว พอทุกคนมามุงดู ก็เห็นแต่มือที่ทิ้งก้อนกระดาษลงมาเท่านั้น เป็นปริศนาให้วีนัสหนักใจว่าเป็นมือใครที่...อยากตาย
แต่ทุกคนสังเกตเห็นว่าระยะหลังโตมรเงียบขรึมซึมเศร้าและหงุดหงิด ซ้ำบางวันก็กินข้าวบางวันก็ไม่กิน
ค่ำวันนี้โตมรไปนั่งที่ห้างสรรพสินค้าเปิดแท็บเล็ตดูข้อความที่หลานชายส่งมาจากสวิตฯบอกว่าช่วงนี้ยุ่งเพราะใกล้สอบ โตมรยิ้มดีใจตอบให้กำลังใจว่าขอให้สอบได้เกรดดีๆ ได้ที่หนึ่ง แต่ไม่มีข้อความตอบกลับ โตมรพึมพำว่า “สงสัยกำลังเรียน”
เมื่อกลับบ้านร่มไม้ฯ วีนัสถามว่าตาไปไหนมา
กลับเสียค่ำมืด โตมรบอกว่าเบื่อพวกหูตาสอดส่องเรื่องของชาวบ้านเลยไปนั่งแชตกับหลานในห้างไม่ทันดูเวลา อวดว่าหลานสองคนของตนเรียนอยู่สวิตฯเรียนเก่งด้วย
“นี่ก็ส่งรูปมาอวดตลอด ฉันเป็นคนเลือกโรงเรียนให้เขาเองเลยนะ พอจบไฮสกูลก็แพลนว่าจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่อังกฤษ เรียนจบก็จะไปถ่ายรูปรับปริญญาด้วย”
“หนูขอของฝากได้ไหมคะ”
“ได้...เอาเงินมา”
วีนัสหัวเราะ ส่วนโตมรสีหน้าแช่มชื่นไม่มีร่องรอยความเศร้าให้เห็นเลย
ooooooo
ฝ่ายอานัสถูกเนมตัดขาดไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยก็ยิ่งดื่มและเที่ยวจัด จนมีเรื่องกับลูกค้าร้านอาหารในโรงแรม พอมีเรื่องก็กร่างถามว่า “รู้ไหม กูเป็นใคร” ชายคนนั้นหมั่นไส้จะเอาเรื่อง ถูกแฟนรั้งไว้บอกว่า
“อย่าไปยุ่งเลยค่ะ หน้าตาดีเสียเปล่า มารยาททราม”
อานัสคิดถึงคำพูดของเนมที่ด่าว่าเขาโง่ ประกาศไม่ยุ่งกับเขาอีกให้เขาหาทางทำให้ปู่รักเองก็แล้วกัน
คิดแล้วอานัสไปหาเนมที่บ้าน ขอโทษที่วันนั้นตนใจร้อนไปหน่อย อ้อนวอนอย่าปล่อยให้ตนอยู่คนเดียวเลย ถึงตนจะมีผู้หญิงหลายคนแต่ก็ไม่มีใครทนตนได้เหมือนเนม
“เนมช่วยพี่ด้วย พี่ต้องชนะไอ้ต้น ชนะไอ้พฤกษ์ เนมช่วยพี่ด้วย พี่ต้องเป็นหลานรักคนเดียวของปู่”
ต่อมาสวนกล้วยไม้ของพฤกษ์ก็ถูกไอ้ฮวบหนอนที่ทำลายดอกตูมเล่นงาน พฤกษ์เสียใจและเสียดายมากบอกลุงเพชรที่ดูแลสวนว่า ขอให้พวกเราช่วยกันดูแลมากกว่านี้
ลุงเพชรจับได้ว่าคนงานชายคนหนึ่งมีพิรุธ พอคาดคั้นก็รู้ความจริงว่า เนมเป็นคนเอากล้วยไม้หลายต้นมาฝากคนงานชายคนนี้ดูแล อ้างว่าบ้านตนกำลังต่อเติมมีแต่ฝุ่น และให้เงินก้อนหนึ่งบอกว่าเป็นค่าน้ำค่าปุ๋ย
เมื่อจับได้ว่าไอ้ฮวบมาที่สวนได้ยังไงแล้ว ไตรทศถามว่าทำไมเขาไม่บอกชาญชัยว่าหลานชายให้แฟนมาทำสิ่งเลวร้าย พฤกษ์บอกว่าตนเป็นอาจารย์ต้องสอนคนให้เป็นคนดีไม่ใช่ลงโทษด้วยความโกรธ
ไตรทศบ่นเสียดายที่ไม่มีเจ้าทุกข์ ถ้าตนจับไอ้ไฮโซนั่นได้ไปดัดสันดานในคุกแน่
“คราวนี้ยังไม่ต้อง กล้วยไม้ฉันเสียหายไม่มาก พ่นยาแล้วน่าจะพอส่งครบตามออเดอร์ แต่ถ้าเล่นงาน
แรงกว่านี้อีก ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
อานัสมอบกระเป๋าหรูเป็นของขวัญที่เนมทำงานให้ตนสำเร็จ เนมบอกว่าถ้าอาจารย์พฤกษ์รู้ว่าเป็นฝีมือตนมีหวังถูกแกล้งจนเรียนไม่จบแน่และพ่อแม่ตนก็ต้องผิดหวัง อานัสบอกว่าไม่ต้องกลัว สัญญาว่าเนมอยากได้อะไรตนจะหาให้ทุกอย่างถ้าเนมช่วยเขี่ยต้นกับพฤกษ์ออกไปได้ เนมยิ้มอย่างเป็นต่อที่อานัสขาดตนไม่ได้
วีนัสไปสั่งกล้วยไม้กับลุงเพชรจึงรู้ว่าสวนกล้วยไม้ถูกไอ้ฮวบเล่นงานเสียหาย ไม่รู้ว่างวดนี้พฤกษ์ต้องลงทุนอีกเท่าไหร่ วีนัสจึงไปคุยกับพฤกษ์ถามว่าตนจะช่วยอะไรได้บ้าง
“ไม่ต้องยุ่งกับชีวิตผมสักเรื่องได้ไหม” พฤกษ์อารมณ์เสีย วีนัสถามว่าแล้วคุณป้ารู้เรื่องนี้หรือยัง พฤกษ์บอกว่าอย่าเอาเรื่องไม่สบายใจไปบอกแม่ วีนัสถามว่าเอาคุณป้าไปอยู่บ้านร่มไม้ฯดีไหมจะได้มีเพื่อนคุย ตนยินดีให้อยู่ฟรีไม่คิดเงิน
“ไม่ต้อง อย่ามาเห็นใจผม” พฤกษ์เสียงดังอย่างไม่พอใจมาก
ooooooo
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 7 วันที่ 1 ต.ค.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ