อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 17 วันที่ 25 ก.ค. 56
บริษัทจ้าวฉินเย่ว์ที่ฮ่องกง...จ้าวซัน เข้ามาในบริษัทด้วยสีหน้าเครียด เทเรซ่ากับซ่างกวานซิงหอบเอกสารเข้ามาหาทันที บอกจ้าวซันว่าเราจ่ายค่าชดเชยความเสียหายให้สื้อฉวนไม่ไหวแล้ว“ยังไงก็ต้องจ่ายให้เขา เพราะเราเป็นฝ่ายผิดสัญญา” จ้าวซันยืนยันถามว่า “ตอนนี้มีที่ไหนพอให้
พูดแล้วจ้าวซันเดินลิ่วเข้าไปในห้อง เจอฉินเจียงยืนรออยู่แล้ว ถูกถามประชดทันที
“แสบไหมล่ะน้องสาวสุดที่รักของพี่ หาทางจัดการเกาเฟยและนังอสรพิษซะทีเถอะพี่ใหญ่!!”
จ้าวซันบอกว่าเหม่ยอิงไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย ฉินเจียงถามฉุนๆว่าจะโทร.ทำไม จัดการขั้นเด็ดขาดไปเลย พอดีเทเรซ่ามาเคาะประตูบอกว่ามีคนที่สื้อฉวนโทร.มาบอกว่า เมื่อเช้าเหม่ยอิงกับเกาเฟยเข้าไปที่โรงงาน ฉินเจียงฟันธงว่าเข้าไปเก็บข้าวของเตรียมหนีออกไปจากฮ่องกงแน่ๆ เทเรซ่าร้อนใจเสนอว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
จ้าวซันคิดหนัก บอกฉินเจียงว่าอยากคุยกับเหม่ยอิงก่อนที่เรื่องจะถึงตำรวจ
“พี่บอกช้าไปแล้ว ผมเพิ่งแจ้งความไปเมื่อกี๊นี้เอง”
ooooooo
เกาเฟยปลอมเป็นพนักงานส่งของ บอกเจ้าหน้าที่ว่าเอาของมาให้เกาเฟยแล้วถือกล่องเดินลิ่วไปที่ห้องทำงานของตัวเอง กวาดของมีค่าที่โต๊ะทำงานใส่กล่องเปล่าที่ถือมาอย่างเร็ว แล้วถือกล่องรีบออกจากห้องไป
เกาเฟยหลบหลีกพนักงานในบริษัทที่เดินไปมา ออกทางประตูหนีไฟ ลงไปจนถึงชั้นล่าง เห็นผู้กองเหลียง และอเล็กซ์กับตำรวจหลายนายกำลังยืนเหมือนดักอะไรอยู่ จึงหลบไปออกทางประตูหลัง นึกว่าปลอดภัยแล้ว
หารู้ไม่! ถูกสมุนพันหงปิงที่มาดักอยู่เอาถุงดำครอบหัว เกาเฟยทิ้งกล่องดิ้นสุดฤทธิ์ แต่ก็ถูกล็อกคอลากไปจนได้
เกาเฟยถูกเอาตัวไปที่โรงงานทำขนมปัง พันหงปิง ซัดหน้าผัวะพูดอย่างเจ็บใจว่า
“จำเอาไว้...โทษฐานที่แกตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง และไม่ยอมติดต่อกลับมา ฉันก็เลยต้องลากตัวแกมาอย่างนี้ อย่าถือสากันเลยนะ...เจ็บมากไหม” พันหงปิงลูบหัวเกาเฟย พลันก็จิกผมจนหน้าหงาย “ถ้าแกคิดจะหนีละก็...แบ่งเงินมาให้ใช้กันก่อน เอาตัวรอดคนเดียว ไปคนเดียวแบบนี้ มันชั่วเกินไปแล้ว”
เกาเฟยบอกว่าไม่มี “งั้นก็ทำให้มีให้ได้ ไปเอาจากเหม่ยอิงเมียแกมาสิ” พันหงปิงบังคับ
“คุณหนูไม่ใช่เมียฉัน”
“นั่นมันเรื่องของแก แต่ฉันขอส่วนแบ่งหนึ่งในสามของทั้งหมดแล้วกัน ไม่อย่างนั้นฉันจะส่งทั้งแกกะอีคุณหนูคนงามของแกให้ไปนอนในคุกทำเหมือนอย่างที่ฉันเคยนอนมาแล้ว” พูดจบเตะอีกทีแล้วหัวเราะสะใจ
ooooooo
พวกผู้กองเหลียงยังดักรอเกาเฟยอยู่ รอนานจนผู้กองคาดว่าเกาเฟยคงไม่กล้ามาที่นี่ จ่าหมงบอกว่าถ้ามามันโดนแน่
“แต่ผมว่าคงคว้าน้ำเหลวอีกตามเคยนะผู้กอง เกาเฟยมันเพิ่งมาที่นี่” อเล็กซ์เดินมาบอกเอาของในกล่องที่เกาเฟยทิ้งไว้ให้ดู บอกว่าพบที่ประตูเล็กด้านข้างทางไปที่จอดรถ
จึงเป็นปัญหาให้วิเคราะห์กันเครียด อเล็กซ์บอกว่าดูจากกล้องวงจรปิด เกาเฟยปลอมตัวเข้ามาเพื่อเอาของพวกนี้ไป จ้าวซันถามว่าแล้วทำไมของมันจึงอยู่
ที่นี่ได้ อเล็กซ์บอกว่าเกาเฟยหายตัวไป ตนก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไร จ้าวซันนึกได้บอกว่าตรงนั้นไม่มีกล้องวงจรปิดเสียด้วย
“มันคงจะหนีไปแล้วล่ะ แต่คงมีอะไรเกิดขึ้นสักอย่างที่ทำให้มันเอาของพวกนี้ไปไม่ได้”
“เรื่องนี้ผมจัดการเอง ไม่มีใครรู้จักเกาเฟยดีเท่าผมอีกแล้ว” ฉินเจียงอาสาอย่างมั่นใจ
เป็นเวลาที่พันหงปิงกำลังข่มขู่บังคับเกาเฟยให้หาเงินมาให้ได้ มิฉะนั้นจะเอาเนื้อเหม่ยอิงมาทำไส้ขนมปัง! ว่าแล้วก็เรียกลูกน้องมาสั่งให้ไปลากตัวเหม่ยอิงมาให้ได้
ทันใดนั้น มือถือของเกาเฟยในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น พันหงปิงหยิบไปดู เป็นสายจากฉินเจียง พันหงปิงถามว่าจะรับไหม เกาเฟยรับสาย ฉินเจียงพูดอย่างรีบร้อน
“เฮ้ย...ฉันมีเรื่องด่วน อยากให้แกมาร่วมมือด้วย” เกาเฟยตัดบทว่าเราไม่มีอะไรจะพูดกันอีกแล้ว เลยถูกพันหงปิงตบกะโหลกผัวะ เกาเฟยจึงบอกฉินเจียงว่า มีอะไรว่ามา
“อีกไม่นานบริษัทจ้าวฉินเย่ว์คงจะเจ๊ง แกคงรู้ ฉันยักยอกเงินส่วนตัวของจ้าวไทไทมาได้ ที่สำคัญคดีของฉันขืนสู้ไปฉันก็แพ้ ต้องติดคุกหัวโตแน่ ฉันต้องการหนีคดีไปต่างประเทศ เกาเฟย ฉันขอไปเวียดนามกับแกด้วยได้ไหม ถือว่าเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าๆของเราแล้วกัน ฉันแบ่งเงินครึ่งนึงให้แกก็ได้ แกว่ายังไง...เกาเฟย...อย่าเงียบสิ”
พันหงปิงกระชากโทรศัพท์จากเกาเฟยไปกดทิ้ง พูดสะใจ “เรามีทางหาเงินได้ก้อนใหญ่แล้ว ฮ่าๆๆ”
ooooooo
จ้าวซันถามฉินเจียงทันทีที่วางสายว่าสำเร็จไหม ฉินเจียงบอกว่าง่ายกว่าที่คิด เอาเรื่องเงินมาล่อเข้าหน่อยก็สำเร็จ
เทเรซ่าถามอย่างกังวลว่าจ้าวซันจะลงมือเองหรือ ทำไมไม่ให้ตำรวจจัดการ ทั้งฉินเจียงและจ้าวซันเห็นพ้องกันว่าตำรวจไม่ได้เก่งกว่าเราและทำงานช้ามาก ต้องรอหลักฐานและพยานมากมายกว่าจะทำอะไรได้ แต่เราไม่ต้องรอ ไม่อย่างนั้นเราจะช้ากว่าเหม่ยอิงหลายก้าว
“แต่มันจะเสี่ยงไปไหมคะ” เทเรซ่าพยายามท้วงติง
ทั้งฉินเจียงและจ้าวซันบอกว่าไม่กล้าเสี่ยงก็ไม่ใช่ฉินเจียงและจ้าวซัน ให้มันรู้ไปว่าเกาเฟยกับเหม่ยอิงจะเก่งกว่าเราสองคน ทั้งสองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนเทเรซ่าพูดอย่างอ่อนใจว่า
“โอ๊ย...ไม่รู้ด้วยแล้ว เกิดอะไรขึ้นอย่าโทร.มาหาเทเรซ่าแล้วกันนะคะ”
“ถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมสัญญาว่าจะโทร.หาคุณเป็นคนสุดท้ายเลย เชื่อมือผมสิ คราวนี้ผมจัดการได้”
พอเทเรซ่าออกจากห้องไปอย่างอ่อนใจแล้ว
ฉินเจียงบอกจ้าวซันว่า นัดเจอกันสองทุ่มที่โกดังร้าง
บนเกาะลันเตา เรามีเวลาเตรียมตัวอีกสี่ชั่วโมง ตนจะล่วงหน้าไปก่อน ต่างจับมือกันแน่นเตือนให้ระวังตัวด้วย
ooooooo
บราลีข่มใจรอจ้าวซันอยู่จนเย็นยังไม่เห็นมา ถามอากงว่าไหนบอกว่าเขาจะกลับเร็วไง เธอร้อนใจแต่ก็ไม่กล้าโทร.หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำท่าจะกดหลายครั้งแล้วยั้งมือ
สุดท้ายทนไม่ได้กดโทร.ออก หลับตาลุ้นให้ปลายสายรับ
จ้าวซันนั่งมองโทรศัพท์ที่เรียกแล้วหยุดอยู่ถึงสี่ครั้ง เขาพูดขำๆ
“หยุดเสียที ตื๊อได้แค่นี้เองเหรอ หึๆ”
เทเรซ่ามาบอกว่าบราลีโทร.เข้าบริษัทเกือบสิบครั้งแล้ว แต่ตนไม่โอนสายให้เพราะเห็นสั่งไว้
บราลีเปลี่ยนใช้โทรศัพท์บ้านในห้องทำงานจ้าว-ซันโทร.ปรากฏว่าปลายสายไม่รับอีก เธอรู้สึกผิดปกติ พอดีอาหลี่เข้ามาเอาของในห้อง บราลีถามและคอยมองว่าอาหลี่มาทำอะไร อาหลี่ทำปิดๆบังๆหยิบของในลิ้นชัก บราลีเห็นจนได้ว่ามันคือปืน พอถามอาหลี่ก็รีบขอตัว
เห็นอาหลี่มาเอาปืนไป บราลียิ่งไม่สบายใจ วิ่งตามไปไม่ทัน เจออากงเธอถามว่า
“หลี่มาที่นี่ทำไม...เขาบอกอากงหรือเปล่า” อากง
บอกว่าเปล่า “ฉันเห็นเขามาเอาปืนในลิ้นชักของคุณชายไป...” อากงถามว่าเหรอครับ แล้วเดินเลี่ยงไป “เดี๋ยวสิอากง อากงไม่สงสัยเลยหรือว่าหลี่มาเอาปืนไปทำไม คุณชายอาจจะกำลังจะไปมีเรื่องอะไรกับใครก็ได้นะ”
“ไม่ทราบสิครับ” อากงถอนใจอย่างหงุดหงิดแล้วขึิ้นบันไดไป
บราลีนึกอะไรได้ตามไปบอกว่าโทรศัพท์ตนแบตหมด ขอยืมของอากงหน่อย อากงเกี่ยงอิดออด แต่บราลีก็หาเหตุผลจะขอยืม เลยถูกอากงดักคอว่า
“มายืมโทรศัพท์ผมโทร.ไปหาคุณชายใหญ่ใช่ไหมครับ”
“ก็ใช่น่ะสิ เขาต้องเห็นเป็นเบอร์ฉันแน่ๆ เลยโทร.ไปกี่ทีๆก็ไม่รับ”
อากงจึงโทร.ให้เอง แต่มีข้อแม้ว่าโทร.ครั้งเดียวเท่านั้น พออากงกดโทร.ออก ปลายสายรับทันที บราลี รีบคว้าโทรศัพท์ไปต่อว่า
“เจ้าพี่ ทำไมถึงไม่ยอมรับโทรศัพท์น้องเลย”
จ้าวซันอ้างว่าเพิ่งประชุมกับตำรวจเสร็จ ไม่มีอะไร ไม่ได้ออกไปไหน อยู่แต่ในห้องประชุมกับพวกตำรวจเท่านั้น เธอถามคืนนี้จะกลับกี่โมง จ้าวซันบอกว่าคงอีกไม่นาน ขอเคลียร์บัญชีกับเทเรซ่าอีกสักพักแล้วคงกลับ
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 17 วันที่ 25 ก.ค. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ