อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 16 วันที่ 22 ก.ค. 56
ครู่ต่อมา อดิศวร์ ลานนา ภูไทและพันธ์สูรย์นั่งล้อมวงฟังหลวงพ่อเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในโดมทองอย่างตั้งอกตั้งใจ เรื่องราวเริ่มขึ้นตั้งแต่ที่ท่านเจ้าคุณสรรักษ์ ไกรณรงค์ผู้เป็นเจ้าของโดมทอง แอบรักใคร่ชอบพออยู่กับคุณพลับพลึงซึ่งเป็นน้องสาวแท้ๆของท่านผู้หญิงสรรักษ์“แต่ต่อมาเกิดผิดฝาผิดตัวกันอย่างไรไม่อาจจะทราบได้ ทางบิดามารดาของทั้งสองฝ่ายได้จัดการให้ท่านเจ้าคุณสมรสกับคุณมณฑาซึ่งต่อมาก็คือท่านผู้หญิงสรรักษ์นั่นแหละ แล้วหลังจากนั้นโดมทองก็หาความสงบสุขไม่ได้เลย” หลวงพ่อฉุกคิดถึงภาพในอดีตเมื่อครั้งยังเป็นแค่เด็กชายตัวเล็กๆคอยวิ่งตามพันปู่ของพันธ์สูรย์
คืนนั้นเป็นคืนพระจันทร์กระจ่างสวยงาม โดมทองจัดงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของท่านเจ้าคุณสรรักษ์ มีแขกเหรื่อมาร่วมงานเลี้ยงอย่างคับคั่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ท่านผู้หญิงสรรักษ์ในชุดสวยงามแบบฝรั่ง เดินทักทายแขกเหรื่อด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พิศเดินค้อมตัวเข้ามากระซิบกระซาบกับท่านว่า
“ท่านผู้หญิงเจ้าคะ ท่านเจ้าคุณอยู่ในห้องดนตรีเจ้าค่ะ...คุณพลับพลึงก็อยู่ด้วย”
ท่านผู้หญิงสรรักษ์สีหน้าหวาดระแวงขึ้นมาทันที รีบตรงไปยังห้องดนตรี เห็นท่านเจ้าคุณสรรักษ์นั่งอยู่กับกลุ่มแขกสูงอายุกลุ่มหนึ่งกำลังทอดสายตาไปยังคุณพลับพลึงซึ่งสีซอสามสายร่วมกับวงมโหรี เพลงนางครวญที่เธอร้องยิ่งฟังก็ยิ่งเศร้า สายตาที่ท่านเจ้าคุณมองสบตากับเธอนั้นช่างลึกซึ้ง อ่อนโยนราวกับอยากจะเข้าไปปลอบประโลมให้คลายทุกข์ใจ พลันมีเสียงท่านผู้หญิงสรรักษ์ที่พยายามปรับให้แจ่มใสดังขึ้น
“เจ้าคุณพี่มาอยู่ที่นี่เอง แขกเหรื่อถามหากันยกใหญ่ เชิญคุณลุงคุณป้าข้างนอกดีกว่านะคะ ดูเหมือนเขาจะเสิร์ฟอาหารกันแล้ว” ท่านผู้หญิงสรรักษ์หันไปยกมือเป็นสัญญาณให้วงดนตรีหยุดบรรเลง โดยไม่วายจิกสายตามองคุณพลับพลึงซึ่งก้มหน้าหลบด้วยความเกรงกลัว
พวกแขกสูงอายุอยากฟังคุณพลับพลึงสีซออีกจะขอกินอาหารกันในนี้เลย ท่านเจ้าคุณสรรักษ์เห็นดีด้วยแต่ท่านผู้หญิงขัดคอเสียก่อน อ้างว่านั่งกินข้างนอกสะดวกกว่า ลูกๆหลานๆจะได้มากราบอวยพรได้ แล้วบอกให้ท่านเจ้าคุณพาแขกทุกท่านไปที่ห้องจัดเลี้ยงได้แล้ว ท่านผู้หญิงสรรักษ์ซึ่งอยู่รั้งท้ายหันมาบอกคุณพลับพลึงว่าอย่าเพิ่งไปไหน แล้วเดินตามกลุ่มของท่านเจ้าคุณออกไป...
หลังจากพวกนักดนตรีออกไปกินข้าวกันหมด ท่านผู้หญิงสรรักษ์กับพิศย้อนกลับมาที่ห้องดนตรีอีกครั้งหนึ่ง รุมต่อว่าคุณพลับพลึงยกใหญ่ที่คิดจะแย่งสามีพี่สาวตัวเอง ท่านผู้หญิงสรรักษ์ไม่พูดพล่ามตบสั่งสอนฉาดใหญ่จนเธอเซถลาแล้วตามเข้าไปจิกหัวซ้ำ
“ฉันสั่งแกแล้วใช่ไหมว่าห้ามเล่นหูเล่นตากับท่านเจ้าคุณ รู้ทั้งรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเจ้าคุณพี่ แขกเหรื่อมากัน มากมาย แต่แกก็ยังใช้มารยาเอาท่านมาเก็บไว้กับตัว”
“ไม่จริงเจ้าค่ะ เจ้าคุณพี่ท่านสั่งให้น้องชวนเพื่อนๆมาเล่นดนตรี...”
“งั้นถ้าท่านสั่งให้แกยอมเป็นเมียน้อย แกก็จะยอมใช่ไหม...ตอบมาสิ แกจะยอมใช่ไหมอีนังพลับพลึง” ท่านผู้หญิงสรรักษ์ไม่พูดเปล่า กระชากผมคุณพลับพลึงไปมาจนหัวสั่นหัวคลอน เธออ้อนวอนขอร้องให้พอได้แล้วเธอกลัวแล้ว ท่านผู้หญิงเอานิ้วจิ้มหน้าผากคุณพลับพลึงกำชับว่าถ้ากลัวก็อย่าบังอาจทำแบบนี้อีก ไม่อย่างนั้นท่าน ไม่เอาไว้แน่ แล้วเดินสะบัดออกไป
“จำเอาไว้นะเจ้าคะ คุณพลับพลึงเจ้าขา” พิศซ้ำเติมอย่างสนุกปาก ก่อนจะตามเจ้านายไป
ooooooo
งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างราบรื่นจนได้เวลาเต้นรำ พวกบ่าวไพร่ต่างมาออกันที่กระจกห้องโถงเพื่อดูท่านผู้หญิงสรรักษ์กับท่านเจ้าคุณเต้นรำเปิดฟลอร์จากนั้น แขกเหรื่อแต่ละคู่ตามเข้ามาเต้นรำจนเต็มเวที แม้ท่าน จะเต้นรำอยู่กับท่านผู้หญิงสรรักษ์กลางเวทีแต่ใจไม่รู้ลอยไปไหนจนเกือบจะเหยียบเท้าเธอซึ่งโวยใส่ทันที
“เจ้าคุณพี่เกือบจะเหยียบเท้าน้องแล้วนะคะไม่ทราบว่าใจลอยไปถึงไหน”
“พี่ไม่ค่อยสบาย...”
“ไม่สบายก็ยังปลีกตัวไปไหนไม่ได้ค่ะ วันนี้เป็นวันเกิด...”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่” ท่านเจ้าคุณขัดขึ้นด้วยสีหน้ามึนตึง ขณะที่ท่านผู้หญิงมองสามีด้วยความน้อยใจ...
ด้านพิศคอยประกบคุณพลับพลึงตลอดไม่ให้กระดิกไปไหนจนกระทั่งถึงประตูห้องพัก เธอไม่ค่อยพอใจนัก ต่อว่าว่าต้องมาคอยตามทุกฝีก้าวด้วยหรือ พิศอ้างว่าเป็นคำสั่งของท่านผู้หญิงสรรักษ์ซึ่งไม่อยากให้น้องสาวตัวเองต้องปีนต้นงิ้ว คุณพลับพลึงโกรธที่เธอลามปามฮึดฮัดจะเอาเรื่อง พิศกลับยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“ทำไมรึเจ้าคะเจ้าขา ต้นงิ้วน่ะหนามแหลมเปี๊ยบเลยนะเจ้าคะ นังพิศเป็นห่วงเจ้าค่ะ
คุณพลับพลึงกำมือแน่นอย่างคับแค้นใจ เดินเข้าห้องแล้วปิดประตูกระแทกตามหลังดังปัง พิศรอจนแน่ใจว่าเธอจะไม่ออกมาอีก ถึงได้กลับมาที่งานเลี้ยง
หลังจากจุดพลุไฟเป็นการปิดงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดอย่างอลังการ แขกเหรื่อต่างทยอยกันกลับ ทิ้งให้โดมทองเงียบเหงาอีกครั้ง เมฆฝนดำทะมึนลอยมาบดบังพระจันทร์สวยยิ่งทำให้โดมทองดูหม่นหมอง ครู่เดียวเสียงฟ้าร้องครืนๆ พร้อมกับฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก
คุณพลับพลึงที่ยังนอนลืมตาโพลง ลุกพรวดไปปิดหน้าต่าง แล้วนึกถึงห้องดนตรีขึ้นมาได้ ไม่แน่ใจตัวเองได้ปิดหน้าต่างห้องนั้นหรือเปล่า รีบวิ่งลงไปดู ปรากฏว่าหน้าต่างปิดเรียบร้อยแล้ว เธอขยับจะออกไป ทันใดนั้น ไฟในห้องสว่างขึ้น เห็นท่านเจ้าคุณยืนอยู่ตรงสวิตช์ไฟข้างเสา ท่านอ้างว่านอนไม่หลับก็เลยเข้ามานั่งคิดอะไรเล่น แล้วเธอนอนไม่หลับเหมือนกันหรือ ท่านเจ้าคุณไม่ถามเปล่าเดินเข้ามาหา หญิงสาวหวั่นไหวไม่กล้าสบตาด้วย
“เปล่าค่ะ...ดิฉันจำไม่ได้ว่าปิดหน้าต่างแล้วหรือยังก็เลยลงมาดู”
ท่านเจ้าคุณจับมือทั้งสองข้างของคุณพลับพลึงไว้ เธอตกใจรีบชักมือออก ขอร้องว่าอย่าทำอย่างนี้ เขากลับดึงเธอเข้ามากอด ก้มลงจูบแก้มด้วยความรักเต็มหัวใจ หญิงสาวตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก...
เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงทำให้ท่านผู้หญิงสรรักษ์ตกใจตื่น หันมามองด้านข้างไม่พบสามีตัวเองนอนอยู่ เริ่มหวาดระแวง รีบลุกออกไปดูที่ห้องของน้องสาว ในห้องกลับว่างเปล่า เธอตาลุกวาวด้วยความหึงหวงที่เห็นทั่งคู่หายไปพร้อมกัน ก้าวฉับๆลงไปดูข้างล่าง...
ท่านเจ้าคุณสรรักษ์และคุณพลับพลึงออกจากห้องดนตรีเป็นจังหวะเดียวกับท่านผู้หญิงสรรักษ์มาถึงพอดี ต่างฝ่ายต่างชะงัก ท่านผู้หญิงโกรธจัดโวยวายลั่นว่านี่มันอะไรกัน ท่านเจ้าคุณจับแขนคุณพลับพลึงดึงไปไว้ด้านหลังเป็นทำนองปกป้อง ยิ่งทำให้ท่านผู้หญิงเดือดดาลหนักขึ้น
“เจ้าคุณพี่ทำกับดิฉันอย่างนี้ได้อย่างไร นังพลับพลึง นังน้องทรยศ นังเนรคุณกินบนเรือนขี้บนหลังคา”
ประมุขโดมทองพยายามอธิบายว่าท่านผู้หญิงสรรักษ์เข้าใจผิด เราสองคนไม่ได้มีอะไรกัน แต่เธอไม่ฟังหาว่าเขากับน้องสาวแอบนัดแนะกัน แล้วไล่ตะเพิดคุณพลับพลึงไปจากโดมทอง ท่านเจ้าคุณออกโรงปกป้อง
“พลับพลึงไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น กลับไปที่ห้อง แล้วก็ไม่ต้องเก็บข้าวเก็บของไปไหนไม่ต้องคิดมากโดมทองเป็นบ้านของฉัน...ฉันจะอนุญาตให้ใครอยู่ก็ได้...ไปสิ”
ท่านผู้หญิงสรรักษ์แค้นใจแทบกระอักเป็นเลือด คุณพลับพลึงเดินค้อมหัวผ่านหน้าเธอกลับห้องตัวเองท่านเจ้าคุณสรรักษ์เกรงภรรยาจะตามไปเล่นงาน รีบชวนกลับไปคุยกันที่ห้อง...
ทั้งท่านผู้หญิงสรรักษ์และท่านเจ้าคุณไม่สามารถปรับความเข้าใจกันได้ เพราะเธอปักใจเชื่อเสียแล้วว่าสามีกับน้องสาวตัวเองคิดคดทรยศ ถามเขาตรงๆว่าอยากได้คุณพลับพลึงมากใช่ไหม ท่านเจ้าคุณไม่พูดอะไรเดินเลี่ยงมานั่งบนเตียง ท่านผู้หญิงสรรักษ์ตามมาคาดคั้นให้ตอบคำถาม
“จะให้ฉันตอบอย่างไรล่ะ ถ้าบอกว่าเปล่าแม่มณฑาก็ไม่เชื่อ ถ้าตอบว่าใช่แม่มณฑาก็จะพิรี้พิไรไม่จบไม่สิ้น”
“ตอบตามความจริงสิคะ ดิฉันต้องการได้ยินจากปากเจ้าคุณพี่”
ท่านเจ้าคุณสรรักษ์เอนตัวลงนอนหันหลังให้แทนคำตอบ ท่านผู้หญิงสรรักษ์น้อยใจน้ำตาไหลพราก
ooooooo
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 16 วันที่ 22 ก.ค. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ