อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 5 วันที่ 26 พ.ย.61
กว่าทรงวาดกับทิเหล็งจะรู้เรื่องวุ่นวายที่โรงสีรณชิตก็พาทุกคนไปให้ปากคำที่โรงพัก ป่วยซังนั่งน้ำตาไหลพรากไม่ยอมพูดจากับใครจนทรงวาดหงุดหงิดพยายามคาดคั้นจนปิ่นมุกทนไม่ไหวลากตัวไปคุยอีกทาง เปิดโอกาสให้ทิเหล็งปลอบใจป่วยซังตามลำพัง“คุณหนูป่วยซัง...อั๊วรู้ว่าคุณหนูคงเสียใจเรื่องคุณสุเทพมาก อั๊วเองก็คงช่วยอะไรไม่ได้แต่ถ้าคุณหนูอยากจะร้องไห้ก็ร้องออกมาได้เลยนะเพราะถ้าคนที่อั๊วรักต้องตายต่อหน้าอั๊วก็คงอยากร้องไห้เหมือนกัน”
ทิเหล็งรู้เรื่องระหว่างป่วยซังกับสุเทพดี แม้ตัวเองจะอกหักแต่ไม่เคยคิดให้เธอเสียน้ำตาขนาดนี้
“ร้องไห้ออกมาให้เต็มที่ จะร้องกี่วันก็ร้องไป แต่ดีขึ้นแล้วต้องไม่ร้องอีก วิญญาณคุณสุเทพคงไม่อยากเห็นคุณหนูอยู่กับความเศร้าเสียใจไปทั้งชีวิตหรอก คนโง่ๆ
ใช้แต่ แรงอย่างอั๊วคงปลอบใจคุณหนูได้เท่านี้แหละ”
ป่วยซังสะอื้นไห้อย่างน่าเวทนาก่อนจะปล่อยโฮอย่างสุดกลั้นซบหน้ากับบ่าทิเหล็งอย่างคนต้องการที่พึ่ง ทิเหล็งได้แต่นั่งนิ่งไม่กล้าขยับ รู้ตัวว่าคงแทนที่สุเทพไม่ได้แต่ก็อยากปลอบใจใกล้ๆแบบนี้
ooooooo
ทรงวาดอ้าปากค้างเมื่อรู้จากปิ่นมุกว่าป่วยซังรักกับสุเทพ ปิ่นมุกก็หน้าเครียดเพราะไม่คาดคิดมาก่อน
“อั๊วก็เพิ่งรู้ตอนคุณสุเทพตายแล้วนี่แหละ แต่ก็ไม่แปลกคุณสุเทพเป็นเสมียนรักกับน้องสาวเจ้านายตัวเอง เป็นใครก็คงไม่กล้าประกาศให้คนอื่นรู้หรอก”
ภาพป่วยซังนั่งกอดศพสุเทพทั้งน้ำตายังติดตา ปิ่นมุกเลยขอร้องทรงวาดเสียงอ่อน
“อั๊วขอนะเฮีย...จิตใจแจ้ซังตอนนี้คงไม่พร้อมจะพูดคุยอะไรทั้งนั้น เฮียอย่าเพิ่งคาดคั้นอะไรเลยนะ”
“อั๊วรู้แล้ว ตอนนี้อั๊วห่วงอาซังมากกว่า ไม่รู้จะหาทางปลอบยังไงเลย”
ทรงวาดถอนใจยาว ท่าทางเหนื่อยใจมากจนปิ่นมุกสงสารยื่นมือไปจับแขนลูบเบาๆอย่างให้กำลังใจ ทรงวาดไม่ได้ชักแขนหนีแต่ดึงมือเธอมากุมแทนคำขอบคุณที่เธออยู่ข้างๆเสมอมา...
งานศพของสุเทพถูกจัดอย่างเรียบง่ายในบ้านทรงวาด สมาชิกทุกคนช่วยเตรียมงานและรับแขกด้วยความเต็มใจแต่เพราะเสมียนหนุ่มไม่มีญาติพี่น้องเลยแทบไม่มีแขกมาร่วมงาน ป่วยซังยังทำใจไม่ได้ที่สูญเสียคนรักกะทันหันได้แต่ร่ำไห้อย่างน่าเวทนาจนกระทั่งรณชิตแขกคนแรกมาถึง
รณชิตไม่ใช่แค่แวะมาแสดงความเสียใจและเคารพศพของสุเทพแต่นำภาพสเกตช์คนร้ายที่บุกปล้นโรงสีมาให้ด้วย ทรงวาดเพ่งมองรูปคนร้ายอย่างครุ่นคิดแต่ก็นึกไม่ออกว่าเป็นใครมาจากไหน
จิวก้วงหัวหน้ากลุ่มนักเลงที่บุกปล้นโรงสีของทรงวาดแวะมารับเงินค่าจ้างจากพันเดชในคืนต่อมา ฮุ่ยเซี้ยงยิ้มพอใจผลงานเพราะเป็นคนเรียกตัวจิวก้วงมาเอง พันเดชไม่สนใจนักหันไปคุยกับไต้เกียว
“เล่นงานไอ้เฮ้งเตี๋ยงแล้ว ก่อกวนไอ้เถ้าแก่เสือก็แล้ว เธอคงไม่หมดแผนแค่นี้หรอกนะ”
“ถ้ามีแค่นี้ฉันไม่กล้าอาสาคุณหรอกค่ะ ที่คุณต้องการก็คือแย่งอำนาจของนาย เมื่อเราแย่งตรงๆไม่ได้ก็ต้องทำให้มันหมดความน่าเชื่อถือแล้วคนอื่นก็จะหันมาอยู่ใต้อำนาจคุณเอง”
พันเดชพยักหน้าพอใจ ฮุ่ยเซี้ยงจึงถือโอกาสพูดสนับสนุนแผนของหลานสาว
“จะจับขุนพลก็ต้องยิงม้าก่อน ตอนนี้เราทำให้อาเตี๋ยงกับอาฮงแทบจะไม่คุยกันอยู่แล้ว ส่วนอาโฮ่วก็โดนเล่นงานจนปั่นป่วนไปหมด วันๆพวกมันคิดถึงแต่เรื่องตัวเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมันตั้งรับไม่ทันแน่”
ไต้เกียวเหยียดยิ้มสะใจก่อนบอกพันเดชถึงแผนขั้นต่อไป “เราต้องสร้างความวุ่นวาย เอาให้ใหญ่เข้าไว้ ทุกคนต้องหวังว่าพวกมันจะแก้ไขได้เหมือนที่ผ่านมา แต่พอเห็นพวกมันแก้ปัญหาตัวเองยังไม่ได้ก็จะหมดความน่าเชื่อถือไปเอง จากนั้นคุณก็ค่อยเข้าไป พอคุณจัดการทุกอย่างได้เรียบร้อย นักเลงทุกกลุ่มก็จะหันมาหาคุณเอง”
พันเดชยิ้มชอบใจ “ช้าหน่อยแต่น่าสนใจ มันขึ้นกับว่าไอ้ความวุ่นวายของเธอมันจะใหญ่ได้จริงรึเปล่า”
“อย่าห่วงเลยค่ะ จริงๆถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะยากหน่อย แต่ตอนนี้ฉันมีคนมาช่วยโดยบังเอิญ...”
คนช่วยของไต้เกียวคืออภิชาตที่กลายเป็นหมากในเกมป่วนของเธอ พันเดชร่วมมือด้วยเต็มที่ส่งจิวก้วงไปถล่มโรงพักจนพวกตำรวจที่เข้าเวรตั้งตัวไม่ติด
ผลการถล่มโรงพักทำให้สถานการณ์ในเยาวราชระส่ำระสาย ทรงวาดร้อนใจมากหารือเม่งฮงให้เจรจาบรรดาแก๊งไม่ให้ลุกฮือเพราะเชื่อว่าเหตุถล่มโรงพักคงเป็นฝีมือแก๊งใดแก๊งหนึ่ง
“ก็ไอ้ตำรวจใหม่นั่นมันจับไม่เลี้ยง คนไม่พอใจเต็มไปหมด ทนไม่ไหวก็ต้องระเบิดสิวะ อั๊วจะไปห้ามได้ยังไง”
“แต่ถึงกับบุกโรงพักไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะครับอาเจ็ก แล้วคงไม่ใช่แค่อารมณ์ชั่ววูบ ต้องมีการเตรียมการมาก่อน”
“พักนี้อั๊วไม่ได้เปิดโรงน้ำชาแล้ว ก็มัวแต่กลุ้มๆเรื่องอาเตี๋ยงก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องอื่น ฝากขอโทษนายด้วยก็แล้วกัน คราวหน้าอั๊วจะคอยสอดส่องให้ดีกว่านี้”
“ครับ...เอ่ออาเจ็กครับ...อั๊วมีเรื่องอยากจะรบกวนหน่อย นี่เป็นหน้าคนที่ปล้นโรงสีอั๊ว ฆ่าสุเทพตาย อาซังบอกว่ามันพูดเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน อั๊วเลยเอามาให้อาเจ็กดู”
พูดพลางหยิบภาพสเกตช์คนร้ายให้ดู เม่งฮงนิ่วหน้าก่อนบอก “เหมือนเคยเห็นแต่นึกไม่ออก”
ทรงวาดกลุ้มใจอยากรู้ตัวคนร้ายและสืบหาคนบงการแต่ไม่ทันซักเม่งฮงเพิ่ม อภิชาตก็บุกมาจับตัวเขาเสียก่อนเพราะมั่นใจว่าอดีตเพื่อนร่วมรุ่นโรงเรียนนายร้อยตำรวจส่งคนไปถล่มโรงพัก!
อภิชาตเสียหน้าที่โรงพักถูกถล่มเลยพาลพาโลกับทรงวาด ลากตัวไปห้องสอบสวนและลงมือซ้อมไม่ยั้ง
“มึงสารภาพมาไอ้เสือ มึงแค้นที่กูทำให้มึงออกจากโรงเรียนนายร้อยใช่ไหมมึงถึงหนุนหลังไอ้พวกนักเลงนั่น”
ทรงวาดได้ยินข้อกล่าวหาของอดีตเพื่อนร่วมรุ่นแล้วแสยะยิ้ม “คงโดนเรียกไปด่ามาล่ะสิถึงได้โกรธขนาดนี้ ฉันอาจจะไม่พอใจแกที่ฉวยโอกาสแทงฉันข้างหลัง
แต่บอกตรงๆคนอย่างแกมันกระจอกเกินกว่าที่จะทำให้ฉันเก็บเอามาแค้น”
คำพูดตอกของทรงวาดทำให้อภิชาตโกรธจัดตั้งท่าจะซัดอีกรอบ รณชิตต้องรั้งมือไว้
“ผู้กองกำลังโกรธอย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้ดีกว่าครับ อย่าลืมสิครับว่าพ่อบุญธรรมมันเป็นใคร ถึงฝ่ายเราจะมีพยานแต่ก็แค่คำพูดลอยๆไม่มีหลักฐานสักอย่าง เกิดอะไรขึ้นมาจะลำบากนะครับ”
เหตุผลของรณชิตทำให้อภิชาตยอมรามือและปึงปังออกไป ทิ้งรณชิตให้มองทรงวาดเยาะๆ
“เสียดายไม่มีกล้องถ่ายรูป มันน่าบันทึกความประทับใจครั้งนี้ไว้จริงๆ เถ้าแก่ว่าไหมครับ”
“อย่าเสียเวลาเลยน่าจ่า มีอะไรจะพูดกับผมไม่ใช่เหรอไม่งั้นจะกันเขาออกไปทำไม...”
รณชิตเล่าว่าสาเหตุที่ทรงวาดถูกจับเพราะมีนักเลงอ้างตัวว่าถูกจ้างให้ถล่มโรงพัก ทรงวาดหน้าเครียด ยิ่งรณชิตบอกว่าสะกดรอยตามจนเจอนักเลงคนนั้นรับเงินจากหัวหน้านักเลงที่ปล้นโรงสีเมื่อวันก่อนยิ่งประสาทเสีย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะยังไม่มีหลักฐานมากพอ
ปิ่นมุกเป็นห่วงผู้อุปการะหนุ่ม บุกโรงพักเพื่อเอาเรื่องแต่ทรงวาดไล่ให้กลับ
“อั๊วจะเล่าทุกอย่างให้ฟังทีหลังแต่ลื้อต้องกลับไปก่อน ที่นี่ไม่เหมาะกับลื้อ”
“เฮียให้อั๊วไปอั๊วก็จะไปเพราะอั๊วไม่อยากทำให้เฮียลำบากใจหรือเป็นภาระให้เฮีย”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ลื้อว่านอนสอนง่ายขนาดนี้”
“แต่เฮียต้องตอบคำถามอั๊วก่อน อั๊วขอถามข้อเดียว...เฮียจะกลับไปหาอั๊วใช่ไหม”
“อั๊วจะไม่กลับไปได้ยังไงล่ะ”
ลับร่างปิ่นมุกทรงวาดก็หารือรณชิตกับฤทธิ์เพื่อจับคนร้ายตัวจริง ไม่รู้เลยว่าปิ่นมุกจะเจออรุณรุ่งหรือฮุ่ยหลิงหน้าโรงพัก พร้อมด้วยชาญยุทธที่ยิ้มกว้างเมื่อเห็นอรุณรุ่งและถือโอกาสสร้างความคุ้นเคย
“เรียกผมพี่อ้ายเหมือนเสือดีกว่าครับ อย่าเรียกท่านเลย แล้วนี่คุณหลิงมาทำอะไรที่นี่ครับ”
“ฉันมาเยี่ยมเฮียโฮ่วน่ะค่ะ”
“งั้นเราก็มาเรื่องเดียวกัน รอเดี๋ยวนะครับ ผมขอไปเอาตัวเสือออกมาก่อนแล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน”
พูดจบก็จะผละไป ปิ่นมุกจำคำทรงวาดได้ว่าไม่อยากติดหนี้บุญคุณพ่อกับพี่ชายบุญธรรมเลยโพล่งห้าม
ชาญยุทธชักสีหน้าไม่พอใจ “เธอรู้ได้ยังไงว่าเสือไม่ต้องการความช่วยเหลือ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามท่านหน่อยนะคะ ท่านมาที่นี่เพราะเฮียบอกท่านหรือท่านรู้เองคะ ถ้าเป็นอย่างหลังก็แสดงว่าเฮียไม่ต้องการความช่วยเหลือจากท่านตั้งแต่ต้น”
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 5 วันที่ 26 พ.ย.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ