อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 4 วันที่ 23 พ.ย.61
“ความจริงอั๊วลังเลมาตลอดว่าจะพูดดีรึเปล่า แต่มาถึงขั้นนี้แล้วถึงอั๊วไม่พูดก็คงมีคนมาพูดกับอาเจ็กเองอยู่ดี แล้วพูดตอนนี้ก็คงดีกว่าปล่อยให้อาเจ็กต้องทุกข์ใจเรื่องอาเตี๋ยงด้วย”“พูดอะไรของลื้อวะ วกวน น่ารำคาญ!”
“ท่านการันต์...พ่อบุญธรรมอั๊วยื่นข้อเสนอว่าจะช่วยอาเตี๋ยง”
“ฝากไปขอบคุณพ่อบุญธรรมของลื้อด้วย อั๊วรู้ว่าอีมีหน้าที่การงานใหญ่โตแต่เรื่องนี้ต้องมีอิทธิพลคับฟ้าเลยล่ะ แค่เส้นสายอย่างเดียวคงไม่พอช่วยอั๊วได้หรอก”
“นายก็คือท่านการันต์ครับ”
นอกจากบอกข้อเสนอของการันต์ ทรงวาดยังเผยความลับของพ่อบุญธรรมด้วย เม่งฮงอ้าปากค้างเพราะไม่เคยคิดว่าการันต์จะอยู่เบื้องหลังการเก็บค่าคุ้มครองที่เขาและชาวแก๊งต้องจ่ายอยู่หลายปี
ทรงวาดส่ายหน้าลำบากใจ “ที่อั๊วไม่อยากบอกเพราะถึงรู้คุณพ่อก็ทำกับอาเจ็กเหมือนเดิม ไม่มีประโยชน์อะไร แล้วก็อย่างที่อาเจ็กเห็นว่าถ้าขัดใจคุณพ่อจะเป็นยังไง ตรงข้ามถ้าทำตามที่คุณพ่อต้องการอาเจ็กก็จะได้ทุกอย่าง”
“แล้วอีต้องการอะไรเป็นการแลกเปลี่ยน...”
เม่งฮงไม่ลังเลจะตอบตกลงข้อเสนอของการันต์แลกกับชีวิตเฮ้งเตี๋ยง หัวหน้าแก๊งหกห้องรีบบอกฮุ่ยเซี้ยงให้ช่วยเผาไล่ที่ดินครั้งนี้ด้วยโดยไม่ได้บอกว่าเป็นข้อเสนอของการันต์
ฮุ่ยเซี้ยงแสร้งลังเลเพราะไม่อยากเสียผลประโยชน์คือเงินที่จะหลอกจากเม่งฮง ทรงวาดรู้ทันแต่ไม่อยากแฉให้ผิดใจกัน เม่งฮงร้อนใจพยายามหว่านล้อม
“อั๊วรู้ว่ามันเชื่อถือยากแต่อั๊วไว้ใจอาโฮ่ว เอาเป็นว่าตั่วเฮียจะช่วยอั๊วทำงานนี้ไหม”
“เผาไล่ที่มันบาปนะอาฮง คนตั้งเท่าไหร่ต้องไร้ที่ซุกหัวนอนแล้วอาจจะมีคนตายอีก ที่สำคัญสลัมตรงนั้นคนจีนอย่างเราๆก็อยู่ไม่ใช่น้อย ลื้อจะทำคนจีนด้วยกันได้ลงคอเหรอ”
ข้ออ้างของฮุ่ยเซี้ยงทำให้เม่งฮงอดประชดไม่ได้ “อั๊วคงแก่จนหูไม่ดี คนอย่างโอ๊วฮุ่ยเซี้ยงกลัวบาปกรรม กลัวทำร้ายคนจีนด้วยกัน แล้วผู้หญิงในโรงน้ำชาเราไม่มีคนจีนรึไง ทีตอนตั่วเฮียรับเงินแต่ละเดือนไม่เห็นพูดถึงข้อนี้บ้าง”
ฮุ่ยเซี้ยงหน้าเจื่อนแต่ดันทุรังแถ “อั๊วเตือนเพราะเห็นว่าเราเป็นพี่น้องกัน เชื่ออั๊วเถอะอาฮง จ่ายเงินวิ่งเต้นให้คนที่อั๊วหามาดีกว่า รับรองว่าช่วยอาเตี๋ยงได้เหมือนกัน”
“พอได้แล้วตั่วเฮีย! อั๊วเคยหวังว่าตั่วเฮียจะช่วยลูกอั๊ว ตั่วเฮียก็ไปพาไอ้กระจอกที่ไหนมาก็ไม่รู้ เปิดปากก็จะเรียกแต่เงิน พออาโฮ่วหาทางให้อั๊วได้ ตั่วเฮียก็ยังไม่ยอมช่วยอีก ไม่ต้องพูดกันแล้วอั๊วทำงานนี้คนเดียวก็ได้”
พูดจบเม่งฮงก็ผลุนผลันจากไปพร้อมทรงวาด
ทิ้งฮุ่ยเซี้ยงให้มองตามเซ็งๆเพราะอดเงินที่จะหลอกจากอีกฝ่าย ไม่รู้เลยว่าไต้เกียวแอบได้ยินทุกอย่างและรีบนำไปบอกพันเดช...
ooooooo
ไต้เกียวนำเรื่องเม่งฮงจะเผาไล่ที่แลกกับการช่วยชีวิตเฮ้งเตี๋ยงไปบอกพันเดช แถมด้วยเรื่องฮุ่ยเซี้ยงลุงแท้ๆหัวเสียเพราะชวดเงินที่จะได้จากเม่งฮง
“คุณรู้เรื่องนี้แล้วจะทำยังไงต่อคะ ส่งคนไปขัดขวางไหม”
พันเดชส่ายหน้าปฏิเสธ ไต้เกียวนิ่วหน้าอดสงสัยไม่ได้
“ทำไมล่ะคะ ถ้าฝ่ายนั้นได้ที่ดินไปจะเปลี่ยนเป็นเงินมหาศาลเลยนะ คุณยอมได้เหรอ”
“ที่ฉันบอกว่าไม่เพราะฉันจะไม่ส่งคนไปเองต่างหาก มีคนอื่นที่จะทำงานแทนเราและมีประสิทธิภาพดีกว่าด้วย”
แผนของพันเดชคือให้คนไปปล่อยข่าวกับตำรวจ รณชิตติดกับคนแรกเหมือนเคย รีบนำข่าวไปบอกโอฬารเพื่อเตรียมกำลังคนดักจับพวกเม่งฮงที่จะเผาไล่ที่ในอีกไม่กี่วัน
“ขอกำลังไปคราวนี้ไม่ใช่งานเล็กเลยนะ แน่ใจได้ยังไงว่าการข่าวไม่พลาด”
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมตรวจจากหลายทางจนมั่นใจว่าไม่น่าพลาดครับ แล้วเม่งฮงก็กำลังเข้าตาจนเรื่องลูกชายด้วย ถ้าจะยอมรับเงื่อนไขการเผาไล่ที่ก็ไม่น่าจะแปลกอะไรไม่ใช่เหรอครับ”
“ก็ถูก...แต่ในทางกลับกันถ้าข่าวที่จ่าได้มาเป็นจริงคนที่สั่งไอ้เม่งฮงได้ก็คงไม่ธรรมดาเหมือนกัน”
รณชิตพยักหน้า ปักใจว่าเป็นทรงวาด “ผมทราบครับ...แล้วตอนนี้ผมก็สงสัยอยู่คนนึงด้วยเพียงแต่ไม่มีหลักฐาน แต่หลังจากจับนายเม่งฮงได้คืนนี้ ผมมั่นใจว่าทุกอย่างจะกระจ่างขึ้น”
ทรงวาดไม่ยี่หระความสงสัยของรณชิต กลุ้มใจเรื่องเผาไล่ที่จนต้องหันหน้าพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ปิ่นมุกตามเจอเขาที่ศาลเจ้าเก่าแก่ซึ่งตนเคยอาศัยพักพิงกับแปะฮ้อคนดูแลศาลตั้งแต่เด็ก เห็นเขาทุกข์ใจก็เป็นห่วงเพราะรู้นิสัยดีว่าไม่หนักหนาสาหัสผู้อุปการะหนุ่มจะไม่มีวันมาศาลเจ้า
ปิ่นมุกหรือเตียงจูสงสารทรงวาดจึงพาไปคุยกับแปะฮ้อซึ่งก็ดูเขาออกว่ามีเรื่องหนักใจ
“อั๊วมีเรื่องกลุ้มใจจริงๆ มันเป็นตราบาปในใจอั๊วแต่อั๊วคงเล่าเรื่องนั้นให้แปะฟังไม่ได้”
“เรื่องกลุ้มใจในโลกนี้มีอยู่สองอย่างคือเรื่องที่แก้ไขได้กับเรื่องที่แก้ไขไม่ได้ เรื่องของเถ้าแก่เป็นแบบไหน”
“เรื่องที่แก้ไขไม่ได้ครับ อั๊วถึงได้เจ็บปวดเสียใจอยู่อย่างนี้”
“ถ้าแก้ไขไม่ได้ก็ต้องอดทน”
คำปลอบใจทื่อๆของแปะฮ้อทำให้ทรงวาดถอนใจยาว ยังไม่เข้าใจที่อีกฝ่ายต้องการสื่อ
“รู้ไหมว่าคำว่าอดทนในภาษาจีนหมายความว่ายังไง”
“อั๊วเขียนเป็นนะครับแต่มันมีความหมายอย่างอื่นซ่อนอยู่ด้วยเหรอ”
แปะฮ้อยิ้มบางๆ หยิบพู่กันมาเขียนคำว่าอดทนบนกระดาษช้าๆ
“คำว่าอดทนประกอบด้วยคำสองคำคือตอที่แปลว่ามีด และคำว่าซิมที่แปลว่าหัวใจ”
ทรงวาดมองตาม แปะฮ้อชี้ตัวอักษรจีนพลางอธิบาย “มีดอยู่บนหัวใจ...รวมกันคือยิ่มที่แปลว่าอดทนหมายความว่าต่อให้ต้องเจ็บปวดเหมือนเอามีดปักกลางหัวใจเราก็ต้องผ่านมันไปให้ได้...นั่นคืออดทน”
ooooooo
ทรงวาดหรือบุ่นโฮ่วสบายใจขึ้นเล็กน้อยเพราะคำปลอบใจของแปะฮ้อ กระนั้นก็อดกระวนกระวายไม่ได้เมื่อถึงวันที่เม่งฮงต้องยกพวกไปเผาไล่ที่จริงๆ
รณชิตกับฤทธิ์พากำลังตำรวจหลายนายล้อมจับแต่ยังไม่ขยับจนกว่าพวกเม่งฮงจะลงมือ คืนเดียวกันที่บ้านการันต์ ชาญยุทธรีบรายงานพ่อถึงสถานการณ์เผาไล่ที่ว่าเป็นไปตามกำหนด
“ผมให้คนไปจดทะเบียนบริษัทใหม่ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณพ่อหรือพวกเราทั้งนั้น ได้ที่ดินตรงนั้นมาเมื่อไหร่ก็เอาบริษัทนี้เข้าไปพัฒนาได้เลยครับ รับรองว่าไม่มีทางสาวมาถึงตัวเราแน่ จะถึงเราก็อย่างเดียวครับพ่อ...เงิน”
“ประโยคหลังนี่ถูกใจพ่อที่สุด”
“แต่ผมไม่เข้าใจอยู่เรื่องนึงครับ ทำไมคุณพ่อต้องให้นายเม่งฮงเป็นคนลงมือด้วย เรื่องแค่นี้คนของเราก็ทำได้”
“นี่แหละที่อ้ายยังต้องเรียนรู้จากพ่อ เอ่อ...อ้ายหาตัวคนที่มันลอบกัดเราได้รึยัง”
“ยังครับ ผมเห็นมันหายไปเป็นปีนึกว่าจะรามือไปแล้ว แต่ที่ไหนได้กลับส่งคนมาทำร้ายเสืออีก”
“มันเล่นงานเสือเพราะหวังตัดกำลังอ้าย อ้ายลองคิดดูว่ามันจะยอมให้เราได้กำไรมหาศาลจากที่ดินตรงนั้นไหม”
“คุณพ่อคิดว่ามันจะส่งคนมาขัดขวางเหรอครับ แต่เรื่องเผาไล่ที่นี่เป็นความลับ รู้กันไม่กี่คนเองนะครับพ่อ”
“มันส่งคนจัดการเสือทั้งที่เสือแค่ไปเที่ยว แสดงว่ามันรู้ความเคลื่อนไหวเราทุกคน ฉะนั้นมันไม่มีความลับหรอก”
“คุณพ่อก็เลยใช้นายเม่งฮง เพราะถ้าเผาได้ก็ดีแต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เกี่ยวกับเรา...ผมเข้าใจถูกไหมครับ”
การันต์เป็นนักการเมืองรุ่นใหญ่รอบจัด กลโกงสารพัดที่ผ่านมาทำให้เขาวางแผนเอาที่ดินมาได้อย่างแยบยล นอกจากข้อสันนิษฐานของชาญยุทธจะเป็นจริงทุกอย่าง เขายังส่งวิสูตรไปสังเกตการณ์การเผาไล่ที่ คอยป่วนพวกตำรวจไม่ให้ขัดขวางพวกเม่งฮงได้ ชาญยุทธทึ่งจัดกับความฉลาดแกมโกงของพ่อ
“เม่งฮงคือหมากที่พ่อวางไว้เป็นเหยื่อล่อตำรวจ เมื่อตำรวจเพ่งเป้าไปที่เม่งฮงย่อมไม่ระวังว่าเราจะส่งคนออกไปอีกชุด จากนั้นก็ป่วนให้ตำรวจห่วงหน้าพะวงหลังแล้วก็หนีพร้อมๆกับไฟที่โหมไหม้จนหยุดไม่อยู่”
“ผมอยากจะเก่งได้สักครึ่งนึงของคุณพ่อจริงๆครับ”
“เก่งแค่ครึ่งนึงของพ่อไม่พอหรอกอ้าย...ลูกต้องไปให้ไกลกว่าพ่อ!”
ooooooo
พวกเม่งฮงเผาไล่ที่สำเร็จ การันต์ได้ที่ดินสมใจแต่ต้องแลกกับความสูญเสียมากมายของพวกชาวบ้าน ไม่เว้นแม้แต่ทิเหล็งที่บ้านของญาติห่างๆ ถูกเผาจนวอดวาย
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 4 วันที่ 23 พ.ย.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ