อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 12 วันที่ 10 ก.ค. 56
พันหงปิงและตี๋ใหญ่วางแผนแหกคุกโดยมีราชิดกับโกศินช่วยกันก่อความวุ่นวายขึ้นในเรือนจำ ฆ่าทั้งผู้คุมและนักโทษที่ขัดขวาง ดับไฟ แล้วมุดโถส้วม คลานไปตามท่อน้ำทิ้งที่ไหลออกสู่ทะเลทั้งสี่ต้องทนกับความโสโครกของท่อส้วมและกลิ่นเหม็นเพื่อหนีออกไปให้ได้ พากันมุดๆๆ ไปจนถึงโพรงใหญ่
“หยุดๆๆ นอนพักกันก่อน รออีก 4 ชั่วโมง ให้ข้างนอก มืดก่อน” ตี๋ใหญ่สั่ง ราชิดกับโกศินนอนไม่ลง แต่เมื่อถูกพันหงปิงขู่ว่า อย่าทำให้แผนแหกคุกของตนพังสั่งให้นอนรอ โกศินถามว่าพวกเจ้าหน้าที่จะไม่ตามมาเจอเราก่อนหรือ
“ไอ้รูส้วมของผมนี่ จ้างมันก็ไม่มีวันเจอง่ายๆ หรอก ฮ่ะๆๆ”
“อั๊วเลือกคบคนไม่ผิดเลยว่ะ อาตี๋ใหญ่” พันหงปิงกับตี๋ใหญ่หัวเราะกันครื้นเครง ในขณะที่ราชิดกับโกศินทำหน้าพะอืดพะอมจะอ้วกให้ได้
รอจนได้เวลา ทั้งหมดจึงพากันมุดตามท่อระบายน้ำออกสู่ทะเล ว่ายน้ำเข้าฝั่งแล้วมีคนของตี๋ใหญ่ปลอมเป็นตำรวจเอารถมารับพาไปส่งที่ท่าเรือเดินทางไปมาเก๊า
พันหงปิงถามตี๋ใหญ่ว่าแน่ใจนะว่าจะไม่ไปด้วยกัน ตี๋ใหญ่บอกว่าตนคงต้องหลบอยู่ที่นี่อีกพักใหญ่เพราะเมียยังอยู่ในคุก ราชิดพูดอย่างซึ้งใจและผูกพันว่า อย่าลืม ถ้าไปคีรีรัฐเมื่อไรพวกตนจะตบรางวัลให้อย่างงาม
ตี๋ใหญ่ยืนส่งจนเรือพาทั้งสามออกสู่ทะเลไปไกลลิบ...
ooooooo
นายพลจัตุรัส สงสัยการหายตัวไปของราชิดและโกศิน และไม่เชื่อที่อสุนีบอกว่าทั้งสองติดโรคระบาดร้ายแรง ส่งทหารไปสืบที่ฮ่องกง
ทหารที่ไปสืบกลับมารายงานว่าไม่มีรายงานข่าวเกี่ยวกับโรคระบาดและไม่มีชาวคีรีรัฐเป็นคนไข้อยู่ในโรงพยาบาล จัตุรัสถามว่าแล้วราชิดหายไปไหน ทหารคนนั้นบอกว่าไม่มีเบาะแสเลย
“ทำไมอสุนีถึงบอกว่าพ่อมันป่วย มันโกหกข้าทำไม มันรู้อะไรหรือว่ามันรวมหัวอะไรกับพ่อมันแล้วไม่บอกข้า” จัตุรัสระแวง “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ทหารนายนั้นยื่นหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งให้จัตุรัสดู
“นี่คือข่าวสุดท้ายเกี่ยวกับการเสด็จเยือนฮ่องกง รายงานแค่ว่าการต้อนรับองค์รัชทายาทจากคีรีรัฐเป็นไปด้วยความราบรื่นดี ด้วยฝีมือการต้อนรับของคุณชายใหญ่แห่งอาณาจักรจ้าว...คุณชายจ้าวซัน”
จัตุรัสรับไปดูรูปจ้าวซันในหนังสือพิมพ์บอกว่าหน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอกันมาแล้ว
“เขาเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างสูงในฮ่องกง ไม่แปลกที่ท่านจะคุ้นหน้าครับ”
“คุณชายจ้าวซัน...” จัตุรัสพึมพำมองรูปจ้าวซัน
อย่างไม่หายสงสัย
ooooooo
บราลีถูกพาตัวกลับมาที่บ้านครูเฒ่า จ้าวซันสั่งให้รออยู่ที่นี่ แม้เธอจะทั้งรบเร้า งอแงอย่างไร จ้าวซันก็ยังคงยืนกรานให้รออยู่ที่นี่เท่านั้น เมื่อเธองอน จ้าวซันง้ออย่างอ่อนโยน
“ได้โปรดเถอะม่านฟ้า อยู่รอพี่ที่นี่ พี่สัญญาว่าจะไปไม่นาน พรุ่งนี้เวลาเย็นๆ พี่จะกลับมาพร้อมข่าวดี”
ในที่สุดบราลีก็ยอมรออยู่ที่นี่ แต่ใจไม่ยอมแพ้ จ้าวซันกอดเธอไว้แนบแน่นราวกับจะเป็นการกอดครั้งสุดท้าย พอปล่อยมือก็เดินไปขึ้นรถ
ส่งจ้าวซันมองตามไปจนลับตาแล้วบราลีหันกลับทันที ครูเฒ่าถามว่าคิดจะทำอะไร
“เปล่าค่ะ ไม่ได้ทำอะไร จะไปอาบน้ำนอนค่ะ” พูดแล้วเดินเลี่ยงไป ครูเฒ่ามองตามแล้วส่ายหน้าเบาๆ
จ้าวซันไปพบภูสินทร คืนที่นอนพักแรมกันในป่า จ้าวซันฝันร้าย สะดุ้งตื่นขึ้นมาเล่าให้ภูสินทรฟังว่า
“เราฝันร้าย ฝันว่าราชิด โกศิน มาอยู่ที่นี่กับไอ้จัตุรัสด้วย แล้วเสด็จลุงก็มายืนตรงนี้ ส่วนศิขร เป็นคนยิงเราตาย”
ภูสินทรบอกว่าคงทรงวิตกกังวลถึงวันพรุ่งนี้ก็เลยเก็บเอาไปฝัน พูดกลั้วหัวเราะว่า
“เป็นเรื่องไร้สาระทั้งสิ้น องค์ชายศิขรคงไม่มีวันจะทำเช่นนั้น เช่นเดียวกับเจ้าหลวงมาทยาธร คงไม่มีวันจะทรงประทับยืนได้อีกแล้ว ที่แน่นอนที่สุดคือ ราชิดกับโกศิน มันไม่มีทางออกมาจากคุกที่ฮ่องกงข้ามน้ำข้ามทะเลมาได้แน่ๆพะย่ะค่ะ”
“นั่นสิ ฝันร้าย...ต้องกลายเป็นดีแน่ๆ” จ้าวซันหัวเราะเบาๆ
ooooooo
หลังจากส่งทหารไปสืบแต่ไม่ได้เบาะแสของราชิดกับโกศินแล้ว นายพลจัตุรัสเชื่อว่าอสุนีมีลับลมคมใน จึงกราบทูลมาทยาธร อสุนีถูกเรียกตัวมาสอบสวน
มาทยาธรสอบสวนด้วยตัวเองโดยมีจัตุรัสคอยฟังอยู่ด้วย ทำให้อสุนีต้องระมัดระวังการตอบอย่างมาก เมื่อถูกซักเรื่องราชิดป่วยแต่ไม่มีชื่อเข้ารักษาในโรงพยาบาลที่ฮ่องกง อสุนีบอกว่าพ่อตนอาการทุเลาแล้วอีกไม่นานคงจะกลับมา
จัตุรัสหาว่าอสุนีเจตนาทูลความเท็จต่อหน้าพระพักตร์โทษคืออะไรน่าจะรู้ดี แล้วก็แฉข้อมูลจากทหารที่ไปสืบมาต่อหน้าพระพักตร์มาทยาธร คาดคั้นอสุนีว่า
“เจ้าสมคบกับใคร แอบทำอะไรลับหลังฝ่าบาทหรือเปล่า”
“เป็นไปได้ไหมว่าราชิดและโกศินไม่ได้ป่วยแต่ไม่กลับมา ทั้งๆที่ไม่ได้รับอนุญาตจากข้า ซึ่งหมายความว่าพวกนั้นอาจอยู่ในอันตราย” มาทยาธรตั้งข้อสังเกต
อสุนีขอโอกาสตนเดินทางไปฮ่องกงบอกให้ราชิดรีบติดต่อกลับมา มาทยาธรเห็นด้วย ทำให้จัตุรัสแค้นใจมากที่ไม่สามารถเล่นงานอสุนีและเค้นเอาความจริงได้
อสุนีรีบไปตำหนักศิขรนโรดม รายงานว่าเจ้าหลวงจะให้พ่อติดต่อกลับมาด่วน เราจะทำอย่างไรดี
“รีบจัดการให้เรียบร้อยเร็วๆเถอะ” ศิขรนโรดมบอกแล้วพากันออกจากตำหนัก ขึ้นรถจี๊ปเล็กแบบทหารออกไปโดยอสุนีเป็นคนขับและศิขรนโรดมนั่งข้างๆไม่นาน จัตุรัสกับลูกน้องในรถสีดำที่ซุ่มอยู่ก็ขับตามออกไป
ooooooo
แม้จะรับปากกับจ้าวซันว่าจะอยู่รอเขาที่บ้านครูเฒ่า แต่บราลีวางแผนตามไป โดยหลอกเด็กรับใช้ว่าจะไปเที่ยวชมพระราชวัง แล้วให้เด็กแอบพาหนีออกจากบ้าน
เมื่อไปถึงทางเลี้ยวเข้าหน้าวัง บราลียัดเงินใส่มือเด็กบอกให้รีบกลับไป ถ้าครูเฒ่าถามก็ให้บอกว่าไม่รู้ว่าตนไปไหน บอกเด็กว่าตนก็แค่อยากมาเที่ยวชมวัง ถ่ายรูปตามประสานักท่องเที่ยวเท่านั้น แล้วเธอก็รีบวิ่งไปทำทีร่วมขบวนกับนักท่องเที่ยวที่กำลังจะเข้าวัง
เมื่อเอาตัวรอดตามนักท่องเที่ยวเข้าวังแล้ว บราลีหาทางหลบไปจากคณะหายไปในแนวต้นไม้จนถึงเขตวังฝ่ายใน โชคดีไปเจอห้องเก็บเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวของหญิงชาววัง เลยแอบเปลี่ยนชุดเป็นหญิงชาววัง แต่เพราะรีบเร่งและไม่คุ้นชินจึงดูไม่เรียบร้อย ถูกเจ้าหน้าที่ติติงทั้งผมที่เกล้าไม่เรียบร้อยแล้วยังมีเป้ด้วย ถามว่าเพิ่งกลับจากไปเยี่ยมบ้านมาหรือ ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเสียก่อนแล้วไปทำงาน
โยนเป้ไปที่ชั้นวางของที่ระเบียง จัดแต่งทรงผมให้เรียบร้อย ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกแม่นมมาบอกว่าตรงนี้เป็นที่ประทับของพระเทวีที่กำลังจะเสด็จมาถึง
บราลีรีบคลานหลบไปชิดฝาแอบดู
บังเอิญพระเทวีเห็นบราลี ทักว่านั่นเด็กใหม่หรือ ไม่เคยเห็นหน้า ถามว่าชื่ออะไร บราลีพนมมือตัวสั่นบอก ว่าชื่อม่านฟ้า พระเทวีชมว่าชื่อเหมือนคนโบราณ ถามว่าอยู่ตำหนักไหน
บราลีตอบมั่วไปว่าอยู่ตำหนักใหม่ ซึ่งทั้งพระเทวี และแม่นมไม่ติดใจสงสัยอะไร บราลีรีบกราบแล้วถอยออกไป พอได้จังหวะก็ลุกวิ่งอ้าวไปสุดชีวิต พระเทวีกับแม่นมมองตามงงๆ ส่ายหน้ากับความตื่นกลัวของบราลี
ooooooo
ศิขรนโรดมและอสุนีขับรถไปในป่าที่ริมนํ้าเวียงสาย จอดรถแล้วลงไปส่องกล้อง ถ่ายรูปแล้ว
ทำทีปรึกษาอะไรกัน จัตุรัสที่ตามมามองอย่างสงสัย ว่าสองคนนี้มาทำอะไร ทิวทัศน์แถวนี้ก็ไม่เห็นมีอะไรน่าถ่ายรูป ดูท่าทางแปลกๆ
แล้วจัตุรัสกับพวกก็ผงะ เมื่อศิขรนโรดมทำทีส่องกล้องหันไปรอบๆ มาหยุดที่จัตุรัสกดชัตเตอร์แชะ! แล้วหัวเราะกับอสุนี พูดขำๆว่าเสียดายเป็นกล้องไม่ใช่ปืน ไม่อย่างนั้นก็คงเรียบร้อย แล้วพากันหัวเราะงอหายอย่างเจตนายั่วยุอีกฝ่าย
ได้ผล! จัตุรัสเผยตัว เดินมาหา ศิขรนโรดมทำเป็น ตกใจถามว่าท่านแอบตามพวกเรามาหรือ?
“หม่อมฉันมาถวายอารักขาต่างหาก เพราะไม่ไว้ใจไอ้เด็กคนนี้” ปากพูดกับศิขรนโรดม แต่ตาจ้อง
จิกอสุนี แล้วแกล้งถาม “หรือว่าฝ่าบาทก็ร่วมมือกับอสุนี”
“เราก็ร่วมมือกับอสุนีทุกเรื่อง ท่านจัตุรัสหมายถึงเรื่องอะไรอีกล่ะ”
“หม่อมฉันเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นที่ฮ่องกง ทำไมท่านราชิดกับโกศินไม่กลับมา หรือว่าองค์ชายใหญ่กำลังจะทำการกบฏ”
“หึๆ ท่านกล้าพูดถ้อยคำเหล่านี้ต่อหน้าองค์ชายรัชทายาทเชียวหรือ จะมั่นใจเกินไปหรือเปล่าท่านจัตุรัส พรรคพวกของท่านไม่อยู่ ไม่ได้ทำให้ท่านรู้จักสงบเสงี่ยมเจียมตัวลงบ้างเลยหรือ” ศิขรนโรดมปราม
“องค์ชายรับสั่งแบบนี้ ก็แปลว่า องค์ชายทรงทราบดีว่าพรรคพวกของหม่อมฉันไม่อยู่เพราะเหตุไร”
“แล้วท่านจัตุรัสกับพรรคพวกกำลังวางแผนจะทำอะไรกันอยู่ล่ะ” ศิขรนโรดมย้อนถาม จัตุรัสหันไปจ้องอสุนีถาม
“อสุนี...หรือว่า...เจ้าเองที่ทรยศ”
“ใครกันแน่ที่ทรยศ ใครกันแน่ที่คิดจะรวบอำนาจไปจากเจ้าหลวงและองค์รัชทายาท” อสุนีสวนทันควัน ถูกจัตุรัสยกปืนเล็งทันที
“อะไรกัน นี่พวกเจ้ากล้าทำเช่นนี้กับคนของเราต่อหน้าเรา” ศิขรนโรดมพูดอย่างใจเย็น อสุนีก็เตือนสติว่า
“ท่านจัตุรัส ท่านรู้ตัวไหม ท่านกำลังทำอะไรอยู่”
จัตุรัสหันกระบอกปืนไปทางศิขรนโรดมแทน พูดอย่างเผยตัวเต็มที่ว่า
“หม่อมฉันไม่มีทางเลือกแล้ว พวกฝ่าบาทกำลังทำอะไรกันอยู่ ทำไมท่านราชิดไม่กลับมา ไม่แม้แต่จะติดต่อมา แล้วหม่อมฉันจะติดต่อเขาก็ทำไม่ได้ ทำไม!!”
ศิขรนโรดมอึ้ง จัตุรัสหน้าเครียดจัด ดึงกล้องถ่ายรูปในมือศิขรนโรดมไปทันที
ooooooo
บราลียังวนอยู่ในอุทยานตำหนักหลวง ต้องคอยหลบทหารและบรรดาเจ้าหน้าที่หญิงที่เดินผ่านไปผ่านมา มองไปที่กลุ่มผู้หญิง เห็นกำลังตัดใบไม้ดอกไม้เพื่อนำไปปักแจกัน แต่พอหันมาก็สะดุ้งเมื่อเจอทหารมายืนมองถามยิ้มๆว่า
“ดอกไม้ที่ตำหนักฝ่ายในไม่พอหรือจ๊ะ ถึงต้องมาเก็บของตำหนักหลวงนี่”
“จ้ะ” บราลีตอบยิ้มแย้ม ทหารมองๆแล้วเดินผ่านไป บราลีหันมองไปที่ตำหนักหลวงแล้วรีบมุ่งไปที่ศาลาด้านหน้า ไปถึงพบแต่ความว่างเปล่า บราลีมองรอบๆ พึมพำ “เฮ้อ...นี่หรือ ตำหนักหลวง แปลว่า เป็นที่ประทับของเจ้าหลวงหรือเปล่า” พอมองไปอีกด้านก็ชะงัก เมื่อเห็นรูปเจ้าหลวงมาทยาธรคู่กับเทวี-
สิริวาระตีเต็มตา!
“เจ้าหลวงมาทยาธร” บราลีแหงนมองภาพนั้นเขม็ง “คนที่ฆ่าเจ้าพ่อของน่านปิงนรเทพ แล้วเป็น
ต้นเหตุให้พ่อแม่เราตาย”
บราลีเดินสำรวจต่อไป เหลือบเห็นประตูห้องหนึ่งแง้มๆอยู่จึงผลุบเข้าไป เห็นเตียงใหญ่โตสวยงามตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง เดาได้ว่าต้องเป็นห้องบรรทมของเจ้าหลวง ตกใจหันหลังจะออกไป ก็ต้องชะงักหน้าซีดเผือด
“ใคร!!” เสียงมาทยาธรถามดุๆ บราลีรีบนั่งกับพื้นก้มหน้าถวายคำนับ มาทยาธรเคลื่อนวีลแชร์มาช้าๆ จากด้านใน ถามสำทับ “ข้าถามว่าเจ้าเป็นใคร มาทำไม”
บราลีอึกอักนึกไม่ทัน พูดตะกุกตะกัก “องค์เจ้าหลวง เอ่อ...หม่อมฉัน...เอ่อ...” พอดีเหลือบเห็นถาดผลไม้บนโต๊ะ เลยโมเม “หม่อมฉัน...เอาผลไม้พวกนี้มาถวายเพคะ”
“ขอบใจ” แต่พอบราลีจะออกไปก็ถาม “ใครใช้เจ้ามา สิริวาระตีใช่ไหม”
“ใช่เพคะ...พระเทวีทรงใช้ให้หม่อมฉัน...” บราลี เงยหน้า พลันมาทยาธรก็ชะงัก ตกใจเล็กน้อยอุทาน...
“จันทร์แรม...”
บราลีชะงักอึ้ง...
ooooooo
ศิขรนโรดมและอสุนีถูกจัตุรัสและทหารติดตามสองนายคุมเดินไปในป่าทึบ หมายจะฆ่าศิขรนโรดม แล้วป้ายสีให้อสุนี
“เจ้าคิดว่าจะสังหารข้ากันง่ายๆอย่างนั้นหรือท่านจัตุรัส แล้วเจ้าไม่สงสัยหรือว่าเรากับอสุนีมาทำอะไรที่นี่”
จัตุรัสสวนไปทันทีว่าจะเสด็จมาทำไมไม่สำคัญ ศิขรนโรดมบอกว่า “สำคัญสิ เรามาเพราะอยากให้เจ้าตามไงล่ะ!”
“ใช่...เพราะท่านขี้สงสัยไม่น้อย เรื่องพ่อข้าหายไปไม่กลับมา ท่านก็ถามซํ้าถามซากอยู่นั่น...สงสัยข้ากับองค์ชายไม่หยุด ข้าก็กะแล้วว่าท่านต้องอยากติดตามความเคลื่อนไหวของข้ากับองค์ชายแน่ๆ เราก็เลยทำให้ท่านสนใจและตามมาได้จริงไงล่ะ” อสุนีพูดเย้ย
ศิขรนโรดมถามว่าทำไมไม่ฉุกคิดว่าพวกตนปล่อยให้ตามมาง่ายๆ แล้วไม่เห็นมีอะไรเลย จัตุรัสเสียหน้าตัดบทว่า ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เพราะจะต้องทรงอำลาจากโลกนี้ไปแล้ว
จัตุรัสพูดไม่ทันขาดคำดี ก็มีลูกดอกพุ่งมาปักคอทหารที่ตามมาคนแรกลูกดอกปักต้นคอ อีกคนลูกดอกปักหลังคอควํ่าไปทั้งสองคน จัตุรัสตกใจพุ่งเข้าล็อกคอศิขรนโรดมแต่พลาด ถูกศิขรนโรดมหลบ พลิกมาฟันข้อมือจนปืนร่วง อสุนีคว้าปืนไว้ได้ จัตุรัสผงะถามหน้าเผือดว่า ศิขรนโรดมเป็นพวกไหนเพราะลูกดอกแบบนี้ตอนนี้ทหารหนุ่มไม่มีใครใช้กันแล้ว
ภูสินทรปรากฏตัวออกมา จัตุรัสจำไม่ได้ ภูสินทร บอกให้ทบทวนความจำหน่อยก็แล้วกัน แต่มีอีกคนที่ท่านควรจำไม่มีวันลืมมาด้วย สิ้นเสียง จ้าวซันปรากฏตัวขึ้น บอกว่าจัตุรัสจำไม่ได้หรอกเพราะเวลาผ่านมานานแล้ว จัตุรัสจำได้ว่าเขาคือนักธุรกิจฮ่องกงถามว่ามาแส่อะไรกับปัญหาการเมืองภายในประเทศเล็กๆนี้ด้วย
“คิดอะไรไกลตัวจริง ลองคิดดูใกล้ๆหน่อยสิ ลองดูหน้าชัดๆสิ” พอจัตุรัสเขม้นมองชัดๆถึงกับผงะอุทาน
“น่านปิงนรเทพ!!” จัตุรัสหน้าซีดเหงื่อกาฬแตกพลั่ก
“เป๊ะเว่อร์...” จ้าวซันยิ้มเหี้ยม ศิขรนโรดม อสุนี และภูสินทรพากันยิ้มสะใจ!
ooooooo
จ้าวซันกับจัตุรัสเผชิญหน้ากันอย่างท้าทาย พอจำได้จัตุรัสพูดเหยียดหยันว่า นึกว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว จ้าวซันสวนทันทีว่าผิดกับตนที่นึกอยู่เสมอว่าชาตินี้จะต้องมาเจอกันอีกให้ได้
เมื่ออยู่ท่ามกลางคนของจ้าวซัน จัตุรัสก็เริ่มหวาดมองไปรอบๆ พูดดักคอว่า “ลูกผู้ชายไม่หมาหมู่กันหรอกเว้ย”
“ไม่ต้องกลัว เราไม่มีพฤติกรรมอย่างที่พวกเจ้าเคยทำกับเราและครอบครัวของเราหรอก”
จัตุรัสอึ้งไปครู่หนึ่งจึงท้า “ดี...งั้นได้โปรดทรงสั่งสอนผู้ชราสักครั้ง” แล้วตั้งท่าพร้อมสู้ ศิขรนโรดมร้องเตือนจ้าวซันอย่าประมาท เห็นแก่ๆอย่างนี้แต่ฝีมือร้ายกาจนัก
จ้าวซันไม่ประหวั่นพรั่นพรึง เข้าต่อสู้กับจัตุรัสอย่างระมัดระวัง แม้จัตุรัสจะล่วงสู่วัยชรา แต่มีพลกำลังและความปราดเปรียวสูงจนจ้าวซันก็ไม่อาจต่อกรได้ง่าย ภูสินทรทนดูไม่ได้จะเข้าไปช่วย อสุนีติงว่ายังไม่เห็นมีทีท่าว่าองค์ชายจะเพลี่ยงพลํ้า ศิขรนโรดมก็บอกให้ใจเย็นๆ
“กระหม่อมไม่เข้าใจเลย กับไอ้คนเลวๆพรรค์นี้ องค์ชายจะต้องไปใช้กฎกติกามารยาทกับมันทำไม
ให้พวกเราทั้งหมดออกไปจัดการมันแค่นี้ก็สิ้นเรื่อง”
ภูสินทรฮึดฮัด
“เราอยากให้เจ้าพี่ปราบมันจนหมอบแทบพระบาท ให้มันยอมรับในพระบารมีอย่างไม่มีข้อแม้มากกว่า”
“แล้วสิ่งที่มันทำกับเจ้าหลวงพระองค์ก่อนล่ะ แล้วที่ทำกับบายศรีเมียของหม่อมฉันล่ะ คนอย่างมันสมควรที่จะได้รับศักดิ์ศรีนี้ด้วยเหรอ”
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 12 วันที่ 10 ก.ค. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ