อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 8 วันที่ 24 ส.ค.61
เดือนหมั่นไส้รินเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็เลยพูดจากระแนะกระแหนยิ่งรู้ว่าเธอกำลังจะไปหาวิษณุ แอบด่าลับหลังจนยุพดีต้องเอ็ดว่าพูดจาไม่น่ารักแล้วเตือนว่าวิษณุเป็นแฟนเก่าพี่สาวของเดือน อย่าได้ไปคิดอะไรกับเขาเด็ดขาด พี่น้องไม่ควรใช้ผู้ชายคนเดียวกันเพราะอาจเกิดปัญหาเอาได้...วิษณุเอาพระที่ได้คืนจากเดือนสวมให้ริน เพื่อป้องกันผีหยดเบื้องต้นระหว่างที่เขากับปาลหาทางจัดการเรื่องนี้อยู่ เธออยากรู้ว่าตอนที่ถูกผีสิงเธอทำอะไรลงไปบ้าง ถามปาลแล้วแต่เขาไม่ยอมบอก วิษณุเล่าแค่ว่า
เธอทำอะไรที่ไม่ใช่เป็นตัวเธออย่างเช่นเข้ามาหาเขา พยายามจะทวงคำสัญญาที่เขาจะให้ขึ้นเป็นเมียเอก
“แล้วหยดเขายังพูดจาดูถูกปาลต่างๆนานา พี่เลยมั่นใจว่านั่นไม่ใช่ริน ตอนเกิดเรื่องปาลเขาห่วงรินมากนะ ถ้าไม่ได้ปาลช่วยพี่ก็ไม่รู้จะจัดการเรื่องนี้ยังไงเหมือนกัน...ริน ถ้าจะมีใครสักคนที่ดูแลรินได้ พี่เชื่อว่าคนคนนั้นคือปาล พี่อยากเห็นรินมีความสุขจริงๆนะ”
“รินก็อยากเห็นพี่ณุมีความสุข ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร รินก็จะยินดีด้วย”
ชายหนุ่มมองคู่สนทนางงๆไม่รู้ว่าเธอรู้ตื้นลึกหนาบางเรื่องของเขา
ooooooo
ปาลเปิดประตูห้องพักออกมาเจอรินที่เพิ่งกลับจากไปหาวิษณุ ต่างฝ่ายต่างชะงัก เธอรู้ตัวว่าทำไม่ดีกับเขาไว้เยอะตอนโดนผีหยดสิง พยายามทำดีด้วยถามว่าจะไปไหน เขานอนไม่หลับว่าจะไปเดินเล่น
“ฉันคุยกับพี่ณุแล้วนะ ฉันรู้แล้วว่าตอนที่หยดอยู่ในร่างฉัน เขาทำอะไรลงไปบ้าง คุณอย่าถือเลยนะ มันไม่ใช่ตัวฉัน และฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ คุณช่วยทำให้มันเป็นความลับระหว่างฉันกับคุณได้ไหม”
“คุณหมายถึงเรื่องไหนบ้างล่ะ เรื่องที่ผีหยดสิง เรื่องที่คุณจำเรื่องภูเก็ตได้ทั้งหมด หรือเรื่องที่คุณยังไม่ยอมบอกว่ารู้สึกยังไงกับผม” ปาลถามเป็นชุด รินไม่รู้จะตอบอย่างไร เห็นบอลเดินเข้ามาต่างมองกันเขินๆ
“มีไรเปล่าพี่ปาล เจ้ผมออกฤทธิ์อะไรอีกหรือเปล่า ผมจัดการให้”
“ไม่มีอะไร ปาลเขานอนไม่หลับเลยจะลงไปเดินเล่น ...ฉันนอนก่อนนะ” รินยิ้มเขินๆเดินเข้าห้องที่อยู่ติดกัน
ปาลมองตามยิ้มๆแต่พอเห็นบอลจ้องอยู่หันหลังกลับเข้าห้อง บอลงง ไหนพี่รินบอกว่าเขานอนไม่หลับจะลงไปเดินเล่นไม่ใช่หรือ เขาส่ายหน้า อยู่ๆง่วงขึ้นมาขอนอนดีกว่า แล้วเดินหาวเข้าห้อง...
ทางฝ่ายรินเดินยิ้มเข้ามาในห้อง เห็นพายนั่งอยู่บนเตียงมองตาแป๋ว หุบยิ้มแทบไม่ทัน ร้องทักยังไม่นอนอีกหรือ เธอนอนไม่หลับ แล้วถามกลับว่าเธอโอเคหรือยัง
“ค่ะ รินขอโทษนะคะถ้าช่วงก่อนนี้รินทำอะไรแปลกๆรินอาจจะเครียดมากไปหน่อย”
“ไม่มีอะไรนี่คะ พี่รินไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” พายยิ้มให้แบบแกนๆ...
ขณะที่รินกับพายดูจะไม่สนิทใจกันเท่าใดนัก วิษณุแวะไปหายุพดีที่ห้อง ต้องการคุยกับท่านตามลำพังจึงออกอุบายให้เดือนไปถามทางโรงแรมให้ทีว่าพรุ่งนี้ทีมไฟจะฝากของไว้ให้ที่นี่ช่วยดูให้เราได้ไหม
“เดี๋ยวเดือนโทร.ไปก็ได้ค่ะ”
“เดินไปคุยดีกว่าเดือนจะได้รู้เรื่อง”...
เมื่อได้อยู่กันตามลำพังวิษณุถามยุพดีว่า ตั้งแต่มาที่กองถ่ายเห็นหรือรู้สึกอะไรแปลกๆบ้างไหม ท่านออกตัวถ้าเล่าให้ฟังแล้วอย่าหาว่าท่านบ้า ท่านเหมือนได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น
“แม่รู้สึกคุ้นเคยกับทุกอย่าง ต้นไม้นั่น ตึกนั่น แล้วตอนที่แม่เดินไปถึงห้องใต้ดินเสียงร้องไห้นั่น มันสับสนไปหมด ฟังดูเจ็บปวด เจ็บปวดจนแม่แทบทนไม่ไหว เอ่อ แม่คงเพ้อเจ้อมากไป ณุอย่าถืออะไรที่แม่พูดเลยนะ”
“แม่ครับ แม่ไม่ได้เพ้อเจ้อหรอกครับ ก่อนที่ผมจะตัดสินใจทำละครเรื่องนี้ ผมก็เคยฝันเห็นผู้หญิง
คนหนึ่งชื่อนางหยาด ทุกอย่างมันรบกวนผมทุกวันทุกคืน จนผมต้องตัดสินใจออกตามหาความจริง เรื่องราวของนางหยาดว่าคือใคร แต่ยิ่งผมเข้าใกล้ความจริง ผมกลับพบความจริงอีกชุดหนึ่งที่ตึกแห่งนั้นไม่ได้มีแค่นางหยาด แต่มีนางหยด” วิษณุเอ่ยชื่อหยดออกมา ยุพดีถึงกับหน้าซีดเผือด
ooooooo
ในเวลาเดียวกันที่ด้านนอกตึกวนาเทพ ผีหยดนอนหลับอยู่แต่ตาไม่ปิด จู่ๆทะลึ่งพรวดลุกขึ้น เดินไปหยิบมีดพร้าที่ตกอยู่ขึ้นมากระชับในมือ ผีหยาดปรากฏตัวขึ้นถามพี่สาวว่าได้เจอแม่แล้วใช่ไหม
“แม่รึ คนที่ฆ่าข้าด้วยน้ำมือตัวเอง เอ็งจักให้ข้าเรียกผู้นั้นว่าแม่อยู่รึ เอ็งมิได้โดนแม่แท้ๆแทงพร้าใส่เยี่ยงข้า เอ็งจักพูดอะไรก็ได้”
“เหตุใดพี่หยดกล่าวถึงแม่เยี่ยงนั้น คนที่เป็นแม่ที่ไหนจักทนเสียลูกได้เล่า พี่เองก็เคยเสียลูก เหตุใดไม่เข้าใจจิตใจของแม่บ้าง หากแม่ไม่ทำเพื่อพี่ แม่จักยอมปดเพื่อพี่หรือ” หยาดพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก็ให้นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในอดีต ตอนนั้นแม่เยื้อนทำแกงเลียงมาให้หยดกินบำรุงครรภ์โดยไม่รู้ว่าเธอแท้งลูกไปแล้ว
หยดทำเลือดเปื้อนฟูกพยายามเอาตัวบังไม่ให้แม่กับน้องเห็น...
ในเวลาต่อมานายแม่เดินนำนางสายที่ถือพานใส่มะพร้าวและของเปรี้ยวมาถึงหน้าเรือนวนาเทพเห็นบ่าววิ่งถือถาดใส่ยาหอมผ่านหน้าไป นายแม่สั่งให้นางสายไปจับตัวบ่าวไว้ สอบถามว่าทำไมถึงรีบร้อนนัก
“อิฉันจักรีบเอายาหอมไปให้คุณกำไลเจ้าค่ะคุณกำไลวิงเวียนหนักตั้งแต่เช้า อาเจียนไม่หยุดเลยเจ้าค่ะ”
นายแม่ไม่รอช้ารีบไปดูอาการคุณกำไล ครั้นเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นทาสกำลังไกวคุณแดงอยู่ในอ้อมแขน ส่วนคุณกำไลโก่งคออาเจียนลงโถไม่หยุดมีหยาดคอยลูบหลังให้ พลางปลอบว่ายาหอมกำลังมาอดทนไว้ก่อน นายแม่รีบเข้ามาประคองคุณกำไล
“แม่กำไลแพ้ท้องหนักเยี่ยงนี้ เหตุใดพวกเอ็งมิให้คนไปตามหมอเล่า อีสายเอ็งรีบไปตามหมอมาให้ข้าประเดี๋ยวนี้”
“มิต้องดอกเจ้าค่ะ ลูกมิได้เป็นอันใดมากเพียงแต่แพ้ท้องหนักเฉยๆ”
“แต่คุณกำไลยังรับประทานอะไรไม่ได้ตั้งแต่เช้าเลยนะเจ้าคะ”
นายแม่ได้ยินหยาดฟ้องดังนั้นก็ยิ่งโมโห สั่งให้นางสายไปตามหมอที่รักษาคุณกำไลเป็นประจำมาให้ เธอไปตามที่โรงหมอตั้งแต่เช้าแล้ว คนที่นั่นพูดกันให้ทั่วว่าหมอที่มารักษาคุณกำไลและหยดที่เรือนโดนฆ่าตายในป่าไปตั้งแต่เดือนก่อน ทุกคนพากันตกใจ...
ดูแลคุณกำไลเสร็จ หยาดกลับมาเรือนบ่าวยกน้ำแกงเลียงพร้อมชามยาบำรุงครรภ์มาวางให้ตรงหน้าพี่สาว พลางเล่าให้แม่ฟังเรื่องหมอที่มารักษาคุณกำไลกับหยดถูกฆ่าตายกลางป่า แม่เยื้อนฟังก็ทอดถอนใจ
“เฮ้อ เวรกรรม ใครหนอช่างใจบาปหนัก นี่ทำบาปหนักขนาดนี้ข้าว่าอีกมินานดอก ทางการเก่งนักประเดี๋ยวต้องตามจับคนชั่วไปลงโทษได้แน่ ข้าละอยากเห็นคนเยี่ยงนี้โดนแขวนคอนัก”
หยดโดนแม่แช่งมือไม้สั่นทำชามแกงตกกระเด็นไปทั่วพื้น
“ซุ่มซ่ามจริงอีหยด กินอยู่ดีๆทำไมสาดน้ำแกงเสียได้ ตกใจอันใดของเอ็งนักหนา”
“ฉันเจ็บท้องน่ะแม่ อยู่ดีๆก็เจ็บนัก มิรู้เป็นอันใด” หยดหน้าเครียดกลัวความผิดที่ฆ่าหมอจะมาถึงตัว
ooooooo
ความลับไม่มีในโลก ในที่สุดแม่เยื้อนก็จับได้ว่าหยดแท้งลูกไปแล้วเพราะเจอตอนที่เธอกำลังฉีกกากมะพร้าวมาไว้สำหรับรองรับระดู คนท้องที่ไหนจะมีระดูได้ ปราดเข้าไปกระชากเธอขึ้นมา
“ในท้องของเอ็งมิมีเด็กอยู่แล้วใช่รึไม่ เอ็งเสียลูกไปแล้วใช่รึไม่” แม่เยื้อนคาดคั้น หยดหมดความอดทนสะบัดแม่ล้มลงไปกับพื้น หยาดต้องเข้าไปประคองท่านไว้
“ใช่ ฉันแท้งลูกไปแล้ว คนอย่างแม่ไม่มีวันเข้าใจฉันดอก แม่พอใจจักอยู่เป็นทาสไปจนตาย แต่ฉันสิ แม่จักให้ฉันทำเยี่ยงใด จักให้ฉันถูกคนป่าวประกาศไปทั่วว่าเป็นอีทาสหน้าโง่ที่แท้งลูกคุณพระงั้นรึ ฉันให้ผู้ใดรู้มิได้ว่าฉันมิได้ท้องลูกชายคุณพระแล้ว ถ้าคุณกำไลหรือนายแม่รู้เข้า แม่ยังคิดว่าจักได้เห็นหน้าฉันอยู่ในเรือนอีกรึ”
“อีหยด เอ็งอย่าบอกนะว่าเรื่องหมอ...”
“ใช่ เรื่องหมอนั่นฉันทำเอง แม่คิดว่าฉันมันเลวระยำนักใช่รึไม่ ทำได้แม้กระทั่งฆ่าคน แต่ฉันจักบอกแม่เอาไว้เลย ฉันมิได้อยากทำดอก แต่ฉันต้องทำเพื่อตัวเอง” หยดมองหยาดที่เอาแต่นั่งก้มหน้า “เอ็งก็เหมือนกันอีหยาด คิดว่าข้ามันน่าสมเพชมากนักใช่รึไม่ เอ็งถึงได้แย่งคุณพระไปจากข้า”
อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 8 วันที่ 24 ส.ค.61
ละครนางบาป บทประพันธ์โดย กิ่งฉัตรละครนางบาป บทโทรทัศน์โดย จันมณี,ชื่นใจมาลี, ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมล
ละครนางบาป กำกับการแสดงโดย วีระชัย รุ่งเรือง
ละครนางบาป ผลิตโดย บริษัท ดวงมาลีมณีจันทร์ จำกัด
ละครนางบาป ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ