อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 5 วันที่ 23 พ.ย.61
ขณะไปเลือกม้า ก็มีเสียงร้องของเด็กชายกับเสียงม้าพยศ กิตติพัศ พาย กับนวียาหันมองเห็นม้าแก่ตัวหนึ่งกำลังขู่ใส่เด็ก เด็กตกใจล้มลง พนักงานวิ่งเข้าไปห้ามม้าแต่ม้าก็ยังพยศจนพนักงานควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ กิตติพัศจึงวิ่งเข้าไปช่วย ครู่เดียวม้าก็สงบลง ศรุดามองกิตติพัศอย่างชื่นชมมากขณะกิตติพัศดูม้าอยู่นั้นจู่ๆมันก็ขู่ขึ้นมาอีก พายเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปหาม้า ทำเอาทุกคนตกใจ พายบอกว่าม้าไม่ได้นิสัยไม่ดี แต่เด็กคนนั้นแกล้งม้าทำให้ม้าหงุดหงิด ทำเอากิตติพัศทึ่งที่พายเข้าใจม้าได้เหมือนตน
ซ้ำพายยังระบุเอาม้าตัวนี้ด้วย พาทิศบอกว่าอันตราย กิตติพัศบอกว่าไม่อันตรายหรอก ตนดูแลได้ พายเห็นพ่อไม่สบายใจจึงบอกว่าตนไม่ขี่ก็ได้แต่จะพาม้าไปเดินเล่น
พอพาทิศรับบังเหียนจูงม้าไป นวียาก็ตามไปดูแล ส่วนกิตติพัศก็โทรศัพท์ถึงคุณภูมิเจ้าของม้าที่เป็นเพื่อนกันขออุปการะม้าแก่ตัวนี้ คุณภูมิยินดีมากที่มีคนมารับม้าแก่ขี้หงุดหงิดตัวนี้ไปดูแลแทนตน
หลังจากนวียากับพายพาม้าเดินเล่นแล้วไปนั่งพักกัน นวียาบอกว่าดูท่าม้ามีความสุขขึ้นมากที่ได้ออกเดิน พายบอกว่าม้าไม่ได้ออกเดินแบบนี้มาเป็นเดือนแล้ว บอกม้าว่า
“ถ้าพายมาที่นี่จะแวะมาหาแกอีก แกจะได้ไม่เหงานะ”
พาทิศมองนวียากับพายคุยกับม้าเป็นปี่เป็นขลุ่ย ถามว่ารู้หรือว่ามันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ พอนวียาอธิบายอากัปกิริยาที่แสดงอารมณ์ของม้าให้ฟังยาวเหยียด พาทิศก็ส่ายหน้าบอกว่าตนคงมานั่งจำแบบนั้นไม่ไหวแน่
“ไม่เห็นต้องจำเลยเลยนี่คะ แค่ใช้ใจก็พอ คุณพ่อลองดูสิ” พายให้กำลังใจ พอเห็นพาทิศเข้าไปแตะม้าทีแรกเก้ๆกังๆ พอสัมผัสม้าครู่หนึ่งม้าก็แสดงอาการอ่อนโยน พายพูดอย่างรู้ดีว่า “ความรักน่ะ ใช้ใจ ไม่ต้องคิดคำพูดอะไรให้วุ่นวายหรอกนะคะ...ใช่ไหมคะคุณม้า...”
ฝ่ายศรุดากับกิตติพัศนั่งอยู่ใต้ร่มไม้ริมทาง เห็นทั้งสามจูงม้ามา ศรุดาบอกว่าคิดถึงวันนั้นเลย...
วันนั้นของเธอคือวันที่เธอขี่ม้าและม้าพยศสะบัดเธอจนเกือบตก กิตติพัศโอบศรุดาไว้แน่น กระซิบบอก
“ไว้ใจผมนะครับ”
ศรุดามองตากิตติพัศ เธอมั่นใจไว้ใจเขาหมดหัวใจ กำมือเขาไว้แน่น บอกว่า
“คุณทำให้ใครๆไว้ใจคุณได้เสมอเลยนะคะ”
“ความไว้ใจเกิดขึ้นได้ทั้งคนและสัตว์ เมื่อไรที่เรามอบความไว้ใจให้กันก็ไม่มีอะไรที่เราต้องกลัวอีก”
“แต่พอดาไว้ใจใครสักคน กลับเจอแต่ความเสียใจจนกลายเป็นความกลัวมากกว่า”
กิตติพัศถามว่าแล้วตอนนี้ตนขอให้เธอไว้ใจ ตนทำให้เธอเสียใจหรือเปล่า ศรุดาถามว่าแล้วตนจะไว้ใจเขาได้ทุกเรื่องหรือเปล่า กิตติพัศกลับบอกว่าอยู่ที่เธอพร้อมจะไว้ใจใครสักคนจริงๆหรือยัง ก็พอดีคุณภูมิเข้ามาทักขัดจังหวะ พอคุณภูมิไป ศรุดารู้ว่ากิตติพัศรับอุปการะม้าแก่ตัวนั้นจะเอาไปเลี้ยงดูที่อาชาคลับของตน ศรุดามองเขาอย่างชื่นชม
เมื่อกลับมาถึงสำนักงาน พาทิศไปซื้อเครื่องดื่ม เอาถ้วยชาส่งให้ศรุดา เอาโกโก้ให้พาย นวียาเห็นว่าเขาไม่ได้ซื้อให้ตนก็แอบน้อยใจ ที่แท้พาทิศถือน้ำอัดลมกระป๋องกำลังจะยื่นให้นวียา แต่ถูกกิตติพัศโผล่มาตัดหน้ายื่นโค้กกระป๋องให้นวียา พาทิศจึงแอบหย่อนน้ำอัดลมกระป๋องใส่ในกระเป๋าของพายที่ตนถืออยู่ ใจห่อเหี่ยว
พายเห็นน้ำอัดลมในกระเป๋าของตนก็ถามพาทิศว่า พ่ออนุญาตให้ตนกินน้ำอัดลมแล้วหรือ พาทิศบอกว่าไม่ได้นะ แล้วแก้ตัวอึกๆอักๆ แต่โชคดีรอดตายที่มีจรวดกระดาษตกที่หน้ารถ พายร้องอย่างตื่นเต้น พาทิศไปหยิบจรวดมาเขียนอะไรบางอย่างลงไป นวียาถามว่าเขียนอะไรเหรอ
“จรวดพวกนี้ไว้เขียนความฝันอะไรที่เราทำไม่ได้ในความจริงเราก็เขียนไว้ในนี้”
นวียาถามคนไม่มีความฝันอย่างเขาว่า “พายสอนคุณเหรอ”
พาทิศส่ายหน้ายิ้มๆ นวียาเลยเดาว่าคนที่พูดแบบนี้กับเขาคงจะเป็นศรุดา
ooooooo
พอถึงทางแยกที่จุดชมวิว ทุกคนก็มาสนใจจรวดกัน ต่างมีความหลังและความในใจที่จะเขียนฝากจรวดไปถึงสะพานดวงดาว แม้ไม่รู้ว่าจะไปถึงเมื่อไหร่ แต่ก็หวังว่าสักวัน...คงถึง
เมื่อทุกคนพุ่งจรวดออกไปแล้ว จรวดทั้งห้าก็พุ่งลงเหวไป...
พายถามทุกคนว่าเขียนอะไรลงไป เล่าให้ฟังได้ไหม นวียาบอกว่าตนอยากกลับไปขี่ม้า และคว้าถ้วยรางวัลให้ได้ กิตติพัศบอกว่าตนจำไม่ได้ ส่วนศรุดายิ้มเศร้าบอกว่าเรื่องงาน แต่ที่แท้เธอเขียนว่า
“ขอให้ฉันไม่เจ็บกับความรักอีกแล้ว”
ส่วนกิตติพัศที่บอกพายว่าตนจำไม่ได้แล้วนั้น ที่แท้เขาเขียนแล้วแต่หย่อนใส่กระเป๋าและขอจรวดอันใหม่มาเขียนแล้วร่อนไป เขาหยิบจรวดที่เก็บไว้ในกระเป๋าคลี่ออกให้ศรุดาดูข้อความที่เขียนว่า
“ผมอยากให้ดามีความสุขในความรัก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ดามีความสุข”
ศรุดาอ่านแล้วตื้นตันใจจนน้ำตาคลอ...
ooooooo
ฝ่ายกิตติยารุกนนทวีต่อเนื่องราวพายุ หลังจากโมเมให้นนทวีสอนทำเค้กแล้ว ก็ขอเลี้ยงขอบคุณ ระหว่างขับรถไปก็ถามนนทวีว่าอยากทานอะไร นนทวีตอบอย่างไร้อารมณ์ว่าตนยังไงก็ได้แล้วแต่เธอ
กิตติยาหน้าบานบอกว่าเดี๋ยวจัดให้ รับรองว่าเขาต้องประทับใจ
พอไปถึงร้านอาหารบรรยากาศหรู กิตติยากับนนทวีดูเมนู บริกรยืนรอรับออเดอร์อยู่ กิตติยาอยากเอาใจเต็มที่ถามนนทวีว่าอยากทานอะไร แล้วเสนอเมนูให้ มีสเต๊กเนื้อโกเบ สปาเกตตีครีมไข่หอยเม่น หรือผัดไทยล็อบสเตอร์ นนทวีกลับถามว่า
“ขอโทษนะครับ ที่นี่มีออร์แกนิกอะไรบ้างครับ” บริกรพลิกเมนูออร์แกนิกให้ดู นนทวีดูแล้วสั่ง “ผมขอซุปธัญพืช สลัดผักน้ำสลัดโชยุ ซูชิบีตรูทและชาใบหม่อน”
“เอา...เอา...เอ่อ...เอาตามที่คุณผู้ชายสั่งทุกอย่างเลยค่ะ” กิตติยากลับลำทันที แต่พออาหารมา กิตติยาก็มองตาค้างที่ทุกอย่างมีแต่ผัก นนทวีชื่นชมว่า “ไม่คิดเลยว่าคุณกิตจะเป็นพวกออร์แกนิกเหมือนผม”
“ค่ะๆ สมัยอยู่มหา’ลัย กิตเคยอยู่ชมรมอิเล็กทรอนิกส์มาบ้าง”
กิตติยาได้ยินอะไรนิกส์ๆก็ตอบมั่วๆงงๆ นนทวีจึงอธิบายถึงคุณประโยชน์ของอาหารออร์แกนิกทั้งต่อสุขภาพของผู้บริโภคแล้วยังช่วยดูแลสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติด้วย
ooooooo
กิตติยาฟังนนทวีสาธยายอาหารออร์แกนิกแล้วมองเขาเหมือนเห็นเทพบุตร บอกว่าอยู่กับเขาแล้วทำให้ตนเซอร์ไพรส์ได้ตลอด เวลาอยู่ด้วยแล้วไม่รู้สึกเบื่อเลย
นนทวีฟังแล้วยิ้มแหย แล้วกิตติยาก็รุกต่อขอมาเรียนทำเค้กทุกวันได้ไหม นนทวีบอกว่าตนไม่เก่งขนาดนั้น เธอก็อ้อนจนได้ว่า
“ถ้าอย่างนั้นกิตขอเลี้ยงมื้อเย็นคุณนนทุกวันก็แล้วกันนะคะ แทนค่าตัวที่คุณนนสอนกิตทำเค้ก ตกลงตามนี้นะคะ ดีล!”
นนทวีถูกรุกจนตั้งตัวไม่ติด ต้องไปกินข้าวเย็นกับกิตติยาทุกวัน ขับรถมารับมาส่งกว่าจะกลับไปได้ก็มีเรื่องนั้นเรื่องโน้นเรื่องนี้ยื้อเวลา กระทั่งวันนี้จะขอเข้าไปสวัสดีคุณแม่แนะนำตัวกับท่าน นนทวีไม่รู้จะหาทางปฏิเสธยังไง โชคดีที่โซดามาพอดี เขาเลยขอตัวไปคุยกับโซดารอดตัวไปได้อีกครั้ง
โซดามาถามหานวียาเพราะโทร.ไปไม่รับสายตั้งแต่เมื่อวาน พอนนทวีบอกว่านวียาไปเขาใหญ่ก็ตกอกตกใจบ่นว่าทำไมไม่รักนวลสงวนตัว ถ้าเกิดเขาหน้ามืดปล้ำขึ้นมาจะทำไง!? แล้วส่งไลน์ “5 ขั้นตอนก่อนการเสียตัว” ไปให้ นวียาอ่านแล้วมโนเหตุการณ์ต่างๆกับพาทิศ ยิ่งคิดก็ยิ่งใช่ แทนที่จะเป็นข้อระวังกลับเคลิ้ม...
พอได้เวลานอนของพาย พายบอกว่าตุ๊กตาที่เป็นตัวแทนอาเธอร์ที่ตายหายไป ร้องไห้ฟูมฟาย นวียาสงสัยว่าพายลืมไว้ตอนที่พับจรวดเล่นกัน จึงกลับไปหากันแต่ไม่เจอ ย้อนไปหาที่เครื่องเล่นก็ไม่เจอ จนดึกพาทิศเสนอให้กลับกันเถอะ หาไม่เจอก็ซื้อตัวใหม่ให้ นวียาย้อนถามว่า
“แล้วคุณคิดว่าพายจะยอมรับตุ๊กตาตัวใหม่เหรอคะ มันไม่มีอะไรแทนกันได้หรอก คุณก็น่าจะเข้าใจไม่ใช่เหรอ ต่อให้พยายามแค่ไหนมันก็แทนที่กันไม่ได้”
นวียาพูดถึงอาเธอร์แต่น้อยใจที่ตัวเองคงแทนศรุดาไม่ได้ทั้งกับตัวเขาและกิตติพัศ พาทิศมองนวียาอย่างไม่รู้จะทำยังไง ตัดสินใจกอดไว้แน่น นวียาตกใจ ส่วนพายที่ร้องไห้อยู่หยุดร้องไห้มองตาค้าง
นวียาขอโทษพายที่ตนไม่ได้ช่วยดูแลอาเธอร์จนมันหายไป แต่พายกลับบอกว่าไม่เป็นไร ตุ๊กตาคงเดินข้ามสะพานดวงดาวไปหาอาเธอร์แล้ว...ถึงไม่มีอาเธอร์พายก็ยังมีบีเลิฟอยู่
พาทิศมองตะลึงที่พายไม่ยึดติดกับอาเธอร์ที่ตายไปแล้ว เมื่อพายหลับพาทิศมองนวียาเหมือนอยากจะพูดอะไร นวียาลุ้นใจระทึก แต่แล้วเขาก็พูดแค่ว่า “กลับห้องกันเถอะ ผมจะไปส่ง”
ooooooo
ฝ่ายศรุดาไปนั่งดื่มฟังเพลงในเลานจ์โรงแรมคนเดียว กิตติพัศไปขอนั่งด้วยสัญญาว่าจะไม่รบกวนเวลาฟังเพลงของเธอ เธอดื่มจนเมามากกิตติพัศจึงพาไปส่งที่ห้อง เธอเมาจนไขกุญแจห้องไม่ได้ กิตติพัศจึงเอามาไขให้ พาทิศกับนวียามาเห็นกิตติพัศประคองศรุดาและไขกุญแจห้อง เขายืนนิ่งเม้มปากแน่น ศรุดาเห็นพยายามจะอธิบายแต่พาทิศดึงนวียาออกไปทันที
กิตติพัศบอกศรุดาว่าตนจะเคลียร์กับพาทิศให้ ศรุดาพูดประชดจากก้นบึ้งหัวใจก่อนปิดประตูว่า
“เพราะเป็นดาใช่ไหมเลยดูเสียหาย ทีนวียาอยู่บ้านพาทิศเป็นเดือนไม่เห็นมีใครว่าอะไร...ชีวิตบางครั้งมันก็ไม่แฟร์จริงๆ”
ส่งศรุดาแล้วกิตติพัศตามไปชี้แจงกับพาทิศว่าตนแค่มาส่งศรุดาจริงๆ เราไม่ได้จะ...ถูกพาทิศตอกกลับว่า เราโตๆกันแล้วไม่จำเป็นต้องอธิบาย จ้องหน้าย้ำว่า “แต่ถ้าคุณทำดาเจ็บ คราวนี้ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่”
รุ่งขึ้นขณะออกจากโรงแรม ศรุดาขอติดรถพาทิศกลับ กิตติพัศจึงชวนนวียากลับกับตน พูดหวานว่าอยากได้คนที่รู้ใจนั่งไปเป็นเพื่อน แต่ระหว่างนั่งรถนวียาถามว่าเขาชอบคุณดาหรือ กิตติพัศบอกว่าตนชอบผู้หญิงทุกคน โดยเฉพาะเธอ เป็นผู้หญิงที่ตนอยู่ด้วยแล้วมีความสุข นวียาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี
ส่วนพาทิศก็ถามศรุดาว่าชอบกิตติพัศหรือเปล่าอ้างว่าเห็นเธอเจ็บมามากแล้วไม่อยากเห็นเธอเจ็บอีก ศรุดาถือโอกาสชี้แจงว่าเรื่องเมื่อคืนไม่มีอะไร คุณกิตแค่มาส่งตนที่หน้าห้องเท่านั้นแล้วกลับไป
“โถดา...ทำเหมือนผมไม่รู้ว่าดาที่ผมรู้จักเป็นคนยังไง” พาทิศยิ้มอบอุ่นเมื่อเห็นศรุดาจะร้องไห้ “อย่าร้องสิ ผมไม่อยากเห็นดาเศร้านะ” แล้วทั้งสองก็หัวเราะกัน...
นวียาสับสนกับความรู้สึกของตัวเองต่อพาทิศกับกิตติพัศ พับจรวดเล่นแล้วเขียนไปว่า
“ฉันไม่รู้ว่าใครรักฉันไหม แต่ที่แย่กว่า...ฉันไม่รู้ว่าฉันรักใคร”
ฝ่ายพาทิศก็คิดถึงข้อความในจรวดที่เขาเขียนที่จุดชมวิวว่า
“ผม...กำลังรู้สึกดีกับใครอีกคน...แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมรักใครกันแน่...ผมควรทำยังไง”
วันนี้กิตติพัศไปเดินดูม้าแข่งเห็นกีบม้าเลอะเศษดินโคลนก็บ่นว่าไม่มีใครล้างกีบให้แกเลยหรือ แล้วไปเตรียมของมาล้างกีบม้า เห็นพนักงานกำลังจะกลับก็ถามเสียงขุ่นว่ารักม้าหรือเปล่า พนักงานบอกว่าเดี๋ยวตนล้างเอง กิตติพัศบอกว่าไม่ต้อง ตนล้างเสร็จแล้ว บอกพนักงานให้กลับบ้านเถอะ
พอพนักงานเดินไปเขานึกถึงที่ศรุดาเคยพูดว่า “ใจดีเกินไปแล้วนะ ทำแบบนี้จะเสียการปกครองแล้วเราเองก็เสียงานเหมือนกันนะคะ” เขาเรียกพนักงานคนนั้นแล้วสั่งให้หาเวลาทำงานชดเชยช่วงที่ขาดไปด้วย
พนักงานรับคำแล้วเดินไป กิตติพัศกลับครุ่นคิด รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง...
ooooooo
แม่เอาของว่างมาให้นวียาที่เคาะแป้นพิมพ์อยู่อย่างหมดอาลัยตายอยาก ถามว่านนเขามีแฟนแล้วเหรอ แม่แอบเห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งมารับมาส่งเขาอยู่บ่อยๆ
“เอ่อ...รอให้พี่นนเล่าเองดีกว่าแม่ แม่ไม่ดีใจเหรอที่พี่นนจะสละโสดได้สักที”
“ก็ดีใจอยู่ แต่แม่อยากรู้จักน่ะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แม่ไม่กล้าถาม ช่วงนี้พี่เราดูเครียดๆ เครียดหนักกว่าช่วงไม่มีแฟนอีก วีว่าแปลกไหมล่ะ”
ไม่ทันที่แม่จะพูดอะไร มือถือของนวียาก็เตือนว่ามีไลน์เข้า เธอรีบเปิดดูเป็นไลน์จากพาทิศบอกว่า
“พายป่วยมาก มาดูหน่อย”
ที่แท้เป็นฝีมือของพายที่ไม่อยากไปโรงเรียนเลยแกล้งป่วยและแอบส่งไลน์ให้นวียามา พาทิศเคี่ยวเข็ญให้พายรีบลุกไปโรงเรียน เห็นไลน์ในมือถือที่ว่า “พายป่วยมาก มาดูหน่อย” ดูอาการและสีหน้าเจ้าเล่ห์ของพายแล้วรู้ทันทีว่าเป็นฝีมือพายแน่ๆ
นวียารีบไปหาพาย ถามพาทิศว่าน้องพายไม่สบายทำไมไม่รีบพาไปหาหมอ
“นวียาใจเย็นๆ ฟังผมให้ดีนะ น้องพายไม่ได้ป่วย ไม่ได้เป็นอะไรเลย พายแค่แกล้งหลอกคุณว่าป่วย ทั้งที่จริง...” พาทิศพูดไม่ทันจบเสียงไอแค่กๆของพายก็ดังขึ้น แล้วเดินออกมาพร้อมหน้ากากปิดปาก นวียารีบเข้าไปจับตัว ถามว่าเป็นหวัดหรือแต่ตัวยังเย็นๆ พายทำเสียงน่าสงสารบอกว่าตนเพิ่งออกจากห้องแอร์ตัวเลยยังเย็นอยู่
แล้วนวียากับพาทิศและพายก็ช่วยกันทำอาหารกันอย่างเพลิดเพลินและกินกันอย่างสนิทสนมเหมือนครอบครัวที่อบอุ่น ระหว่างนั้นพาทิศกับนวียาก็แอบกุ๊กกิ๊กกันเล็กๆจนพายบอกว่าทำไมครูกับพ่อดูแปลกๆ
พาทิศถามพายว่าโกหกว่าป่วยใช่ไหม ถ้าไม่พูดความจริงขอให้สะอึกไม่หยุด พายรับว่าจริง ถามอย่างแก่แดดว่า
“แต่ถ้าพายไม่โกหก พ่อกับครูจะได้มีโอกาสเจอกันเหรอคะ พ่อก็อยากเจอครู ครูก็อยากเจอพ่อไม่ใช่เหรอคะ”
“เอ่อ...ครูมาเพราะพายป่วยนะคะ เดี๋ยวครูขอไปเข้าห้องน้ำนะคะ” นวียาเขินจะออกไป พอดีพาทิศบอกพายว่าเดี๋ยวพ่อจะไปหาสีให้ แต่ระหว่างนี้ให้พายไปคัดลายมือว่า จะไม่โกหกอีกแล้ว สิบหน้าเป็นการลงโทษที่โกหก พายเบะปาก แล้วจู่ๆนวียาก็เกิดสะอึกขึ้น พายกับพาทิศหันมองขวับ นวียากลั้นสะอึกรีบเดินไป
“พ่อคะ ครูโกหกอะไรคะ ทำไมสะอึกไม่หยุดเลย” พายถาม พาทิศได้แต่อมยิ้ม แต่ไม่ตอบ
ooooooo
ฝ่ายนนทวีก็จะแกล้งทำเป็นป่วยเพื่อไม่ต้องพบกับกิตติยา ให้โซดาซ้อมอาการป่วยให้ ฝึกไอจนเหนื่อยเสียงแหบแห้ง บอกโซดาว่าแค่โซดาโทร.ไปบอกกิตติยาว่าตนป่วยไม่อยากพบใครก็พอ ไม่ต้องซ้อมจนถึงขนาดนี้หรอก โซดาทำท่าจะไปอ้างว่ามีนัด แต่พอได้ยินนนทวีบอกว่า
“ขึ้นเงินเดือน 15 เปอร์เซ็นต์มีผลทันที พร้อมการันตีโบนัสปลายปีอีก 2 เดือน”
โซดาหยุดกึก หันยิ้มเผล่บอกว่ามีอะไรให้โซดาช่วย...จัดมาเลย แล้วมานั่งคุยวางแผนกันอย่างจริงจัง
จากนั้นโซดามาดักกิตติยาที่ลานจอดรถโรงเรียน พอเห็นรถกิตติยาเข้ามาก็ควักยาหม่องมาทาตาทาจมูกตัวเองทันที
พอกิตติยาลงจากรถก็ยื่นถุงกระดาษใบหนึ่งให้โซดาบอกว่าซื้อขนมมาฝาก
โซดาทำหน้าเศร้ามาก กิตติยาถามว่ามีอะไรหรือเปล่า โซดาก็เริ่มเบะบอกว่าคุณนนเขาไม่สบายมากคงไปไหนมาไหนกับคุณไม่ได้แล้ว กิตติยาตกใจมากถามว่าเป็นอะไร ไปหาหมอหรือยัง โซดามัวแต่เบะ กิตติยาเลยบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวตนจะไปดูแลคุณนนเอง
“อย่าเลยคุณ ตอนนี้พี่นนกำลังป่วยหนักและอยากพักเงียบๆคนเดียว”
“พี่นนป่วยหนักขนาดนั้นเลยเหรอ เป็นไปได้ไง วันก่อนยังเห็นดีๆอยู่”
โซดาจะจามเพราะฤทธิ์ยาหม่องหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดจมูกไปด้วยพูดไปด้วย เสียงเลยอู้อี้ บอกว่า “ก็อ่อนเพลีย”
“ลูคีเมีย” กิตติยาอุทานตกใจมาก “พี่นนเป็นลูคีเมียงั้นเหรอ”
โซดาอึ้งพยายามจะบอกว่าไม่ใช่ แต่กิตติยามโนว่าใช่พยักหน้าหงึก น้ำตาคลอโผเข้ากอดโซดา
“ไม่ป็นไรนะ เราจะผ่านเรื่องร้ายครั้งนี้ไปด้วยกัน”
โซดาอึ้งแล้วอึ้งอีกที่กิตติยาเข้าใจอะไรผิดไปไกลกว่าที่ตนต้องการมาก
ooooooo
นวียาพยายามแก้สะอึกแต่แก้ไม่ได้แอบไลน์ถามโซดาว่า ‘เวลาสะอึกเราต้องทำไงถึงหาย’ โซดาตอบทันทีอย่างผู้รู้ว่า ‘พูดชื่อคนที่ตัวเองชอบรัวๆร้อยครั้งถึงหาย’
ภาพพาทิศแว้บเข้ามาในหัวนวียา เธอสูดลมหายใจลึกๆ หลับตารัวออกมาเป็นชุด...
“พาทิศ...พาทิศๆๆๆๆๆๆๆ”
“ครับ” พาทิศขานเพราะยืนอยู่ข้างหลังนวียาแต่เจ้าตัวยังไม่รู้ หลับหูหลับตาเรียก “พาทิศ พาทิศ พาทิศ”
พาทิศเหลืออดดึงนวียาหันมาจ้องหน้า นวียาลืมตาเห็นหน้าพาทิศใกล้กันแค่คืบ บรรยากาศเป็นใจมาก นวียาหายสะอึกทันที หลับตาพริ้ม แต่รู้สึกมีอะไรถูกจมูก ลืมตาดูเห็นพาทิศกำลังบีบจมูกตนอยู่ ถามอู้อี้...
“คุณจะทำอะไร เฮ้ย...แค่นี้ถึงกับจะฆ่าตัดอากาศฉันเลยหรือ” พาทิศบอกว่าตนช่วยให้เธอหายสะอึก
“หายแล้ว หายแล้วจริงๆด้วย” นวียาพูดก่อนที่จะหมดลม
พาทิศยิ้มเปลี่ยนจากบีบจมูกเป็นบิดจมูกถามอย่างเอ็นดูว่า
อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 5 วันที่ 23 พ.ย.61
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทประพันธ์โดย เทพิตาละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทโทรทัศน์โดย เหนือดาว
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก กำกับการแสดงโดย สรัสวดี วงศ์สมเพ็ชร
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ผลิตโดย บริษัท นอร์ธสตาร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ควบคุมการผลิตโดย กัญญารัตน์ จิรรัชชกิจ
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ