อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 3 วันที่ 17 พ.ย.61
รณชิตฉวยโอกาสที่ลี่เง็กไม่ได้ประกันตัวหลอกถามเรื่องทรงวาดหรือบุ่นโฮ่ว ลี่เง็กชังน้ำหน้าลูกพี่ลูกน้องหนุ่มอยู่แล้วเลยย้อนอดีตเมื่อหลายปีก่อนให้ฟังว่าเคยโดนพ่อตีเพราะทรงวาดฟ้องเรื่องตนขโมยเงินของเขาลี่เง็กไม่ได้สำนึกถึงความผิดตัวเอง เมื่อถูกเม่งฮงจับได้ก็แถหน้าตายจนทรงวาดต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกล่อจนมีหลักฐานมัดตัวแน่นหนา ลี่เง็กหน้าเสียแต่ไม่ทันอ้าปากโต้ก็ถูกเม่งฮงตบหน้าหัน
เม่งฮงเป็นนักเลงเกือบทั้งชีวิตแต่ไม่เคยสอนให้ลูกหลานเป็นโจร เมื่อรู้เรื่องลี่เง็กขโมยเงินทรงวาดเลยโกรธจัดลงไม้ลงมือกับลูกสาวคนเล็กอย่างรุนแรงจนทรงวาดต้องปรี่ไปห้าม
“พอเถอะครับอาเจ็ก อาเง็กยังเด็กค่อยๆสอนก็ได้ครับ อย่าลงไม้ลงมือกันเลย”
ลี่เง็กกลัวแต่ไม่วายส่งสายตาอาฆาตให้ทรงวาด เม่งฮงยอมละมือแต่อดไม่ได้ด่าทิ้งท้าย “จำไว้นะอาเง็ก...เสือต้องล่าสัตว์ด้วยตัวเอง มีแต่หมาเท่านั้นที่ขโมยของคนอื่น ยิ่งของญาติกันเองแล้วต้องถือว่าเลวยิ่งกว่าหมา!”
นับจากวันนั้นลี่เง็กก็ไม่เคยญาติดีกับทรงวาดอีก แม้อีกฝ่ายจะพยายามดูแลหรือทำดีด้วยแค่ไหนเธอก็ไม่แยแส อย่างเช่นวันนี้ที่เธอมั่นใจว่าลูกพี่ลูกน้องหนุ่มต้องมาช่วยแต่ก็ไม่เคยสำนึกในบุญคุณ
“เงินแค่ร้อยกว่าบาทมันก็ต้องฟ้องให้อาป๊าตบอั๊ว คนอย่างมันอั๊วไม่เคยนับว่าเป็นพี่หรอก”
รณชิตเหยียดยิ้มเมื่อรู้ความขัดแย้งของครอบครัวทรงวาด เขาไม่แย้งให้ลี่เง็กไหวตัวแต่หลอกถามเรื่องปิ่นมุก
“ปิ่นมุก...อ๋อ...อีอาจู เด็กขอทานน่ะเหรอ ไอ้โฮ่วเก็บมาจากกองขยะที่ไหนก็ไม่รู้ กะเลี้ยงไว้ทำเมีย เชอะ...ทำมาเป็นดูถูกโรงน้ำชา มันก็วิตถารเหมือนกันล่ะวะ”
ลี่เง็กโพล่งแบบคนมีอคติแต่รณชิตตกใจเพราะเชื่อแล้วเกือบหมดใจว่าทรงวาดอุปการะปิ่นมุกไว้เป็นเมีย ตำรวจหนุ่มทำท่าจะถามมากกว่านั้นแต่ฤทธิ์ลูกพี่ลูกน้องของเขามาตามไปพบทรงวาดเสียก่อน แถมด้วยคำให้การจากคู่กรณีของลี่เง็กที่ว่าทั้งหมดเป็นแค่อุบัติเหตุ!
รณชิตเจ็บใจมากต้องยอมให้ทรงวาดประกันตัวลี่เง็กเพราะคู่กรณีไม่เอาเรื่อง กระนั้นก็อดแดกดันไม่ได้ว่าทรงวาดใช้อิทธิพลและเส้นสายข่มขู่คู่กรณีจนยอมให้การว่าเป็นอุบัติเหตุ ทรงวาดไม่โกรธหรือเต้นตาม เขาเลยหันไปเตือนปิ่นมุกที่มาโรงพักเป็นเพื่อนผู้อุปการะหนุ่ม
“คุณรู้ใช่ไหมว่าเถ้าแก่เสือเป็นคนยังไง”
ปิ่นมุกนิ่วหน้า เริ่มฉุนที่เขาพูดถึงทรงวาดไม่ดี รณชิตเห็นท่าทางนั้นก็หน้าเจื่อน
“เอ่อ...ในฐานะตำรวจผมก็อดเป็นห่วงประชาชนไม่ได้โดยเฉพาะผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างคุณ”
“ฉันทราบค่ะว่าชื่อเสียงเฮียไม่ค่อยดี แต่จริงๆที่แย่ก็พวกญาติๆเฮียนั่นแหละ ตัวเฮียโฮ่วเป็นคนดีนะคะคุณตำรวจไม่งั้นฉันไม่อยู่กับเฮียมาจนป่านนี้หรอก”
รณชิตคันปากอยากบอกเรื่องอิทธิพลของทรงวาดแต่ปิ่นมุกไม่สนใจฟังเดินหนี เขาได้แต่มองตามเซ็งๆพร้อมตั้งปณิธานในใจต้องดึงเธอออกจากวังวนของทรงวาดให้ได้
ooooooo
ลี่เง็กไม่ดีใจเลยที่ได้ประกันตัวกลับบ้าน เพราะทันทีที่ทรงวาดมาส่ง เม่งฮงก็ตบหน้าเธอฉาดใหญ่
“อาป๊า...อั๊วขอโทษ”
“ขอโทษเรื่องอะไร ถ้าเรื่องแทงไอ้ชาติชั่วนั่นไม่ต้องขอโทษ ลื้อทำถูกแล้ว แต่ที่ลื้อแทงมันแล้วเอาตัวไม่รอดจนเฮียโฮ่วของลื้อต้องเสียเงินเสียทองเดือดร้อนไปด้วย อั๊วถือว่าเป็นความผิดของลื้อ อั๊วถึงได้ตบลื้อ”
ทรงวาดอ้าปากจะแก้ตัวแทนลูกพี่ลูกน้องสาวแต่ลี่เง็กไม่อยู่ฟังแถมปึงปังเข้าห้อง ทิ้งเฮ้งเตี๋ยงกับเม่งฮงให้คุยกับทรงวาดที่อุตส่าห์เดินเรื่องจนได้ประกันตัวลี่เง็ก
“ขอบใจลื้อมากนะ ตอนที่อั๊วไม่เห็นลื้อมาโรงพักอั๊วนึกว่าลื้อไม่เอาพี่เอาน้องซะแล้ว”
“ไม่หรอกครับอาเจ็ก อั๊วจำที่อาเจ็กสอนได้ขึ้นใจ พี่น้องเหมือนแขนขายังไงอั๊วก็ไม่ตัดแขนขาทิ้งหรอก”
เม่งฮงพยักหน้ารับยิ้มๆแต่เฮ้งเตี๋ยงยังคาใจวิธีการของทรงวาด “แต่อั๊วไม่เข้าใจ ทำไมเฮียถึงต้องรีบไปหาไอ้คนถูกแทงด้วย แถมออกค่ารักษาจ่ายค่าทำขวัญให้มันอีก เป็นอั๊วนะจะแทงมันซ้ำอีกรอบเลย”
“เราผิดก็ต้องยอมรับผิดนะอาเตี๋ยง แล้วคดีแบบนี้มีคนเห็นกันครึ่งค่อนเยาวราช ถ้าผู้เสียหายไม่ให้การว่าเป็นอุบัติเหตุ ยังไงอาเง็กก็ไม่รอด อั๊วถึงต้องยอมจ่ายเงิน”
ทรงวาดอธิบายอย่างใจเย็น เม่งฮงปลื้มมากชมหลานชายไม่ขาดปาก “ดูไว้ซะอาเตี๋ยง...คนจะเป็นใหญ่ต้องรู้จักใช้สมองเหมือนเฮียลื้อ ที่ลื้อไปอาละวาดที่โรงพักวันนี้อั๊วไม่อยากจะด่าให้เมื่อยปาก แต่ทีหลังอย่าทำอีก”
เฮ้งเตี๋ยงก้มหน้ารับผิด ทรงวาดเห็นเม่งฮงอารมณ์ผ่อนคลายก็ถือโอกาสกล่อมเรื่องสำคัญ
“อาเจ็กครับ...อั๊วเห็นว่าอาเตี๋ยง อาเง็กยังไม่แก่เกินไป ถ้ายังไงให้กลับไปเรียนหนังสือต่อ...”
เม่งฮงสีหน้าเข้มขึ้น ตัดบทเสียงเรียบ “เรื่องนี้ไม่ต้องพูดแล้ว อั๊วบอกแล้วไงว่าคุมบ่อนคุมโรงน้ำชาไม่ต้องใช้ความรู้ในตำราหรอก เรียนทำไมให้เสียเวลา เลิกพูดเรื่องนี้ซะทีเถอะ”
ทรงวาดอ่อนใจมากที่เม่งฮงไม่ยอมให้ลูกชายลูกสาวกลับไปเรียนหนังสือ เขาได้แต่เกลี้ยกล่อมทุกครั้งที่มีจังหวะ แต่อีกฝ่ายไม่เคยฟังเหตุผล ยืนกรานให้ลูกๆ บริหารกิจการโรงน้ำชาตามมีตามเกิด
ปิ่นมุกไม่ได้เข้าไปส่งลี่เง็กด้วยเพราะทำใจเข้าตึกหกห้องที่เป็นบ้านเก่าไม่ได้ ได้แต่ตบยุงรอหน้าบ้าน เมื่อทรงวาดออกมาเห็นก็เย้าด้วยความเอ็นดู
“ลื้อไม่เข้าโรงน้ำชาอั๊วพอเข้าใจเพราะลื้อคงไม่อยากเห็นบ้านเก่า แต่อั๊วไม่เข้าใจว่าจะมานั่งตากยุงรออั๊วทำไม”
“อั๊วก็ไม่เข้าใจว่าเฮียจะบ่นอั๊วทำไม รู้ไหมว่าเฮียชอบกะเกณฑ์ชีวิตคนอื่นไปซะทุกเรื่อง แล้วพอไม่ได้อย่างใจก็หน้าหงิกจนคิ้วจะพันกันได้อยู่แล้ว”
ทรงวาดไม่ถือสาคำยอกย้อนแถมชวนไปกินข้าว ปิ่นมุกรับคำด้วยความยินดี ไม่รู้เลยว่าลี่เง็กแอบมองจากห้องตัวเอง...รอยยิ้มของลูกพี่ลูกน้องหนุ่มทำให้เธอมั่นใจว่าเขาต้องคิดอะไรกับสาวน้อยในอุปการะเป็นพิเศษแน่
ooooooo
ปิ่นมุกกับก๊กไช้ตื่นไปโรงเรียนแต่เช้าแต่ไปไม่ถึงไหนก็ต้องหอบสภาพสะบักสะบอมกลับบ้านเพราะถูกกลุ่มนักเลงดักทำร้าย โชคดีที่รณชิตกับฤทธิ์บังเอิญลาดตระเวนแถวนั้นเลยช่วยไว้ทัน
ทรงวาดมองสองหนุ่มสาวในอุปการะด้วยแววตาเคร่งเครียด รณชิตก็มีอาการไม่ต่างกันและสันนิษฐานว่าพวกนักเลงไม่ได้มีเป้าหมายที่ปิ่นมุกกับก๊กไช้แต่จงใจเอาคืนทรงวาดมากกว่า
ฤทธิ์สนับสนุนรณชิตลูกพี่ลูกน้องหนุ่มเต็มที่เพราะพวกนักเลงเตรียมทางหนีทีไล่อย่างดี ไม่ใช่นักเลงกระจอกที่แค่ผ่านมาเจอแล้วดักทำร้าย ทรงวาดหน้าตึง ปิ่นมุกรีบออกตัวแทนผู้อุปการะหนุ่ม
“ไม่เกี่ยวอะไรกับเฮียโฮ่วมั้งคะหมู่ พวกนักเลงกระจอกมากกว่า เห็นพวกอั๊วเป็นเด็กนักเรียนก็เลยคิดจะรีดไถ”
ทรงวาดส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “ถ้าคิดจะรีดไถมันไม่ทำร้ายอาไช้หรอก น่าจะทำเพราะเรื่องส่วนตัวมากกว่า แต่เด็กอย่างลื้อสองคนไม่มีเรื่องกับใคร ต้นเหตุก็น่าจะมาจากอั๊ว หมู่ต้องการบอกอย่างนี้ใช่ไหมครับ”
“แล้วแต่เถ้าแก่จะคิดแล้วกันครับ เถ้าแก่ย่อมรู้ดีมากกว่าใคร...จริงไหมครับ”
รณชิตมองมาอย่างยียวน ทรงวาดยังนิ่ง ฤทธิ์เสียอีกร้อนใจด้วยความเป็นห่วง
“เอ่อ...อย่าหาว่าผมยุ่งไม่เข้าเรื่องเลยนะครับ พูดในฐานะตำรวจ...ผมเห็นบ้านเถ้าแก่มีคนแก่กับผู้หญิงอยู่ด้วย ถ้าเถ้าแก่ไม่ระวังให้ดีก็อาจจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกก็ได้นะครับ”
คำเตือนของฤทธิ์ทำให้ทรงวาดคิดหนักและตัดสินใจรับส่งปิ่นมุกกับก๊กไช้ที่โรงเรียนด้วยตัวเองทุกเช้า โดยไม่รู้เลยว่าเหตุวุ่นวายทั้งหมดเป็นคำสั่งลี่เง็กซึ่งจ้างวานพวกนักเลงไปดักทำร้ายปิ่นมุกกับก๊กไช้
พวกนักเลงรีบรายงานผลกับลี่เง็ก ลูกสาวคนเล็กของเม่งฮงโกรธมากที่พวกนักเลงทำงานไม่สำเร็จ ด่าเปิงจนไต้เกียวที่แวะเอาปิ่นโตอาหารมาให้เฮ้งเตี๋ยงได้ยินหมดทุกอย่าง!
ไต้เกียวเบิกตาโพลง รีบเก็บของกลับไปบอกฮุ่ยเซี้ยงที่บ้านถึงวีรกรรมของลี่เง็ก
“อั๊วได้ยินกับหู...ไม่ผิดหรอกอาแปะ เมื่อวานเฮียโฮ่วเพิ่งช่วยอีออกจากคุก วันนี้อีก็สนองคุณด้วยการส่งคนไปทำร้ายผู้หญิงของเฮียโฮ่วซะแล้ว...กตัญญูจริงๆ”
“อาโฮ่วคงสั่งสอนหรือดุด่าอีล่ะมั้ง อาเง็กอีกลัวคนเดียวคืออาฮง นอกนั้นใครว่าอะไรได้ที่ไหน น่าสงสารอาฮง...มีลูกชายก็มีดีแค่แรง โง่เหมือนวัวควาย มีลูกสาวก็เหมือนงูพิษ แว้งกัดได้แม้แต่ผู้มีคุณ”
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 3 วันที่ 17 พ.ย.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ