อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 18 วันที่ 28 ก.ค. 56
ในเวลาต่อมา ขณะอุษากำลังเตรียมอาหาร สำหรับเลี้ยงแขกอยู่ในครัวกับอุไร แสงแขเข้ามาถาม ว่าวิรงรองกลับจากโรงพยาบาลแล้วหรือ อุษาพยักหน้า แทนคำตอบ ก่อนจะหันไปสั่งให้อุไรยกถาดใส่อาหารขึ้นไปให้แสงแขที่ห้อง เจ้าตัวปฏิเสธว่ายังไม่หิว ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น แล้วเดินจากไปเงียบๆ อุไรแอบนินทาไล่หลัง“ถ้าคุณแขทราบว่าคุณลบกำหนดวันแต่งงานกับคุณวิแล้ว เธอคง...คงแย่นะคะ”
ทางฝ่ายแสงแขกำลังจะกลับขึ้นห้องเจอลานนากับอนิรุทธิ์ และพิณทองกับพิชญ์เดินหยอกล้อกันผ่านมาพอดี ต่างฝ่ายต่างชะงัก แสงแขตัดสินใจเดินเลี่ยงไปอีก ทางหนึ่ง ลานนาเจ็บแค้นแทนเพื่อนตะโกนไล่หลังให้เลิกคิดจะทำร้ายวิรงรองได้แล้ว ยัยตัวแสบหยุดกึก อนิรุทธิ์จับแขนลานนาไว้เป็นเชิงเตือน แต่เธอดึงมือเขาออก
“คุณวางแผนฆ่าวิตั้งสองครั้งหรืออาจจะมาก
กว่านั้นก็ได้ แต่เธอก็ไม่ได้เอาเรื่องเพราะเห็นแก่คุณอดิศวร์” กลัวว่าตระกูลศิโรดมจะเสียชื่ออื้อฉาว คุณควรจะสำนึกในบุญคุณของวิให้มากๆ”
“ถ้าคิดทำร้ายคุณวิอีก คราวนี้ถึงคุณวิจะไม่เอาเรื่องแต่น้าลบต้องไม่ปล่อยให้คุณลอยนวลอย่างนี้แน่”
พิชญ์กระตุกแขนพิณทองไม่ให้พูดอะไรอีก เธอไม่ยอมรามือ บอกแสงแขอย่างเย้ยหยันว่าน้าลบกับคุณวิได้ฤกษ์แต่งงานแล้ว ยัยตัวแสบกำลังจะเดินหนีถึงกับก้าวขาค้าง ใบหน้าเย็นชาเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเจ็บปวด
“เราทุกคนจะคอยจับตาคุณไม่ให้กระดิกตัวไปทำอะไรร้ายๆได้ง่ายๆแน่นอน”
อนิรุทธิ์กระซิบกับลานนาให้พอได้แล้ว แสงแขเดินน้ำตาซึมกลับไปทางเก่า พิชญ์เตือนสองสาวให้เพลาๆ
กันหน่อย ไม่อยากให้แสงแขเจ็บแค้นใจขึ้นมาอีกเดี๋ยวจะเกิดเรื่อง...
ด้านแสงแขกลับเข้าไปในครัวด้วยน้ำตานองหน้า ถามอุษาที่ยังคงเตรียมอาหารอยู่ว่าอดิศวร์จะแต่งงานกับวิรงรองเมื่อไหร่ เธอไม่แน่ใจเรื่องวันที่ แต่กำหนดไว้ในอีกสองเดือนข้างหน้า แสงแขสะเทือนใจมากถึงกับซวนเซจะล้มต้องเอามือยันผนังไว้ อุษาสงสารน้องจับใจจะเข้ามาช่วยประคอง เธอปัดมือออก บอกว่าไม่ต้อง ไม่ได้เป็นอะไร อุษากับอุไรช่วยกันขอร้องแสงแขอย่าให้มีเรื่องกันอีกเลย วิรงรองเองก็เพิ่งจะหายป่วย
“ทุกคนห่วงแต่วิรงรองไม่มีใครคิดถึงใจแขเลย ไม่มีจริงๆ” แสงแขตัดพ้อด้วยความน้อยใจ ก่อนจะผละจากไปทั้งน้ำตา อุษาขยับจะตาม แต่อุไรห้ามไว้ ปล่อยให้เธอได้อยู่คนเดียวจะดีกว่า อาจทำให้คิดได้
ooooooo
ในขณะที่แสงแขท้อแท้หมดอาลัยตายอยากในชีวิต วิรงรองกำลังซบอกอดิศวร์อยู่ในห้องพักอย่างมีความสุข เขาเสนอว่าก่อนแต่งงานเราน่าจะทำบุญบ้านใหญ่กันอีกครั้งหนึ่งเพื่ออุทิศส่วนกุศลไปให้ดวงวิญญาณของบรรพบุรุษ แล้วถามเธอว่าระยะหลังมานี่ไม่ได้ฝันเห็นคุณปู่กับคุณย่าน้อยแล้วใช่ไหม
“ก็ตั้งแต่คืนก่อนที่จะถูกยิงก็ไม่ฝันเลยค่ะ คราวนั้นท่านคงจะมาเตือน แต่วิก็ไม่ได้เอะใจ คุณอดิศวร์ล่ะคะ ฝันถึงท่านผู้หญิงบ้างหรือเปล่า”
อดิศวร์ยังไม่ทันจะตอบคำถาม มีเสียงมือถือของวิรงรองดังขึ้นเสียก่อน พันธ์สูรย์โทร.มาขอพบอดิศวร์เพื่อจะคุยธุระสำคัญด้วย เธอเห็นเขานิ่งไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ออดอ้อนให้เขาช่วยไปพบพันธ์สูรย์ซึ่งรออยู่ที่ห้องทำงาน อดิศวร์ทนเสียงรบเร้าของหญิงคนรักไม่ไหว ยอมทำตามที่เธอต้องการ...
แม้จะตกปากรับคำยอมไปพบพันธ์สูรย์ตามที่วิรงรองเจ้ากี้เจ้าการจัดให้ อดิศวร์ยังคงไว้ท่าจนอีกฝ่ายชักเริ่มหงุดหงิดแต่จำต้องข่มอารมณ์ไว้ แจ้งว่าที่มาพบเขาในวันนี้ก็เพื่อจะมาสู่ขออุษา อดิศวร์ซักถามจนพอใจว่าพันธ์สูรย์รักญาติผู้น้องของตนจริงๆและยังให้คำมั่นด้วยว่าจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเด็ดขาด
อดิศวร์จะไม่ขอเป็นคนชี้ขาดเรื่องนี้ แต่จะให้อุษาเป็นฝ่ายตัดสินใจเอง แล้วพาพันธ์สูรย์ไปพบเจ้าตัวซึ่งรอลุ้นอยู่ที่ห้องโถงเพื่อให้พูดคุยตกลงกันเอง พันธ์สูรย์จับมือทั้งสองข้างของเธอไว้
“คุณจะเต็มใจไปอยู่บ้านที่เล็กกว่าโดมทองสองเท่าไหมครับ”
อุษาตอบตกลงทั้งน้ำตา พันธ์สูรย์รวบตัวเธอมา
กอดไว้ด้วยความรักเต็มหัวใจ ลานนาเข้ามาเห็นภาพนั้นพอดี หันหลังกลับออกไปทันที อนิรุทธิ์มองตามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะวิ่งตามเธอจนทัน
“ผมนึกว่าคุณตัดใจจากคุณพันธ์สูรย์ได้ตั้งนานแล้วเสียอีก”
“มันก็แค่อึ้งๆไปเท่านั้นแหละค่ะ แหม ลานนาไม่ทันตั้งตัวนี่ค่ะ” ลานนาหัวเราะกลบเกลื่อน
“แล้วตอนนี้หายอึ้งแล้วหรือยังล่ะ...ผมไม่อยากอกหักซ้ำซาก”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ความจริงเรื่องพี่พันธ์สูรย์เนี่ย ลาน–นาก็ไม่ได้ถึงขนาดอกหักมากมายหรอกนะคะ ลานนา...”
อนิรุทธ์รีบตัดบทว่าพอได้แล้ว ไม่ต้องอธิบายมาก คว้ามือลานนาที่หัวเราะร่าเริงไปเดินเล่นด้วยกัน...
ด้วยความที่คุยกับวิรงรองถึงเรื่องคุณย่า อดิศวร์เก็บเอาไปฝันว่าท่านมาหา ยืนจ้องเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึงราวกับโกรธจัด เขาตกใจ สะดุ้งตื่น มองไปรอบๆ ถึงได้รู้ว่าตัวเองแค่ฝันไปเท่านั้น
ooooooo
ยิ่งได้รู้ว่าอุษาเป็นอีกคนหนึ่งที่กำลังจะสมหวังในความรักยิ่งทำให้แสงแขหมองเศร้า แววตาดูเลื่อยลอยชอบกล แม้อุษารับปากว่าหลังแต่งงานกับพันธ์สูรย์ แล้วจะพาเธอไปอยู่ด้วย แสงแขกลับบอกว่าจะไม่ยอม จากโดมทองไปไหน จะอยู่รอคนรักของตนที่นี่ตลอดไป
“คุณย่าก็ชวนให้แขอยู่ ท่านจะได้มีเพื่อน คุณย่าสิงอยู่ในโดมทอง แขก็จะสิงอยู่ที่นี่ด้วย”
“จุ๊ๆๆ...คุณย่าท่านไปสบายแล้ว อย่าคิดมาก” อุษาพูดจบจูงมือน้องสาวที่เหมือนตกอยู่ในภวังค์กลับห้องพัก แล้วบอกว่าอีกสักครู่จะให้อุไรมาอยู่เป็นเพื่อน แสงแขไม่ต้องการ ไม่อยากถูกคุณย่าด่า
“แสงแข...คุณย่าท่านเสียไปแล้ว” อุษาปราม
“เดี๋ยวแขจะฟ้องคุณย่าว่าพี่อุษาแช่งท่าน...คุณย่าเรียกแขแล้ว แขต้องรีบเข้าไป” แสงแขรีบเข้าห้อง ปิดประตูตามหลัง อุษาใจคอไม่ดีค่อยๆแง้มประตูเข้าไปมอง เห็นน้องสาวนั่งพับเพียบเรียบร้อย เหมือนกำลังพูดกับใครบางคนอยู่ที่นั่งอยู่บนเตียง เธองับประตูปิดเหมือนเดิม อดเป็นกังวลไม่ได้
ooooooo
อีกไม่กี่วันข้างหน้าจะถึงวันแต่งงานระหว่างวิรงรองกับอดิศวร์ แสงแขเพิ่งมีโอกาสได้คุยเปิดอกกับวิรงรองเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่วันที่ฝ่ายหลังถูกอ๊อดลอบยิง เธอเหมือนจะตัดพ้อว่าวิรงรองแต่งงานกับอดิศวร์แล้วมาอยู่ที่โดมทอง ตนเองจะอยู่อย่างไร วิรงรองไม่อยากให้เธอคิดมาก เคยอยู่กันอย่างไรก็ให้เป็นเหมือนเดิม
“มีใครบ้างที่จะดีกับคนที่รู้แน่ๆ ว่าเป็นศัตรูของตัวเอง เธอก็รู้นี่ว่าฉันจ้างคนฆ่าเธอ แล้วทำไมไม่โกรธฉัน”
“จะบอกว่าไม่โกรธเลยก็คงจะดูแสนดีเกินไป แต่ดิฉันเห็นแก่พี่อุษาเพราะเธอดีกับฉันมาก ดีมาตั้งแต่แรก แล้วก็เห็นแก่คุณอดิศวร์ด้วย เขาคงไม่สบายใจอย่างแน่นอนถ้าหากน้องของเขาจะติดคุกในฐานะฆาตกร”
“พูดตรงดี ฉันเกลียดเธอ เกลียดตั้งแต่แรกเห็น เกลียดเพราะเธอทำให้คุณลบรักได้ ทั้งๆที่เขาไม่เคยสนใจใครมาก่อนเลย แต่...ช่างมันเถอะ เราเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว” แสงแขพูดจบ ขยับจะไป คราวนี้วิรงรองเป็นฝ่ายรั้งไว้บ้าง ขอร้องให้เธอลืมเรื่องราวบาดหมางที่ผ่านมาแล้วเริ่มต้นใหม่ แสงแขฉีกยิ้มให้ ขอให้เธอกับอดิศวร์โชคดี วิรงรองขอบคุณสำหรับคำอวยพร ก่อนจะยิ้มตอบอย่างโล่งใจ...
ฝ่ายแสงแขเดินออกจากตัวบ้าน แล้วสูดลมหายใจเข้า ลมพัดแรงขึ้นราวกับจะเกิดพายุใหญ่ เมฆดำทะมึนลอยบดบังดวงจันทร์จนมืดมิด แสงแขหันกับไปมองตัวบ้านอีกครั้งด้วยน้ำตานองหน้า
“ลาก่อน...คุณลบ...ลาก่อนโดมทอง...” แสงแขตัดใจเดินจากไปท่ามกลางลมที่พัดแรงขึ้นทุกขณะ...
กว่าจะมีคนรู้ว่าแสงแขหายไปก็เป็นตอนที่อดิศวร์
วิรงรองรวมทั้งอุษาและพันธ์สูรย์มานั่งร่วมโต๊ะอาหารเพื่อกินมื้อค่ำ อุษากับวิรงรองไปตามที่ห้องของเธอก็ไม่พบ...
แสงแขเดินฝ่าพายุลมแรงและสายฝนที่ตกหนักอย่างไม่ลืมหูลืมตามาถึงชายหาด มองไปยังท้องทะเลปั่นป่วนไปด้วยคลื่นลมเบื้องหน้า เหมือนมีใครคนหนึ่งกวักมือเรียกจากกลางทะเล เธอพยายามเพ่งมองฝ่าความมืดและสายฝน เงาตะคุ่มๆนั้นกลับจมหายไปในเกลียวคลื่น แสงแขค่อยๆก้าวลงไปในทะเลด้วยสีหน้านิ่งสนิท...
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 18 วันที่ 28 ก.ค. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ