อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 3 วันที่ 20 ก.ย.61
“วรดา...เธอมีตัวตนจริงๆ”กฤตย์กลับมาออฟฟิศเร็วเพราะลืมของ เขาหวิดจับได้ว่ามีคนบุกรุกห้องนอนแต่นัทธมนก็แถเอาตัวรอดจนได้ นัทธมนเริ่มมีความหวังเรื่องวรดาและไม่รอช้าเล่าให้เต้ยฟังเมื่อเขามารับไปกินข้าวกับเกตุมณีและถุงแป้ง
“ตกลงวรดามีตัวตนจริงๆเหรอ แล้วไหนเธอเคยเล่าว่าเขาตายไปแล้ว”
“ก็ใช่น่ะสิ...ฉันเห็นจากรูปถ่ายไง แต่มั่นใจได้ว่าเขามีตัวตนจริงๆ”
“แล้วเขาเป็นยังไง หน้าเหมือนเธออย่างที่เธอเคยเล่าหรือเปล่า”
“เหมือนจนขนลุกเลยล่ะ เห็นแวบแรกนี่เหมือนฉันดูรูปตัวเองยังไงยังงั้น”
“แล้วเธอไปเจอรูปของวรดาที่ไหน”
นัทธมนสารภาพเสียงอ่อย “ฉัน...แอบเข้าไปในห้องนอนคุณกฤตย์”
“เฮ้ย...เธอจะบ้าเหรอนัท ทำแบบนี้มันไม่ล้ำเส้นเกินไปเหรอ ถ้าเขาจับได้เธอจะอ้างว่ายังไง”
“ช่างเหอะน่า...ฉันก็รอดมาเล่าให้นายฟังอยู่นี่ไง แล้วฉันยังเจอหนังสือเล่มนั้นด้วยนะ”
“หนังสือนิยายที่เธอเคยเล่าน่ะเหรอ”
“ใช่! และที่สำคัญข้อความที่คุณกฤตย์เขียนให้วรดาที่ฉันเคยเห็นในฝันมันก็ตรงกับความจริงทุกประการ”
“เฮ้ย...งั้นมันก็หมายความว่าเรื่องทั้งหมดนี่...”
“มันไม่ใช่แค่ความฝันแล้วก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันมโนไปเอง แต่ว่ามัน...เป็นเรื่องจริงในอดีตของวรดา”
“แล้วที่วรดาหน้าเหมือนเธอขนาดนี้มันอาจจะจริงอย่างที่เธอเคยบอกว่า...”
“ใช่...วรดาก็คือชาติปางก่อนของตัวฉันเอง”
“งั้นก็พูดได้สิว่า...วรดา...ก็คือเธอ”
นัทธมนวางแผนสืบเรื่องอดีตต่อและจะหาให้ได้ว่าใครคือฆาตกรฆ่าวรดา เต้ยรับฟังด้วยความหนักใจอยากให้เพื่อนสาวปล่อยวางแต่ดูท่าจะห้ามไม่ได้
เกตุมณีกับถุงแป้งรออยู่แล้วเมื่อนัทธมนกับเต้ยถึงร้านอาหาร หลังจากปล่อยให้ถุงแป้งกับเต้ยคุยกันเรื่องเรียนพิเศษเพื่อสอบเรียนต่อ เกตุมณีก็เปิดฉากคุยกับนัทธมน
นัทธมนเอะใจอยู่แล้วเพราะตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอเกตุมณีก็จ้องเธอจนน่าอึดอัดเลยตัดสินใจโพล่งถามตรงๆ
“ที่คุณน้ามองนัทก็เพราะคุ้นว่านัทหน้าเหมือนใครสักคนใช่ไหมคะ”
เกตุมณีผงะ “ทำไมเธอรู้”
“ก็ทั้งคุณกฤตย์ คุณแกมแก้ว ตอนเจอนัทครั้งแรก ก็เอาแต่ทักว่านัทหน้าเหมือนใครคนนึงที่ชื่อวรดา”
นัทธมนแกล้งพูดเพื่อดูอาการเกตุมณี แล้วก็เจอพิรุธเป็นท่าทีอึกๆอักๆจนเธอมั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องรู้จักหรือรู้เรื่องเกี่ยวกับวรดา เต้ยเห็นบรรยากาศเริ่มไม่ดี พยายามชวนเปลี่ยนเรื่องแต่นัทธมนไม่ค่อยให้ความร่วมมือ เธออดใจรอจนได้อยู่ตามลำพังกับเต้ยจึงโพล่งออกไป
“นายคิดเหมือนฉันไหมเต้ย บางทีแม่ของถุงแป้งอาจจะรู้เห็นกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่ก็ได้”
“หมายถึงเรื่องการตายของวรดาน่ะเหรอ”
“ใช่! ทุกครั้งที่ฉันแกล้งถามเรื่องวรดาดูเหมือนเขาจะมีพิรุธบางอย่างนะ”
“เธอคิดไปเองหรือเปล่านัท คุณน้าเขาอาจจะแค่ไม่พอใจที่เธอไปซักเขาแบบนั้นหรือเปล่า”
“นายคิดดู...เขาเป็นพี่สาวแท้ๆของคุณกฤตย์แล้วก็อยู่บ้านเดียวกัน มันเป็นไปได้เหรอที่เขาจะไม่รู้เห็นเลย”
“เธอจะไปรีบสรุปแบบนั้นไม่ได้”
“ฉันยังไม่ได้สรุป แค่ตั้งข้อสงสัยต่างหาก”
“จะดีเหรอ...ถุงแป้งเป็นเพื่อนสนิทเธอแต่เธอกลับสงสัยว่าแม่เขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมเนี่ยนะ”
“ฉันแค่ลองคิดดูตามความน่าจะเป็น”
“แต่เธอก็ควรลองคิดด้วยว่าถ้ายังไม่หยุดขุดคุ้ยเรื่องนี้ความน่าจะเป็นคือเธอจะเดือดร้อนหรือตกในอันตราย”
เต้ยเตือนด้วยความหวังดี นัทธมนรับปากจะระวังตัว แต่เขายังไม่ไว้ใจเพราะรู้จักนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นของเธอดี...
ooooooo
กฤตย์เหนื่อยใจเรื่องเกตุมณีกับแกมแก้ว
แต่คิดว่าพอรับมือได้ ไม่เหมือนเรื่องนัทธมนเลขาฯหมาดๆที่มีเรื่องเซอร์ไพรส์เขาไม่เว้นแต่ละวันอย่างเช่นวันนี้ที่เขารู้จากพิษณุว่าเธอเป็นคนทำรายงานเรื่องภาษีที่ยากมาก
นอกจากใบหน้าที่เหมือนวรดาราวกับคนเดียวกัน ความสามารถในการทำงานของนัทธมนก็เป็นอีกอย่างที่ทำให้กฤตย์แทบละสายตาจากเธอไม่ได้ ทั้งที่เขาพยายามควบคุมใจไม่ให้หวั่นไหวแต่ก็ทำได้ยากเต็มที
นัทธมนตื่นเช้ามาเจอมนทิราทำขนมตาลก็เกิดภาพหลอนถึงอดีตตอนกฤตย์แอบแวะมาหาวรดา...
เวลานั้นวรดาก็เพิ่งนึ่งขนมตาลสุกเหมือนมนทิราตอนนี้ วรดาปลื้มใจมากที่กฤตย์ชอบขนมตาลฝีมือเธอแต่ก็อดหนักใจไม่ได้เพราะกลัวผกาหรือผาณิตจะมาเห็นว่าเขากับเธอสนิทสนมกัน
สายสร้อยบ่าวคนสนิทของผกาแอบเห็นวรดาพูดคุยกับกฤตย์ก็หมั่นไส้และเก็บไปฟ้องเจ้านาย วรดา ไม่รู้เรื่องและคิดว่าครั้งนี้คงไม่มีใครเห็นจึงปล่อยตัวปล่อยใจคุยกับกฤตย์อย่างที่ใจต้องการ
กฤตย์มีความสุขมากและเมื่อถึงเวลากลับเขาก็ตัดสินใจรุกวรดาตรงๆ
“รดา...ถ้าเราจะมาหาเธออีกเธอจะอนุญาตไหม”
“มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าฉันจะอนุญาตหรือเปล่าหรอกนะ”
“แต่มันขึ้นอยู่กับคุณหญิงน้าของเธออย่างนั้น
ใช่ไหม เอางี้...ถ้าเธอกลัวงั้นเราจะไปคุยกับคุณหญิงน้าของเธอให้เอง ต่อไปเธอจะได้สบายใจเวลาที่เรามาหา”
ว่าที่สถาปนิกหนุ่มเสนอตัวด้วยความเต็มใจแต่วรดาส่ายหน้าปฏิเสธ
“คุณหญิงน้าไม่มีวันยอมให้ฉันพบคุณแน่ๆ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าคุณผาณิตรู้ฉันต้องเดือดร้อนยิ่งขึ้นไปอีก”
“รดา...เธอจะกลัวโน่นกลัวนี่ไปตลอดชีวิตเธอหรือไง ทำไมไม่ลุกขึ้นมาแล้วทำตามที่ใจตัวเองต้องการบ้าง”
“คุณจะคิดว่าฉันเป็นคนขี้กลัวขี้ขลาดก็ได้ แต่ฉันรู้ดีว่าถ้าฉันกับแม่อยากอยู่บ้านนี้อย่างสงบสุขฉันก็ควรทำแบบนี้”
“เราก็เข้าใจเธอนะรดา แล้วก็ไม่เคยคิดว่าเธอขี้ขลาดอะไรด้วย ตรงกันข้ามเรากลับชื่นชมเธอด้วยซ้ำ”
“คนอย่างฉันมีอะไรน่าชื่นชมด้วยเหรอคะ”
“มีสิ...เยอะด้วย ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆแต่ต้องอดทนกับสิ่งรอบตัวมากมาย ถ้าเราเป็นเธอเราคงทนไม่ได้”
“การที่ต้องอดทนอยู่กับสิ่งแย่ๆเพราะไม่มีทางเลือกนี่มันน่าชื่นชมตรงไหนเหรอคะ”
“ถ้าเธอจะไม่รับ...งั้นเราชมว่าเธอเป็นคนดี ขยันทำงาน เธอชอบอ่านหนังสือ เธอทำขนมอร่อยแล้วเธอก็ยังสวยอีกด้วย ไง...ที่พูดมาทั้งหมดนี่พอจะเป็นคำชมที่เหมาะสมขึ้นไหม”
วรดายิ้มเขินๆ ปลื้มที่มีคนสนใจและใส่ใจ กฤตย์มองมาตาหวานอยากสารภาพรักใจแทบขาดแต่ต้องตัดใจรอเวลาเหมาะสมกว่านี้...
ooooooo
นัทธมนดึงตัวเองจากภาพหลอนในอดีต ใบหน้าเปื้อนยิ้มของวรดากับกฤตย์ทำให้เธออยากรู้เรื่องราวของทั้งคู่หลังจากนั้น...อะไรหรือใครกันทำให้วรดาถูกฆ่า
บรรยากาศที่ทำงานเป็นไปอย่างปกติ กฤตย์ คร่ำเคร่งกับงานเหมือนเคยแต่นัทธมนรับมือได้แถมช่วยงานเขาและคนอื่นๆ ในออฟฟิศได้อย่างดีโดยเฉพาะน้ำหวานสาวใหญ่หัวหน้าฝ่ายบัญชีที่เธอช่วยทำรายงานเรื่องภาษีส่งเจ้านายหนุ่มเมื่อหลายวันก่อน สายตาอคติจากเพื่อนร่วมงานจึงเป็นมิตรกับเธอมากขึ้น
บงกชเจ้าหน้าที่ประสานงานสาว สายของปณิตาที่ออฟฟิศกฤตย์ หมั่นไส้นัทธมนที่สวยและเก่งกว่าจึงแกล้งโทร.ไปยุปณิตาให้มากันท่าเลขาฯสาว จากเจ้านายหนุ่ม สาวใหญ่เจ้าของห้องเสื้อรับคำด้วยความเต็มใจเพราะอยากเห็นหน้านัทธมนอยู่แล้ว...
ดูซิว่าเลขาฯคนใหม่จะแน่สักแค่ไหน!
แกมแก้วไม่หายหัวเสียเรื่องเกตุมณีแต่เธอไม่ได้โกรธกฤตย์จึงจะพาลินจันทร์ไปหา
“แกต้องไปให้ลุงกฤตย์เห็นหน้าค่าตาบ้าง ไม่งั้น เดี๋ยวเขาลืมแกจะไม่มีใครส่งเสียแกเรียนนะ”
“ไม่...ลินไม่ไป!”
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 3 วันที่ 20 ก.ย.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ