อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 17 วันที่ 24 ก.ค. 56

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 17 วันที่ 24 ก.ค. 56

แม่สี่ปรามผิงอันให้หยุดว่าพี่เสียที จ้าวซันตำหนิตัวเองว่า มีส่วนผิดที่ดูแลน้องไม่ดี ตนจะจัดการเอง จะพาน้องกลับมาเอง

จ้าวซันไปเยี่ยมร้านของซูหลิงกับฉินเจียง ซูหลิงบอกข่าวดีว่าเขากำลังจะมีหลาน จ้าวซันแสดงความยินดีและชมซูหลิงว่าเป็นคนดีมาก อย่างน้อยท่ามกลางเรื่องน่าใจเสียของคนในครอบครัวก็มีเรื่องที่เป็นความหวังของตระกูลจ้าวเรื่องหนึ่ง เต้คงจะดีใจ กอดทั้งสองไว้ บอกว่า...


“เธอสองคนโชคดีแล้ว เธอต้องเป็นพ่อที่ดีนะฉินเจียง ซูหลิง ฝากหลานผมด้วยล่ะ เขาจะต้องสุขภาพดี และไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายก็ไม่สำคัญ ขอให้เขาเป็นคนดี”

“ผมอยากให้เขาเป็นผู้ชาย” ฉินเจียงบอก

“เป็นผู้ชายก็ดี แต่เป็นผู้หญิงก็ได้ เพราะพี่อยากให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเสียทีในรุ่นของพวกเรา อย่าให้ลูกชายเท่านั้นที่ได้เป็นไท้เผ่ง ขอให้แล้วแต่ความเหมาะสมของบุคคลเถอะ ถ้าผู้หญิงมีความสามารถและทุกคนพอใจ ลูกๆหลานๆ พวกเราจะไม่จำกัดบทบาทของลูกหลานหญิงอีกแล้ว”

“จริงด้วยค่ะ คนไหนถนัดที่จะทำอะไรก็ขอให้ได้ทำเถอะ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตาม” ซูหลิงเห็นด้วย

“ก็ได้...เผื่อลูกของเราเป็นผู้หญิง เราก็จะไม่เสีย เปรียบ ก็โอเค” ฉินเจียงรับได้อย่างไม่เต็มใจนัก

จ้าวซันมองฉินเจียงแล้วหัวเราะส่ายหน้าเบาๆ ฉินเจียงกับซูหลิงพลอยหัวเราะไปด้วย...

เมื่อไปคุยกันที่ฉินเย่ว์กรุ๊ป ฉินเจียงอยากให้จ้าวซันช่วยตนในเรื่องคดี ทนายแนะว่าถ้าฉินเจียงให้ข้อมูลแก่ทางการ ตำรวจขยายผลจับตัวพันหงปิงที่แหกคุกได้ เขาก็จะเป็นแค่เหยื่อของพันหงปิงกับเกาเฟย เช่นนี้ก็จะถูกกันเป็นพยานและเราก็จะหาทางรอดจากคดีนี้ได้

“ผมจะทำทุกอย่างเพื่อเอาไอ้เกาเฟยให้เละจมดินครับ...พี่ชายใหญ่” ฉินเจียงมุ่งมั่น จ้าวซันยิ้มพอใจ

ooooooo

ฉินเจียงยังไม่หายกังวล คุยกันเสร็จเดินออกมา ก็ยังขอร้องจ้าวซันให้ช่วยอีก จ้าวซันยืนยันว่าตนทำไม่ได้

“ทำไมจะทำไม่ได้ พี่ให้ตำรวจเขาจัดการกับนางเหม่ยอิงและไอ้เกาเฟยให้ถึงที่สุดเถอะครับ มันเลวทรามต่ำช้ากันมาก”

“แกต้องแยกแยะสิฉินเจียง แกก็โดนเองมาแล้ว แกต้องรู้สิว่าไอ้เกาเฟยมันคือตัวการ เราต้องดึงเหม่ยอิงออกมาจากไอ้เกาเฟย เพราะเหม่ยอิงจะไม่กล้าทำเรื่องร้ายกาจอย่างนี้ ถ้าไม่มีเกาเฟยยุแยง”

“ไม่ใช่นะพี่ใหญ่ ถ้าจะเปรียบ เกาเฟยมันเป็นแค่ปืน แต่คนยิงคือเหม่ยอิง”

“เหม่ยอิงคือน้องพวกเรา แต่เกาเฟยมันคือคนอื่น ทำไมแกเห็นเกาเฟยดีกว่า”

“เกาเฟยคือคนที่เหม่ยอิงส่งมาทำลายผม แล้วมันก็ทำสำเร็จอย่างที่พี่ใหญ่เห็น เพราะผมมันโง่เอง ตอนนี้ผมตาสว่างแล้ว ผมรู้ว่าความจริงแล้วศัตรูของตระกูลจ้าวคือผู้หญิงตระกูลจ้าวเอง” ฉินเจียงพูดอย่างแค้นใจ

“พี่พูดแล้วใช่ไหม ว่าต่อไปนี้เราจะไม่กีดกันผู้หญิงอีกแล้ว เหม่ยอิงอยากได้อะไร พี่ก็จะให้เขาเพื่อแลกให้เขากลับตัวกลับใจ”

“นังนี่มันกลับไม่ทันแล้ว มันถลำไปมากแล้ว เกินเยียวยา”

ความคิดต่างนี้ ทำให้จ้าวซันกับฉินเจียงมองหน้าอย่างวัดใจกัน พอดีมีเสียงเมสเสจดังขึ้น จ้าวซันดูโทรศัพท์หันมองหน้าฉินเจียง ฉินเจียงถามว่าเหม่ยอิงหรือ จ้าวซันนิ่งเป็นการรับโดยปริยาย ฉินเจียงร้อนใจถามว่าเหม่ยอิงนัดพบใช่ไหมอย่าไปคนเดียว ให้ตนไปด้วย จ้าวซันไม่เห็นด้วย ฉินเจียงโมโหบอกว่า “พี่ใหญ่อย่าเป็นผู้ชายที่ตายเพราะผู้หญิงเลยพี่”

“พี่ไม่ตายหรอก”

“พี่มั่นใจใช่ไหมว่ามันรักพี่ พี่รู้จักนังนี่น้อยไป” ฉินเจียงฮึดฮัดแต่จ้าวซันก็ไปตามนัด ณ ที่สูง วิวสวย และเหม่ยอิงก็ก้าวลงจากรถมาเผชิญหน้าอย่างสวยสง่าจนจ้าวซันแทบไม่เชื่อสายตา

เวลาเดียวกันนี้ จ้าวไทไทที่หลับตาอยู่ ลืมตาขึ้นทันที ถามหาเจ้าหญิง ถามว่าจ้าวซันอยู่ไหน พอผิงอันบอกว่าออกไปข้างนอกก็เร่งให้รีบโทร.ตามกลับมาเดี๋ยวนี้ ผิงอันบอกว่าพี่ชายไปที่บริษัท จ้าวไทไทถามว่าแล้วเจ้าหญิงล่ะ เจ้าหญิงอยู่กับเจ้าชายหรือเปล่า ผิงอันบอกว่าบราลีไม่สบายอยากพักผ่อนจึงอยู่บ้าน

“เมื่อไหร่จ้าวซันจะกลับล่ะ...อยากให้เจ้าชายกลับบ้านมาอยู่กับเจ้าหญิง อย่าให้เจ้าหญิงอยู่ห่างตัว เข้าใจไหม...” จ้าวไทไทหลับตารำพึง “ช่วยไม่ได้ ทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง ฟ้าดินจะลงมือ...มนุษย์ไม่อาจขัดขืน...มนุษย์...ไม่อาจขัดขืน...”

ผิงอันฟังแล้วรู้สึกไม่สบายใจ...

ooooooo

เหม่ยอิงทักจ้าวซันว่าดูซูบและคล้ำไป จ้าวซันชมว่าเธอสวยมาก ดูทอปฟอร์มมาก

เหม่ยอิงเหน็บเขาเล็กน้อยที่ไปกับบราลี จ้าวซันถามว่าทั้งหมดที่เธอทำเพราะโกรธที่ตนมีบราลีใช่ไหม เหม่ยอิงตอบไม่ได้ จ้าวซันชี้ว่าไม่ใช่ เพราะว่าเธอเตรียมทุกอย่างมานานมากแล้ว ถึงไม่มีบราลีเธอก็วางแผนไว้อย่างรัดกุมแล้ว พูดจี้ใจดำแล้วบอกว่า “น้องแค่บอกพี่ดีๆ ว่าน้องต้องการอะไร น้องก็จะได้”

“น้องพยายามบอกพี่มาพันครั้งแล้วถ้าพี่จำได้”

“เอาล่ะ พี่ผิดเองที่ไม่เข้าใจ เอาเป็นว่าตอนนี้พี่เข้าใจแล้วและจะให้ตามที่น้องต้องการ แต่พี่ขอแบ่งอะไรนิดๆหน่อยๆ ให้กับพี่น้องคนอื่นๆบ้าง”

“พี่ใหญ่ไม่มีสิทธิ์ขอแล้วล่ะค่ะ”

“เหม่ยอิง...หาทางลงให้กับตัวเองเถอะ ก่อนที่มันจะสายเกินไป”

“มันสายเกินไปแล้วล่ะค่ะพี่ใหญ่...สายไปมากๆ เลยล่ะ” เหม่ยอิงน้ำตาไหล จนจ้าวซันอึ้ง

ooooooo

ได้พักผ่อนจนถึงเย็น บราลีรู้สึกดีขึ้น เธอเดินลงมาหน้าตาสดใส เจออากงกำลังจะเอาโสมแก้อาการเมาค้างมาให้กิน บราลีขอบคุณแล้วถามถึงจ้าวซัน

อากงบอกว่าออกไปตั้งแต่สายๆแล้ว บราลีชักสีหน้าคาดว่าคงไปหาเหม่ยอิงแน่ อากงเชื่อว่าจ้าวซันดูแลตัวเองได้

“อากงคะ หนูไม่ได้หวาดระแวงแบบไร้สาระนะคะ”

“คุณชายมีหลายอย่างต้องทำครับ คุณหนูปล่อยวางบ้างเถอะ คุณชายทราบดีครับว่าท่านควรทำอะไรบ้าง”

“ขอให้จริงเถอะ คอยดูนะถ้าเกิดอะไรขึ้น จะไม่สนใจ จะไม่ไปช่วยเลย อากงเป็นพยานนะ”

“ไม่หรอกครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกครับ” อากง บอกบราลีไปอย่างนั้น แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ พูดปลอบใจตัวเองว่า “ไม่น่า...ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก...”

ooooooo

เช้านี้...โรงงานสื้อฉวนที่เกาลูน บรรยากาศในโรงงานวุ่นวายตึงเครียด โดยเฉพาะพนักงานรับโทรศัพท์ และรับแฟกซ์

เกาเฟยเข้ามาที่โรงงานอย่างร้อนรน ถามพนักงานว่าเหม่ยอิงอยู่ไหนก็ไม่มีใครรู้ เขาวิ่งไปจนถึงออฟฟิศโรงงานเปิดประตูเข้าไปเห็นเหม่ยอิงนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์โดยไม่เปิดไฟ เกาเฟยเดินหน้าเข้าไปหา เธอโยนกระดาษแฟกซ์และเอกสารต่างๆให้ดู

“สำเร็จแล้ว...เสื้อผ้าของสื้อฉวนตอนนี้กำลังถูกตีกลับมาหมด ไม่ใช่เฉพาะที่ออสเตรเลียนะ ทุกประเทศที่เป็นลูกค้าเราด้วย” เหม่ยอิงหัวเราะอย่างสะใจก่อนพูดต่อว่า “คราวนี้คุณชายจ้าวซันจะต้องพบกับความล่มจม หุ้นของฉินเย่ว์กรุ๊ปก็จะร่วงจนจมดิน ทุกอย่างพังพินาศหมด ไม่มีเหลือ เจ๊งๆๆๆ! ฮ่ะๆๆ” เหม่ยอิงหัวเราะทั้งสะใจและเจ็บปวดจนน้ำตาร่วงเหมือนคนเสียสติ

เกาเฟยมองเธออึ้ง เหม่ยอิงลุกเดินมาประจันหน้า “เงินส่วนตัวของฉันถูกส่งไปฟอกที่ประเทศกำลังพัฒนาทั้งหลายเรียบร้อยแล้ว และก็มีอยู่ที่สวิสพอสมควร แกก็ได้ของแกไปแล้ว ฉันก็ได้ของฉัน จากนี้ไปเราแยกกันคนละทาง ฉันจะไปตามทางของฉัน”

“ไม่นะครับ...เราจะเป็นหุ้นส่วนกัน”

“ฝันกลางวันอยู่รึไง ฉันไม่เป็นหุ้นส่วนกับใครทั้งนั้น”

“ถ้าไม่ใช่จ้าวซัน?”

“ฮ่ะๆๆ นั่นมันเป็นความคิดโง่ๆ ในอดีต ตอนนี้ทุกอย่างระหว่างฉันกับจ้าวซัน ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว ไม่มีเหลือแม้แต่เยื่อใย” พูดอย่างเจ็บปวดแล้วเหม่อมองออกไปนอกกระจกพึมพำเศร้า “เขาคงสั่งให้ตำรวจมารวบตัวฉันเร็วๆ นี้ แกรีบหนีเอาตัวรอดของแกเถอะ”

เกาเฟยมองเหม่ยอิงไม่อยากจากลา ลุ้นให้เธอเปลี่ยนใจ แต่เหม่ยอิงสะบัดหน้าไปอีกทาง เชิดหน้าคอแข็งประหนึ่งหญิงแกร่งผู้ทระนง!

ooooooo

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 17 วันที่ 24 ก.ค. 56

โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์
กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ