อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 6 วันที่ 5 พ.ย.61
ที่ยูไนเต็ดคลับ...หลวงโชติกับหลวงแจ่มเห็นหลวงราชควงสารภีเข้ามาก็คุยกันว่า“ดูท่าสารภีจะมัดใจคุณยศได้อยู่หมัดก็คราวนี้แหละ และสารภีก็คงได้ทีประกาศคู่ควงใหม่ให้สังคมรับทราบด้วย ต่อไปเราคงได้ยินคุณยศพูดถึงสารภีจนเบื่อไปข้าง”
หลวงราชอยู่กับสารภีที่อีกมุมหนึ่ง เมื่อคุณหลวงส่งแก้วเครื่องดื่มให้ สารภีก็เอ่ย
“สารภีตั้งใจจะไปขออโหสิกรรมคุณดาวนะเจ้าคะ แต่เกรงว่าคุณแม่ของคุณยศจะเข้าใจสารภีผิดไปกันใหญ่”
“ไม่คิดแค้นก็เท่ากับได้อโหสิกรรมกันแล้ว แต่หากหล่อนยังไม่คลายใจ ฉันจะมารับหล่อนไปคารวะศพแม่ดาวเอง”
“เจ้าค่ะ สารภีซาบซึ้งนักเจ้าค่ะที่คุณยศจะช่วยเป็นปากเป็นเสียงแทน ยิ่งเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณหญิง”
สารภีส่งสายตาให้ หลวงราชทำทีเหมือนคล้อยตาม แต่จู่ๆไฟในคลับก็ดับพึ่บ เสียงสาวๆในคลับตกใจร้องวี้ดว้าย แต่สารภีกลับนิ่ง ไม่แม้แต่จะสะดุด
“แม่สาวๆพวกนี้ วี้ดว้ายจนเกินกว่าเหตุนัก” หลวงราช บ่น ถามสารภีว่า “หล่อนไม่กลัวความมืดรึ”
“เพราะสารภีรู้ว่ามีคุณยศอยู่ตรงนี้อย่างไรเจ้าคะ ...คุณยศรู้ไหมเจ้าคะว่าแท้จริงแล้ว ผู้หญิงน่ะไม่ได้ต้องการสิ่งอื่นใดเลยเจ้าค่ะ นอกเสียจากคนที่จะปกป้องดูแลเท่านั้น”
“ขอบใจที่หล่อนเห็นความห่วงใยของฉัน...ไฟดับเยี่ยงนี้ก็หมดสนุกแล้ว หล่อนจะกลับกับฉันไหม”
สารภียิ้มเต็มหน้าแทนคำตอบอย่างรู้สึกดีมากๆ แล้วควงหลวงราชมาที่หน้าคลับ ระหว่างที่รอรถนั้น มีรถเจ๊กคันหนึ่งมาส่งนักเที่ยว พอส่งนักเที่ยวแล้ว รถเจ๊กคันนั้นก็กลับมาใช้กรรไกรขาเดียวผูกผ้าแดงขู่ สารภีเห็นก็รู้ว่าเป็นลูกน้องในแก๊งจีนสง
“จีนสง?” หลวงราชพึมพำเมื่อเห็นกรรไกรขาเดียวผูกผ้าแดง คุณหลวงถีบลูกแก๊งจีนสงที่มาขวางพยายามสกัดรถลากที่จะพาสารภีหนี สามารถดึงสารภีออกจากรถได้ ถูกลูกน้องจีนสงรุมแต่หลวงราชก็ทั้งปกป้องสารภีและตัวเอง แต่ก็พลาดเมื่อสารภีถูกลูกน้องจีนสงจะใช้กรรไกรแทง จึงพุ่งเข้าปกป้อง ลูกน้องจีนสงจึงแทงหลวงราชแทน ปลายกรรไกรเฉี่ยวแขนหลวงราช ลูกน้องจีนสงจะแทงซ้ำ
“คุณยศ!!!” สารภีตกใจ ลูกน้องสารภีเข้าช่วยหลวงราชทัน ลูกน้องจีนสงจึงหนีไป สารภีเข้าไปดูหลวงราช “คุณยศ คุณยศเจ็บตัวเพราะสารภีแท้ๆ”
“หล่อนไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
เป็นคำถามที่ทำให้สารภียิ่งซาบซึ้ง อบอุ่น ที่คุณหลวงเป็นห่วงตนมาก
เมื่อกลับถึงห้องนอน สารภีแกะผ้าพันแผลที่แขนออก แผลเริ่มเลือนแล้ว เธอหยิบสีผึ้งมานวดที่รอยแผล พึมพำเคลิ้ม...
“คุณยศทำเพื่อสารภีถึงเพียงนี้ สารภีจะดูแลตัวเองให้ดีให้สมกับที่เป็นของที่มีค่าที่สุดของคุณยศเจ้าค่ะ... แม้ตำหนิเพียงน้อย คุณยศก็ไม่มีวันจะได้เห็น”
ooooooo
จางวางพ่วงยกวงกลับสุพรรณได้ไม่นาน อ้นกับอ่ำก็ขอกลับบ้านไปหาพ่อแม่สักสี่ซ้าห้าวัน จางวางให้รีบไปรีบมาอย่าหายเข้ากลีบเมฆ แล้วถามว่าสินจะไปกี่วัน สินบอกว่าจะรีบไปรีบมา
“ข้าถามว่ากี่วัน” จางวางคาดคั้น “ข้าออกปากกับกำนันแล้วว่าจะให้มาเป็นผู้ใหญ่ในงานแต่งของเอ็งกับพิกุล ถ้าเอ็งบิดพลิ้วคิดจะเลี่ยงก็ให้นึกถึงหน้าข้าด้วย” สินรับคำเบาๆ “ที่สำคัญกว่าหน้าข้าก็คือเกียรติยศศักดิ์ศรีของนังพิกุล เอ็งรู้ดีใช่หรือไม่”
“จ้ะ”
“ข้าไว้ใจเอ็งได้ใช่ไหมไอ้สิน หากไม่กลับมา เอ็งกับข้าไม่ใช่ครูกับศิษย์กัน จำไว้!!”
คืนนี้พิกุลนั่งปักผ้าถูกเข็มแทงนิ้วพิกุลดูดเลือดออกแล้วกดแผลไว้ ถามจางวางว่า “พ่อว่าอะไรจ๊ะ”
“วันไหนที่ไอ้สินกลับมาข้าจะจัดงานแต่งงานให้เอ็ง หมดเรื่องนี้ข้าจะได้เบาใจลง” พิกุลติงอย่างอัดอั้นว่า พ่อเบาใจ...แต่ฉัน...ก็ถูกจางวางพูดดักว่า “หากเอ็งยังอาลัยอาวรณ์กับไอ้คนทางพระนคร ก็ให้นึกบ้างว่ามันทำอะไรพวกเราไว้บ้าง”
“พิกุลลืมเขาไปแล้ว แต่ก็หมายว่าพ่อจะเลิกบังคับใจให้พิกุลออกเรือนไปกับพี่สินด้วย”
“ไอ้สินมันคู่ควรกับเอ็ง ข้าหวังดีอยากเห็นเอ็งออกเรือนไปโดยไม่ต้องห่วงกังวล หากเอ็งขัดใจก็มีแต่จะสร้างกังวลให้พ่อกับแม่เท่านั้น”
“แต่เอื้อยก็รักพี่สินไม่น้อยกว่าฉัน หากพ่อบังคับใจให้ฉันออกเรือนกับพี่สิน เอื้อยก็จะมีแต่เสียใจ ฉันก็ไม่พ้นเป็นเพื่อนที่เลวเท่านั้น” จางวางตวาดปราม แต่พิกุลก็ยังพูดความคิดของตนว่า “ไม่มีใครสมควรต้องถูกทำร้ายจิตใจเพราะการแต่งงานครั้งนี้ พ่อตรองดูทีเถอะจ้ะ” พิกุลคลานเข้าไปหาเพื่อขอร้อง แต่ถูกจางวางเสียงเข้มใส่ว่า
“ข้าตรองดีถี่ถ้วนแล้ว เอ็งอย่าขวาง” เมื่อพิกุลจะขอร้องอีกก็ถูกตวาด “นังพิกุล!!!”
พิกุลคลานหนีไป จางวางมองโกรธๆ เพียรเข้ามาเห็นพอดีรีบตามพิกุลไปที่ห้อง ปลอบพิกุลให้ทำใจเถิด ตนก็เกินจะห้ามพ่อได้แล้ว ถามตรงๆว่า
“เอ็งยังหักใจจากคุณหลวงไม่ได้รึ...หากเกินจะหักใจ ก็ขอให้เอ็งนึกถึงคำทำนายของท่านขรัวตาให้จงหนักเถิดลูก เรื่องเป็นเรื่องตาย เอ็งอย่าไปคิดล้อเล่น”
“จ้ะแม่...ฉันจะตระหนักไว้ เรื่องเป็นเรื่องตายมิใช่เรื่องเล่น”
เพียรลูบหลังลูบไหล่พิกุลโดยไม่รู้ว่าพิกุลคิดอย่างไร
ooooooo
ที่โรงพยาบาลหมอเฮส์ คืนนี้หลวงราชยังเฝ้าหญิงเดือนอยู่ ถามพยาบาลที่เข้ามาฉีดยาให้ว่าแม่เดือนได้สติบ้างหรือไม่
“ยังเจ้าค่ะ คุณหมอท่านให้แต่มอร์ฟีนเท่านั้น ท่านเจ้าคุณได้แต่ขอให้คุณหมอดูแลให้คุณเดือนเจ็บน้อยที่สุด แต่คุณเดือนเธอเข้มแข็งนักนะเจ้าคะ บาดแผลฉกรรจ์เช่นนี้ แต่ยังกลั้นใจเอาชีวิตรอดมาได้”
พยาบาลฉีดยาเสร็จก็ออกไป บ่าวของหญิงเดือนที่เฝ้าอยู่หน้าห้องชะโงกเข้ามาดู เห็นหลวงราชยังอยู่ก็ไม่ได้สงสัยอะไร ครู่เดียวจู่ๆหญิงเดือนก็ลืมตาขึ้นมองหลวงราชด้วยสายตาเลื่อนลอย หลวงราชพยายามเรียกให้หญิงเดือนรู้สึกตัว แต่ยิ่งเรียกหน้าหญิงเดือนก็ยิ่งบิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวดทั้งที่เพิ่งได้รับมอร์ฟีน
หลวงราชบอกบ่าวที่เฝ้าหน้าห้องให้เรียกพยาบาล แต่พอหันกลับมาก็เห็นหญิงเดือนไปเกาะที่ขอบหน้าต่างแล้ว! หลวงราชเรียกให้ลงมาพลางเดินเข้าไปหา แต่หญิงเดือนส่ายหน้าท่าทางหวาดกลัว
“อย่าเข้ามา...อย่าเข้ามา เดือนกลัวแล้วพี่ดาว เดือนกลัวแล้ว...เดือนไม่ได้หมายจะทำร้ายพี่ดาว เดือนผิดไปแล้ว อย่าทำอะไรเดือนเลย”
หลวงราชสืบเท้าเข้าไปเรื่อยๆ หญิงเดือนร้องอย่างหวาดกลัวเพราะเห็นหน้าหลวงราชเป็นหน้าหญิงดาว หญิงเดือนตัดสินใจกระโดดหน้าต่างลงไป หลวงราชโผล่ไปดูเห็นหญิงเดือนเจ็บปวดพอเห็นหน้าหลวงราชโผล่หน้าต่างดูก็ยิ้มให้ เรียกเสียงแผ่วเบา...
“พี่ยศ...เจ้าคะ”
หลวงราชหายไปจากหน้าต่าง หญิงเดือนสำลัก กระตุก และสิ้นลมก่อนที่หลวงราชลงไปถึง
ที่มุมหนึ่งด้านล่างของโรงพยาบาล มีชุดพยาบาลถูกโยนทิ้งที่มุมมืด แต่ไม่มีใครสังเกตเพราะมุ่งแต่จะไปช่วยหญิงเดือน
เวลาเดียวกันสารภีอยู่ที่ห้องนอนฉีดน้ำหอมก่อนเข้านอนอย่างมีความสุข ชบาเตรียมชุดไปงานศพให้สารภี โผล่หน้ามาถามว่าคิดอะไรจึงจะไปอโหสิกรรมแม่นั่น ไหนว่าจะให้ตายตกไปตามกัน ใครทำให้เปลี่ยนใจหรือ ถูกสารภีตวาด “เรื่องของฉัน อย่ายุ่ง...”
ชบาชูชุดถามว่าตัวนี้ดีหรือไม่ สารภีมองแว่บเดียว บอกให้เลือกมาใหม่ เอาตัวที่สวยที่สุด วิญญาณมันจะได้อยู่เป็นสุข
เมื่อชบาออกไป สารภีคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหัวค่ำแล้วอดยิ้มไม่ได้ เหลือบมองอุปกรณ์ปักผ้าบนโต๊ะที่ยังปักค้างอยู่แล้วหยิบมาทำต่อ แสยะยิ้ม พึมพำ
“อโหสิกรรมรึ แม่จะแช่งไม่ให้ผุดให้เกิดเลยต่างหาก!!”
ooooooo
อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 6 วันที่ 5 พ.ย.61
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทประพันธ์โดย เสน่ห์ โกมารชุนละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทโทรทัศน์โดย บลูลาวา
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ที่มา ไทยรัฐ