อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 15 วันที่ 19 ก.ค. 56
วิรงรองรวบรวมสติแล้วเดินสำรวจต่อไปถึงมุมหนึ่งของห้อง เห็นเตียงนอนตั้งอยู่ลองแหวกฝุ่นเขรอะจนเจอผ้าห่มค่อยๆดึงผ้านั้นออก เธอถึงกับผงะเมื่อเห็น โครงกระดูกมนุษย์ที่มีเศษผ้าติดอยู่บางส่วน ที่ข้อเท้าถูกล่ามโซ่ไว้กับขาเตียงอีกทีหนึ่ง หญิงสาวฉุกคิดถึงเสียง เดินลากโซ่ตรวนที่เคยได้ยินในคืนพระจันทร์เต็มดวง เธอมั่นใจว่านี่คือโครงกระดูกของคุณพลับพลึง“คุณพลับพลึงไม่ได้หนีไปไหนอย่างที่ใครๆ สันนิษฐานหรือที่ท่านผู้หญิงพยายามบอก ในขณะที่ท่านเจ้าคุณตามหาแทบพลิกแผ่นดิน ท่านไม่ได้สังหรณ์เลยสักนิดว่าคุณพลับพลึงถูกล่ามโซ่อยู่ในห้องนี้และต้องเสียชีวิตอย่างทุกข์ทรมาน...ผู้ชายที่อยู่บนรถม้าคนนั้นคือท่านเจ้าคุณจริงๆ ท่านขับรถม้ามารอคุณพลับพลึงอยู่ใต้หน้าต่างโดม...ใครกันที่ใจดำอำมหิตกับคุณพลับพลึงได้ถึงเพียงนี้”
ooooooo
แสงแขไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย เข้าไปยื่นคำขาดกับคุณย่าต้องทำให้อดิศวร์แต่งงานกับเธอภายใน 10 วันข้างหน้าให้ได้ ไม่เช่นนั้นเขาจะได้รับรู้ว่าคุณย่า น้อยกับวิรงรองหายไปไหน ท่านผู้หญิงสรรักษ์ไม่สนใจคำขู่ แถมยุให้แฉได้เลยเพราะแสงแขเองก็มีส่วนรู้เห็นเรื่องวิรงรองเช่นกัน
“แล้วคุณย่าคิดว่าแขจะโง่ยอมให้คุณย่าใส่ร้ายฝ่ายเดียวหรือคะ คุณย่าเป็นคนจับคุณย่าน้อย...”
“ใครที่ไหนเขาจะเชื่อแก”
“นอกจากซากวิรงรองแล้ว คุณย่ากล้ายืนยันไหม
ล่ะคะว่าจะไม่มีซากของคนอื่นอีก ส่วนแขก็จะเป็นแค่เหยื่อที่ถูกบังคับถูกกดหัวมานานจนกลัวคุณย่าลนลานเหมือนคนอื่นๆในบ้านนี้ แล้วยังไงล่ะคะ เหนือฟ้ายังมีฟ้าเหนือคุณย่ายังมีแสงแข” ยัยตัวแสบประจำบ้านหัวเราะชอบใจขณะที่ท่านผู้หญิงสรรักษ์แค้นแทบกระอักเลือด
จากนั้นแสงแขเดินกระหยิ่มใจไปที่ห้องทำงานของอดิศวร์เห็นเจ้าของห้องนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะทำงานด้วยความอ่อนเพลีย เธอฉวยโอกาสเข้าไปโอบเอวเขาไว้แล้วหอมแก้ม อดิศวร์ลืมตามองงงๆ ขณะที่เธอจะจูบปาก เขาผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ ไล่เธอกลับห้อง แสงแขเฝ้าแต่พร่ำเพ้อว่ารักเขามากแค่ไหนขอให้เห็นใจกันบ้าง อดิศวร์พยายามพูดเตือนสติ แต่เธอไม่ฟัง จะขอมอบตัวมอบหัวใจแทนที่วิรงรองซึ่งไม่มีวันกลับมาหาเขาอีกแล้ว
“แต่เธอไม่ใช่วิรงรอง เธอเป็นน้องของพี่ กลับไปห้องเธอเดี๋ยวนี้ กลับไปคิดทบทวนให้ดีแล้วเธอจะเข้าใจ”
“คุณลบขา อย่าใจร้ายไล่แขไปเลยนะคะ คุณลบไม่ต้องยกย่องแขเป็นเมียออกหน้าออกตาก็ได้”
อดิศวร์จับไหล่แสงแขดันออกห่าง แล้วกึ่งลากกึ่งจูงออกจากห้อง ก่อนจะปิดประตูใส่หน้า...
ฝนเทกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา เสียงฟ้าครืนๆ ดังเป็นระยะๆ วิรงรองนอนขดตัวอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องใต้โดม พลันมีเสียงวงมโหรีบรรเลงเพลงนางครวญดังขึ้น คุณพลับพลึงปรากฏตัวตรงหน้าวิรงรองที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น ค่อยๆยื่นมือมาจับแขนเธอพยายามจะพูดบางอย่าง หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวลืมตามองไปที่แขนตัวเอง ก่อนจะสะบัดเต็มแรงจนหนูที่มาไต่กระเด็น ลูบแขนด้วยความขยะแขยง ก่อนจะตะโกนแข่งกับเสียงฝนที่ตกหนัก
“ช่วยด้วย...ใครก็ได้ช่วยด้วย”
ooooooo
ขณะอุษากับอุไรกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ในครัว แสงแขเดินเข้ามาในสภาพเหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ถามหาอดิศวร์ว่าหายไปไหน อุไรเห็นขับรถออกไปเมื่อครู่ใหญ่ๆที่ผ่านมานี้เอง แต่ไม่ทราบว่าไปไหน อุษาแปลกใจจะถามหาอดิศวร์ไปทำไมตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
“เพราะเขากำลังจะแต่งงานกับแขน่ะสิ” แสงแขพูดจบเดินตรงไปทางห้องท่านผู้หญิงสรรักษ์ จะไปเร่งให้ท่านรีบพูดกับอดิศวร์เรื่องแต่งงานกับเธอเร็วๆ ด้วยเกรงว่าเขาจะหนีไปจากเธอเสียก่อน...
ทางฝ่ายอดิศวร์ไปหาลานนากับภูไทที่บ้านเพื่อ สอบถามข่าวคราวของวิรงรองแต่ยังมืดแปดด้าน ไม่มีใครรู้ว่าเธอหายไปไหน เขากลับโดมทองด้วยความผิดหวัง...
ทันทีที่อดิศวร์กลับถึงบ้าน โอบมาเรียนเชิญให้ไปพบท่านผู้หญิงสรรักษ์ที่ห้อง ท่านขอร้องกึ่งบังคับจะให้เขาแต่งงานกับแสงแขให้ได้ อดิศวร์ไม่มีอารมณ์จะคุยด้วย อ้างว่าไม่ค่อยสบายขอตัวก่อน แล้วลุกออกไปโดยไม่ฟังเสียงทัดทานของท่าน...
ทางฝ่ายแสงแขไม่รอช้ารีบเข้าไปถามท่านผู้หญิงสรรักษ์ว่าสำเร็จหรือเปล่า ท่านส่ายหน้าแทนคำตอบและขอเวลาอีกหน่อย เธอเร่งให้รีบลงมือได้แล้ว ท่านผู้หญิงสรรักษ์โวยลั่น ถ้าแสงแขไม่พอใจก็ไปจัดการเอาเอง ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็ให้ปล้ำอดิศวร์เสียเลย คำพูดแทงใจดำทำให้ยัยตัวแสบถึงกับขบกรามแน่น
“อ้อ...คงทำมาแล้วล่ะสิแต่ไม่สำเร็จ ลงทุนขนาดนั้นยังไม่สำเร็จ น่าทุเรศ” ท่านผู้หญิงหัวเราะเยาะลั่น
“แขทำไม่สำเร็จ แต่คุณย่าต้องทำให้สำเร็จไม่อย่างนั้นคุณย่าที่น่ารักของคุณลบจะเปลี่ยนเป็นนังปีศาจ” แสงแขแหวใส่อย่างไม่เกรงกลัว ท่านผู้หญิงสรรักษ์ไม่สนใจคำขู่ยังคงขำไม่หยุด...
ด้านพันธ์สูรย์กับภูไทแวะไปเยี่ยมหลวงพ่อที่โรงพยาบาล หมอเจ้าของไข้แจ้งว่าท่านกลับไปแล้ว ทั้งคู่ จึงตามไปที่วัด หวังจะรับหลวงพ่อมาดูแลที่บ้านของ พันธ์สูรย์ พระที่อยู่กุฏิเดียวกับหลวงพ่อห้ามไว้
“ท่านไม่ยอมหรอก โรงพยาบาลท่านยังไม่อยากอยู่เลย ขนาดอาพาธอย่างนี้...เข้าไปดูสิ”
ภูไท พันธ์สูรย์และทองดำคนงานของคุ้มภูไท ซึ่งช่วยหิ้วตะกร้าของเยี่ยมใบใหญ่ยกมือไหว้ขอบคุณพระรูปนั้นแล้วพากันเข้าไปในกุฏิ พบหลวงพ่อจำวัดอยู่เนื่องจากอ่อนเพลียเพราะพิษไข้ ภูไทถามพันธ์สูรย์จะเอาอย่างไรต่อไปดี เขาเสนอจะให้ทองดำอยู่เฝ้าท่านที่นี่ก่อน พอท่านตื่นแล้วค่อยโทร.ไปบอกเราสองคน
“ก็ดีเหมือนกัน หรือนายจะอยู่เฝ้าด้วยก็ได้”
พันธ์สูรย์คงอยู่ด้วยไม่ได้มีนัดกับลูกค้า เสร็จธุระเมื่อไหร่อาจจะแวะมาดูอีกครั้ง แล้วสั่งทองดำถ้ามีอะไรให้รีบโทร.บอกทันที...
ฝ่ายปรางชักเอะใจที่ลูกสาวหายไปไม่โทร.มาคุยด้วยเหมือนเช่นเคย พยายามโทร.หาลูกก็ติดต่อไม่ได้ ตัดสินใจโทร.ถามอดิศวร์ว่าวิรงรองเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเธอถึงติดต่อไม่ได้เลย ชายหนุ่มอึกอัก
“คือ...มีปัญหาบางอย่างครับ...วิรงรองหายไป”
ปรางตกตะลึง ถึงกับโทรศัพท์ร่วงจากมือ
ooooooo
ในเวลาต่อมา ขณะอุษากำลังคาดคั้นให้แสงแข บอกมาว่าที่พูดเมื่อครู่นี้หมายความว่าอย่างไร ยัยตัวแสบประจำบ้านลอยหน้าลอยตาตอบอย่างยียวนว่าหมายความตามที่พูดแล้วขยับจะไป อุษาคว้าแขนไว้
“เธอรู้หรือว่าคุณวิอยู่ที่ไหน”
“ไม่ได้พูดอย่างนั้นสักหน่อย” แสงแขเฉไฉ จังหวะนั้น อดิศวร์เข้ามาบอกอุษาว่าแม่ของวิรงรองกำลังจะเดิน ทางมาที่นี่ เขาจัดการติดต่อเรื่องตั๋วเครื่องบินให้เรียบร้อยแล้ว คงจะมาถึงสนามบินตอนเย็นๆ
“พี่จะให้นายสมไปรอที่สนามบิน เธอช่วยติดรถไปคอยดูแลด้วย”
“แล้วแขล่ะคะ คุณลบจะให้แขทำอะไร”
อดิศวร์สั่งให้แสงแขคอยดูแลคุณย่าแทนอุษา เธอยังไม่ทันจะอ้าปากทักท้วง ภูไทโทร.มาตามอดิศวร์ให้ไปพบเสียก่อน แสงแขมองตามชายที่ตัวเองหลงรักผลุนผลันออกไปอย่างขัดอกขัดใจ...
ครู่ต่อมา แสงแขมาถึงห้องท่านผู้หญิงสรรักษ์เป็นจังหวะเดียวกับท่านสั่งกระดิ่งเรียกหาคนมาคอยรับใช้ลั่นไปหมด แสงแขตะโกนสวนอย่างไม่สบอารมณ์จะสั่นกระดิ่งทำไมให้หนวกหู
“ก็อยากหายหัวกันไปหมดทำไม” ท่านผู้หญิงสรรักษ์โวยกลับ
“คุณย่าหงุดหงิดเจ้าอารมณ์แบบนี้ใครที่ไหนจะอยากอยู่ด้วย” แสงแขเห็นท่านอ้าปากจะด่า ชิงห้ามเสียก่อน “อย่าด่านะคะ ถ้าด่าแขจะออกไปเดี๋ยวนี้ คนอื่นเขาก็ยุ่งกันหมด พี่อุษาต้องไปรอรับแม่นังวิรงรองที่สนามบิน คุณลบส่งพี่อุษาไปคอยอำนวยความสะดวกให้ ส่วนตัวคุณลบเองก็ต้องตระเวนตามหานังนั่น”
“ตาลบนะตาลบ นังนั่นมันมีดีอะไร”
“ก็คงมีดีเหมือนคุณย่าน้อยมีนั่นแหละค่ะ” แสงแข ยอกย้อน ท่านผู้หญิงสรรักษ์โกรธจัดถึงกับขึ้นอีขึ้นไอ้ด่าเธอหยาบๆคายๆ แสงแขกลับหัวเราะขบขันอย่างไม่สะทกสะท้าน...
ระหว่างที่อดิศวร์กำลังจะไปที่รถ อุษาเร่งฝีเท้าตามจนทัน ถามว่าจะให้จัดห้องไหนให้แม่ของวิรงรองพัก
“เกือบลืม เมื่อครู่เจ้าภูไทบอกว่าให้ท่านไปค้างที่บ้านเขาซึ่งพี่ก็เห็นด้วย อุษาพาท่านไปส่งที่นั่นก็แล้วกัน” อดิศวร์พูดจบขึ้นรถขับออกไป ครู่ต่อมา เขามาถึงห้องรับแขกของคุ้มภูไท เห็นพันธ์สูรย์กำลังนั่งคุยอยู่กับลานนาและภูไท ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันอึดใจ ก่อนที่พันธ์สูรย์ตัดสินใจลุกหนี ลานนาร้องทักว่าจะรีบไปไหน
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 15 วันที่ 19 ก.ค. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ