อ่านละคร นักสู้มหากาฬ ตอนที่ 18 วันที่ 26 ก.ค. 56

อ่านละคร นักสู้มหากาฬ ตอนที่ 18 วันที่ 26 ก.ค. 56

ไม่มีใครตอบคำถามสักคน มีแต่เสียงของจอยที่ร้องเตือนดอนให้ระวังข้างหลังเพราะผีดิบฤดีกำลังแยกเขี้ยวจะเล่นงาน ดอนวิ่งอ้าวหนีลงชั้นล่างและทำกล่องใส่หลอดเข็มฉีดยาต้านไวรัสหล่นโดยไม่รู้ตัว ฤทธิ์จึงคว้ามันมาจัดการกับตัวเองทันที

ดอนและสมุนสองคนมัวแต่หลบหนีผีดิบ แต่พวกมันก็หนีไม่รอด โดนจัดการทั้งในและนอกบ้านจนตายเรียบ แล้วฤดีก็กลับเข้ามาที่บ้านอีกครั้ง เธอทุบประตูโครมครามพร้อมร้องบอกให้คนข้างในเปิดเดี๋ยวนี้!


ลุงแสงแกะรอยมาจนกระทั่งเห็นศพลูกน้องของดอนก่อนจะวิ่งต่อไปยังบ้านฤดี และทันเห็นเธอบ้าคลั่งพังประตูบ้านเข้าไปปะทะกับพวกฤทธิ์ จอยถูกดอนที่ตายกลายเป็นผีดิบกัดข้อเท้าจนเลือดโชก แต่แล้วฤทธิ์ซึ่งร่างกายแข็งแรงดังเดิมเพราะยาต้านไวรัสก็สยบมันลงได้ ส่วนลุงแสงใช้ปืนของตนช่วยยิงผีดิบฤดีจนล้มทั้งยืน ก่อนจะหันมาซักถามจอยว่าเกิดอะไรขึ้น

“ฉันไม่รู้เหมือนกันลุง แต่ธิชาจำใครไม่ได้เลย”

ลุงแสงมองธิชาอย่างเวทนา ขณะที่ฤทธิ์มองสภาพศพดอนและมองมาที่แผลตรงข้อเท้าของจอยอย่างนึกสังหรณ์ใจ...เมื่อพากันออกจากบ้านหลังนั้นมาแล้ว ลุงแสงเอ่ยถึงผีดิบที่เพิ่งพบเจอกับตาทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยได้ยินข่าวว่ามันระบาดอยู่ช่วงหนึ่งที่กรุงเทพฯ ฤทธิ์จึงบอกให้รู้ว่าสารเสพติดที่ชื่อน้ำตาสวรรค์ถูกผลิตจากน้ำตามัจจุราช มันทำให้มนุษย์กลายพันธุ์เป็นผีดิบ

“ผู้หญิงคนนั้นใช้น้ำตาสวรรค์” จอยอุทานหน้าตาตื่น

“ปกติแล้วการกลายพันธุ์จะแพร่ระบาดจากคนสู่คนไม่ได้ เพราะมันเกิดจากสารเคมีไม่ใช่เชื้อโรค”

“แล้วพวกของดอนล่ะ...ฉันด้วย” จอยเสียงสั่นเครืออย่างขวัญเสีย สีหน้าเธอเริ่มซีดเซียวผิดปกติฤทธิ์ เหมือนรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอ จึงขอปืนจากลุงแสงเพราะไม่ต้องการเห็นเธอทรมาน แต่ลุงแสงทำใจไม่ได้ถ้าต้องฆ่าจอย จึงดึงดันกับฤทธิ์อยู่พักหนึ่งก่อนจะยินยอมเมื่อเห็นจอยกลายสภาพเป็นผีดิบและทำท่าจะทำร้ายทุกคน

หลังจากนั้นฤทธิ์กับลุงแสงก็พาธิชาออกจากป่าและพบณัฐชาที่เพิ่งมาถึง หลังทักทายกันแล้วลุงแสงก็ฝากฝังธิชาให้ฤทธิ์ดูแล

“ไม่ต้องห่วงครับลุง น้องสาวของชาญก็เหมือนน้องสาวของผม ผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุด”

แล้วฤทธิ์กับณัฐชาก็พาธิชามุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ ตลอดทางธิชาแทบไม่พูดอะไรเลย แววตาที่เธอลอบมองฤทธิ์แฝงไว้ด้วยความเหี้ยมเกรียม!

ส่วนที่บ้านฤดี...ชายลึกลับคนหนึ่งยืนมองศพฤดีและพวกดอนอยู่ครู่หนึ่งก่อนโยนการ์ดที่มีโลโก้พรายพิฆาตลงพื้นพร้อมกับรำพึงอย่างสะใจ “พรายพิฆาตจงเจริญ!!”

ooooooo

ลิซ่าต้อนรับธิชาด้วยไมตรีก่อนจะพาเธอไปห้องพัก ส่วนโทมัสแยกไปยังห้องส่วนตัวพร้อมณัฐชาแล้วนั่งคุยกันถึงธิชาที่ฝ่ายชายยังปกปิดเรื่องชาญตายเพราะกลัวเธอทำใจไม่ได้

“คุณตั้งใจจะบอกกับเธอเมื่อไหร่”

“เรื่องชาญน่ะเหรอ”

“ทุกเรื่อง ฉันอยากรู้ว่าก่อนหน้านี้เธอหายไปไหนมา แล้วไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง”

“ณัฐชา...น้องสาวของชาญเพิ่งผ่านเรื่องร้ายๆมานะ ผมคิดว่าเราน่าจะรอก่อน เอ๊ะ หรือว่าคุณมีอะไร”

“ฉันแค่สังหรณ์ใจ มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับธิชา”

คำพูดของณัฐชาทำให้โทมัสรู้สึกกังวล...ขณะ เดียวกันนั้น ลิซ่าพาธิชาไปห้องแล็บเพื่อตรวจร่างกาย พอเห็นธิชามีท่าทีลังเลเธอจึงอธิบายว่า

“มันเป็นกฎของบริษัทจ้ะ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต้องผ่าน การตรวจร่างกาย...ไม่ต้องห่วง ถ้าเธอมีปัญหาเรื่องสาร เสพติดล่ะก็ ฉันจะปิดเป็นความลับ เอาล่ะ ทีนี้ก็ถอดเสื้อได้แล้ว”

ธิชาจำใจทำตามอย่างไม่มีทางเลี่ยง แล้วลิซ่าก็ตะลึงเมื่อพบว่าแผ่นหลังของเธอมีร่องรอยบาดแผลคล้ายถูกเฆี่ยนตีและรอยจี้ด้วยบุหรี่

“เธออยากเล่าไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”

ธิชาอึกอัก แววตาเต็มไปด้วยความคับแค้นสะเทือน ใจกับอดีตของตน...หลังรู้ข้อมูลบางอย่างจากธิชาแล้ว ลิซ่าจึงมาบอกต่อฤทธิ์และณัฐชา

“ฝีมือพวกแก๊งค้ายา พวกมันทารุณเธอจนต้องหนีไปหาจอย ก่อนไปเจอผู้หญิงคนที่เป็นผีดิบคนนั้น”

“ผู้หญิงคนนั้นจับเธอไว้เหรอ”

“เปล่า เธอเพิ่งเสียลูกสาวไป แล้วก็เสพน้ำตาสวรรค์จนเพี้ยน เลยคิดว่าธิชาคือลูกสาวของเธอ”

“แล้วทำไมธิชาไม่หนี”

“เธอคิดว่ามันปลอดภัยกว่าถ้าจะซ่อนตัวอยู่ที่นั่น และตัดขาดจากโลกภายนอก”

“น่าสงสัยนะ น้ำตาสวรรค์กำลังขาดตลาดแล้วยัยผีดิบไปเอามาจากไหนตั้งมากมาย แล้วที่สำคัญปกติการกลายพันธุ์จะไม่มีการติดต่อจากคนสู่คน แต่เหยื่อของแม่นี่ดันกลายเป็นผีดิบไปด้วย เหมือนแวมไพร์ไม่มีผิด ฉันว่ามันต้อง...”

“เอาล่ะๆ ค่อยๆคิดเถอะครับคุณตำรวจ เรื่องคดียังไงก็เป็นหน้าที่ของคุณ ส่วนเรื่องธิชาผมจัดการเอง”

ฤทธิ์ตัดบทเสียจนณัฐชาหน้ามุ่ย แถมเขายังคะยั้น คะยอให้เธอกลับได้แล้ว ทางนี้เขาจัดการเอง เธอเลยประชดให้ว่ากระตือรือร้นเหลือเกินนะเรื่องสาวๆเนี่ย

“โธ่คุณ ธิชาเป็นน้องสาวของชาญเพื่อนผมนะ”

“ก็ยังไม่ได้บอกว่าคุณคิดอะไรซะหน่อย ทำไมต้องร้อนตัวด้วยล่ะ หรือว่าคิดจริงๆ”

“อ้าวคุณ...ผมไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น คุณต่างหากที่กำลังคิด”

ณัฐชาถามเสียงเขียวว่าคิดอะไร พอได้ยินคำตอบว่า “คุณหึง” ผู้กองสาวถึงกับแค่นหัวเราะหึๆ

“เฮอะ ฝันไปเหอะคุณ ผู้หญิงอย่างฉันไม่มีทางเหมือนผู้หญิงคนอื่น โหมดหึงไม่เคยมีในสารบบของณัฐชา”

“แล้วผมจะคอยดู โชคดีนะ”

ณัฐชาหมั่นไส้ แอบด่าเบาๆขณะลงลิฟต์ไป “คนบ้า...อย่าให้จับได้นะว่ากิ๊กเด็ก เจอวิสามัญแน่ คอยดูสิ”

ooooooo

บ่ายนั้น ธิชาเจออัศวินหน้าห้องสมุด เธอมีท่าทีหวาดกลัวจนกรีดร้องลั่นไปหมดแถมยังคว้ากรรไกรแทงหลังมือเขาจนได้เลือด โทมัสตกใจรีบวิ่งมาปลอบเธอ พร้อมกันนั้นก็ให้อัศวินไปทำแผล

หลังจากธิชาสงบลงแล้ว โทมัสจึงไปหารือกับลิซ่า ซึ่งหญิงสาววิเคราะห์อย่างตรงไปตรงมา

“ฉันว่ามันคงเป็นอาการป่วยอย่างหนึ่ง ธิชามีประวัติเคยใช้สารเสพติดแถมยังเคยถูกทำร้ายร่างกายจิตใจมาก่อน อารมณ์ของเธอถึงได้เปราะบางขนาดนั้น”

“แล้วคุณว่าผมควรจะบอกเธอตอนไหนดี...เรื่องชาญ”

“ฉันบอกไม่ได้หรอกคุณโทมัส ตอนนี้คุณคือผู้ปกครองของเธอ เรื่องนี้คุณต้องตัดสินใจเอง”

แล้วในคืนนั้นเอง ฤทธิ์หรือโทมัสก็ตัดสินใจพูดความจริงเรื่องชาญให้ธิชารับรู้ หญิงสาวถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดเสียงสั่นเครือ

“ในเมื่อเขาไปแล้ว แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”

“เพราะชาญคือเพื่อนของฉัน ดังนั้นเธอก็คือน้องสาวของฉันด้วยเหมือนกัน ต่อไปนี้ฉันดูแลเธอเอง”

ขณะที่โทมัสปลอบใจธิชา เป็นเวลาที่ณัฐชากำลังเดินทางกลับคอนโดฯ หลังเลิกงาน แล้วเจออัศวินโดยบังเอิญ ตอนแรกเธอจำเขาไม่ได้ กระทั่งเขาแนะนำตัวว่าเป็นหัวหน้า รปภ.ของบลูฟินิกซ์ ถึงรู้สึกคุ้นหน้าขึ้นมาบ้าง

อัศวินอ่อนน้อมถ่อมตนจนณัฐชาไว้ใจ เมื่อรู้ว่าเขาอยู่คอนโดฯ เดียวกันก็ยิ่งให้ความสนิทสนม แต่พออัศวินบอกว่าถ้าโทมัสรู้ว่าตนอยู่ที่นี่เหมือนกันคงแปลกใจแน่ๆ ณัฐชาก็รีบกำชับว่าห้ามเล่าให้เขาฟังอย่างเด็ดขาด

“อ้าว ทำไมล่ะครับ”

“ฉันจะได้ฝากคุณสอดส่องพฤติกรรมเขาไง”

“คุณโทมัสดูไม่ใช่คนเจ้าชู้นะครับ จะมีก็แค่คุณธิชาที่ดูเขาจะเป็นห่วงมาก”

“เขาแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ครับ กำชับให้พวกผมดูแลเป็นพิเศษ”

“แล้วธิชาเป็นไง มีอะไรแปลกๆบ้างมั้ย”

“แปลกยังไงครับ”

ณัฐชาลังเลเล็กน้อยก่อนตัดบทว่าไม่มีอะไร จากนั้นเธอแยกตัวเข้าห้องพัก โดยไม่รู้ว่าอัศวินย้อนกลับออกไปอีกพร้อมก๋วยเตี๋ยวหลายถุง...

ที่บริษัทบลูฟินิกซ์ โทมัสครึ่งหลับครึ่งเหมือนฝันร้าย ว่ามีใครคนหนึ่งเข้ามาจ้วงแทงด้วยมีด แต่พอเขาลุกพรวด ไปคว้าปืนร่างนั้นก็หายไปพร้อมกับถ้อยคำที่ว่า “ไม่มีใคร อยู่ค้ำฟ้าหรอกนักสู้มหากาฬ วันตายของแกมาถึงแล้ว”

โทมัสงุนงงและคิดว่าเป็นความฝัน พลันเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พอกดรับก็ตกใจไม่น้อยกับถ้อยคำของชายปริศนา

“ฉันคือคนที่จับตาดูแกอยู่ ฉันคือยมทูตของแก”

“พรายพิฆาตอีกสิท่า”

“ส่งน้ำตามัจจุราชที่แกซ่อนไว้มาให้ฉัน ไม่อย่างนั้นแกจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”

อ่านละคร นักสู้มหากาฬ ตอนที่ 18 วันที่ 26 ก.ค. 56

บทประพันธ์โดย : ณพุทธ สุศรีฯ
บทโทรทัศน์โดย : ณพุทธ สุศรีฯ
กำกับการแสดงโดย : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ผลิตโดย : บริษัท มุมใหม่ จำกัด
วันเวลาออกอากาศ : ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ