อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 15 วันที่ 7 พ.ย.61
หริทธ์หัวเราะแล้วนิ่วหน้า แผลโดนยิงเจ็บปวดและเสียเลือดมากเกินจะทานทนไหว เหมันต์แบกน้องวิ่งไปหน้าบ้านร้าง มิตรขับรถมาจอดพอดีจะพาหริทธ์ไปโรงพยาบาลแต่ทุกอย่างก็สายไป...หริทธ์ขาดใจตายแล้วเหมันต์เสียใจมากที่พาน้องชายส่งโรงพยาบาลไม่ทัน เอมกับอู๋มาดูศพหริทธ์ด้วย สะเทือนใจไม่แพ้กันที่คนคุ้นเคยต้องจากไปตลอดกาล เหมันต์คว้ามือถือของน้องชายมากดดูแล้วตะลึงเมื่อเห็นข้อความโต้ตอบของเขากับบุคคลปริศนา เจ้าของข้อความแจ้งเรื่องเหมทองจะถูกปราการฆ่า
“ที่แท้หริทธ์เป็นคนเตือนผมให้ไปช่วยประธานเหม เขาตั้งใจเปลี่ยนเบอร์ใหม่โดยไม่ให้ผมรู้ว่าเป็นเขา เขาวางแผนจะฆ่าเสี่ยสองเอาไว้แล้ว ถ้าผมรู้ก่อนมันคงไม่เป็นแบบนี้”
มิตรยืนอยู่ด้วยอยากปลอบเหมันต์แต่ไม่ทันอ้าปากปุ๊ลูกน้องคนสนิทก็โทร.มาแจ้งข่าวร้ายเรื่องโกดังของเถื่อนโดนตำรวจบุกทลาย เหมันต์ไม่อยากให้อีกฝ่ายทำผิดขอร้องให้มอบตัว มิตรถอนใจยาวแพ้ใจเหมันต์ยอมให้ตำรวจมาจับ กระนั้นก็ไม่วายปลอบใจเหมันต์เรื่องหริทธ์
“ไม่ใช่แกหรอกที่ทำให้ไอ้ริทตาย พี่สนับสนุนให้มันเดินทางผิดๆเองเพราะรำคาญไอ้ความเป็นคนดีของแกเต็มแก่ พี่อยากจะเอาชนะ อยากจะทำให้เห็นว่า ทางที่พี่เดินมันเจ๋งกว่า แต่ถึงตอนนี้พี่ยอมว่ะไอ้น้อง...แกมันโคตรเจ๋ง”
ไม่ใช่แค่ตัวเองที่ยอมมอบตัว มิตรยังตะล่อมให้ลูกน้องหลายคนมอบตัวด้วยเพราะอยากทำดีเพื่อเหมันต์ เหมันต์ดีใจมากที่มิตรกลับตัวได้ แล้วก็ถึงกับถอนใจยาวเมื่อผาณิตาวิ่งมาหาด้วยความเป็นห่วง
“ฉันเพิ่งรู้จากเอมก็เลยรีบมา”
“ผมช่วยน้องไม่ได้ ผมทำให้พ่อผิดหวัง”
เหมันต์โผกอดแฟนสาว ผาณิตาสงสารเขาจับใจลูบหลังปลอบใจเบาๆ
“ไม่...นายทำดีที่สุดแล้ว พ่อนายต้องเข้าใจ”
ooooooo
เหมทองถูกพาตัวกลับบ้านพร้อมกับมนตรา ผกากับประกิตช่วยสร้อยกับสมรดูแลและยอมเรียนฝึกทำกายภาพเพื่อมาทำให้เหมทอง ผาณิตาได้ยินจากพ่อแม่ว่าปู่ย่าปลอดภัยก็โล่งใจรีบบอกแฟนหนุ่ม เหมันต์พยักหน้ารับรู้ก่อนบอกให้เธอกลับบ้านไปดูแลเหมทองกับมนตรา
“ไปด้วยกันสิ คุณปู่อยากคุยกับนาย ตอนนี้ท่านพูดได้เยอะแล้วนะ”
“ผมจะเข้าไปตามเรื่องเสี่ยสองกับดาบหลง”
“ก็เมื่อกี้ดาบหลงก็บอกแล้วว่ายังไม่ได้เบาะแส”
“ไปอยู่ที่สถานีอาจจะได้ข่าวเพิ่มเติม”
“นายไม่อยากเจอหน้าคุณปู่ใช่ไหม”
ผาณิตาดักคออย่างรู้ทัน เหมันต์ไม่ตอบเพราะเขาต้องการเวลาทำใจยอมรับเหมทองมากกว่านี้...
เหมทองอาการดีขึ้นมาก ปากขยับพูดเป็นคำๆได้แล้ว เช่นเดียวกับมนตราที่ฟื้นความทรงจำได้บางส่วน ประกิตกับผกายินดีมาก เช่นเดียวกับสมรที่อยากให้ทศนาถลูกชายคนเดียวมาขอขมาปู่ย่า
ผกาขัดใจเพราะไม่หายเคืองทศนาถแต่ประกิตปรามไว้และส่งสัญญาณอนุญาตให้ทศนาถมาหาเหมทอง
“ผมทำชั่วๆกับปู่ ปู่ไม่ให้อภัยผมก็เข้าใจครับ ผมก็ไม่มีหน้าอยู่ให้คุณปู่ไม่สบายใจอีก ผมจะย้ายออกไปจากที่นี่”
ทศนาถสำนึกผิดจริงๆหลังผ่านเรื่องเกือบตายและเฉียดคุก เหมทองก็ปลงตกค่อยๆเอ่ยทีละคำ
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น...ลืมมันให้หมด...เรามาเริ่มกันใหม่”
เหมทองอภัยให้ทศนาถ ผาณิตากลับมาทันเห็นก็ปลื้มใจ แต่ไม่นานก็ถอนใจยาวเพราะเหมันต์ยังไม่ใจอ่อนยอมมาพบเหมทองจนเธอต้องโกหกแบบขอไปทีว่าแฟนหนุ่มยุ่งเรื่องคดีปราการและงานศพหริทธ์
ooooooo
ทัศนัยเห็นข่าวปราการคิดฆ่าเหมทองและใส่ร้ายทศนาถลูกชายคนเดียวของเขาก็แค้นใจคิดหาทางแหกคุกไปล้างแค้น ปราการก็รู้ตัวว่าจะถูกจับแอบจ้างวานหมวดอาทให้พาหนี
ดาบหลงเฝ้าจับตาหมวดอาทอยู่แล้วและคอยรายงานเรื่องตามจับปราการให้เหมันต์ทราบเป็นระยะๆ
“ตอนนี้เราสกัดทุกทางไม่น่าเล็ดลอดได้ง่ายๆนอกจากจะไปเส้นทางธรรมชาติแต่ก็ต้องมีเจ้าหน้าที่คอยช่วย”
“ผมเป็นห่วงวัลย์ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง”
“เขาพ่อลูกกันแท้ๆคงไม่ทำร้ายกันหรอก ขนาดท่านประธานเหมพวกเสี่ยสองเป็นแค่ลูกเลี้ยงแถมทำชั่วสารพัด แกยังเป็นห่วงเลย” เหมันต์นิ่วหน้า ดาบหลงจึงเล่าเรื่องเหมทองโทร.มาขอร้องพวกตำรวจ “แกโทร.มาหาสารวัตรถามเรื่องคดีแล้วก็กำชับว่าถ้าตามตัวเจอขอให้อย่าวิสามัญ”
คำบอกเล่าของดาบหลงทำให้เหมันต์พูดไม่ออก ดาบหลงตบบ่าเบาๆด้วยความเห็นใจ
“ฉันล่ะเห็นใจนายจริงๆ ทางนั้นก็ปู่แท้ๆ พ่อกับน้องทางนี้ก็ถูกลูกเลี้ยงปู่ฆ่า เป็นนายฉันคงเป็นบ้าไปแล้ว”
“ผมก็ไม่รู้ว่ายังมีสติถึงตอนนี้ได้ยังไง รู้แต่ว่าพ่อกับหริทธ์มองดูผมอยู่และทั้งคู่ต้องการให้ผมหยุดเสี่ยสองให้ได้!”
เหมันต์หมกมุ่นตามหาตัวปราการจนผาณิตาเป็นห่วง ได้แต่ส่งข้อความไปหาจนเขาใจอ่อนยอมไปพบและถือโอกาสเอารถเธอไปเช็กสภาพแต่เช้า ผาณิตาตื่นมาไม่เห็นรถก็งง ผกาบอกว่าเหมันต์เป็นคนขับออกไป
ผาณิตาหงุดหงิดเพราะเขาไม่มาให้เห็นหน้า ตั้งท่าจะเอาเรื่องแต่เขาก็โผล่มาก่อนพร้อมรถของเธอ
“นายมาเอารถฉันไปทำไมไม่ทราบ”
“ผมเอาไปเช็กเครื่อง เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องแล้วก็เติมน้ำในหม้อน้ำ เช็กลมยางหลายอย่างเลย”
“เข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า...นี่มันรถฉัน”
“ก็คุณเอาแต่ขับอย่างเดียว คราวก่อนก็ปล่อยให้หม้อน้ำแห้ง รถไปตายกลางทางอีกทำไง”
“มันเป็นหน้าที่ของคุณทิม”
“แต่ก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ควรเป็นหน้าที่ผม...ขอบคุณสักคำให้ชื่นใจหน่อยไม่ได้หรือ”
“คุณปู่ตื่นแล้ว ถ้านายเข้าไปหาคุณปู่ฉันถึงจะขอบคุณ”
ผาณิตาตะล่อมให้แฟนหนุ่มไปเยี่ยมปู่ เหมันต์บ่ายเบี่ยงไม่ไปเหมือนเคยได้แต่แอบมองห่างๆจนเห็นว่าเหมทองอาการดีขึ้น มนตราก็เช่นกันฟื้นความทรงจำได้จนพูดรู้เรื่อง ผาณิตาเห็นเขาด้อมๆมองๆห้องปู่ย่าก็แกล้งชวนอีกรอบ
“ถ้าอยากเข้าไปเยี่ยมคุณปู่ทำไมไม่เข้าไป”
“ก็คุณช้าผมก็เลยไปเดินหาคุณ”
“อ๋อ...แล้วก็หลงไปหาผิดห้องงั้นหรือ เอาเป็นว่าฉันเชื่อก็แล้วกัน แต่ถ้านายยังเล่นตัวอยู่อย่างนี้ระวังนะฉันจะฮุบมรดกนายไปคนเดียวแล้วอย่ามาเสียดายทีหลัง”
“ยังไงผมก็ต้องแต่งงานกับคุณอยู่แล้วไม่เห็นต้องเดือดร้อน”
“ใครจะแต่งด้วย”
“อ้าว...ไม่แต่งแล้วรับหมั้นทำไม แหวนก็ยังใส่อยู่นี่ ถ้าไม่แต่งงั้นถอดออก”
เหมันต์หมั่นไส้แฟนสาวจะจับถอดแหวน ผาณิตายื้อยุดขำๆเลยกลายเป็นกอดกันนัวเนีย ทิมมาเห็นก็ลอบถอนใจยาว แกล้งกระแอมใส่ก่อนรายงานเรื่องบอดี้การ์ดที่เหมันต์จ้างมาคุ้มกันบ้านเหมทองจากปราการที่ยังหนีคดี
ooooooo
เหมันต์ยังไม่วางใจสถานการณ์เพราะปราการยังหนีการจับกุม เขามอบหมายให้ทิมจัดหาทีมบอดี้การ์ดดูแลคนในบ้านเหมทองอย่างดี ส่วนตัวเองจัดการเรื่องทัศนัยที่ต้องขึ้นศาลในวันต่อมา
ทัศนัยแค้นปราการที่วางแผนใส่ร้ายทศนาถจะให้เป็นฆาตกรฆ่าเหมทองจึงลักลอบติดต่อเป้าลูกน้องคนสนิทให้มาช่วยแหกคุก เมื่อถึงกำหนดขึ้นศาลเหมันต์จึงได้รับแจ้งจากเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าทัศนัยหนีไประหว่างทางมาศาล
เหมันต์หาทางติดต่อทัศนัยแต่ไม่พบเบาะแสจนกระทั่งเจ้าตัวติดต่อมาเอง
“ลุงสามอยู่ไหน ไหนบอกทนายว่าจะรับสารภาพไงครับ คุณทศกับป้าสมรก็เป็นห่วง กลับมามอบตัวเถอะครับ”
“ฉันจะมอบตัวก็ต่อเมื่อแกยอมมาเจอฉัน แต่แกต้องมาคนเดียวเท่านั้นฉันถึงจะยอมจบทุกอย่าง”
ทัศนัยวางแผนล้างแค้นปราการและนัดให้เหมันต์มาเจอหวังข้อต่อรองเพื่ออนาคตของทศนาถลูกชายคนเดียว โดยไม่รู้เลยว่ามิตรจะแฉแผนร้ายกว่ากับดาบหลง
ว่าแอบติดเครื่องดักฟังบนรถหมวดอาทจนได้รู้ที่กบดานของปราการ
ปราการยังไม่รู้ตัวว่าจะถูกจับ มุ่งมั่นจะหนีออกนอกประเทศโดยมีหมวดอาทให้ความช่วยเหลือ ลาวัลย์ใจไม่ดี ไม่อยากหนีจนตายจึงพยายามกล่อมให้พ่อยอมมอบตัว
“พ่อคะ...อย่าหนีเลยค่ะ วัลย์อยากกลับบ้าน”
“ที่นั่นมันไม่ใช่บ้าน ฉันจะพาแกไปมีชีวิตใหม่ที่ไม่มีใครมาเป็นเจ้าชีวิต”
“จะให้วัลย์ไปเป็นสัตว์เลี้ยงของพ่อน่ะเหรอคะ พ่อว่าคุณปู่แต่พ่อก็ทำกับวัลย์ไม่ต่างกัน ไม่พอใจก็จับขัง ไม่ได้ดั่งใจก็กล้อนผม นี่หรือความรักของพ่อ วัลย์ขอกลับไปอยู่กับคุณปู่อยู่กับพี่เหมันต์ดีกว่า”
“ลูกต้องไปกับพ่อ พวกมันแค้นพ่อ มันไม่มีทางนับญาติกับแก แกกลับไปก็จะโดนมันเฉดหัวออกจากบ้านอยู่ดี”
ลาวัลย์ไม่ยอมจะหนีกลับบ้าน ปราการตามไปรั้งตัวไว้ เตรียมเอ็ดเต็มที่แต่หมวดอาทดันมาถึงเสียก่อน
“คนที่จะพาเสี่ยหลบหนีขอเปลี่ยนสถานที่นัด เสี่ยต้องไปรอเขาที่นี่เพราะผมพาไปเองมันเสี่ยงเกินไป”
“หมวดคงไม่คิดเล่นตุกติกกับผมหรอกนะ”
“จับเสี่ยส่งตำรวจผมก็ไม่ได้อะไรแถมอาจโดนเสี่ยซัดทอด ผมไม่โง่หรอกน่า โกดังที่เขานัดอยู่ไม่ไกลจากนี่ มันลับตาคนมากกว่า อย่าลืมถามชื่อมัน มันชื่อไอ้จงอาง...เสี่ยรีบไปเถอะ”
ooooooo
หมวดอาทย่ามใจว่าแผนจะเป็นไปตามที่คิด ตาเป็นประกายเมื่อนึกถึงเงินค่าจ้างจำนวนไม่น้อยที่ปราการสัญญาจะโอนให้ทันทีที่หนีออกนอกประเทศได้ แต่พลันก็ฝันสลายเมื่อดาบหลงมาดักรอที่รถหลังส่งปราการกับลาวัลย์หนี
“หมวดคงรู้จักไอ้มิตร มันเล่าพฤติกรรมการรับส่วยคุมบ่อนของหมวดแล้วยังแนะนำให้ผมจับตาดูหมวดเอาไว้ เพราะหมวดจะเป็นกุญแจสำคัญพาผมมาเจอเสี่ยสอง ตอนนี้เสี่ยสองอยู่ไหน”
“เราคุยกันดีๆได้นะดาบ ถ้าดาบไปรายงานสารวัตรว่าฉันมาตามจับเสี่ยสองฉันจะแบ่งเงินให้ดาบเอาไปครึ่งๆ”
“ผมไม่ต้องการเงินสกปรกพวกนี้”
ดาบหลงยืนกรานตามอุดมการณ์ หมวดอาทส่ายหน้าเหยียดๆก่อนยื่นข้อเสนอเป็นจำนวนเงินไม่น้อย
“คิดให้ดี...เงินก้อนนี้นายทำงานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไม่รู้กี่สิบชาติถึงจะได้”
หมวดอาทมั่นใจจะซื้อดาบหลงได้ ยิ้มยียวนเป็นต่อ ดาบหลงกัดฟันแน่นก่อนแกล้งตกลงให้ตายใจ
“เดี๋ยว...ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมขอทั้งหมดเลยดีกว่า...หมดทุกบัญชีที่หมวดมี”
“เฮ้ย...มากไปมั้ง”
“แหม...ก็อย่างหมวดพูด เป็นตำรวจจนเกษียณก็หาไม่ได้ ผมก็อยากเป็นเศรษฐีกะเขาบ้างสิ”
ดาบหลงพูดกวนประสาท หมวดอาทตามจะถีบให้หายแค้นแต่ถูกสวนด้วยหมัดหนักๆของอีกฝ่าย
“ไอ้ผมมันมวยวัด ไม่มีปัญญาเรียนสูงๆเหมือนหมวดแต่ผมก็ไม่สิ้นคิดเอาเกียรติเอาศักดิ์ศรีมาขายกิน”
“เป็นตำรวจที่ดีแล้วได้อะไร เงินเดือนก็น้อย ตำแหน่งก็ไม่ขึ้นสักที หรือว่าแกอยากเป็นดาบไปจนตาย”
“ผมเป็นอะไรก็ได้แต่ผมจะไม่มีวันทรยศต่ออุดมการณ์ ถึงผมเป็นแค่ดาบแต่ผมก็ภูมิใจที่ได้มันมาจากการเสียสละชีวิต เสียสละความสุขของผมเพื่อคนอื่น ไม่เกิดมาเป็นคนรกโลกหนักแผ่นดิน...พูดไปหมวดก็คงไม่เข้าใจ กฎหมายเท่านั้นที่จะทำให้หมวดสำนึกได้!”
หมวดอาทโกรธมากควักปืนมายิง ดาบหลงหลบไม่ทันถูกจับกดคว่ำกับรถพร้อมเครื่องดักฟังคำสารภาพเจ้าปัญหาที่ถูกกระชากทิ้ง หมวดอาทลำพองใจว่ากำจัดหลักฐานเอาผิดตัวเองได้ แต่ก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อดาบหลงดับฝันเสียงเรียบว่าคำสารภาพทั้งหมดตำรวจเกือบทั้งสถานีได้ยินหมดแล้ว
เพราะจำนนด้วยหลักฐานหมวดอาทจึงต้องสารภาพแผนและสถานที่กบดานของปราการอย่างหมดเปลือก พร้อมกันนั้นก็ต้องสารภาพด้วยว่าตัวเองรับเงินจากทัศนัยที่แหกคุกให้ตลบหลังปราการอีกที
เหมันต์รุดไปที่นัดหมายกับทัศนัยโดยคาดไม่ถึงจะเจอกับปราการกับลาวัลย์ ปราการตกใจเมื่อเห็นหน้าหลานชายนอกไส้ เจ็บใจมากเมื่อคิดได้ว่าตัวเองเสียรู้หมวดอาท
“แกจะมาได้ยังไงก็ช่างแต่จะไม่มีวันได้กลับไป ถือว่าสวรรค์เข้าข้างฉัน สิ่งที่ฉันไม่ได้แกก็อย่าหวังว่าจะได้!”
“ผมไม่เคยอยากได้อะไรอย่างที่เสี่ยคิด หยุดแค่นี้เถอะครับ มันยังไม่สายเกินไป อย่างน้อยก็เห็นแก่คุณวัลย์”
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะกล้ามาคนเดียว แกคงแจ้งตำรวจแล้วแต่อย่าหวังว่ามาแล้วแกจะได้กลับออกไป”
ปราการหัวเสียมากที่ทุกอย่างผิดแผนถูกหมวดอาทตลบหลัง กระชากปืนพกจะยิงเหมันต์ ลาวัลย์กระโจนขวาง
“ถ้าพ่อยิงพี่เหมันต์ วัลย์จะฆ่าตัวตายก่อน”
ลาวัลย์อ้อนวอนขอให้พ่อหยุดแต่ปราการไม่ยอมเหนี่ยวไกจะยิงเหมันต์ เธอเลยต้องคว้าเศษแก้วใกล้มือจ่อคอ
ปราการตะโกนเสียงหลง “อย่าทำโง่ๆนะวัลย์ แกรักมันมากถึงขนาดตายแทนมันเลยหรือ”
“หนูอยากจะตายก็เพราะไม่อยากเห็นพ่อฆ่าใครอีก เลิกพูดว่ารักหนูทำเพื่อหนูซะที”
ลาวัลย์สบตาวัดใจกับพ่อ เหมันต์จึงถือโอกาสนี้เกลี้ยกล่อมปราการ
อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 15 วันที่ 7 พ.ย.61
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทประพันธ์โดย รจเรขละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทโทรทัศน์โดย กฤติญา สัมฤทธิ์ประสงค์
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ กำกับการแสดงโดย อนุวัฒน์ ถนอมรอด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ผลิตโดย บริษัท ดีวัน ทีวี จำกัด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ