อ่านละคร นักสู้มหากาฬ ตอนที่ 17 วันที่ 24 ก.ค. 56

อ่านละคร นักสู้มหากาฬ ตอนที่ 17 วันที่ 24 ก.ค. 56

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง มีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้ที่ซ่อนของมันแบบนี้คงปลอดภัยกว่า...เอาล่ะ ยินดีด้วยนะอัศวิน นายผ่านโปรแล้ว ต่อไปนี้นายคือหัวหน้าองครักษ์ของฉัน”

จากนั้นโทมัสรีบลงมาชั้นล่างเพราะรู้จากลิซ่าว่าณัฐชากำลังจะกลับ ทั้งที่เขาคิดว่าเธอจะอยู่ด้วยกันทั้งวัน


“ก็คุณมีหลายเรื่องต้องจัดการ ฉันไม่รบกวนดีกว่า”

โทมัสได้แต่จำใจพยักหน้า เขามีหลายเรื่องต้องทำจริงๆ ณัฐชามองเขานิ่งอยู่อึดใจหนึ่งก่อนเปรยขึ้นมาเบาๆ

“บางครั้งฉันก็เหนื่อยเหลือเกินโทมัส ฉันอยากมีชีวิตเหมือนคนปกติ อยากมีครอบครัวที่น่ารักเหมือนคนอื่น”

“ผมจะหาทางหยุดเรื่องนี้ เชื่อผมสิณัฐชา”

“ฉันรักคุณนะโทมัส แต่บางเรื่องมันก็เป็นไปไม่ได้ พรายพิฆาตมันจะตามล่าคุณไปชั่วชีวิต”

ณัฐชาผละไปด้วยสีหน้าเศร้าๆ โทมัสเองก็ซึมถนัดตา กลับขึ้นมาในห้องสมุดครุ่นคิดถึงหนทางหาความสงบสุขให้ตนเอง...เขากำลังจะตาย แถมยังโดนพรายพิฆาตจ้องเล่นงาน แล้วจะมีอนาคตมีครอบครัวได้ยังไง

เมื่อโปรแกรมจำลองความคิดของมาดามหลิวปรากฏขึ้น โทมัสต้องการให้ตรวจสอบพินัยกรรมของมาดามหลิว เขาอยากรู้ว่ามีคำสั่งเสียข้อไหนบ้างที่เขายังไม่จัดการ

“ทำไมถึงคิดเรื่องนี้ขึ้นมา”

“เพราะว่าผมต้องทำพินัยกรรมแล้วเหมือนกัน”

ผ่านไปไม่นาน ภาพจำลองหญิงสาวคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น เธอคือธิชาน้องสาวของชาญ เคยก่อคดีทะเลาะวิวาทและมีปัญหาเรื่องยาเสพติด ทำให้ชาญตัดขาดกับเธอเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนที่ชาญเสียชีวิตมาดามหลิวเคยพยายามติดต่อกับเธอแต่ไม่สำเร็จ...ลิซ่าและอัศวินร่วมรับรู้อยู่กับโทมัสด้วยความสนใจ ลิซ่าซักว่าตกลงธิชารู้หรือยังว่าพี่ชายเสียชีวิต คำตอบคือมาดามหลิวไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคนอื่น บางทีเธออาจไม่รู้ แต่ในพินัยกรรมของมาดามหลิวระบุว่าต้องการให้บลูฟินิกซ์เป็นผู้อุปการะเธอ

“ถ้างั้นผมจะตามหาเธอเองครับ” อัศวินเสนอตัว แต่โทมัสไม่ยอมเพราะเดิมทีเขาตั้งใจอยู่แล้วว่าจะเอาอัฐิของชาญกลับบ้าน

“แต่มันอันตรายมากนะ” ลิซ่าท้วงขึ้นมา

“ชาญคือเพื่อนรักของผม ดังนั้นธิชาก็คือน้องสาวของผม” คำพูดของโทมัสทำให้อัศวินกับลิซ่าเงียบงันไป...รู้แน่แก่ใจว่าไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้แล้ว

ooooooo

ในขณะฤทธิ์หรือโทมัสออกเดินทาง เป็นเวลาที่ณัฐชาได้ผู้ช่วยคนใหม่คือจ่าสมพร ซึ่งผู้กำกับเมธารับประกันว่าเขามือดีเคยจับโจรมาเกือบครึ่งร้อย ที่สำคัญ เป็นคนตงฉิน เชื่อใจได้ แม้ว่าอายุจะมากไปสักหน่อย...

เดินทางเพียงข้ามคืนฤทธิ์ก็ไปถึงปั๊มน้ำมันที่แต่ก่อนเคยเป็นของครอบครัวชาญ แต่พอพ่อแม่ตายลูกๆก็ขายกิจการเล็กๆนี้ให้ลุงแสง ลูกคนโตคือชาญได้ข่าวว่าไปทำงานในกรุงเทพฯ ส่วนน้องสาวชื่อธิชาไปทำงานที่บาร์ผีเสื้อแล้วก็ไม่ได้ข่าวคราวของเธออีกเลย

ข้อมูลจากลุงแสงทำให้ฤทธิ์มุ่งหน้าต่อไปที่บาร์ผีเสื้อซึ่งอยู่ในอำเภอเดียวกัน และที่นี่เองฤทธิ์ได้เจอจอยแฟนเก่าของชาญ ซึ่งแน่นอนว่าจอยรู้จักธิชาดี แต่เธอไม่กล้าให้ข้อมูลเพราะยังไม่แน่ใจว่าฤทธิ์เป็นใครและต้องการพบธิชาเพื่ออะไร แต่พอเห็นเขาโดนไอ้ดอนขาใหญ่ประจำบาร์หาเรื่องชกต่อยแถมจะยึดรถมอเตอร์ไซค์ของเขาเอาไว้ จอยก็อดช่วยเหลือเขาไม่ได้

ฤทธิ์ต่อสู้กับดอนและสมุนอยู่พักหนึ่งซึ่งฝีมือของฤทธิ์ทำให้พวกดอนบาดเจ็บกันไม่น้อย นี่เองทำให้ดอนอาฆาตแค้นชายแปลกหน้า รวมทั้งจอยที่มาช่วยพาเขาหนี ไป...ฤทธิ์ได้รับบาดเจ็บบ้างเหมือนกัน แต่เขาไม่ยอมให้จอยทำแผลเพราะทราบดีว่าแผลของเขาจะสมานตัวได้เอง แต่สิ่งที่เขาต้องตระหนักให้ดีก็คือการฉีดยาต้านไวรัสให้ตัวเองทุก 12 ชั่วโมงตามที่ลิซ่ากำชับมา เพราะไม่เช่นนั้นอาการป่วยทางร่างกายของเขาจะกำเริบ

คืนนั้นจอยพาฤทธิ์หลบมาพักที่บ้านของเธอ แล้วเช้าขึ้นก็รีบออกไปหาอาหารและติดตามข่าวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน โดยเธอทิ้งโน้ตข้อความบอกฤทธิ์เอาไว้ จอยเริ่มจากแวะไปหาลุงแสงและบอกให้แกรู้ว่าชาญตายแล้ว จากนั้นทั้งคู่ก็พูดคุยกันเรื่องผู้ชายที่มาตามหาธิชา ระหว่างนี้เองดอนกับสมุนแห่กันมาคาดคั้นเอาเรื่องจอยที่ช่วยชายแปลกหน้า ลุงแสงพยายามไกล่เกลี่ยแต่ไม่ค่อยได้ผลนัก ดอนยื่นคำขาดกับธิชาว่าภายใน 24 ชั่วโมง ผู้ชายคนนั้นต้องไสหัวไปจากเมืองนี้ ไม่งั้นไม่รับรองความปลอดภัย

จอยรีบกลับมาที่บ้านและบอกฤทธิ์ให้หนีไป แต่ชายหนุ่มยืนยันไม่ยอมไปไหนเด็ดขาดถ้ายังไม่ได้เจอธิชา จอยซึ่งพอจะรู้ว่าธิชาอยู่ที่ไหนจึงเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง

“ตั้งแต่ชาญเข้าไปทำงานกับมาดามหลิว เขาก็มีเวลาให้ธิชาน้อยลง พอสองพี่น้องทะเลาะกัน ธิชาก็เลยหันไปคบกับพวกของนายดอน แต่มันกลับมอมเมาเธอจนตกเป็นทาสของน้ำตาสวรรค์ ชีวิตของธิชาตกต่ำจนถึงขีดสุด ดอนบังคับให้เธอขายยาให้มัน แถมยังทำร้ายเธอ ธิชาไม่ยอมบอกเรื่องนี้ให้ชาญรู้ เธอขโมยเงินของดอนแล้ววางแผนจะหนีไปอยู่ที่อื่น แต่ทุกอย่างมันฉุกละหุกมาก พวกนายดอนกำลังออกตามล่าธิชา มันเสี่ยงมากถ้าฉันจะพาธิชาหนีไป จึงให้เธอเดินทางไปซ่อนตัวเพียงลำพัง”

“แล้วคุณบอกชาญเรื่องนี้รึเปล่า”

“คิดว่าตอนนั้นชาญคงมีปัญหาอะไรสักอย่าง ก็เลยติดต่อไม่ได้”

“เรื่องนี้เกิดขึ้นนานหรือยัง”

“เกือบเดือน แต่กว่าฉันจะมั่นใจว่าธิชาหายไปก็เมื่อสองอาทิตย์ก่อน”

“ตอนนั้นชาญไม่อยู่แล้ว” ฤทธิ์เอ่ยอย่างสะเทือนใจ ขณะที่จอยหน้าสลดอย่างรู้สึกผิด บ่นตัวเองทำให้ชาญผิดหวัง เขาอุตส่าห์ฝากจอยไว้แต่เธอปกป้องไม่ได้ “ทำใจดีๆ ไว้ บางทีธิชาอาจจะกบดานอยู่ก็ได้ ผมจะตามหาเธอเอง” ฤทธิ์ปลอบใจจอยและตั้งใจว่ายังไงตนก็ต้องตามหาน้องสาวของชาญให้พบ

เมื่อค่ำนี้จอยไม่มาทำงานที่บาร์ ดอนจึงบุกถึงบ้านหมายเล่นงานทั้งจอยและไอ้หนุ่มแปลกหน้าไปพร้อมกัน แต่พอมาถึงกลับพบความว่างเปล่าเพราะทั้งคู่ไหวตัวเตรียมรับมืออยู่แล้ว

ฤทธิ์กับจอยหลบออกทางหลังบ้าน แต่ยังไม่ทันห้อมอเตอร์ไซค์หนี สมุนคนหนึ่งของดอนก็เห็นเข้า การไล่ล่าจึงเกิดขึ้นในนาทีนั้นทันที!

รถของพวกดอนซิ่งตามรถของฤทธิ์ที่มีจอยซ้อนท้ายเข้าไปในป่าโปร่ง แถมมันยังใช้ปืนกราดยิงเป็นระยะ ทำให้ฤทธิ์ต้องทิ้งรถแล้วเดินเท้าหนีไปกับจอย แต่ไม่นานก็ถึงทางตันที่เหวเบื้องหน้า ที่สำคัญฤทธิ์มีอาการกำเริบเพราะ ไวรัสในร่างกายจึงจำเป็นต้องฉีดยา แต่กล่องบรรจุเข็มฉีดยาที่ลิซ่าให้มาหายไปซึ่งจอยเดาว่าคงทำหล่นตอนรถล้ม

ฤทธิ์พยายามข่มอาการเจ็บปวด ระหว่างนั้นก็เหลือบเห็นพวกดอนวิ่งตามมาลิบๆ ดอนเก็บกล่องเข็มฉีดยาของฤทธิ์ได้และไล่กวดมาพร้อมสมุน พอรู้ว่าผู้ถูกล่าจนมุมก็ยิ่งผยองลำพองใจ แต่ปรากฏว่าฤทธิ์ตัดสินใจไปตายดาบหน้า พาจอยโรยตัวลงเหวด้วยเถาวัลย์

ดอนเห็นดังนั้นก็สั่งสมุนตัดเถาวัลย์ทำให้ฤทธิ์กับจอยเสียหลักกลิ้งหลุนๆหายไปในป่าทึบที่พวกดอนชะโงกหน้ามองหาไม่เห็น สมุนคนหนึ่งจะให้กลับไปตั้งหลักแต่ดอนไม่ยอม ประกาศต้องฆ่าทั้งคู่ให้ได้เพื่อแก้แค้นให้คนของตนที่ตายไปหนึ่ง

ลุงแสงเพิ่งรู้ข่าวจากชาวบ้านที่เข้าไปหาของป่าและเห็นพวกดอนไล่ยิงใครไม่รู้ป่าแทบแตก แกนึกถึงจอยกับชายแปลกหน้าขึ้นมาทันที และคาดเดาได้ไม่ยากว่าดอนกำลังไล่ล่าใคร หลังจากแกขับรถมาดูที่บ้านจอยแล้วพบกับความว่างเปล่า

“ไอ้ดอน...เอ็งกำแหงเกินไปแล้ว” ลุงแสงซึ่งรู้จัก มักคุ้นกับจอยเป็นอย่างดีรีบกลับมาที่รถของตนเองและหยิบปืนพกมาตรวจดูกระสุนด้วยความแค้น พลันสายตาก็เหลือบเห็นรอยล้อรถกระบะของดอนที่มุ่งหน้าไปทางหนึ่ง!

เวลาเดียวกันนั้น ณัฐชากระวนกระวายใจอย่างมากหลังจากติดต่อโทมัสไม่ได้ทั้งที่เมื่อวานยังพูดคุยกันอยู่ เธอสังหรณ์ใจจะเกิดเหตุร้ายกับเขาจึงรีบมาพบลิซ่าที่บริษัท

“เมื่อวานเขาให้ฉันเช็กข้อมูลเกี่ยวกับอาชญากรรมในพื้นที่ที่เขาไป แต่พอฉันจะติดต่อกลับก็ไม่มีคนรับสาย”

“คุณก็เลยคิดว่าอาจจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้น?”

“ฉันรู้ว่าที่บลูฟินิกซ์มีอุปกรณ์ที่ทันสมัยกว่าของตำรวจ บางทีมันอาจจะช่วยให้ติดตามเขาได้เร็วขึ้น”

“ก็คงงั้น” ลิซ่าผละไปยังคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะทำงาน ณัฐชารีบลุกตามไปสมทบและเห็นลิซ่าเปิดโปรแกรมค้นหาผ่านดาวเทียม

“อย่าบอกนะว่าคุณใช้ดาวเทียม”

“ปัญหาเดิมๆทำให้ฉันเรียนรู้ว่า GPS ไม่ปลอดภัยพอสำหรับคนอย่างคุณโทมัส ตอนนี้ฉันก็เลยฝังอุปกรณ์ติดตามไว้ที่ตัวของเขา...นี่ไง” ลิซ่าชี้ตำแหน่งบนภาพขยายผ่านดาวเทียม คาดว่าเป็นป่าและพื้นที่ไม่กว้างเท่าไหร่ โทมัสคงไม่ได้หลงป่าแน่

“ขอบคุณ...แล้วฉันจะติดต่อมา” ณัฐชารีบผละไปเพื่อตามหาแฟนหนุ่ม...ลิซ่ามองตามแล้วแอบส่ายหน้าให้กับความหุนหันของณัฐชาที่ไม่เคยเปลี่ยน...

อ่านละคร นักสู้มหากาฬ ตอนที่ 17 วันที่ 24 ก.ค. 56

บทประพันธ์โดย : ณพุทธ สุศรีฯ
บทโทรทัศน์โดย : ณพุทธ สุศรีฯ
กำกับการแสดงโดย : ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
ผลิตโดย : บริษัท มุมใหม่ จำกัด
วันเวลาออกอากาศ : ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ