อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 11 วันที่ 27 พ.ย.61
“ข้าไม่เอาของสกปรกของเอ็ง...ถึงเวลาที่เอ็งต้องรับกรรมแล้ว”ก้านหนีออกมาจะลงเรือนก็ถูกสารวัตรบัญชากับลูกน้องกรูกันขึ้นมา ก้านยิงตำรวจคนหนึ่งล้มลงแล้ววิ่งหนี สารวัตรบัญชาสั่งให้หยุดก็ไม่หยุดจึงถูกสารวัตรยิงตาย พิกุลยืนมองศพก้านยิ้มอย่างสาแก่ใจแล้วหายตัวไป
นิสาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เธอร้องไห้ทุรนทุรายอย่างฝันร้าย พอตื่นขึ้นมาพุดกรองปลอบว่าเธอปลอดภัยแล้ว นิสาถามว่าตนทำอะไรไว้กับใครหรือถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
“ถึงเวลาที่เขาอยากให้คุณได้รู้เอง ทำใจนะคะว่าไม่มีใครต่อรองกับเวรกรรมได้”
เช้านี้ดารากับเดือนเพ็ญไปคุยที่ตลาดว่าพิกุลฆ่าลูกน้องกำนัน คราวก่อนก็เอาชีวิตลูก คราวนี้ก็เอาลูกน้องไปอีกคน ผีดุอย่างนั้นขายเรือนไปเสียจะเก็บไว้ทำไม อิ่มแม่ค้าขนมจีนเจ้าเก่าเล่าฉอดๆว่า
“มันจะไม่ดุได้ยังไง คนเฒ่าคนแก่เล่ากันมาว่าถูกฆ่ายกครัว ตายโหงอย่างนั้นวิญญาณมันก็ต้องอาฆาตแน่ๆ ตกดึกเมื่อไหร่ไม่มีใครกล้าเดินผ่านแถวนั้นกันหรอก” ดาราถามว่าตายยกครัวยังไง
อิ่มเล่าราวเห็นกับตาว่าโดนเผาทั้งเป็น เพราะลูกสาวที่เป็นคนเป่าปี่ไปแย่งผัวชาวบ้าน เมียเขาเลยให้ลูกน้องมาแก้แค้น เล่าแล้วเห็นอัปสรเดินซื้อของในตลาด อิ่มประจานทันทีว่านั่นก็อีกคนโดนเมียเขาตบกลางตลาดยังมาเดินลอยหน้าอยู่ได้ ตะโกนถามว่า “เหมาน้ำยาอีกหม้อไหมจ๊ะ ลูกสาวตาเปรื่อง”
อัปสรทนไม่ไหวที่อิ่มลามปามถึงพ่อ อิ่มยังด่าไม่ซ้ำคำ อัปสรเลยสาดน้ำยาใส่ปราม “สำนึกเสียบ้าง...ไม่อย่างนั้นแกไม่โดนแค่น้ำยาแน่” อัปสรเดินไปแล้ว อิ่มกรีดร้องเต้นเร่าๆ น้ำยาย้อยเต็มตัว ดารากับเดือนเพ็ญเจอของจริงเข้าก็ไม่รู้จะช่วยยังไง เมื่อกลับถึงเรือนกำนันก็ขอลากลับก่อน วันหลังจะมาเยี่ยมลุงใหม่
พอดีลูกน้องกำนันมาบอกว่าเด็กวัดลูกน้องก้านมีเรื่องสำคัญมาบอกว่า สินธรได้หลักฐานมายืนยันแล้วว่าเรือนนั่นเป็นของมันไม่ใช่ของกำนัน กำนันถามว่าเป็นไปได้ยังไงในเมื่อตนเผาหลักฐานทิ้งหมดแล้ว
“มึงมีหลักฐาน แต่กูจะเผาเรือนมันทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด ไอ้ผีจัญไรที่มันเฝ้าเรือนอยู่มันจะได้เป็นสัมภเวสี”
“อย่าทำอย่างนั้นเลยกำนัน” หมอผีติง “เฮี้ยนอย่างนั้น ฉันเอามันมาเป็นบริวาร เอาเป็นขี้ข้ารองมือรองตีนมันจะได้เรื่องกว่า”
“งั้นก็จัดการมันเสียคืนนี้เลยพ่อหมอ” กำนันยิ้มร้าย
ooooooo
ตกเย็น กำนันพงษ์ หมอผี กับลูกน้องก็ไปทุบโกฐทองเหลือง ลูกน้องกำนันทุบโกฐแล้วส่งให้หมอผี กำนันมองโกฐกระดูก ทั้งด่าทั้งแช่ง
“ไอ้ผีอัปรีย์ อย่างพวกมึงต้องไปอยู่รองมือรองตีน เป็นทาสรับใช้พ่อหมอเท่านั้น มึงไม่มีวันได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกต่อไป”
หมอผีหยิบห่อผ้าขาวบรรจุกระดูกออกมาจากโกฐทองเหลือง กำนันยิ้มเหี้ยมกล่าวอาฆาต
“ไล่มึงออกจากเรือนแล้ว กูจะเผาเรือนของมึงให้ราบเป็นหน้ากลอง ใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้ครอบครองเรือนของมึง”
ที่โถงกลางเรือน จางวางพ่วง เพียร สุด และอ่ำรวมตัวกันที่นั่น
“ไม่มีวัน ข้าไม่มีวันไปเป็นขี้ข้าพวกชั่วช้าอย่างเอ็ง” จางวางคำรามแค้น เพียรติงว่า
“แต่เราถูกสะกดให้อยู่กับเรือนนี้ อย่างไรก็ต้องถูกมันบังคับเอาตัวไปนะพี่พ่วง”
“ไอ้คนใจบาป จะจองเวรกันไปถึงไหน” พิกุลแค้น จะไปจัดการกับหมอผี แต่ไม่ทันได้ไป พรายหุ่นพยนต์ตัวหนึ่งก็ปรากฏขึ้น อ่ำไม่รู้ว่าเป็นตัวอะไรก็ด่า ไอ้พวก
ผีเปรต พวกมึงมันแค่ไหนกันวะ ขาดคำอ่ำหุ่นพยนต์ตัวนั้นก็แยกร่างออกเป็นสี่ส่วน หวดแส้ขู่ แต่อ่ำไม่สะทกสะท้าน
พริบตานั้นหุ่นพยนต์ตัวหนึ่งตวัดแส้ใส่อ่ำที่ขาจนล้มลง เปลวไฟปรากฏขึ้นที่แส้ลามไปถึงตัวอ่ำดิ้นทุรนทุราย ทุกคนเห็นอิทธิฤทธิ์ของหุ่นพยนต์ทั้งโกรธทั้งแค้นที่ถูกกระทำฝ่ายเดียว เพียรพูดกับจางวางพ่วงอย่างปลงแล้วว่า เห็นทีพวกเราจะหลีกไม่พ้นแล้ว
“ให้วิญญาณข้าแตกดับไม่ได้ผุดได้เกิดก็ยังดีกว่าไปรับใช้พวกมัน มา...พวกเอ็งเข้ามา” จางวางชี้หน้าท้า หุ่นพยนต์ยังรอคำสั่งหมอผี แต่พิกุลทนมาได้ร้องบอกจางวางพ่วงกับเพียรว่า
“พ่อจ๋า...แม่จ๋า...ฉันจะช่วยทุกคนเอง”
“มึงคิดหรือว่าจะช่วยใครได้ พวกมึงต้องมาเป็นบริวารของกูเท่านั้น” หมอผีพูดเหมือนรู้ว่าพิกุลจะทำอะไร แล้วบริกรรมคาถา กำนันกระหยิ่มยิ้มย่องรอดูสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
หุ่นพยนต์ทั้งสี่ตัวตวัดแส้ล้อมพิกุล พิกุลจ้องพูดอย่างดุดัน
“เอ็งช่างไม่กลัวบาปกรรม คิดทำแต่เรื่องเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น ถึงข้าไม่อยากผูกเวรกับเอ็ง แต่ข้าก็ไม่อาจปล่อยให้เอ็งทำชั่วโดยไม่สำนึกอีกต่อไป ข้าไม่หวังให้กรรมสนองเอ็ง แต่จะสั่งสอนเอ็งให้สำนึก เลิกทำบาปหยาบช้าเสียที”
พิกุลจะไปสู้กับหมอผี แต่ถูกหุ่นพยนต์ตวัดแส้ดักไว้ พิกุลถูกแส้ทั้งสี่มัดแขนขาแล้วไฟก็ลุกพึบพุ่งไปตามแส้เผาพิกุล พิกุลร้องอย่างเจ็บปวดทรมานด้วยไฟอาคม โดยที่จางวางพ่วง เพียร สุด และอ่ำช่วยอะไรไม่ได้เลย ในที่สุดเพียรกับสุดทนไม่ได้ร้องบอกหมอผี
“ปล่อยลูกข้าเถิด...ข้ายอมแล้ว...ยอมแล้ว...”
แต่หมอผียังไม่สั่ง หุ่นพยนต์ทั้งสี่จึงไม่ยอมปล่อย พิกุลดิ้นทรมานเพราะไฟอาคม ทุกคนจะเข้าไปช่วยแต่ต้องถอยออกมาเมื่อถูกแส้ตวัดโดน ไฟอาคมแผดเผาทั้งห้าจนร้องอย่างเจ็บปวด ทรมาน
หมอผีฟังเสียงกรีดร้องอย่างทรมานนั้นอย่างพอใจ พึมพำ
“กูจะสั่งสอนให้พวกมึงหลาบจำด้วยฤทธาอาคมของกู พวกมึงมีแต่จะต้องสยบอยู่ใต้ตีนกูเท่านั้น” กำนันร้อนใจถามว่าพ่อหมอจับพวกมันได้หรือยัง “ยังไงมันก็หนีบริวารของข้าไม่พ้น มันสิ้นฤทธิ์เมื่อไร บริวารของข้าจะลากมันมากราบตีนกำนันเอง”
กำนันยิ้มพอใจ หมอผีหยิบตุ๊กตาดินเผาออกมา 5 ตัว พึมพำ...
“พวกมึงต้องมาเป็นบริวารของกูเท่านั้น ไม่มีผิดเป็นอย่างอื่น!!”
พิกุลถูกไฟอาคมจากแส้หุ่นพยนต์จนฟุบกับพื้น จางวางพ่วงบอกให้พิกุลหนีไป อยู่ตรงนี้ก็ไม่พ้นต้องถูกหมอผีจับไปด้วย พิกุลไม่ยอมเอาตัวรอด ทั้งจางวางและเพียรจะพูดอย่างไรพิกุลก็ไม่ยอมไป
จนกระทั่งหุ่นพยนต์หวดแส้ลงที่พิกุลแต่อ่ำคลานเอาร่างรับแส้แทน ถูกแส้หวดจนอ่ำร้องอย่างเจ็บปวด พิกุลจึงตัดสินใจไป
เปรื่องอยู่ที่เรือน สั่งอัปสรว่าให้เตรียมข้าวปลาอาหารเผื่อสินธรที่ไปคุยกับเจ้าอาวาสเรื่องที่ทางของเขาด้วย กลับจากวัดจะได้กินพร้อมกันเลย
พอเปรื่องออกไป อัปสรหันกลับก็เห็นพิกุลยืนอยู่ในสภาพบาดเจ็บ ขอร้อง
“เอื้อย...ช่วยด้วย ช่วยพวกฉันด้วย”
อัปสรยืนงงทำอะไรไม่ถูก พิกุลก็เข้าสวมร่างอัปสรทันที พิกุลขอโทษเอื้อยที่ทำเช่นนี้ แล้วหันมองตามเปรื่องไป พึมพำ “พี่สิน...”
พิกุลในร่างอัปสรเดินตามเปรื่องไป เปรื่องหันมาเห็นถามว่า “นังสร เอ็งตามข้ามาทำไม” พิกุลบอกว่าจะไปหาพี่สิน “มันอยู่ในโบสถ์นั่น เอ็งมีเรื่องด่วนอะไรถึงรอมันกลับไปคุยที่บ้านไม่ได้”
พิกุลในร่างอัปสรอึกอักแล้วเดินดุ่มเข้าไปในเขตกำแพงโบสถ์อย่างไม่รู้จะอธิบายอย่างไร แต่ทันทีที่เหยียบเข้าในเขตพัทธสีมา พิกุลก็หลุดจากร่างอัปสรกระเด็นไปนอกเขตพัทธสีมา อัปสรกลับมาเป็นตัวเองก็ยืนงงว่าตนมาทำอะไรที่วัด เปรื่องเห็นอัปสรยืนงงอยู่ก็เร่งว่าจะไปหาไอ้สินก็เข้าไปสิ
อัปสรถามงงๆว่า “ฉันน่ะเหรอ...มาหาตานั่น”
เปรื่องส่ายหน้ารำคาญแล้วดึงอัปสรเข้าโบสถ์ไปด้วยกัน พิกุลได้แต่ยืนมองไม่รู้ว่าจะตามสินให้ออกมาได้อย่างไร ทันใดก็รู้สึกมีใครอยู่ข้างหลัง หันมองเห็นเจ้าอาวาสกำลังจะเข้าไปทำวัตรเย็น พิกุลยกมือไหว้
“ช่วยพ่อแม่อิฉันด้วยเจ้าค่ะ พ่อแม่อิฉันเจ็บเจียนตาย...พระคุณเจ้า”
เจ้าอาวาสหยุดยืนเหมือนรับรู้ แล้วเดินเข้าโบสถ์ไปโดยไม่สนทนาด้วย เจ้าอาวาสเข้าไปเจอสินธรถามว่ามาธุระเรื่องเรือนของโยมใช่ไหม สินธรบอกว่ารอท่านทำวัตรเสร็จก่อนก็ได้พลางจะลุกไป
อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 11 วันที่ 27 พ.ย.61
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทประพันธ์โดย เสน่ห์ โกมารชุนละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทโทรทัศน์โดย บลูลาวา
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ที่มา ไทยรัฐ