อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 4 วันที่ 11 ส.ค.61
หยดมองตามนายแม่ที่ยกพวกกลับไปด้วยความแค้น...ในเวลาต่อมา แม่เยื้อนบดยารักษาแผลเสร็จเอามาทาแผลที่หลังให้หยด หยาดเห็นแผลพุพองที่หลังพี่สาวแล้วสงสารจับใจคว้าถ้วยยาจากมือแม่มาทาให้พี่เอง ทุกครั้งที่ถูกยาหยดจะสะดุ้งร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด หยาดขอให้พี่อดทนหน่อย เจ็บตั้งแต่ตอนนี้เมื่อแผลหายจะได้ไม่ทิ้งรอยเอาไว้มาก
“มิทิ้งรอยเอาไว้มากรึ แผลพุพองเยี่ยงนี้” พูดจบหยดคว้ายาในมือน้องขว้างทิ้ง แม่เยื้อนโกรธ
“อีหยด นี่เอ็งยังไม่สำนึกอีกรึว่าแผลพวกนี้ เอ็งได้มาเพราะเหตุใด”
“จะเพราะเหตุใดถ้าไม่ใช่เพราะแม่...แม่ไม่เคยเรียกร้องสิทธิ์ของการเป็นลูกให้กับฉัน...ผู้ที่มันทำอันใดไว้กับกูกูจักเอาคืนมันให้หมด กูจักบอกพระวนาเทพว่าแม่ของนังกำไลมันทำอะไรกับกูเอาไว้บ้าง เอาให้พระวนาเทพชังน้ำหน้า เอาให้มันต้องเสียใจมากกว่ากูวันนี้แสนเท่าพันเท่า” หยดขบกรามแน่นด้วยความแค้น
ooooooo
เนื่องจากไม่อยากให้เป็นแผลเป็น หยดจึงไปหาหมอชั่วให้ช่วยรักษา เขากลับแนะให้เธอเก็บแผลน่าเกลียดนี้ไว้ไม่ควรให้หายก่อนเวลาอันควร เธองงจะให้เก็บไว้ทำไม
“แผลใหญ่เยี่ยงนี้ใครเห็นจักต้องสงสารจักต้องเห็นใจ เอ็งต้องการจักผูกใจให้คุณพระรักคุณพระสงสารอยู่แล้ว ไยมิใช้ประโยชน์จากแผลนี้ให้มากเสียหน่อยเล่า” คำแนะนำของหมอชั่วทำให้หยดครุ่นคิดคล้อยตาม...
หยดทำตามที่หมอชั่วแนะนำ ปล่อยแผลผุพองไว้อย่างนั้นให้คุณพระวนาเทพมาเห็นเอง เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟซักเป็นการใหญ่ว่าใครบังอาจมาทำร้ายเมียรักของเขา เธอใส่ความว่าคุณกำไลเป็นคนทำ เขาหลงเชื่อคำลวงของหยดตามมาเล่นงานคุณกำไลโดยไม่ฟังคำอธิบายใดๆทำให้สองผัวเมียมีปากเสียงกัน
คุณพระไม่พอใจที่คุณกำไลกล้าต่อความด้วย ประกาศลั่นไม่ขอนอนร่วมห้องกับเธอ สั่งหยาดไปบอกบ่าวให้จัดเรือนทางปีกซ้ายไว้ เขาจะไปนอนที่นั่น...
ตั้งแต่มีปากเสียงกัน คุณกำไลเอาแต่นั่งหมดอาลัย ตายอยาก หยาดอุ้มคุณแดงที่ร้องไห้งอแงเข้ามานั่งข้างๆ ขอร้องอย่าทำแบบนี้เลย แล้วส่งเด็กน้อยให้อุ้ม
“เห็นไหมเจ้าคะว่าคุณแดงต้องการคุณกำไลมากเพียงใด คุณกำไลต้องเข้มแข็งและมีชีวิตต่อไปเพื่อคุณแดง เพื่อคุณหนูน้อยที่อยู่ในท้อง เชื่อบ่าวนะเจ้าคะ คุณกำไลไม่มีใครก็ยังมีบ่าวนะเจ้าค่ะ บ่าวเป็นห่วงคุณเหลือเกิน” ความภักดีของหยาดทำให้คุณกำไลคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้
“ถ้าเอ็งเป็นห่วงข้าจริงๆ ข้าขออะไรสักอย่างได้รึไม่”
หยาดให้ได้ทุกอย่างแม้แต่ชีวิตตัวเอง คุณกำไลไม่อยากได้ชีวิตขอแค่เธอไปช่วยนวดคลายเส้นให้คุณพระวนาเทพ และให้เธอตามใจเขาทุกอย่าง หยาดไม่รู้ ความนัยที่คุณกำไลสื่อ พาซื่อสั่งให้ไปนวดก็ไปนวดตามที่สั่ง คุณพระวนาเทพรู้ความนัยที่เมียเคยรักสื่อถึง จัดแจงจะดึงหยาดที่มานวดให้ลงไปบนเตียง เธอตกใจร้องเอะอะนั่นเขาคิดจะทำอะไร เขากำลังจะให้เธอนวดให้สมใจตามที่คุณกำไลสั่งให้เธอทำ
“บ่าวมิต้องนอนหรอกเจ้าค่ะ เตียงจักแปดเปื้อนเอาเปล่าๆ” หยาดขยับจะลุก คุณพระวนาเทพรั้งตัวไว้
“อีหยาด เอ็งซื่อเหลือเกิน เอ็งคิดว่าแม่กำไลให้เอ็งมานวดฉันจริงๆรึอย่างไรเล่า” คุณพระวนาเทพก้มจะจูบ หยาดเพิ่งรู้ตัวว่าจะโดนอะไร รีบพนมมือขอร้อง อย่าทำอะไรเธอเลย ปล่อยเธอไปเถิด หากเธอตกเป็นเมียของเขา เธอจะมองหน้าคุณกำไลกับคุณแดงได้อย่างไร ให้เธอกลับไปรับใช้สองแม่ลูกดีกว่า
“อีหยาด คุณกำไลยกเอ็งให้เป็นคนของข้าแล้ว เอ็งเข้าใจใช่รึไม่”
“บ่าวมิเข้าใจเจ้าค่ะ บ่าวมิต้องการเจ้าค่ะ บ่าวแค่อยากดูแลคุณกำไลและคุณแดงก็เท่านั้น คุณพระอย่าทำอะไรบ่าวเลยนะเจ้าคะ” หยาดก้มกราบตัวสั่น เขาเห็นเธอกลัวก็สงสารทำไม่ลง เข้าใจแล้วว่าเธอยังไม่พร้อม ฉุดเธอลุกขึ้นจากเตียง บอกให้กลับไปนอนเรือนตัวเอง ไว้พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมา เขาจะรอ หยาดรีบทำความเคารพ ก่อนจะสาวเท้าฉับๆออกไป
ooooooo
คุณกำไลรู้เรื่องที่หยาดไม่ยอมหลับนอนกับคุณพระวนาเทพก็โกรธต่อว่ายกใหญ่ไหนเป็นห่วงตนนักเป็นห่วงตนหนาแล้วทำไมถึงไม่ยอมรับใช้เขา หยาดขอร้องให้คุณกำไลหาคนอื่นทำแทน เธอไม่ไว้ใจคนอื่นนอกจากหยาดแล้วจะให้คนอื่นทำแทนได้อย่างไร
“อีหยาด ทำเพื่อข้าสักครั้งเถิดนะ”
หยาดยังไม่ทันจะให้คำตอบ หยดส่งเสียงเอะอะปึงปังเข้ามา ที่เอวมีเข็มขัดทองคำ ส่วนที่แขนสวมกำไลวงใหม่ที่เพิ่งได้จากคุณพระวนาเทพ หยาดเอ็ดพี่สาวยังจะกล้ามาที่นี่อีกไม่เข็ดหลาบกับแม่นายหรือ แล้วลากแขนให้ลงจากเรือน หยดสะบัดมือน้องสาวออก
“ไม่ต้อง คุณพระบอกกับข้าเองว่าหากข้าอยากจักมาเมื่อใดก็ย่อมได้” หยดชูแขนข้างที่สวมกำไลขึ้นมาอวด “แถมคุณพระยังให้ของปลอบขวัญข้าชิ้นใหม่มาด้วย เห็นรึไม่ว่าสวยเพียงใด วันหนึ่งเข็มขัดวันหนึ่งกำไล ไม่รู้อีกไม่นานเมียทาสอย่างข้าอาจจะได้ขึ้นมาอยู่บนเรือนใหญ่กับเขาบ้างก็เป็นได้ เอ็งว่ารึไม่อีหยาด” หยดหัวเราะเยาะเย้ยเสียงลั่นก่อนลงจากเรือน คุณกำไลร้องไห้โฮ
“เห็นรึไม่ว่าเกิดอันใดขึ้นกับชีวิตของข้าข้าหมดหนทางแล้วอีหยาด เอ็งจักยอมช่วยข้าได้รึไม่ เอ็งยอมทำเพื่อข้าเพียงสักครั้งได้รึไม่”...
หยาดสงสารคุณกำไลจับใจ กลั้นใจไปหาคุณพระวนาเทพที่ห้องนอน ก่อนจะให้เขามีอะไรด้วย ขอร้องเขาให้รักและเอ็นดูคุณกำไลเหมือนเดิม แล้วก้มลงกราบแทบเท้า คุณพระวนาเทพจับตัวเธอขึ้นมาซุกไซ้ไปทั่วไม่สนใจที่เธอขัดขืนอีกต่อไป หยาดน้ำตาไหลปล่อยให้เขายัดเยียดสถานะเมียอย่างไม่เต็มใจ...
วิษณุที่ถูกผีหยาดพาย้อนกลับไปในอดีตตื่นจากภวังค์รู้สึกชิงชังตัวเองมาก ทรุดตัวลงไปหาผีหยาดที่หมอบกับพื้น ขอโทษเธอสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่ถือโทษโกรธเขา เรื่องก็ผ่านมาเนิ่นนานแล้ว
“มันคงเป็นกรรมของบ่าวที่ต้องชดใช้ในชาตินั้น คุณพระอย่าพูดถึงมันอีกเลยเจ้าค่ะ” สิ้นเสียงผีหยาด มีลมพัดกระโชกเข้ามาจนกิ่งไม้ไหวลู่ลม ผีหยดปรากฏตัวขึ้น มองทั้งคู่ด้วยแววตาแดงก่ำ
“หน็อย อีนังตัวดี ลับหลังข้ามิทันไรก็มาหาคุณพระอีกแล้วรึ อีหยาด อย่าคิดว่าเอ็งจักทำให้คุณพระวนาเทพหลงหัวปักหัวปําได้อีกครา ข้ามิยอมดอก”
ผีหยาดหันมองพี่สาวไม่พูดอะไรหายตัววับไป ผีหยดเข้าไปหาวิษณุ ออดอ้อนให้รอเธอสักนิด อีกไม่นานเธอจะมีร่างมาหาเขาในชาตินี้แล้ว พูดจบผีหยดหายตัวไปโผล่ตรงที่รินกำลังคุยอยู่กับหน่อยเรื่องเงินค่าจ้างตัวประกอบ บริกรรมคาถาบางอย่างแล้วพุ่งเข้าหาหวังจะสิงร่างริน สร้อยพระที่เธอห้อยคออยู่เปล่งแสงเรืองรองออกมา ผีหยดถึงกับผงะถอยออกมาแทบไม่ทัน
“กูจะทำเยี่ยงไรดี ให้ร่างมึงเป็นของกู” ผีหยดมองหาตัวช่วยเห็นเดือนคุยโทรศัพท์อยู่ไกลๆพร้อมกับมองมาทางรินด้วยสายตาไม่เป็นมิตร จึงคิดจะใช้ร่างเดือนไปถอดพระเครื่องออกจากคอริน ผีหยดท่องมนต์สะกดจิตใส่เดือนแค่อึดใจแววตาเธอเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า
“มึงจงไปถอดสร้อยพระมาจากอีริน...แค่สะกดจิตให้อ้ายอีพวกนี้ไปถอดสร้อยพระให้ ข้าก็จักได้ร่างอีรินแล้ว คุณพระจักต้องเป็นของข้า” ผีหยดหัวเราะชอบใจ
ooooooo
เดือนซึ่งถูกสะกดจิตตรงไปหารินที่กำลังง่วนอยู่กับการทำงาน จะคว้าสร้อยพระที่ห้อยคอ รินหลบทันทำให้คว้าพลาด เดือนสั่งให้ถอดสร้อยพระให้ รินไม่ยอมดิ้นหนี แต่เธอแรงเยอะจนน่าตกใจ
“ฉันบอกให้เอาสร้อยพระมาให้ฉัน” เดือนพยายามดึงรินเข้ามาใกล้ๆจะได้ถอดสร้อยถนัด เธอสู้สุดฤทธิ์ ถีบอีกฝ่ายกระเด็น เดือนลุกขึ้นมาได้ผลักรินกระแทกกับโต๊ะจนทรุดแล้วบีบคออย่างแรง ก่อนที่รินจะขาดอากาศหายใจ ปาลผ่านมาพอดี เข้าไปช่วยไว้ทัน จับเดือนเหวี่ยงสุดแรงล้มกระแทกพื้น มนต์สะกดหลุดไปด้วย ผีหยดแค้นใจมากที่เขาแส่ไม่เข้าเรื่อง...
หลังจากทุกอย่างสงบ รินเดินไปล้างตัวโดยมีปาลตามมาช่วยเป็นบอดี้การ์ด เธอขอบใจเขามากที่ช่วยเอาไว้ เขาอดถามไม่ได้ว่าช่วงนี้วิษณุเป็นอะไรหรือเปล่า เมื่อเช้าเห็นพูดคนเดียวใต้ต้นไม้อยู่นานสองนาน แถมยังจุดธูปอีกด้วย เธอตัดสินใจเล่าเรื่องที่วิษณุบอกว่าตัวเองเป็นคุณพระวนาเทพกลับชาติมาเกิดให้ฟัง
อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 4 วันที่ 11 ส.ค.61
ละครนางบาป บทประพันธ์โดย กิ่งฉัตรละครนางบาป บทโทรทัศน์โดย จันมณี,ชื่นใจมาลี, ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมล
ละครนางบาป กำกับการแสดงโดย วีระชัย รุ่งเรือง
ละครนางบาป ผลิตโดย บริษัท ดวงมาลีมณีจันทร์ จำกัด
ละครนางบาป ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ