อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 16 วันที่ 21 ก.ค. 56

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 16 วันที่ 21 ก.ค. 56

บราลีถูกบังคับให้ไปอยู่ในห้องที่เธอเคยอยู่ที่บ้านสี่ฤดู เธอทิ้งตัวนอนน้ำตาไหลอย่างอัดอั้น

ครู่หนึ่งผิงอันค่อยๆแง้มประตูเข้ามาถามอย่างเป็นห่วงว่าเป็นอย่างไรบ้าง ทะเลาะกับพี่ชายใหญ่ใช่ไหม บราลีบอกว่าเปล่า ผิงอันไม่เชื่อเพราะเห็นแก้มยังเปื้อนน้ำตา ถามว่าแล้วร้องไห้ทำไม

“เจ็บใจ เถียงเขาไม่ทัน” แล้วถามผิงอันว่า ตนเป็นคนน่าเบื่อน่ารำคาญจริงไหม


ผิงอันเดาได้ว่าบราลีมีปัญหาอะไรกับจ้าวซันแน่ บอกว่าอย่าไปคิดมาก แล้วนินทาจ้าวซันว่า

“เวลาใครทำอะไรให้เขาไม่พอใจเขาก็เหมารวมไปหมดแหละว่า น่าเบื่อ น่ารำคาญ แต่จริงๆแล้วเขานึกคำที่อยากจะว่าเราไม่ออกต่างหาก ดูอย่างพี่เหม่ยอิงสิ ทำตัวน่าเบื่อ น่ารำคาญจะตาย พี่ชายใหญ่เคยว่าอะไรไหม ไม่มีสักคำ แต่เขาจะเงียบ ไม่อยากพูดด้วย ถ้าวันไหนพี่ชายใหญ่ไม่อยากพูด ไม่อยากเห็นหน้าพี่บรีละก็...เตรียมใจไว้ได้เลย”

“ทำไม...”

“เลิกกันชัวร์!” ผิงอันยื่นหน้าเข้าไปบอกล้อๆ แล้ววิ่งปรู๊ดไป บราลีเขิน ไล่ตีผิงอันหัวเราะกันคิกคัก

ooooooo

จ้าวซันต้องย้อนกลับขึ้นไปที่ห้องทำงานบ้านสี่ฤดู คุยกับผู้กองเหลียง หมวดจาง และเต๋อเป่าอย่างเคร่งเครียด

หลังจากฟังเต๋อเป่าเล่าแล้ว จ้าวซันถามว่าเรื่องสื้อฉวนโดนปล้นและที่เต๋อเป่าถูกยิงล้วนเป็นฝีมือของเหม่ยอิงหรือ เต๋อเป่าบอกว่ามีเธออยู่เบื้องหลัง ผู้กองเหลียงเสริมว่ายังมีอีกสองสามเรื่องที่ทางตำรวจสงสัยว่าจะเป็นฝีมือเหม่ยอิง

“อย่างเรื่องที่คุณชายประสบอุบัติเหตุตอนจะไปรับเสด็จที่สนามบิน” หมวดจางยกตัวอย่าง ผู้กองเสริมว่า

“หรือที่เสี่ยวจูโดนฆ่าตาย เธอเป็นผู้หญิงที่อันตรายจริงๆ พร้อมจะฆ่าทุกคนที่ขวางหน้าด้วยเหตุผลเล็กๆแค่นั้น”

จ้าวซันพึมพำอย่างคิดไม่ถึงว่าอะไรทำให้เธออำมหิตได้ขนาดนี้ เต๋อเป่าถามว่าแล้วเราควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ผู้กองเหลียงกับหมวดจางเสนอให้อยู่เฉยๆทำตัวปกติ อย่าเพิ่งให้เธอรู้ตัว

“ผมไม่ปล่อยเธอไว้แน่ แต่ขอรอหลักฐานอีกสัก 2-3 ชิ้นเพื่อมัดตัวให้ดิ้นไม่หลุด ไม่อย่างนั้นไปสู้คดีแล้วเธออาจจะหลุดได้” ผู้กองเสนอ จ้าวซันถามว่า เธอต้องติดคุกหรือ? “ห้าสิบปีเป็นอย่างต่ำสำหรับตอนนี้ สูงสุดอาจถึงขึ้นตลอดชีวิต”

คำตอบของผู้กองเหลียงทำให้จ้าวซันคิดหนัก มองรูปเหม่ยอิงในวันรับปริญญาที่อเมริกา วันนั้นเธอยิ้มสดใส เป็นหญิงสาวที่ดูบริสุทธิ์น่ารัก แต่วันนี้! อะไรทำให้เธอเปลี่ยนแปลงไปถึงขนาดนี้

ooooooo

ที่ตึกบริษัทฉินเย่ว์กรุ๊ป...พนักงานในบริษัทกำลังช่วยกันพาเพื่อนๆที่ได้รับบาดเจ็บไปหาหมอ พนักงานอีกส่วนหนึ่งกำลังเก็บกวาดข้าวของที่เหม่ยอิงขว้างปา

พวกพนักงานที่ได้รับบาดเจ็บต่างพูดถึงเหม่ยอิงอย่างไม่พอใจ บ้างหวาดกลัวไม่กล้าที่จะทำงานกับเจ้านายโรคจิตแบบนี้ แต่แม่บ้านที่ถูกเอาน้ำร้อนสาดกลัวถูกไล่ออกแล้วครอบครัวจะลำบาก

ขณะนั้นเอง เทเรซ่ากับซ่างกวานซิงเดินมากับทนายเตรียมจะฟ้องเหม่ยอิงที่ไล่พวกตนออกอย่างไม่เป็นธรรม บอกพวกพนักงานที่กำลังสวนออกมาว่า จะเอาให้ถึงที่สุดเลย พนักงานหลายคนพูดอย่างสะใจว่ามันต้องอย่างนั้น! ซ่างกวานซิงกล่าวกับพนักงานเหล่านั้นว่า

“พวกเราน่าจะร่วมมือกันนะ ขับไล่อีแม่มดให้ออกไปจากบริษัทเสียที”

“จริงด้วย...เห็นด้วย...” พนักงานที่กำลังเจ็บใจประสานเสียงขานรับ

“ตอนนี้รีบพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า ผมขอเป็นแกนนำจัดการอีแม่มดคนนี้เอง!” เสียงหนึ่งแทรกเข้ามา พนักงานทุกคนหันมองแล้วพากันอึ้ง เพราะเขาคือฉินเจียงหรือคุณชายรอง ไท้เผ่งของฉินเย่ว์กรุ๊ปนั่นเอง!

ooooooo

เกาเฟยลากเหม่ยอิงเข้าไปในห้องกระจกถามว่าทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า เหม่ยอิงพูดอย่างผยองว่า รู้ตัวดี อยากทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำถ้าไม่ถูกห้ามเสียก่อน

เมื่อฉินเจียงมาเป็นแกนนำพนักงานต่อสู้กับเหม่ยอิง กลุ่มพนักงานพากันร้องตะโกน “ออกไป...ออกไป...ออกไป!” เกาเฟยแอบดูบอกว่าเป็นฉินเจียงกับพนักงาน เหม่ยอิงสั่งให้เกาเฟยเอาปืนมาและโทร.เรียกตำรวจแจ้งว่ามีผู้บุกรุก

เกาเฟยเสนอให้รีบหนีไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวเรื่องจะใหญ่โต เหม่ยอิงตะคอกว่าจะกลัวพวกมันทำไมให้มันเป็น เรื่องไปเลย แล้วลุกไปหยิบปืนกระบอกเล็กๆของตนในลิ้นชัก ผลักประตูยิงปืนขึ้นฟ้าขู่ร้องท้า “มาสิ...มาไล่ฉันสิ”

แต่กลุ่มพนักงานที่มีฉินเจียงเป็นแกนนำยังคงตะโกนขับไล่เหม่ยอิง เกาเฟยตัดสินใจแย่งปืนจากเหม่ยอิงยิงขึ้นฟ้าแล้วแหวกกลุ่มพนักงานพาเหม่ยอิงหนีไป ฉินเจียงไล่ตามไปห่างๆ

เกาเฟยลากเหม่ยอิงหนีไปทางบันไดหนีไฟ เตือนสติว่าพวกนั้นมีคนมากขนาดนี้อย่าเพิ่งไปมีเรื่องด้วยเลย และที่สำคัญฉินเจียงกล้ามาแสดงว่าต้องไปรู้อะไรมาและคงไม่ปล่อยเราไว้แน่ เร่งให้รีบไป แล้วตัวเองก็วิ่งขึ้นข้างบนร้องบอกเหม่ยอิงว่า “คุณรีบไป ผมจะล่อมันเอง”

ฉินเจียงไล่ตามเกาเฟยขึ้นไปบนดาดฟ้า เกาเฟยยิงสกัดจนกระสุนหมด ทั้งคู่สู้กันด้วยมือเปล่า จังหวะหนึ่งเกาเฟยถีบฉินเจียงเสียหลักแล้ววิ่งไปทางประตู เจอพวกเทเรซ่ากับซ่างกวานซิงนำพนักงานขึ้นมาพอดี เกาเฟยชะงักตะโกนด่า

“ไอ้พวกหมาหมู่ ผยองกันใหญ่นะ แต่ก่อนไม่เห็นกล้า แต่พอรู้ว่าจ้าวซันมาเข้าหน่อยทำเป็นเก่งนักถุย!”

นี่เอง ฉินเจียงและทุกคนจึงรู้ว่าจ้าวซันกลับมาแล้ว ต่างมีกำลังใจฮึกเหิม ฉินเจียงเดินเข้าหาเกาเฟย ฝ่ายนั้นเห็นท่าไม่ดีเลยแหวกพนักงานวิ่งหนีไป พนักงานจะตาม ฉินเจียงร้องห้าม “ไม่ต้อง...ปล่อยมัน” แล้วพึมพำกับตัวเอง “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะพี่ใหญ่”

เกาเฟยบ่ายหน้าไปที่โรงพยาบาลหมายเล่นงานเต๋อเป่า ไปถึงจึงรู้ว่าเต๋อเป่าออกจากโรงพยาบาลไปตั้งแต่เช้าแล้ว

ฝ่ายเหม่ยอิงเข้าสปา ไปนอนให้พนักงานนวด ระหว่างนั้นมีโทร.เข้ามือถือ เธอไม่รับบอกพนักงานให้นวดต่อไป จนโทรศัพท์ดังขึ้นอีก เธอให้พนักงานหยิบโทรศัพท์หมายจะปิดเครื่อง จึงเห็นว่าเกาเฟยโทร.มา กดรับ เกาเฟยบอกว่าเต๋อเป่าออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว คิดว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ เพราะพอจ้าวซันมาเต๋อเป่าก็หายออกไปทันที

“หมายความว่าไง” เหม่ยอิงชะงัก “หรือว่า ที่พี่ชายใหญ่ อยากจะมาเจอเราเพราะ...” เกาเฟยฟันธงว่าเต๋อเป่าต้องเล่าอะไรให้จ้าวซันฟังแน่ “อย่าเพิ่งคิดไปเอง แกรีบไปหาข่าวมาเดี๋ยวนี้เลย คืบหน้าอะไรแล้วรีบบอกให้ฉันรู้ด่วน”

สั่งเกาเฟยแล้วเธอนอนให้พนักงานนวดต่อ...

ooooooo

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 16 วันที่ 21 ก.ค. 56

โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์
กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ