อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 11 วันที่ 4 ก.ค. 56
ทั้งอดิศวร์และพันธ์สูรย์ชกต่อยกันอุตลุดต่างไม่มีใครยอมใคร กว่าอุษากับวิรงรองจะแยกสองหนุ่มออกจากกันได้เล่นเอาเหนื่อยหอบ อุษาขอร้องพันธ์สูรย์ให้กลับไป แต่เขาดื้อดึงจะขอคุยกับอดิศวร์ให้รู้เรื่องเสียก่อน เรื่องบาดหมางทั้งหมดเป็นเพราะท่านผู้หญิงสรรักษ์เสี้ยมให้อดิศวร์เกลียดชังเขากับครอบครัว“เพ้อเจ้อ แกมารู้เรื่องอะไร” อดิศวร์โวยวาย
“คุณพ่อของผมเล่าให้ฟัง...คุณลบ คุณไม่รู้ตัวหรอกว่าคุณตกเป็นเครื่องมือแก้แค้นให้ท่านผู้หญิงตลอดมา ท่านยัดเยียดความเกลียดชังคุณพ่อและผมใส่หัวคุณ ทำให้คุณจงเกลียดจงชังเราพาลหาเรื่องว่าผมไม่เจียมกะลาหัวที่เผยอหน้ามารักคุณอุษา บีบคั้นให้ผมอยู่ในโดมทองไม่ได้เพราะท่านกลัวผมจะเล่าความลับที่ว่า คุณย่าของคุณอำมหิตโหดเหี้ยมที่สุด” พันธ์สูรย์สบตาคู่อรินิ่งเพื่อยืนยันว่าพูดความจริง
ครู่ต่อมา วิรงรองหลบมานั่งเซ็งอยู่ที่ริมชายหาดเพียงลำพัง อุตส่าห์วางแผนจะให้อุษากับพันธ์สูรย์สมหวังในความรัก แต่ฝ่ายหญิงกลับเลือกความกตัญญูแทนที่จะเลือกหัวใจตัวเอง ขณะกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ภูไทเข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างๆถามด้วยความเป็นห่วงว่าทำไมมานั่งตากลมเย็นอยู่ตรงนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย
“วิอยากให้งานเลิกเสียก่อนค่อยกลับ ว่าแต่พี่ชายทราบได้อย่างไรคะว่าวิอยู่ที่นี่”
“พี่โทร.ถามพันธ์สูรย์ เขาบอกว่าคงไม่มีใครอยู่ป่าละเมาะแล้ว พี่ก็เลยเดาว่าน้องวิน่าจะมาอยู่ที่นี่...เกิดอะไรขึ้นหรือครับ” ภูไทเห็นวิรงรองน้ำตาคลอเบ้า แตะหลังมือเธอเบาๆ “ยังไม่สบายใจก็อย่าเพิ่งพูด...พระจันทร์สวยๆบรรยากาศสงบๆอย่างนี้ เราเดินเล่นกันดีกว่า” ภูไทลุกขึ้นส่งมือให้วิรงรองจับเพื่อฉุดตัวเองให้ลุกตาม สองหนุ่มสาวเดินเล่นกันมาได้สักพัก เจอนายสมยืนรออยู่ที่รถกอล์ฟ วิรงรองนิ่วหน้าแปลกใจ
“ลุงสมรู้ได้ยังไงจ๊ะว่า...”
“คุณลบท่านสั่งให้ผมมารับคุณหนูครับ”
ooooooo
ทันทีที่ท่านผู้หญิงสรรักษ์รู้ว่าอดิศวร์กลับมาที่งานเลี้ยงแล้ว สั่งให้แสงแขเข็นรถเข็นพามาที่ห้องโถงกลาง ซึ่งเต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติ จากนั้นท่านลุกขึ้นยืนเพื่อจะกล่าวอะไรบางอย่างโดยมีแสงแขช่วยพยุง อดิศวร์ปรี่เข้าไปช่วยพยุงอีกข้างหนึ่งไว้ ท่านผู้หญิงสรรักษ์มองทั้งคู่อย่างพอใจ
“ฉันมีเรื่องราวอันเป็นมงคลของหลานชายคนเดียวมาแจ้งให้ทุกคนทราบ อย่างที่รู้งานนี้จัดขึ้นด้วยเหตุผลสองอย่าง...อย่างแรก ฉลองการแต่งงานให้พิณทอง ส่วนอย่างที่สอง เป็นการประกาศหมั้นระหว่างตาลบกับ...”
อดิศวร์ชิงพูดตัดหน้า “อย่าเพิ่งครับ...คุณย่า...ว่าที่คู่หมั้นของผมยังไม่มาเลย”
แสงแขซึ่งฉีกยิ้มหวานเมื่อครู่ หุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่ออดิศวร์ประกาศกลางงานเลี้ยงว่า ผู้หญิงที่เขาจะหมั้นด้วยชื่อ วิรงรอง นกุล ไม่ใช่ตนเอง ทั้งพิชญ์ พิณทอง รัฐมนตรีพจน์รวมทั้งคุณหญิงแก้วและคุณหญิงวัชรีต่างพากันงุนงง อนิรุทธิ์กำลังจะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบถึงกับยกค้าง ภูไทและลานนาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากคนอื่น หลังจากหายตะลึง ท่านผู้หญิงสรรักษ์กรีดร้องอย่างเจ็บปวดก่อนจะหมดสติ อดิศวร์รีบอุ้มท่านไปส่งโรงพยาบาลทันที...
ไม่นานนัก นายสมขับรถกอล์ฟมาจอดหน้างาน
วิรงรองในสภาพผมเผ้ากระเซิง เนื่องจากถูกลมพัด แถมรองเท้าก็ไม่สวมเพราะทรายติดเต็มเท้า บอกให้ภูไทเข้างานไปก่อน เธอจะขอตัวไปล้างหน้าล้างตาแต่ต้องชะงัก เมื่อมีแขกผู้มีเกียรติกลุ่มหนึ่งเข้ามาแสดงความยินดี ทั้งภูไท และวิรงรองต่างงง แสดงความยินดีเรื่องอะไร
“คุณลบเพิ่งประกาศหมั้นกับคุณวิรงรองเมื่อครู่นี้เอง ท่านผู้หญิงดีใจจนเป็นลมแน่ะค่ะ”
วิรงรองถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก...
ทางด้านแสงแขเสียใจมากวิ่งหนีไปร้องไห้อยู่ที่มุมหนึ่งของบ้าน ตีอกชกตัวราวกับคนบ้าโดยมีอุษาตามมาพูดปลอบโยนให้คลายเศร้า เธอกลับหาว่าอุษาเสแสร้ง ทั้งๆที่ความจริงแล้วรู้เห็นเป็นใจกับวิรงรอง สะใจที่เห็นน้องสาวตัวเองต้องเจ็บปวดกลายเป็นผู้พ่ายแพ้
“ฝากบอกนังนั้นด้วยว่าอย่าลืมที่ฉันพูดคืนนั้น มันผิดสัญญา และฉันจะปกป้องของรักของฉันด้วยชีวิตฉันไม่ได้คุณลบ มันก็จะไม่มีวันได้คุณลบเหมือนกัน” แสงแขพูดจบวิ่งผละจากไปทั้งน้ำตา...
บรรยากาศในโดมทองกลับมาเงียบเหงาวังเวงเหมือนเดิม เมื่อแขกเหรื่อพากันกลับไปหมดเหลือเพียงภูไท ลานนากับอนิรุทธิ์เท่านั้นที่ยังนั่งมองหน้าวิรงรองเหมือนจะค้นความจริงว่าเธอรู้เห็นเรื่องประกาศหมั้นหรือไม่ ทั้งๆที่เจ้าตัวยืนยันหนักแน่นว่า ไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วย ลานนาตัดพ้อต่อว่าเพื่อนรัก
“วินะวิ...รักใคร่ชอบพอกับคุณอดิศวร์ก็ไม่บอก ปล่อยให้เรานินทากันอยู่ได้ เราเลยกลายเป็นตัวตลก”
“ลานนา...วิเคยโกหกอะไรเธอหรือเปล่า ลองคิดดู แล้วเรื่องอย่างนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะโกหกด้วย”
“ถ้าวิพูดจริง อีตาอดิศวร์ก็เป็นผู้ชายที่โหดร้าย ใจดำเห็นแก่ตัวที่สุดในโลก อย่าไปยอมนะวิ”
อนิรุทธิ์เห็นด้วยกับลานนา ภูไทเห็นใจวิรงรองที่ต้องรับศึกหลายด้านมาตั้งแต่เช้ายันค่ำ อยากให้เธอได้พักผ่อน จึงชวนน้องสาวกับอนิรุทธิ์กลับ พรุ่งนี้พวกเราค่อยคิดกันใหม่ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี วิรงรองพยักหน้าเห็นดีด้วย แล้วเดินไปหาอุไร ซึ่งมายืนลับๆล่อๆรอเธออยู่
ooooooo
ระหว่างที่วิรงรองเดินตามอุไรขึ้นไปยังห้องพัก แสงแขมาดักรอต่อว่าโดยมีโอบยืนคุมเชิงอยู่ใกล้ๆ
วิรงรองพยายามจะอธิบายว่าไม่รู้เรื่องการประกาศหมั้นมาก่อน แต่เธอไม่ฟัง ชี้หน้าพร้อมกับข่มขู่
“จำไว้เลยนังวิรงรอง นังหน้าด้าน ฉันไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด แกระวังตัวไว้ให้ดี” แสงแขถลึงตาใส่อย่างเคียดแค้น แล้วผละจากไปโดยมีโอบตามประกบ อุไรปลอบวิรงรอง อย่าไปสนใจพวกที่มีปากสักแต่พูด เธอไม่พูดอะไรอีกเดินกลับห้องพักตัวเองเงียบๆ อุไรมองตามด้วยความเป็นห่วง...
ขณะที่วิรงรองถูกแสงแขทั้งข่มทั้งขู่สารพัด ภูไทกับลานนาเล่าเรื่องที่อดิศวร์ประกาศหมั้นกับวิรงรองกลางงานเลี้ยง ทั้งๆที่ว่าที่คู่หมั้นไม่ได้อยู่ในงานด้วยให้พันธ์สูรย์ฟัง เขาตกใจมาก
“ไม่ได้เด็ดขาด เจ้าต้องบอกคุณวิว่าอย่ายอมตกอยู่ในวังวนคำสาปนั่น เจ้าต้องบอกให้เธอออกมาจากโดมทองโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย คุณวิรงรองกำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก เพราะเธอเป็นคนที่คุณลบรัก” พันธ์สูรย์ว่าพลางมองสบตาลานนาอย่างจริงจัง...
ที่ห้องพักผู้ป่วยภายในโรงพยาบาล หลังจากอดิศวร์ รัฐมนตรีพจน์ พิณทอง รวมทั้งพิชญ์ คุณหญิงวัชรี และคุณหญิงแก้วกลับไปได้สักพัก ท่านผู้หญิงสรรักษ์ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมองไปรอบๆเห็นพยาบาลพิเศษซึ่งยืนอยู่ข้างเตียงกำลังส่งยิ้มมาให้ ท่านถามว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
“โรงพยาบาลค่ะ คุณป้าช็อกหมดสติ...”
“ฉันคือท่านผู้หญิงสรรักษ์ ไกรณรงค์ อย่ามาสะเออะเรียกฉันว่าป้า” ท่านผู้หญิงเกรี้ยวกราดใส่ทันที
พยาบาลถึงกับหน้าเสีย ขอประทานโทษท่านแล้วขยับจะไปตามหมอมาให้ ท่านผู้หญิงสรรักษ์ตะคอกใส่ว่าไม่ต้อง ขืนทิ้งท่านไว้คนเดียวเดี๋ยวผีนังพลับพลึงจะเข้ามา แล้วนึกขึ้นมาได้
“ลืมไป ผีนังพลับพลึงมันไปไหนไม่ได้ มันตาย ซากอยู่ที่นั่น ดี...ฉันจะได้นอนหลับให้สบาย” ท่านผู้หญิงสรรักษ์พูดจบ หลับตาลงด้วยท่าทางผ่อนคลาย...
ขณะเดียวกันที่โดมทอง อุษารอจนอดิศวร์ส่งพวกญาติๆขึ้นไปพักผ่อนกันหมดแล้ว จึงเข้ามาถามอาการคุณย่าว่าเป็นอย่างไรบ้าง พอรู้ว่าท่านปลอดภัยก็โล่งใจอดิศวร์โทษว่าเป็นความผิดเขาเองที่ทำให้คุณย่าต้องผิดหวัง และเสียใจจนเป็นลมหมดสติ อุษาไม่อยากให้เขาตำหนิตัวเอง เรื่องแบบนี้ไม่ควรไปตามใจท่าน
“เอ่อ...อุษาโกรธพี่หรือเปล่าที่พี่ห้ามติดต่อกับพันธ์สูรย์”
อุษาไม่ถือโทษโกรธอะไรอดิศวร์เข้าใจดีว่าทำไมเขาถึงต้องห้ามปราม ชายหนุ่มขอบใจที่เธอเข้าใจแล้วเดินจากไป วิรงรองรอจนเขาลับสายตา รีบเข้ามาถามอุษาถึงอาการของท่านผู้หญิงสรรักษ์ด้วยความเป็นห่วงได้ ความว่าท่านไม่เป็นอะไรมาก เธอถึงกับถอนใจโล่งอก
“ค่อยยังชั่ว ถ้าท่าน...เอ่อ...เป็นอะไรไปล่ะก็...” วิรงรองพูดยังไม่ทันจบ มีเสียงแสงแขดังขึ้นเสียก่อน
“แกคงดีใจฉลอง 7 วัน 7 คืน เลยใช่ไหมล่ะ...แต่เสียใจด้วย เพราะคุณย่าหนังเหนียว”
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 11 วันที่ 4 ก.ค. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ