อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 4 วันที่ 21 ก.ย.61

อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 4 วันที่ 21 ก.ย.61

อ้อยไปบอกชาญชัยที่ศาลาริมน้ำ เขาจึงมาไล่ตะเพิดให้ลูกหลานกลับไปกันให้หมด เพราะที่นี่คือที่สงบทางใจของตนปรามว่าถ้าใครโผล่หน้ามาพูดเรื่องงานวันเกิดทุเรศๆอีกจะถูกตัดออกจากตระกูล ทุกคนเลยถอยกลับ

พอลูกหลานกลับไปแล้วชาญชัยเสียใจจนหมดแรงล้มในอ้อมแขนวีนัส วีนัสพาไปพักผ่อนปลอบว่าคุณตาอย่าคิดมาก

เนมเอาใจอานัสรับอาสาจะจัดการบ้านร่มไม้ชายคาให้เขา ไม่นานก็มีกระทู้ฮอต “เรื่องจริงต้องแฉเนิร์สซิ่งโฮมกักขังคนแก่ กีดกันญาติ หวังขู่เพิ่มเงินรายเดือน” โดยระบุชื่ออักษรย่อว่า ร ม ช ค ซึ่งทุกคนก็รู้ว่าหมายถึงบ้านร่มไม้ชายคา



เนมถามพฤกษ์ว่ารู้เรื่องกระทู้บ้านร่มไม้ชายคาหรือยัง พฤกษ์บอกว่าตนพาแม่กลับบ้านแล้ว เนมได้ใจบอกอานัสาว่าอาจารย์พฤกษ์ก็พาแม่กลับบ้านแล้ว

บ้านร่มไม้ชายคาต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ

พฤกษ์ถามไตรทศว่าได้ยินนักศึกษาคุยกันเรื่องไม่ชอบมาพากลของบ้านร่มไม้ชายคาว่ากักขังคนแก่หรือยัง ไตรทศบอกว่ายัง แต่ถ้ามีจริงตนจะเอาลูกน้องไปลุยเอง

ยายม้วนคาบข่าวเรื่องนี้ไปโพนทะนาที่บ้าน ร่มไม้ชายคา นิ่มนวลฟันธงว่าต้นเหตุมาจากบ้านคุณชาญชัยแน่นอน

ยายม้วนถือวิสาสะเดินเข้าไปในครัวเห็นยายพิกุลทำขนมไว้มากก็ถามว่าทำไปทำไม ยายพิกุลบอกว่าทำเผื่อพรุ่งนี้แต่อย่าเพิ่งถามเดี๋ยวก็รู้เอง

คณิตาเข้ามาบอกว่าขนมตนวางไว้ตรงนี้หายไป ทุกคนมองขวับไปที่ยายม้วนทันที ยายม้วนบอกว่าตนไม่ได้เอา ท้าให้แก้ผ้าค้นก็ได้แต่ต้องแก้กันทุกคนนะ

ขณะทุกคนกำลังเถียงกันนั่นเอง ยายอี๊ดยืนอยู่ที่ประตูเคี้ยวหยับๆ ฝอยทองยังเลอะที่ปาก

วีนัสมาเห็นยายอี๊ดกินฝอยทองก็บ่นว่ากินของหวานอีกแล้วเดี๋ยวน้ำตาลขึ้นช็อกอีก ยายอี๊ดกินหมดไปแล้วสองกล่องทำปากดีว่าไม่กินก็ได้

ที่แท้ยายม้วนจิ๊กขนมไว้แต่ทำหน้ามึนว่าตนไม่ได้เอา พอถูกจับได้ก็อ้อนวีนัสขอให้สงสารคนแก่เถอะ

“ถ้าไม่จ่ายค่าขนมก็ต้องช่วยหนูนะ” วีนัสเสนอ ยายม้วนยิ้มหวานถามว่าช่วยอะไรให้บอกมาเลย “พรุ่งนี้ สว.ทุกคนมีภารกิจสำคัญค่ะ” วีนัสพูดทิ้งไว้ ทุกคนล้อมวงเข้ามาอย่างอยากรู้ วีนัสจึงนัดแนะเรื่องการแต่งตัวงานวันเกิดชาญชัยพรุ่งนี้

ooooooo

ไอลดาถามพฤกษ์ว่าเชื่อหรือว่าบ้านร่มไม้ชายคาขังคนแก่ พฤกษ์บอกว่าตนแค่สงสัย

“สงสัยก็เข้าไปบ้านร่มไม้สิ ไม่ใช่นั่งเป็นสากกะเบือลืมตาอยู่ตรงนี้ แล้วมันจะได้ความจริงไหม” พฤกษ์บอกว่า

ความจริงคือตนเอาแม่ออกมาแล้ว “ความจริงก็คือแม่แกเอ็นดูวีนัส แม่แกยิ้มกับเขา ฉันเห็นกับตา แกไม่เชื่อแม่แกแล้วจะเชื่อใคร”

พฤกษ์ฟังแล้วคิดตาม

สิริมาบ่นเอกภพกับอานัสว่า วันนี้วันเกิดปู่ยังนั่งใจเย็นกันอยู่อีก อานัสย้ำว่าปู่บอกแล้วว่าไม่มางานวันเกิด เอกภพเชื่อว่าต้นต้องไปแน่แล้วอานัสจะไม่ไปได้ยังไง บอกให้ไปทำเพื่อครอบครัวเรา ไปเพื่อชนะต้น แล้วสั่ง

“ไปเอาปู่แกมางานวันเกิดที่นี่ ไป”

แต่ต้นไปถึงก่อนแล้วบอกปู่ว่าแม่บังคับให้ตนมาเชิญปู่ไปโรงแรม แต่ตนรู้ว่าปู่อยากอยู่นี่และ “ต้นเองก็อยากให้คุณปู่อยู่ที่นี่ ที่ที่มีแต่คนรักคุณปู่”

บรรดา สว.ร่วมบ้านต่างก็มาอวยพรวันเกิดชาญชัย วีนัสเดินนำคณิตา อ้อย พลอยและธงชัยเข้ามา

“วันนี้เรามีเซอร์ไพรส์เล็กๆให้คุณตาชาญชัยที่รักของพวกเราค่ะ”

ชาญชัยยิ้มปลื้มจากหัวใจ...

ooooooo

อานัสมาถึงบ้านร่มไม้ชายคาเห็นวีนัสถือเค้กวันเกิดชาญชัยเข้ามาก็เอามือช้อนมือวีนัส เธอไม่พอใจมาก อานัสแกล้งปัดเค้กในมือวีนัสจนหล่น ยิ้มกวนๆถามว่าแค่จับมือตนถึงกับมือไม้อ่อนเลยเหรอ

วีนัสด่าไม่ไว้หน้าว่าทรามไม่เลือกเวลากระทั่งวันมงคลวันเกิดปู่เลยใช่ไหม บรรดา สว.ก็รุมกันตำหนิด่าว่าอานัส แทนที่จะสลดอานัสกลับโอหังประกาศว่า “ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์วิจารณ์ฉัน”

“ไอ้เอิร์ธ ไสหัวออกไปก่อนที่ฉันจะฆ่าแก” ชาญชัยตวาดไล่

อานัสบอกว่าตนจะกลับต่อเมื่อปู่ไปด้วย สั่งต้นว่าถ้ายังอยากได้ชื่อว่าเป็นคนในตระกูลก็รีบพาปู่ไปขึ้นรถตน ต้นขอร้องอย่าทำอย่างนี้สงสารปู่ อานัสพุ่งเข้าหาต้นหาว่าเข้าข้างคนนอก

พอดีพฤกษ์มาถึงดึงอานัสไว้ปรามว่าทำเกินไปแล้ว อานัสเหวี่ยงหมัดใส่พฤกษ์ทันที ทุกคนตกใจ ไตรทศที่มากับพฤกษ์เข้าล็อกตัวอานัสทันที อานัสด่าว่าอย่าเสือก

“ไม่ได้เสือกครับ ทำตามหน้าที่ตำรวจ”

“ตำรวจ!!!” อานัสได้ยินว่าตำรวจก็หน้าเสีย

ไตรทศล็อกอานัสไว้บอกว่าทำร้ายร่างกายนอนคุกสักคืนแก้บ้าดีไหม นิ่มนวลไกล่เกลี่ยให้อานัสกลับไปเสียอย่ามาอาละวาดแถวนี้เลย

“ฉันจะเอาเลือดชั่วแกออกเอง” ชาญชัยถือไม้เท้าเงื้อเข้ามา วีนัสรีบเข้าห้าม อานัสถามอย่างไม่พอใจว่า ตนผิดมากใช่ไหมที่ทำทุกอย่างเพราะอยากให้คุณปู่กลับบ้านไปเป็นประมุขของตระกูล ครอบครัวเราขาดเสาหลักอย่างคุณปู่ไม่ได้ ตัดพ้อว่า

“ถ้าผมผิดเพราะผมอยากทำหน้าที่หลาน...ผมก็ขอโทษ” อานัสไหว้ชาญชัย “ผมแค่หวังว่าคุณปู่จะมองเห็นผมเป็นหลานที่อยู่ในสายตาบ้าง ถึงผมเลวแค่ไหนผมก็ยังอยากมีโอกาสพูดคำนี้...สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณปู่”

ชาญชัยตัดสินใจเดินกลับไป อานัสแอบยิ้มที่พลิกสถานการณ์ให้ตัวเองกลายเป็นหลานที่น่าสงสารได้

ชาญชัยขอโทษทุกคนที่เกิดเรื่องนี้ ทุกคนเลยสนุกกันต่ออย่างเห็นใจเขา ส่วนไอลดาก็อ่อยธนพัตอย่างไม่เกรงใจใคร ไตรทศได้รับน้ำส้มจากคณิตาก็รับไปดื่มเอ่ย “ชื่นใจ...หายเหนื่อยเลยครับ”

วีนัสทายาที่แผลให้พฤกษ์ ชาญชัยถามว่าเมื่อไหร่ถึงจะพาคุณบุษกรกลับมาที่นี่ ทุกคนมองพฤกษ์ด้วยสายตากดดัน และวีนัสก็มองด้วยสายตาอ้อนวอน ทำให้พฤกษ์นิ่ง...คิด

ooooooo

ชาญชัยบอกพฤกษ์ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับแม่เขาวีนัสไม่ผิด อธิบายว่า

“ผมเองที่พาคุณบุษกรออกมานอกตึก ผมกลัวเธอหนาวเลยกลับไปเอาผ้าคลุม ผมปล่อยเธอไว้จนเธอเกือบตกน้ำ”

“ขอบคุณครับที่คุณตาเล่าความจริง แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ให้แม่ผมกลับมาที่นี่”

“ผมรู้ว่าคุณห่วงแม่ คุณจะเลือกทุกอย่างที่ดีที่สุดสำหรับแม่ แต่อย่างนึงที่คุณอาจจะนึกไม่ถึง...ความเหงาไงคุณ ความเหงาเป็นตัวบั่นทอนจิตใจอย่างรุนแรง...

คนแก่ต้องการลูกหลาน ต้องการเพื่อน ต้องการคนใกล้ชิด เพราะเมื่อไหร่ที่เราเหงา มันเหงาจับใจ เหงาจนแทบอยากตายไปเลยล่ะคุณพฤกษ์”

ชาญชัยทิ้งท้ายอย่างจริงใจก่อนเดินไป

วีนัสลุ้นให้ชาญชัยเปลี่ยนใจพฤกษ์ได้ แต่ไตรทศบอกว่ายาก ถึงที่นี่น่าอยู่ แต่เกิดเรื่องถี่ ทั้งแม่ก็เกือบตกน้ำ ทั้งข่าวขังคนแก่

“ถึงฉันจะมือใหม่ แต่ฉันก็จะทำให้ดีที่สุด”

ไตรทศบอกว่างานนี้ดูท่าไม่ค่อยเหมาะกับเธอ คณิตาแย้งทันทีว่า

“ไม่มีงานอะไรเหมาะกับเราหรอกค่ะ ถ้าเราไม่มีความจริงใจ แต่วีนัสให้ทั้งหัวใจกับบ้านร่มไม้นะคะ”

“ฉันเอาใจช่วยแล้วกัน หวังว่าความตั้งใจของคุณจะละลายใจหินแกรนิตของพฤกษ์มันได้” ไอลดาลุ้น

พอดีชาญชัยเดินมา วีนัสเข้าไปหาอย่างอยากรู้ผล เขาส่ายหน้าแทนคำตอบแล้วเดินเข้าข้างในไป

วีนัสรวบรวมความกล้าเดินไปหาพฤกษ์ ยิ้มให้ก่อนถามว่าจะไม่ใจอ่อนสักนิดเหรอ

“ผมจะไม่เอาชีวิตแม่ผมมาเสี่ยงกับความประมาทของคุณอีก...แล้วก็ไม่ต้องให้ใครมาพูดกับผม เพราะผมมีคำตอบเดียว ผมจะไม่พาแม่กลับมาอยู่บ้านร่มไม้ชายคา”

พฤกษ์ตอบแล้วเดินไป วีนัสตามไปขอร้องตาแดงๆอีกว่าตนทำผิดร้ายแรงจนอาจารย์ให้อภัยไม่ได้เลย

“งานของคุณคือดูแลชีวิตคน แค่ชีวิตแม่ผมชีวิตเดียว คุณยังทำให้ดีไม่ได้เลย”

พฤกษ์แกะมือวีนัสออกหันไปทางอื่นไม่อยากมองหน้าจ๋อยๆของวีนัส เดินออกไปทันที

ooooooo

วีนัสกลับไปนั่งกอดเข่าด้วยความผิดหวังเสียใจ ยายพิกุลที่กำลังจัดขนมใส่กล่องอยู่กับคณิตาและธนพัตปลอบใจว่าเราทำดีที่สุดแล้ว วีนัสพูดด้วยสีหน้ามุ่งมั่นว่า

“หนูไม่ยอมแพ้หรอกค่ะ...มันต้องมีทางสิ หนูต้องทำให้อาจารย์พฤกษ์ใจอ่อนจนได้”

อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 4 วันที่ 21 ก.ย.61

ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย : ธุวดารา
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย : เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย : ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย : อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย : บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย : นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ