อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 4 วันที่ 21 พ.ย.61
ทิเหล็งเวลานั้นยังเป็นแค่เด็กลากรถในเยาวราช ทรงวาดก็เพิ่งย้ายกลับมาเลยต้องอาศัยโรงน้ำชาของเม่งฮงเป็นที่พัก เขาเข้าใจผิดคิดว่าทรงวาดเป็นชาวแก๊งเหมือนเม่งฮง เช่นเดียวกับป่วยซังที่เขาไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ จนเมื่อได้พูดคุยกับทรงวาดเรื่องหาที่ทางทำโรงสี จึงรู้ว่าสองพี่น้องไม่ใช่ชาวแก๊งและไม่ได้เป็นเจ้าของโรงน้ำชาจากวันนั้นถึงวันนี้...ทิเหล็งยังปักใจรักป่วยซัง แต่ไม่กล้าบอกเพราะเธอเป็นน้องสาวเจ้านายอย่างทรงวาดแถมเธอยังคบหากับสุเทพเสมียนคนเก่งของโรงสี ป่วยซังก็ไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบรัก เช่นเดียวกับทรงวาดที่ไว้ใจทิเหล็งมาก และวันนี้ก็พิสูจน์ได้อย่างดีว่าทิเหล็งซื่อสัตย์และจริงใจแค่ไหนถึงตามไปช่วยเขากับปิ่นมุกทันเวลา
ทรงวาดตัดสินใจพาทุกคนกลับกรุงเทพฯเพื่อความปลอดภัย ไม่มีใครคัดค้านเพราะเหตุการณ์เฉียดตายแบบสดๆร้อนๆทำให้ผวาตามกันโดยเฉพาะปิ่นมุกที่ภาพมือปืนจ่อยิงยังติดตา
เฮ้งเตี๋ยงยังไม่รู้เรื่องลอบยิงทรงวาด แต่งตัวหล่อออกจากบ้านจะพาพริ้มเพราไปเลี้ยงอำลาเพราะเขาต้องแต่งงานกับไต้เกียวในอีกไม่กี่วัน เม่งฮงไม่ชอบใจแต่ก็ได้ฮุ่ยเซี้ยงช่วยไกล่เกลี่ย เฮ้งเตี๋ยงปลื้มใจโดยไม่รู้เลยว่าฮุ่ยเซี้ยงทำทุกอย่างเพื่อซื้อใจและทำให้เขาเต็มใจแต่งงานกับไต้เกียวเท่านั้น
ทรงวาดกลับถึงบ้านก็โทร.แจ้งข่าวชาญยุทธเรื่องมือปืนปริศนา ปิ่นมุกมองตามเขาด้วยความเป็นห่วงจนเขาอดรู้สึกผิดไม่ได้ที่ทำตามสัญญาไม่ได้อีกครั้ง
“อั๊วขอโทษนะอาจูที่ทำให้ลื้อไปเที่ยวทะเลครั้งแรกหมดสนุก ไม่เหมือนอย่างที่ลื้อฝันเอาไว้”
“ไม่เป็นไรหรอกเฮีย ทะเลมันไม่ได้แห้งวันนี้ซะหน่อย เอาไว้เราไปเที่ยวด้วยกันใหม่ก็ได้”
“คราวหน้าลื้อคงต้องไปกับคนอื่นแล้วล่ะ คนอย่างอั๊วไม่ควรอยู่ใกล้ใครทั้งนั้น มีแต่จะทำให้คนอื่น...”
พูดไม่ทันจบปิ่นมุกก็โถมตัวกอด “เฮียจะด่าอั๊วจะตีอั๊วก็ได้ แต่อย่าไล่อั๊วไปจากเฮียเลย ชีวิตอั๊วเป็นผู้เป็นคนมาได้ก็เพราะเฮีย เฮียไม่ใช่เป็นแค่ผู้มีพระคุณกับอั๊ว แต่เฮียเป็นชีวิตของอั๊ว...ไม่มีเฮียอั๊วก็อยู่ไม่ได้”
ทรงวาดถอนใจยาว อยากกอดตอบเธอแต่ไม่กล้าพอ ต้องปล่อยให้เธอกอดฝ่ายเดียวแบบนั้น ไม่รู้เลยว่าก๊กไช้แอบมองจากมุมไกลๆ...มั่นใจแล้วว่าตนคงไม่มีสิทธิ์อยู่ในหัวใจปิ่นมุก
ooooooo
ข่าวทรงวาดหรือบุ่นโฮ่วถูกลอบทำร้ายถึงหูเฮ้งเตี๋ยงในวันเดียวกัน ลูกชายคนโตของหัวหน้าแก๊งหกห้องไม่รอช้าแวะมาหาลูกพี่ลูกน้องหนุ่มถึงบ้านด้วยความเป็นห่วง
“ร้อยวันพันปีอั๊วไม่เคยเห็นเฮียโฮ่วมีเรื่องขัดใจกับใคร แต่เล่นกันถึงตายขนาดนี้คงไม่ใช่แค่ขัดใจธรรมดาแล้วล่ะ”
ป่วยซังกังวลไม่แพ้กัน “อั๊วถามยังไงเฮียโฮ่วก็ไม่ยอมบอกแล้วยังไม่ให้แจ้งความอีก ไม่รู้มีเรื่องอะไรกันแน่”
“เดี๋ยวอั๊วบอกอาป๊าเอง ให้เอาคนของเราเจ็ดแปดคนมาคอยคุ้มกันเฮีย ดูซิว่ายังจะมีใครกล้าทำร้ายเฮียอีกไหม”
พริ้มเพราส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “แต่ฉันว่าถามเถ้าแก่ดูก่อนดีไหมคะจะได้ไม่มีปัญหากันทีหลัง เพราะถ้าเถ้าแก่ต้องการคนคุ้มครองก็คงบอกพี่เตี๋ยงตั้งแต่แรกแล้ว”
ป่วยซังพยักหน้าเห็นด้วย ลืมสนิทว่าทรงวาดพี่ชายไม่ชอบใช้เส้นสายหรืออำนาจในทางไม่ชอบ เฮ้งเตี๋ยงไม่ชอบใจนักแต่ไม่อยากผลีผลามให้ทรงวาดตำหนิ ได้แต่ ผลุนผลันไปพร้อมพริ้มเพราเพื่อเลี้ยงอำลาครั้งสุดท้าย
ทรงวาดหนักใจ ห่วงหน้าพะวงหลังทั้งคนในครอบครัว ญาติสนิทและปิ่นมุก ไม่อยากให้อยู่ใกล้เกรงจะเป็นอันตราย ทิเหล็งก็ห่วงเจ้านายหนุ่มอยากช่วย ทรงวาดเลยจะส่งไปเรียนกังฟูเพิ่มด้วยหวังมีคนไว้ใจได้มาช่วยงาน
เฮ้งเตี๋ยงสลัดเรื่องทรงวาดทิ้งพาพริ้มเพราคู่ขาสาวไปกินข้าวอำลาในโรงแรมหรู พริ้มเพราอึ้งไปอึดใจก่อนยิ้มบางๆเมื่อคิดได้ว่าเขาคงพามาลา
“เราคงได้เจอกันเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่ไหมจ๊ะพี่เตี๋ยง” เฮ้งเตี๋ยงหน้าเสีย ลำบากใจจะยอมรับ พริ้มเพรายิ้มอย่างเข้าใจ “เรารู้จักกันมานาน ทำไมฉันจะไม่รู้นิสัยพี่ พี่ทำอย่างนี้คงอยากจะชดเชยให้ฉันมากที่สุดใช่ไหมล่ะ”
“อั๊วขอโทษ อาป๊าอียื่นคำขาดว่าถ้าอั๊วไม่เลิกยุ่งกับลื้อ อีจะฆ่าลื้อ อั๊วก็เลยต้องยอม”
“เลิกพูดเถอะจ้ะ เข้าไปหาอะไรกินกันดีกว่า วันนี้เราต้องใช้เวลาวันสุดท้ายของเราให้คุ้มค่าที่สุดนะจ๊ะ”
ระหว่างที่เฮ้งเตี๋ยงกับพริ้มเพราใช้เวลาสุดท้ายด้วยกัน รณชิตพาลี่เง็กซึ่งโดนแจ้งจับข้อหาทะเลาะวิวาทมากินข้าวที่โรงแรมหรูเดียวกัน เขาพาฤทธิ์ลูกพี่ลูกน้องหนุ่มมาด้วยหวังให้ช่วยหลอกถามลี่เง็กเรื่องทรงวาด
ลี่เง็กตื่นตาตื่นใจกับภัตตาคารหรูหรา รณชิตเห็นดังนั้นก็แกล้งถาม
“พี่ชายเธอเป็นเสี่ยเจ้าของโรงสีไม่ใช่เหรอ อาหารแค่นี้น่าจะได้กินบ่อยๆมั้ง”
“ไอ้ตัวเอกงิ้วนั่นถ้าไม่ได้หน้ามันไม่เลี้ยงใครหรอก อาป๊าก็ขี้เหนียวกินแต่ข้าวบ้าน ถ้าไม่มีอะไรพิเศษก็อย่าหวัง”
“แต่เขาเป็นลูกบุญธรรมท่านการันต์เชียวนะ ได้ข่าวว่าทั้งโรงสีทั้งบ้านท่านการันต์เป็นคนออกเงินให้ไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ...มันน่ะสบายทุกอย่างแต่ไม่เคยมีน้ำใจเผื่อแผ่พี่น้อง มันน่า...”
นินทาอย่างสนุกปากแล้วชะงักเมื่อลี่เง็กเหลือบเห็นเฮ้งเตี๋ยงควงพริ้มเพรามาร้านเดียวกัน รณชิตหันไปมองแล้วลอบยิ้ม “พี่ชายเธอนี่...นั่นผู้หญิงที่พี่เธอจะแต่งด้วยเหรอ”
“ใช่ที่ไหนล่ะ อีเป็นผู้หญิงขายตัว กล้าพามากินถึงนี่เลยเหรอ”
“อย่าใจร้อนสิ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอจะอาละวาดตามใจชอบนะ นั่งลง! ไม่งั้นฉันจะไม่พาเธอมากินแล้วนะ”
ลี่เง็กได้แต่ฮึดฮัด พึมพำกับตัวเอง “รอกลับบ้านก่อนเถอะ!”
ooooooo
เฮ้งเตี๋ยงก็เห็นลี่เง็กน้องสาวแต่ไม่ยี่หระ พริ้มเพราเสียอีกกระวนกระวายด้วยรู้ฤทธิ์เดชน้องสาวคนเดียวของคู่ขาหนุ่มดี แล้วก็เป็นเรื่องจนได้เมื่อจู่ๆมีนักเลงหนุ่มท่าทางกร่างๆมาลวนลามพริ้มเพรา
รณชิตเห็นท่าไม่ดี เฮ้งเตี๋ยงขึ้นชื่อว่าอารมณ์ร้อนกลัวมีเรื่องกลางร้านอาหาร แต่ลี่เง็กกลับเห็นเป็นเรื่องสนุกรั้งตัวตำรวจหนุ่มไม่ให้ไปยุ่ง ปล่อยให้เฮ้งเตี๋ยงพี่ชายคนเดียวของตนมีเรื่องกับนักเลงหนุ่มยกใหญ่
“เฮ้ย! อะไรของเอ็งวะ แค่หยอกเล่นก็ต้อง โมโหด้วย ไม่รู้รึไงวะว่าผู้หญิงสาธารณะถ้ามีเงิน ใครจะทำอะไรก็ได้”
ถ้อยคำดูถูกของนักเลงหนุ่มทำให้เฮ้งเตี๋ยงโกรธจัดคว้าส้อมบนโต๊ะปักมืออีกฝ่าย นักเลงหนุ่มเบิกตาโพลง ลืมคำสั่งจากพันเดชเจ้านายหนุ่มที่สั่งให้หาเรื่องเฮ้งเตี๋ยงเล็กๆน้อยๆ ควักปืนมาจ่อยิงในระยะประชิด!
พริ้มเพราพยายามรั้งคู่ขาหนุ่มสุดความสามารถแต่เฮ้งเตี๋ยงไม่ยอม ฮึดฮัดจะเอาเรื่องกระทั่งเกิดเหตุ ไม่คาดฝัน...พริ้มเพราโดนผลักไปกลางวิถีกระสุนถูกยิงจนทรุด!
เฮ้งเตี๋ยงเห็นพริ้มเพราถูกยิงก็สติหลุดแย่งปืนนักเลงหนุ่มยิงเพื่อนอีกฝ่ายที่มาด้วยกันตายคาที่ รณชิตรีบควบคุมสถานการณ์ ทั้งจับตัวนักเลงหนุ่มที่ก่อเรื่อง เรียกรถพยาบาลมารับพริ้มเพราและพาเฮ้งเตี๋ยงไปให้ฝากขังที่โรงพัก
ทรงวาดหรือบุ่นโฮ่วรู้เรื่องก็รีบมาโรงพัก เฮ้งเตี๋ยงโผหาเกาะลูกกรงคร่ำครวญถึงพริ้มเพรา
“เฮีย...อาพริ้มเพราตายแล้ว อั๊วไม่ควรพาอีออกมาเลย ความผิดของอั๊วเอง”
รณชิตเห็นทรงวาดมาเยี่ยมเฮ้งเตี๋ยงก็อดค่อนแคะไม่ได้
“เสียใจด้วยนะเถ้าแก่ ผมอยู่ในเหตุการณ์เห็น ทุกอย่าง งวดนี้มันคงไม่ง่ายเหมือนคราวน้องสาวเถ้าแก่แล้วล่ะ”
ทรงวาดสำเหนียกดีว่าข้อหาเฮ้งเตี๋ยงนั้นฉกรรจ์นัก ไหนจะพยานบุคคลอย่างรณชิตนายตำรวจเถรตรงที่เขาคร้านจะต่อปากต่อคำ กระนั้นเม่งฮงก็ไม่สน บุกห้องทำงานของโอฬารนายตำรวจยศร้อยโทประจำโรงพัก
โอฬารมียศสูงกว่ารณชิตเพราะทำงานท้องที่เยาวราชนานกว่า เขาปฏิเสธให้ประกันตัวเฮ้งเตี๋ยงเพราะข้อหาอุกฉกรรจ์ เม่งฮงไม่ยอมโวยลั่นห้องทำงานของอีกฝ่าย
“ทำไมจะไม่ได้ อั๊วรู้นะว่าถ้าจะช่วยกันจริงๆ ลื้อมีวิธีเป็นร้อยจะช่วยลูกชายอั๊ว”
“ใช่...สำหรับเรื่องอื่นไม่ใช่ฆ่าคนตายกลางโรงแรมขนาดนี้ ทำใจเถอะวะเม่งฮง ลูกชายเอ็งผิดจริงก็ต้องยอมรับ”
เม่งฮงโมโหด่าโขมงโฉงเฉง “เฉาฉุ่ย! พูดอย่างงี้ได้ยังไงวะ ลื้อลืมแล้วรึไงว่าดาวบ่นบ่าลื้อได้มาเพราะใคร ถ้าอั๊วไม่ช่วยลื้อจับพวกค้ายาเสพติด ลื้อจะมีวันนี้ไหม”
โอฬารไม่สะทกสะท้าน สบตาเม่งฮงนิ่ง “ข้าไม่เคยเอาจากเอ็งฝ่ายเดียว...คนไทยเขาเรียกน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ถ้าไม่รู้ว่ามันหมายความว่ายังไงก็หันไปถามหลานชายโน่น”
อ่านละคร ชาติเสือพันธุ์มังกร ตอนที่ 4 วันที่ 21 พ.ย.61
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทประพันธ์โดย ปราณธรละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร บทโทรทัศน์โด: บทกร
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครเรื่อง ชาติเสือพันธุ์มังกร ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ