อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 7 วันที่ 20 ส.ค.61
รินเองก็ชอบปาลแต่จะให้หักหาญน้ำใจพาย คงทำไม่ได้จึงพยายามแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ได้สนใจเขา เรื่องที่ภูเก็ตก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปไม่ได้มีความหมายอะไร ถ้าเขามีเรื่องจะพูดแค่นี้เธอขอตัว ปาลไม่ยอมให้ไปคว้าแขนไว้ ตัดพ้อทำไมถึงเสือกไสไล่ส่งกันนัก หรือคนที่เธออยากอยู่ด้วยคือพี่ณุ“คุณอยากคิดอยากเชื่ออะไรก็ตามใจคุณแล้วกัน” รินแกะมือปาลออกจะกลับไปที่กองถ่ายแต่เขายื้อไว้อีกครั้งไม่ให้ไป ทันใดนั้นมีลมพายุพัดเข้ามา กระชากทั้งคู่ออกจากกัน รินลอยไปกระแทกกับต้นไม้ที่อยู่ด้านหลัง ปาลพยายามฝ่าพายุเข้าไปหาแต่ทำไม่ได้...
ด้านวิษณุวิ่งมาตามทางในตัวตึกเสียงคาถาโบราณที่ดังอยู่ในหัวเพิ่มความดังมากขึ้น เขาพยายามตะโกนเรียกผีหยาดให้ออกมาหา กลับถูกลมมาจากไหนไม่รู้พัดจนปลิวกระแทกกับกำแพง...
ผีหยาดอยู่ในห้องใต้ดินได้ยินเสียงคุณพระวนาเทพในคราบวิษณุตะโกนเรียก พยายามจะหายตัวออกไปหาแต่กลับถูกถีบกระเด็นกลับมา ลองพุ่งใส่ประตูอีกครั้งเธอกระเด็นกลับมาเหมือนเดิมทำอะไรไม่ได้...
ที่หน้าตึก ลมพายุพัดกระหน่ำเต็นท์ผ้าใบที่ยึดไว้อย่างดีสู้แรงลมไม่ได้ปลิวหาย ข้าวของล้มระเนระนาด บอลบอกให้ทุกคนเข้าไปหลบในตัวตึกกันก่อน ที่บนฟ้าพระจันทร์ถูกกลืนกินใกล้หมดดวงอยู่แล้ว เมื่อทุกคนเข้ามาอยู่ในห้องแต่งตัว อยู่ๆลมพัดกระแทกประตูเปิดๆปิดๆรวมทั้งไฟฟ้าในห้องติดๆดับๆ สร้างความตื่นตระหนกให้ทุกคน จากนั้นไฟทั้งหมดก็ดับพึ่บ บอลเปิดไฟฉายจากมือถือดูแลความเรียบร้อยให้กับทุกคน
เดือนซึ่งกล่อมนักข่าวให้อยู่ต่อได้พากันเข้ามาหลบภัยด้วย แต่ไม่มีวี่แววของรินกับปาล
ooooooo
ปาลกัดฟันฝ่าพายุจนไปถึงตัวรินที่กำลังตื่นกลัวกับเสียงคาถาโบราณที่ดังขึ้นเรื่อยๆ โดยที่เขาไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงลม เธอเริ่มปวดหัวอย่างหนักจนต้องกุมขมับร้องโอดโอย เขาพยายามประคองเธอจะพาเข้าไปในตัวตึก แต่ถูกลมหอบกระเด็นไปกระแทกต้นไม้
ผีหยดในชุดสไบตาแดงก่ำเหมือนเลือดเดินท่องคาถารอบตัวริน โดยที่ปาลถูกลมกันไว้ไม่ให้เข้าใกล้ริน ผีหยดท่องคาถาไปพลางเดินวนเข้าหารินใกล้เข้ามาทุกขณะ
ผีหยาดได้ยินเสียงท่องคาถาโบราณก็ร้อนใจว่าอาจเกิดเรื่องไม่ดี ลองกระแทกประตูด้วยแรงที่มากขึ้น แต่ไม่ได้ผล ยิ่งเพิ่มแรงมากเท่าไหร่ ยิ่งโดนกระแทกกลับมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณจนเลือดออกปากออกจมูก...
การกระทำของผีหยดที่พยายามสิงร่างริน ล่วงรู้ไปถึงหลวงพ่อที่วัดบางบาป ท่านนั่งเพ่งจิตขอให้ผีหยดหยุดสร้างกรรม เกิดลมพัดกระโชกเข้าไปในโบสถ์ เทียนไขที่จุดอยู่โดยรอบตัวหลวงพ่อดับทั้งหมด
ท้องฟ้ามืดสนิทพระจันทร์ถูกกลืนกินไปทั้งดวง ลมกระโชกค่อยๆเบาลงจนนิ่งสนิท
“จิตกูคือนาย กายมึงคือบ่าว อีรินมึงคือกูอีหยด ณ บัดนี้” ทันทีที่ผีหยดท่องคาถาบทสุดท้ายจบ ไฟฟ้าสว่างขึ้นอีกครั้ง ทุกคนคลายความกังวลยกเว้นพายซึ่งเป็นห่วงปาลมาก ขนาดกลัวผีขึ้นสมองยังทนนิ่งเฉยต่อไปไม่ไหวรีบออกไปตามหา โดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามของบอล นักข่าวรู้เข้าก็แซวว่าเป็นห่วงกันน่าดู
“ก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่น่ะค่ะ น้องพายกับปาลเขาค่อนข้างสนิทกันค่ะ เวลาอยู่ด้วยกันในกองก็เหมือนพี่ชายกับน้องสาว น่ารักน่าเอ็นดูค่ะ” เดือนช่วยแก้ต่างให้...
พระจันทร์กลับมาสว่างอีกครั้ง ปาลเห็นรินนอนนิ่งอยู่กับพื้นปราดเข้าไปเขย่าตัวเรียก สักพักเธอค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เขาถามด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นอย่างไรบ้าง ปวดหัวมากไหม
“ข้า...ฉันไม่เป็นไร” พูดจบรินลุกขึ้นเดินกลับไปที่กองถ่าย ปาลตามไปขวางไว้ เมื่อครู่นี้เธอเพิ่งเป็นลม อย่าเพิ่งไปไหนจะดีกว่า เธอไม่สนใจจะกลับไปดูพี่ณุ เขาขอร้องให้คุยกันให้รู้เรื่องก่อน เธอไม่มีอะไรจะคุยด้วย
“คุณยังไม่ตอบผมเลยว่าที่คุณไม่สนใจผมเพราะอะไร เพราะคุณชอบพี่ณุหรือริน หรือบอกผมมาก็ได้ว่าในใจคุณคิดอะไรกับพี่ณุกันแน่” ปาลพูดไม่ทันขาดคำ พายวิ่งเลี้ยวหัวมุมเข้ามา รินรีบตอบคำถามเขา
“ใช่...ฉันชอบพี่ณุคนเดียวมาตลอด ฉันไม่เคยชอบคุณเลยแม้แต่นิดเดียว”
ooooooo
ผีหยดนั่งแต่งหน้าทาปากแดงอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง พลางหัวเราะเยาะรินที่เป็นเงาสะท้อนอยู่ในกระจก
“ดิ้นรนไปเถิด เพราะถึงเยี่ยงใดกูก็จักมิมีทางออกจากร่างของมึง จนกว่ากูจะได้สิ่งที่กูต้องการ” ผีหยดจ้องมองในกระจก เงารินที่สะท้อนอยู่ในนั้นค่อยๆจางหายไปเห็นแต่ใบหน้าผีหยด...
ด้านวิษณุรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับรินเมื่อคืนจากปาล มั่นใจว่าเธอถูกผีหยดสิงร่าง ร่วมมือกันหลอกล่อให้เธอขึ้นรถจะพาไปไหว้พระที่วัดบางบาป เธอไม่ยอมไปทำท่าจะโดดลงจากรถ วิษณุซึ่งนั่งเบาะหลังประกบเธออยู่ต้องกอดเอวเอาไว้ ปาลเห็นท่าไม่ดีเร่งเครื่องรถให้เร็วขึ้นจะได้ไปถึงวัดไวๆ ผีหยดกลัวสุดขีดกัดแขนวิษณุจนต้องปล่อยมือ เธอเป็นอิสระเปิดประตูรถโดดลงไปไม่สนใจว่ารถกำลังแล่นอยู่
ปาลรีบเบนรถจอดข้างทาง เห็นรินกลายร่างเป็นผีหยด ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากพื้นถนนไม่สนใจสภาพสะบักสะบอม วิ่งหนีไม่คิดชีวิต ปาลเป็นห่วงรินมาก ถามวิษณุว่าจะเอาอย่างไรดี
“ปาลตามไปช่วยรินก่อน พี่ไปคุยกับหลวงพ่อเอง”...
ไม่นานนักวิษณุมานั่งปรึกษากับหลวงพ่ออยู่ในโบสถ์ถึงวันเดือนดับที่ตามตำนานบอกว่าผีสามารถแย่งร่างคนตายไปได้และตอนนี้ผีหยดแย่งร่างของรินน้องสาวของเขาไปแล้ว หลวงพ่อเคยได้ยินอยู่บ้างว่าในคืนนั้น อำนาจมืดจะมีพลังเหนือกรรมดี แต่ไม่มีความมืดใดอยู่ตลอดไปได้ สักวันจักต้องถึงเวลาสิ้นสุด
“รินจะไม่เป็นไรใช่ไหมครับหลวงพ่อ”
“ไม่หรอก ยังมีบุญรักษาเขาอยู่มาก บุญทำกรรมดีทั้งหมดจักเข้ามาช่วยเหลือโยมรินได้ทันเวลา อีกไม่นานกรรมทั้งหมดก็จักถึงเวลาได้ชดใช้”...
ขณะที่วิษณุยังคงปรึกษากับหลวงพ่อ ปาลขับรถตามผีหยดที่สิงร่างรินกระทั่งเห็นเธอยืนหอบเหนื่อย รีบจอดรถ ย่องเข้าไปกอดจากด้านหลัง เธอทั้งดิ้นหนีทั้งโวยวายให้เขาปล่อย กระทั่งหลุดจากถูกเกาะกุม เขาเห็นเนื้อตัวเธอเต็มไปด้วยบาดแผลก็สงสารจับใจ พยายามหลอกล่อไม่ให้หนีเตลิดอีก
“ไปกับฉันเถอะนะ คุณพระให้ผมมาพาแม่หยดกลับตึกไม่ไปวัดแล้วเชื่อเถอะ”
“ไม่...กูไม่เชื่อ มึงหลอกกู”
“ฉันรับรองเชื่อเถิด ฉันเป็นห่วงร่างที่แม่หยดอาศัยเหนืออื่นใดในชีวิตฉัน ร่างที่แม่หยดยืมอาศัยอยู่นั้นเป็นของคนรักฉัน เช่นกันกับที่แม่หยดหวงคุณพระ ฉันขอร้องล่ะแม่หยดจะทำอะไรฉันก็ได้ แต่อย่าทำอะไรรินเลย”
ผีหยดร่างสั่นเทิ้ม ใบหน้าของรินปรากฏขึ้นซ้อนกับใบหน้าหยดเหมือนจะรับรู้ถึงคำพูดของปาล เธอพยายามจะสลัดผีหยดออกไป แต่ผีร้ายมีพลังมากกว่า ยึดร่างรินคืนมาอย่างเดิม
ooooooo
ที่กองถ่าย เดือนสบช่องที่รินหายหน้าไปเข้ารวบอำนาจเบ็ดเสร็จจัดการทำทุกอย่างแทนโดยไม่สนใจคำทักท้วงของใคร ลูกหมีกับแอมแปร์เห็นว่าวิษณุเป็นคนพาเดือนมาก็เลยไม่อยากมีเรื่อง สั่งอะไรมาก็ทำตามสั่ง
จังหวะนั้นปาลขับรถพาผีหยดในคราบรินมาถึงกองถ่าย แล้วพาไปที่มุมพยาบาล ให้หน่อยช่วยทำแผลให้ กิฟท์ตามมาถามว่าไปทำอะไรกันมาถึงมีแผลเต็มตัวแบบนี้ ปาลอึกอักไม่รู้จะบอกอย่างไรดี
“สู่รู้ จะถามอะไรให้มากความ” ผีหยดตะคอกใส่ หน่อยที่ทำแผลให้ถึงกับหน้าเสีย
“มีอุบัติเหตุนิดหน่อยนะครับ” ปาลจำต้องปดเพื่อไม่ให้ใครสงสัย
หน่อยเห็นรินท่าทางแปลกๆไปก็กลัว ทำแผลไปมือสั่นไป มือพลาดทำให้เธอเจ็บถึงกับโวยวายลั่น กิฟท์ไม่พอใจต่อว่า ว่าทำคนอื่นวุ่นวายไปทั่วยังมีหน้ามาโมโหอีก ผีหยดไม่พอใจมองอีกฝ่ายเขม็ง วิษณุโทร.หาปาลพอดี คุยกันอึดใจก็วางสาย แล้วหันมาบอกผีหยดว่าคุณพระให้เธอไปรอที่ห้องใต้ดิน มีเรื่องส่วนตัวจะคุยด้วย เธอหลงกลเดินนำเขาไป ไม่นานนัก พายถือบทเดินเข้ามา กิฟท์นึกสนุกเสี้ยมให้ตีกัน
“พาย เมื่อกี้รินเขาเป็นไรไม่รู้ เนี่ยปาลเขารีบตามไปดู ไม่อยากรู้เหรอคะว่าเขาไปไหนกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ พายไปท่องบทดีกว่า” พายหันหลังเดินกลับ กิฟท์เซ็งที่เสี้ยมไม่สำเร็จ...
อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 7 วันที่ 20 ส.ค.61
ละครนางบาป บทประพันธ์โดย กิ่งฉัตรละครนางบาป บทโทรทัศน์โดย จันมณี,ชื่นใจมาลี, ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมล
ละครนางบาป กำกับการแสดงโดย วีระชัย รุ่งเรือง
ละครนางบาป ผลิตโดย บริษัท ดวงมาลีมณีจันทร์ จำกัด
ละครนางบาป ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ