อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 17
ด้านวิรงรองเดินมาเจออุษาพอดี จึงเล่าเรื่องที่แสงแขบอกว่ากำลังทำซุปให้ท่านผู้หญิงสรรักษ์ที่ตายไปแล้วฟัง และแนะให้ลองปรึกษากับอดิศวร์หาทางพาแสงแขไปรักษา อุษาขอร้องวิรงรองอย่าบอกเรื่องนี้กับเขา เธอไม่อยากสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้เขาอีก และที่สำคัญเธอปรึกษาเรื่องนี้กับพันธ์สูรย์แล้ว“นั่นแน่ะ งั้นวิก็รับปากด้วยความเต็มใจเลยค่ะ เดี๋ยววิจะขออนุญาตคุณอดิศวร์ให้คุณพันสูรย์มากินข้าวกลางวันด้วย...วิไปละนะคะ” วิรงรองเดินฉีกยิ้มออกไปทันที โดยไม่ฟังเสียงทัดทานอย่างเขินอายของอุษา...
ทั้งคู่มัวแต่หวานใส่กันไม่ทันสังเกตเห็นแสงแขยืนมองมาจากหน้าต่างห้องนั่งเล่นด้วยความริษยา คิดจะกำจัดเสี้ยนหนามหัวใจให้สิ้นซาก เรียกโอบมาสั่งการให้โทร.ตามอ๊อดไปพบเธอที่เดิมเพื่อนัดแนะแผนการกัน ครั้งนี้เธอจะจ่ายค่าจ้างฆ่าวิรงรอง 3 แสนบาท ส่วนโอบจะได้ค่าโทร.ติดต่อเป็นเงิน 5 หมื่นบาท
“5 หมื่น!...คุณแขไปเอาเงินที่ไหนมาคะ”
แสงแขจะเอาชุดเครื่องประดับที่ยืมมาจากคุณย่าตอนงานเลี้ยงไปขาย แล้วเร่งโอบรีบไปจัดการตามสั่ง...
ไม่นานนัก อ๊อดมาพบตามนัด คราวนี้แสงแขต้องการให้เขาใช้วิธีลอบยิง ตอนเช้าๆประมาณหกโมงวิรงรองชอบออกมาเก็บดอกพลับพลึงไปปักแจกันให้อดิศวร์ อ๊อดอาศัยช่วงนั้นจัดการได้เลย
“ได้...คราวนี้ต่อให้ดวงแข็งยังไงก็ไม่รอดแน่” อ๊อดยิ้มอย่างย่ามใจ...
ในเวลาต่อมา ขณะที่แสงแขและโอบกลับเข้าบ้านแต่ต้องชะงักเมื่อเจอวิรงรองซึ่งเดินสวนมาร้องทักว่าไปไหนกันมา แสงแขสะบัดหน้าผละจากไป โอบรีบตอบคำถามแทน
“ไปเดินเล่นมาค่ะ ขออนุญาตก่อนนะคะ” โอบพูดจบเร่งฝีเท้าตามเจ้านายสาวจนทัน แสงแขไม่พูดพล่าม คว้าแขนบ่าวคนสนิทมาหยิกจนร้องลั่น โทษฐานไปอี๋อ๋อกับศัตรู เธออ้างว่าทักไปอย่างนั้นเอง เพราะวิรงรองกำความลับของพวกเราไว้
“ช่างหัวมันปะไร อย่านึกว่าทำเป็นคนดีแล้ว
ฉันจะรู้สึกสำนึกบุญคุณ ไม่มีวันเสียล่ะ มันแย่งคุณลบก็เท่ากับพรากเอาชีวิตจิตใจของฉันไป เพราะฉะนั้นชาตินี้มันกับฉันจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ ไม่มันตายฉันก็ต้องตาย ฉันเดิมพันคราวนี้ด้วยชีวิต...โอบ...แกได้เงินแล้วก็หลบไปอยู่ที่อื่นเสีย เพราะฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
โอบโผกอดเจ้านายสาวทั้งน้ำตา ยืนยันจะไม่ยอมไปไหนทั้งนั้นจะขออยู่กับเธอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ooooooo
วิรงรองออกมาตัดดอกพลับพลึงเหมือนเช่น ที่เคยทำทุกเช้า โดยไม่ล่วงรู้เลยว่าอ๊อดกำลังเล็งปืนมา ที่หัว แต่เนื่องจากเธอก้มๆเงยๆตัดดอกไม้อยู่ตลอดทำให้ไม่ตกเป็นเป้านิ่ง ระหว่างนั้น อดิศวร์ตามมาสมทบ เพื่อจะช่วยหอบช่อพลับพลึงกลับคฤหาสน์ วิรงรองเงยหน้าขึ้นมาเห็น รีบโบกมือให้ กลายเป็นเป้านิ่งทันที
จังหวะที่อ๊อดเหนี่ยวไกปืน หญิงสาวขยับตัวพอดี ทำให้กระสุนพลาดเป้าไปโดนหัวไหล่แทน เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะทรุดลงไปกองกับพื้น อ๊อดเห็นท่าไม่ดี เผ่นแน่บไปทางป่าละเมาะ ขณะที่อดิศวร์ปราดเข้ามาอุ้มร่างหมดสติของวิรงรองขึ้นมาอย่างใจเสีย ภาวนาขออย่าให้เธอเป็นอะไรไป...
โชคไม่เข้าข้างคนชั่ว อ๊อดวิ่งหนีมาทางที่นายสมกับคนงานกำลังทำงานกันอยู่ด้วยท่าทางมีพิรุธ นายสมตะโกนถามว่านั่นใคร อ๊อดตกใจยิงปืนใส่ไม่ยั้งจนกระสุนหมด จึงทิ้งปืนวิ่งหนี นายสมกับคนงานช่วยกันไล่จับเขาพยายามดิ้นรนต่อสู้ แต่อีกฝ่ายคนมากกว่าสุดท้ายก็หนีไม่รอด...
ในขณะที่อ๊อดถูกจับกุมตัวไว้ได้ แสงแขรอฟัง ข่าวอย่างกระวนกระวายใจอยู่ในห้องไม่เห็นอ๊อดโทร.มาแจ้งความคืบหน้าสักที ทนรอไม่ไหว สั่งให้โอบโทร.ไปถามเขาว่าสำเร็จตามแผนการไหม โอบรีบทำตามคำสั่งแต่ไม่มีใครรับสายยิ่งทำให้แสงแขนั่งไม่ติดสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“เขาอาจจะกำลังหนีก็ได้ค่ะ เลยไม่มีเวลารับโทรศัพท์” โอบตั้งข้อสังเกตแสงแขถอนใจ หนักใจ เดินกลับไปกลับมาสีหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะสั่งให้โอบออกไปสืบข่าวดูครู่ต่อมา โอบลงบันไดมาถึงห้องโถงกลางเห็นอุไรนั่งร้องไห้อยู่ ถึงกับตาโตด้วยความดีใจคิดว่าแผนการสำเร็จทำทีเข้าไปเลียบๆเคียงๆถาม แต่กลับไม่ได้อะไรคืบหน้า อุไรรู้แค่ว่าอดิศวร์พาวิรงรองไปส่งโรงพยาบาล ส่วนอาการจะเป็นอย่างไรคงต้องรอให้เขาโทร.มาบอก
โอบพยักหน้ารับรู้ แล้ววิ่งแจ้นกลับไปรายงานเจ้านายสาวซึ่งโวยวายลั่นว่าทำไมอ๊อดถึงไม่ยิงให้ทะลุหัวใจไปเลยจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว โอบใจคอไม่ดี ถ้าคราวนี้วิรงรองไม่ตายคงแฉพวกเราแน่นอน
“เดี๋ยวก็คงรู้ว่ามันตายหรือรอด แกออกไปคอยฟังข่าว ถ้ารู้เรื่องอะไรแล้วรีบมาบอกฉัน”
โอบทำตามคำสั่งของแสงแขอย่างไม่ค่อยจะ เต็มใจนัก...
ผ่านไปพักใหญ่ โอบกลับมาแจ้งแสงแขอีกครั้งว่าอดิศวร์โทร.มาบอกอุษาว่าวิรงรองปลอดภัย ยัยตัวแสบถึงกับกรีดร้องด้วยความเจ็บใจ ทำไมนังนั่นไม่ตายให้รู้แล้วรู้รอดไป อุษาเดินหน้าเครียดเข้ามาต่อว่าน้องสาว
“แสงแข พี่ไม่นึกเลย...เธอคิดฆ่าคนได้ยังไง”
“อย่ามามั่วนะพี่อุษา ฉันอยู่ของฉันดีๆอย่ามาหาเรื่อง”
“เธอคงไม่รู้ว่านายสมกับคนงานช่วยกันจับนายอ๊อดพี่ชายของโอบได้ตั้งแต่เกิดเรื่อง นายอ๊อดยังสารภาพอีกว่าเธอเป็นคนล่อวิรงรองออกมาให้มันตีหัว แล้วพาขึ้นไปขังบนห้องใต้โดม ทำไม...ทำไมต้องทำแบบนี้”
“เพราะมันแย่งของรักของแขไป แขรักคุณลบสุดหัวใจ แต่มันก็มาแย่งไปจนได้ พี่อุษาไม่รู้หรอกหรือว่าแขรู้สึกอย่างไร แขรู้สึกเหมือนมันมากระชากหัวใจของแขไป มันเจ็บปวด...ปางตาย” แสงแขร้องไห้เหมือนใจจะขาดอุษาได้แต่มองน้องอย่างเวทนา ด้านโอบเห็นภัยใกล้ตัวเข้ามา รีบกลับไปเก็บเสื้อผ้าข้าวของยัดใส่กระเป๋าเผ่นออกจากคฤหาสน์ แต่ต้องชะงักหน้าเสีย เมื่อเจออุไรกับนายสมดักรออยู่
ooooooo
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 18
อดิศวร์พาวิรงรองกลับจากโรงพยาบาล มีภูไท พันธ์สูรย์ ปราง พิชญ์และพิณทองตามมาติดๆ ปิดท้าย ด้วยคู่ของอนิรุทธิ์กับลานนาซึ่งกำลังคบหาดูใจกันอยู่โดยมีวิรงรองเป็นแม่สื่อแม่ชักให้ อุษาเดินนำอุไรออกมาต้อนรับ และแจ้งให้วิรงรองรู้ว่า อดิศวร์สั่งให้เธอจัดห้อง ข้างล่างทางปีกซ้ายซึ่งมองเห็นทะเลไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณคุณอดิศวร์มากค่ะ ขอบคุณพี่อุษาด้วยนะคะ”
อุษาพยักหน้ารับรู้ แล้วหันไปเชิญบรรดาแขกผู้มาเยือนไปกินของว่างที่จัดเตรียมไว้ในห้องนั่งเล่น ขณะที่อดิศวร์เข็นรถเข็นพาวิรงรองไปดูห้องพักห้องใหม่...
เมื่อได้อยู่กันตามลำพัง อดิศวร์หยิบแหวนเพชรน้ำงามสวยกว่าวงเก่าขึ้นมาสวมให้วิรงรอง พลางออกตัวว่าจะสวมแหวนวงนี้ให้เธอตั้งนานแล้ว บังเอิญมีแต่เรื่องยุ่งๆเลยกราบเรียนขอให้หลวงพ่อของพันธ์สูรย์หาฤกษ์สวมแหวนให้ซึ่งก็ตรงกับวันนี้พอดี และเขาขออนุญาตแม่ของเธอไว้แล้ว หญิงสาวท้วงว่าใช้แหวนวงเก่าก็ได้
“ไม่เอา วงนั้นเธอถอนหมั้นฉันไปแล้วนี่”
วิรงรองถอนใจหนักใจ ก่อนจะถามว่าแสงแข เป็นอย่างไรบ้าง อดิศวร์ไม่อยากพูดถึงผู้หญิงคนนั้นอีก เวลานี้แทบจะไม่มีใครพูดกับเธอ แม้แต่อุษา เขาเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะสำนึกตัวบ้างหรือเปล่า
“นี่เพราะเห็นแก่เธอที่พยายามขอร้องไม่ให้เอาเรื่อง แล้วก็อุษา ฉันถึงได้ให้พันธ์สูรย์วิ่งเต้นทุกทาง เพื่อไม่ให้มีชื่อแสงแขเข้าไปพัวพันด้วย ทั้งๆที่มันไม่ ยุติธรรมโดยเฉพาะกับเธอ แสงแขทำผิดร้ายแรงถึงสองครั้งสองหน เธอสมควรจะได้รับโทษ”
“อย่าเลยค่ะคุณอดิศวร์ ความจริงดิฉันต่างหาก ที่ไปแย่งของรักของเธอ”
“ถึงไม่มีเธอ ฉันก็ไม่มีวันรักแสงแขได้...อย่าพูดถึงคนอื่นเลย ตกลงว่างานแต่งงานของเราจะไม่เลื่อน”
หญิงสาวเล่นแง่ว่ายังบาดเจ็บอยู่ อดิศวร์คุยกับแม่ ของเธอแล้วท่านไม่มีอะไรขัดข้อง และที่สำคัญอีกตั้งสองเดือนกว่าจะถึงวันแต่งงาน เธอน่าจะหายทัน
วิรงรองอ้าปากจะค้าน อดิศวร์ดึงเธอมาจูบเพื่อปิดปากไม่ให้พูด
ooooooo
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 17-18 วันที่ 27 ก.ค. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ