อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 13 วันที่ 11 ก.ค. 56
ดึกสงัดคืนนั้น วิรงรองหลับสนิทอยู่ภายในห้องพักรับรองแขกของคุ้มภูไท มีเสียงท่านเจ้าคุณสรรักษ์ร้องเรียก “พลับพลึง” ดังมาจากใต้หน้าต่างห้อง เธอขยับตัวเมื่อเสียงเรียกนั้นกระชั้นขึ้น ก่อนจะพึมพำทั้งที่ตายังหลับว่าใครเรียก เสียงท่านเจ้าคุณยังคงดังอย่างต่อเนื่อง“พลับพลึง...พลับพลึง”
วิรงรองเดินละเมอเดินไปที่หน้าต่างชะโงกหน้าออกไปอย่างหวาดเสียว พลัน ลานนาเปิดประตูเข้ามาร้องเรียกวิรงรองลั่น แล้วพุ่งมาคว้าตัวไว้ทัน เธอรู้สึกตัวลืมตามองเพื่อนรักอย่างงงๆ ลานนาเล่าเหตุการณ์ตอนที่มาเจอเธอเกือบจะร่วงลงจากหน้าต่างห้องให้ฟัง วิรงรองจำอะไรไม่ได้ แปลกใจมากเพราะปกติไม่ใช่เป็นคนนอนละเมอ แล้วฉุกคิดถึงเหตุการณ์ที่โดมทองขึ้นมา ลานนาเห็นเพื่อนนิ่งไปถามว่ามีอะไรหรือเปล่า
ระหว่างที่วิรงรองหวิดจะร่วงลงจากหน้าต่างห้องที่คุ้มภูไท อดิศวร์เพิ่งจะหลับไปได้สักครู่ เสียงเพลงนางครวญที่ดังมาจากห้องพักวิรงรองซึ่งอยู่ติดกัน ทำให้เขาลืมตาตื่นขึ้น เงี่ยหูฟังเสียงเพลงนั่นอีกครั้ง ก่อนจะลุกออกไปดู อดิศวร์รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวภายในห้องพักของวิรงรอง เปิดประตูผลัวะเข้าไป พบแต่ความว่างเปล่า มีเพียงผ้าม่านเท่านั้นที่ไหวตามแรงลมพัด
“ใครมาเปิดหน้าต่าง” อดิศวร์เดินไปปิดหน้าต่างแล้วรูดม่าน มองสำรวจไปรอบห้องอีกครั้งก่อนออกไป
ooooooo
ท่านผู้หญิงสรรักษ์ลุกขึ้นแต่เช้าด้วยสีหน้าสดชื่นเป็นพิเศษ อุษายกอาหารเช้าเข้ามาให้ในห้องเหมือนเช่นเคย เห็นแสงแขกำลังประคองท่านมานั่งที่รถเข็น นิ่วหน้าสงสัยกำลังจะไปไหนกัน
“ฉันจะไปกินข้าวเช้ากับตาลบ...ยกกลับไป”
“คุณย่ามีความสุขมากกว่าทุกวันเลยค่ะ พี่อุษา” แสงแขพูดจบเข็นรถเข็นพาคุณย่าออกจากห้อง โดยมีอุษายกถาดอาหารตามไปอีกทอดหนึ่ง...
สักพักหนึ่ง แสงแขมาเคาะประตูห้องทำงานเรียกให้อดิศวร์ไปกินข้าว เขาตะโกนสวนออกมาว่ายังไม่หิวเธอแจ้งว่าเช้านี้คุณย่าจะมากินอาหารด้วย อดิศวร์
ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเดินมาเปิดประตูห้อง
“คุณย่ารออยู่ที่ห้องกินข้าวแล้วค่ะ เชิญคุณลบเลยค่ะ”
อดิศวร์อดแปลกใจไม่ได้ว่าคุณย่านึกอย่างไรถึงออกมากินข้าวที่ห้องอาหาร ยิ่งได้เห็นท่าทางสดชื่นผิดปกติของท่านก็ยิ่งประหลาดใจว่าเกิดอะไร ท่านผู้หญิงสรรักษ์รีบกวักมือเรียกหลานชายคนโปรดมานั่งร่วมโต๊ะด้วย สั่งให้แสงแขที่เดินตามต้อยๆไปนั่งข้างๆเขา แล้วเรียกอุษามานั่งข้างตัวเอง
“ลบ ถ้าคิดจะมีเมียล่ะก็หาคนที่มันคู่ควรเหมาะสมกับเราให้มากที่สุด ย่าอยากให้โดมทองเป็นอย่างที่เคยเป็น ไม่มีอะไรจะมาเปลี่ยนแปลงได้” ท่านผู้หญิงสรรักษ์ตาวาวเป็นประกาย แสงแขขยับจะอ้าปากพูดบางอย่าง แต่อุษาสะกิดห้ามไว้...
แสงแขรอจนท่านผู้หญิงสรรักษ์อยู่ในห้องของท่านเพียงลำพัง ตามมาตัดพ้อว่าทำไมตอนอยู่ที่โต๊ะอาหารถึงไม่บอกให้อดิศวร์แต่งงานกับตน ท่านอ้างว่าเป็นเพราะเขาไม่ได้รักแสงแข และยืนยันมาตลอดว่าเห็นเธอเป็นแค่น้องสาว แล้วจะให้ท่านทำอย่างไร
“แต่ตอนนั้น ตอนที่วิรงรองอยู่ คุณย่าไม่ได้พูดอย่างนี้นี่คะ”
“ตอนนั้นกับตอนนี้มันเหมือนกันเสียที่ไหน แกยังพูดเองเลยว่าตอนที่นางพลับพลึงมันยังอยู่...แต่ตอนนี้มันไม่อยู่แล้ว และฉันก็ไม่อยากให้แกเป็นเมียตาลบนักหรอก แต่ถ้าเทียบกับนังพลับพลึง แกยังมีภาษีกว่ามัน ฉันพอจะกล้อมแกล้มฝืนใจยอมรับได้” ท่านผู้หญิงสรรักษ์ยิ้มเจ้าเล่ห์
“แล้วถ้านังนั่นมันกลับมาใหม่ล่ะคะ”
“นังหน้าโง่ มันไม่กลับมาหรอก มันไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว ไสหัวไป” ท่านผู้หญิงสรรักษ์พูดพลางโบกมือโบกไม้ประกอบ แสงแขกัดปากแน่นด้วยความแค้นใจ...
ขณะที่แสงแขเพิ่งรู้ตัวว่าตกเป็นเหยื่อให้คุณย่าหลอกใช้ วิรงรองกลับถึงบ้านโผกอดแม่ร้องห่มร้องไห้ปรางพยายามซักว่าเป็นอะไรก็ไม่ยอมบอก
“เอาเถอะไม่สบายใจก็ยังไม่ต้องเล่า...นี่คุณกำลังจะออกไปข้างนอก ไปด้วยกันไหมลูก เดินดูอะไรต่อมิอะไรให้มันสบายใจ”
“หนูเหนื่อยค่ะ คุณไปคนเดียวได้ไหมคะ”
“ทำไมจะไม่ได้ แม่หนูขึ้นไปพักเถอะ เดี๋ยวคุณจะซื้อขนมหวานมาให้” ปรางหอมหน้าผากลูกอย่างรักใคร่ แต่ในใจอดเป็นกังวลไม่ได้...
ระหว่างที่วิรงรองกำลังจัดข้าวของให้เข้าที่ ลานนาโทร.มาถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ภูไทฝากความห่วงใยมาให้ด้วย คนที่ถูกอ้างชื่อถึงกับสะดุ้งเพราะไม่รู้เรื่องด้วย พันธ์สูรย์ซึ่งนั่งอ่านเอกสารอยู่ใกล้ๆมองเขายิ้มๆ
“พักผ่อนให้สบายนะจ๊ะ เย็นๆ จะโทร.ไปหาใหม่”
ทันทีที่ลานนาวางสาย ภูไทเอ็ดลั่นว่าทำไมไปบอกวิรงรองแบบนั้น ลานนารู้ใจพี่ชายดีว่าอยากจะบอกด้วยตัวเองแต่ไม่กล้าก็เลยอาสาทำหน้าที่แทนให้ เขาตำหนิว่าพูดแบบนั้นมันไม่ดี ลานนากับพันธ์สูรย์เห็นตรงกันว่าไม่ดีตรงไหน ตอนนี้วิรงรองเป็นอิสระแล้ว ภูไทควรจะเดินหน้าจีบให้เต็มที่ มัวแต่เงื้อง่าจะถูก
อนิรุทธิ์ตัดหน้าไปเสียก่อน เขาทำไม่รู้ไม่ชี้หยิบใบสั่งสินค้าขึ้นมาอ่านแก้เขิน
“เมื่อวานมีออเดอร์กล้วยไม้จากโรงแรมศศิธารา นายเห็นหรือยัง”
“ผมอ่านหมดแล้วครับ อ่านก่อนเจ้าอีก งานนี้เราต้องเอาไปส่งที่กรุงเทพฯ เป็นโอกาสดีที่เจ้าจะได้ไปเยี่ยมคุณวิรงรองเสียเลย อย่าปล่อยให้คุณอดิศวร์พาเธอกลับโดมทองได้อีกเด็ดขาด” พันธ์สูรย์สีหน้าจริงจัง ขณะที่ภูไททำหูทวนลม ก้มหน้าก้มตาอ่านใบสั่งสินค้าราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน...
เมื่อได้อยู่เพียงลำพังกับน้องสาว ภูไทขอร้องให้เลิกจับคู่เขากับวิรงรองได้แล้ว เขารู้แก่ใจดีว่าเธอไม่ได้รักไม่ได้มีใจให้ ลานนายังยอมแพ้ ถึงวันนี้วิรงรองจะไม่รักแต่วันหน้ายังมี
“ไม่มีทาง ไม่รักก็คือไม่รัก” ภูไทเหมือนจะทำใจยอมรับกับความอกหักได้
ooooooo
แม้จะออกจากโดมทองมาแล้วแต่วิญญาณของท่านเจ้าคุณสรรักษ์และคุณพลับพลึงยังตามวิรงรองมาถึงกรุงเทพฯ ขณะงีบหลับเพราะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ในฝันของเธอยังได้ยินเสียงเพลงนางครวญดังมาจากห้องใต้โดม เสียงคุณพลับพลึงเรียกหาวิรงรองดังขึ้น เจ้าตัวนอนกระสับกระส่ายพึมพำว่าใครเรียก
“วิรงรอง...วิรงรอง”
เสียงแหบโหยจากที่แสนไกลดังอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับประตูโรงเก็บม้าหลังเก่าเปิดออก วิรงรองเห็นตัวเองเดินเข้าไปข้างใน มีร่างทะมึนของใครบางคนยืนหันหลังอยู่ในมุมมืด เธอร้องถามว่านั่นใคร ร่างนั้นยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน วิรงรองเดินเข้าไปหา ร่างนั้นหันมาช้าๆ เธอถึงกับผงะร้องลั่นเมื่อเห็นหน้าท่านเจ้าคุณสรรักษ์ ตกใจตื่นลุกพรวดขึ้นนั่ง มองไปรอบๆถึงได้รู้ว่าตัวเองฝันไป บ่นพึมพำว่าไม่มีวันหนีโดมทองพ้นเลยหรือ...
วิรงรองอยากหาอะไรทำเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน จึงโทร.นัดอนิรุทธิ์ให้มารับเธอกับแม่ไปกินมื้อเย็นด้วยกันบังเอิญอย่างเหลือเชื่อที่ทั้งสามคนไปกินข้าวร้านเดียวกันกับที่พิณทองมากินข้าวกับเพื่อนๆ ยิ่งเห็นอนิรุทธิ์คอยบริการตักอาหารให้สองแม่ลูกด้วยท่าทางสนิทสนม พิณทองมองอย่างสบายใจ...
นายสมรายงานเรื่องที่ท่านผู้หญิงสรรักษ์สั่งให้เผาทุ่งพลับพลึงเสร็จพอดีตอนที่พิณทองโทรศัพท์มาหาอดิศวร์ เล่าให้ฟังว่าเมื่อตอนหัวค่ำไปกินข้าวกับเพื่อนๆมา เจอคู่หมั่นของเขาไปกินข้าวกับแม่และเพื่อนผู้ชายที่เคยไปงานเลี้ยงที่โดมทอง อดิศวร์ถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก พิณทองเห็นเขาเงียบไปก็ร้องทัก เขาถึงได้สติ
“เอ่อ...วิรงรองกลับไปเยี่ยมคุณแม่”
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 13 วันที่ 11 ก.ค. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ