อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 15 วันที่ 20 ก.ค. 56

อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 15 วันที่ 20 ก.ค. 56

“เกือบลืม เมื่อครู่เจ้าภูไทบอกว่าให้ท่านไปค้างที่บ้านเขาซึ่งพี่ก็เห็นด้วย อุษาพาท่านไปส่งที่นั่นก็แล้วกัน” อดิศวร์พูดจบขึ้นรถขับออกไป ครู่ต่อมา เขามาถึงห้องรับแขกของคุ้มภูไท เห็นพันธ์สูรย์กำลังนั่งคุยอยู่กับลานนาและภูไท ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันอึดใจ ก่อนที่พันธ์สูรย์ตัดสินใจลุกหนี ลานนาร้องทักว่าจะรีบไปไหน

“ไป​ที่​ที่​หายใจ​สะดวก​หน่อย​น่ะ​ครับ”

อดิศวร์​ขบ​กราม​แน่น มอง​ตาม​พัน​ธ์​สู​รย์​ที่​เดิน​ออก​ไป​อย่าง​ตาขวาง แล้ว​หัน​มา​ขอบคุณ​ภู​ไท​ที่​ให้​แม่ของ​วิ​รงรอง​พัก​ที่​นี่ เขา​ยินดี​ช่วย​ด้วย​ความ​เต็มใจ


“เมื่อ​ตอน​กลางวัน​ผม​ไป​พบ​หลวง​พ่อ​ของ​พันธ์สูรย์​มา เพราะ​ท่าน​เป็น​คน​เดียว​ที่​เชื่อม​ต่อ​ระหว่างอดีต​กับ​ปัจจุบัน​ และ​ที่​สำคัญท่าน​ใช้​ชีวิต​อยู่​ใน​โดม​ทอง​ระหว่าง​ช่วง​เวลา​ที่​คุณ​พลับพลึง​หาย​ไป น่า​เสียดาย​ที่​ท่าน​ยัง​จำวัด​ด้วย​ความ​อ่อนเพลีย​จาก​พิษ​ไข้ พวก​เรา​ก็​เลย​ไม่​กล้า​ปลุก แต่​สั่ง​คน​งาน​ที่​เฝ้า​ไว้​ว่า​ถ้า​ท่าน​ตื่น​เมื่อ​ไหร่​ให้รีบ​โทร.​บอก ผม​จะ​เอา​รถ​ไป​รับ​ท่าน​มา​พัก​ที่​นี่​เพราะ​พัน​ธ์​สู​รย์เอง​ก็​เป็น​ห่วง​หลวง​พ่อ”

“แล้ว​เจ้า​ให้​ผม​มา​ที่​นี่ทำไม”

“เพราะ​พัน​ธ์​สู​รย์​สั่ง​ให้​บอก​คุณ​ว่า ลอง​คิด​ดู​ดีๆ วิ​รงรอง​อาจจะ​ไม่ได้​ไป​ไหน​ไกล​กว่า​โดม​ทอง​เลย...และ​บางที คุณ​ย่า​คุณอดิศวร์​อาจจะ​ทราบ” ภู​ไท​จ้อง​หน้าอดิศวร์​เขม็ง​ราวกับ​จะ​อ่าน​ใจ​เขา​ให้​ออก ขณะ​ที่​อีก​ฝ่าย​จ้อง​ตอบ​อย่าง​ไม่​ค่อยพอใจ...

ผ่าน​ไป​ไม่​นาน​นัก อดิศวร์​กลับ​ถึง​โดม​ทอง​ด้วย​อารมณ์​ขุ่นมัว ยิ่ง​มา​เจอ​แสง​แข​คอย​ซัก​โน่น​ถาม​นี่​ยิ่ง​ทำให้​หงุดหงิด เอ็ดตะโร​ลั่น​ให้​เลิก​วุ่นวาย​กับ​เขา​สัก​ที และ​ช่วย​ท่องจำ​ให้​ขึ้นใจ​ด้วย​ว่า​เขา​เป็น​พี่​ชาย​ของ​เธอแล้ว​ผละ​จาก​ไป​อย่าง​ไม่​ไย​ดี แสง​แข​น้อยใจ​น้ำตา​ไหล​พราก อุษา​เห็น​แล้ว​อด​สงสาร​ไม่ได้ เข้า​มา​โอบ​ไหล่​เพื่อ​ปลอบใจ เธอ​กลับ​หัน​มา​เล่น​งาน​พี่​สาว​ตัว​เอง​ว่าไม่ต้อง​เสแสร้ง​สงสาร​ตน

“ถ้า​เธอ​ไม่​พยายาม​หักใจ เธอ​ก็จะ​ต้อง​ทุกข์​ทรมาน​ใจ​ไป​จน​ตลอด​ชีวิต​เหมือน...คุณ​ย่า”

“แข​ทรมาน​คน​เดียว​เสีย​เมื่อ​ไหร่ คน​อื่น​ก็​ต้อง​ทรมาน​ด้วย อาจจะ​ทรมาน​ยิ่ง​กว่า​แข​เสีย​อีก” สีหน้า​อำมหิต​ของ​แสง​แข​ทำให้​อุษา​ถึง​กับ​ผงะ...

ใน​ขณะ​เดียวกัน​ท่านผู้หญิง​สร​รักษ์​พลิก​ตัว​หัน​หลัง​ให้​ทันที​ที่​อดิศวร์​เข้า​มา​ใน​ห้อง เขา​จะ​ซัก​ถาม​บางอย่าง​ ท่าน​รีบ​ตัดบท​ว่า​ไม่ค่อย​สบาย อย่า​เพิ่ง​รบกวน​ตอน​นี้ อดิศวร์​ร้อน​ใจ​​มี​เรื่อง​สำคัญ​มาก​อยาก​จะ​ถาม ท่าน​สวนทันที

“สำคัญ​กว่า​ชีวิต​ย่า​อีก​หรือ​ลบ”

“ชีวิต​คุณ​ย่า​สำคัญ​ที่สุด​สำหรับ​ผม ชีวิต​วิ​รงรอง​ก็​เหมือน​กัน...”

“ลบ​ให้​ความ​สำคัญ​กับ​มัน​มาก​กว่า​ย่า”

อดิศวร์​พยายาม​จะ​อธิบาย แต่​ท่านผู้หญิง​สร​รักษ์​ไม่​ยอม​ฟัง สั่ง​ให้​หยุด​พูด​ได้​แล้ว ยิ่ง​พูด​ก็​ยิ่ง​ทำให้​ท่าน​อายุสั้น แล้ว​หลับตา​ทำท่า​อ่อน​ระโหย​โรย​แรง อดิศวร์ถึง​กับ​ถอน​ใจ หนักใจ

ooooooo

ใน​ระหว่าง​ที่​อดิศวร์​จน​ปัญญา​จะ​ซัก​ถาม​ความ​จริง​จาก​คุณ​ย่า วิ​รงรอง​นั่ง​พิง​ผนัง​ห้อง​ใต้​โดม​อย่าง​อ่อน​แรง​เต็มที ทอด​สายตา​ไป​ยัง​โครงกระดูก​ของ​คุณ​พลับพลึง​ที่​อยู่​บน​เตียง​ฝุ่น​เขรอะ

“ชะตา​กรรม​ของ​เรา​ก็​คง​ไม่​ต่าง​กับ​คุณ​พลับพลึง​ที่​ต้อง​ขาด​น้ำ​ขาด​อาหาร​จน​ตาย”

อาการ​ปวด​ท้อง​เพราะ​ความ​หิว​และ​ขาด​น้ำ​จู่โจม​วิ​รงรอง​จน​ต้อง​ลง​นอน​ขด​ตัว​ด้วย​ความ​ทรมาน...

ตั้งแต่​ออก​จาก​ห้อง​คุณ​ย่า อดิศวร์​เอาแต่​เดินกลับไป ​กลับมา​อยู่​ใน​ห้อง​ตัว​เอง ครุ่นคิด​ถึง​เรื่องราว​ต่างๆ อย่างหนัก​ตั้งแต่​บ่าย​ยัน​ดึกดื่น​ไม่​ยอม​หลับ​ยอม​นอน หลังจาก​อุดอู้​อยู่​ใน​ห้อง​อยู่​เป็น​นานสองนาน ชาย​หนุ่ม​ตัดสินใจ​ออก​มา​เดิน​สูด​อากาศ​บริสุทธิ์​นอก​บ้าน เผื่อ​จะ​คิด​อะไร​ออก กลับ​เจอ​นาย​สม​ซึ่ง​นอน​ไม่​หลับ​เช่น​กัน กำลัง​เดิน​ตรวจตรา​รอบๆบ้าน อดิศวร์​บ่น​ให้​เขา​ฟัง​อย่าง​คิด​ไม่​ตก​ว่า

“ทำไม​ไอ้​พัน​ธ์​สู​รย์​ถึง​บอก​ว่า คุณ​ย่า​น่า​จะ​รู้​ดี​ที่สุด​ว่า​วิ​รงรอง​อยู่​ที่ไหน”

“ถ้า​ถาม​ผม​นะ​ครับ คง​เพราะ​ท่าน​เป็น​เจ้าของ​โดม​ทอง ท่าน​ต้อง​รู้จัก​ทุก​ตาราง​นิ้ว​ของ​ที่​นี่”

“ระยะ​หลังๆมา​นี่ วิ​รงรอง​ถูก​ปอง​ร้าย​หลายครั้ง เธอ​เล่า​ให้​ฉัน​ฟัง​แต่​ฉัน​ไม่​เชื่อ” ประโยค​สุดท้าย​หายเข้าไป​ใน​ลำ​คอ​อดิศวร์​ด้วย​ความ​สะเทือนใจ นาย​สม​เดา​ใจ​เจ้านาย​ออก​ที่​คิด​ว่า​คนร้าย​อาจจะ​ซ่อน​วิ​รงรอง​ไว้​ที่​นี่

“มัน​อาจ​แย่​กว่า​นั้น​อีก ฉัน​กลัว​ว่า​เธอ​อาจจะ​ถูก...” อดิศวร์​เงย​หน้า​มอง​ไป​ยัง​ห้อง​ใต้​โดม​โดย​บังเอิญ เห็น​แสง​เทียน​ลอด​ออก​มา เรียก​นาย​สม​ให้​ดู​ก่อน​จะ​พา​กัน​วิ่ง​เข้าตัว​ตึก...

ไม่​กี่​อึดใจ อดิศวร์​กับ​นาย​สม​พร้อม​ด้วย​ไฟฉาย​กับ​คีม​ตัด​เหล็ก​มา​ถึง​ประตู​เหล็ก​สนิม​กรัง​ที่​กั้น​ทาง​ขึ้นไป​ยัง​ยอด​โดม นาย​สม​ไม่​รอ​ช้า​ตัด​โซ่​คล้อง​กุญแจ​ออก จาก​นั้น​ทั้ง​คู่​ขึ้น​ไป​ตาม​บันได​เวียน​อย่าง​เร่งรีบ จนกระทั่ง​ถึง​ทาง​เดิน​หน้า​ห้อง​ใต้​โดม​ที่​มืด​มิด ไม่​พบ​แสง​เทียน​อะไร​เลย ต่าง​พา​กัน​สงสัย​ว่า​แสง​ที่​เห็น​เมื่อ​สัก​ครู่​นี้​มา​จาก​ไหน

อดิศวร์​ฉาย​ไฟฉาย​ไป​รอบๆอย่าง​สำรวจ​ตรวจตรา พบ​หน้า​ห้อง​มี​แผ่น​ไม้​ตี​ปิด​ทับ​ประตู​ทาง​เข้า​ไว้​อย่าง​แน่นหนา สั่ง​ให้​นาย​สม​รีบ​ไป​เอา​เครื่องมือ​มา​งัด​ไม้​พวก​นี้​ออก...

ขณะ​ที่​อดิศวร์​ใกล้​ถึง​ตัว​วิ​รงรอง​เข้าไป​ทุกที ท่าน ผู้หญิง​สร​รักษ์​ฝัน​เห็น​ผี​คุณ​พลับพลึง​เข้า​มา​ใน​ห้อง ร้องเรียก​ให้​ท่าน​ลืมตา ท่าน​ยัง​คง​นอน​นิ่ง​มี​เพียง​เปลือกตา​ที่​ขยับ แต่​แล้ว​ต้อง​สะดุ้ง​เฮือก​เมื่อ​รู้สึก​เหมือน​มี​อะไร​หนักๆมาทับ ลืมตา​ขึ้น​มา​เห็น​ผี​คุณ​พลับพลึง​นั่ง​อยู่​บน​ตัว ร่าง​น่า​เกลียด​ค่อยๆขึ้น​อืด ท่านผู้หญิง​เริ่ม​หายใจ​ไม่​ออก

“หนัก​หรือ​คุณ​พี่ กรรม​ของ​คุณ​พี่​หนัก​กว่า​นี้​หลาย​เท่า​นัก”

“อี​พลับพลึง​ออก​ไป” ท่านผู้หญิง​สร​รักษ์​พยายาม​ดิ้น​หนี หายใจ​เริ่ม​ติดๆขัดๆ ใบหน้า​ของ​ผี​คุณ​พลับพลึงบวม​เบ่ง​ช้ำ​เลือด​ช้ำ​หนอง​ใกล้​จะ​ปริ ท่านผู้หญิง​กรีด​ร้อง​ด้วย​ความ​หวาด​กลัว ก่อน​จะ​สะดุ้ง​ตื่น เห็น​อุษา​คุกเข่า​อยู่ตรง​หน้า​ถาม​ด้วย​ความ​เป็น​ห่วง​ว่า​เป็น​อะไรไป เมื่อครู่นี้​คุณ​ย่า​นอน​ดิ้น​ไป​ดิ้น​มา​เหมือน​หายใจ​ไม่​ออก ท่านผู้หญิง​สร​รักษ์​ไม่​ตอบ ค่อยๆยัน​ตัว​ลุก​ขึ้น​นั่ง โดย​มี​อุษา​คอย​ช่วย​พยุง แล้ว​สั่ง​ให้​เปิด​ไฟ​ทิ้ง​ไว้

“เปิด​แล้ว​คุณ​ย่า​จะ​นอน​หลับ​หรือ​คะ”

ท่าน​ตวาด​ลั่น​ให้​เปิด​ไฟ อุษา​เอื้อม​ไป​เปิด​โคม​ไฟ​หัว​เตียง​ถูก​ท่าน​อาละวาด​ใส่​ให้​เปิด​ไฟ​กลาง​ห้อง​ไม่​ใช่​โคม​ไฟ เปิด​ให้​สว่างๆ ผี​นัง​พลับพลึง​จะ​ได้​ไม่​กล้า​เข้า​มา อุษา​รีบ​ทำ​ตาม​คำสั่ง​ขณะ​ที่​ท่าน​เอนตัว​ลง​นอน นัยน์ตา​เหลือ​บ​มอง​ไป​รอบ​ห้อง​อย่าง​หวาด​กลัว...

ไม่​นาน​นัก นาย​สม​กลับ​ขึ้น​มา​พร้อม​กล่อง​ใส่​เครื่องมือ อดิศวร์​ฉาย​ไฟ​ฉายให้​เขา​ดู​เศษ​ตะปู​ที่​เกลื่อน​พื้น​ นาย​สม​แปลก​ใจ ของ​พวก​นี้​มาจาก​ไหน​กัน อดิศวร์​ไม่​ตอบ​ส่อง​ไฟฉาย​ไป​ที่​ไม้​ซึ่ง​ปิด​ประตู​ทาง​เข้า​ไว้​ เผย​ให้​เห็น​รอย​ตะปู​ตอก​ใหม่ๆ เขา​มั่นใจ​ว่า​ต้อง​เคย​มี​คน​ขึ้น​มา​ก่อน​หน้า​เรา​ไม่​นาน​นี้เอง

“รีบ​เอา​ออก​กัน​เถอะ” อดิศวร์​สั่ง​การ

จาก​นั้น ทั้ง​คู่​ช่วย​กัน​งัด​ไม้​ออก​จน​หมด แล้ว​ใช้​คีม​ตัด​กุญแจ​ที่​ล็อก​ไว้ อดิศวร์​รีบ​ฉาย​ไฟ​ไป​ทั่ว​ห้อง​ใต้​โดม​จน​พบ​วิ​รงรอง​นอน​ขด​ตัวอย่าง​สิ้น​เรี่ยวแรง​อยู่​ที่​มุม​หนึ่ง​ของ​ห้อง เขา​รีบ​พา​เธอ​ไป​ส่ง​โรงพยาบาล​ทันที

ooooooo

หลังจาก​หมอ​ให้​น้ำเกลือ​และ​ฉีดยา​บำรุง​ให้ อาการ​ของ​วิ​รงรอง​ดี​ขึ้น​เป็น​ลำดับ ใน​ที่สุด​ก็​รู้สึก​ตัว ปราง​ที่​คอย​เฝ้า​อยู่​ตลอด​คืน​โผ​​กอด​ลูก​ด้วย​ความ​ดีใจ

“หมด​ทุกข์​หมด​โศก​เสียที​นะ​ลูก”

มีเสียง​เคาะ​ประตู​ห้อง​พักฟื้น​ดัง​ขึ้น ลานนา ภู​ไท​และ​พัน​ธ์​สู​รย์​เปิด​ประ​ตู​เข้า​มา​เห็น​วิ​รงรอง​ฟื้น​แล้ว ต่าง​ดีใจ​ที่​เธอ​ไม่​เป็น​อะไร​มาก วิ​รงรอง​ขอบคุณ​ทุก​คน​มาก​ที่​เป็น​ห่วง​เป็น​ใย ภู​ไท​ถาม​ว่า​เป็น​อย่างไร​บ้าง

“เหมือน​ตาย​แล้ว​เกิด​ใหม่​ค่ะ”

“คุณ​เหมือน​ตาย​แล้ว​เกิด​ใหม่ แต่​บาง​คน​กำลัง​จะ​ตาย” น้ำเสียง​ของ​พัน​ธ์​สู​รย์​เต็ม​ไป​ด้วย​ความ​สะใจ...

ใน​ขณะ​ที่​วิ​รงรอง​เกือบ​ต้อง​เอาชีวิต​มา​ทิ้ง​เพราะ​ความ​อาฆาต​พยาบาท​ของ​ท่านผู้หญิง​สร​รักษ์ อดิศวร์​สั่ง​ให้​คน​งาน​ช่วย​กัน​เปิด​หน้าต่าง​ห้อง​ใต้​โดม แสงสว่าง​ทำให้​เห็น​กอง​กระดูก​ของ​เหล่า​นัก​ดนตรี​วง​มโหรี​และ​โครงกระดูก​ของ​คุณ​พลับพลึง​ที่​ถูก​ล่าม​โซ่ติด​กับ​ขา​เตียง อดิศวร์​ทรุด​ตัว​ลง​กราบเช่น​เดียว​กับ​อุษา​และ​พวก​คนงาน

“คุณ​ปู่​พยายาม​ตาม​หา​คุณ​ย่า​น้อย​จน​ตรอมใจ​ตาย​โดยที่​ท่าน​ไม่​รู้​เลย​ว่า​คุณ​ย่า​น้อย​ถูก​ล่าม​โซ่​ขัง​อยู่บนนี้​อย่าง​ทุกข์​ทรมาน ส่วน​โครงกระดูก​ที่​กอง​อยู่ใกล้ๆเครื่อง ดนตรี​น่า​จะ​เป็น​พวก​นัก​ดนตรี​เพื่อน​ของ​คุณ​ย่า​น้อย”

อุษา​เตือน​ว่า​เรา​ยัง​หา​โครงกระดูก​ของ​คุณ​ปู่​ไม่พบ อดิศวร์​นิ่ง​คิด​อยู่​อึดใจ ก่อน​จะ​นึก​อะไร​ขึ้น​มา​ได้​ว่ายังมี​อีก​แห่ง​หนึ่ง​ที่​พวก​เรา​ยัง​ไม่ได้​เข้าไป​ค้น แล้ว​ผลุนผลัน​ออกไปทันที...

ด้าน​แสง​แข​ถึง​กับ​หน้า​เครียด​ที่​วิ​รงรอง​ยัง​ไม่​ตาย บ่น​เป็น​หมี​กิน​ผึ้ง​ให้​ท่านผู้หญิง​สร​รักษ์​ฟัง​ว่า​จะ​ทำ​อย่างไร​กัน​ดี จังหวะ​นั้น​โอบ​พรวดพราด​เข้า​มา​ใน​ห้อง รายงาน​ว่า​อดิศวร์​ย้าย​คน​งาน​ไป​ที่​โรง​เก็บรถ​ม้า​แล้ว แสง​แขหันขวับ ​มอง​คุณ​ย่า​อย่าง​คลางแคลง​ใจ ก่อน​จะ​ถาม​ว่าที่​นั่น​มี​อะไร ท่าน​ไม่​ตอบ​ ได้​แต่​แสยะ​ยิ้ม

ooooooo

อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 15 วันที่ 20 ก.ค. 56

ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภา
ละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ