อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 6 วันที่ 8 พ.ย.61
ปิงถูกทำร้ายสาหัสและถูกจับไป ชบาบอกสารภีว่าถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่าเจ้าสัวกำลังจะจนมุมเฮียปิงไม่มีวันยอมให้จับง่ายๆหรอก แต่สารภีกลับเห็นว่ามันทำพลาดจนเดือดร้อนมาถึงตนกับเตี่ยสมควรตายเสียด้วยซ้ำ“สังคมมันซุบซิบกันฉันยังไม่กระไรนัก กลัวแต่คุณยศจะยกเรื่องนี้มาอ้างเอาใจออกห่างฉัน”
ชบาสอพลอว่าไม่มีทาง คุณหลวงหลงสารภีออก ไม่มีใครอยู่ในใจคุณหลวงนอกเสียจากคุณสารภี
ฝ่ายนิ่มบอกจีนพ้งว่าท่านเจ้าคุณเข้าใจเป็นอย่างดีว่านายปิงก่อเรื่องโดยพลการไม่เกี่ยวข้องกับเจ้าสัว จีนพ้งยังไม่วางใจถามว่าแล้วคุณหญิงล่ะ นิ่มบอกว่าจะเปลี่ยนใจคุณหญิงนั้นยากเต็มที ตนจึงให้พุดกรองอยู่ปรนนิบัติรับใช้ เผื่อคุณหญิงจะใจอ่อนลงบ้าง
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง” เสียงสารภีแทรกขึ้น “เตี่ยหวงพุดกรองไม่ให้รับใช้ฉัน แต่แม่มันกลับพาไปรองมือรองตีนเจ้านายเก่า นี่คงเห็นว่าจะพึ่งเตี่ยไม่ได้แล้ว ถึงไปหาที่เกาะใหม่แน่ๆ”
จีนพ้งปรามว่าอย่าพูดมาก สารภีปรามาสว่าเตี่ยไม่ทันมันหรอก สันดานบ่าวมันต้องเลือกนายที่มันจะเกาะได้นานๆ นิ่มพยายามอดกลั้นอธิบายว่าตนเห็นว่าพุดกรองจะช่วยให้คุณหญิงใจอ่อนลงบ้างเผื่อน้องสาวจะช่วยพี่สาวได้บ้าง “ฉันไม่นับมันเป็นน้อง แล้วที่สำคัญ ฉันไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือจากหล่อน”
จีนพ้งเตือนว่าอย่ามั่นใจคนของตัวเองนัก สารภีท้าว่าคอยดูตนจะทำให้เตี่ยเห็นว่า คุณยศเขายอมทุกอย่างเพื่อตน จีนพ้งจ้องหน้าถามว่า “ลื้อจะให้เขามาสู่ขอวันนี้พรุ่งนี้ได้รึ” สารภีนิ่งแล้วออกไปเลย ชบารีบตาม
ชบายุสารภีว่าเพราะมันคนเดียวที่ยุแยงจนเจ้าสัวมาคาดคั้นคุณสารภีอย่างนี้ เกลียดมันนักเชียว
สารภีฟังแล้วยิ่งเกลียดนิ่มและรู้สึกตัวเองถูกสบประมาทและท้าทายมาก
ooooooo
พิกุลอยู่ในภาวะหวานอมขมกลืน เมื่ออยู่ลำพังในห้องก็เหม่อเศร้าแต่พอเห็นเพียรเข้ามาก็ทำเป็นหยิบหวีมาสางผม เพียรดูออก เข้ามาลูบหัวลูบหลังปลอบ พิกุลบอกแม่ว่าจะไม่ทำให้พ่อแม่เป็นห่วงอีกแล้ว
“แม่ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียดเอ็งแม้แต่น้อย เพราะรู้ว่าเอ็งทำไปด้วยเหลือทน แม่ขัดใจตัวเองนักที่ปลอบเอ็งไม่เป็น แม่รู้แต่ว่าออกเรือนมาอยู่กับพ่อเอ็งก็เพราะพ่อเขาเต็มใจจะเลี้ยงดูแม่เท่านั้น แม่เห็นความดีของพ่อในเรื่องนี้เหมือนที่เห็นว่าไอ้สินมันจะดูแลเอ็งได้...เหมือนที่พ่อดูแลแม่”
“ฉันจะคิดให้ได้อย่างแม่จ้ะ”
“วันนี้เอ็งฝืนใจ แต่วันหน้าเอ็งคงประจักษ์ว่าไอ้สินมันคือคู่บุญที่แท้จริง หาใช่คู่เวรคู่กรรมอย่างคุณหลวงไม่...ไอ้สินมันรักเอ็งเหลือเกิน รักไม่แพ้คุณหลวง ตัดใจจากคุณหลวงเสียเถิดนะ...แม่ไม่อยากเห็นเอ็งร้องไห้ตอนผูกข้อมือกับไอ้สิน เมื่อเอ็งเริ่มต้นชีวิตใหม่ ก็อย่าเริ่มต้นด้วยน้ำตานะลูก”
“พิกุลจะทำให้แม่เห็นว่าพิกุลเข้มแข็งจ้ะ”
“เอ็งต้องกินเสียบ้าง ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้เอ็งจะเป็นลมเอากลางงาน พ่อเอ็งเขาตั้งใจจัดงานให้จะเสียใจเปล่าๆ...เดี๋ยวแม่เอาไปอุ่นให้”
เพียรยกสำรับอาหารออกไปอุ่น ทันทีที่ประตูปิด น้ำตาพิกุลก็ทะลักออกมาอย่างสุดกลั้น
ท่านจันมองอยู่ได้แต่เห็นใจพิกุล...
ooooooo
หลังจากนิ่มพาพุดกรองมาอยู่รับใช้คุณหญิงเกสรแล้ว คุณหญิงชมว่าพุดกรองฉลาด หัวไว พูดอย่างเบาใจว่า อย่างนี้คงเอาตัวรอดจากพี่สาวของหล่อนได้หรอกนะ
สร้อยหลอกคุยเพื่อหยั่งความรู้สึกของพุดกรองที่มีต่อสารภี พูดนำว่าสารภีออกจะใจดีจะมีอะไรให้พุดกรองต้องระวังเล่า ถามพุดกรองว่าจริงไหม พุดกรองตอบรับว่าใช่ ทำให้สร้อยผิดหวังจึงแกล้งตำหนินิ่มว่า ถ้าอย่างนั้นที่นิ่มบอกว่าพุดกรองถูกแกล้งจนร้องไห้บ่อยๆก็คงปดตนเป็นแน่ พุดกรองรีบแก้ต่างให้แม่ว่า
“แม่ไม่ได้ปดนะเจ้าคะ คุณสารภีชอบพูดขู่พุดกรองห้ามพูดนั่นพูดนี่ไปเสียทุกเรื่อง”
คุณหญิงกับสร้อยมองหน้ากันอย่างรู้ว่าเริ่มเข้าเค้าแล้ว คุณหญิงจึงเรียกบ่าวเข้ามาให้เตรียมขนมข้าวต้มให้พุดกรอง บอกว่า “เดี๋ยวหิวขึ้นมาจะคุยกันไม่สนุก”
คืนนี้สารภีมาที่บ้านเจ้าคุณพิชัย เจ้าคุณถามว่ามาทวงน้องสาวคืนหรือ พอสารภีปฏิเสธก็ถามว่ามาหาเจ้ายศรึ สารภีคร่ำครวญทันทีว่า
“เจ้าค่ะ นับแต่เกิดเรื่อง สารภีก็ไม่มีหน้าจะออก ไปไหน ด้วยเบื่อสายตาและต้องอธิบายความจริงให้ใครต่อใครให้กระจ่าง ถึงอย่างนั้นสารภีก็เห็นว่าไม่มีใครที่สารภีต้องใส่ใจนอกจากคุณยศเจ้าค่ะ”
“เช่นนั้น หล่อนคงต้องผิดหวังกระมัง”
สารภีหน้าเสียถามว่าคุณยศไม่เชื่อใจตนหรือ เจ้าคุณถามหยั่งว่าหล่อนคงกังวลเรื่องนี้มาก สารภีบอกว่าขอแต่เพียงตนได้อธิบาย หากคุณยศจะไม่เชื่อตนก็ไม่เสียใจแม้แต่น้อย เจ้าคุณบอกว่าตนเชื่อหล่อน แต่กับตายศหล่อนคงต้องพยายามไม่น้อยทีเดียว สารภีจึงขอคุยกับคุณยศ เจ้าคุณบอกว่าออกไปแต่เช้าแล้ว แต่เวลาเช่นนี้หล่อนน่าจะรู้ว่าตายศอยู่ที่ไหน สารภีจึงลากลับ
สารภีออกมาเจอพุดกรองก็จิกตาขู่ทันทีว่า “ถ้าฉันรู้ว่าแกปริปากเรื่องที่ไม่ควรพูดเมื่อไร แกไม่พ้นเป็นเหมือนหนูตะเภาของแกแน่” พุดกรองจึงรู้ว่าสารภีทำหนูตะเภาของตนตาบอด สารภีก้าวเข้าไปจะขู่อีก แต่คุณหญิงถามเสียงเข้มขึ้นว่าจะทำอะไรพุดกรอง
“อย่าดื้อกับคุณหญิงล่ะแม่พุดกรอง” สารภีเปลี่ยนเสียงเปลี่ยนสีหน้าทันทีแล้วไหว้คุณหญิง คุณหญิงถามพุดกรองว่าสารภีทำอะไรหรือเปล่า พุดกรองบอกว่ามิได้เจ้าค่ะ คุณหญิงบอกพุดกรองให้พูดเลย ต่อหน้าตนไม่ต้องกลัว แต่พุดกรองกลับวิ่งหนีไป
คุณหญิงประชดว่าไม่เหมือนพี่น้องที่พะเน้าพะนอกันเลย สารภีถามว่าแม่นิ่มเล่าอะไรให้ฟังอีกหรือ บอกคุณหญิงว่า “พุดกรองช่างปั้นเรื่องเหมือนแม่มัน ฟังหูไว้หูนะเจ้าคะ”
“ความลับไม่มีในโลกหรอกนะ วันไหนตายศรู้อะไรดีๆขึ้นมาหล่อนจะโดนเฉดหัวไม่มีดี”
“สารภียินดีเหลือเกินเจ้าค่ะ ที่คุณหญิงออกปากเตือนด้วยความเป็นห่วงถึงเพียงนี้...ลานะเจ้าคะ”
สารภีไหว้แล้วเดินคอแข็งไปอย่างไม่แยแสคำขู่ของคุณหญิง
ooooooo
แม้เอื้อยจะเจ็บปวดที่จางวางจะผูกข้อมือสินกับพิกุล แต่ก็ให้กำลังใจสินว่าทำดีทุกอย่างแล้ว เพราะถ้าไม่ใช่สินพ่อจางวางก็ต้องหาใครสักคนมาแต่งงานกับพิกุลอยู่ดี อย่างไรตนก็วางใจว่าสินจะดูแลเพื่อนตนอย่างดี
สินซาบซึ้งน้ำใจของเอื้อยที่ปลอบตนทั้งที่ตัวเองช้ำใจไม่น้อย แม้จะเห็นใจเอื้อยแต่สินก็ไม่อาจคิดเป็นอย่างอื่นได้นอกจากเป็นพี่ที่ดีที่สุดของเอื้อยเท่านั้น
เช้าวันใหม่พิธีผูกข้อมืออย่างเรียบง่ายระหว่างสินกับพิกุลเริ่มขึ้น จางวางบอกพิกุลว่ารู้ว่าฝืนใจแต่ให้ระลึกไว้ว่าพ่อไม่มีวันคิดร้ายกับลูก พิกุลกราบขอขมาที่เคยดื้อกับพ่อ สัญญาว่าจะเป็นเมียที่ดีของสินอย่างที่พ่ออยากให้เป็น
เมื่อส่งสินกับพิกุลเข้าห้องหอแล้ว สินบอกพิกุลว่าตนจะไม่มีวันทำร้ายจิตใจพิกุลแน่ แล้วกระชากสายสิญจน์จากข้อมือพิกุลบอกว่า สายสิญจน์นี้ไม่มีความหมายอะไร ตนจะช่วยให้พิกุลเป็นอิสระเอง
สินพาพิกุลลงเรือหนีไปส่งให้หลวงราช เพราะสินไปบอกหลวงราชที่บางกอกจึงนัดมาพาพิกุลหนี พิกุลฝากสินให้ดูแลพ่อแม่ด้วย คุณหลวงก็ซาบซึ้งน้ำใจสินบอกว่าตนจะดูแลพิกุลอย่างดีให้สมกับที่สินทำเพื่อพิกุล
สินพยายามตัดใจ เอาสายสิญจน์ที่กระชากจากข้อมือพิกุลผูกไว้กับสร้อยตะกรุดติดตัว
หลวงราชพาพิกุลลงเรือบอกว่าเราจะไปเริ่มชีวิตใหม่ด้วยกัน แต่ไม่ทันไรพิกุลก็เห็นเรือของกำนัน หลวงราชรีบจ้ำพายหนี กำนันไม่คุ้นตากับเรือร้องบอกฝีพายของตนว่าเป็นเรือโจรแน่สั่งฝีพายให้รีบตามพลางลากปืนออกมายิงลั่นคุ้งน้ำแต่พลาด พอจะยิงนัดที่สองฟ้าก็คำรามแล้วฝนก็เทลงมากลายเป็นม่านบังสายตากำนัน และพายุก็พัดเรือของหลวงราชพาพิกุลหนีรอดไปได้
ขณะหนีพิกุลตกน้ำซ้ำขาเป็นตะคริวจมดิ่งเหมือนถูกดึงลงใต้น้ำ หลวงราชคว้าตัวไว้ได้ประกบปากแบ่งอากาศที่เหลือของตนให้พิกุล แล้วพาขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่พิกุลหมดสติเสียแล้ว...
อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 6 วันที่ 8 พ.ย.61
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทประพันธ์โดย เสน่ห์ โกมารชุนละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทโทรทัศน์โดย บลูลาวา
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ที่มา ไทยรัฐ