อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 6 วันที่ 28 ก.ย.61
“ทำไมคุณป้าต้องให้ฉันตามอาจารย์ด้วยล่ะคะ” วีนัสปากแข็งจ้องกลับถาม “หรือว่าอาจารย์มีอะไรปิดบังคุณป้าอยู่”พฤกษ์เชื่อทันทีว่าเธอมาเพราะแม่ตนจริงๆ วีนัสบอกว่าไม่เกี่ยวกับคุณป้า ตอนไฟดับตนเดินออกมาดูเลยชนโต๊ะทำให้มือถืออาจารย์ตกก็เลยเก็บให้แค่นั้นเอง เมื่อจับได้ไล่ทันแล้วแต่วีนัสยังเถียงคอเป็นเอ็น พฤกษ์จะย้ายรีสอร์ต วีนัสไม่ให้ย้าย ยื้อกันจนเสื้อคลุมวีนัสหลุดดีที่เธอคว้าไว้ทัน เห็นพฤกษ์กำลังจะออกไป เลยแกล้งเตะโต๊ะร้องโอ๊ย!
พฤกษ์หันมอง พอหยุดเขาได้เธอกุมข้อเท้าทำเสียงเครือ
“ฉันขอโทษ ที่ยุ่งกับของส่วนตัวอาจารย์ ฉันขอโทษค่ะ” พฤกษ์ใจอ่อนช่วยดึงแขนเธอลุกขึ้น วีนัสรีบยิ้มอ้อน “ขอบคุณนะคะ อาจารย์ใจดีที่สุด”
“อย่ามายุ่งกับผมอีก อย่าให้ผมเกลียดจนไม่อยากมองหน้าคุณอีก” พลางดันวีนัสออกจากห้อง
“ตั้งแต่เรารู้จักกันมา ความรู้สึกของฉันมันไม่มีค่าสำหรับอาจารย์เลยใช่ไหม” วีนัสตัดพ้อ
พฤกษ์ไม่ตอบซ้ำปิดประตูใส่หน้าอีก วีนัสหน้าจ๋อย ฝ่ายพฤกษ์พอทำแล้วก็เสียใจที่ตนทำกับเธอแรงเกินไป เปิดประตูอีกทีไม่มีวีนัสอยู่ตรงนั้นแล้ว...
แต่พอเข้าห้องตัวเอง วีนัสก็บ่นน้ำตาคลอว่าอาจารย์ใจร้าย แต่ยังไงอาจารย์ก็ไม่รอดสายตาตนเชื่อว่า
“อาจารย์มาหาพ่อแน่ๆ”
วีนัสหงุดหงิดจนรู้สึกอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด ขยำผ้าปูที่นอนกระชาก โทรศัพท์ที่วางอยู่ตกแตกอีก
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทั้งโมโหทั้งน้อยใจสับสนไปหมด
ooooooo
ชาญชัยกลับถึงบ้านร่มไม้ฯ โตมรถามว่าทำไมคราวนี้ไม่เห็นลูกหลานตามมาส่ง เพราะปกติเห็นยกขบวนกันมาทั้งตระกูล
ชาญชัยไม่ตอบเดินไปนั่งที่มุมประจำ นิ่มนวลเข้ามาถามว่าวันนี้ตื่นสายหรือ เพิ่งจะเห็นหน้า เชาว์บอกว่าเขาไปบ้านเพิ่งกลับมา
ชาญชัยถามว่าทำไมวันนี้เงียบๆ สมาชิกไปไหนกันหมด โตมรบอกว่า ดวงใจ ยายอี๊ด ยายม้วนไปทำบุญที่ขอนแก่นคงหลายวันและหนูอ้อยตามไปดูแล ทักว่าวันนี้คุณชาญชัยดูหน้าซีดๆ ถามว่าที่บ้านมีปัญหาอะไร ปกติไม่เห็นค่อยยอมกลับบ้าน
“หลานชายผม...ต้น...ใช้ยาเสพติด” ชาญชัยหน้าเศร้าเหมือนคนหัวใจสลายจนทุกคนตกใจ
นิ่มนวลถามว่าหลานต้นปกติเป็นเด็กดีตลอดทำไมถึงไปติดยาได้ เชาว์บอกว่าลูกหลานคนรวยมีเงินใช้จ่ายไม่อั้น พวกค้ายามันชอบ
“มันก็แล้วแต่สังคมที่เด็กเลือกคบ อย่างหลานผมนี่เอาแต่เรียนเก่งอย่างเดียว เก่งเหมือนตา ไม่มีเกเรสักนิด เชื่อฟังเป็นที่สุด ผมสั่งสอนของผมมากับมือ” โตมรคุยอย่างภูมิใจ
เชาว์สะกิดว่าบางทีเด็กอยู่ในบ้านกับนอกบ้านพฤติกรรมก็ไม่เหมือนกัน ที่คิดว่าไม่เกเร อาจจะไม่จริงก็ได้ โตมรไม่พอใจที่ถูกขัดคอสวนทันทีว่า
“หลานผมฉลาด ไม่มีทางหลงผิดหรอก ผมพูดคำไหนคำนั้น นี่ไลน์มารายงานผมทุกวันจากสวิสนะ”
ชาญชัยฟังแล้วยิ่งหน้าเสีย เชาว์ปลอบว่า “ไม่ต้องห่วงคุณชาญชัย ไว้ถ้าเจอหลาน ตนจะสอนเองว่าอยากจีบหญิงอย่างเท่ต้องทำยังไง ไม่ต้องใช้ยาเสพติดให้เปลืองตัว วัยรุ่นนี่ต้องคุยแบบวัยรุ่นด้วยกัน”
ooooooo
ขณะที่ไตรทศทำงานที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติก็ได้รับโทรศัพท์จากคณิตาถามว่าทราบไหมว่าวันนี้อาจารย์พฤกษ์ไปไหน
เวลาเดียวกันไอลดาที่มาดูแลบุษกรอยู่ก็โทร.หาพฤกษ์ถามว่าเสร็จธุระหรือยัง พฤกษ์บอกว่าแม่ให้วีนัสตามตนมา วีนัสถึงกับแอบติดจีพีเอสที่รถตน ซ้ำยังแอบดูโทรศัพท์ตนด้วย ไตรทศที่ฟังอยู่ดึงโทรศัพท์ไปพูดว่า
“แต่แกไม่ต้องห่วง ทางนี้ฉันกับไอ้ไอคอยดูแลแม่อยู่ รีบจัดการเรื่องที่ดินมรดกกับอาแกซะ แล้วก็ระวังวีนัสที่สุด แกห้ามมีพิรุธ ยังไงวีนัสก็ต้องอยู่ในสายตาแก”
เย็นนี้เองขณะวีนัสนั่งอ่านหนังสืออยู่ มีเสียงเคาะประตูห้อง เธอลุกไปแหวกม่านประตูดูเห็นพฤกษ์ยืนอยู่ เปิดประตูถามอย่างไม่หายงอนว่าไม่ย้ายรีสอร์ตแล้วหรือ เขาบอกว่าขี้เกียจวนหาที่พักใหม่ ถามอ่อนโยนว่า
“เย็นแล้ว ไม่หิวเหรอ ปกติผมเห็นคุณกินเยอะ”
วีนัสเคืองปิดประตูทันที พฤกษ์รีบเอามือสอดกั้นไว้เลยหนีบแขนอย่างจัง เขาค่อยๆดึงมือกลับจนเหลือนิ้วก้อยโผล่มานิ้วเดียว เขายื่นนิ้วก้อยให้เหมือนบอกว่า “เราดีกันนะ”
วีนัสอึ้ง นึกไม่ถึงว่าคนขรึมเข้มอย่างเขาจะมีมุมนี้ด้วย ทั้งสองสบตากันด้วยแววตาที่อ่อนโยน
พฤกษ์พาวีนัสเดินไปยังพุ่มไม้มีไฟวิบวับ มีโต๊ะเล็กๆจัดเทียนไว้ตรงกลาง มีอาหารสองสามอย่างจัดไว้อย่างน่ารัก วีนัสชมว่าน่ารักมาก อาจารย์สั่งจัดหรือ เขาบอกว่าเป็นโปรโมชันของรีสอร์ต
“บอกว่าทำเพื่อขอโทษฉันคงไม่เสียฟอร์มเท่าไหร่มั้ง” วีนัสดักคอ
“จะกินหรือไม่กิน พูดมาก ระวังหิวนะ” มาดอาจารย์ของพฤกษ์กลับมาอีก
วีนัสหยิบดอกไม้มาหยอกพฤกษ์ บอกว่าตนจะกินทุกอย่างให้หมดเหลือแต่ดอกไม้ให้อาจารย์กินไปเลย พฤกษ์ยิ้มเอาหน้าหลบดอกไม้ที่วีนัสยื่นมาหยอกเลยหัวเราะกัน บรรยากาศสดชื่นสบายๆ วีนัสบอกให้เขาถ่ายรูปหน่อย พฤกษ์หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปวีนัส แล้วขยับเข้าใกล้เซลฟี่กันน่ารัก
ทั้งสองกินอาหารไปคุยหยอกล้อกันไป วีนัสถามว่าธุระของเขาเสร็จหรือยัง พอเขาบอกว่ายัง เธอว่าไม่เห็นเขาไปไหน เขาปดว่าพรุ่งนี้จะไปสำรวจพื้นที่พานักศึกษามาทำงานวิจัย วีนัสบอกว่าพรุ่งนี้ตนว่างพอดีจะขอตามไปด้วย รับรองไม่เกะกะไม่เกเรไม่งอแง พฤกษ์ไม่ให้ไปก็ออดอ้อนเว้าวอนจนเขาเปลี่ยนจากปฏิเสธกลายเป็นมองอย่างชั่งใจ
รุ่งขึ้นทั้งสองพากันไปเดินป่า พฤกษ์ถามว่าทำไมถึงมาที่นี่ วีนัสบอกว่าเคยอ่านรีวิวเขาบอกว่าน้ำตกที่นี่ สวยมาก ใครๆก็ต้องมา
ทั้งสองยิ่งคุยกันก็ยิ่งสนิทสนม จากคุยเรื่องไกลตัวจนคุยเรื่องความฝันของกันและกัน วีนัสบอกว่าตนฝันอยากเป็นเจ้าของธุรกิจอะไรสักอย่าง พฤกษ์บอกว่าตอนนี้เธอก็เป็นเจ้าของเนิร์สซิ่งโฮมบ้านร่มไม้ชายคาแล้ว วีนัสบอกว่านั่นเป็นธุรกิจของครอบครัว ถามว่าแล้วเขาล่ะมีความฝันอะไร
“เรียนต่อด็อกเตอร์ ผมสอบได้ทุนแล้วที่อเมริกากำลังจะเดินทาง” วีนัสถามว่าแต่อาจารย์ไม่ได้ไปเพราะคุณป้าป่วยใช่ไหม “ตอนนี้ความฝันของผมคือเห็นแม่มีความสุขทุกวัน”
“อาจารย์มีฉันเอาใจช่วยอยู่ค่ะ”
พอดีเดินมาถึงน้ำตก วีนัสคว้ามือพฤกษ์วิ่งไปอย่างตื่นเต้น พอถึงน้ำตก ความงดงามของธรรมชาติทำให้ต่างยิ้มสดชื่นลืมทุกอย่างไปชั่วขณะ
วีนัสแกล้งผลักพฤกษ์ตกน้ำ พฤกษ์เอาคืน ดึงข้อเท้าวีนัสลงน้ำไปด้วย วีนัสตกลงไปในอ้อมกอดพฤกษ์ แม้น้ำในแอ่งหินน้ำตกจะเย็นแต่ทั้งสองอบอุ่นอย่างประหลาด ใกล้ชิดจนปลายจมูกแตะกัน ขณะกำลังเคลิ้ม พฤกษ์ก็หลุดจากภวังค์เมื่อวีนัสขำพรืดออกมา บอกว่าปลามันตอดเท้า...
โทรศัพท์พฤกษ์เปียกน้ำแต่ไม่เป็นไร พอลองโทร.ก็ไม่ติดเพราะไม่มีสัญญาณ วีนัสชวนไปดูต้นไม้ยักษ์อายุนับร้อยปีที่เคยเห็นในรีวิวจนหลง หาทางออกไม่เจอ โชคดีที่เจอลุงชาวบ้านแถวนั้นเลยพาไปพักที่บ้าน ลุงถามว่าจะนอนแพหรือนอนเต็นท์ พฤกษ์เลือกแพ วีนัสเลือกเต็นท์
ในขณะที่หนุ่มสาวกำลังเพลิดเพลินกับธรรมชาติจนหลงป่านั้น ยายพิกุลที่บ้านร่มไม้ฯและบุษกรที่บ้านพฤกษ์ต่างติดต่อคนของตัวเองไม่ได้ใจคอไม่ดีไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเป็นอะไรไปหรือเปล่า ยายพิกุลเครียดจนความดันขึ้น บุษกรก็วิตกกังวลจนไอลดาเกรงจะเป็นอะไรไปอีกคน จึงตามธนพัตนักจิตวิทยามาช่วยคุย
แม้จะเลือกนอนคนละที่ แต่พฤกษ์ก็มาหาวีนัสที่เต็นท์ วีนัสถามว่าเปลี่ยนใจแล้วหรือ พฤกษ์ตอบอย่างไว้ฟอร์มว่านึกว่าเท้าเธอยังเจ็บ คืนนี้ทั้งสองเลยได้เล่นเงามือหมาไล่งับไก่กันอย่างสนุกสนาน
จนดึกเมื่อพฤกษ์ดับตะเกียง แม้จะนอนในระยะห่างกันแต่วีนัสก็ใจเต้นแรง พฤกษ์ลูบผมเบาๆเหมือนกล่อม จนวีนัสหลับไปแล้ว แต่พฤกษ์ยังไม่อาจข่มตาหลับได้ ตัดสินใจนอนหันหลังข่มใจให้หลับ
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 6 วันที่ 28 ก.ย.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ