อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 17 วันที่ 28 ก.ค. 56
เทเรซ่าเจอคีย์การ์ดคาคอนโดฯใหม่ของเหม่ยอิงที่ยักย้ายถ่ายโอนเงินของบริษัทไปซื้อไว้เป็นของส่วนตัว ที่สำคัญเจอหลักฐานการซื้อตั๋วเครื่องบินไปฮ่องกงเที่ยวบินพรุ่งนี้เช้าในคอมพิวเตอร์ด้วยส่วนบราลีถูกขังอยู่ในห้องเก็บผ้าและเสื้อสำเร็จรูป พยายามพังประตูแต่ไม่สำเร็จ จนเห็นราวแขวนเสื้อ เธอรื้อเสื้อออกและถอดราวจนเหลือแค่ท่อนเหล็ก เอาไปฟาดลูกบิด ฟาดอย่างไรก็ไม่พัง จนต้องนั่งอย่างหมดแรง สุดท้ายฮึดสู้อีกครั้ง รวมแรงฟาดไปทีเดียว ก้านลูกบิดหักทันที
“ฮ่ะๆๆเก่งมากบราลี เธอนี่มันไม่ธรรมดาจริงๆ หาทางเปิดประตูออกมาได้ด้วย แต่ใช้เวลาทั้งคืนเลยนะ หมดแรงหรือยัง ยังไหวไหมเนี่ย” เหม่ยอิงเยาะเย้ย
บราลีถามว่าเธอต้องการอะไร “ฉันต้องการฆ่าเธอไง!”
“คุณเหม่ยอิง ฉันไปทำอะไรให้คุณ”
“เธอแย่งพี่ชายใหญ่ไปจากฉัน อยู่ๆเธอก็จะเข้ามาครอบครองบ้านสี่ฤดู จะมาเป็นจ้าวไทไทคนที่สองหรือไง เธอมาขโมยความฝันของฉัน เธอมาขโมยชีวิตฉันไปทั้งหมด แล้วยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าเธอทำอะไรให้ฉัน”
เหม่ยอิงคว้าปืนมาปลดล็อกยิงบราลีทันที โชคดีกระสุนด้าน เหม่ยอิงจะยิงใหม่ ถูกบราลีกระโดดหมุนตัวเตะปืนกระเด็น เหม่ยอิงพุ่งไปจะคว้า บราลีเตะปืนกระเด็นไปอีก เลยถูกเหม่ยอิงตบไปสองฉาดจนเซล้มลงยังตามไปกระทืบซํ้า แต่ถูกบราลีคว้าน่องดันออกไปจนหงายตึง บราลีอาศัยจังหวะนั้นพุ่งไปแย่งปืนได้
แต่พอคว้าปืนได้ หันมาก็ผงะ เพราะเกาเฟยเข้ามาเอาปืนจ่อตรงหน้าแล้ว!
เหม่ยอิงได้ทีโผเข้าจิกผมบราลีตบไม่ยั้งตะโกนบ้าคลั่ง “ฉันจะฆ่ามัน...ฉันจะฆ่ามัน” จนเกาเฟยต้องร้องเตือน
“คุณหนูพอแล้ว คุณหนูต้องไปแอร์พอร์ตได้แล้ว นี่มันใกล้เวลาบินแล้ว คุณหนูต้องรีบไปขึ้นเครื่องเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวไม่ทัน คุณหนูต้องไปก่อนที่ตำรวจมันจะตั้งข้อหาอะไรสักอย่างให้คุณหนูได้นะครับ”
เหม่ยอิงชะงักยืนหอบ แต่ยังไม่มีทีท่าจะเลิก
“คุณหนู...อย่าเพิ่มคดีอะไรให้กับตัวเองอีกเลย ผมขอร้องล่ะนะครับ ส่วนอีนังนี่ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง”
ooooooo
อาหลี่ขับรถพาจ้าวซันไปสนามบิน รถติดจนจ้าวซันหงุดหงิด อาหลี่เสนอให้ไปรถไฟฟ้าอาจจะทัน
“หาทางกลับรถข้างหน้า แล้วรีบพาฉันไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าที่ใกล้ที่สุด” จ้าวซันพูดเร็วจี๋
พออาหลี่เปิดไฟขอแทรกเพื่อกลับรถ มือถือของจ้าวซันก็ดังขึ้น
“เหวย...” ฟังเสียงปลายสายแล้ว จ้าวซันชะงัก พึมพำเสียงแผ่ว...“เกาเฟย...”
“ได้ข่าวว่ากำลังตามหาบราลีใช่ไหม” เสียงเกาเฟย ยียวนอย่างเป็นต่อ
“เกาเฟย...บราลีอยู่กับแกเหรอ ขอฉันพูดกะเขาซิ”
“จุ๊ๆ ไม่เอา...พูดแบบนี้ใครได้ยินเข้า จะเข้าใจผิด ถ้าอยากเจอบราลีนักละก็...มาเจอกันหน่อยดีไหม”
จ้าวซันตอบรับทันที ถามว่าที่ไหน เกาเฟยตอบคำเดียว “ท่าเรือ!” จ้าวซันสั่งอาหลี่เปลี่ยนเส้นทางทันที แล้วจ้าวซันจึงถามเกาเฟยว่า ท่าเรือที่ไหน เมื่อไหร่?
บอกสถานที่และเวลาแล้ว เกาเฟยกดตัดสายยิ้มอย่างผู้ชนะจ้าวซันให้อาหลี่ขับรถไปราวกับเหาะ แต่พอไปถึง ปรากฏว่าไม่มีอะไรเลย จ้าวซันรู้ตัวว่าถูกหลอก มองหน้ากันทั้งเจ็บใจและตกใจเพราะเป็นห่วงบราลี
ooooooo
ที่แท้ เกาเฟยขับรถพาบราลีบ่ายหน้าไปสนามบินแล้ว ส่วนบราลีนั้นถูกจับยัดไว้ที่กระโปรงท้ายรถ!
“แกจะจัดการกับมันยังไง” เหม่ยอิงถาม
“ผมมีวิธีของผมแล้วกัน ผมจะทำให้จ้าวซันมันเจ็บปวดมากที่สุด มากกว่าที่มันเคยเจอมาทั้งชีวิตเลย” เหม่ยอิงถามว่าวิธีอะไร? “ผู้หญิงที่มันรักมากที่สุดกำลังอยู่ในมือเรา ไม่ว่าเราจะทำอะไร วิธีไหนมันก็เจ็บปวดทั้งนั้นไม่ใช่เหรอครับ”
พูดแล้วเกาเฟยหัวเราะสะใจ เห็นเหม่ยอิงไม่หัวเราะด้วยเลยถาม “หรือว่า...คุณมีแผนอะไรอยู่ในใจแล้ว”
เหม่ยอิงสั่งให้จอดรถ เกาเฟยทำเป็นสงสัย ถูกเหม่ยอิงตวาด “ฉันบอกให้หาที่จอดรถ หูหนวกรึไง!”
เกาเฟยหักรถเลี้ยว เหม่ยอิงสั่งให้ขับไปเรื่อยๆ เกาเฟยขับไปพักหนึ่ง ก็ทักท้วงว่าเราเข้ามาลึกแล้ว เดี๋ยวจะไปสนามบินไม่ทัน เหม่ยอิงจึงชี้ให้จอดข้างหน้า พอลงจากรถ เกาเฟยถามว่าจะให้ตนจัดการที่นี่เลยหรือ
“คนที่จะทำให้จ้าวซันเจ็บปวดที่สุดต้องเป็นฉัน ไม่ใช่แก” พูดแล้วเปิดประตูลงจากรถ เกาเฟยกดปุ่มเปิดกระโปรงหลัง ก็ถูกตวาด “ใครใช้ให้แกเปิด!”
เหม่ยอิงเดินไปเปิดกระโปรงแง้มดู เห็นบราลีถูกมัดนอนขดอยู่เหงื่อโทรมกาย ถามเสียงแผ่วอย่าง อ่อนล้ามาก
“เหม่ยอิง...เธอจะทำอะไรฉัน”
“มันยังไม่ถึงเวลาของแก อย่าเพิ่งขาดใจตายไปเสียก่อนล่ะ” พูดแล้วกระแทกฝากระโปรงปิดปัง เกาเฟย ถามว่าเธอจะทำอะไร เหม่ยอิงไม่ตอบ ไล่เขาหลีกไป ผลักเกาเฟยแล้วขึ้นนั่งที่คนขับ เกาเฟยคว้าไหล่เธอถามว่าจะทำอะไร
“อย่าเอามือสกปรกๆของแกมาจับตัวฉันอีก ไปได้แล้ว แกหมดประโยชน์แล้ว”
“ผมขอร้องล่ะ...หนีไปเถอะครับ ทิ้งทุกอย่างไว้
ที่นี่ ปล่อยให้ผมจัดการเอง”
“นี่ไม่ใช่เรื่องของแกนะเกาเฟย งานของแกมันจบแล้ว” เหม่ยอิงผลักเกาเฟยออก เมื่อเขาขืนตัวก็ถูกเธอทุบๆๆ เกาเฟยเลยกอดเธอจากข้างหลัง ล็อกไว้แน่นหมายให้เธอได้สงบสติอารมณ์ เหม่ยอิงสั่งให้ปล่อย
“ผมทำทุกอย่างเพื่อคุณหนูนะครับ เพื่อเราสองคน”
เหม่ยอิงกระทืบส้นสูงที่เท้าเกาเฟยจนเขาคลายมือ เธอพรวดเข้ารถกดล็อกทันที ถอยหลังกลับรถ เร่งเครื่อง เกาเฟยตามทุบกระจกรถวิ่งตาม ถูกเหม่ยอิงหักรถพุ่งเข้าชน จนเกาเฟยหลบแทบไม่ทัน เหม่ยอิงขับรถพุ่งไปอย่างเร็ว ทิ้งเกาเฟยให้ยืนคว้างอยู่ที่ทางเปลี่ยว ในขณะ ที่ท้องฟ้าค่อยมืดลง...มืดลงทุกที...
จ้าวซันไปถึงสนามบินปรากฏว่าเครื่องออกแล้ว แต่เหม่ยอิงไม่ได้ไปเที่ยวบินนี้ เขาบอกอาหลี่ว่า
“เหม่ยอิงยังอยู่ในฮ่องกง” เขามองออกไปนอก หน้าต่างอย่างกลัดกลุ้ม
ooooooo
แผนตามหาบราลีดำเนินไปอย่างเร่งรีบและทั่วด้าน เทเรซ่าเอาแผนที่กูเกิ้ลมาเปิดให้จ้าวซันกับหมวดจางดู
“นี่คือแผนที่ของโกดัง โรงงาน และท่าเรือของบริษัทในเครือของฉินเย่ว์กรุ๊ปทั้งหมดค่ะ”
“โอเค...ผมขออนุญาตก๊อปลิงก์หน้านี้ส่งไปที่ในอีเมล์ผมหน่อยนะครับ จะได้ให้หน่วยต่างๆช่วยกันไปค้นหาให้เร็วที่สุด”
หมวดจางนำกำลังไปโกดังที่เก็บสต๊อกเสื้อผ้าของสื้อฉวนแฟชั่น พบประตูโกดังไม่ได้ล็อก จึงพากันเข้าไปดูเจอท่อนเหล็กตกอยู่ คาดว่าลูกบิดคงถูกทุบด้วยท่อนเหล็กนี้จนหัก
เมื่อเดินไปดูภายใน หมวดจางบอกว่าเสื้อผ้า ดีๆทั้งนั้น ทำไมถึงเอามาเก็บไว้ที่นี่ เต๋อเป่าหยิบดูอุทาน...
“นี่มัน...”
“เสื้อผ้าของสื้อฉวนที่ถูกปล้นไปใช่ไหม” ผู้กองเหลียงถาม
เต๋อเป่ายืนยันว่าใช่แน่ๆ พอดีจ้าวซันมาถึงเต๋อเป่ารีบเอาไปให้ดู
“เสื้อที่เราส่งออกไปต่างประเทศนี่ ตรงตามสเปกเดิมทุกอย่าง รีบติดต่อเทเรซ่าหรือซ่างกวานซิน ใครก็ได้นะ ให้มาจัดการส่งเสื้อผ้าพวกนี้ไปให้ลูกค้าด่วนที่สุด” จ้าวซันสั่ง
“ครับ” ซ่างกวานซิงรีบโทร.ออกทันที
“ผู้กองมาดูนี่เร็วครับ” หมวดจางร้องบอก ผู้กองเหลียงกับจ้าวซันรีบไปตามเสียง เห็นร่องรอยการต่อสู้ในโกดังและเชือกที่มัดบราลีตกอยู่
“มีร่องรอยการต่อสู้ที่นี่...น่าจะยังไม่นานด้วย” ผู้กองเหลียงวิเคราะห์
จ้าวซันเหลือบเห็นบางอย่างอยู่ในหลืบเสา เขาไปหยิบดู หมวดจางตามมาดู
“กระเป๋าถือ?”
“ใช่...ของบราลี” จ้าวซันยิ่งใจไม่ดี มองหน้ากันกับหมวดจางอย่างร้อนใจ
ooooooo
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 17 วันที่ 28 ก.ค. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ