My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก ใต้ปีกปักษา ตอนที่ 8 วันที่ 14 ส.ค.61
ป้านิดเอ่ยขึ้นว่า ไม่น่าเชื่อว่าเด็กแว้นในวันนั้นจะกลายเป็นฮีโร่ระดับอินเตอร์ในวันนี้ได้พิธีกรยังกล่าวต่อไปว่า
“นักบินพาณิชย์คนหนึ่งกับแอร์โฮสเตสปลอมสองสาวต่อสู้กับผู้ก่อการร้ายระดับพระกาฬที่ผ่านการฝึกมาแบบมืออาชีพแถมยังได้ก่ออาชญากรรมข้ามชาติเอาไว้มากมายด้วย ที่สำคัญคือทางการของทั้งสามประเทศคือไทยอินดาน่าและอาวีก็พยายามสืบและตามตัวพวกเขาอยู่แต่ไม่เคยมีใครสามารถจับตัวเดอะฟ็อกซ์ได้ แต่เขาต้องพ่ายแพ้ด้วยฝีมือของคุณ แล้วแบบนี้พวกเราจะเรียกคุณว่าอะไรอีกนอกจาก...ฮีโร่”
ศรันย์กบดานอยู่ในโรงแรมราคาถูก ดูคลิปรายการจากคอมพ์แล้วคำราม
“วีรบุรุษ!! มึงเรียกไอ้ฆาตกรที่ฆ่าพ่อกูว่าฮีโร่ เรียกวีรบุรุษได้ไงวะ ไอ้โง่ มันคือฆาตกร”
อคินกล่าวแทรกในรายการว่า ตนต้องขอยกคำว่าฮีโร่ให้กับอีกหลายท่านทั้งผู้ช่วยนักบิน เจ้าหน้าที่ทหารของอินดาน่าที่ร่วมต่อสู้และพลีชีพบนเครื่องบิน คุณสเตฟานี่หน่วยสืบราชการลับอินดาน่า รวมทั้งเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจไทยที่ร่วมอยู่ในการปฏิบัติการ อคินกล่าวเน้นในตอนสุดท้ายว่า
“และฮีโร่ท่านหนึ่งที่ท่านได้ช่วยป้องกันอันตรายให้ผม แล้วยังช่วยผมบินจนผมสามารถเอาเครื่องลงได้สำเร็จ” พิธีกรถามว่าใครหรือ นอกจากรายชื่อที่ตนมี “ท่านไม่ประสงค์จะออกนามครับ”
คำตอบของอคินทำให้พิธีกรยิ่งอยากรู้ อคินหันมองริศา เธอตอบแทนทันทีว่า
“ท่านเคยขับเครื่องบินรบเพื่อประเทศของเราและ จากไปในสมรภูมิรบเมื่อหลายปีมาแล้ว แต่...คราวนี้ท่านกลับมาบินเพื่อพวกเรา ขอบพระคุณมากนะคะ”
“แหม...จะไม่บอกกันจริงๆหรือครับว่าท่านผู้นี้เป็นใคร” พิธีกรตัดพ้ออย่างเสียดาย
ป้านิดดูแล้วถามอคินว่าหมายถึงใครหรือ ริศาบอกว่าหมายถึงคุณปู่พี่อคิน ป้านิดเอะใจว่าท่านเสียไปนานแล้วไม่ใช่หรือ ริศากับอคินสบตากัน แล้วริศาก็เป็นฝ่ายตอบอย่างภูมิใจว่า...
“คือถึงท่านจะจากไป แต่ท่านยังอยู่เสมอค่ะ...”
“อ๋อ...หมายความว่า พออคินได้ทราบเรื่องราวของท่านก็เลยยึดท่านเป็นแบบอย่างและเป็นแรงบันดาลใจใช่ไหม การที่ริศาขึ้นไปเสี่ยงก็ไม่ต่างจากหน่วยฝูงบินหิ่งห้อยขึ้นไปเสี่ยงหรอก จะได้กลับหรือไม่ก็ไม่มีใครรู้ แต่ก็ทำ ทั้งหมดนี้ก็คืออคินทำตามรอยคุณปู่นั่นเอง ครูพูดถูกไหม” ครูจันทราถามแทรกขึ้น
“ถูกเป๊ะเลยครับ”
ooooooo
ฝ่ายย่าเอมอรเอารูปที่อคินรับเหรียญและโล่ใส่กรอบวางโชว์ไว้อย่างภาคภูมิใจ ย่ามองรูปแล้วพูดเหมือนคุยกับใครอยู่
“พี่อัศนี...เหรียญกล้าหาญ รางวัลพวกนี้ก็เป็นของพี่ด้วยนะ พี่ช่วยฉัน พี่ช่วยหลาน พี่ทำความดีให้กับประเทศเราอีกแล้ว พี่รู้ไหม” ย่ามองรูปแล้วพูดต่อเมื่อนึกถึงอดีตว่า “ตอนที่พี่ไปรบนั้น มันเป็นภารกิจลับที่ให้ใครรู้ไม่ได้ ตอนนี้ เรื่องหลานจะบอกให้ใครรู้ว่าพี่คือคนสำคัญที่มาช่วย ก็ยังบอกไม่ได้อยู่ดี พี่นี่อาภัพจังนะ ทำความดีก็ให้คนรู้ไม่ได้ ยิ่งกว่าปิดทองหลังพระแบบนี้ต้องเรียกว่าปิดทองใต้ฐานพระ”
พูดแล้วย่าบ่นว่าทำไมเงียบจัง เงียบอย่างนี้มาหลายวันแล้ว ฝันก็ไม่ฝัน แล้วพูดเสียงดังเหวี่ยงๆว่า
“พี่อัศนี...พี่ยังอยู่แถวนี้หรือเปล่า อย่าทำแบบนั้นอีกนะ...ที่พี่ส่งฉันเข้าห้องคลอดแล้วพี่ก็ไปตาย นี่พี่ช่วยฉันช่วยหลานจนปลอดภัย แล้วพี่ก็หนีไปผุดไปเกิดงั้นเหรอ”
ooooooo
อคินกดเสิร์ชหาคลิปพลางบอกทุกคนที่นั่งอยู่หน้าจอว่ามาดูช่วงนี้กันดีกว่านางเอกผม ทุกคนดูต่อ เห็นพิธีกรกำลังถามริศาว่าพวกเธอขึ้นเครื่องบินลำนั้นทั้งที่ไม่ทราบเลยว่าจะออกหัวหรือออกก้อย
ริศาบอกว่าพ่อตนตายอย่างไม่มีใครทราบว่าเกิดอะไรขึ้น อาจเพราะตนอยากรู้ตนจึงต้องยอมเสี่ยง อย่างน้อย ก่อนตายตนก็อาจจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อกันแน่
“แล้วคุณก็ได้ทราบ...”
“ค่ะ ฉันได้มีประสบการณ์เดียวกับท่าน ทำให้ได้ทราบว่า...ท่านยอมต่อสู้จนตัวตายไม่ยอมให้ผู้ก่อการร้ายเอาเครื่องบินของประเทศไทยเราไปเป็นเครื่องมือสร้างความหายนะให้กับประเทศอื่น หลายคนเคยคิดว่าพ่อของฉันเป็นนักบินที่ทำการบินผิดพลาดหรือไม่ก็มีปัญหาสุขภาพจนทำให้เครื่องบินตก ฉันถึงต้องพิสูจน์เพื่อกลับมาประกาศให้ทุกคนได้รู้ค่ะ ว่าพ่อของสาริศา กัปตันสารัตถ์เป็นวีรบุรุษอย่างไร”
ดูคลิปแล้วทุกคนปรบมือให้ริศาอย่างชื่นชม
ครูจันทราเอ่ยขึ้นว่า ความเป็นฮีโร่ส่งต่อกันได้ไม่ใช่เพียงสายเลือดเท่านั้น แค่เรามองเห็นความดีของใครสักคนที่เขาทำเพื่อคนอื่น แล้วเราก็ทำบ้าง คนจะเห็นไม่เห็น จะมาให้เหรียญให้โล่หรือไม่ก็ไม่สำคัญ สรุปว่า
“ฮีโร่ไม่เคยต้องการรางวัล ฮีโร่ทำสิ่งที่เขาทำเพราะเขาต้องทำ ต่อให้ถูกห้ามหรือมีอุปสรรคขนาดไหน เสี่ยงชีวิตสักแค่ไหน เขาก็จะทำ”
“ไม่ว่าอาจจะต้องสูญเสียอะไรเขาก็ทำ” ริศานึกถึงพ่อ
“ถ้าการเสียชีวิตของเขาจะส่งผลที่จะเป็นประโยชน์แก่สังคมต่อไป เขาก็จะไม่เสียดายชีวิตเลย” อคินคิดถึงปู่อัศนี ครูจันทราสรุปว่า...
“แม้การเสียชีวิตจะไม่มีใครรู้ ไม่มีการจารึกใดๆ ไม่มีใครรู้จักเขาทั้งนั้น เพราะเรื่องที่ทำนั้นเป็นเรื่องที่จะตายไปกับตัวเขา”
ooooooo
ศรันย์กบดานอยู่ในห้องมืดๆโรงแรมราคาถูก เริ่มจิตหลุดกับความแค้นและพ่ายแพ้ ดื่มและออกกำลังอย่างบ้าคลั่งพึมพำไม่หยุด
“กูไม่ยอมให้มึงได้เชิดหน้าชูตาในสังคมหรอก ไอ้อคิน กูจะกระชากหน้ากากฮีโร่ของมึงออกมาเอง ไอ้ฆาตกร มึงฆ่าพ่อกู...ในเมื่อมึงมีผีเป็นตัวช่วย กูก็มีสิ่งที่ผีกลัวเป็นตัวช่วย” ศรันย์ลูบรอยสักที่กลางอกเอากริชออกมาชูขึ้น “พร้อมด้วยมีดหมอเล่มนี้!”
วันนี้อคินกับริศาอุ้มกระเช้าผลไม้ใบใหญ่มาหาย่าเอมอร ใจยังกลัวๆกล้าๆที่ต้องเผชิญหน้ากับย่า แต่ทุกอย่างผิดคาด ย่าเอมอรลุกขึ้นมากอดริศาเอ่ยอย่างรู้สึกผิดว่า
“หนูริศา ให้อภัยย่านะ...ย่ามันเป็นคนแก่นิสัยไม่ดีไม่ยอมปล่อยวางเรื่องเก่าๆ พาลมาเกลียดไปถึงหนูที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ย่ามันแย่จริงๆ”
ริศาบอกว่าตนไม่เคยโกรธคุณย่า อคินก็ขอโทษคุณย่ากับพ่อ ที่ผ่านมาตนทำตัวเกเรเถียงกับย่าแรงๆ
อยุทธยิ้มปลื้มบอกว่าตอนนี้ก็ไม่น่าเกเรเหมือนเก่า แถมยังมีคนดีๆอย่างหนูริศามาช่วยดูแลตนก็เบาใจ
“มีหลานอยู่คนเดียวจะไปโกรธอะไรได้ ต่อไปเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ความโกรธความเกลียดมันไม่ดีเลยนะ มันทำให้ย่าต้องทรมานมาจนถึงตอนนี้”
“เรื่องของคุณย่ากับคุณปู่อัศนี เป็นเรื่องราวสุดวิเศษที่หลายคนไม่มีทางได้พบเจอ คุณย่าได้เจอคนที่คุณย่ารักและเขาก็รักคุณย่าเสมอแม้เหลือเพียงวิญญาณก็ตาม” ริศาเอ่ยซึ้งใจ
“มันก็ใช่นะ แต่พี่อัศนีก็หายไปอีกแล้ว ย่าอยากเจอเขาเหลือเกิน อยากเจออีกสักครั้ง...อยากบอกว่า...”
ย่าเอมอรร้องไห้พูดไม่ออก จับสร้อยที่คออย่างแสนอาลัย อคินกับริศามองหน้ากัน สงสารย่ามากแต่ไม่รู้จะช่วยยังไงดี ได้แต่จับมือย่ามากุมให้กำลังใจ
พออคินกับริศาขับรถออกมาก็เจออรนิภาแต่งตัวหรูตามเคยแต่ยืนร้องไห้มือถือหนังสือพิมพ์ ริศากับอคินเปิดประตูรถเดินไปหา ทั้งสองจับมือกันแน่นเมื่อเห็นอรนิภาเดินฉับๆเข้ามาท่าทางเอาเรื่อง
อรนิภาเอาหนังสือพิมพ์ที่ลงภาพและข่าวของอคินกับริศายื่นมาตรงหน้า บอกว่าดีจังได้เป็นฮีโร่ทั้งคู่ แล้วแสดงความยินดีกับความรักของทั้งสอง ทั้งขอโทษที่ผ่านมาตนทำตัวแย่ๆกับริศา ถามว่ายกโทษให้ตนได้ไหม ริศาบอกว่าตนไม่เคยโกรธเธอเลย
อรนิภาเข้าไปพนมมือไหว้แทบอกอคิน พูดอย่างคนเข้าใจทุกอย่างดีแล้วว่า
“พี่ชายของอร...อรต้องขอโทษพี่อคินด้วยนะคะ ที่ทำให้พี่อคินต้องอึดอัดกับความรู้สึกที่อรมีให้พี่ อรมันบ้า ทั้งๆที่เราเป็นญาติสายที่ชิดกันขนาดนี้ แต่อรก็ห้ามใจไม่ได้ แต่อรขอสัญญาว่าต่อจากนี้ไป อรจะรักพี่อคินแบบพี่ชาย พี่อคินจะให้อภัยรึเปล่าคะ”
“พี่จะโกรธยัยผมเปียที่วิ่งเล่นกันมาตั้งแต่เด็กได้ยังไงกันฮึ ยายอรน้องสาวของพี่”
อรนิภาทรุดนั่งยองๆร้องไห้โฮเหมือนเด็ก ริศาตกใจ เข้าไปประคองอคินเข้าไปประคองอีกข้างอย่างอ่อนโยน อรนิภามองทั้งสองอย่างซาบซึ้งใจ
ooooooo
My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก ใต้ปีกปักษา ตอนที่ 8 วันที่ 14 ส.ค.61
My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก ใต้ปีกปักษา บทประพันธ์โดย นภสรMy Hero วีรบุรุษสุดที่รัก ใต้ปีกปักษา บทโทรทัศน์โดย ทิพย์สุดา
My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก ใต้ปีกปักษา กำกับการแสดงโดย ตระกูล อรุณสวัสดิ์
My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก ใต้ปีกปักษา ผลิตโดย บริษัท ชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
My Hero วีรบุรุษสุดที่รัก ใต้ปีกปักษา ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ