อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 16 วันที่ 22 ก.ค. 56
จากการประชุมกันระหว่างจ้าวซัน ผู้กองเหลียง หมวดจาง และเต๋อเป่า ตกลงให้เต๋อเป่าไปช่วยผู้กองหาหลักฐานและพยานบุคคลจ้าวซันออกมาส่งผู้กอง หมวดและเต๋อเป่า แต่พอจะกลับเข้าบ้าน เขาหันมาบอกผู้กองเหลียงที่กำลังจะขับรถออกไปว่า
“เรื่องของเหม่ยอิง ผมขอเป็นคนเจรจากับเธอก่อน ทางตำรวจอย่าเพิ่งดำเนินการอะไรได้หรือเปล่า...” เห็นผู้กองอึกอัก จ้าวซันตัดบท “ถือว่าผมขอแล้วกัน ยังไงเหม่ยอิงก็เป็นน้องผม”
คำขอนี้ ทำให้ผู้กองหนักใจ...
เมื่อจ้าวซันกลับมาพบเทเรซ่ากับซ่างกวานซิง ต่างดีใจที่ได้เจอกันอีก ระหว่างนั้นฉินเจียงขับรถเข้ามา จ้าวซันกับฉินเจียงมองหน้ากันอยู่นานแล้วโผเข้ากอดกันด้วยความรัก
“ฉินเจียง...ขอบใจ...เธอคงเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้วสินะ...เป็นไงมั่ง”
หลังจากกอดและทักทายกันจนอิ่มใจแล้ว จ้าวซันหันไปทางเทเรซ่าและซ่างกวางซิง เทเรซ่าเสนอให้ประชุม จ้าวซันจึงชวนทุกคนขึ้นไปที่ห้องประชุมประจำตระกูล
จ้าวซันเข้าไปคุกเข่าคำนับรูปบรรพบุรุษ ขอโทษและยอมรับผิดที่ปล่อยปละละเลยพวกน้องๆทุกคนระหว่างนั้นเอง อากงเข้ามาบอกว่า จ้าวไทไทให้มาตาม จ้าวซันจึงลุกตามอากงไป
ooooooo
จ้าวไทไทบอกจ้าวซันว่าอย่าโทษตัวเองเลย ทุกอย่างย่อมมีเหตุผลของมันทั้งนั้น ยกตัวอย่างว่า
“ดูอย่างแม่สิ ต้องรับกรรมอยู่ทุกวันนี้ ต้องอยู่ต้องดู ต้องเห็นทุกอย่าง บางทีมันก็เจ็บปวดและทรมานใจอยู่เหมือนกัน มันมีเหตุผลของมันทั้งนั้น แม่อยากจะตายๆให้พ้นๆโลกนี้ไปสักที แต่พ่อแกสิก็ไม่ยอมเอาแม่ไปอยู่ด้วย” พูดแล้วไทไทก็หันไปอีกทางถามเหมือนเต้อยู่ตรงนั้น “เจอพ่อเขาแล้วใช่ไหม”
จ้าวซันมองไทไทงงๆ ไทไทหัวเราะเสียงดังบอกว่า “คงอีกไม่นานหรอก พ่อแกเขาแค่อยากแกล้งฉันไปอีกสักพักเท่านั้นเอง” แล้วถามถึงบราลีว่าอยู่ไหน จ้าวซันบอกว่าคงอยู่ตึกชิวเทียนกระมัง จ้าวไทไทถามว่าแน่ใจหรือ จ้าวซันก็เปลี่ยนเป็นว่าหรือไม่ก็อยู่ห้องผิงอัน
“แน่ใจ” จ้าวไทไทถามอีก จ้าวซันเริ่มเอะใจ จ้าวไทไทก็พูดว่า “ดูแลเขาไว้ให้ดีๆ อย่าปล่อยผู้หญิงคนนี้ให้ห่างตัว เขาเป็นดาวคุ้มครองเจ้า”
“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“อาซัน...เรื่องอื่นลูกจะไม่เชื่อแม่ไม่เป็นไร แต่เรื่องนี้ไม่ได้” จ้าวไทไทจริงจังเสียจนจ้าวซันอึ้ง
ooooooo
บราลีนั่งเศร้าอยู่ที่ห้องผิงอัน ผิงอันชวนทำอะไรก็บอกว่าไม่มีอารมณ์แล้วขอตัวไปนอนอ้างว่าง่วง
ส่วนจ้าวซันออกจากห้องจ้าวไทไทก็เดินตามหาบราลี ระหว่างนั้นคำพูดของจ้าวไทไทยังแว่ววนเวียนเหมือนเตือนให้เขาต้องสำนึกสำเหนียก...
“ลูกหลานตระกูลจ้าวทุกคน ต่างโดนคำสาปให้มีอันเป็นไป ใครจะรุ่งเรืองได้ก็ต้องไปอยู่ที่อื่น มาจากที่อื่น ไม่ใช่บนเกาะนี้ บราลีเขาเกิดวันเดียวกับเต้ ดวงเขาจะมาค้ำจุนบ้านเรา หน้าที่ของเจ้าคือพาเขากลับมาอย่าให้ช้าเกินไป ตระกูลจ้าวไม่เหลือใคร เต้จะได้นอนตายตาหลับ”
จ้าวซันเดินตามหาบราลีอดบ่นไม่ได้ที่เธอไม่อยู่กับที่ จนมาถึงห้องผิงอัน ถามว่าบราลีมาที่นี่ใช่ไหม ผิงอันอึกอัก จ้าวซันบอกว่านอนเสียแค่มาถามดูให้แน่ใจเท่านั้นแล้วเดินกลับไป ผิงอันคิดๆอึดใจแล้วเปิดประตูตะโกนบอก
“พี่บรีเขากลับไปได้สักพักแล้วนะ”
“อะไรนะ...งอนไปอยู่ที่ไหนของเขาอีกนะ” จ้าวซันบ่นแล้วเดินตามหาไปทั่วบ้านอย่างร้อนใจ
ooooooo
คืนนี้ เหม่ยอิงนัดพบกับเกาเฟยที่ร้านกาแฟถามว่ามีใครเจอเต๋อเป่าบ้างไหม เกาเฟยส่ายหน้า บอกว่าตนส่งคนไปค้นทุกที่แล้วทั้งที่บ้าน บ้านญาติ ไม่มีใครเห็นร่องรอยเลย
เหม่ยอิงสั่งเหี้ยมให้หาต่อไปถ้าเจอตัวให้ลากมาหรือไม่ก็เก็บเสีย บ่นว่าเราไม่น่าประมาทเลย เกาเฟยเตือนว่าเรื่องนี้ตนรู้สึกได้กลิ่นไม่ดี ชวนหนีไปอยู่บ้านตนที่เวียดนามกันไหม เหม่ยอิงยิ้มเหยียดบอกว่าเขากลัวก็หนีไปเสีย ตนไม่หนีใคร! ด่าเกาเฟยว่า “แกขี้ขลาดกว่าที่ฉันคิดอีกนะ” แล้วลุกจากร้านไปอย่างไม่แยแส
เกาเฟยมองตามเหม่ยอิงไปทั้งเครียดทั้งกลุ้มๆ
ooooooo
คืนนี้...บ้านสี่ฤดู สว่างไสวไปทุกหลังทุกห้อง คนในบ้านวิ่งพล่านตามหาบราลีไปทุกซอกทุกมุม แต่ไม่มีวี่แววเลย อาม่าถามว่าหรือเธอจะออกไปในเมือง ผิงอันบอกว่าไม่น่าจะไปเพราะดึกแล้วรถก็ไม่มี
“แต่มิสภีมะมนตรีทำได้ครับ” อาหลี่เชื่อเช่นนั้น
“ทุกคนไปนอนเถอะ ปล่อยเขา โตแล้วอยากจะทำอะไรก็ทำ” จ้าวซันตัดบทหน้าเครียดแล้วจะออกไป ผิงอันร้อนใจเสนอให้เอารถออกตามดีกว่า อาหลี่เห็นด้วยพลางจะไปสตาร์ตรถรอ
“ไม่ต้อง! เขาก็น่าจะรู้ว่าฉันมีปัญหามากขนาดไหน ยังมาทำงอนเป็นเด็กอยู่ได้ ช่างเขา หายงอนก็กลับมาเองแหละ และห้ามใครออกไปตามบราลีกลับมาเป็นอันขาด นี่เป็นคำสั่ง” จ้าวซันเสียงเข้มแล้วเดินหน้าเครียดออกไป
ooooooo
เพราะที่ฮ่องกงบราลีรู้จักหลินจื้อเหม่ยคนเดียว เธอจึงไปหาที่บ้านแล้วชวนออกไปกินดื่มกันบอกว่าตนจะเลี้ยงเอง
“ออกมาแบบนี้คุณชายไม่รู้ล่ะสิ” หลินจื้อเหม่ยดักคอ
“อย่าเอ่ยถึงคุณชายของเธอให้ฉันได้ยินอีกนะ กำลังสนุกเลย เสียอารมณ์หมด”
ที่ผับนี่เอง บราลีดื่มจนเมา เธอพร่ำระบายความเป็นมาของตัวเองอย่างอัดอั้นว่า
“ฉันมันตัวคนเดียว...ไม่มีใคร พ่อแม่ที่แท้จริงก็ไม่มี ไม่มีอะไรเลย ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จะทำอะไร อนาคตมืดมนสิ้นดี” แล้วเธอก็สั่งเครื่องดื่มมาเพิ่มอีก หลินจื้อเหม่ย ได้แต่มองดูเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
เป็นเวลาที่จ้าวซันเดินมาเจอกระเป๋าเดินทางของบราลีที่ยังวางกองอยู่ เขาบ่นว่าของยังไม่ทันเก็บก็ไปหาเพื่อนเสียแล้ว จะยกเข้าไปเก็บ อาหลี่รีบมาทำแทน พูดถึงบราลีว่า ที่เธอตามมาที่นี่เพราะเป็นห่วงเขาเลียบเคียงถามว่า
“คุณชาย...ถ้าสมมติว่า มิสภีมะมนตรีต้องไปทำอะไรที่คุณชายรู้สึกว่ามันอาจเป็นอันตรายได้ คุณชายจะไม่รีบตามไปหรือครับ”
มือถือจ้าวซันดังขึ้น เขาดูเห็นว่าหลินจื้อเหม่ยโทร.มา ฉุกคิดว่าเธออาจจะโทร.มาบอกว่าบราลีไปค้างที่บ้าน แต่พอรับสายกลายเป็นว่าหลินจื้อเหม่ยโทร.มาจากผับแถวบ้านเธอ บอกว่า
“บรีเมามากค่ะ เขากินเหล้าไม่ค่อยเป็นด้วยนะคะคุณชาย ฉันห้ามก็ไม่เชื่อยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ”
จ้าวซันบอกให้พาบราลีกลับมาเดี๋ยวนี้ หลินจื้อเหม่ยวิ่งกลับไปปรากฏว่าบราลีหายไปแล้ว พอจ้าวซันรู้เขาสั่งอาหลี่เอารถออกทันที
หลินจื้อเหม่ยตามหาบราลีจนพล่านแต่ก็คลาดแคล้วกันเฉียดฉิว ไม่ว่าตามเก้าอี้สตูล มุมเกมส์ ห้องน้ำหญิง
บราลีเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำแล้วเดินเมาๆ เซๆ ออกมาจนไปถึงมุมมั่วสุม เห็นพวกหนุ่มสาวกำลังมั่วทั้งขายและเสพยากัน สมุนพันหงปิงสองคนมาขายยาที่นี่ เห็นบราลีก็ตาลุกเกร่มาชวนเล่นของกัน บราลีเห็นท่าไม่ดีจึงเดินลงบันไดไปที่จอดรถ ชายทั้งสองตามไปอย่างไม่ยอมให้เหยื่อหลุดไปได้
จ้าวซันมาที่ผับเจอหลินจื้อเหม่ย พอรู้ว่ายังตามหาบราลีไม่เจอ ทั้งสองยิ่งใจคอไม่ดี อาหลี่ตั้งข้อสังเกตว่าหรือเธอจะถูกจับตัวไป!
บราลีถูกสมุนพันหงปิงทั้งสองจับตัวไปจริงๆมันอุ้มไปที่ลานจอดรถหมายข่มขืน บราลีกรีดร้องสุดเสียง จ้าวซันกับอาหลี่ได้ยินรีบตามเสียงไป เจอบราลีกำลังถูกมันคร่อมอยู่พอดี อาหลี่ชักปืนออกมายิงขึ้นฟ้า ชายโฉดทั้งสองผงะมองหน้ากัน พอเห็นจ้าวซันกับอาหลี่วิ่งเข้ามา มันตกใจร้องบอกกันว่า
“ซวยละมึง จ้าวซันนี่หว่า” แล้วใส่ตีนหมาโกยอ้าวไป
“ม่านฟ้า...”
“เจ้าพี่...” บราลีร้องไห้โฮ โผเข้ากอดจ้าวซันหมดสติไปในอ้อมกอดเขา...
ooooooo
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 16 วันที่ 22 ก.ค. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ