อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 9 วันที่ 30 ส.ค.61

อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 9 วันที่ 30 ส.ค.61

“จริงรึเจ้าคะ คุณพระสัมผัสได้ถึงดวงใจของบ่าวใช่รึไม่”

“ฉันมาเพื่อบอกเธอว่าชาตินี้ฉันคงทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพี่สาวเธอไม่ได้ ฉันไม่สามารถให้ทั้งความรัก ทั้งฐานะเมียที่ฉันเคยพูดไว้ในอดีตและมันก็คงเป็นคำสาปที่ทำให้ฉันต้องติดบ่วงกรรมตัวเองจนถึงชาตินี้ ให้อภัยฉันเถิดนะหยาด ฉันผิดต่อพี่สาวเธอนัก” วิษณุมองไปรอบๆมั่นใจว่าไม่มีผีหยาดก็หันหลังเดินจากมา

“เหตุใดคุณพระจึงพูดจาตัดเสน่หาบ่าวเยี่ยงนั้นเล่า” ผีหยดน้ำตาซึม...



ที่ห้องพักฟื้น ผีหยาดปรากฏตัวขึ้นมานั่งข้างๆแม่ จับมือไว้ข้างหนึ่ง แม้ตาจะหลับแต่ลูกตายุพดีกลอกไปมาเหมือนฝันอะไรสักอย่าง นิ้วของเธอเริ่มขยับได้ ก่อนจะดึงมือผีหยาดหายไปในรอยเชื่อมต่อของกาลเวลา ย้อนไปในอดีตที่ห้องใต้ดิน ผีหยาดเห็นหยดนอนอยู่กับพื้นมีมีดพร้าปักอยู่ เลือดมากมายไหลนองพื้น แม่เยื้อนคลานเข้าไปกอดหยดไว้

“หยด หยดลูกแม่ หยด...ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยลูกข้าด้วย” แม่เยื้อนคร่ำครวญปานจะขาดใจ หยดมองแม่เขม็ง

“สาแก่ใจแม่แล้วใช่ไหม แม่คงอยากให้ฉันตายมานานแล้ว ลูก...ที่แม่ไม่เคยเห็นเป็นลูก”

ผีหยาดยืนมองแม่กับพี่สาวอย่างใจสลายเพิ่งได้เห็นเหตุการณ์หลังจากที่ตัวเองตาย จังหวะนั้นมีเสียงนางทาสร้องเรียกให้แม่เยื้อนเปิดประตูออกมา หยดกับแม่ยังคงจ้องหน้ากัน

“ชาติหน้า มิว่าจักเกิดเป็นนายหรือบ่าว ขออย่าได้พบเจอ อย่าได้ต้องเกี่ยวข้องกัน ข้าจักไม่ขอเกิดเป็นลูกคนเยี่ยงเอ็งอีก” หยดตะโกนจนเจ็บแผลถูกแทง เลือดไหลออกจากปาก แววตาเลื่อนลอยใกล้ตาย “แม้ผู้ใดที่เกิดมาเป็นลูกคนอย่างเอ็ง ขอให้พานพบกับเรื่องอัปรีย์ ให้มันเจ็บ...ให้มันแค้นเท่าข้า” หยดเริ่มกระตุกติดๆกันก่อนจะแน่นิ่ง แม่เยื้อนร้องไห้โฮกอดศพลูกไว้

“หยด...หยดลูกแม่...แม่รักเอ็งได้ยินไหม แม่รักเอ็ง”

ประตูห้องใต้ดินถูกทาสชายพังจนเปิด ต่างตกใจที่เห็นหยดตายอนาถ ทาสชายโวยวายว่าแม่เยื้อนทำอะไรลงไป เธอไม่รับฟังเสียงใดๆพยายามปลุกลูกให้ฟื้นจะมาตายจากตนไปอีกคนไม่ได้ ทาสชายพยายามแยกเธอออกจากศพหยด แต่เธอกอดไว้แน่น

“อีหยด อีหยด...ไม่จริง...ไม่จริง เอ็งแกล้งมิได้ยินเสียงข้าใช่รึไม่ ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้อีหยด”

ทาสชายช่วยกันแยกแม่เยื้อนออกจากศพจนได้ จากนั้นพาตัวไปที่เรือนใหญ่พบกับแม่นายที่ต้องสูญเสียทั้งลูกและหลานในคราวเดียวกัน

“อีเยื้อน มึงอธิบายกูมาเดี๋ยวนี้ นี่มันเรื่องอันใด ทำไมลูกสาวกู หลานกูจักต้องอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้”

แม่เยื้อนเหมือนคนเสียสติเอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา นายแม่สุดทนเข้าไปตบตีเธออุตลุด สั่งให้พูดเธอยังคงนั่งนิ่งไม่รู้สึกรู้สม

“แล้วพวกมึงมีใครจักเป็นพยานได้บ้าง” นายแม่กวาดตามองหน้าพวกบ่าว หนึ่งในทาสหญิงโพล่งขึ้น

“อีหยาดมันวางยาคุณกำไลเจ้าค่ะ บ่าวจะไปตามอีเยื้อนมาให้การแต่พอเปิดเข้าไปก็เห็นอีเยื้อนกอดศพอีหยดอยู่เจ้าค่ะ”

“เรื่องจริงรึ อีเยื้อนตอบข้ามา” นายแม่เกรี้ยวกราด แม่เยื้อนยังคงนิ่งเงียบ นายแม่เหลืออดตบตีจนเลือดกบปากก็ไม่มีเสียงร้องสักแอะให้ได้ยิน

“ถ้ามึงไม่พูดกูจะตบจนเลือดมึงหมดตัว” นายแม่ทั้งตบตีทั้งกระทืบจนแม่เยื้อนกระอักเลือด ผีหยาดได้แต่รับรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ช่วยอะไรไม่ได้

ooooooo

แม่เยื้อนถูกล่ามโซ่ขังไว้ในห้องใต้ดิน ผีหยาดยืนมองแม่ที่มีสภาพไม่ต่างจากคนบ้า ได้แต่สะท้อนใจ เธอเอาแต่ร้องเพลงกล่อมลูก แต่ไม่ยอมปริปากพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณกำไล...

ชดมองศพลูกสาวทั้งสองคนด้วยใจแทบสลาย อ้อนวอนขอให้พาแม่เยื้อนมาร่ำลาลูกได้หรือเปล่า ทาสชายทำอย่างนั้นไม่ได้ นายแม่กำชับห้ามเอาตัวแม่เยื้อนออกจากห้องใต้ดินเด็ดขาด

“แต่นี่ลูกทั้งคน”

“เอ็งอย่ามาทำเป็นพูด แม่นายเสียทั้งคุณกำไล และหลานที่ยังเล็กนัก ลูกของเอ็งมันอัปรีย์ทั้งอีหยดอีหยาด นี่ถ้าไม่ใช่เพราะคุณพระขอร้องให้ฝัง ป่านนี้ศพของลูกเอ็งคงโดนเอาไปโยนให้แร้งทึ้งแล้ว”...

งานศพคุณกำไลกับลูกทั้งสองคนเป็นไปอย่างโศกเศร้า แขกที่มาร่วมงานต่างซุบซิบนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณกำไลกันอย่างสนุกปาก

“นี่ตายทั้งกลมเลยรึ”

“ใช่ เขาว่าโดนหนึ่งในเมียทาสของคุณพระวางยาพิษ”

“อีพวกทาสมันก็มักใหญ่ใฝ่สูงอย่างนี้แหละ คงจะริษยาแม่กำไลเขาจนทนไม่ไหว”

“เมื่อกี้หล่อนว่าเมียทาสนั้นชื่อกระไรนะ”

“เห็นเขาว่าชื่ออีหยาด”

“อีหยาด หน็อย นางทาสใจบาป” แขกพากันนินทาไม่สนใจว่าเสียงจะดังไปถึงหูคุณพระวนาเทพหรือไม่...

ชดฝังศพลูกทั้งสองเพียงลำพังไม่มีใครมาร่วมงาน หยาดตายตาหลับแต่หยดนอนตายตาลืมโพลง เขาพยายามปิดตาลูกก็ไม่สำเร็จ

แม่เยื้อนที่ถูกล่ามโซ่ขังไว้ในห้องใต้ดินได้แต่ภาวนาถึงวิญญาณของลูก

“หยด มิว่าเพลาจักผ่านไปนานสักเพียงใด เอ็งก็ยังคงทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูงเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ต่อให้ต้องทำสิ่งที่ระยำ เลวทรามเพียงใด เอ็งก็มิรู้ว่ามันผิด...หากชาติหน้ามีจริง และข้ากับเอ็งจักต้องสิ้นสุดจากกันดังวาจาที่เอ็งลั่นไว้ ข้าคงไม่ได้เกิดมาอบรมสั่งสอนเอ็งอีก ข้าขอใช้ฐานะความเป็นแม่ในชาตินี้ สาปแช่งให้เอ็งติดอยู่ที่นี่ไม่ได้ไปผุดไปเกิด จนกว่าเอ็งจักสำนึกในบาปกรรมที่เอ็งทำลงไป”

เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงเหมือนจะรับรู้ถึงคำสาปแช่งของแม่เยื้อน...

ผีหยาดตกใจมากจนต้องปล่อยมือแม่ เพิ่งรู้ว่าที่พี่หยดไปผุดไปเกิดไม่ได้เพราะถูกแม่สาปไว้นี่เอง

“ที่พี่หยดถูกขังในเรือนจวบจนบัดนี้ เป็นเพราะยังมิเคยสำนึกในผลกรรมของตัวเอง มิใช่เพราะคำสัญญาของคุณพระ” ผีหยาดมองแม่เยื้อนที่ดวงตากระตุกด้วยความเครียด

ooooooo

รินกับปาลอยู่ตรงต้นไม้ที่เป็นจุดเกิดเหตุ ต่างไม่รู้ว่าเกิดเรื่องเลวร้ายกับยุพดีได้อย่างไร ปาลมองไป รอบๆต้นไม้อย่างไม่แน่ใจ

“เอาจริงๆนะคุณ ถึงตอนนี้ผมก็ไม่มั่นใจอะไรอีกแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในกองที่คุณตกนั่งร้านแขนหัก ที่รถคุณเกือบคว่ำว่ามันเป็นอุบัติเหตุหรือ...” ปาลพูดไม่ทันจบ พาไลเดินถือถุงใส่ขนมเข้ามาเสียก่อน

“ต้นบอกพี่เรื่องแม่น้องเดือน อันตรายจริงๆนะคะแล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงคะเนี่ย หรือว่าฝีมือผีนางหยาดอาละวาดคะ”

“ไม่หรอกมังคะ คงจะเป็นอุบัติเหตุน่ะค่ะ”

“เหรอคะ พี่ว่ามันรุนแรงไปรึเปล่า ตอนน้องรินแขนหักนั่นก็ทีหนึ่ง แล้วตอนรถเกือบคว่ำนั่นอีก” พาไลเห็นสายตาจ้องจับผิดของปาลก็ชะงัก “เอ่อ พี่ก็แค่เป็นห่วงน่ะค่ะ ก็เล่นกันถึงจะเอาชีวิตคนในกองแบบนี้ คนปกติไม่น่ามีใครคิดทำนะคะ คนในกองพี่น้องกันทั้งนั้น ยังไงก็ระวังตัวกันหน่อยนะคะ พาไลเป็นห่วงจริงๆ เดี๋ยวพี่ขอตัวไปหาต้นก่อนนะคะ” พาไลเดินเลี่ยงออกไป ปาลมองตามสายตาไม่ไว้ใจจนรินต้องเอาศอกกระทุ้ง

“ทำไมทำท่าจับผิดพี่พาไลเขาแบบนั้นล่ะคุณ”

“ผมก็แค่ไม่ไว้ใจว่าเขาหวังดีกับคุณจริงๆแค่นั้นแหละ”

“ช่างมันเถอะ อย่างน้อยตอนนี้ก็มีคุณคนหนึ่งที่หวังดีกับฉันแน่ๆ” รินมองปาลตาหวาน...

วันนี้ถ่ายฉากง่ายๆ เป็นฉากคุณพระอ้อนเมีย วิษณุแทบไม่ต้องบรีฟอะไร กล้องพร้อม พระนางพร้อม วิษณุสั่งแอ็กชัน ต้นในบทคุณพระวนาเทพปั้นหน้าแฉล้มเข้าไปหาคุณกำไล

“ทำไมแม่กำไลหน้าตูมเยี่ยงนั้นเล่า”

“คุณพระก็พูดไปเรื่อย เมียมิได้หน้าตูมตรงไหนนี่เจ้าคะ”

“เอ อยู่กันได้มินาน แม่กำไลก็เริ่มจักโกหกฉันแล้วรึ หรือว่าแม่กำลังจักปล่อยให้ฉันทดสอบดูว่าแม่กำไลโกหกฉันจริงรึเปล่า” คุณพระเขยิบเข้าไปเชยคางคุณกำไลขึ้นมา ส่งตาหวานไปให้กิฟท์ในคราบคุณกำไลหางตากระตุกไม่หยุด ภาพที่แอบเห็นต้นกับผู้ชายอีกคนผุดขึ้นมาในความคิดของกิฟท์ ขยะแขยงขึ้นมาทันใด แต่ด้วยสปิริตแรงกล้าคุณกำไลฝืนแสดงต่อ ทำเป็นแม่งอนให้เขาง้อ

อ่านละคร นางบาป ตอนที่ 9 วันที่ 30 ส.ค.61

ละครนางบาป บทประพันธ์โดย กิ่งฉัตร
ละครนางบาป บทโทรทัศน์โดย จันมณี,ชื่นใจมาลี, ภัณฑ์ณัฐ วงศ์วัชรกมล
ละครนางบาป กำกับการแสดงโดย วีระชัย รุ่งเรือง
ละครนางบาป ผลิตโดย บริษัท ดวงมาลีมณีจันทร์ จำกัด
ละครนางบาป ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ