อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 4 วันที่ 22 ก.ย.61
แกมแก้วมีอาการชักหลังจากนั้น กฤตย์รีบพาส่งโรงพยาบาล เขานั่งเฝ้าน้องสาวคนเดียวหน้าห้องฉุกเฉินด้วยความเป็นห่วงโดยไม่รู้เลยว่าเธอกำลังเกิดภาพหลอนถึงอดีตเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน...ผกาเคยเสี้ยมแกมแก้วกับผาณิตเรื่องวรดาแอบให้ท่ากฤตย์กับปิติ แต่สองสาวไม่เคยเห็นกับตาจนกระทั่งวันหนึ่งขณะที่ทั้งคู่ถ่ายรูปเล่น สายสร้อยก็วิ่งมาฟ้องว่าเห็นวรดาคุยกับสนคนสวนบ้านเกื้อ
ผาณิตอับอายเพราะวรดาเป็นพี่สาวคนละแม่ กลัวเรื่องถึงหูพ่อซึ่งเป็นนายพลมีชื่อเสียง แกมแก้วเห็นช่องทางจึงวางแผนให้พาประพจน์กับผกามาเจอวรดาคุยกับผู้ชาย
“ของแบบนี้แค่ฟ้องปากเปล่ามันไม่พอหรอกจ้ะ ต้องหาทางให้ทุกคนได้เห็นกับตาจะสะใจกว่า”
แกมแก้วรู้สึกตัวที่โรงพยาบาลหลังจากนั้น ภาพความร้ายกาจของตัวเองตามหลอกหลอนหนักหน่วงขึ้นทุกวัน...หรือนี่จะเป็นเวรกรรมทำให้เธอกับลินจันทร์มีชะตากรรมแบบนี้
กฤตย์ตัดสินใจเฝ้าน้องสาวที่โรงพยาบาล นัทธมนจึงสบโอกาสรื้อห้องทำงานเขาเพื่อสืบเรื่องวรดา แต่ไม่ทันเริ่มปณิตาซึ่งถูกบงกชเสี้ยมให้เข้าใจเธอผิดก็โผล่มาหาเรื่อง
ปณิตาตั้งความหวังเรื่องกฤตย์ไว้มาก ชีวิตเธอปากกัดตีนถีบมาตลอดกว่าจะประสบความสำเร็จเป็นเจ้าของห้องเสื้อชื่อดังและเธอจะไม่ยอมให้เลขาฯหน้าหวานมาชุบมือเปิบ!
นัทธมนโกรธที่ถูกปณิตาแกล้งให้เจ็บตัวเผลอใช้พลังจิตเอาคืนจนอีกฝ่ายแทบเอาตัวไม่รอด พิษณุผู้ช่วยกฤตย์ได้ยินเสียงเอะอะรีบไปดูเห็นปณิตามีแผลโดนน้ำร้อนลวกก็ตกใจ นัทธมนจึงบอกให้เขารีบพาไปทำแผล
ปณิตาฟ้องพิษณุว่านัทธมนเป็นปีศาจมีพลังมืด ผู้ช่วยของกฤตย์ไม่เชื่อย้อนถามให้แน่ใจ
“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นในห้องนั้นกันแน่เหรอครับ ทำไมคุณปณิตาถึงไปว่าคุณนัทเป็นภูตผีปีศาจอะไรไปโน่น”
“ก็เพราะมันไม่ใช่คนน่ะสิ”
“ไม่เอาสิครับคุณปณิตา คุณนัทจะไม่ใช่คนได้ไง”
“ฉันรู้ว่าพูดไปคุณคงไม่เชื่อแต่ไม่ว่านังนั่นจะเป็นปีศาจหรืออะไรฉันก็ไม่กลัว ที่มันทำฉันวันนี้...ฉันจะมาเอาคืน!”
ประกาศกร้าวแล้วฮึดฮัดจากไป พิษณุได้แต่มองตามงงๆก่อนจะเดินไปสอบถามความข้างนัทธมนบ้าง
“คุณนัทไปทำอะไรคุณปณิตาเขาหรือเปล่าครับ”
“ทำไมไม่ถามว่าคุณปณิตาเขามาทำอะไรดิฉันหรือเปล่าล่ะคะ หรือดิฉันดูเป็นประเภทไปหาเรื่องใครก่อน”
“มิได้ครับคุณนัท ผมก็พอเดาได้ว่าใครหาเรื่องใครแต่อยากจะเตือนให้คุณระวังตัวไว้ คนอย่างคุณปณิตาเขาไม่มีวันยอมแพ้คุณง่ายๆหรอกนะครับ”
กฤตย์ไม่ได้รับรู้เรื่องตีกันที่ออฟฟิศ วุ่นวายเฝ้าน้องสาวที่โรงพยาบาล แกมแก้วนอนกระสับกระส่ายเพราะภาพหลอนจากอดีต เมื่อตื่นมาเจอหน้าพี่ชายก็อดเปรยอย่างปลงๆไม่ได้
“เรื่องยัยลิน...แก้วจะพยายามคิดในแง่ดีอย่างที่พี่บอก แก้วทำใจแล้วว่าลูกคนนี้ก็คือแม่ผาณิตนั่นแหละค่ะ”
“แก้ว...พูดอะไรออกมาน่ะ”
“ก็พูดเรื่องจริงน่ะสิคะ พี่กฤตย์คิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญเหรอที่ยัยลินจู่ๆจะรู้เรื่องของวรดา”
“แก้ว! หยุดพูดเหลวไหลแบบนี้ ยัยลินเป็นลูกของแก้วต่างหาก”
“แก้วรู้ว่าพี่กฤตย์คงไม่เชื่อที่แก้วพูด แต่แก้วมั่นใจว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องบังเอิญ กระทั่งแม่เลขาที่ชื่อนัทธมนนั่น”
“นัทธมนมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“พี่กฤตย์ไม่เอะใจบ้างเลยเหรอคะว่าการที่มีคนหน้าเหมือนวรดาเข้ามาในชีวิตพี่ มันอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ได้”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วมันจะเป็นอะไร”
“ก็อาจเป็นเรื่องชะตากรรม เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด หรือว่า...เรื่องของกฎแห่งกรรม!”
แกมแก้วรอจนกฤตย์กลับบ้านจึงลืมตาตื่น พลันภาพอดีตก็ผุดในหัววันที่เธอกับผาณิตแอบเห็นวรดาคุยกับใครบางคนที่ริมรั้ว ผาณิตไปฟ้องประพจน์กับผกาหวังให้จับวรดาคาหนังคาเขาแต่กลับต้องหน้าแตกเมื่อคนที่วรดาคุยด้วยตรงริมรั้วไม่ใช่สนคนสวนแต่เป็นกฤตย์!
ผาณิตเต้นผางใส่ไฟวรดาเป็นการใหญ่ว่าแอบคุย ลับๆล่อๆกับผู้ชายมากหน้าหลายตา ทั้งสนคนสวนบ้านเกื้อ ปิตินายทหารคนสนิทของพ่อและกฤตย์ผู้ชายที่เธอหมายปอง
ประพจน์ทนฟังไม่ไหวเอ็ดเสียงเข้ม “หยุดได้แล้วณิต เลิกพูดก้าวร้าวพี่สาวตัวเองแบบนี้”
“ณิตไม่ได้ก้าวร้าว ณิตแค่อยากให้ทุกคนรู้ความจริงว่ามันชอบแอบมาเจอผู้ชายเป็นโขยง”
“แต่ที่พ่อเห็นมีแค่คนเดียวนี่”
“คุณพ่อไม่รู้อะไร ปล่อยให้มันทำตัวหงิมๆ แต่ตัวจริงเหลวแหลกมั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า”
“หุบปากนะผาณิต! ถ้าจะพูดออกมาแต่คำโสโครกพวกนี้ก็หุบปากไปซะดีกว่า”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของประพจน์ทำให้ผกาถลันไปห้ามลูกสาวแต่ไม่ทัน
“คุณแม่ดูสิคะ...ณิตไม่ผิดอะไร คุณพ่อเอาแต่ว่าณิต แต่ทีมันที่แอบชักชวนผู้ชายมามั่วกันคุณพ่อไม่ว่าสักคำ”
“หยุดนะณิต เห็นฉันยืนเป็นหัวหลักหัวตอรึไง ฉันเป็นพี่เธอนะ หยุดพูดจาดูถูกฉันเดี๋ยวนี้!”
วรดาโกรธจัดแหวน้องสาวคนละแม่อย่างที่ไม่เคยทำ ประพจน์ไม่อยากอับอายไปกว่านี้ตวาดลั่น
“หยุดทั้งคู่น่ะแหละ อย่าให้พ่อต้องได้ยินใครพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว!”
ooooooo
ประพจน์ไม่อยากเห็นลูกสาวสองคนตีกันแย่งผู้ชายจึงตัดปัญหาแยกวรดากับผาณิตจากกัน ผกาไม่พอใจมากและคิดว่าจะต้องหาทางกำราบ วรดาลูกเลี้ยงสาวให้พ้นทางผาณิตลูกสาวสุดที่รัก
กฤตย์กระวนกระวายด้วยความเป็นห่วงวรดาจึงแสดงความจริงใจที่มีต่อเธอกับประพจน์
“ผมชอบรดาจริงๆครับคุณน้า”
“ไม่ได้คิดมาทำเป็นเล่นหาเศษหาเลยกับลูกสาวฉันใช่ไหม”
“มิได้ครับ ผมอยากจะทำความรู้จักกับรดาเขาอย่างจริงใจ ไม่ได้มีอะไรไม่ดีแอบแฝง”
“จริงใจ...แล้วก็ไม่มีอะไรแอบแฝงอย่างงั้นเหรอ”
ประพจน์ถามเสียงเรียบเหมือนจะวางใจ พลันก็ตวาดลั่น
“ก็ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วทำไมถึงมุดรั้วมาแอบซุ่มคุยกับลูกสาวฉันแบบนั้น”
กฤตย์ผงะ เช่นเดียวกับแกมแก้วที่มาแอบฟังสองหนุ่มต่างวัยเปิดใจ ประพจน์หน้าเครียดก่อนโพล่ง
“ไม่คิดจะให้เกียรติฉันหน่อยหรือไง ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนถ้าชาวบ้านเขาเอาไปนินทาว่าอุตส่าห์เป็นถึงนายพลแต่ปล่อยให้ไอ้หนุ่มข้างบ้านมุดรั้วเข้ามาเหยียบจมูกถึงในรั้วบ้านแบบนี้”
“ผมขอโทษครับคุณน้า”
“ไม่ต้อง! ฉันไม่รับคำว่าขอโทษ เด็กสมัยนี้ชอบทำอะไรชุ่ยๆไม่คิดให้ดีเสียก่อนแล้วค่อยมาขอโทษทีหลัง คิดว่าทำอะไรไม่ดีแล้วขอโทษคำเดียวมันจะหายหรือไง”
“ผมยอมรับผิดครับว่าไม่ได้ฉุกคิดเรื่องนี้ให้ดีแต่ผมยืนยันว่าไม่เคยมีเจตนาที่จะลบหลู่เกียรติคุณน้าเลยครับ”
“งั้นต่อไปจะทำอะไรให้คิดหนักๆ อย่าให้ฉันต้องมีปัญหากับคุณเกื้อพ่อของนาย”
“ครับคุณน้า...ครั้งต่อไปเวลาผมมาหาวรดาผมจะเข้าตามตรอกออกตามประตูให้ถูกต้อง”
คำตอบและคำสัญญาของกฤตย์ทำให้ประพจน์เลิกคิ้ว
“เดี๋ยวๆ...ใครบอกเหรอว่ายังมีครั้งต่อไปน่ะ”
“หมายความว่ายังไงเหรอครับคุณน้า”
“ก็หมายความว่า...ต่อไปนี้ห้ามมาเจอกับวรดาลูกสาวฉันอีกอย่างเด็ดขาด...ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!”
ไม่ใช่แค่กฤตย์ที่โดนกีดกัน วรดาก็โดนผกากับผาณิตข่มขู่ไม่ให้ไปเจอกฤตย์อีก
“ถ้าคันมากนักก็หายาแก้คันมาทาซะ เพราะผู้ชายเขาไม่มาเกาให้แกจริงจังหรอก แล้วถ้าแกยังไม่เลิกทำตัวแบบนี้อีกล่ะก็ คราวหน้าฉันจะกล้อนผมประจานความง่ายของแก”
วรดาแววตาวาวโรจน์เพราะผกาด่าลามถึงแม่ กำมือแน่นด้วยความโกรธจัดแต่ผกาคงไม่ทันสังเกต
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 4 วันที่ 22 ก.ย.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ