อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 6 วันที่ 18 ส.ค.61
ผู้จัดละครสาวทนไม่ไหวถามประชดว่าสนุกมากไหมที่เที่ยวโพนทะนาให้คนโน้นคนนี้ฟังเรื่องของเธออยากทำให้เธอขายหน้าใช่ไหม เขาไม่ได้เล่าอะไรเลย เธอไม่เชื่อไม่ได้เล่าแล้วพายรู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นลม และยังรู้อีกว่าเขาไปเจอกับพ่อแม่ของเธอ ป่านนี้อาจรู้เรื่องที่แม่ของเขากับแม่ของเธอจับคู่เรา“เรื่องนั้นผมไม่ได้เล่าและก็เรื่องมุมลับที่คุณพาผมไปด้วย มันเป็นความลับที่ผมอยากเก็บไว้ดีใจคนเดียว แต่ที่ผมเล่าเรื่องเป็นลมกับพ่อแม่คุณ ก็เพราะผมอยากอวดคนอื่นว่าผมได้เข้าไปอยู่ในโลกของคุณ ว่าคุณยอมให้ผมดูแล มันทำให้ผมมีความสุขมาก แต่พอกลับมาผมก็รู้แล้วว่าความสุขพวกนั้นที่ผมนึกว่ามันจริง ...มันไม่จริง การที่คุณหลบหน้าเย็นชากับผม มันตอบอะไรหลายอย่างว่าทุกอย่างที่นั่นไม่ได้สำคัญอะไรกับคุณเลย”
หญิงสาวอยากบอกใจแทบขาดว่าเขาเข้าใจผิดแต่พายตามมาเสียก่อน เห็นท่าทีของทั้งคู่ถามว่าคุยอะไรกัน รินปฏิเสธทันทีว่าเปล่าแล้วขอตัวไปทำงานต่อ จากนั้นเดินลิ่วกลับไปที่กองถ่าย พายจะไปมินิมาร์ทก็เลยจะชวนปาลไปด้วยกัน เขาไม่ขัดข้อง รินหลบมุมแอบดูอยู่เห็นเขาเดินไปกับพายก็ใจหาย
“เรืองริน เธอจะรู้สึกไม่ได้นะ เธอจะรู้สึกอะไรไม่ได้ทั้งนั้น” รินมองตามทั้งคู่น้ำตาคลอเบ้า
ooooooo
วิษณุทำตามที่พูดเอาไว้ เช้านี้จึงมีพิธีทำบุญเลี้ยงพระและถวายสังฆทาน พิธีจัดขึ้นภายในตึกวนาเทพ เลี้ยงพระเสร็จมีการถวายสังฆทาน กิฟท์รีบเข้าไปจับถังสังฆทานร่วมกับต้น พยายามให้มือตัวเองอยู่สูงกว่าเขา ต้นมองงงๆถ้าไม่ไหวเขายกเองคนเดียวได้
“ไม่ได้ค่ะ กิฟท์เคยอ่านเจอ ตอนทำบุญด้วยกันน่ะถ้ามือใครอยู่สูงกว่าจะได้เป็นผู้นำ มีอำนาจเหนืออีกคนหนึ่งไปตลอดชีวิตเลยนะคะ”
ต้นว่าเธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าวิธีนั้นไว้ใช้ตอนแต่งงาน รินยกถังสังฆทานเข้ามา ปาลกลัวเธอจะยกไม่ไหวปรี่เข้าไปช่วย เธอกำหูหิ้วถังสังฆทานไว้แน่นไม่ยอมให้ช่วย จังหวะนั้นมีเสียงพายร้องดังขึ้น ทั้งคู่หันมองตามเสียงเห็นพายทำถังสังฆทานที่ถือมาคนเดียวสองถังล้ม
“คุณไปช่วยน้องพายเถอะ” รินพูดจบกระชากถังคืนจากปาล
ปาลจำใจผละจากรินไปช่วยพายหิ้วถังสังฆทาน ถามว่าทำไมขนมาเยอะแยะ พายเกิดวันนี้พอดีจึงอยากถวายสังฆทานหลายชุดหน่อย ปาลอวยพรวันเกิดให้ พายยิ้มปลื้มก่อนจะชวนเขาถวายสังฆทานด้วยกัน...
หลังเสร็จพิธีวิษณุเดินมาส่งหลวงพ่อที่รถ ท่านถามว่าสบายใจขึ้นบ้างไหม เขาจะสบายใจได้ก็ต่อเมื่อได้แก้ตำนานของหยาดตรงกับความจริง หลวงพ่อพอใจที่เขามีเจตนาดี แต่อะไรที่เราควบคุมไม่ได้ก็ควรปล่อยวาง
“นอกจากใจของผีแล้ว โยมอย่าลืมคิดถึงใจของคนเป็นๆที่ร่วมงานกับโยมในปัจจุบันด้วย” คำพูดของหลวงพ่อทำให้วิษณุได้คิด...
ระหว่างเดินดูทีมช่างสร้างฉาก วิษณุนึกถึงคำสอนของหลวงพ่อขึ้นมาได้ เข้าไปพูดคุยกับพี่จอมหัวหน้าทีมสร้างฉากที่วันนี้ต้องสร้างฉากงานแต่งงานขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ใช่แค่พูดคุยวิษณุยังให้กำลังใจทีมช่างอีกด้วย โดยไม่ลืมขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องเหนื่อยหลายรอบ ช่างแต่งหน้าเดินมามองฉากกับคอสตูมแอบเหน็บวิษณุว่าจัดฉากใหญ่แบบนี้ขึ้นมาอีกครั้ง หวังว่าเขาคงไม่มาเบรกกองอีก
“พี่ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นเลย เห็นใจทุกคนนะ รู้ว่าตั้งใจทำงานกันเต็มที่ สัญญาเลยนะ ว่าคราวนี้ไม่หยุดกองอีกแน่ครับ” วิษณุยืนยันหนักแน่น ปาลปลอบเขาว่าอย่าคิดมาก ทุกอย่างต้องเรียบร้อย เขาขอบใจปาลมาก เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันยากจะอธิบายให้ใครเข้าใจได้
“ยังไงพี่ฝากปาลด้วยนะ ไม่อยากให้เรื่องพวกนั้นมันรู้ไปถึงทีม แค่นี้พี่ก็กลัวทุกคนจะหมดแรงสู้ไปกับพี่แล้ว”
“ไม่ต้องห่วงครับพี่ ผมว่าทีมงานทุกคนอยากทำงานให้พี่ณุอยู่ เออ...พี่ณุครับ ผมเพิ่งรู้ว่าวันนี้วันเกิดพายครับ เราจัดงานเลี้ยงอะไรเล็กๆน้อยๆดีไหมครับ ทีมจะได้ผ่อนคลายขึ้นด้วย”
วิษณุเห็นดีด้วย เห็นบอลเดินคุยคิวมากับริน รีบดึงตัวทั้งคู่มาปรึกษาเรื่องจัดงานวันเกิดให้พาย อยากให้เป็นเซอร์ไพรส์ ทั้งรินและบอลไม่ขัดข้องยินดีช่วยเต็มที่ ครั้นทางสะดวกพายไม่อยู่ในกองถ่าย บอลกวักมือเรียกทุกคนให้เข้ามารวมตัวกัน วิษณุมีอะไรอยากบอก
“คืออย่างนี้ครับ คืนนี้เราจะมีปาร์ตี้เซอร์ไพรส์วันเกิดพายกัน พี่เลยจะจัดปาร์ตี้อะไรนิดหน่อย ขอให้ทุกคนสนุกกันให้เต็มที่ ก่อนพรุ่งนี้เราจะเริ่มงานจริงจังอีกครั้ง”
ทุกคนเห็นดีด้วย ต่างระดมความคิดว่านอกจากจะมีดื่มกินกันแล้ว จะต้องมีการแสดงสนุกๆให้ชมอีกด้วย กิฟท์รับหน้าที่ดูแลด้านบันเทิงเอง เดือนเดินเข้ามาหาวิษณุที่ยืนอยู่กับรินและบอล
“พี่ณุไม่เห็นบอกเดือนเลยค่ะว่าจะจัดปาร์ตี้ เดือนจะได้เตรียมทุกอย่างให้”
วิษณุเองก็เพิ่งรู้เมื่อครู่นี้เอง เดือนอยากรู้ว่าจะให้จัดงานที่ไหน จะได้โทร.ไปติดต่อโรงแรม เขาไม่รบกวนเธอ เพราะยกหน้าที่นี้ให้รินดูแล เดือนมองค้อนรินหนึ่งวง ผู้จัดละครสาวเบื่อสายตาแบบนี้ของอีกฝ่าย ชวนบอลไปตลาดด้วยกันจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากัน ปาลขอไปช่วยหิ้วของอีกแรงหนึ่ง
“คุณไปซ้อมทำโชว์กับพวกกิฟท์กับต้นดีกว่าเรื่องงานแบกหาม ฉันกับไอ้บอลทำได้”
“ไม่เป็นไร ผมจะได้ไปช่วยเลือกเค้ก” ปาลยืนกราน
“ฉันลืมไป คุณคงรู้ว่าพายชอบอะไรไม่ชอบอะไร” รินแดกดันจบเดินลิ่วไปที่รถตู้กับบอล ปาลเดินตามงงๆ ทำไมเธอถึงต้องจิกกัดเขาด้วย
ooooooo
ที่ตลาดบางบาป ระหว่างที่ริน บอล และปาลกำลังเลือกซื้อของกิน แม่รินโทร.มาหา พอรู้ว่าปาลอยู่ด้วยไม่อยากคุยกับลูกสาว ขอคุยกับเขาแทน บอลอึ้งมาก นอกจากเขาจะคุยกับแม่รินอย่างสนิทสนมยังเรียกท่านว่าแม่ทุกคำ ชักสงสัยไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่
รินไม่ตอบทำเฉไฉชวนซื้อไก่ย่าง ปาลคุยเสร็จคืนมือถือให้เธอ
“แม่คุณบอกว่าสับปะรดยานัดอะไรสักอย่างที่บ้านคุณออกแล้วจะส่งรถทัวร์มาให้ที่บางบาป”
“ค่ะแม่ ส่งมาแล้วบอก เดี๋ยวรินไปรับ แค่นี้ก่อนนะแม่ ทำธุระก่อน” รินวางสายหันมาเห็นปาลยิ้มแฉ่ง “ยิ้มอะไร ไปดูทางโน้นไป นั่นไงร้านเค้ก”...
ได้เค้กวันเกิดกับอาหารมาเพียบ ริน ปาล และบอลพากันกลับมาสแตนด์บายที่โรงแรม เจอกิฟท์กับต้นกำลังซ้อมการแสดงที่จะโชว์ในปาร์ตี้ฉลองวันเกิดให้พาย เจ้าของวันเกิดดันเดินเข้ามาพอดี ปาลรู้งานรีบวิ่งไปรับหน้าใช้ตัวบังรินที่ถือกล่องขนมเค้กได้ทัน ทุกคนพากันโล่งอกที่พายไม่เห็นอะไร...
ขณะที่ทุกคนเตรียมจัดปาร์ตี้กันอย่างขะมักเขม้นอยู่ที่โรงแรมบางบาป วิษณุหลบมาที่ใต้ต้นไม้ในตำนาน จุดธูปหนึ่งดอกเรียกผีหยาดให้ออกมาหา เธอปรากฏตัวขึ้นในสภาพสวยงามเข้ามากราบแทบเท้าเขา
“วันนี้ผมได้จัดให้มีการทำบุญใหญ่ที่ตึกนี่ อุทิศส่วนกุศลไปให้แม่หยาดนะครับ”
“เป็นพระคุณเจ้าค่ะคุณพระ”
วิษณุพยายามจะแก้ตำนานเพื่อที่ผีหยาดจะได้ปล่อยวางแล้วไปเกิดใหม่แต่ทำไม่สำเร็จ ขอให้เธอยกโทษให้เขาด้วย ผีหยาดไม่สนใจใครจะว่าอย่างไร แต่ที่ยังไม่ไปไหนเพียงเพราะอยากให้คุณกำไลให้อภัย เลิกเกลียดชังสาปแช่งตนเท่านั้น
“ความเกลียดชังนั้นเพราะผมใช่ไหมครับแม่หยาด เพราะกำไลยกหยาดให้ผมแต่กลับ...” พูดได้แค่นั้น
วิษณุก็พูดอะไรไม่ออก พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของผีหยาด ตอนนั้นหยาดเอาคุณแดงที่ร้องไห้จ้ามาอุ้ม กล่อมไม่นานแกก็หลับ คุณกำไลมองหมั่นไส้ที่คุณแดงติดหยาด บ่าวคนอื่นเอาไม่อยู่ต้องหยาดเท่านั้นแกถึงจะหยุดร้อง จังหวะนั้นบ่าวชายเข้ามาแจ้งว่าคุณพระวนาเทพอยากพบหยาด
“ฝากไปเรียนคุณพระว่าฉันไปไม่ได้นะจ๊ะ ติดคุณแดงอยู่”
คุณกำไลไม่พอใจที่ทั้งลูกทั้งพ่อพากันติดหยาดแจ กระชากคุณแดงไปจากมือเธอ เด็กน้อยตกใจร้องไห้จ้า คุณกำไลไล่ตะเพิดหยาดให้ไปพบคุณท่านอย่ามัวแต่พิรี้พิไร หยาดลนลานออกไป คุณกำไลรอให้เธอไปสักพัก เอาคุณแดงให้บ่าวดูแล แล้วลุกตามหยาดไปอยากรู้คุณพระเรียกไปพบทำไม
ooooooo
ครู่ต่อมาหยาดมาพบกับคุณพระวนาเทพที่ห้องนอน ท่านมอบของฝากให้ทั้งชุดชั้นในลูกไม้ จากห้างฯในพระนครและน้ำอบจากฝรั่งเศส เธอไม่กล้ารับของแพงๆสวยๆแบบนี้ เขาน่าจะเก็บไว้ให้คุณกำไลดีกว่า
“จักไปพูดถึงคนอื่นทำไม ฉันว่าให้หยาดก็ให้หยาดสิ ใส่แล้วทรวดจักสวยทรงจักงามแลน้ำอบนี่พรมแล้ว ตัวหล่อนหอมฟุ้งเป็นนางฟ้านางสวรรค์เทียวนา”
“ข้าวของจากพระนครแปลกนัก อิฉันใช้ไม่เป็นดอกเจ้าค่ะ”
“จักไปยากเย็นอันใด ที่ก้นหีบเขามีรูปเขียนบอกอยู่ แม่ดูแล้วแค่ใส่เข้าไปให้เหมือนผู้หญิงในรูปเขียน...ไป เอาไปซักเสียให้สะอาดแล้วใส่ไว้ในโจงในผ้าแถบมาหาฉันคืนวันพรุ่งนี้นะ”
หยาดกราบขอบพระคุณท่านแล้วเก็บของฝากทั้งหมดคลานถอยหลังออกมา พอลุกขึ้นจะเดินออกจากห้องต้องตกใจเมื่อเจอคุณกำไลยืนหน้าบอกบุญไม่รับรอท่าอยู่ เธอกลัวตัวสั่นของในมือร่วงทั้งชุดชั้นในทั้งน้ำอบ
“นี่คุณพระหาของแบบนี้มาให้เอ็งเทียวรึ คง หลายอัฐอยู่”
ด้วยความที่ไม่อยากได้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หยาดจึงยกของทั้งหมดให้คุณกำไลโดยไม่ได้คิดอะไร เธอโกรธมากที่หยาดดูถูกคิดว่าเธออยากได้ของของนางทาสด่าสาดเสียเทเสียไล่ตะเพิดไปให้พ้นหน้า หยาดรีบเก็บข้าวของเดินจากไปทั้งน้ำตา คุณพระวนาเทพออกจากห้องมาเจอคุณกำไลรีบออกตัว
“พี่มีธุระกับหยาด เลยรีบตามตัวสั่งความกลัวจะลืมน่ะ”
“คุณพี่กลับจากพระนครก็เรียกหาแม่หยาดคนแรกก่อนเจอหน้าน้องกับลูกเสียอีก น่าน้อยใจนัก”
“น้องกำไล ลืมแล้วหรือว่าใครเล่าที่เจ้ากี้เจ้าการให้หยาดมาเป็นเมียอีกคนของพี่ ไยต้องน้อยใจ น่าจักสมใจมิใช่หรือ” คำพูดยอกย้อนของคุณพระทำให้คุณกำไลทั้งโกรธทั้งแค้นอกแทบระเบิด...
ทางด้านหยาดหลบมานั่งร้องไห้เสียใจที่ถูกคุณกำไลตั้งแง่รังเกียจ โดยวางของฝากที่คุณพระให้แบบส่งๆไม่ได้สนใจ หยดเห็นเธอได้ของฝากดีๆแพงๆ จากคุณพระก็ริษยาชิงเอามาเป็นของตัว หยาดไม่อยากได้อยู่แล้วจึงปล่อยให้เธอเอาไปใช้ หยดต้องการเป็นคนโปรดของคุณพระวนาเทพอีกครั้งจึงเอาชุดชั้นในที่หยาดได้จากคุณพระไปสวม เอาน้ำหอมมาฉีดพรมทั่วร่าง แล้วปลอมเป็นหยาดเข้าไปหาคุณพระวนาเทพตามที่นัดไว้
หยดดัดเสียงให้เหมือนหยาดแล้วหรี่ตะเกียงให้แสงน้อยลงเพื่อที่คุณพระจะได้ไม่เห็นว่าเป็นหยาดตัวปลอม ครั้นเขากอดจูบไปถูกแผลเป็นจากน้ำมันลวกก็รู้ทันทีว่าเป็นหยดปลอมตัวมา ด้วยความมักมาก ในกามเขาไม่สนใจว่าใครเป็นใคร นับจากนั้นเป็นต้นมา หยดกลับมาเป็นคนโปรดของคุณพระอีกครั้ง ถูกเรียกเข้าไปปรนนิบัติรับใช้จนตั้งท้อง หยดฝันเห็นช้างพลาย ตามตำราโบราณว่าไว้ว่าลูกในท้องจะเป็นผู้ชาย
ooooooo
คุณพระวนาเทพรู้เรื่องที่หยดท้อง ก็ให้คนไปตามหมอมาตรวจครรภ์ หมอตรวจแล้วพบว่าเธอท้องจริงๆและอาจได้ลูกชายอีกด้วย คุณพระตื่นเต้นมากที่จะได้ลูกชาย เนื่องจากคุณแดงกับคุณวาดเป็นหญิงทั้งคู่
“ถึงตอนนี้อิฉันมีลูกชายให้แล้ว คุณพระคงไม่ลืมสัญญานะเจ้าคะว่าจักตั้งอิฉันขึ้นสูงกว่าแม่กำไล”
“ให้ออกมาเป็นชายแน่ก่อนเถอะ แม่จักเอาอะไรฉันก็จะให้”...
คุณกำไลโกรธควันแทบออกหูเมื่อล่วงรู้ถึงข้อตกลงที่หยดทำไว้กับคุณพระวนาเทพ หากมันมีลูกชายให้เมื่อใดท่านจะยกย่องมันเสมอกับเธอ ไม่ใช่แค่โกรธคุณกำไลยังพาลเล่นงานหยาดอีกด้วย จากนี้ไปห้ามมาแตะต้องคุณแดงอีกและไม่ต้องมาเสนอหน้าบนเรือนนี้อีก
ผีหยาดเล่าความจริงให้วิษณุมาถึงตรงนี้ก็หยุดเล่าเนื่องจากรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอหอย
“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จากบ่าวที่คุณกำไลเคยรักใคร่ให้ใกล้ชิด หยาดก็กลายเป็นบ่าวที่หล่อนชัง คุณกำไลไม่ชายตามองหน้าอิฉันเลยเจ้าค่ะ เธอคงโกรธแค้นมาจนชาตินี้ก็ยังไม่คลายเกลียด” ผีหยาดเล่าไปร้องไห้ไป...
ในเวลาเดียวกัน ริน บอลกับพวกกำลังช่วยกันระดมสมองคิดหาทางทำอย่างไรจะเซอร์ไพรส์พาย เดือนแนะให้ปาลพาพายไปที่อื่นก่อน รอจนเราจัดงานให้เรียบร้อยแล้วค่อยให้ปาลพาเธอเข้ามา บอลทักท้วงถ้าปาลพาพายไปข้างนอกแล้วใครจะเป็นคนถือขนมเค้กเข้ามาให้เจ้าของวันเกิด
ปาลไม่อยากเป็นคู่จิ้นของพายไม่ว่าจะนอกหรือในจอจึงแนะให้วิษณุเป็นคนถือเค้กเข้ามาอวยพร ต้นเห็นดีด้วยจะได้เป็นเหมือนหัวหน้าทีมจัดงานให้ลูกทีมเป็นตัวแทนของพวกเราทั้งหมด ทุกคนเออออไปด้วย
“โอเคครับ แล้วเดี๋ยวให้พี่ปาลเป็นคนล่อพายไปที่สนามนะพี่ ถึงเวลาแล้วค่อยพาเข้ามา” บอลสรุป...
ทางด้านวิษณุยังคงนั่งคุยกับผีหยาดอยู่ใต้ต้นไม้ เขาจำได้ว่าตามตำนานเล่าขานกันว่าคุณกำไลเสียชีวิตขณะตั้งท้องลูกคนที่สาม
“แต่หลังจากฉันมีลูกกับหยด คุณกำไลเกลียดคุณพระวนาเทพขนาดนั้นแล้วทำไมถึงยังมีลูกคนที่สามได้อีก”
ผีหยาดหน้าหมองลงทันที ก่อนจะเล่าเหตุการณ์ในอดีตให้วิษณุฟังเพิ่มเติมว่า หลังจากคุณกำไลรู้ถึงข้อตกลงระหว่างหยดกับคุณพระวนาเทพ เธออดรนทนไม่ไหวบุกไปถึงเรือนปีกซ้ายที่เขาพักอยู่ ถามถึงเรื่องที่ลือกันทั่วเรือนวนาเทพว่าถ้าหยดออกลูกมาเป็นผู้ชายเขาจะยกย่องมันขึ้นมาแทนเธอจริงหรือเปล่า
“เรื่องนั้นไว้ค่อยคุยทีหลัง ตอนนี้พี่มีเหตุ...” คุณพระวนาเทพพูดได้แค่นั้น คุณกำไลก็ต่อว่าฉอดๆ ไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดอะไรกระทั่งเธอเห็นเขาเงียบไปบอกให้พูดอะไรออกมาบ้างอย่าเอาแต่นิ่งเงียบ
“แม่พี่สิ้นบุญแล้วแม่กำไล” ว่าแล้วคุณพระวนาเทพทรุดลงไปนั่งกับพื้นเสียใจที่สุด...
คุณพระวนาเทพกับคุณกำไลต้องเดินทางไปจัดการงานศพแม่ของคุณพระยังต่างเมือง เสร็จจากงานศพ คุณพระวนาเทพยังต้องอยู่จัดการมรดกของท่านอีกด้วย เนื่องจากเขาเป็นลูกชายคนเดียว น้องรองลงมาล้วนแต่เป็นหญิง ภาระเรื่องมรดกจึงตกอยู่กับเขา
การเดินทางมาบ้านแม่ครั้งนี้ของคุณพระวนาเทพกับคุณกำไลทำให้ทั้งคู่กลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง ไม่มีหยดหรือหยาดมาดึงความสนใจจากเขา ทั้งคู่กลับมารักกันเหมือนตอนเพิ่งแต่งงานใหม่ๆ
ooooooo
ระหว่างที่คุณกำไลกับคุณพระวนาเทพไปอยู่ต่างเมือง หยดวางก้ามว่าตัวเองใหญ่ที่สุดในเรือนวนาเทพ คอยชี้นิ้วสั่งคนโน้นคนนี้ เช้านี้ก็เช่นกัน เธอสั่งให้บ่าวเตรียมของบำรุงครรภ์ให้ แต่ทุกคนวิ่งวุ่นเตรียมข้าวปลาอาหารก็เลยไม่มีใครสนใจ บ่าวคนหนึ่งยกหม้อแกงผ่านหน้า หยดจะขอชิมน้ำแกง แม่เยื้อนเอาทัพพีเคาะหัว
“อีคุณหยด เขลานัก เอ็งอย่ามักใหญ่ใฝ่สูงให้มันมาก นี่เขาลงครัวหุงข้าวต้มแกงรับคุณพระคุณกำไลท่านกลับมาจะถึงแล้ว”
หยดตื่นเต้นมากรีบกลับเรือนไปแต่งตัวสวยรอรับคุณพระวนาเทพ...
เมื่อคุณพระวนาเทพกับคุณกำไลกลับถึงเรือน หยดตกใจแทบสิ้นสติเมื่อรู้ว่าคุณกำไลตั้งท้องลูกคนที่สาม เธอพยายามปลอบใจตัวเอง ถึงคุณกำไลจะมีลูกอีกสักกี่คน ขอแค่เป็นหญิงก็ไม่อาจสู้กับเธอและลูกได้...
มีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเรือนวนาเทพว่าคุณกำไลฝันเห็นเทวดารูปงามขี่ช้างเผือก กลืนกินตะวันทรงกลดเข้าไปในท้อง คุณพระวนาเทพเชื่อตามที่ได้ยินพระรูปหนึ่งเคยบอกไว้ว่าใครฝันอย่างนี้จะได้ลูกชายที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ หยดได้ยินพวกบ่าวคุยกันถึงเรื่องที่คุณพระจะได้ลูกชายจากทั้งเมียทาสและเมียเอกก็ตกใจ
“พวกมึงเอาอะไรมาพูด ใครจะได้ลูกชายอะไรกันอีก”
“บนตึกเขาโจษจันกันว่าคุณกำไลฝันเห็นเทวดาขี่ช้างเผือกช้างทรงแถมยังกลืนกินตะวันทรงกลดอีกด้วย”
“เมื่อแรกเอ็งท้องฝันเห็นแต่ช้างป่าช้างดง บุญวาสนานี่มันเทียบกันไม่ได้จริงๆ” บ่าวพากันหัวเราะเยาะเย้ย หยดไม่พอใจคว้าของใกล้มือขว้างใส่ ไล่ตะเพิดทั้งคู่ไปให้พ้น...
ผีหยาดเล่าอย่างขมขื่นใจว่าช่วงที่คุณกำไลท้องคุณหนูคนที่สาม อีกทั้งหยดท้องโต คุณพระวนาเทพจึงเรียกหาแต่เธอ วิษณุฟังเธอเล่าแล้วรู้สึกแย่กับการกระทำในอดีตของตัวเอง จังหวะนั้นเดือนโทร.ถามว่าเขาอยู่ที่ไหน ปาร์ตี้เซอร์ไพรส์พายกำลังจะเริ่มแล้ว ขาดเขาคนเดียวที่ต้องมาถือเค้ก
“จ้ะเดือน โอเคๆ พี่รีบไปเลยจ้ะ” วิษณุวางสายหันไปทางผีหยาด “ผมไปก่อนนะแม่หยาด ผมจะพยายามช่วยให้แม่หยาดได้ขออภัยกำไลนะครับ”...
อาหารพร้อม เครื่องดื่มพร้อม คนมาร่วมงานปาร์ตี้ก็พร้อม เหลือแค่คนถือเค้กเท่านั้นที่ยังไม่มา บอลโทร.บอกปาลว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว ขอให้เขาถ่วงเวลาพายไว้อีกสักครู่วิษณุกำลังมา ไม่นานนักคนถือเค้กวิ่งหน้าตั้งเข้ามา บอลจัดแจงบอกรินให้ไลน์ไปตามปาลมาได้แล้ว
ปาลอ่านไลน์จากรินเสร็จ บอกพายว่าพี่ณุขอคุยงานที่ห้องอาหาร ครั้นทั้งคู่มาถึงห้องอาหารตามนัด พายตกใจที่ไฟในห้องอาหารดับ ทันใดนั้นวิษณุเดินถือเค้กเข้ามาพร้อมกับทีมงานที่ต่างร้องเพลงอวยพรวันเกิดเป็นเซอร์ไพรส์ให้ พายยิ้มแก้มแทบปริ
แม้จะเป็นปาร์ตี้เล็กๆแต่บรรยากาศอบอุ่น ทุกคนดื่มกินดูการแสดงบนเวทีกันอย่างมีความสุข กิฟท์เชิญเจ้าของงานขึ้นไปบนเวทีแสดงอะไรนิดหน่อยคู่กับปาล
“ไม่รู้จะโชว์อะไรก็ร้องเพลงแล้วกันนะครับ”
อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 6 วันที่ 18 ส.ค.61
ละครนางบาป บทประพันธ์โดย กิ่งฉัตรละครนางบาป บทโทรทัศน์โดย จันมณี,ชื่นใจมาลี, ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมล
ละครนางบาป กำกับการแสดงโดย วีระชัย รุ่งเรือง
ละครนางบาป ผลิตโดย บริษัท ดวงมาลีมณีจันทร์ จำกัด
ละครนางบาป ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ