อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 16 วันที่ 19 ก.ค. 56
เหม่ยอิงนั่งอยู่ในรถบอกอย่างพอใจว่างานเราสำเร็จไปอีกขั้นแล้ว เพราะลูกค้าที่ออสเตรเลียคอมเพลน มามากมายว่าสินค้าเมดอินไชน่าล็อตนี้ไม่ได้คุณภาพ เกาเฟยเสริมว่าทางยุโรปก็เหมือนกัน“ใช่...บริษัทกำลังจะถูกฟ้องล้มละลาย” เกาเฟยย่ามใจว่าแผนกำจัดจ้าวซันของเราก้าวหน้าไปเรื่อยๆ “ยัง...ฉันเปลี่ยนใจแล้ว จะทำให้มันสนุกมากไปกว่านี้อีก นี่มันแค่นํ้าจิ้มไก่ธรรมดาๆ แกรอดูจานที่เป็นหูฉลามของฉันแล้วกัน”
“ขนาดนั้นเลยหรือครับ” เกาเฟยถามหวาดๆ
“เป็นขี้เถ้าหมดแล้วครับ”
“ดี...คราวนี้ก็ไปจัดการทำให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มันพูดไม่ได้ไปตลอดชีวิต” เกาเฟยถามว่าทุกคนหรือ “ฉันไม่อยากให้เหลือพยานไว้แก้ต่างให้จ้าวซันแม้แต่คนเดียว เรื่องนี้ต้องเป็นความผิดพลาดของจ้าวซันแต่ผู้เดียวเท่านั้น”
เกาเฟยรับคำแข็งขัน เหม่ยอิงหันหน้ามองไปในทะเล พูดอย่างสะใจ
“รับนํ้าจิ้มไก่ไปก่อนนะคะพี่ชายใหญ่ เดี๋ยวจะได้เจอกับชุดใหญ่ของเหม่ยอิง แล้วพี่จะอิ่มจนกินอะไรไม่ลง!”
หารู้ไม่! ไกลออกไป ผู้กองเหลียง อเล็กซ์ หมวดจาง ค่อยๆย่อง...คลานตํ่าเข้ามาหลบอยู่ตามเสาและมุมต่างๆ โดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัวเลย
ooooooo
คืนเดียวกัน เกาเฟยไปหาเต๋อเป่าที่โรงพยาบาลทันที เต๋อเป่าตกใจพอตั้งสติได้ก็แกล้งทำเอ๋อพูดไม่รู้เรื่อง แต่แกล้งทำเป็นหมาเห่าไล่และจะกัด
เกาเฟยจะเข้าไปตบ พอดีพยาบาลเข้ามา เต๋อเป่า ชี้ไปทางเกาเฟยพูดติดๆขัดๆ แต่จับความได้ว่า
“แม่...แม่...กลัว...จะหาพ่อ...ไม่เอาหมา...หมาไป...ออกไป...”
เกาเฟยจะเข้าตบเต๋อเป่าอีก พยาบาลห้ามไว้ถามว่าจะไปถือสาเขาได้ยังไง เกาเฟยโมโหเดินออกไป พยาบาลเอาอาหารมาให้เต๋อเป่าถามว่ากินเองได้แล้วใช่ไหม เต๋อเป่าพยักหน้าแล้วลงมือกินเองเก้ๆกังๆ
ผู้กองเหลียงกับอเล็กซ์ที่ตามเกาเฟยมา เข้าไปบอกเต๋อเป่าว่ามันยังคอยเฝ้าจับตาอยู่ไม่ปล่อย
“ก็บอกแล้ว...มาเกือบทุกวันไม่เป็นเวลาด้วย”
อเล็กซ์ยํ้าว่าเราต้องระวังมากกว่านี้ ผู้กองถามเต๋อเป่าว่าไม่มีญาติบ้างเลยหรือ จะได้ให้มารับกลับไปเสีย
เต๋อเป่าทำหน้าคิดแบบเอ๋อๆอย่างติดพัน อเล็กซ์หงุดหงิดเสียงดังใส่ว่า
“เฮ้ย...เลิกทำเป็นเอ๋อได้แล้ว...ซีเรียสเว้ย”
อเล็กซ์กับผู้กองเหลียงต่างกดโทรศัพท์หาจ้าวซัน อย่างร้อนใจ แต่โทร.ไม่ติด อเล็กซ์แปลกใจว่าติดต่อจ้าวซันไม่ได้เป็นอาทิตย์แล้ว
“คุณชายจะปลอดภัยดีหรือเปล่าไม่รู้...” เต๋อเป่าเป็นห่วง
ooooooo
ศิขรนโรดมเดินเคียงคู่มากับมิถิลาไปยังตำหนักที่พักของจ้าวซัน ปรารภอย่างมีความสุขว่า
“อยากเห็นพระพักตร์ของเจ้าพี่ตอนที่ได้ยินเราบอกว่าเราจะแต่งงาน เจ้าพี่ต้องทรงดีใจกับพวกเราแน่ๆ”
ไปถึงหน้าตำหนัก เจอแม่นม ศิขรนโรดมบอกว่า มาหาเจ้าพี่จะเชิญไปเป็นประธานในงานอภิเษกของตนกับมิถิลาพลางรีบเข้าไปอย่างตื่นเต้น แม่นมรีบตามไปบอกว่าไม่อยู่แล้ว ข้าวของส่วนพระองค์ก็ไม่อยู่ด้วย
ศิขรนโรดมตกใจรีบไปที่บ้านครูเฒ่า ครูเฒ่าบอกว่ากำลังจะไปเข้าเฝ้าอยู่พอดี พลางยื่นจดหมายของจ้าวซันให้ดู
“องค์ชายน่านปิงเสด็จกลับไปฮ่องกงแล้วพะย่ะค่ะ”
“ทำไมพระครูไม่ห้ามไว้ เสด็จไปนานหรือยัง” ครูเฒ่าบอกว่าครึ่งชั่งโมงที่แล้ว “ยังตามทัน ไปทางแม่น้ำเวียงสายใช่ไหม อสุนีเอาม้ามาเร็ว”
อสุนีอิดออด ศิขรนโรดมร้อนใจเร่งให้รีบไป ครูเฒ่าติงว่าองค์ชายน่านปิงคงมีธุระสำคัญที่ต้องไปทำจริงๆก็ได้
“ธุระอะไร...ในนี้ก็ไม่ยอมบอก ได้แต่บอกว่ากราบบังคมลา ด้วยภารกิจส่วนตัว เจ้าพี่มีอะไรส่วนพระองค์ที่ไม่ยอมบอกน้อง”
“ฝ่าบาทพระทัยเย็นก่อน ที่พระครูท่านพูดก็มีเหตุผล หม่อมฉันว่าถ้าองค์ชายทรงเสด็จธุระ คงจะต้องกลับมาที่นี่อีกแน่นอน” มิถิลาเอ่ย
“เราไมคิดอย่างนั้นนะสิ” ศิขรนโรดมเสียใจมาก
เมื่อมาทยาธรและพระเทวีรู้ มาทยาธรปรารภว่าคีรีรัฐคงไม่ดีพอสำหรับเขา หรือไม่สิ่งที่เขากลับไปทำคงสำคัญกว่าราชบัลลังก์ ถามศิขรนโรดมว่า “น่านปิงบอกหรือเปล่าว่าจะเสด็จไปที่ไหน” ปรากฏว่าไม่ได้บอก
“จ้าวซันห่วงธุรกิจของเขาที่ฮ่องกงหรือเปล่าพะย่ะค่ะ” อสุนีเอ่ยขึ้น
“น่านปิงคงชอบที่จะเป็นนักธุรกิจมากกว่าสินะ” พระเทวีเปรยขึ้น ศิขรนโรดมค้านอยู่ในใจหันมองมิถิลากลุ้มๆ
ooooooo
จ้าวซันกับบราลีมาพักที่ชายทะเลประเทศไทย ทั้งสองรู้สึกผ่อนคลาย มีความสุขที่ได้เป็นตัวเอง เป็นจ้าวซันและบราลี
จ้าวซันบอกว่าจะพักผ่อนที่นี่สักสองสามวันแล้วค่อยกลับไปทำงาน บราลีถามว่าไม่ห่วงน้องชายศิขรแล้วหรือ
“ห่วง...แต่อยู่ห่างๆ ก็ได้”
บราลีบอกว่ามีคนเสียใจมากเหมือนกันที่เจ้าพี่ ไม่ยอมขึ้นเป็นเจ้าหลวง จ้าวซันบอกว่ามีคนเสียใจถ้า ศิขรนโรดมไม่ได้เป็นเหมือนกัน บราลีถามอีกว่า “แล้วถ้ามีใครบอกว่า ยินดีสละชีวิตเพื่อให้เจ้าพี่กลับไปเป็นเจ้าหลวง?”
“พอเถอะ ถ้าจะเป็นเหตุผลให้ใครต้องทำให้ใครเสียชีวิต เลือดเนื้อเพราะพี่อีกแม้แต่คนเดียว พี่ขอหายสาบสูญไปในทะเลดีกว่า ถ้าจะให้ดี เราก็เป็นจ้าวซันกับบรีธรรมดาๆ ดีไหม”
บราลีภาวนาขออย่าให้มีอะไรมาทำลายวันพักผ่อนของเจ้าพี่เลย แล้วทั้งสองก็หยอกล้อกันอย่างร่าเริงผ่อนคลาย
ภูสินทรผิดหวังที่จ้าวซันไม่รับเป็นเจ้าหลวงและไม่เห็นด้วยกับการจากมาของจ้าวซัน แต่สุริยะกลับเห็นว่า
“หากองค์ชายทำอะไรแล้วทรงพระสำราญ เราก็ควรจะ...สุดแล้วแต่พระองค์”
ระหว่างนั้น โทรศัพท์ของจ้าวซันดังขึ้น ภูสินทรจะเอาไปให้จ้าวซัน สุริยะแย่งโทรศัพท์ไปท้วงติงว่าอย่าเพิ่งไปรบกวนเลย ภูสินทรเกรงจะมีเรื่องด่วนเรื่องสำคัญ เลยยื้อแย่งโทรศัพท์กันอยู่ข้างหม้อข้าวต้มที่คำฝายกำลังทำต้มอยู่ โทรศัพท์หลุดมือตกลงไปในหม้อข้าวต้ม ทั้งสามมองหน้ากันตะลึง!
ooooooo
ที่บ้านสี่ฤดู...ขณะเหม่ยอิงกำลังจะกินอาหารหรูที่เอาออกจากไมโครเวฟนั้น อากงเข้ามาบอกอย่างตื่นตกใจว่าไฟไหม้ที่สื้อฉวน ตอนนี้ยังดับไม่ได้
ผิงอันตกใจมาก แต่เหม่ยอิงยังคงนั่งกินอาหารสบายใจ ผิงอันถามว่าทำไมไม่เดือนร้อนเลย
“เดือนร้อนทำไม มันไม่ได้มาไหม้อยู่บนหัวฉันนี่ เดือดร้อนไปแล้วไฟมันจะดับไหม เราทำประกันไว้ดีแล้วไม่เห็นจะต้องไปกังวลเลย ไหม้แค่ไหนประกันจ่ายแค่นั้น เผลอๆเราจะกำไรเสียอีก”
“ไม่นึกว่าคำพูดเหล่านี้จะหลุดออกมาจากปากของพี่ พี่ไม่ได้รักบริษัทเราเลย พี่รักแต่เงินของบริษัท” ผิงอันพูดอย่างผิดหวัง แล้วหาทางที่จะติดต่อจ้าวซัน เมื่อไม่มีใครติดต่อได้จึงคิดจะอีเมล์ไปที่วังคีรีรัฐเผื่อองค์ชายจะอยู่ที่นั่น อากงติงว่าจะดีหรือ แล้วช่วยกันหาสมุดโทรศัพท์ของจ้าวซันเผื่อมีเบอร์ของคนที่จะติดต่อไปถึงจ้าวซันกับบราลีได้แต่ก็หาสมุดไม่เจอ
จนกระทั่งมาเจอเหม่ยอิงที่กำลังโทร.หาจ้าวซันเช่นกันแต่ไม่ติด ผิงอันเห็นสมุดโทรศัพท์ของจ้าวซันอยู่ที่เหม่ยอิง เดินไปหยิบดู เหม่ยอิงพูดเยาะว่า
“เธอก็ลองหาทางติดต่อดูสิ เฮอะ...เพราะกว่าคุณชายจ้าวซันจะรู้ ทุกอย่างที่เขารักมันก็กลายเป็นอากาศไปหมดแล้ว”
ระหว่างจ้าวซันผ่อนคลายอยู่กับบราลีที่ริมทะเลนั้น จู่ๆก็เกิดคิดถึงฮ่องกง ผิงอัน และบริษัทขึ้นมา บอกบราลีว่าจะโทรศัพท์ไปหาผิงอันหน่อย
พอจ้าวซันเดินกลับไปที่พัก ทั้งภูสินทร สุริยะ และ คำฝาย ต่างตกใจไม่รู้จะบอกเรื่องโทรศัพท์ตกในหม้อ ข้าวต้มอย่างไร ต่างเกี่ยงกันวุ่นวายว่าใครจะเป็นคนบอก จ้าวซันถามว่ามีอะไรกันหรือ สุริยะเลยจำต้องบอกว่า
“คือ...คุณเมืองเทพคนนี้เขาทำโทรศัพท์มือถือของคุณชายตกลงในหม้อข้าวต้มครับ”
ภูสินทรร้องเฮ้ย! ที่ถูกโยนความผิดให้ จ้าวซันไม่สนใจ ถามว่าแล้วโทรศัพท์ใช้ได้ไหม สุริยะบอกว่าตนพยายามเช็ดแล้วแต่...
โชคดีที่พนักงานโรงแรมสามารถโอนข้อมูลของเครื่องนั้นมาที่เครื่องของสุริยะที่ให้จ้าวซันใช้อยู่ได้ ส่วนเบอร์โทรศัพท์ที่โทร.เข้าและข้อความที่เราไม่ได้รับก็ให้เขาแฟกซ์มาที่โรงแรม
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 16 วันที่ 19 ก.ค. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ