อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 2 วันที่ 16 ก.ย.61
วันนี้คณิตาที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของวีนัสมาหาวีนัสถึงบ้านพักริมทะเล บอกว่ายายเป็นห่วงให้มารับกลับ“บอกแล้วว่าเราไม่กลับ...ก็ถ้าบังคับให้เราทำงานที่บ้านร่มไม้ เราก็จะไม่กลับ”
“วี มีเหตุผลหน่อย บ้านร่มไม้ชายคา พ่อแม่วีสร้างขึ้นมานะ”
“แต่เราเกลียดไง จะให้พูดกี่ครั้ง ณิตา เราเกลียด เกลียดบ้านร่มไม้ชายคาที่สุด”
วีนัสระบายอารมณ์ออกมาอย่างอัดอั้น เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนขึ้นมาอีก...
คืนนั้นฝนตกหนัก น้ำเจิ่งถึงตลิ่ง คนแก่คนหนึ่งที่อยู่ในบ้านร่มไม้ชายคาลื่นตกน้ำกระเสือกกระสนจะจมน้ำ กฤตพ่อของวีนัสโดดลงไปช่วย ส่วนวิภาผู้เป็นแม่ ก็ยื่นมือไปช่วยดึงคนแก่ให้มาเกาะตลิ่งได้ แต่กฤตที่กำลังจะว่ายเข้าฝั่งกลับโดนน้ำซัดจนหมดแรงผลุบหายไป วิภาตัดสินใจโดดลงไปช่วย
ทั้งกฤตและวิภาช่วยกันจนมาเกือบถึงตลิ่ง อ้อยยื่นมือจะไปรับขึ้นฝั่งอยู่แล้ว แต่วิภากลับสำลักน้ำและถูกคลื่นซัดออกไป กฤตพยายามว่ายไปช่วย แต่แล้วทั้งสองคนก็จมน้ำไปด้วยกัน
วีนัสเห็นพ่อกับแม่กำลังจมน้ำก็จะโดดลงไปช่วย แต่อ้อยรั้งไว้บอกว่าน้ำกำลังเชี่ยวเดี๋ยวจะจมไปอีกคน
“ปล่อย...ฉันจะไปช่วยพ่อกับแม่...ปล่อย... พ่อ...แม่...”
วีนัสร้องสุดเสียงเมื่อเห็นทั้งพ่อกับแม่จมหายไปในกระแสน้ำเชี่ยวกรากต่อหน้าต่อตา!
ooooooo
รุ่งขึ้นวีนัสยืนมองหน่วยกู้ภัยนำร่างของพ่อและแม่ขึ้นจากน้ำหัวใจแทบสลาย เข้าไปกอดร่างพ่อกับแม่ร้องไห้คร่ำครวญแทบขาดใจ...“ไม่...อย่าทิ้งวี พ่อกับแม่อย่าทิ้งวีไป...”
วีนัสคิดถึงเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนแล้วบอกคณิตาว่า
“พ่อกับแม่ตายเพราะช่วยคนแก่ที่นั่น ฉันเกลียดบ้านร่มไม้ชายคา เกลียดที่ทำให้พ่อแม่ต้องตาย”
ฝ่ายพฤกษ์...หลังจากเห็นน้ำหวานไปกับเก็ทเมื่อวานแล้ว เช้านี้เขามาเห็นแม่นอนไม่ได้สติอยู่ ก็อดคิดถึงความหลังกับน้ำหวานไม่ได้ น้ำหวานออดอ้อนเขาขณะเขาติวหนังสือให้แต่ไม่สนใจฟังเขาเลย หนังสือก็ไม่สนใจอ่าน เอาแต่เปิดดูชุดแต่งงานให้เขาช่วยเลือก ทั้งสองเลือกชุดแต่งงานกันอย่างมีความสุข...แต่วันนี้ขณะที่ต้องเสียพ่อและแม่ก็ยังไม่รู้สึกตัว เขาก็ถูกน้ำหวานทิ้งไปอีก...
พฤกษ์กุมมือแม่ขึ้นจูบน้ำตาแห่งความทุกข์ทรมานที่ถาโถมเข้ามาหยดลงที่มือแม่ หยดแล้ว หยดเล่า...
วันต่อมาเมื่อเขาเข้าห้องเรียนใหญ่ นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจต่างฟังเลกเชอร์ในหัวข้อ “การสร้างต้นแบบธุรกิจ” อย่างตั้งใจ พฤกษ์ยืนเลกเชอร์อยู่หน้าห้องด้วยท่าทางมั่นใจ จริงจังว่า
“ถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จ คุณก็ต้องกลับหัวคิดมองหาโอกาสทุกอย่างรอบตัว สร้างเงินให้ได้ ถ้าคุณทำให้ 1+1 มีค่ามากกว่า 2 เพราะฉะนั้น ถ้าคุณมีฝัน คุณต้องทำทันที”
พฤกษ์ย้ำคำว่า ทำทันที และเขียนบนกระดานว่า “ทำทันที” ด้วยลายมือที่มีพลัง
ooooooo
ที่บ้านยายพิกุล คุณยายใจดีและอ่อนหวานของวีนัสที่มีอาชีพทำขนมลูกชุบสีสันสวยงามขาย โดยมีคณิตามาช่วยทำอย่างคล่องแคล่ว ประณีตและสวยงาม
วีนัสถือถังน้ำกับอุปกรณ์ทำความสะอาดมายืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ บอกคณิตาอย่างขุ่นเคืองอารมณ์ว่า นี่ไม่ใช่ความฝันของตนเลย ทำไมตนต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย คณิตาถามว่าแล้วจะใจดำไหวหรือเมื่อคนงานลาหยุดพร้อมกัน พี่อ้อยยุ่งหัวปั่นแน่ พูดให้กำลังใจว่า ถ้าตนไม่ต้องรีบส่งขนมลูกค้าก็จะไปช่วยอยู่หรอก วีนัสถามว่าแลกกันให้ตนอยู่ทำขนมแทนไหม
“รู้น่ะว่าไม่ชอบที่นั่น แต่ยังไงมันก็มรดกของวีนัสนะ สักวันวีนัสก็ต้องดูแลทุกอย่างในบ้านร่มไม้ชายคา”
“พอ หยุด ไม่ต้องบิวต์ เข้าใจแล้ว ทำ ทำก็ได้ ทำแค่วันนี้!!!” วีนัสท่าทางฝืนใจ คณิตายิ้มให้กำลังใจ
ประเดิมงานแรก วีนัสเข้าไปทำห้องอี๊ด ยายร่างผอมเกร็งขี้เม้าท์ ยายอี๊ดไปยืนบิดทำหน้าพะอืดพะอมรอที่ประตูถามว่าเสร็จหรือยัง ขาดคำก็อาเจียนพุ่งออกมา วีนัสรีบเข้าไปลูบหลังก็โดนยายอี๊ดอ้วกรดอีกซ้ำยังฉี่ราดอีกด้วย วีนัสมองภาพยายอี๊ดทั้งรังเกียจและสยอง
ออกจากห้องยายอี๊ดก็มาทำห้องยายนิ่มนวลอดีตแม่ค้าขนมเปี๊ยะเจ้าอร่อยที่เริ่มมีอาการอัลไซเมอร์ นิ่มนวลมองวีนัสด้วยสายตาว่างเปล่าถามว่ามาทำอะไร วีนัสบอกว่ามาทำความสะอาด รบกวนคุณยายไปนั่งเล่นในสวนแป๊บหนึ่ง
นิ่มนวลเสียงขุ่นว่าให้ทำตอนอื่น ตนกำลังจะนอน ช่างไม่รู้กาลเทศะเลย ถามว่าคนงานใหม่ใช่ไหม วีนัสพยายามอดกลั้นบอกว่าไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวเดียวก็เสร็จ พอวีนัสเข้าไปกวาดใต้เตียงที่นิ่มนวลนั่งอยู่ ก็ถูกโวยวายว่าโดนขาตน วีนัสบอกว่ายังไม่โดน
“โดน ฉันบอกว่าโดนก็ต้องโดน” นิ่มนวลแปร๋น วีนัสบอกว่าคุณยายคิดไปเอง “เอ๊ะ เถียงฉันหรือ ฉันจ่ายเงินมาอยู่นะ”
วีนัสเหลืออด บอกว่าจ่ายเงินอยู่แต่ไม่ใช่จะด่าจะเอาแต่ใจจะโขกสับเจ้าหน้าที่ศูนย์ยังไงก็ได้ นิ่มนวลถลึงตาไล่ให้ออกไปเลยแล้วเรียกคนใหม่มาทำ ตนไม่อยากเห็นหน้าเธอ วีนัสหันหลังบอกว่าตนก็ไม่อยากมาที่นี่นักหรอก ถูกนิ่มนวลอารมณ์เสียใส่ว่า
“จองหอง ไปเลยนะ ฉันจะฟ้องเจ้าของบ้านให้ไล่เธอออก”
วีนัสข่มใจเต็มที่ แต่ก็ยังมองนิ่มนวลอย่างไม่ยอมแพ้ นิ่มนวลค้อนปะหลับปะเหลือกอย่างขัดใจ
วีนัสกลับถึงบ้านก็โยนเครื่องมือทำความสะอาดลงอย่างหงุดหงิด ประกาศว่าจะไม่เหยียบไปบ้านร่มไม้อีก เอาพวกคนแก่กลับบ้านให้หมด ถึงไม่มีบ้านร่มไม้เราก็มีกินมีใช้เพราะคณิตาทำขนมขายอยู่แล้ว ยายพิกุลบอกให้ใจเย็นๆก็สวนไปทันควันว่า
“เย็นไม่ไหวหรอกค่ะคุณยาย มีแต่คนแก่ขี้ลืมเอาแต่ใจ เรื่องมากกันนัก หนูจะขายที่ดินตรงนั้นให้หมด”
คณิตาเตือนสติว่าบ้านร่มไม้พ่อแม่วีสร้างมานะ “ใช่ แต่มันก็ทำให้พ่อแม่ต้องตายเพราะช่วยคนแก่พวกนั้นไง ชีวิตพ่อแม่แลกกับชีวิตคนแก่ที่บ้านร่มไม้...มันเทียบกันไม่ได้เลย”
ทั้งยายพิกุลและคณิตาตกใจ วีนัสมองหน้ายายพูดอย่างรั้นเต็มที่ว่า
“อย่าบังคับให้หนูต้องรับผิดชอบบ้านบ้าๆนั่น อนาคตหนู หนูจะเลือกอาชีพของหนูเอง”
ooooooo
ดังนั้นวันนี้วีนัสจึงไปฟังการบรรยาย “ทางลัดธุรกิจ เรียนแล้วรวย” ที่โรงแรมเดอะแกรนด์แบงคอก พอรถเต่าที่เธอขับจะเลี้ยวเข้าที่จอดรถที่เหลืออยู่ช่องเดียว เลยแย่งกันจอดกับรถหรูที่พฤกษ์จะเข้าจอดจนรถเกือบชนกัน
เธอโวยใส่ทันทีแต่พอเห็นพฤกษ์สุดหล่อก็จำได้ แต่พฤกษ์ไม่สนใจหยิบมือถือขึ้นโทร.ออกขอโทษที่เสียเวลานิดหน่อยแต่กำลังรีบไป
พอขึ้นไปที่ห้องประชุม วีนัสฟังบรรยายก้มหน้า ก้มตาจดอย่างพยายามหลบหน้าพฤกษ์เพราะอาย พฤกษ์มองวีนัสด้วยสายตานิ่ง เย็นชา
เมื่อพักกินคอฟฟี่เบรก พฤกษ์นั่งดื่มกาแฟอยู่คนเดียว วีนัสทำใจกล้าเข้าไปสวัสดี แนะนำตัวเองเก้อๆว่าชื่อพิมพ์วีนัสและขอโทษทุกเรื่องตั้งแต่ที่ทะเลยันที่จอดรถ พฤกษ์นิ่งจนวีนัสเก้อ ประหม่า พยายามพูดต่อ
“ฉันมาเทกคอร์สเพราะกำลังจะเปิดร้านกาแฟเพื่อสุขภาพ เลยเอากาแฟหลายๆสูตรมาให้เพื่อนๆในห้องชิม อยากทราบความเห็นคนที่เป็นคอกาแฟด้วยค่ะ”
วีนัสยกถุงเก็บความเย็นในมือให้ พฤกษ์ถามว่าขายกาแฟอย่างเดียวหรือ วีนัสมีกำลังใจพูดคล่องว่า
“ก็มีพวกชาสำเร็จ แล้วก็ขนมไทยโฮมเมดของที่บ้าน คือฉันอยากเปิดร้านกาแฟออร์แกนิก ไม่ใส่น้ำตาลเยอะ เพราะเดี๋ยวนี้สิ่งที่ฆ่าคนไทยไม่ใช่อะไรไกลตัวเลยนะคะ เค็มจัด หวานจัด สารพัดโรค”
พฤกษ์ตัดบทยกถุงกาแฟขึ้นถามว่านี่ใช่ไหมที่จะให้ชิมแล้วเดินไปเลยทั้งที่วีนัสยังไม่ทันตอบ เธอเหวอมองเคืองๆ เลียนเสียงและท่าทีเย็นชาของพฤกษ์เมื่อครู่อย่างหมั่นไส้
“นี่ใช่ไหม ที่จะให้ชิม...จะแอ็กไปไหน”
ooooooo
เช้านี้ก่อนไปทำงานพฤกษ์แวะไปเยี่ยมแม่
ไอลดาบอกว่าอาการแม่ยังทรงๆ แต่ถ้าฟื้นขึ้นมา...
พฤกษ์พูดแทรกทันทีว่า “ยังบอกเรื่องพ่อไม่ได้”
ไอลดาถามว่าเขาแน่ใจหรือ พฤกษ์ถามว่าเธอยืนยันได้ไหมว่าถ้ารู้เรื่องพ่อตายแม่จะไม่ทรุดลงไปอีก
“ก็จริง พฤกษ์ แกอาจจะยื้อเรื่องพ่อไว้ได้สักพักเพราะความจำแม่จะมาเป็นช่วงๆ หรือบางทีแม่ก็อาจจะลืมเรื่องพ่อไปเลย”
พฤกษ์ฟังอย่างทุกข์ใจ สายวันนี้เขาไปที่โรงแรมเดอะแกรนด์แบงคอกเพื่อไปอบรมตามปกติ พอลิฟต์มาก็เข้าไปกดปิดทันทีเลยไม่ได้ยินเสียงวีนัสที่วิ่งอ้าวมาบอกให้รอด้วย เธอเลยชนประตูลิฟต์จนหน้าหงาย โชคดีที่อานัส หนุ่มหล่อเท่หรู เดินมารับไว้ทัน วีนัสมองอานัสที่ช้อนร่างเธอไว้เขินๆ
อานัสมองความน่ารักของวีนัสนิ่ง พอรู้ตัวก็กดลิฟต์อีกตัวให้บอกว่า “ตัวนี้ว่าง” วีนัสวิ่งเข้าไปไม่สนใจเขาเพราะใจคิดแต่จะตามพฤกษ์ไปให้ทัน อานัสมองเธออีกครั้งก่อนเดินไป
วีนัสวิ่งกระหืดกระหอบมาถึงห้องจัดอบรม เห็นพฤกษ์กำลังคุยกับผู้มารับการอบรม 2-3 คน เธอวิ่งพรวดเข้าไปหาพฤกษ์จนผู้เข้ารับการอบรมทั้งสามถอยไป พฤกษ์มองหน้าเธอนิ่งๆ
วีนัสถามว่าอาจารย์ชิมกาแฟที่ให้ไปหรือยังเป็นยังไงบ้าง ขมไปไหม หวานไปไหม เข้มข้นหรือยังและสุดท้าย “ขายแล้วจะรวยไหมคะ”
“คุณต้องการความจริงใช่ไหม” พฤกษ์ถามหน้านิ่ง วีนัสยิ้มเต็มหน้า “ผมว่าถ้าคุณทำขายด้วยรสชาตินี้ เจ๊งสนิท ผมว่าอย่าเปิดร้านเลย”
วีนัสหน้าเจื่อนไปทันที เขาถามว่าปกติเธอดื่มกาแฟหรือเปล่า เธอบอกว่าก็กินรสนี้ พฤกษ์ถามว่าแล้วเคยกินตามร้านกาแฟทั่วไปหรือเปล่า ร้านที่เขาขายดีๆน่ะ
“เคยค่ะ แต่อาจารย์บอกให้เรามองหาความแตกต่าง กาแฟสูตรของฉันใช้หญ้าหวานแทนน้ำตาล ใช้นมสดขาดมันเนย กินแล้วก็ไม่ทำร้ายสุขภาพลูกค้า”
วีนัสพูดอย่างมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองคิดและทำ ถามว่าอาจารย์จะลองไปชิมที่ร้านไหม พรุ่งนี้ร้านเปิด วันแรก พฤกษ์ตกใจถามว่ามีร้านแล้วหรือ
“ค่ะ ถ้าได้ชิมกาแฟที่ร้านฉัน รับรองค่ะว่าอาจารย์ต้องเปลี่ยนความคิดที่ว่ารสชาติมันแย่”
วีนัสเชิญชวนอย่างท้าทายท่าทางมั่นใจมาก
ooooooo
อานัสเป็นหลานชายของปู่ชาญชัยเจ้าของโรงแรมชื่อดัง มาถึงโรงแรมก็เปลี่ยนเสื้อผ้ามานั่งจิบเครื่องดื่มสีสวยก่อนพุ่งตัวลงสระน้ำด้วยท่าสวยงามท่ามกลางสายตาของสาวๆที่มองแทบจะกลืนกิน
ที่ห้องพักในโรงแรมนี้เอง วันนี้มีการนัดถ่ายแบบหนึ่งธิดาหรือเนมนางแบบวัยรุ่นน่ารักใสๆ แต่ถูกจัดใส่เสื้อที่นอกจากจะบางมากแล้วยังฉีดน้ำจนเห็น
สัดส่วนล่อแหลม อิงอรแม่ของเนมทักท้วงว่าตอนคุยกันไม่ได้บอกว่าจะให้น้องโป๊ขนาดนี้ เนมก็ติงว่าตนทำไม่ได้เพราะยังเรียนอยู่ มหาวิทยาลัยไม่ยอมแน่
“รับงานแล้วอย่าเรื่องมากสิ ไม่ทำก็ต้องจ่ายค่าเสียเวลามา ถ้าไม่จ่ายก็ต้องถ่ายให้จบ” ตากล้องขู่
เนมรับไม่ได้เดินเลี่ยงไปที่ระเบียงมองลงไปเห็นสระว่ายน้ำ ตัดสินใจกระโดดลงไป เนมตกลงมากลางกลุ่มอานัสกับสาวๆที่รุมกันเข้ามาอ่อย เนมสำลักจะจมน้ำอานัสรีบเข้าไปช่วยพาขึ้นจากสระ
“ช่วยด้วยค่ะ เนมถูกหลอกมาถ่ายแบบโป๊” เนมบอกกระท่อนกระแท่น อานัสสั่งพนักงานให้เอาเสื้อคลุมมารีบคลุมร่างเนมไว้ เนมมองอานัสด้วยสายตาที่ปลื้มในความหล่อเท่ของเขา อานัสเองก็อึ้งในความน่ารักของเนม...
อานัสพาเนมไปพักในห้องวีไอพี แนะนำตัวเองว่าชื่ออานัสเรียกเอิร์ธก็ได้ ให้นอนพักที่ห้องนี้ก่อนตนไม่ทำอะไรเลวๆกับเธอแน่ เนมบอกว่าตนมากับคุณแม่
เนมบอกไม่ทันขาดคำ อิงอรก็มาเคาะประตู พออานัสเปิดประตูให้ก็พุ่งเข้าหาเนมอย่างห่วงใย
“แม่...เนมไม่เป็นไรค่ะ คุณเอิร์ธเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ เขาช่วยเนม”
อิงอรขอบคุณบอกว่าถ้าไม่ได้เขาช่วยไว้ลูกเนมคงแย่แน่ อานัสยิ้มหล่อบอกว่าไม่เป็นไร ตนต้องช่วยลูกค้าทุกคนของโรงแรมอยู่แล้ว
นาทีนั้น...อิงอรมองเนมด้วยสายตามุ่งมั่นที่จะให้ลูกสาวคบกับไฮโซหนุ่มหล่อรวยอย่างอานัสให้ได้
ooooooo
เช้านี้พฤกษ์พาไตรทศกับไอลดามาที่คอมมิวนิตี้มอลล์บอกเพื่อนทั้งสองว่า
“พวกแกช่วยไปยืนยันกับเขาหน่อยว่ารสชาติกาแฟมันไม่ผ่านจริงๆ”
ไอลดาโวยว่าปลุกตนแต่เช้าให้มาชิมกาแฟลูกศิษย์เนี่ยนะ ไตรทศถามว่าไอ้น้ำล้างแก้วที่เคยกินน่ะหรือไอลดาหันหลังกลับทันทีโวยหนักกว่าเดิมว่า กาแฟนั่นเทให้หมา หมายังวิ่งหนีเลย พฤกษ์เกี่ยวคอไอลดาลากมาบอกว่า
“เขาเป็นลูกศิษย์ฉัน ท่าทางเอาจริงเอาจังที่สุดในคลาส เปิดร้านแล้วด้วย พวกแกช่วยๆไปเทสต์ให้หน่อย แล้วก็พูดความจริงกับเขา” ไอลดาโพล่งว่ากาแฟรสชาติ ห่วยที่สุดเท่าที่ตนเคยกินมา
“ไอ้ไอ...อย่าบ่นเยอะ ไป...ไปช่วยไอ้พฤกษ์มันให้เสร็จๆ ฉันจะได้ไปล้างปากด้วยซูชิ” ไตรทศปราม
ไอลดาทำหน้าเบ้ แต่ถูกพฤกษ์กับไตรทศช่วยกันลากไปจนได้
ไปถึงร้านกาแฟ วีนัสเสิร์ฟกาแฟแล้ววีนัสแนะนำว่าคณิตาเป็นลูกพี่ลูกน้องตน เราหุ้นกันเปิดร้าน ไตรทศมองกาแฟบอกว่าสีสันดูโอเค วีนัสยิ้มกว้างถามว่าผ่านใช่ไหม ไตรทศจำใจพยักหน้า คณิตาบอกให้ชิมเลย ไตรทศยกถ้วยกาแฟดื่มแต่กลืนไม่ลงอมไว้จนแก้มป่อง ไอลดามองหน้าเพื่อนแล้วทำหน้าเหมือนอยากตาย
ทันใดนั้นประตูร้านเปิดออก ธนพัตเดินหล่อมีออร่าเข้ามา วีนัสแนะนำว่าพี่พัตหุ้นส่วนอีกคนของร้านเรา ไอลดาสีหน้าสดชื่นทันที เปรยว่า...หอมจัง คณิตาถามว่ากาแฟใช่ไหม ไอลดาส่ายหน้ามองธนพัตไม่วางตา
“กาแฟที่นี่สั่งคั่วบดพิเศษนะครับ” ธนพัตโฆษณา ไอลดาคว้าแก้วกาแฟกลั้นใจดื่มทันที “เป็นไงครับ กาแฟร้านเรา” ธนพัตถามลุ้น
“ผ่านค่ะ” ไอลดายิ้มหวานทั้งที่พะอืดพะอมกับรสกาแฟ วีนัส คณิตาและธนพัตยิ้มเต็มหน้า พฤกษ์กับไตรทศมองไอลดาเหมือนถูกผีหลอก!
ooooooo
ออกจากร้านกาแฟแล้ว ไตรทศถามไอลดาว่าชอบกาแฟแบบนั้นจริงๆหรือ ไหนว่ารสชาติหมายังเมิน
ไอลดาย้อนถามว่า “แกว่าอร่อยไหมล่ะไอ้ทศ”
“กินแล้วนึกว่าตกนรก แต่คนที่ขึ้นสวรรค์คงมีแต่ไอ้พฤกษ์ ที่มันชวนมาเพราะลูกศิษย์น่ารักน่ะสิ”
“หยุดเลย ฉันไม่ได้เจ้าชู้อย่างแก” พฤกษ์เบรก ถามว่า “ตกลงว่ากาแฟร้านวีนัสอร่อยจริงๆ? ไอ...แกคงไม่ได้เป็นหมอห้องฉุกเฉิน รีบทุกอย่างจนร่างกายพังใช่ไหม”
ไอลดาบอกว่าถึงรีบยังไงลิ้นตนก็ยังไม่เสีย ไตรทศสวนทันทีว่าแล้วให้ผ่านทำไม
“ฉันอยากได้เพื่อนเขา ผู้ชายอะไร กลิ่นสะอาดมากกกก...” ไอลดาตอบแล้วเดินเคลิ้มไป
พฤกษ์กับไตรทศมองหน้ากัน พฤกษ์ถามว่า “ผีหลอกป่าววะไอ้ไออยากมี...”
“ผัว!!!” ไตรทศโพล่งทันที
ฝ่ายวีนัสกับคณิตา...พอกลับถึงบ้าน คณิตาบอกว่าที่ให้ผ่านเพราะพี่พัตมากกว่าเพราะเพื่อนอาจารย์มองพี่พัตตาเยิ้มเลย
“หยุดเลยณิตา หัดมีความมั่นใจในตัวเองซะมั่ง ของเราดีเราก็ต้องบอกว่าดี คอยดู...อีกไม่เกินสามเดือนร้านกาแฟของฉันจะต้องติดท็อปไฟว์ร้านกาแฟที่ดีที่สุดในกรุงเทพฯ คอยดูกัน คอยดูผลงานวีนัสที่ไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง”
ยายพิกุลกับคณิตายิ้มกันขำๆกับความมั่นใจฝันเฟื่องของวีนัส
วันต่อมาที่โรงแรม วีนัสวิ่งทะเล่อทะล่ามาชนพฤกษ์ที่หอบเอกสารมาเต็มมือจนเอกสารหล่นกระจาย เธอรีบขอโทษ ตำหนิตัวเองว่าซุ่มซ่ามทุกทีที่มาเจออาจารย์แล้วรีบช่วยเก็บเอกสาร พอดีอานัสเดินมาเจอทักพฤกษ์ว่าคงเป็นอาจารย์ที่มาเปิดห้องจัดสอนคอร์สธุรกิจ แนะนำตัวเองว่า
“ผมอานัส เจ้าของโรงแรมนี้ ต้องการอะไรเพิ่มแจ้งพนักงานได้เลยนะครับ”
วีนัสหูผึ่งรีบให้นามบัตรแนะนำตัวเองว่าชื่อพิมพ์วีนัสเป็นเจ้าของร้านกาแฟออร์แกนิก ที่รสชาติกาแฟไม่เหมือนใคร รับออกร้าน จัดเลี้ยงด้วย อานัสบอกว่าจำเธอได้ ถามเป็นนัยว่าสนใจมากกว่ากาแฟได้ไหม วีนัสชะงักและพฤกษ์มองหน้าก็เฉไฉว่า ตนหมายถึงชาของว่าง อะไรแบบนี้ด้วยหรือเปล่า วีนัสบอกว่าเราจัดให้ได้
“เอาไว้ผมจะติดต่อไป ถ้าน่าสนใจจริงๆ” ว่าแล้วยิ้มหล่อให้ก่อนเดินออกไปเท่ๆ
ooooooo
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 2 วันที่ 16 ก.ย.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย : ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย : เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย : ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย : อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย : บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย : นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ