อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 7 วันที่ 27 พ.ย.61

อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 7 วันที่ 27 พ.ย.61

แต่พอลุกขึ้นเดินไปที่ห้องพาย ฝันหวานก็สลายเมื่อนวียาหายไปแล้ว ถามแม่ว่านวียาอยู่ไหน

“แม่ห้ามเขามายุ่งกับพายอีก” พาทิศตกใจถามว่าแม่ทำอะไรลงไป แล้วก็อึ้งสนิทเมื่อแม่บอกว่า “จะช้าหรือเร็วเขาก็ต้องไปอยู่ดี แม่ไม่อยากเห็นพายเสียใจและแม่ก็กลับมาอยู่บ้านแล้ว แม่จะเป็นคนดูแลพายเอง”

เพื่อปลอบใจพาย วันนี้พาทิศพาพายไปห้างให้เลือกซื้อของเล่นได้สองชิ้น พายเห็นม้าโพนี่ที่ตนชอบออกสีใหม่ จึงจูงมือพ่อไปดู อดถามไม่ได้ว่า

“ทำไมครูวีถึงไม่อยู่กับพายแล้ว ครูวีไม่รักพายแล้วเหรอคะ”

พาทิศบอกว่าครูวีต้องไปดูแลม้าเพราะตอนนี้ไม่มีใครดูแลม้าเลย แต่น้องพายยังมีพ่อมีย่า พายถามว่า แล้วป้าอรไม่ชอบพายใช่ไหมถึงไม่ยอมอยู่บ้านเรา

พาทิศบอกว่าป้าเขาเคยชินอยู่คนเดียวพอต้องอยู่กับครอบครัวอาจไม่ชิน

“ป้าอรเห็นว่าพายเป็นเด็กดื้อด้วยใช่ไหมคะ ต่อไป พายจะต้องทำตัวเป็นเด็กดีไม่ดื้ออีกแล้ว ป้าอรจะได้กลับมาอยู่บ้านเรา” พาทิศบอกว่าให้เวลาป้าเขาหน่อยเดี๋ยวเขาก็กลับมาอยู่บ้านเอง “ถ้าครูวีอยู่ก็ดีสิ ครูวีคงบอกพายได้ว่าพายควรทำตัวยังไง”

เพื่อปลอบใจพาย วันนี้พาทิศอนุญาตให้พายซื้อโพนี่ได้ถึง 4 ตัว พายดีใจจนยิ้มออก

แต่ขณะพาทิศไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ พายเห็นหญิงคนหนึ่งท่าทางคล้ายอรจิรา ร้องเรียก “ป้าอร” แล้ววิ่งตามไป แต่หญิงคนนั้นหายไปในกลุ่มคนแล้ว พายวิ่งตามมาจนหายใจหอบเหนื่อยผิดปกติ แต่ยังวิ่งตามไม่หยุด

พายวิ่งตามไปจนพลัดหลงกับพาทิศที่ไปจ่ายเงินกลับมาพายหายไปแล้ว เขาตามหาไม่เจอก็ให้ทางห้างประกาศตามหา

อรจิราช็อปปิ้งถือถุงเต็มมือ เด็กชายอ้วนคนหนึ่งถือน้ำอัดลมกับวนิลาโคนอยู่เห็นหุ่นที่ตนชอบก็ชี้บอกแม่จนน้ำอัดลมหล่นเลอะพื้น แม่ที่กำลังรีบบอกให้รีบกลับบ้าน เด็กแผดเสียงร้องไม่ยอมกลับ อรจิรามองอย่างรำคาญ เดินไปเหยียบกองน้ำอัดลมทำให้ล้มกองกับพื้นหันถลึงตาใส่เด็ก แม่เด็กขอโทษแล้วลากลูกไปเลย

พายวิ่งมาทันพอดี ดีใจมากถลาไปหาป้าอร เลยลื่นล้มทับอรจิราที่กำลังลุกขึ้นล้มไปด้วยกัน อรจิราหัวเสียจะเหวี่ยงใส่ แต่พอเห็นเด็กเจ็บขาลุกไม่ขึ้นก็เหวี่ยง

ไม่ออก พายเองก็ร้องไม่ออกหายใจหอบถี่มากขึ้น อรจิรา ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ค่อยๆประคองเด็กอย่างเป็นห่วง จึงเห็นว่าเป็นพาย!

“พาย-ขอ-โทษ-ค่ะ” พายพยายามยิ้มทั้งที่เจ็บและหายใจหอบหน้าซีดจนเหลือง อรจิราสะเทือนใจจนน้ำตารื้น ทันใดนั้นพายเป็นลมพับไปในอกอรจิรา

“พาย!! พายเป็นอะไรไปลูก” อรจิราตกใจ ถอดรองเท้าส้นสูงอุ้มพายออกไปทันที

ฝ่ายพาทิศให้ทางห้างประกาศหาพายเป็นสิบเที่ยวก็ยังไม่เจอ แม่รออยู่ที่บ้าน เห็นว่าเย็นแล้ว โทร.ตามจึงรู้ว่าพาทิศพลัดหลงกับพาย พาทิศขอวางสายเพื่อตามหาพาย อึดใจเดียวก็ได้รับโทรศัพท์จากพยาบาลแจ้งข่าวพาย พาทิศหน้าซีดบอกว่าตนจะไปเดี๋ยวนี้ ไม่ลืมบอกพนักงานว่า

“ผมเจอลูกแล้วครับ...ขอบคุณมากครับ” แล้ววิ่งออกไปทันที

ooooooo

ทั้งกิตติพัศและกิตติยาในเวลานี้ต่างอยู่ในสภาพอกหัก ผิดหวัง กิตติยาหนักกว่าเพราะนนทวีบอกชัดเจนแล้วว่าไม่อาจรักเธอเป็นอื่นได้นอกจากน้องสาว

ส่วนกิตติพัศก็เจอลูกงอนยืดเยื้อของศรุดา โทร.ก็ไม่รับสาย เอาดอกไม้ไปให้ก็ไม่รับจนต้องแขวนไว้ที่ประตู ครั้นไปหาก็สั่ง รปภ.ไว้ว่ารถทะเบียนนี้ห้ามเข้า แต่กิตติพัศก็ยังไม่หมดหวัง ยิ่งเมื่อได้รับคำแนะนำจากโค้ชว่างอนระดับนี้ต้องง้อแบบขุดทองคำแท่งแล้วล่ะ ทำให้กิตติพัศฉุกคิดอะไรได้บางอย่าง

กิตติยาหัวใจห่อเหี่ยวจนอยากตาย โค้ชอีกนั่นแหละที่ให้กำลังใจและความหวังว่า ลืมคุณนนไปเถิดรักคนที่มีความเป็นไปได้ดีกว่า กิตติยาร้องไห้ฮือๆบอกว่า “คนอย่างหนูไม่มีใครมารักหรอกค่ะ ฮือๆๆ”

“รู้ได้ไง บางทีเราอาจจะมองข้ามคนคนนั้นไปก็ได้ หญิงกิตลองคิดดูซิ ใครที่ทำให้หญิงกิตยิ้มมากที่สุดและอยู่เคียงข้างเวลาที่ทุกข์ที่สุด”

กิตติยาเงยหน้าขึ้น แว่บแรกก็คิดถึงโซดาทันที เธอสลัดหน้าไปมาเหมือนจะพยายามสลัดบางอย่างออกไปจากหัว

วันต่อมาขณะศรุดากำลังออกแบบหมวก สร้อยคอ ให้เป็นลายประยุกต์ ก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณมณี พอฟังปลายสายศรุดาหน้าตาสดใสขึ้นทันทีบอกว่า เดี๋ยวจะรีบออกไปเลย

เมื่อศรุดาไปตามนัดเป็นบรรยากาศการซ้อมถ่ายโฆษณาสินค้าบนเรือกลางแม่น้ำเจ้าพระยา คุณมณีบอกว่า งานของตนมีปัญหาเพราะงานที่ตกลงกันไว้ยกเลิกกะทันหันหมด ตนปวดหัวมากเห็นแต่คุณดาเท่านั้น

ที่จะช่วยแก้ปัญหาได้ ศรุดาบอกว่าตนเต็มใจ วันนี้มีอะไร ให้ตนช่วยบ้าง

“วันนี้เราต้องลองชุด บล็อกเส้นทางเดินแบบให้เข้ากับกล้องระหว่างเดินแฟชั่นบนเรือเพื่อให้โฆษณาแชมพูน่ะค่ะ ยังไงผมก็ต้องเป๊ะ”

คุณมณีแนะนำให้รู้จักกับทีมงาน ทุกคนตื่นเต้นดีใจที่ได้รู้จักศรุดา ระหว่างคุยกันนั้น คุณมณีคอยชำเลืองไปที่ประตู เห็นกิตติพัศแอบย่องมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ ทั้งสองส่งซิกกัน คุณมณีรีบชี้ให้กิตติพัศหลบออกไปก่อน กิตติพัศจึงวิ่งไปหลังเวที

เมื่อคุยกันแล้ว สตาฟฟ์คนหนึ่งเดินมาหาศรุดา

บอกว่าเราจะเริ่มซ้อมคิวแสดงแล้วทุกท่านนั่งข้างแคตวอล์กได้เลย อีกคนก็บอกพวกนายแบบนางแบบข้างในให้เตรียมตัวเลย

คุณมณีชวนศรุดาและทุกคนไปนั่งชมการรันคิวเดินแฟชั่นข้างแคตวอล์กเหมือนผู้ชมการเดินแบบ

ooooooo

 กิตติพัศประคองช่อดอกไม้อย่างถนอมหวงแหนมองหามุมปลอดภัยแล้วไปนั่งอย่างรอคอย

เมื่อถึงคิวกลุ่มสุดท้าย กิตติพัศทำหน้าตายเดินต่อแถวนายแบบนางแบบเป็นคนสุดท้าย หลายคนมองงงๆว่าคนนี้มาจากไหน ส่วนศรุดาพอเห็นกิตติพัศก็ตกใจ

ไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่

กิตติพัศเดินแบบได้ไม่แพ้มืออาชีพ แต่พอมาถึงหน้าศรุดาเขาก็เข้าไปมอบช่อดอกไม้ให้

“กรุณารับดอกไม้แทนคำขอโทษของผมด้วยนะครับ”

ศรุดาตกกระไดพลอยโจน ยิ้มรับดอกไม้แต่แววตาพิฆาต กิตติพัศยิ้มอย่างผู้ชนะ

เมื่อเสร็จงานศรุดากับกิตติพัศเดินที่ดาดฟ้าเรือ ศรุดาถามว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนของเขากับคุณมณีใช่ไหม กิตติพัศตอบหน้าตายว่าตนเป็นนายแบบกิตติมศักดิ์ของคุณมณีต่างหาก

ศรุดาตำหนิว่าเขาไม่เกรงใจเจ้าของงาน ดีที่เป็นคิวซ้อมถ้าเป็นคิวถ่ายจริงป่านนี้ตนคงเสียงานไปแล้ว กิตติพัศบอกว่าแต่คนดูก็ชอบ ที่สำคัญเธอรับดอกไม้จากตนแล้วด้วย

“ที่ฉันรับดอกไม้คุณไม่ได้แปลว่าฉันหายโกรธนะ”

“ไม่ต้องหายโกรธก็ได้ครับ แค่เห็นคุณยิ้มผมก็พอใจแล้ว” พูดแล้วทำหน้ากะล่อนน่ารักใส่ ศรุดาพยายามเก๊กหน้าได้แค่ไม่กี่วินาทีก็ยิ้มออกมา กิตติพัศยิ้มกว้าง บอกว่าถ้าตนไม่ทำแบบนี้เธอก็ไม่ยอมฟังคำอธิบายของตนสักทีว่าตนกับอรจิราไม่มีอะไรกัน

“ถ้าไม่มีอะไรกันแล้วทำไมคืนนั้นพี่อรถึงไปอยู่ในห้องของคุณได้”

“เขาตามผมมาที่ห้อง พยายามจะมีอะไรกับผม แต่ผมปฏิเสธ”

“ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง ในเมื่อคุณกับพี่อรก็เคยเป็นคู่ขากันมาก่อน และฉันกับคุณก็...”

ศรุดาหยุดไม่พูดถึงคืนนั้นที่ฟังเพลงด้วยกัน

ที่ห้อง ใกล้ชิดกันมาก จนกิตติพัศยื่นหน้ามาเหมือนจะจูบแต่แล้วเขาก็จูบหน้าผากเธอแทน แล้วบอกว่าคืนนี้ตนคงขับรถกลับไม่ไหว โซฟาที่ห้องเธอพอว่างไหม

จนวันนี้เขาบอกเธอว่า

“ที่วันนั้นผมไม่ได้ทำอะไรก็เพราะคุณ เพราะผมเห็นคุณเป็นคนสำคัญ และตั้งแต่ได้เจอคุณ ผมก็ไม่มีอารมณ์จะไปทำอย่างนั้นกับใครอีกเพราะทุกครั้งที่ผมคิดจะทำ ผมก็คิดถึงแต่หน้าคุณ”

ศรุดาอึ้งไม่นึกว่าคนอย่างเขาจะจริงจังกับตนขนาดนี้...

ooooooo

พาทิศรีบไปโรงพยาบาลถามห้องพายแล้วขึ้นลิฟต์ไป ขณะออกจากลิฟต์ก็เจออรจิรารอเข้าลิฟต์พอดี เธอถามว่าเขามาที่นี่ทำไม พาทิศย้อนถามว่าแล้วพี่อรมาทำอะไร

อรจิราไม่อยากบอกว่าตนพาพายมาโรงพยาบาล พาทิศจึงขอไปหาพายก่อน

อรจิราคิดถึงอดีตที่ตนท้องแต่ไม่พร้อมที่จะเป็นแม่ บอกแม่ว่าถ้ามีลูกไม่มีพ่อตนจะอยู่ในสังคมได้ยังไง แม่จึงจัดการทุกอย่างให้ แม่อุ้มพายมาใส่มือพาทิศ ยื่น

วีซ่าอเมริกาให้ แล้วสั่งพาทิศ

“พาทิศ ต่อไปเด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของแก และอรจิราไม่เคยมีลูกมาก่อนแกเข้าใจไหม”

“เข้าใจครับ” พาทิศเห็นเด็กในมือมองหน้าตนตาแป๋วก็บอกอรจิราว่า “พี่อร ผมขออะไรอย่างได้ไหม ถึงพี่จะไม่รับแกเป็นลูก แต่พี่ช่วยตั้งชื่อให้หน่อยได้ไหม ผมจะได้บอกเขาว่าแม่รักเขา เพราะแม่เป็นคนตั้งชื่อให้เขาเอง”

คิดถึงอดีตแล้วอรจิราน้ำตาไหลใต้แว่นดำที่สวมอยู่ท่ามกลางคนในลิฟต์ พอลิฟต์เปิด เธอก็สูดลมหายใจ ให้กำลังใจตัวเองแล้วก้าวออกไป

พาทิศเข้าไปในห้องพายหลับอยู่ ครู่หนึ่งพอลืมตาก็ถามทั้งที่ยังสะลึมสะลือว่า

“พ่อ...แล้วป้าอรล่ะ” พาทิศจึงรู้ว่าที่แท้อรจิราเป็นคนพาพายมาส่งโรงพยาบาล เขาถึงกับน้ำตาไหลบอกพายว่า

“เห็นไหม พ่อบอกแล้วป้าอรเขาไม่ได้ไม่ชอบพายซะหน่อย”

เมื่อแม่รู้ว่าอรจิราเป็นคนพาพายมาส่งโรงพยาบาลก็นิ่ง ถามว่าหมอว่ายังไงบ้าง พาทิศบอกว่าถ้าที่ล้ม

ไม่เป็นอะไร แต่พายมีอาการโลหิตจางด้วย

ขณะพ่อกับย่าคุยกัน พายเรียกพาทิศบอกเสียงอ่อนระโหยว่า

“พ่อขา...พายคิดถึงครูวีจังค่ะ”

พาทิศมองหน้าแม่ เห็นแม่พยักหน้าจึงโทร.บอกนวียา เธอตกใจมากรีบมาที่โรงพยาบาลทันที

พอนวียามาไม่นาน กิตติพัศกับศรุดาก็มาถึง ครู่หนึ่ง กิตติพัศขอตัวไปซื้อขนมให้พาย พาทิศกันท่าขอไปด้วยอ้างว่า ลูกตนตนรู้ดีว่าแกชอบอะไรไม่ชอบอะไร เลยทำทั้งห้องอึดอัดกันไปหมด

พอเดินออกจากห้อง พาทิศก็พูดเสียงกระด้างว่า “ไม่นึกว่าคุณจะมา”

“ก็วีชวนนี่ครับ แต่ถึงวีไม่ชวนถ้าผมรู้ว่าพายเจ็บผมก็ต้องมาเยี่ยมพายอยู่แล้ว”

“แล้วถ้าคุณรู้ว่าพายเป็น...” พาทิศเกือบหลุดปากว่า “ลูก” แต่ยั้งปากไว้ทัน ตัดบทว่า “ช่างเถอะ คนอย่างคุณมันก็ไม่เคยเข้าใจอะไรอยู่แล้ว...ความจริงคุณไม่ต้องซื้ออะไรให้พายก็ได้นะ พวกเราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากคุณอยู่แล้ว”

กิตติพัศยิ่งฟังยิ่งงง บ่นงึมงำ “อะไรของคุณอีกล่ะ”

พอลิฟต์มาทั้งสองก็เดินเข้าไป แม่พาทิศที่ยืนอยู่มุมหนึ่งได้ยินทั้งสองคุยกันทั้งหมด มองตามอย่างตกใจ

พอทั้งสองซื้อของกลับมาได้ยินเสียงหัวเราะสดใสของพาย กิตติพัศหยอกว่าใครนะหัวเราะได้ยินไปถึงหน้าโรงพยาบาลเลย

พาทิศไม่เห็นแม่ถามว่าแม่ไปไหน ศรุดาบอกว่าแม่ตามเขาไป ถามว่าไม่เจอกันเหรอ พาทิศบอกว่าไม่ ศรุดาคาดว่าแม่คงออกไปทำธุระกระมัง

กิตติพัศอวดพายว่า อากิตซื้อช็อกโกแลตมาฝากด้วย พายร้องเย้ บอกว่าพายชอบขนมอันนี้ที่สุด

อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 7 วันที่ 27 พ.ย.61

ละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทประพันธ์โดย เทพิตา
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทโทรทัศน์โดย เหนือดาว
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก กำกับการแสดงโดย สรัสวดี วงศ์สมเพ็ชร
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ผลิตโดย บริษัท นอร์ธสตาร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ควบคุมการผลิตโดย กัญญารัตน์ จิรรัชชกิจ
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ