อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 8 วันที่ 26 ส.ค.61
ไม่ใช่แค่ช่วยแม่ดูแลหยดเท่านั้น หยาดยังรับผิดแทนอีกด้วย มีอยู่คราวหนึ่งหยดอยากกินมะม่วงแทนที่จะขอเจ้าของดีๆกลับสั่งหยาดให้ปีนไปเก็บให้ เจ้าของต้นมะม่วงจับได้จะเอาเรื่อง หยดผลักน้องให้ออกไปรับหน้า แถมโกหกว่าน้องเป็นคนต้นคิด เจ้าของมะม่วงคว้าไม้ไล่ตีทั้งพี่ทั้งน้อง แม่เยื้อนต้องวิ่งเอาตัวกันลูกไว้ครั้นแม่เยื้อนรู้ว่าหยดเป็นคนต้นคิดบังคับให้น้องขโมยมะม่วงมาให้แต่กลับโยนบาปไปให้น้องก็จะลงโทษ นอกจากไม่ยอมรับผิดแล้ว หยดยังยืนกรานว่าหยาดเป็นคนต้นคิดเรื่องขโมยมะม่วง แล้ววิ่งหนีขึ้นเรือนปิดประตูใส่หน้าแม่อีกต่างหาก ไม่ยอมให้แม่ทำโทษ แม่เยื้อนเรียกหยาดเข้ามาหา
“แม่ขออันใดหน่อยได้รึไม่ อย่าไปโทษไปโกรธพี่สาวเอ็งเลยนะ พี่เอ็งมันดื้อ รักแต่ตัวเอง มิรู้จักโตสักที เลยทำกับเอ็งเยี่ยงนั้น”
“ฉันมิเคยโกรธมิเคยโทษพี่หยดดอกจ้ะแม่ แม่อย่าคิดมากเลยนะจ๊ะ” พูดจบหยาดปาดน้ำตาทิ้งขยับจะไป
“ท่าทางแบบนี้น้อยใจแม่ใช่หรือไม่ เอ็งมิต้องน้อยใจดอก แม่รักเอ็งมิต่างจากอีหยดดอกรู้หรือไม่
เพียงแต่พี่สาวเอ็งมันมิรู้ความอันใดดีอันใดชั่ว แม่จักต้องคอยดูแลปกป้องมัน เอ็งเป็นน้อง เอ็งก็ต้องคอยดูแลพี่ ถ้าวันใดอีหยดมันจักทำผิดอีก เอ็งต้องคอยตักเตือนมันแทนแม่ เข้าใจรึไม่”
“จ้ะ ฉันจักดูแลพี่หยดเองจ้ะแม่”
“คนดีของแม่” แม่เยื้อนดึงหยาดมากอด สองแม่ลูกกอดกันด้วยความรัก...
ยุพดียังใจลอยอยู่กับเรื่องราวในอดีต ฝนกลับเข้าบ้านเห็นแม่ถือตะหลิวค้าง ปลาในกระทะเริ่มมีควันขึ้น ก็ร้องเอะอะว่าใจลอยไปถึงไหน ปลาจะไหม้แล้ว ยุพดีตื่นจากภวังค์เห็นปลาบู่ไหม้ไปบางส่วนก็ตกใจ ฝนคว้าตะหลิวไปจากมือแม่ตักปลาบู่ใส่จาน แล้วบอกให้ท่านไปพักเดี๋ยวเธอจัดการที่เหลือให้เอง...
ระหว่างนั่งกินข้าวด้วยกัน ฝนถามแม่ว่าไปเยี่ยมน้องมาเป็นอย่างไรบ้าง ท่านฟ้องว่าเดี๋ยวนี้เดือนร้ายใหญ่แล้ว ให้เธอช่วยปรามน้องให้รู้จักเกรงใจวิษณุบ้าง เธอกลับบอกว่าเดือนก็เป็นแบบนี้ คิดอะไรก็พูดออกไป แต่ไม่มีอะไร แล้วถามถึงวิษณุว่าเป็นอย่างไรบ้างเครียดมากไหม
“นิดหน่อยน่ะลูก แต่ณุเขาตั้งใจทำโปรเจกต์นี้มากเลยนะลูก”
“ณุก็คือณุ จริงจังกับงานไม่เคยเปลี่ยน ถ้าไม่ได้ทำงานณุคงบ้าตาย”
ยุพดีสรุปเอาเองว่าที่ฝนเลิกกับวิษณุเพราะเขาบ้างาน ทั้งที่หมั้นกันแล้ว แต่พอเขากลับจากถ่ายสารคดีที่ยุโรป กลับยกเลิกงานแต่ง ฝนไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ บอกแค่ว่าวิษณุเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดตั้งแต่เธอเคยเจอ แต่ต่อให้เป็นคนดีก็ใช่จะอยู่กับเราได้แล้วชวนแม่กินข้าวกันต่อ
ooooooo
รินจะโยกฉากของเมื่อวานที่ยังค้างสองฉากมาเก็บวันนี้ เสื้อผ้าหน้าผมจะได้ต่อเนื่องแต่ทำไม่ได้เนื่องจากอุปกรณ์ประกอบฉากยังมาไม่ครบ ในเมื่อปาลไม่ต้องเข้าฉาก รินจึงบอกให้เขากลับไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อนก็ได้ เขาส่ายหน้าไม่เป็นไร เผื่อพี่ณุอยากโยกหรือซ่อมอะไรจะได้ไม่ต้องเสียเวลาโทร.ตาม
“ไงพี่ นักแสดงผมมืออาชีพหรือเปล่า” บอลเห็นทั้งรินและปาลยิ้มให้กันพลอยสบายใจไปด้วยที่ทั้งคู่เลิกหมางใจกัน...
ปาลถือบทหลบมานั่งใต้ต้นไม้ร่มๆ รินเดินมาเคลียร์งานแถวนั้นพอดีเข้ามาทักทำไมมานั่งตรงนี้ไม่เข้าไปนั่งข้างใน เขาเห็นคนเยอะ อยากเคลียร์อะไรในหัวหน่อย เธอกระเซ้าคนอย่างเขามีอะไรให้ต้องคิดมากด้วยหรือ เขาแซวกลับต้องเป็นผู้จัดอย่างเธอเท่านั้นหรือถึงจะมีเรื่องปวดหัวได้
“ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย แค่ฉันเห็นคุณเหมือนเข้าใจอะไรทุกอย่างตลอดเวลา ไม่น่าจะมีเรื่องคิดมาก”
“มันก็มีบ้างที่ผมพยายามทำความเข้าใจ ยังไงก็ยังผ่านมันไปได้มั้ง”
“ถ้าคุณอยากรู้เรื่องเมื่อคืนฉันตอบคุณไม่ได้หรอกนะ ก็ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันไม่ใช่คนที่เก่งเรื่องพวกนี้ คุณเข้าใจไหมฉันปล่อยให้ตัวเองรู้สึก...คือ ฉันปล่อยให้อะไรมันมารบกวนใจฉันไม่ได้หรอกนะ ไม่งั้นฉันคงไม่มีสมาธิคิดแก้ปัญหาอะไร คุณก็เห็นว่าปัญหาในกองมันวุ่นวายแค่ไหน แล้วถ้าฉันยังต้องคิดมากเรื่องคุณ เรื่อง...” รินตัดสินใจนั่งลงคุยกับเขาเป็นเรื่องเป็นราว ปาลเห็นเธอมือไม้สั่น จับมือเธอไว้ปลอบให้ใจเย็นๆ
“คุณอย่าโกรธผมนะ คือที่ผมบอกว่าผมไม่เข้าใจ ผมหมายถึงบท” ปาลพูดไปอมยิ้มไป รินเขินดึงมือออก
“แล้วทำไมไม่บอก ปล่อยให้ฉันพูดอยู่ได้”
ปาลอ้างถ้าบอกก็อดฟังอะไรๆที่อยากได้ยิน รินยิ้มเขินแล้วนิ่งงันไปเลย เขาไม่มั่นใจว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า จึงพูดรหัสลับที่รู้กันแค่สองคนว่า “โกดำ”
“อะไรของคุณอีก” รินเขินหน้าแดงหนักขึ้น
“เอ้า ก็คุณนิ่งไปผมเลยไม่แน่ใจว่านี่คือคุณตัวจริงหรือเปล่า ไม่เคยเห็นคุณยิ้มแบบนี้มาก่อน”
ระหว่างนั้นมีเสียงวิทยุเรียกหาปาลให้ไปเข้าฉาก รินกระเซ้าว่าแฟนคลับตามแล้ว รีบไปได้แล้ว ปาลยิ้มดีใจมีกำลังใจทำงานสุดๆ...
ที่ห้องแต่งตัวพายกำลังให้ลูกหมีช่วยเติมหน้าให้ ปาลเดินเข้ามาสีหน้ายิ้มแย้ม พายเห็นรอยยิ้มเปี่ยมสุขของเขาทนดูไม่ได้ลุกขึ้นจะไป เขาร้องเรียกไว้ให้อยู่ต่อบทกันก่อน
“ไม่เป็นไรค่ะ พายอ่านมาแล้ว เล่นจริงเลยได้ค่ะ”
บอลเข้ามาตามนักแสดงที่พร้อมแล้วให้ไปที่หน้าเซตได้เลย พายเดินออกไปหน้าตาเฉยไม่รอใครทั้งสิ้น ปาลมองตามแปลกใจกับท่าทีหมางเมินของเธอ
ooooooo
ฉากแรกที่ถ่ายทำเป็นตอนที่หยาดให้นายปั้นช่วยหาน้ำมันมะรุมซึ่งเป็นยาพิษร้ายแรงมาให้ ปาลในบทนายปั้นกับพายในบทหยาดเล่นรับส่งกันได้ดี แม้ไม่ค่อยคล่องเหมือนที่ผ่านๆมา แต่ก็ไม่ต้องเทกใหม่
รินยืนดูที่มอนิเตอร์ เห็นบทพูดนี้แล้วอดนึกถึงวันที่เจอปาลครั้งแรกไม่ได้ ตอนนั้นเธอช่วยเขาต่อบทโดยเธอจะเล่นเป็นหยาดให้ ปาลเล่นได้ถึงบทบาท สายตาที่มองมาทำเอาเธอไปไม่เป็น...
ปาลที่ยังยืนอยู่ในฉากส่งสายตามาทางริน ส่วนเธอก็มองตอบต่างยิ้มให้กันแบบคนอินเลิฟปิดไม่อยู่ พายทนดูไม่ได้เดินหนี กิฟท์แปลกใจร้องถามว่าเป็นอะไรไป
“เปล่าค่ะ พายแค่อินกับบทไปหน่อย”
“อินคนไหนล่ะคะ นายปั้นหรือวนาเทพ ถ้าวนาเทพไม่ได้นะคะของกิฟท์” กิฟท์พูดติดตลกอยากให้บรรยากาศดีขึ้นแต่ดูเหมือนไม่ช่วยอะไร พายยิ้มเจื่อนๆเดินหลบออกมา ปาลไม่สบายใจเดินตามจนทันถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เธอส่ายหน้าไม่ได้เป็นอะไร
“แต่เมื่อครู่นี้ดูพายเล่นไม่ค่อยลื่นเหมือนทุกทีเลย ผมเข้าไดอะล็อกผิดจังหวะหรือเปล่า”
“เปล่านี่คะ พี่ปาลไม่ได้ผิดหรอก พายต่างหากที่เข้าไปผิดจังหวะ” พายพูดแบบมีนัย ทำให้ปาลยิ่งเครียด บอลเข้ามาช่วยแก้ไขสถานการณ์ บอกให้พายไปเปลี่ยนชุดได้เลย ส่วนปาลยังมีฉากต้องถ่ายต่อ...
พายเดินหน้าเศร้ามาที่ห้องแต่งตัว เดือนอยู่แถวนั้นกำลังอัปรูปพายกับปาลในชุดหยาดและนายปั้นของฉากเมื่อครู่นี้ลงใน IG พร้อมกับแคปชัน
“หยาด...ฉันรักหยาด...หยาดไม่เข้าใจรึ ทุกคืนความคิดถึงและความอาลัยที่มีต่อหยาด ผูกอยู่ในใจฉันจนฉันไม่รู้จะคลายมันได้อย่างไร #นายปั้นนางหยาด ฟินสุดติ่งอะริงอะดิง”
เดือนอัปรูปเสร็จ เดินมาหาพาย เล่าให้ฟังว่าอัปลง IG แค่ 5 นาทีมีคนกดไลค์พันครั้ง พายมองยอดไลค์ก็ยิ่งเศร้ารู้ว่ามันไม่มีทางเป็นจริง เดือนเห็นท่าทางของเธอถามว่าเป็นอะไร
“เปล่าค่ะ” พูดจบพายเดินไปเปลี่ยนชุด
“เป็นอะไรของเขานะ” เดือนมองตามงงมาก แอมแปร์เอารูปในมือถือที่ถ่ายปาลกอดรินให้ดู เธอเคยเห็นรูปนี้แล้ว แอมแปร์ไล่รูปอื่นในไลน์กรุ๊ปละครนางบาปให้ดูอีก มีรูปตอนพายจับมือปาลตรงก๊อกน้ำอีกด้วย เดือนเห็นแล้วก็ยิ้มชอบใจ
ooooooo
ปาลกำลังเปลี่ยนชุดตอนที่แม่โทร.หา มีเสียงหมาเห่าดังลอดเข้ามาในสาย เขาร้องทักว่าแม่กลับเมืองไทยแล้วหรือ ได้ยินเสียงไอ้จัมโบ้เห่าดังลั่น
“ใช่ เนี่ยแม่เพิ่งไปรับมันกลับมา เออ แล้วนี่ปาลอยู่กองถ่ายเหรอลูก”
“ครับ หมดคิวนี้เดี๋ยวก็ได้กลับแล้วครับ แต่น่าจะได้พักเสาร์ อาทิตย์นี้ครับ”
“ดีเลย ชวนหนูรินมากินข้าวนะลูก นี่แม่หอบชีสข้ามน้ำข้ามทะเลมาเลยนะ เตรียมทำมื้อพิเศษให้หนูรินโดยเฉพาะ”
“ผมจะลองชวนดูนะแม่” ปาลวางสายยิ้มๆ แอมแปร์แซวว่ายิ้มอะไร เขารีบบอกว่าไม่มีอะไร...
รินนั่งจิบกาแฟไปพลางเคลียร์งานไปด้วย ปาลเห็นวิวริมน้ำยามเย็นกับสาวสวยยกมือถือขึ้นมาเก็บภาพไว้ เธอหันมาเห็นเขาถ่ายรูปตัวเองก็โวยวายมาแอบถ่ายเธอทำไม เขาไม่พูดอะไรอัปรูปลง IG โดยแท็กเธอ เสียงเตือนจาก IG ของเธอดังขึ้น รินเปิดดูเห็นปาลอัปรูปเธอกับวิวริมน้ำและพระอาทิตย์ที่กำลังทอแสงดูลงตัวไปหมด เธอยิ้มออกมาอย่างพอใจแต่อดต่อว่าเขาไม่ได้ว่าทำไมต้องแท็กเธอด้วย เธอยิ่งไม่อยากให้คนอื่นรู้
“รู้ว่าคุณพิเศษกับผมน่ะหรือ”
“ฉัน...ฉันไม่ชอบมีปัญหาไม่อยากวุ่นวายอ่ะ คุณก็รู้”
ปาลแนะให้รินเลิกเล่นโซเชียลทุกชนิด เลิกทำงานแล้วย้ายไปอยู่ป่าจะได้ไม่ต้องยุ่งกับใครสมใจอยาก แล้วถามว่าหมดคิวนี้พอจะมีเวลาว่างไหม แม่ของเขาฝากชวนเธอไปกินข้าวที่บ้าน ท่านบ่นตั้งแต่เรากลับจากภูเก็ตแล้วว่าอยากเจอเธอ และถ้าเธอไม่ไป รับรองได้ว่าแม่ของเขาต้องโทร.หาแม่ของเธอให้จัดการให้แน่นอน พูดไม่ทันขาดคำแม่ของรินโทร.มา รินจะรับสาย เขาแตะมือเธอไว้ “รับปากแม่คุณด้วยว่าจะไป”
ooooooo
ผีหยดยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ตามรินไปห้องน้ำหวังจะสิงอีกครั้งแต่เห็นสร้อยพระถึงกับผงะ ด้วยความแค้นจะบีบคอให้รู้แล้วรู้รอด แต่ต้องชะงักเมื่อเดือนเปิดประตูห้องสวนออกมา เธอเห็นสร้อยพระที่วิษณุขอคืนจากตัวเองไปอยู่บนคอรินก็ไม่พอใจ ด่าว่าว่าหน้าด้านอยากได้ของคนอื่น
“ไม่ใช่นะเดือน คือ...รินบอกไม่ได้จริงๆมันเป็นเหตุผลของพี่ณุที่ต้องให้รินใส่ก็เพราะ...” รินไม่กล้าบอกว่าที่ตัวเองต้องสวมพระเพราะกลัวถูกผีสิง ผีหยดหมั่นไส้ สะกดจิตเดือนให้ถอดพระคืน เธอตรงไปกระชากสร้อยพระจากคอ รินไม่ยอมให้ยื้อไว้สุดฤทธิ์ สองสาวยื้อกันตั้งแต่ในห้องน้ำจนออกมาข้างนอก ลูกหมีมาเห็นพอดีเข้ามาห้าม เดือนถึงได้ยอมปล่อยรินไป...
อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 8 วันที่ 26 ส.ค.61
ละครนางบาป บทประพันธ์โดย กิ่งฉัตรละครนางบาป บทโทรทัศน์โดย จันมณี,ชื่นใจมาลี, ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมล
ละครนางบาป กำกับการแสดงโดย วีระชัย รุ่งเรือง
ละครนางบาป ผลิตโดย บริษัท ดวงมาลีมณีจันทร์ จำกัด
ละครนางบาป ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ