อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 18 วันที่ 29 ก.ค. 56

ห้องคอมพิวเตอร์ที่สถานีตำรวจในฮ่องกง อเล็กซ์นั่งอยู่กลางวงล้อมของคอมพิวเตอร์คลิกดูรูปจากกล้อง CCTV ที่ถูกส่งผ่านเน็ตสลับกันไปมา พร้อมกับคุยโทรศัพท์ท่าทางร้อนรน

“ตอนนี้กล้องตามถนนใหญ่ที่จับภาพรถของคุณเหม่ยอิงได้มีอยู่สามตัวครับ” จ้าวซันถามว่ารถมุ่งหน้าไปทางไหน “ยังไม่ทราบแน่ชัดนะครับ ด้านหน้ามีทางแยกหลายทาง แต่ตำรวจทางหลวงกำลังติดตามและส่งข้อมูลมาให้อยู่ครับ”

จากการเช็กกันอย่างยากลำบากเพราะสัญญาณไม่ดี จ้าวซันรู้ว่ารถเหม่ยอิงแล่นอยู่บนถนน Cape Collison แต่ถนนสายนี้ยาวและมีทางเลี้ยวมาก อเล็กซ์แจ้งว่าตนได้ให้ตำรวจที่อ่าว Big Wave ขับย้อนขึ้นมาแล้ว

จ้าวซันทนไม่ได้เห็นรถมอเตอร์ไซค์ของตำรวจจอดอยู่ เอ่ยปากขอยืมแล้วบิดออกไปทันที ร้องบอกอาหลี่ เต๋อเป่าและผู้กองเหลียงกับหมวดจางว่า “คืบหน้ายังไงแล้วโทร.บอกด้วย หรือไม่ก็ส่งแมสเสจมา”

ระหว่างบิดมอเตอร์ไซค์ไป จ้าวซันก็คิดว่าถ้าเป็นเหม่ยอิงเธอจะพาบราลีไปที่ไหน พอไปเห็นป้ายบอกทางไปถนน Cape Collison เขาเลี้ยวไปทันที ภาวนา “ขอให้ตามทันทีเถิด” แต่พอเหลือบมองเข็มบอกระดับน้ำมันปรากฏว่าน้ำมันจะหมดถัง เขาพึมพำอย่างหงุดหงิด “ให้มันได้อย่างนี้สิ” แต่ครู่เดียวก็ได้รับข้อความเข้ามือถือ พอหยิบดูก็บิดรถพุ่งไปอย่างเร็ว

ooooooo

เหม่ยอิงขับรถไปราวกับพายุ เปิดเพลงฟังอารมณ์ดี แสยะยิ้มพึมพำถึงบราลี...

“ดิ้นให้สนุกอยู่ในท้ายรถไปเลยนะจ๊ะ”

พลันก็สะดุดเมื่อเห็นรถตำรวจตั้งด่านอยู่ข้างหน้า เธอกลับรถพุ่งไปมองผ่านกระจกหลังพึมพำท้าทาย

“มาลองดูสักตั้งก็ได้ว่ารถตำรวจของรัฐบาลฮ่องกงกับรถยนต์ของฉัน ใครมันจะแรงกว่ากัน” ว่าแล้วเหยียบคันเร่งแทบมิด รถพุ่งทิ้งห่างรถตำรวจไปไกลลิบ เห็นซอยเล็กๆ ข้างหน้าจึงหักเลี้ยวเข้าไปหมายเล่นเอาเถิดเจ้าล่อกับตำรวจ แต่กลับเจอจ้าวซันขี่มอเตอร์ไซค์มาปาดหน้าจอดขวางยืนคร่อมค้ำรถไว้แบบตายเป็นตาย

เหม่ยอิงเบรกจอดสนิทห่างจากจ้าวซันแค่คืบ จ้าวซันมองเธอด้วยแววตาผิดหวังเสียใจ ดูว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไป แต่เหม่ยอิงไม่ลงจากรถ สองมือจับพวงมาลัยมองเขานิ่ง จ้าวซันจึงเป็นฝ่ายเดินไปบอกให้ลงมาคุยกัน

จ้าวซันมองเข้าไปในรถ เห็นสัมภาระวางอยู่ที่เบาะหลังผิดสังเกต บอกให้เธอเปิดท้ายรถให้ดูหน่อย เหม่ยอิงเล่นลิ้นถ่วงเวลา ครั้นจ้าวซันใช้ไม่้อ่อนขอร้อง เธอถามให้ตกใจว่า

“แล้วถ้าเกิดน้องเปิดออกมา แล้วพี่ได้พบว่า ข้างในคือศพคนตายล่ะคะ”

“เหม่ยอิง เปิดเดี๋ยวนี้!!” จ้าวซันตกใจมาก พอเหม่ยอิงเปิดให้ดู เห็นบราลีนอนขดหน้าซีดเหงื่อท่วมตัวอยู่ จ้าวซันจับตัวเขย่าเรียก “ม่านฟ้า...ม่านฟ้า...น้องต้องไม่เป็นอะไร...ม่านฟ้า...” จ้าวซันพยายามดึงตัว บราลีขึ้นนั่ง เธอลืมตาเห็นจ้าวซันก็ทำได้แค่พึมพำ...

เจ้าพี่...แล้วฟุบไปอีก

จ้าวซันอุ้มบราลีออกมาได้ก็เจอเหม่ยอิงถือปืนจ่ออยู่แล้ว เขาพูดอย่างใจเย็นว่า ถ้าบราลีตาย ตนตายแล้วเธอจะได้อะไร เธอบอกว่าไม่ได้อะไรทั้งนั้น และตนก็ไม่ยิงเขาเพราะ “น้องรักพี่ชายใหญ่...แต่น้องจะตายให้พี่ดู!” เธอเอาปืนจ่อหัวตัวเองทันที

“ไม่...อย่า! พี่ขอร้องล่ะเหม่ยอิง น้องต้องตั้งสติ อย่าเอาแต่อารมณ์ น้องจะตายเพื่ออะไร น้องเป็นคนสวย น้องเก่งทุกอย่าง น้องยังมีแม่สี่ มีผิงอัน ที่เขารักน้อง ฝากชีวิตไว้กับน้อง น้องจะยอมแพ้ชีวิตง่ายๆ แค่นี้เหรอ เหม่ยอิงต้องไม่แพ้สิ วางปืนเถอะเหม่ยอิง เราจะร่วมกันหาทางออกให้กับทุกปัญหานะ ยังไงๆ น้องก็คือน้องสาวของพี่ เหม่ยอิงยังจำได้ไหม ว่าเราเคยพูดกับเต้ว่า เราจะช่วยกันทำให้ตระกูลจ้าวของเรา เจริญรุ่งเรืองต่อไปไงล่ะ”

จ้าวซันพยายามหว่านล้อมอย่างใจเย็น เหม่ยอิงร้องไห้พูดปนสะอื้นว่า

“มันจบแล้วพี่ใหญ่...ทุกอย่างมันจบแล้ว เพราะพ่ีใหญ่ไม่รักน้อง พี่ใหญ่นั่นแหละที่เป็นคนผิด”

จ้าวซันยอมรับผิดทุกอย่าง บอกว่าถ้าเธออยากยิงใครสักคนก็ขอให้ยิงตนก็แล้วกัน เหม่ยอิงร้องไห้โฮส่ายปืนไปมาบอกว่าอย่าท้า อย่าคิดว่าตนไม่กล้า จ้าวซันชิงจังหวะที่เธอเผลอกระโดดกอดและแย่งปืนไปได้ ก็พอดีผู้กองเหลียง หมวดจางและตำรวจอีกนายวิ่งเข้ามา สั่งให้เหม่ยอิงมอบตัวเสีย

เหม่ยอิงยอมให้จับกุมโดยดี เธอถูกใส่กุญแจมือ หันพูดกับจ้าวซันด้วยอารมณ์ทั้งรักทั้งแค้น

“พี่ชายใหญ่เก่งมาก กล้าท้าให้น้องยิง เพราะเห็นแล้วว่าตัวเองมีพวกตำรวจมาช่วยทันเวลานี่เองฮ่ะๆๆ ขอให้จ้าวซันมีความสุขกับผู้หญิงแพศยา!” มองจ้าวซัน เห็นเขาอุ้มบราลีขึ้นรถอย่างห่วงใยก็ยิ่งปวดร้าวแล้วก้าวขึ้นรถตำรวจไป

ระหว่างทาง ผู้กองเหลียงพยายามชวนคุยถามว่าทำไมเธอต้องจับบราลีมา ถูกเธอพูดอย่างเย็นชาว่าให้เงียบเสียทีตนจะไม่พูดอะไรกับตำรวจชั้นต่ำอย่างนี้ แต่จะพูดในศาลเท่านั้น ผู้กองเหลียงเลยเงียบไป

ooooooo

จ้าวซันพาบราลีเข้าโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด บราลียังอ่อนเพลียและมึนงง ถามจ้าวซันว่าที่นี่ที่ไหนตนเป็นอะไร

“พี่ขอโทษ...พี่เป็นต้นเหตุให้น้องต้องเคราะห์ร้ายอีกแล้ว อยู่ดีๆ น้องก็ต้องมีศัตรูโดนปองร้าย เพราะน้องใกล้ชิดกับพี่มากเกินไปแค่นี้เอง ม่านฟ้า...เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 18 วันที่ 29 ก.ค. 56

โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์
กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ