อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 2 วันที่ 18 ก.ย.61
“ก็ทำหน้าที่เลขาให้คุณกฤตย์เหมือนงานเลขาทั่วไป”กฤตย์ส่ายหน้า แกล้งพูดยั่ว “ก็ไม่เหมือนซะทีเดียวนะ ที่ผมอยากได้คือเลขาส่วนตัวที่สามารถติดตามไปได้ทุกที่แม้จะต้องไปทำงาน หรือไปดูไซต์ก่อสร้างต่างจังหวัด ทางบ้าน...เอ่อ...ผมหมายถึงคุณแม่ของคุณ จะขัดข้องหรือเปล่าถ้าลูกสาวจะต้องเดินทางไกลไปนอนค้างอ้างแรมแบบนี้”
“ไม่ค่ะ...เรื่องงานก็คือเรื่องงานค่ะ”
นัทธมนตอบอย่างมั่นใจ กฤตย์พยักหน้ารับรู้ก่อนวกถามเรื่องส่วนตัวของเธอ
“นัทธมน...ชื่อคุณแปลว่าอะไรน่ะ”
“แปลว่ามีใจผูกพันค่ะ”
“ผูกพันกับอะไร”
“กับอดีตมังคะ”
กฤตย์ผงะเมื่อได้ยินคำว่าอดีต ก่อนรีบเก๊กหน้าให้ขรึมเหมือนเดิม
“คนเราก็ต่างผูกพันกับอดีตกันทั้งนั้นแล้วแต่ว่าจะมากจะน้อยเพียงใด”
“ใช่ค่ะ...หรือจะเรียกว่าผูกพันกับกรรมเก่า
ที่ผูกปมกันมาจากอดีตจนถึงปัจจุบัน”
“ผมไม่รู้เรื่องอดีตเรื่องปัจจุบันของคุณหรอกนะ... แต่คุณเชื่อไหมว่าผมรู้อนาคตของคุณ”
นัทธมนนิ่วหน้าย้อนถาม “อนาคตของดิฉัน”
“ใช่! อนาคตของคุณคือต้องเป็นเลขาของผมมาเริ่มทำงานวันจันทร์นี้เลยนะนัทธมน”
ooooooo
แม้จะดีใจที่แผนเข้าใกล้กฤตย์สมหวังแต่นัทธมน ก็ถึงกับเข่าอ่อนทันทีที่ออกจากห้องสัมภาษณ์ คงเพราะ ต้องใช้พลังงานอย่างมากในการควบคุมจิตใจไม่ให้หวั่นไหวกับสายตาจับผิดของเขา
กลิกาหรือถุงแป้ง ดีใจทวงสัญญาให้เพื่อนรักพาไป เลี้ยงกาแฟที่ได้งานเลขาฯของกฤตย์ นัทธมนรับปากด้วย ความเต็มใจพลางลอบยิ้มร้ายที่แผนการสำเร็จด้วยดี
กฤตย์ก็แอบดีใจที่ได้นัทธมนมาเป็นเลขาฯ แต่กระนั้นก็ยังไม่ไว้ใจต้องสั่งพิษณุ ผู้ช่วยหนุ่มจอมทะเล้นให้ตามติด เริ่มด้วยการส่งรถไปส่งเธอถึงบ้าน พิษณุรับคำสั่งด้วยสีหน้างงๆ กฤตย์ต้องรีบเฉไฉกลบเกลื่อนว่า แค่อยากดูแลเลขาฯคนใหม่ให้ดี เพราะอีกฝ่ายเป็นคนที่ถุงแป้งหลานสาวสุดที่รักฝากฝังมา...
แกมแก้วคาใจเรื่องนัทธมนจนเก็บไปฟุ้งซ่าน ยิ่งเห็นท่าทางหวาดระแวงของลินจันทร์ก็หงุดหงิดพาลพาโล ถึงไพโรจน์อดีตสามีที่ทิ้งเธอไปแต่งงานใหม่ หญิงสาวส่งลูกสาวเข้านอนแล้วอดบ่นไม่ได้
“ฉันก็อยากจะใจแข็งอย่างอีตาไพโรจน์...พ่อแกที่ตัดใจทิ้งแกไปง่ายๆ แต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรฉันถึงยังทิ้งแกไม่ลง คงเหมือนที่เขาว่าหมามันยังรักลูกของมันเหมือนฉันที่ยังไงก็ยังรักแก”
ลินจันทร์หลับสนิท แกมแก้วกระชับห่มผ้าให้ลูกสาว รำพึงเศร้าๆ “ลินจันทร์เอ๊ย...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จู่ๆแกก็รู้จักวรดาขึ้นมา ทำไมแกต้องหลอกหลอนฉันให้คิดถึงแม่ผาณิตเพื่อนสนิทของฉันด้วย”
แกมแก้วมองหน้าลินจันทร์แล้วพาตัวเองดำดิ่งถึงอดีต พฤติกรรมลูกสาววันนี้ทำให้เธอคิดถึงผาณิตอย่าง บอกไม่ถูก เพื่อนสนิทของเธอที่เสียชีวิตเมื่อสิบปีก่อน...
ผาณิตเป็นลูกไล่ของแกมแก้วเสมอ ไม่ว่าจะบอกจะสอนให้ทำอะไรผาณิตก็ไม่เคยปฏิเสธ นั่นทำให้แกมแก้ว ลำพองใจว่าควบคุมได้และเต็มใจรับอีกฝ่ายเป็นพี่สะใภ้ แกมแก้วพยายามจับคู่ผาณิตให้กฤตย์แต่นอกจากพี่ชายเธอจะไม่แลยังทำท่าเหมือนมีใจให้วรดาพี่สาวคนละแม่ของผาณิต
ผกาแม่ของผาณิตเป็นคนฟุ้งเรื่องนี้ให้ฟังและนั่นทำให้ท่าทีของผาณิตที่มีต่อวรดาเปลี่ยนไป ทั้งจิกใช้และ ดูถูกพี่สาวคนละแม่รวมไปถึงวารีแม่ของวรดาอย่างไม่เคย เป็นมาก่อน
แกมแก้วยังจำได้ว่าวันหนึ่งผาณิตทำแก้วน้ำ
ตกแตก เธอเสนอจะเช็ดให้ แต่ผาณิตกลับเรียกวารี ซึ่งกำลังนอนซมเพราะป่วยหนักมาเก็บกวาด เมื่อวรดารู้
ก็มาห้ามและช่วยพูดให้แม่
“ถ้าแม่ไม่ได้ทำแตกแล้วทำไมแม่ต้องเก็บด้วยล่ะ ใครทำแตกก็เก็บเองสิ”
ผาณิตของขึ้นแหวไม่ไว้หน้า “ฉันยังนั่งอยู่ตรงนี้นะ นังรดา หรือเห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอ”
แกมแก้มกลัวเรื่องไปกันใหญ่พยายามไกล่เกลี่ย
“ไม่เอาน่ะผาณิต งั้นเดี๋ยวที่เหลือนี่ฉันเก็บเองก็ได้”
“ไม่! ให้แม่ลูกคู่นี้เก็บ...พวกฉันทำแก้วแตกเอง มีปัญหาอะไรไหม...ถ้าไม่รีบเก็บให้เรียบร้อยฉันจะฟ้องคุณแม่”
ผาณิตยืนกรานเสียงแข็ง วรดาไม่อยากมีปัญหาช่วยแม่เก็บเศษแก้วบนพื้น แต่ถึงระวังแค่ไหนวารีก็โดนเศษแก้วบาดจนได้ ผาณิตหัวเราะสะใจต่างจากแกมแก้วที่มองมาอึ้งๆไม่กล้าช่วยเพราะไม่อยากหักหน้าผาณิต
แกมแก้วดึงตัวเองจากอดีต ก้มมองลูกสาวที่ยังหลับสนิท “เธอเลยกลัวนังวรดาจะกลับมาแก้แค้นเธอล่ะสิแม่ผาณิต แล้วนี่เธอแค่อาศัยร่างนี้เพื่อสื่อสารกับฉัน...หรือว่าเธอกลับมาเกิดเป็นลูกฉันกันแน่”
ลินจันทร์ไม่ได้ตอบคำถาม แกมแก้วถอนใจยาวพลางดึงสติตัวเองกลับมา “แต่เธอไม่ต้องกลัวว่านังวรดา จะกลับมาหรอกนะ แม่นัทธมนนั่นแค่คนหน้าคล้ายกัน คนตายไปแล้วเกือบยี่สิบปีจะฟื้นคืนชีพมาได้ยังไงล่ะ...”
ติสรณ์หรือเต้ย ชายหนุ่มเพื่อนสนิทวัยเด็กของนัทธมนรู้ข่าวดีของเธอ เช้าวันต่อมาเมื่อเธอชวนมาเลี้ยงกาแฟพร้อมกับถุงแป้ง เขาดีใจกับเพื่อนสาวแต่อดห่วงไม่ได้เพราะเธอกำลังเอาตัวไปเสี่ยงกับเรื่องในอดีต
นัทธมนไม่ยี่หระคำเตือนของเพื่อนหนุ่ม หมกมุ่นกับความเชื่อของตัวเองว่ากฤตย์ เจ้านายคนใหม่ ต้องเกี่ยวข้อง บางอย่างกับวรดาและอดีตชาติของเธอ
กฤตย์ก็สงสัยในตัวนัทธมนไม่ต่างกัน ท่าทางแปลกๆ ของเธอชวนให้เขาค้นหา การดึงเธอมาใกล้ตัวอาจทำให้เขาได้คำตอบว่าเพราะเหตุใดถึงมีความรู้สึกแบบนั้น แต่ก่อนถึงเวลานั้นภาพในอดีตก็หวนมาในหัวเขาทันทีที่เขา ย่างกรายเข้าสวนดอกไม้...สถานที่ในความทรงจำของเขากับวรดา...
ภาพอดีตเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนกลับมาอีกครั้ง...กฤตย์ยังจำได้ว่าเขาพาตัวเองไปหาวรดาที่ริมรั้วบ้านประพจน์ หญิงสาวกำลังรดน้ำต้นไม้ เขาจึงถือโอกาสชวนเธอมาชม สวนที่บ้านตัวเอง
วรดาอึกๆอักๆก่อนปฏิเสธ “เอ่อ...คงไม่เหมาะมังคะ”
“ไม่เหมาะยังไง...เธอเป็นคนดูแลตกแต่งสวนสวยๆนี่ไม่ใช่เหรอ เผื่อจะได้ช่วยดูช่วยวิจารณ์สวนของ บ้านเราไง มาเถอะน่า...เธอเดินอ้อมไปหน้าบ้านนะ เดี๋ยวเราไปเปิดรั้วให้”
กฤตย์ตื๊อจนวรดายอมเข้ามาชมสวนสไตล์ยุโรปในบ้านเขา รอยยิ้มชอบใจของเธอตรึงใจเขาอย่างประหลาด เขาพาเธอชมสวนโดยรอบพร้อมคำอธิบายด้วยความภาคภูมิใจจนเธออดขำไม่ได้
“คุณกฤตย์ทำท่าเหมือนไกด์นำเที่ยวเลยนะคะ”
“งั้นไกด์คนนี้ขอถามผู้เชี่ยวชาญเรื่องสวนว่า ถ้าเรา อยากได้ไม้หอมของไทยมาลงบ้าง เธอพอช่วยแนะนำได้ไหม”
“ได้สิคะ...ต้นแก้วก็ดีค่ะ กลิ่นหอมหวาน ต้นก็ตัดแต่ง เป็นพุ่มเป็นทรงได้หรือถ้าต้นใหญ่ๆก็มีปีบกลิ่นหอมเย็นๆ”
“ใช่...ปีบนี่แหละเราชอบมาก กลิ่นหอม หวานเย็น... ที่เจอเธอครั้งแรกเธอเอามามัดเส้นผม วันนี้ไม่มีใช่ไหม”
พูดพลางส่งตาหวาน วรดาหน้าแดงด้วยความเขิน ก่อนเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง กฤตย์เลิกกระเซ้าพาเธอเดินไปทาง ที่ดินทิ้งร้าง ซึ่งเกื้อพ่อของเขาซื้อต่อจากประพจน์พ่อของเธอเมื่อหลายปีก่อน
“ที่ตรงนั้น...ฉันเคยได้ยินว่ามีหลุมหลบภัยเก่าด้วยนี่คะ”
“หือ...หลุมหลบภัยเก่าเหรอ พูดเป็นเล่น”
วรดาพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มีจริงๆนะคะ... คุณพ่อเคยเล่าว่าสมัยสงครามคุณปู่เคยสั่งให้สร้างหลุม หลบภัยไว้ แต่พอสงครามสงบก็ปล่อยทิ้งร้าง ปิดตายเอาไว้เฉยๆ”
“เราอยู่นี่มาหลายปียังไม่เคยรู้เลยนะเนี่ย”
“คุณลุงเกื้อท่านคงลืมเล่ามังคะ เพราะท่านซื้อที่ ผืนนี้ไว้นานมากๆแล้ว”
“แล้วหลุมที่ว่านี่ใหญ่มากไหม...ข้างในเป็นยังไง”
“ไม่ทราบสิคะ ฉันเองก็ยังไม่เคยไปดูกับตาเหมือนกัน”
“ถ้างั้นลองไปดูกันเลยไหม...”
เพราะความอยากรู้อยากเห็นทำให้วรดารับ
คำชวนของกฤตย์ไปดูหลุมหลบภัยเก่า หญิงสาวถ่ายทอดเรื่องราวจากประพจน์ผู้เป็นพ่อว่าหลุมหลบภัยที่ว่าแข็งแรงและจุคนได้เยอะ แต่กระนั้นเพราะหลุม หลบภัยนี้ตั้งอยู่ในที่ลับตาทำให้ปู่ของเธอสั่งห้าม
ไม่ให้ใครไปยุ่งวุ่นวายแถวนั้นอีก
วรดาวิ่งเล่นและเติบโตบนที่ดินของพ่อตั้งแต่เด็ก เธอคลับคล้ายคลับคลาว่า เคยเห็นทางเข้าหลุมหลบภัยเก่า เลยพากฤตย์คลำทางจนกระทั่งถึงเนินดินแห่งหนึ่ง
กฤตย์มองทางเข้าหลุมหลบภัยตรงหน้าตาวาว ยกมือลูบคลำตามประสาว่าที่สถาปนิก
“สภาพยังดีอยู่เลยนะ...โครงนี่ใช้ไม้เนื้อแข็งอย่างดี ขนาดทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยมีสงครามเนื้อไม้ยังไม่ผุกร่อนเลย”
“ประตูล็อกไว้หรือเปล่าคะ”
“แค่ใช้ไม้ขัดดาลไว้น่ะ แต่ก็แข็งแรงกว่าล็อกกุญแจนะ ถ้าใครเผลอติดอยู่ข้างในล่ะก็หมดสิทธิ์พังออกมาแน่ๆ”
แต่ถึงจะล็อกไว้แข็งแรงแค่ไหน กฤตย์กับวรดาก็ ช่วยกันเปิดประตูเก่าๆนั่นจนได้ บรรยากาศอับชื้นพร้อมกลิ่นฉุนติดจมูกทำให้ทั้งสองเบือนหน้าหนี กฤตย์สำรวจพื้นที่รอบตัวด้วยความตื่นตาตื่นใจ ต่างจากวรดาที่เริ่มหายใจ ติดขัดเพราะอากาศภายในหลุมหลบภัยเบาบางเหลือเกิน
วรดาทนอยู่ต่อไม่ไหวตัดสินใจไปรอข้างนอก กฤตย์ ตามออกไปด้วยเพราะไม่อยากขัดใจ แต่ไม่วายนึกสนุกแกล้งหลอกเธอว่ามีงูข้างทาง วรดาตกใจถลาไปกอดเขาก่อนจะรู้ตัวอึดใจต่อมาว่าถูกหลอก
“กรุณาอย่าเล่นแบบนี้กับฉันอีกนะคะ...ปกติคุณปากว่ามือถึงกับผู้หญิงทุกคนแบบนี้หรอกเหรอ”
กฤตย์หน้าเสียรีบแก้ตัว “เราแค่ล้อเล่นนิดหน่อย โทษทีนะถ้าเราทำให้เธอไม่พอใจ”
วรดายังงอนเดินหนี กฤตย์ตามไปส่งเธอถึงริมรั้ว บ้านประพจน์แล้วตัดสินใจรั้งตัวไว้
“พรุ่งนี้...เธอมาเจอเราที่นี่ได้ไหม”
“อย่าดีกว่าค่ะ มันไม่ควร”
“ไม่ควรยังไง เราไม่ได้ทำอะไรเสียๆหายๆซะหน่อย”
“ฉันขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยว! ถ้าเธอไม่ยอมมาหาเราที่นี่ งั้นเราจะไป หาเธอที่บ้านเอง”
“ไม่ได้ค่ะ...อย่าทำแบบนั้นนะคะ ถ้าคุณหญิงน้ารู้เข้าคงโกรธฉันแย่”
“ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ได้ทำเรื่องเสียหายคุณหญิงน้าท่านจะโกรธได้ไง”
“ขอเถอะค่ะ...อย่าทำให้ฉันต้องโดนคุณหญิงน้าท่านว่าเอา นะคะ...อย่ามาหาฉันที่บ้านเลย ถือซะว่าฉันขอร้อง”
วรดาโอดเสียงอ่อน กฤตย์จึงอ่อนท่าทีลง
“ก็ได้...แต่เธอต้องสัญญาว่าพรุ่งนี้จะมาเจอฉันที่นี่”
ooooooo
กฤตย์ดึงตัวเองจากอดีต เขายังจำได้ว่าวรดา ไม่ได้รับปากจะมาเจอเขาอีกแต่กระนั้นเขาก็ไม่เคยยอมแพ้เรื่องของเธอ...เหมือนกับเรื่องของนัทธมนที่เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใครกันแน่
นัทธมนไม่รู้ตัวว่าถูกสงสัยเช่นเดียวกัน กระหยิ่มใจ เมื่อแผนทุกอย่างลงตัวและถุงแป้งก็ไม่มีวันจับได้ว่าเธอจงใจมาเป็นเลขาฯของกฤตย์เพื่อสืบเรื่องอดีต เต้ยเสียอีกมีท่าทางหนักใจ เป็นห่วงนัทธมนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นไม่เลิก ไหนจะพลังพิเศษที่เขากลัวเหลือเกินว่าเธอจะใช้มันทำร้ายใคร
เต้ยหรือติสรณ์ต้องปล่อยให้นัทธมนเพื่อนสาวทำตามแผนเกี่ยวกับกฤตย์ นัทธมนเข้าใจความเป็นห่วงใย ของเพื่อนหนุ่มจึงรับปากจะไม่วู่วามและใช้พลังพิเศษ ก่อนชักชวนเปลี่ยนเรื่องและชวนเขากับถุงแป้งไปช็อปปิ้งเสื้อผ้าสำหรับงานเลขาฯที่กำลังจะเริ่มในอีกไม่กี่วัน...
เกตุมณีแม่ของถุงแป้ง พี่สาวของกฤตย์กับ
แกมแก้ว มาเยี่ยมลูกสาวที่กรุงเทพฯวันต่อมา กฤตย์ต้อนรับขับสู้พี่สาวอย่างดีก่อนถามถึงปิติสามีของเธอ เกตุมณีบอกว่าปิติติดงานต่างจังหวัดอีกสองสามวันจึงจะตามมา ส่วนเธอมาก่อนเพราะคิดถึงลูกสาว กฤตย์พยักหน้าเข้าใจก่อนชวนเธอกินมื้อค่ำ
“พี่เกตุมาทั้งที...หลังเลิกงานเราทานมื้อค่ำกันไหมพี่”
“เอาสิ พี่เองก็กำลังจะถามอยู่ว่าค่ำนี้กฤตย์ว่างไหม”
“เอ่อ...แล้วพี่เกตุจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะชวนแก้วไปด้วย”
“พี่น่ะไม่ว่าอะไรหรอก ว่าแต่แม่แก้วเหอะ...เขาจะอยากมาเจอพี่หรือเปล่า”
“เดี๋ยวผมคุยให้เองพี่ โตๆกันแล้ว เลิกโกรธเลิกเคืองกันซะทีเถอะ”
“พี่ไม่เคยโกรธเคืองอะไรแก้วเขาอยู่แล้ว กฤตย์ก็รู้ว่ามีแต่แม่แก้วนั่นแหละที่ไม่ยอมพูดกับพี่และคุณปิติ”
“ครับ...ผมรู้ เรามีกันสามพี่น้อง ผมไม่อยากเห็นพี่สาวกับน้องสาวผมต้องโกรธต้องมึนตึงต่อกันแบบนี้อีกแล้ว”
“ยังโชคดีนะที่ยัยแก้วรักกฤตย์มาก ถ้าไม่มีกฤตย์คอยเชื่อมอยู่ตรงกลางชาตินี้ยัยแก้วคงไม่ยอมเจอหน้าพี่อีกแน่”
เช้าวันเดียวกันที่บ้านนัทธมน...มนทิราตื่นเช้ามาทำขนมส่งขายเหมือนเคย นัทธมนไปกอดขอคำอวยพรสำหรับการทำงานวันแรก มนทิราจึงให้ไปตามเรื่องแต่สีหน้าแอบกังวลเพราะสังหรณ์ว่าลูกสาวอาจมีเรื่องปิดบัง
นัทธมนทำทีไม่สนใจสายตาสงสัยของแม่มุ่งหน้าไปออฟฟิศในบ้านกฤตย์แต่เช้า จังหวะเดียวกับที่เกตุมณีออกจากห้องทำงานของน้องชาย...แม้กฤตย์จะบอก
แล้วว่าเพิ่งรับเลขาฯคนใหม่แต่เกตุมณีก็อดตะลึงไม่ได้เพราะนัทธมนหน้าเหมือนวรดาราวกับเป็นคนเดียวกัน!
ooooooo
การเจอหน้านัทธมนทำให้เกตุมณีตกใจมากและอดหวนคิดถึงอดีตเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อนไม่ได้ เธอยังจำได้ดีถึงครั้งแรกที่เจอวรดา...หญิงสาวข้างบ้านที่กฤตย์น้องชายของเธอสารภาพว่าชอบตั้งแต่แรกพบ
“ผมว่าเขาสวย อ่อนน้อมถ่อมตน ชอบอ่านหนังสือ ถึงจะได้คุยกันแค่สองครั้งแต่ก็รู้สึกว่าคุยกันรู้เรื่องดีครับ”
“เล่นชมวรดาไม่ขาดปากแบบนี้ แล้วแม่ผาณิตน้องสาวเขาไม่น้อยใจแย่เหรอ”
“ผาณิตนี่ถึงจะอ่อนกว่าวรดาแค่ปีกว่าแต่นิสัยวูบๆวาบๆเหมือนเด็ก”
“แล้วกฤตย์รู้สึกยังไงกับผาณิตเขาบ้าง”
“ก็เวลาอยู่ใกล้ๆผมรู้สึกเหมือนอยู่กับน้อง...แบบน้องสาวคนสุดท้อง เด็กซะยิ่งกว่ายัยแก้วอีกนะครับพี่เกตุ”
เกตุมณีส่ายหน้าขำๆ เพิ่งเข้าใจสาเหตุที่น้องชายตัวดีมาตื๊อขอให้เธอไปบ้านประพจน์เป็นเพื่อน แต่กระนั้นก็อดถามเพื่อความแน่ใจไม่ได้
“แล้วนี่จะไปหาวรดาทำไมต้องไปกับพี่สาว ไม่ไปพบเขาสองต่อสองล่ะจ๊ะ”
“ก็วรดาเขาไม่ยอมพบผมนี่พี่”
“อ้าว...ไหงงั้นล่ะ ไปทำอะไรเขาไว้หรือเปล่า”
“เปล่าครับพี่...คือผมจะไปหาที่บ้านเขาก็ห้ามบอกกลัวจะโดนคุณหญิงน้าต่อว่า พอผมนัดให้เขามารอที่ริมรั้ว เขาก็ไม่มาอีก ผมก็รอไปสิ วันก็แล้วสามวันก็แล้ว...”
“โถๆ ไป...งั้นเดี๋ยวไปกับพี่ พี่จะคอยเป็นกันชนให้”
กฤตย์ดีใจมากรีบวิ่งไปเอาหนังสือเจน แอร์ ฉบับภาษาอังกฤษที่เตรียมไว้ให้วรดาที่ห้อง เกตุมณีมองตามขำๆ และเตรียมขนมหวานฝีมือตัวเองไปให้บ้านประพจน์ เพื่อช่วยเปิดทางให้น้องชาย
การไปบ้านประพจน์ในวันนั้น...นอกจากเปิดทาง ให้กฤตย์ได้เจอวรดายังเป็นครั้งแรกที่เกตุมณีได้เจอปิติ นายทหารหนุ่มรูปหล่อผู้ช่วยคนสนิทของประพจน์ ซึ่งแกมแก้ว น้องสาวแท้ๆของเธอแอบมีใจให้ แต่ที่ทำให้เธออึ้งมากกว่า คือสายตาของปิติที่ดูเหมือนจะมีใจให้วรดาอีกคน
เกตุมณีดึงตัวเองจากภวังค์อดีต สั่นหน้าเรียกสติตัวเองอีกพักใหญ่ จังหวะเดียวกับที่กลิกาหรือถุงแป้ง
ลูกสาวคนเดียวของเธอกับปิติจะโผล่มาทักทายแม่แท้ๆ และนัทธมนเพื่อนรักที่มาทำงานกับกฤตย์เป็นวันแรก
คำแนะนำและอวยเพื่อนรักของถุงแป้งแทบ
ไม่เข้าหู ใบหน้าที่เหมือนวรดาของนัทธมนทำให้เกตุมณีร้อนรนอย่างบอกไม่ถูก...สังหรณ์ใจลึกๆว่าผู้หญิงตรงหน้าอาจมีเบื้องหลังไม่น่าไว้ใจ
ooooooo
นัทธมนไม่ได้สนใจสายตาแปลกๆของเกตุมณีแม่ของถุงแป้งมัวตื่นเต้นกับการทำงานกับกฤตย์
วันแรก และเจ้านายคนใหม่ก็เหมือนจะรู้ดีแกล้ง
ยั่วประสาทด้วยการชวนกินข้าวเช้า
เลขาฯคนใหม่ยืนนิ่งก่อนปฏิเสธเสียงเรียบ กฤตย์เลยต้องใช้อำนาจเจ้านายขู่
“คุณทำงานอะไรที่นี่”
“ก็...เป็นเลขาคุณกฤตย์น่ะสิคะ”
“ผมไม่ได้จ้างเลขามาคอยปฏิเสธผมหรอกนะ ถ้าผมชวนกินข้าวคุณก็ควรจะรู้หน้าที่แล้วรีบตามผมมา”
นัทธมนไม่มีทางเลือกต้องทำตามสั่ง กฤตย์ได้ทีแกล้งสั่งโน่นนี่จุกจิกตั้งแต่เช้าจนถุงแป้งที่มาร่วมโต๊ะอาหารด้วยอดแปลกใจไม่ได้ น้าชายสุดที่รักไม่เคยทำตัวเจ้ากี้ เจ้าการแบบนี้
กฤตย์ตั้งใจแกล้งใช้งานนัทธมนเพื่อดูท่าทีโดยแอบสังเกตการณ์จากกล้องวงจรปิดในบ้าน ซึ่งผลก็เป็นที่น่าพอใจเพราะนัทธมนไม่ได้เหวี่ยงหรือเอาคืนเขาด้วยการทำลายข้าวของแต่รับมือด้วยท่าทีสงบเสงี่ยมกว่าที่คิด
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 2 วันที่ 18 ก.ย.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ